Share
บทที่ 9
Related chapter
รักครั้งใหม่กับเสด็จอา บทที่ 10
ในชั่วพริบตา ดวงตาของเซียวเหยียนหดเกร็ง เขาคว้าคอเสื้อของเซียวจื๋อเยี่ยนอย่างแรง เสียงของเขาเย็นชาเหมือนน้ำแข็ง“เซียวจื๋อเยี่ยน!”เซียวจื๋อเยี่ยนมิตกใจเลยแม้แต่น้อย เขาสูงกว่าเซียวเหยียนเล็กน้อย ดวงตาที่เรียวยาวมองลงมาที่เขา นั่นคือการดูถูกเหยียดหยามจากเบื้องบน…และความเย่อหยิ่งดูถูกที่เพิกเฉยต่อผู้อื่นโดยสิ้นเชิง“อาเหยียน!”“เหยียนเอ๋อร์!”องค์รัชทายาท ไท่เฟยฉู่ใต้ และแขกผู้มีเกียรติต่างตกตะลึง องค์รัชทายาทรีบก้าวไปข้างหน้าเพื่อหยุดเขา “อาเหยียน เจ้ากำลังทำอะไร? อย่าได้แสดงความมิเคารพต่อเสด็จอา รีบปล่อยมือเดี๋ยวนี้!”“เหยียนเอ๋อร์ เขาคือเซ่อเจิ้งอ๋อง เจ้าเสียสติไปแล้วหรือ?”เซียวเหยียนมิได้ยิน และจ้องมองเซียวจื๋อเยี่ยนด้วยความโกรธราวกับอยากจะต่อยหน้าเขา“เซียวเหยียน!” องค์รัชทายาทก็โกรธเช่นกันเมื่อเห็นสถานการณ์ชุลมุน แขกเหรื่อจึงรีบเข้ามาห้ามปรามอวิ๋นชิงฮวนเองก็ทนดูต่อไปมิไหว นางขมวดคิ้วเล็กน้อย ก้าวไปข้างหน้าจับแขนของเซียวเหยียน“เซียวเหยียน ท่านปล่อยเขาก่อน สงบลงหน่อย”เซียวเหยียนกัดฟันกรอด ปล่อยมือ แล้วมองไปที่อวิ๋นชิงฮวนอีกครั้งอวิ๋นชิงฮวนกำลังมองเซียวจื๋อเยี่
รักครั้งใหม่กับเสด็จอา บทที่ 11
เซียวเหยียนโกรธจนตัวสั่นนี่มันเรือนหอของเขา คืนเข้าหอของเขา!องค์รัชทายาทกระชากแขนเขาแล้วลากออกไป “เสด็จป้าพูดถูกแล้ว เจ้าดื่มมากไปแล้ว รีบไปข้างนอกกับข้าให้สร่างเมาหน่อยดีกว่า”ไท่เฟยฉู่ใต้รีบเรียกสาวใช้ให้ตามไป เจียงเสวี่ยลั่วก็แอบปะปนไปด้วยเมื่อเห็นดังนั้น เจี่ยงหยวนซิ่งก็เดินออกไปพลางหัวเราะ “แกล้งบ่าวสาวก็แล้ว ดูเจ้าสาวก็แล้ว ก็ควรกลับไปดื่มต่อได้แล้ว!”“ใช่ ๆ ๆ พวกเราก็ควรกลับไปที่งานเลี้ยงได้แล้ว”“ขอตัวก่อน...”แขกที่อยู่ด้านล่างเหมือนเพิ่งตื่นจากฝัน วิ่งหนีกันเหมือนภัยจะมา“นี่!” อวิ๋นชิงฮวนยังมิทันได้ห้าม ก็มีเสียงดังปัง!ประตูเรือนหอปิดลงแล้วเหลือเพียงนางและเซียวจื๋อเยี่ยนสองคนที่ยืนอยู่ในเรือนหอซึ่งเต็มไปด้วยบรรยากาศแห่งความสุขเมื่อรับรู้ได้ถึงสายตาของบุรุษที่อยู่ด้านหลัง จิตใจของอวิ๋นชิงฮวนก็เริ่มสั่นคลอนในคืนแต่งงานของชาติที่แล้ว นางสลบไปหลังจากดื่มเหล้าเพียงแก้วเดียว อย่างน้อยก็ได้นอนหลับสบายแล้วครั้งนี้เล่า?แย่ยิ่งกว่าเดิม ทุกอย่างวุ่นวายไปหมดและต้นเหตุของทั้งหมดนี้ ก็เพราะคนที่อยู่ข้างหลังนาง... เซ่อเจิ้งอ๋องที่นางมิสามารถยั่วยุได้!อวิ๋นชิงฮวนห
