Share

ตอนที่ 17

เนยกระแทกแฟ้มเอกสารลงบนโต๊ะอย่างแรง เสียงดัง “ปัง!” ทำเอาแพรที่นั่งอยู่ข้างๆ ถึงกับสะดุ้ง ใบหน้าของเนยตึงเครียดและมีแววไม่สบอารมณ์อย่างเห็นได้ชัด จนทำให้คนรอบข้างเริ่มสนใจว่าใครทำให้เธอโกรธขนาดนี้

“เบาๆ หน่อยยัยเนย โต๊ะมันจะพังแล้ว!” แพรเอ่ยขึ้นพร้อมกับหัวเราะแห้งๆ ทำทีเป็นล้อเลียน แต่ดวงตายังคงเต็มไปด้วยความสงสัย

“ยุ่งอะไรด้วย!” เนยหันไปเอ็ดเพื่อนเสียงเขียว ทำเอาแพรถึงกับเงียบไปชั่วคราว

“อะไรล่ะเนี่ย คุณเนยที่รัก โดนใครกระตุกหนวดเสือมารึไง” แพรยังไม่วายแหย่ต่อ

“ก็อีตาบ้าเบียร์ ฝ่ายสารสนเทศนั่นยังไงล่ะ” เสียงของเนยแหลมสูงด้วยความโมโห ทำให้แพรถึงกับเลิกคิ้วสูง

“เบียร์? คนไหนเนี่ย?” แพรเริ่มงง

“ก็ใครซะอีก! ก็อีตาน้ำเมาที่ชอบแกล้งทำคอมพังนั่นแหละ! หมอนั่นหาว่าฉันทำคอมพัง ทั้งๆ ที่ฉันแค่ทำงานธรรมดา! หนอย...หาว่าฉันทำระบบคอมเสียอีก น่าอัดซะให้เข็ด” เนยบ่นพร้อมกับกัดฟันแน่น สีหน้าเต็มไปด้วยความไม่พอใจ

“อ๋อ...นายเบียร์ Outsource คนนั้นน่ะเหรอ” แพรถึงบางอ้อ ท่าทางของเนยที่โมโหสุดๆ กับเรื่องคอมพิวเตอร์มันไม่ใช่เรื่องใหม่หรอก แต่ทำให้แพรขำมากกว่า

“แหม...พี่เนยคะ ใครๆ ก็อยากให้พี่เบียร์มาดูแลคอมให้กันทั้งนั้นแหละ” เจี๊ยบที่เดินเข้ามาพอดีแอบแซวด้วยน้ำเสียงเคลิ้มฝัน เพราะเบียร์เป็นหนุ่มฮอตที่สาวๆ ในออฟฟิศต่างพากันกรี๊ด

“คนอื่นอาจจะใช่ แต่สำหรับฉัน...ไม่! ไม่มีวัน!” เนยย้ำเสียงแข็ง

“ว่าแต่ว่า ทำไมพักนี้พี่เบียร์ถึงต้องมาซ่อมคอมให้พี่เนยบ่อยๆ ล่ะคะ ปกติต้องเป็นพี่บีไม่ใช่เหรอ?” เจี๊ยบทำหน้าแปลกใจ

“เพราะบีเขายุ่งกับการทดสอบระบบใหม่ๆ น่ะสิ พี่เต้ยเลยส่งอีตาน้ำเมานั่นมาดูแลแทน ไม่รู้จะซ่อมคอมฯ หรือจะแกล้งฉันกันแน่!” เนยบ่นพร้อมกับถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย

“เฮ้อ...เจี๊ยบขอเปลี่ยนตัวกับพี่เนยได้ไหมคะ อยากให้พี่เบียร์มาดูแลจัง” เจี๊ยบพูดพลางทำตาเคลิ้มฝัน

“ถ้างั้นก็ทำให้คอมฯ ของเธอพังสิ” เนยประชดด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด

ไม่ทันที่เจี๊ยบจะตอบอะไรต่อ หญิงสาวอีกคนก็เดินเข้ามาทักพวกเธอ

“เป็นอะไรเนี่ย บ่นเสียงดังเชียว” นุช เพื่อนจากแผนกบัญชีและการเงินทักด้วยสีหน้าเป็นห่วง

“ไม่มีอะไรหรอก แค่เรื่องกวนใจนิดหน่อย” เนยยิ้มแหยๆ พลางพยายามปรับอารมณ์ตัวเอง

“ยัยนุช ไม่เจอกันนานเลยนะ” แพรหันไปทักพลางกอดคอเพื่อนเล่นอย่างสนิทสนม

“พอเลยแพร ทำแบบนี้เดี๋ยวคนเข้าใจผิดกันพอดี” นุชหัวเราะก่อนจะดันมือแพรออกไปอย่างเบาๆ

“มีเรื่องอะไรจะคุยกับเนยเหรอ?” เนยหันไปถามนุชด้วยความสงสัย นุชส่งสัญญาณให้เธอเดินตามไปยังมุมเงียบของห้องทำงาน

