ตอนที่ 16

ในโซน VIP ของผับ Night Owl ของคิง บรรยากาศเต็มไปด้วยเสียงดนตรีและแสงไฟที่กระพริบวูบวาบ เบียร์และบี นั่งเอนหลังอย่างสบายใจพร้อมกับมือถือในมือ โดยทั้งคู่ต่างก็กำลังเล่นแอพ Chatzy ด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยสมาธิในการพิมพ์ข้อความ

คิงที่เพิ่งกลับเข้ามาจากการเดินตรวจรอบผับ สังเกตเห็นท่าทางของสองคนก็อดไม่ได้ที่จะเข้ามาทัก

“เฮ้ย พวกมึงสองคนจะมาแดกเหล้าหรือมาแชทกะสาววะ” คิงใช้เท้าเขี่ยเพื่อน ก่อนจะทิ้งตัวลงบนโซฟา สายตาจับจ้องไปที่โทรศัพท์ของเพื่อน

“ทั้งสองอย่าง” บีตอบขำๆ

“แม่ง เล่นแอพโบราณชิบหาย”

“แอพนี้มันดีออก ไม่เห็นหน้าคนที่คุยด้วยหรอก จะได้ตื่นเต้นไง ตอนเจอตัวจริง” บีเงยหน้าส่งยิ้มกวนๆ ให้เพื่อน

คิงยกคิ้วขึ้นเล็กน้อย พร้อมกับหัวเราะเบาๆ

“แล้วมึงจะแน่ใจได้ไงว่า คนที่มึงคุยด้วยมันเป็นผู้หญิงจริงๆ ไม่ใช่พวกมีงวงอะ?”

บีหัวเราะออกมาเสียงดัง

“ก็แล้วแต่ดวงล่ะว่ะ แต่กูว่ากูดวงดี สวยๆ ทั้งนั้น”

คิงส่ายหัวพลางหัวเราะ

“มึงนี่โบราณเกินว่ะ ใช้แอพแบบนี้ กูละขำ” เขาว่าพลางยกแก้วเหล้าขึ้นมาจิบ แล้วหันไปทางเบียร์ที่ยังคงก้มหน้าก้มตาพิมพ์อยู่

“โบราณที่ไหนวะ ไอ้เบียร์ก็เล่นเหมือนกัน” บีเถียงทันที

คิงหันไปมองเบียร์ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยคำถาม ราวกับจะถามว่า “มึงก็ด้วยเหรอ?” เบียร์ชิงตอบก่อนที่คิงจะได้พูดอะไร

“เร้าใจดี” เขายักคิ้วอย่างมีเลศนัย ก่อนจะวางโทรศัพท์ลงแล้วเอนหลังพิงเบาะ พลางยกแก้วขึ้นจิบ

คิงยิ้มขำๆ กับคำตอบของเบียร์ พลางมองทั้งสองคนด้วยความขบขัน

“พวกมึงนี่โคตรแปลก”

“แล้วไอ้เนล่ะ คืนนี้มันมามั้ยวะ?” คิงถามพลางมองไปรอบๆ ผับ

“ไม่รู้ว่ะ ปกติมันชอบโผล่มาเซอร์ไพรส์ ไม่ก็หายหัวไปเลย” เบียร์ตอบกลับพร้อมกับยักไหล่เล็กน้อย ไม่ได้ใส่ใจมากนัก

ไม่ทันไร ประตูโซน VIP ก็เปิดออก เนเดินเข้ามาพร้อมกับหน้าตาที่ฟกช้ำ พลาสเตอร์ปิดแผลอยู่บนใบหน้า เขาเดินเข้ามาด้วยท่าทางหงุดหงิด และกระแทกตัวนั่งลงบนโซฟาอย่างแรง

“อ้าว ไอ้เชี่ย มึงไปฟัดกะหมาที่ไหนมาวะเนี่ย?”

คิงที่นั่งอยู่ข้างๆ หันไปมองหน้าเนด้วยความสนใจ แล้วแซวขึ้น

“อย่าบอกนะ ว่ามึงไปฟัดกับสาวสวยคนนั้น?”