รักครั้งใหม่กับเสด็จอา บทที่ 12
เซียวจื๋อเยี่ยนพยักหน้า “เจ้าโกรธข้า ก็สมควรแล้ว”อวิ๋นชิงฮวนแปลกใจเล็กน้อย แต่มิกล้าเชื่อ “หม่อมฉันล้อเล่นเพคะ ท่านอ๋องอย่าถือสา หม่อมฉันมิได้โกรธจริง ๆ เพคะ”“เจ้าชอบเซียวเหยียนมากขนาดนั้นเลยหรือ?”เซียวจื๋อเยี่ยนขมวดคิ้วในความคิดของเขา คนที่อดทนได้ถึงขนาดนี้แล้วยังมิโกรธ ต้องเป็นคนโง่หรือไม่ก็ซื่อบื้อเขามองไปที่ใบหน้าของอวิ๋นชิงฮวนที่ยังคงแต่งหน้าเจ้าสาว รู้สึกว่านางมิเหมือนคนแบบนั้น เช่นนั้นก็คงเป็นรักแท้อวิ๋นชิงฮวนมองเขาอย่างประหลาดใจ มิได้ตอบอะไรนางดึงหัวข้อสนทนากลับมา “ท่านอ๋อง ท่านมาหาหม่อมฉันเพราะเรื่องตระกูลถังหรือเพคะ?”“มิใช่” เซียวจื๋อเยี่ยนปฏิเสธโดยตรงหยุดชะงักครู่หนึ่ง แล้วพูดว่า “อาจจะเกี่ยวข้องกันบ้าง”“หม่อมฉันขอฟังรายละเอียดเพคะ”เซียวจื๋อเยี่ยนหมุนแหวนหยกที่นิ้วของเขา “ข้าได้ยินมาว่าตอนที่แม่ของเจ้าออกเรือน ตระกูลถังได้มอบโสมหิมะพันปีหายากเป็นสินเดิม เพื่อเป็นเครื่องยึดเหนี่ยวชีวิต หลังจากที่นางเสียชีวิต ของหมั้นเหล่านั้นก็ตกเป็นของเจ้า”อวิ๋นชิงฮวนเข้าใจในทันที “ท่านอ๋องต้องการโสมหิมะหรือเพคะ?”เซียวจื๋อเยี่ยนพยักหน้าและพูดว่า “เจ้าสามารถเสนอเงื
รักครั้งใหม่กับเสด็จอา บทที่ 13
เซียวเหยียนมิใช่ว่ามิอยากช่วยหาคู่ให้กับองค์รัชทายาทหรอกกระมังแต่เมื่อนึกถึงสายตาที่เซียวจื๋อเยี่ยนมองอวิ๋นชิงฮวนนั้น…เซียวเหยียนก็รู้สึกอึดอัด“เหยียนเอ๋อร์!”ไท่เฟยฉู่ใต้รีบร้อนเข้ามา จับเซียวเหยียนสำรวจดู “เจ้ามิเป็นไรใช่หรือไม่? มีบาดแผลตรงไหนหรือไม่? มิเช่นนั้นให้หมอหลวงมาดูเจ้าหน่อย...”“มิต้องแล้ว ข้ามิเป็นไร”เซียวเหยียนพูดด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด“ปกติเห็นเจ้าสุขุมเยือกเย็น วันนี้ไฉนจึงได้โง่เขลาเช่นนี้? รู้ทั้งรู้ว่าเซียวจื๋อเยี่ยนเป็นคนอารมณ์ร้าย เจ้ายังจะไปหาเรื่องเขาอีก โชคดีที่เขายังเกรงใจตระกูลพระชายาของเจ้าอยู่บ้าง มิเช่นนั้นเจ้าจะมิแย่เลยรึ?”ไท่เฟยฉู่ใต้พร่ำบ่นสีหน้าของเซียวเหยียนดูแย่มาก“แล้วก็เจียงเสวี่ยลั่วคนนั้น รีบส่งนางกลับไปเสีย! ต่อไปห้ามไปมาหาสู่กับนางอีก มิเช่นนั้นจะทำให้ชื่อเสียงของเจ้าเสียหาย”ไท่เฟยฉู่ใต้พูดขึ้นอีก“เสด็จป้าวางใจเถิด อาเหยียนรู้ว่าต้องทำอย่างไร ท่านควรกลับไปต้อนรับแขกที่ลานหน้าได้แล้ว” องค์รัชทายาทกล่าวด้วยรอยยิ้ม“เช่นนั้น ก็ขอฝากองค์รัชทายาทด้วยเพคะ”หลังจากที่ไท่เฟยฉู่ใต้จากไปพร้อมกับนางรับใช้ เจียงเสวี่ยลั่วที่ร้องไห้ตาแ
รักครั้งใหม่กับเสด็จอา บทที่ 14