“มีเรื่องจะปรึกษาน่ะ...” นุชเริ่มพูดพร้อมกับกระซิบเสียงเบา

“เรื่องอะไรล่ะ ทำไมต้องทำลึกลับขนาดนี้” เนยหัวเราะเบาๆ แต่ก็ตั้งใจฟัง

“เรื่องนี้สำคัญนะ ฉันเจอรายการที่น่าสงสัยในบัญชีบริษัท ดูเหมือนว่ามันจะเกี่ยวกับการถ่ายโอนทรัพย์สินแบบผิดปกติ” นุชพูดเสียงเบา แต่น้ำเสียงของเธอแฝงด้วยความกังวล

“ถ่ายโอนทรัพย์สินผิดปกติ? หมายความว่ายังไง?” เนยทำหน้าฉงน

“ฉันพบว่ามีการถ่ายโอนทรัพย์สินจากบัญชีของบริษัทฯ ไปเข้าบัญชีส่วนตัวของ...ผู้จัดการ!” นุชพยักเพยิดไปทางห้องของผู้จัดการแผนกการเงิน

“เฮ้ย! แบบนี้มันยักยอกทรัพย์ชัดๆ!” เนยอุทานออกมาเสียงดัง จนนุชรีบเอามือปิดปากเพื่อน

“เบาๆ สิ ใจเย็นหน่อย!” นุชกระซิบอย่างตื่นเต้น

“แล้วทำไมเธอไม่รายงานฝ่ายตรวจสอบล่ะ?” เนยถามด้วยความสงสัย

“ฉันกลัวน่ะสิ รายการพวกนี้มีมูลค่าเป็นร้อยล้าน! ถ้าฉันทำอะไรไม่ระวัง...อาจจะโดนอุ้มไปก็ได้” นุชพูดพลางตัวสั่นเล็กน้อย

“เธอก็มีหลักฐานนี่ เอาไปให้ฝ่ายตรวจสอบสิ พวกเขาจะได้จัดการให้” เนยปลอบใจเพื่อนสาว

“เธอแน่ใจเหรอว่าฉันจะปลอดภัย?” นุชถามอย่างไม่มั่นใจ

“แน่สิ ถ้ามีหลักฐาน ฝ่ายตรวจสอบเขาต้องรับฟังเธอแน่นอน เชื่อฉันสิ” เนยให้กำลังใจพร้อมพยักหน้าหนักแน่น

“โอเค ฉันจะลองดู” นุชถอนหายใจยาวๆ ก่อนจะพยักหน้าเห็นด้วย

“งั้นฉันจะไปหาคุณฐิติกาก่อนนะ” นุชพูดทิ้งท้ายก่อนจะรีบเดินออกจากห้องไป

“อ้าว นุช ลืมแฟรชไดร์ฟไว้นี่” เนยบ่นเบาๆ พร้อมกับเก็บแฟลชไดร์ฟที่นุชฝากไว้ลงในลิ้นชัก

จังหวะนั้นพี่เหมยก็เข้ามาทัก

“เนย เธอนัดลูกค้าบ่ายสองไม่ใช่เหรอ?”

เนยรีบเหลือบมองนาฬิกาทันที

“อุ๊ย! ลืมไปเลย ต้องรีบไปแล้วล่ะค่ะ” เธอเก็บของอย่างรีบร้อน และกำลังจะวิ่งออกไป แต่ไม่ทันไรเธอก็เดินชนเข้ากับใครบางคน

“โอ๊ย!” เนยร้องเสียงหลง ก่อนจะเซไปด้านหลัง

“ซุ่มซ่ามเหมือนเดิมนะคุณ” เสียงทุ้มๆ ที่คุ้นเคยดังขึ้นก่อนที่มือหนาจะคว้าเอวบางของเธอไว้ไม่ให้ล้ม

“ปล่อยฉันนะ!” เนยสะบัดตัวออกจากมือของเบียร์ทันทีเมื่อเห็นว่าเขาเป็นคนช่วย

“ขอบคุณสักคำก็ไม่มีแฮะ” เบียร์พูดติดตลกพลางยักคิ้ว

“ขอบใจ!” เนยกระแทกเสียงใส่ ก่อนจะเบียดตัวผ่านเขาไปอย่างรวดเร็ว

“อย่าไปทำเครื่องคอมของลูกค้าเสียล่ะคุณ” เบียร์ตะโกนแซวตามหลัง ทำให้คนในออฟฟิศหันมามองกันเป็นตาเดียว

เนยได้แต่แอบกัดฟันหันไปแลบลิ้นใส่เบียร์อย่างข่มอารมณ์ ก่อนจะรีบเดินออกจากออฟฟิศไป

“เพื่อนคุณนี่ขำดีนะ” เบียร์หัวเราะเล็กๆ หันมาพูดกับแพรที่ยืนมองเหตุการณ์อยู่

“คุณก็ชอบยั่วโมโหเขาอยู่เรื่อย” แพรส่ายหน้า

“ผมไม่ได้ทำอะไรเลยจริงๆ” เบียร์พูดอย่างอารมณ์ดี พร้อมกับผิวปากเบาๆ ขณะเดินกลับไป

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status