รักครั้งนี้ต้องทุ่มทั้งใจ
ตอนที่ 11
(ก็แค่ระบาย)
(ศิลา)
"โอ้โหสภาพ มึงไปออกรบมาเหรอไอ้ศิลา" เมื่อผมเดินเข้ามาในค่ายมวย ก็มีเสียงทักทันที ไอ้ยอนมินครับมันทักผมซะเสียงดัง ส่วนขนมปังที่นั่งบนตักก็ได้แต่ยิ้ม ไอ้ยอนมินทำเหมือนขนมปังไม่มีก้น น้องมันนั่งเองก็ได้เถอะ
"สวัสดีค่ะพี่ศิลา" ขนมปังทักผม
"น้องอันดาสวัสดีพี่ศิลาหรือยังคะ?" ขนมปังหันไปพูดกับเด็กผู้หญิงตัวกลม ๆ นั่งทำตาบ๊องแบ๊วบนตักไอ้ด็อจ ก็ลูกสาวอาไฟนั่นแหละ แต่ดูเหมือนเธอไม่ค่อยชอบผมเท่าไหร่
แต่ไอ้ด็อจมันดูแปลก ๆ มันมองหน้าผมนิ่ง ๆ ก่อนจะก้มลงไปหอมแก้มเด็กน้อยคนนั้น
"สวัสดีค่ะ" อันดาเธอไหว้และทักผม ด้วยใบหน้าที่ไม่มีรอยยิ้มสักนิด ทั้งที่ตอนผมเดินเข้ามายังเห็นเธอยิ้มร่าเริง
"สวัสดีครับ ทำไมวันนี้ถึงมากับพี่ ๆ ได้นะ" ผมนั่งลงข้างไอ้ด็อจ แล้วยิ้มให้เธอ มือก็เขี่ยแก้มของเธอเบา ๆ
"นั่งรถมากับพี่ยอนมินกับพี่เฌอไงคะ น้องอันดาอยากมาเล่นกับพี่ด็อจ" น้องอันดาเธอตอบผมครับ แต่คำตอบของน้องเหมือนหลอกด่าผมปะ?
"มูมู่ ปล่อยได้ละ มีมี่จะนั่งเอง อะไรมันจะขนาดนั้น" เสียงของขนมปังครับ แต่เพื่อนผมมันก็เว่อเกิน อะไรมันจะขนาดนั้น
"ก็ห่วงไงครับ กลัวแฟนเจ็บตูด" ไอ้ยอนมินมันตอบ เป็นคำตอบที่ทำผมระอามาก
"เหมือนพี่ด็อจใช่ไหมคะ พี่ด็อจกลัวน้องอันดาเจ็บตูดใช่ไหมคะ" น้องอันดาเธอเงยหน้าพูดครับ พูดกับคนอื่นนี่ยิ้มหน้าบานเชียว
"ครับ อยากกินขนมไหม พี่ด็อจพาไป" ไอ้ด็อจมองหน้าผมแว๊บเดียว แล้วก้มหน้าชวนน้องอันดา
"กินค่ะพี่ด็อจ อยู่ตรงนี้ไม่สนุกเลย น้องอันดาอยากกินขนม"
"ไปครับ"
แล้วไอ้ด็อจกับน้องอันดาก็เดินจับมือกันออกไป ผมมองตามหลัง ไอ้ด็อจมันแปลกไปจริง ๆ นะหรือว่ามันจะโกรธผมเรื่องเมื่อคืน?
"ไอ้ด็อจมันดูแปลก ๆ นะมึงว่าปะยอนมิน" ผมหันไปถามความเห็น
"แล้วมึงคิดว่าไงล่ะ อกมึงน่ะไม่ต้องโชว์ก็ได้มั้งถ้าจะมีรอยขนาดนั้น"
"เชี้ย!!"