“เสือก เอาเหล้ามาดิ๊” เนกระแทกเสียงอย่างหงุดหงิด

“มึงฟัดกับสาวสวยวันนั้นจริงเหรอวะ?” คิงยังคงย้ำด้วยความอยากรู้

เนรับแก้วเหล้ามาจากเด็กเสิร์ฟสาวสวยที่ส่งสายตาเชิญชวน แต่เขาไม่ได้สนใจ หันไปมองคิงแล้วตอบแบบไม่คิด

“เออ!” จากนั้นก็ยกแก้วกระดกเหล้ารวดเดียวหมด

คิงทำหน้าเสียดายก่อนจะบ่น

“เชี่ย ทำไมมึงได้แต่คนที่กูเล็งตลอดวะ”

เนไม่ตอบ เขาหยิบก้อนน้ำแข็งจากแก้วขึ้นมาปาใส่คิงเต็มแรง

“ไอ้ห่า นั่นพี่กู!!”

“เชี่ย! พี่มึง?” คิงชะงัก

“เออสิวะ” เนตอบห้วนๆ ด้วยความหงุดหงิด

เบียร์ที่นั่งฟังเงียบๆ ไม่ได้พูดอะไร แต่ในใจอดที่จะขำไม่ได้ เขายกแก้วขึ้นดื่มแล้วถามขึ้น

“แล้วที่มึงหน้าแหกขนาดนี้ ก็ฝีมือพี่มึงสินะ?”

เนหันมามองเบียร์อย่างจริงจัง

“ไอ้คุณเบียร์ มึงลองคิดดูนะ...มึงว่ากูตีนหนักมั้ย?”

เบียร์พยักหน้าตอบ “หนัก”

เนยิ้มอย่างเหนื่อยใจ “เออ แล้วพี่กูหนักกว่ากูอีกไง!”

บีที่นั่งฟังอยู่ถึงกับหัวเราะลั่น

“ฮ่าๆ กูขำมึงจริงๆ ว่ะไอ้เน”

“อะไรมึง?”

“คว้าสาวสวยไปนอนได้เกือบทุกคืน แต่พอเป็นพี่มึงปุ๊ป มึงจอดสนิทเลยนะ” คิงที่ขำไม่หยุดพูดแซวต่อ

ส่วนเบียร์แอบยิ้มอย่างพอใจเมื่อรู้ว่า สาวสวยคู่กรณีของเขาเป็นพี่สาวเพื่อน

เนไม่ตอบกลับ แค่จ้องคิงตาขวาง แต่แล้วคิงก็พูดต่อ

“ว่าแต่มึงจะโต้รุ่งปะคืนนี้?”

“กูขอผ่าน ต้องกลับบ้านก่อนเที่ยงคืน” เนรีบปฏิเสธทันที

“อะไรของมึงวะ?” คิงทำหน้าแปลกใจ

เนแค่นหัวเราะแห้งๆ ก่อนจะตอบ

“กูยังอยากมีชีวิตอยู่ว่ะ”

คิงกับบีได้ยินถึงกับหัวเราะอย่างสะใจ

---

ตีสอง เงียบสงัดรอบบ้าน แต่ในห้องนั่งเล่น เนกำลังยืนกระวนกระวายใจ ร่างสูงของเขายืนกอดอก สายตามองไปยังหน้าต่าง รอพี่สาวที่ยังไม่กลับมาด้วยท่าทางกังวล

เสียงรถยนต์คันหรูของเคนแล่นมาจอดที่หน้าบ้าน เนถอนหายใจยาวด้วยความโล่งใจ เมื่อเห็นเคนเปิดประตูรถเดินลงมา เนยก้าวตามลงมาอย่างช้าๆ

เคนยืนพิงรถสปอร์ตคันหรูของเขา มือข้างหนึ่งถือบุหรี่ ขณะที่อีกมืออยู่ในกระเป๋ากางเกง สายตาคมจ้องมองน้องสาวลูกพี่ลูกน้องของเขาอย่างนิ่งๆ