เหล่าสาวใช้ต่างตกตะลึง เมื่อเห็นว่านางเดินออกไปพร้อมกับแม่นมซุนแล้ว จึงรีบตามไปอวิ๋นชิงฮวนเดินนำสาวใช้และป้า ๆ อย่างสง่างามพร้อมตะเกียงไฟผ่านจวนอ๋องฉู่ใต้ไปยังสวนดอกไม้ด้านตะวันตกที่นี่มีสระบัวอันเงียบสงบ ซึ่งเป็นสถานที่โปรดของเจียงเสวี่ยลั่วในชาติที่แล้วจากระยะไกลทุกคนเห็นชายหญิงคู่หนึ่งอิงแอบแนบชิดกันอยู่ริมสระบัวชุดเจ้าบ่าวสีแดงสดของชายหนุ่มนั้นสะดุดตามาก หญิงสาวในอ้อมแขนของเขาสวมชุดสีขาวพลิ้วไหว ดูราวกับคู่รักใต้แสงจันทร์สาวใช้ทั้งหลายหน้าถอดสี หันไปมองพระชายาโดยมิรู้ตัวแต่อวิ๋นชิงฮวนยังคงมีสีหน้าสงบนิ่ง เดินตรงไปพร้อมกับแม่นมซุน แสงสว่างจากตะเกียงจำนวนมากทำให้คนสองคนที่อยู่ริมสระบัวพลันตกใจ“อวิ๋นชิงฮวน เจ้ามาทำอะไรที่นี่?”เซียวเหยียนหันมาเห็นนาง สีหน้าเคร่งขรึม แต่ก็มิได้ตื่นตระหนกทว่าเจียงเสวี่ยลั่วมีปฏิกิริยาที่รุนแรงกว่ามากเมื่อเห็นอวิ๋นชิงฮวนเดินเข้ามา นางเหมือนกระต่ายตื่นตูม รีบผลักเซียวเหยียนออก และถอยไปด้านข้างอย่างหวาดกลัวและทำอะไรมิถูก อวิ๋นชิงฮวนมาที่นี่ได้อย่างไร? ในคืนแต่งงาน นางมิควรออกจากห้องหอมิใช่หรือ? นางหาที่นี่เจอได้อย่างไร…“มิเห็นท่า
รักครั้งใหม่กับเสด็จอา บทที่ 15
อวิ๋นชิงฮวนตบหน้านางอีกครั้ง!ครั้งนี้ตบแรงกว่าเดิม เจียงเสวี่ยลั่วร้องเสียงหลง ก่อนจะเซล้มลงไป“เสวี่ยลั่ว!”เซียวเหยียนมิสนใจอะไรแล้ว ผลักแม่นมซุนออกไป แล้วเข้าไปประคองนาง“อวิ๋นชิงฮวน เจ้า...”“ตบนี้ ตบให้กับความไร้ยางอายของเจ้าที่มิสนใจศีลธรรมและพัวพันกับพี่เขย ทำให้ชื่อเสียงของจวนอ๋องฉู่ใต้และจวนอวิ๋นต้องมัวหมอง”อวิ๋นชิงฮวนขัดจังหวะอย่างเย็นชาแล้วมองไปที่เซียวเหยียน“ท่านอ๋องยังปกป้องนางอีกหรือ ท่านอยากให้ทั้งเมืองหลวงรู้ในวันรุ่งขึ้นว่าท่านกับน้องสาวภรรยาตัวเองเป็นชู้กันงั้นหรือ?”สีหน้าเซียวเหยียนซีดเผือด“ท่านอ๋องมิต้องการหน้าตาแล้ว แต่หม่อมฉันยังต้องการ หม่อมฉันเป็นพระชายาฉู่ใต้ที่องค์จักรพรรดิประทานสมรสให้ วันแต่งงานวันแรก หม่อมฉันจะเสียหน้ามิได้”เซียวเหยียนทนมิไหวอีกต่อไป “เจ้ายังเสียหน้ามิพออีกรึ? ยังมีหน้ามาต่อว่าเสวี่ยลั่วอีก!”“หม่อมฉันเสียหน้าตรงไหนหรือ?”“เจ้าอยู่กับเซ่อเจิ้งอ๋องเพียงลำพังสองต่อสองในห้อง...”“นั่นก็เพราะหมู่เฟยของท่าน ไท่เฟยฉู่ใต้เป็นผู้อนุญาต ท่านหมายความว่า ไท่เฟยยินยอมให้หม่อมฉันกับเซ่อเจิ้งอ๋องมีความสัมพันธ์ที่มิเหมาะสมงั้นหรือ?” อวิ
รักครั้งใหม่กับเสด็จอา บทที่ 16