พอไอ้ยอนมินพูด ผมก้มมองทันที แล้วต้องตกใจเพราะมีรอยเล็บเด่นชัด ผมโดนตอนไหนวะ ไม่เห็นรู้สึกเลย
"ความรู้สึกมึงช้าเนอะ" ไอ้ยอนมินมันพูดสีหน้านิ่ง ๆ แต่สายตามันนี่จิกผมเป็นไก่
"ก็ไม่อะไร กูก็แค่ระบายปะ? จะอะไรมาก"
((หราาา))
ทำไมเหมือนไม่เชื่อผม นี่พูดจริงนะ ก็แค่หาที่ระบาย ผมมันพวกยังไงก็ได้ แค่ง่าย ๆ ได้ไม่ยาก
"พี่เฌอขา พี่เฌอ!!" เสียงแป๋นของลูกสาวอาไฟครับ ดังมาแต่ไกลเชียว ผมหันไปมองแล้วยิ้มให้เธอ เธอวิ่งหน้าตั้งมาเหมือนตกใจ
"ขา มีอะไรเอ่ย?" ขนมปังรีบเดินมาหาน้องครับ แล้วก็เอ่ยถาม
"พี่ด็อจค่ะ พี่ด็อจแย่แล้ว!!" น้องอันดาเธอพูดด้วยอาการหอบ
"พี่ด็อจเป็นอะไรคะ อยู่ตรงไหน!?" แย่! คำว่าแย่ที่ออกจากปากของน้องอันดา ทำให้ผมรีบร้อน ดีดตัวลุกจากม้านั่งทันที
"อยู่ตรงโน้นค่ะพี่ศิลา พี่ด็อจ...." แค่น้องอันดาชี้นิ้วบอก ผมรีบวิ่งออกไปทันที ทำไมผมร้อนใจกลัวว่าจะเกิดเรื่องร้ายแรง ไม่รู้ละผมต้องรีบไปดูให้เห็น
รักครั้งนี้ต้องทุ่มทั้งใจตอนที่ 12-ก็แค่...เป็นห่วง(ด็อจ)ผมพาน้องอันดามาหาขนมกิน เธอค่อนข้างจะติดผมนะ และเธอน่ะชอบบอกว่าผมเป็นแฟน น้องอันดาเธอน่ารักมาก พูดก็เก่ง ร่าเริงสดใสมาก ผมเลยหลงเธอ หลงในความออดอ้อนที่ไร้เดียงสาแบบเด็ก ๆทุกอย่างได้ตามที่เธอต้องการ จนผมจัดเก็บของทุกอย่างเข้าที่ แต่ว่ามือไม่รักดีมันเหวี่ยงไปโดนมืดที่วางข้าง ๆ"โอ๊ะ!!" ผมสะดุ้งเพราะความเจ็บ"พี่ด็อจเป็นอะไรคะ" น้องอันดาเธอเดินมาใกล้ แล้วเงยหน้าถาม"ไม่เป็นอะไรครับ""พี่ด็อจมีเลือด เลือดไหลเยอะแยะเลย น้องอันดาจะไปเรียกคนมาช่วย พี่ด็อจรอตรงนี้นะ""อันดาเดี๋ยว!"ผมตอบอันเราไป แต่ดูเหมือนเธอจะตกใจกับเลือดที่ค่อย ๆ ซึมออกมา แค่จะบอกว่าเล็กน้อย แต่เด็กน้อยของผมก็วิ่งออกไปด้วยความตื่นตูม มันเป็นแผลเล็กน้อยมาก แต่ก็ไม่ทันเธอครับเพราะเธอวิ่งเร็วออกไปละ"อ่าแสบ" ผมจัดการเปิดน้ำล้างแผล เมื่อน้ำสัมผัสลงกับรอยบาดแผล มันทำให้ผมแสบจนสะดุ้ง(ไอ้ด็อจ!! ด็อจ! ไอ้ด็อจอยู่ไหนวะ!)ผมได้ยินเสียงเรียก จึงหันหลังไปมอง เป็นไอ้ศิลาครับที่มีนวิ่งหน้าตั้งเข้ามา สีหน้าของมันดูตกอกตกใจ แต่ผมไม่เข้าใจมันจะตกใจทำไม?"อะไรของมึงเรียกซะเสียงดั