“ขอบคุณที่มาส่งหนูค่ะ” เนยหันกลับมาส่งยิ้มให้เคน ขณะที่กำลังจะก้าวเข้าประตูบ้าน แต่ก่อนที่เธอจะเดินเข้าไป เคนก็เอื้อมมือคว้าข้อมือเธอไว้ รั้งให้เธอหยุดเดิน

“คราวหน้าแต่งตัวให้มันเซ็กซี่น้อยกว่านี้หน่อยนะ” น้ำเสียงทุ้มต่ำของเคนดังขึ้น ทำให้เนยชะงัก หันมาสบตาพี่ชายลูกพี่ลูกน้องของเธอ

เนยเลิกคิ้วขึ้นอย่างประหลาดใจ ก่อนจะเอ่ยถาม

“ทำไมคะ?”

“เฮียก็เป็นผู้ชายนะ หวังว่าเราคงไม่ลืม”

เคนยิ้มมุมปากแบบเจ้าชู้ รอยยิ้มนั้นทำให้เนยต้องหยุดคิดชั่วขณะ เธอรู้ดีว่าเคนไม่ใช่ผู้ชายที่ใครจะเล่นด้วยได้ง่ายๆ แม้จะเป็นลูกพี่ลูกน้องกัน แต่เขาก็ยังเป็นชายหนุ่มที่มีเสน่ห์และมีแรงดึงดูดแบบผู้ชายเต็มตัว

เนยปรายตามองเขาอย่างรู้ทัน ยกยิ้มบางๆ ที่มุมปากก่อนจะค่อยๆ ก้าวเข้าไปใกล้เคน เธอแนบชิดกับอกแกร่งของเขาจนรู้สึกได้ถึงความอุ่นจากตัวเคน สองแขนของเนยยกขึ้นโอบรอบคอเขาอย่างเนียนๆ ริมฝีปากบางใกล้จนสัมผัสถึงลมหายใจอุ่นๆ ของกันและกัน

จนเคนที่เคยนิ่งก็เริ่มเกิดอาการสะดุ้งเล็กๆ เมื่อสัมผัสถึงสะโพกกลมกลึงของเนยที่แนบชิดอยู่ตรงเอวของเขา มือใหญ่เผลอวางลงที่สะโพกโดยไม่รู้ตัว

“แหมเฮีย...ถ้าเฮียคิดจะรุ่มร่ามกับหนู...” เนยเอียงคอเข้าไปกระซิบข้างหูเขา น้ำเสียงหวานซึ้ง ทว่าแฝงไปด้วยความเจ้าเล่ห์เล็กๆ

“หนูจะฟ้องพี่แพร”

คำพูดนั้นทำให้เคนถึงกับหน้าถอดสี เขารีบปล่อยมือจากสะโพกของเนยทันที หัวเราะแห้งๆ ออกมา

“เฮียพูดเล่นน่ะ”

เนยหัวเราะคิกคักชอบใจ ก่อนจะปล่อยมือจากรอบคอของเคน และถอยหลังออกจากอกของเขา

“หนูก็ว่างั้นล่ะ” เธอกล่าวตอบชอบใจพร้อมกับก้าวถอยออกมา

เคนส่ายหัวด้วยความอ่อนใจ พร้อมกับโบกมือไล่

“เรารีบเข้าบ้านไปได้แล้ว”

“พรุ่งนี้รอฟังข่าวเรื่องคืนนี้ด้วยนะ” เคนหันมาบอกทิ้งท้าย

เนยยิ้มหวานให้เขา ก่อนหมุนตัวเดินเข้าบ้าน ขณะที่เนยกำลังจะเดินเข้าประตู เนที่ยืนดูเหตุการณ์ทั้งหมดอยู่ในมุมมืดก็แอบกลืนน้ำลาย ทั้งลุ้นและโล่งใจที่พี่สาวยังคงคุมสถานการณ์ได้