นางและเซียวเหยียนแต่งงานกันด้วยพระราชโองการ มิใช่การแต่งงานแบบอิสระตามประเพณีชาวบ้านนั่นหมายความว่าหากเซียวเหยียนมิปกป้องชื่อเสียงของนางต่อหน้าคนอื่น ปล่อยให้คนอื่นเหยียบย่ำ เขาเองก็จะไม่มีหน้าเช่นกันระหว่างสามีภรรยา ไม่มีใครอยู่ได้ด้วยตัวเอง มีแต่ความรุ่งโรจน์และความอัปยศเท่านั้นยิ่งไปกว่านั้น องค์รัชทายาทยังต้องการดึงตระกูลถังเข้ามาเป็นพวกผ่านนางหากเซียวเหยียนมิให้เกียรตินาง แต่ยังเหยียบนางลงไปในโคลนเขาจะมิสามารถผ่านด่านองค์รัชทายาทได้เซียวเหยียนมองด้วยสายตาเย็นชา “เจ้าช่างมีเล่ห์เหลี่ยมนัก กล้าข่มขู่ข้าเช่นนี้รึ?”“หากท่านคิดว่าเป็นการข่มขู่ ก็ขู่เถอะ”อวิ๋นชิงฮวนมิอยากอธิบายแล้วมิว่านางจะทำดีแค่ไหน เซียวเหยียนก็คิดว่านางมีเจตนาร้ายเสมอจะเสียเวลาพูดด้วยเหตุใดเล่า?ตอนนี้นางแค่เตือนเขาว่า การแต่งงานของพวกเขามีผลประโยชน์มากมายที่เกี่ยวข้อง อย่าทำอะไรให้มันสิ้นสุด“หม่อมฉันแต่งเข้าจวนอ๋องฉู่ใต้ มิขอให้ท่านปฏิบัติกับหม่อมฉันดีปานนั้น เพียงอยากใช้ชีวิตอย่างสงบสุข มีเกียรติที่ควรมีในฐานะภรรยาเอก ในขณะเดียวกัน ท่านอยากทำอะไร หม่อมฉันก็มิขัดขวางท่าน หากมันแย่จนถึงขั้นใช้
รักครั้งใหม่กับเสด็จอา บทที่ 17
“มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นจริงรึ?!”“บ่าวเห็นกับตา ท่านอ๋องถูกเจียงเสวี่ยลั่วทำให้ลุ่มหลงจนหัวปักหัวปำ พระชายาเป็นผู้ที่ได้รับพระราชทานให้เข้ามา มีตระกูลถังคอยหนุนหลัง แม้แต่เซ่อเจิ้งอ๋องก็ยังให้ความสำคัญ เพื่อเจียงเสวี่ยลั่วคนนั้น ท่านอ๋องกลับมิให้เกียรติพระชายาเลย หากเรื่องนี้ไปถึงองค์จักรพรรดิ คงจะเข้าใจผิดว่าท่านอ๋องมิพอใจกับการที่องค์จักรพรรดิทรงพระราชทานสมรสให้หนาเพคะ”ไท่เฟยฉู่ใต้โกรธจนตัวสั่น เดินวนไปมาในห้อง“เจ้าลูกมิรักดี! โดนหลอกจนโงหัวมิขึ้น... ทั้งหมดเป็นความผิดของเจียงเสวี่ยลั่วนางหญิงชั้นต่ำนั่น!”“ไท่เฟยต้องหาทางจัดการแล้วเพคะ”แม่บ้านพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง “ท่านลองคิดดูเถิดเพคะ เจียงเสวี่ยลั่วยังมิได้เข้ามา ท่านอ๋องก็หลงใหลนางจนหัวปักหัวปำ แม้แต่พระชายาที่องค์จักรพรรดิทรงพระราชทานสมรสให้ยังมิไยดี หากปล่อยให้ท่านอ๋องรับนางเข้ามาจริง ๆ เกรงว่า... จะกลายเป็นการได้ภรรยาแล้วลืมแม่นะเพคะ!”สีหน้าของไท่เฟยฉู่ใต้เปลี่ยนไปอะไรคือสิ่งที่แม่หม้ายที่เลี้ยงบุตรชายคนเดียวจนโตกลัวที่สุด?ก็คือคำว่า ได้ภรรยาแล้วลืมแม่นี่แหละ!ความหวังทั้งหมดในชีวิตของนางอยู่ที่เซียวเหยียน เมื่
Latest chapter