รักครั้งนี้ต้องทุ่มทั้งใจตอนที่ 13 - Kiss เยอะ(ศิลา)ไม่รู้ว่าอะไรดลใจให้ผมขยับหน้าเข้าไปใกล้ หัวใจของผมก็เต้นแรงเมื่อได้สบตากับไอ้ด็อจ มันเต้นแรงแปลก ๆ จนแทบจะกระเด็นออกมาจากอกใบหน้าและลมหายใจอุ่นที่สัมผัสกับหน้าของผม มันเหมือนกับเรียกร้องให้ผมเข้าไปใกล้ เหมือนหัวใจมันสั่งการแล้วผมก็ไม่สามารถอดทนได้!!จ๊วบ ผมแตะจูบปากของไอ้ด็อจเบา ๆ ก่อนจะค่อย ๆ เพิ่มน้ำหนักเน้นลง มือของผมก็จับประคองท้ายทอยของมันไว้ อีกมือก็จับข้อมือข้างที่เป็นแผล แล้วค่อย ๆ สอดประสานกัน"อื้ม" จ๊วบ~~ ยิ่งจูบก็ยิ่งรู้สึกดี มันยิ่งมีแรงให้จูบต่อ มันไม่อยากพอหยุดแค่นี้ เสียงของไอ้ด็อจแค่นเบา ๆ ในลำคอ นั่นยิ่งทำให้ผมอยากไปต่อ ไม่อยากพอเพียงแค่นี้มือของผมเริ่มเลื้อยไปตามแขนและร่างกายของไอ้ด็อจ ทุกอย่างเป็นไปตามอารมณ์ที่พัดพา และมันก็ไม่มีทีท่าจะหยุดได้ ยิ่งไอ้ด็อจเหมือนอำนวยความสะดวกให้ นั่นยิ่งทำเอาผมหยุดไม่ลง ปากมันก็โคตรนิ่ม ยิ่งจูบยิ่งหวาน ผมสอดลิ้นควานเข้าไปในปากของมันเราสองคนแลกลิ้นกันอย่างเมามัน!ผมยิ่งได้ใจดันลิ้นเกี่ยวลิ้นของไอ้ด็อจอย่างหนักหน่วง เสียงจูบดังเป็นระยะแต่นี่มันในครัว! เชี้ย! ผมเพิ่งรู้ตัวว่า
รักครั้งนี้ต้องทุ่มทั้งใจตอนที่ 14 - เข้าใจแล้ว(ด็อจ)"ทำหน้างงอะไรของมึง"ผมย้อนถามเมื่อมองหน้าไอ้ศิลาที่ดูตกใจ หรือมันงงสงสัยกับคำพูดของผม"มึงชอบกูเหรอไอ้ด็อจ" ไอ้ศิลาย้อนถามผม สีหน้ามันก็ยังคงงงไม่เลิก"ไม่ได้เหรอวะ?" ผมตีหน้านิ่งถามมันอีกครับ"......" มันเงียบ! เหมือนกำลังอึ้ง หรืองง หรือคงเพราะตกใจอยู่ละมั้ง"มึงได้กูแล้วนะ มึงต้องรับผิดชอบประตูหลังกูด้วย!!"ผมตีหน้านิ่งถามกลับครับ แถมยกเรื่องที่เกิดขึ้นกับมันมาพูดต่อ ตอนแรกผมก็อาย ๆ แต่ตอนนี้ไม่ละ จูบไอ้ศิลามันทำผมลืมเรื่องแย่ ๆ จะว่าง่ายก็ง่ายแหละ แล้วไงล่ะผมก็แค่พูดตามที่ใจสั่ง ผมผิดเหรอ?"เอ่อ ไอ้ได้มันก็ได้ แต่มึงอะทำใจเรื่องคนของมึงได้แล้วหรือไง?""มึงช่วยแทนที่มันได้ปะละ?"ศิลามันเหมือนกับคิดอะไร จนมันพูดเรื่องของผมออกมา ถามว่าทำใจได้หรือยัง ผมตอบได้เลยว่ายัง เรื่องมันเพิ่งจะเกิดขึ้นเอง จะลืมง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ มันลืมยังไม่ได้หรอก แต่ผมแค่ไม่อยากจะจำมาคิดให้เสียใจ เมื่อรู้ว่าเป็นยังไงก็ควรรีบทำใจดีกว่า สุดท้ายแล้วผมกับเขาก็ต้องเลิกรากันอยู่ดี ไม่ว่าจะวันนี้พรุ่งนี้หรือวันไหน"ด็อจมึง....?""หรือมึงไม่ได้คิดตรงกันกับกู"
รักครั้งนี้ต้องทุ่มทั้งใจตอนที่ 15 - เพื่อมึง(ศิลา)"เข้าใจอะไร อะไรที่มึงเข้าใจ" ผมถามไอ้คนตรงหน้าที่สีหน้าหงอยเป็นหมาเหงา"ก็มึงไม่ได้ใจตรงกับกูไง"นั่นไงผมว่าแล้วมันต้องคิดเองแบบนั้น ไอ้ด็อจขี้มโน"กูบอกแบบนั้นเหรอ"ผมตีสีหน้านิ่ง ๆ ย้อนถามมัน แล้วดูหน้ามันนะเศร้าฉิบหาย"ก็มึงตอบแบบไม่มั่นใจ สีหน้ามึงลังเล แล้วจะให้กูเข้าใจว่ายังไงล่ะ"อยากขำมันครับ นี่ใช่ไอ้ด็อจเพื่อนผมทึ่เคยรู้จักจริงเหรอเนี้ย"กูขอถามมึงหน่อยนะ สิ่งที่มึงเป็นตอนนี้พ่อมึงรู้เรื่องไหม?"มันคือสิ่งที่ผมอยากรู้ครับ เพราะหากผมตัดสินใจไป จะได้รับมือถูก"กูคิดว่าพ่อรู้ แต่พ่อแค่ไม่พูด""อืม...กูจะได้เตรียมรับมือถูก"ผมพยักหน้ารับรู้ แล้วพูดออกไป แต่หน้าไอ้ด็อจตอนนี้มันมีความสงสัย มีคำถามเหมือนต้องการจะได้ความมั่นใจ หรือคำตอบในสิ่งที่ผมพูด"มึงหมายความว่าไง?" ไอ้ด็อจมันย้อนถามผมครับ"ไม่เข้าใจ?" ถามกลับสิครับ กวนแม่งเลย"อยากเข้าใจมากกว่านี้ คือกูกลัวคิดไปเอง" มันยังคงทำหน้าเศร้าครับ อยากจะหัวเราะดัง ๆ"มึงก็รูปร่างเป็นคนนะด็อจ แต่ทำไมตอนนี้เหมือนจุลินทรีย์"หลอกด่ามันเลยครับ โชว์โง่ดีนัก พูดขนาดนี้แล้วยังทำงงใส่อีก"
รักครั้งนี้ต้องทุ่มทั้งใจตอนที่ 16-เด็กไม่เอากูเอาเอง(ด็อจ)ผมยิ้มกับประโยคของไอ้ศิลา ประโยคที่เหมือนกับว่ามันให้ความสำคัญกับผม คำว่า มันจะทำให้ได้เพื่อผม เหมือนตอนนี้ความเศร้าที่ผมเคยเจอ มันกำลังจะเลือนหายไป เมื่อไอ้ศิลากำลังจะเข้ามามีบทบาทในชีวิตของผม ในสถานะที่เปลี่ยนไป"ขอบใจนะ" ผมยิ้มและจ้องมองหน้าของไอ้ศิลา ส่วนมันก็พยักหน้าให้เบา ๆ"อืม" และตอบด้วยน้ำเสียงคลอเคล้าในลำคอผมกับไอ้ศิลามองหน้ากัน มองอยู่นานผมก็รู้สึกเขินเหมือนกันนะ และเป็นผมเองที่ก้มหน้าหลบสายตาของมัน มืออุ่น ๆ ของมันยื่นมาจับมือผมเบา ๆ บีบกำเป็นจังหวะ ทำไมมันทำให้ผมรู้สึกดีจัง"สักทีนะพวกมึง"เสียงที่สามดังแว่วเข้ามา ผมจึงเงยหน้ามอง ก็พบกับเพื่อนที่คนที่ยืนพิงกับขอบประตูมือกอดอก ส่งยิ้มมาทางพวกผมที่นั่งอยู่ ผมรีบเอามือออกจากอุ้งมือของไอ้ศิลาด้วยความตกใจ ไม่คิดว่าจะมีใครเข้ามาในตอนนี้ หรือเพียงเพราะว่าผมกำลังตกอยู่ในห้วงเสน่หาของไอ้ศิลาอยู่ เลยเผลอลืมตัวไป แต่นี่มันก็ในครัว ซึ่งใครจะเข้ามาก็ได้ เพราะเพื่อนของผมก็เข้ามาประจำ"ไอ้ยอนมิน" ผมตกใจเลยครับ รีบขยับเก้าอี้ออกห่างไอ้ศิลาทันที"ไม่ทันแล้วด็อจ...คิดว่ากูดูไม
รักครั้งนี้ต้องทุ่มทั้งใจตอนที่ 17-หรือจะเอา(ศิลา)"พะ พะ พูดอะไรของมึง" ไอ้ด็อจถามผมด้วยสีหน้าตกใจ หลังจากที่ผมพูดประโยคหนึ่งออกไป ด้วยอารมณ์โมโหและเสียหน้าน้องอันดาหักหน้าผม!!"ตามที่พูดนั่นแหละ""วุ๊ย!! ไอ้บ้า ทำหน้าซังกะตาย อย่างกับอิจฉาเด็กนะมึงอะ"ผมพูดออกมา วางท่าหน้านิ่ง ๆ จนไอ้ด็อจมันสะบัดเสียงใส่ผม ก่อนจะยิ้มกวน ๆ มองหน้าผมแล้วพูดแซว"ก็เออ!""หื้ม?"ผมตอบออกไปอย่างอารมณ์หงุดหงิด จนไอ้ด็อจมันงงครับ สีหน้าของมันบ่งบอกชัดเจน"ไม่ต้องมาทำหน้างง" ผมชักสีหน้าใส่มัน"ก็คนมันงงนี่หว่า" แล้วมันก็ตอบผมแบบใสซื่อ ซึ่งที่มันทำคือหน้าตอแหลมากเลยครับ"กูกลับดีกว่า คืนนี้ไปเที่ยวกับกูปะ?" ผมลุกจากเก้าอี้ ก่อนจะนึกขึ้นได้กับความตั้งใจ จึงชวนไอ้ด็อจด้วยดีกว่า"ที่ไหน?" มันย้อนถามผม"ให้ตอบแค่ไปหรือไม่ไป ไม่ได้ให้มึงถาม" กวนตีนมันครับ ก็มันทำหน้าตาดูนิ่ง ๆ อยากแกล้งมัน"กวนตีน"มันชักสีหน้าใส่ เมื่อผมกวนประสาทมัน"หรือจะเอา!"ผมขยับเข้ามาหา แล้วยื่นหน้าเข้าไปใกล้ ๆ สีหน้าไอ้ด็อจดูตกใจ ผมจ้องมองตามันที่ตอนนี้ดูไม่เป็นตัวของตัวเอง แก้มของไอ้ด็อจมันเริ่มขึ้นสีแดงระเรื่อ ผมยกยิ้มมุมปาก จ้องมอง
รักครั้งนี้ต้องทุ่มทั้งใจตอนที่ 18-สถานะใหม่(ด็อจ)"หล่อเชียวนะมึง" ผมทักขึ้นเมื่อไอ้ศิลามันเปิดประตูห้องให้ กลิ่นน้ำหอมลอยฟุ้ง ทรงผมที่ลับกับใบหน้า ยิ่งทำให้ไอ้ศิลามันดูดีขึ้นอีก ฉีกยิ้มทีสาวติดแน่ ๆ นี่แค่ผมคิดล่วงหน้านะ"หึ...เข้ามาดิ" พอผมชม มันก็ก้มหน้าเล็กน้อย ยกยิ้มมุมปาก แล้วชวนผมเข้าห้อง"นี่ห้องนอนหรือรังหนูวะเนี้ย...ไม่คิดจะเก็บเลยเหรอวะ รองเท้าก็วางไม่เป็นที่ มึงนี่นะ! แล้วตอนพาผู้หญิงมานอนดอ...." ผมยังบ่นไม่ทันจบ ศิลาก็แตะนิ้วลงปากของผม และจ้องหน้าผมด้วยรอยยิ้ม"บ่นเก่งว่ะ"ก็จะไม่ให้ผมทักได้ยังไง ของเกลื่อนกลาดไปหมด ทั้งผ้าขนหนูที่วางไม่เป็นที่ แก้วน้ำที่ใช้แล้วไม่เก็บ และของอื่น ๆ อีก อย่าให้ผมบรรยายเลยครับ สรุปคือมันรก!รอยยิ้มปากที่ทำให้ผมเริ่มหน้าร้อน ความใกล้ชิดและการถูกสัมผัส สายตาของศิลาที่มองมาตอนนี้ บอกตรง ๆ ว่ามันทำให้ผมเขินมาก"ก็มันรกไหม...นี่กูแทบจะไม่มีที่นั่งแล้วนะ""ตั้งแต่ให้สถานะใหม่นี่เริ่มออกลายเลยนะด็อจ"ผมตอบมันออกไป ทั้งที่ใบหน้าเราสองคนอยู่ใกล้กัน และคำแซวที่ทำผมยิ่งเขินไปใหญ่ นี่ผมแสดงออกมากมายขนาดนี้เลยเหรอวะ!?"ปะ ไปใส่เสื้อผ้าดิ๊ จะได้รีบไป
รักครั้งนี้ต้องทุ่มทั้งใจตอนที่ 19 - ผัว...(18+)(ศิลา)ผมผลักด็อจลงโซฟา บอกตามตรงเลยว่ายิ่งผมเห็นหน้ามันใกล้ ๆ ยิ่งทำให้ผมอยากลึกซึ้ง อยากสอดใส่กระแทกแรง ๆ น้องชายของผมมันแข็งพร้อมทำงานแล้วครับ"ด็อจ" ผมพูดขึ้นในระยะใกล้ ซึ่งใบหน้าของผมกับด็อจแทบชิดกัน ผมส่งสายตาที่คิดว่าอ่อนโยนที่สุดไป"อะไร" มันขมวดคิ้วย้อนถามเหมือนสงสัย"กูอยากได้มึง...มึงให้กูได้ปะ?""ไอ้ศิลา!" มันตวาดผมเสียงดังเลยครับ และพยายามลุกหนี แต่ผมมือดีกว่าจับข้อมือมันกดลงโซฟาทันที"นะ ด็อจนะ...กูแข็งหมดแล้ว ก็มึงหน้ายั่วคxxฉิบ! กูก็ทนไม่ไหวดิ"ผมพูดอ้อนหวังให้มันใจอ่อน..."เสี่ยนเก่งนะมึงอะ""แล้วให้กูได้ปะละ?"ด็อจมันพูดต่อว่า สบโอกาสผมจึงพูดสวนขึ้นทันทีและยักคิ้วใส่ ยกยิ้มมุมปากอย่างมีเลศนัย"...." ด็อจเงียบและหันหน้าหนี ตาของผมมันดี เพราะเห็นด็อจมันอมยิ้มเหมือนเขิน"ได้ไหมไอ้ด็อจ...ให้ผัวแทงสักยกได้ไหมครับ" มันไม่ตอบ เลยทำให้ผมต้องอ้อน และซบหน้าแนบแก้มกับอกของมันกลิ่นตัวแม่งหอมฉิบหาย!!อยากได้มันเป็นเมียเต็มที!"ผัวบ้าผัวบออะไรของมึง!" มันตวาดผมเสียงลั่นเลยครับ แต่ผมแอบเห็นมันแก้มแดง"มึงกินกล้วยกูแล้ว อย่ามา!!" ผม
สามรักสามหัวใจตอนที่ 16(ริวจิน)“ทำไมเงินในบัญชีหายไป 20,000” อีเมียคนที่หนึ่งของผมถาม ชำเลืองมองหางตา “เอาไปทำบุญเลี้ยงเด็กที่บ้านเด็กกำพร้า” ผมก้มหน้าตอบแบบขอทีไปที กดจิ้มเกมเล่นแบบไม่สบตา“แล้วทำไมไม่บอกแต่ทีแรก” อีเมียคนที่สองก็แทรกต่อ ตอนนี้เหมือนผมกำลังอยู่ท่ามกลางขุมนรกยังไงไม่รู้ สายตาเมียทั้งคู่จ้องมาที่ผมเป็นตาเดียวเลยครับ“บอกก็กลัวอะดิ” ผมตอบแบบหน้าด้าน ๆ ทั้งที่ก็แอบหวั่น ๆ อยู่ข้างใน คือเกรงใจเมียนะครับไม่ได้กลัวเลยสักนิด“เอาเงินไปเลี้ยงเด็กหมดแล้วตัวเองจะกินอะไร” เมียคนที่สองถามอีกครั้ง คนนี้ไม่อ่อนหวานกับผมสักนิด “เดือนนี้จะกินอะไร แชตไม่ให้ยืมนะบอกก่อนเลย” เมียคนที่หนึ่งของผมพูดขึ้นอีกครั้ง คนนี้พูดเสียงหวานหน่อย เธอเป็นคนเรียบร้อยน่ารักครับ“ก็กินเด็กสิ ไม่เห็นจะยุ่งยากอะไรเลย”((ไอ้ริว!!))ให้คำตอบเมียทั้งสองจบ จากนั้นก็วิ่งสิครับ จะอยู่ทำไมให้โดนทุบ...เพราะเด็กที่ผมหมายถึงพวกเธอสองคนเข้าใจดีวันนี้ผมไม่ได้ไปไหน เพราะเป็นวันหยุดประจำสัปดาห์ ก็เลยนั่งกระดกเบียร์เย็น ๆ ให้เพลิดเพลินใจอยู่ในห้อง“ทำไมต้องกินมันทุกเย็นด้วยริว ไอ้เบียร์เนี้ยมันมีดีอะไร มันเปลืองรู้
สามรักสามหัวใจตอนที่ 15"ป๊าอยากมีเมียน้อย" ผมพูดขึ้น ตอนนี้นั่งเล่นและคุยกันอยู่ห้องกระจกที่ป๊าทำไว้สำหรับดูหนัง ร้องเพลงคาราโอเกะหรือสังสรรค์"เดี๋ยวก็ได้โดนสองเมียมึงทุบหรอก" แล้วป๊าก็ทำสีหน้าเหมือนหนักอกหนักใจ แล้วผมพูดผิดตรงไหน แค่บอกอยากมีเมียน้อยเองนะ"ทุบทำไมริวแค่อยากมีเมียน้อย" แล้วผมก็ถามย้ำ"แค่คิดป๊าก็เห็นอนาคตมึงละริว" แล้วป๊าก็ตอบผมพร้อมกับจ้องหน้า"ริวผิดอะไร แค่บอกว่าอยากมีเมียน้อย" จากนั้นผมก็เริ่มถกเถียง ตอนนี้สีหน้าของป๊าคือแบบว่ากำลังด่าผมอยู่แน่ ๆ จะด่าทำไมผมว่าก็ไม่ได้พูดอะไรผิดสักหน่อย"ยัง ยังไม่รู้สึกอีก ริอาจจะมีเมียน้อย แค่เมียสองคนตอนนี้เลี้ยงให้รอดก่อนไหมไอ้ลูกชาย" ป๊าก็เริ่มจะบานปลายไปกันใหญ่ แถมยังตบหัวผมแทบทิ่มกับโต๊ะอีก"ตบริวทำไมป๊า ก็ถึงบอกไงว่าอยากมีเมียน้อยเนี้ย ทำไมป๊าไม่เข้าใจริวเลย...แค่นี้ก็ไม่รู้เรื่อง ไปหาแชตกับดอลลี่ดีกว่า" พอแล้วครับพูดยังไงก็ไม่เข้าใจผมเลย เดินขึ้นบ้านไปหาแชตกับดอลลี่สบายหูกว่าเยอะ ดีไม่ดีได้ออกกำลังกายเพิ่มความแข็งแรงให้ตัวเองอีกต่างหาก"ไอ้ริวมันด่ากูโง่ทางอ้อมปะวะด็อจ" เสียงของป๊าดังตามหลัง"ไม่รู้สินะ😁" อันนี้เสียงพ
สามรักสามหัวใจตอนที่ 14“ลูกแบบริวนี่แหละ โคตรสีสันของชีวิต...เราขึ้นห้องกันดีกว่า ปล่อยป๊าไว้นี่แหละ” แล้วผมก็จับมือเมียทั้งสองขึ้นห้องกัน ส่วนป๊านั้นก็อีกเดี๋ยวคงขึ้นห้องไปหาพ่อละมั้งสองเดือนผ่านไป"มานี่สิทั้งสามคน" ป๊าเรียกเมื่อเห็นพวกผมเดินมาจากสวนหลังบ้าน พาสาว ๆ ไปเดินเล่นจะได้คุ้นเคยเวลามาอยู่ที่นี่ มองไปเห็นสีหน้าของพ่อที่ดูกังวล แม้กระทั่งป๊าก็ไม่ต่างกัน ผมเดาออกว่าพวกท่านคิดเรื่องอะไรอยู่ ก็คงไม่พ้นเรื่องของผมกับเมียทั้งสอง ที่ได้มาครองคู่ใช้ชีวิตกันแบบบังเอิญสามคนผัวเมีย แม้ว่ามันจะผ่านมาร่วมสองเดือนแล้ว แต่ทุกอย่างก็ไม่ได้คลี่คลาย ทางบ้านของแชตกับดอลลี่ยังไม่รู้เรื่องราวของลูก มีเพียงป๊ากับพ่อเท่านั้นที่รับรู้ และตอนนี้เหมือนพวกผม จะต้องถูกเคลียร์เรื่องราวแล้วล่ะ จากท่าทางของป๊าที่เป็นตอนนี้มันบ่งบอก"มีอะไรเหรอคะป๊า" เป็นดอลลี่ที่ถามขึ้น สรรพนามเปลี่ยนไป เมื่อป๊ากับพ่อบอกให้เรียกตามผม เพราะยังไงก็ตัดสินใจอยู่ด้วยกันแล้ว"จะอยู่กันแบบนี้จริงเหรอ?" พ่อถามแทนครับ"อยู่ไม่ได้เหรอ?" ผมย้อนถามคืน ก็อยู่กันมาตั้งหลายเดือนแล้ว พ่อก็นะไม่น่าถาม"ไอ้ได้มันก็ได้ แต่แบบนี้มันมีใคร
สามรักสามหัวใจตอนที่ 13“ต้องมีฉันด้วย!”“เฮ้อ”ผมถึงกับถอนหายใจเลยครับ เมื่อดอลลี่เธอตะเบ็งเสียงแข็งข่มใส่ ยังไงก็ต้องไปแพ็คคู่ให้ได้ใช่ไหม?“เออ รับผิดชอบทั้งสองคนนั่นแหละ” ผมตบปากรับคำเสร็จ ก็เดินเข้าห้องน้ำเลยครับ แล้วจะบอกกับพ่อยังไงล่ะทีนี้ ลูกชายสุดหล่อแบบผม มีเมียทั้งทีได้มาแพ็คคู่ซะงั้น โคตรล้ำเลยครับเมื่อพวกเราเคลียร์อะไรกันลงตัว จากที่เหมือนจะยากแต่ก็ดันง่ายดาย แรก ๆ ผมโคตรจะวุ่นวายมาก ไม่กล้าที่จะบอกป๊ากับพ่อเรื่องที่ผมก่อขึ้น จนตอนนี้ทุกอย่างมันดีขึ้น ผมกับแชตและดอลลี่เหมือนเราสามคนจะเข้ากันได้ดี แชตก็ไปทำงานกับผมอยู่แล้ว ส่วนดอลลี่แน่นอนว่าเธอเป็นลูกค้าของบริษัท ไม่ได้ยากเลยกับการที่จะทำงานหรือว่าติดต่อกันตอนนี้ผมกับพวกเธอเราตกลงคบกันเป็นที่เรียบร้อย อยู่ด้วยกันมาเกือบเดือนแล้ว และวันนี้ผมคิดว่าคงต้องบอกให้ป๊ากับพ่อได้รับรู้ ไม่อยากจะอยู่แบบหลบซ่อนแล้วล่ะ เพราะยังไงสักวันป๊ากับพ่อก็ต้องรู้อยู่ดี วันนี้ตอนเย็นเลยตั้งใจว่าจะพาไปแนะนำกับที่บ้าน ซึ่งผมก็ได้คุยกับพวกเธอไว้เรียบร้อยแล้ว ตอนนี้นัดกันออกไปทำสวยอยู่ บางทีผมก็แอบคิดว่าพวกเธอจะไปแอบกินกันเองลับหลังผมไหม ซึ่งผมยอ
สามรักสามหัวใจตอนที่ 12“โอ๊ย!! โยนมาได้ หมาตัวไหนวะ” เสียงคนเมาทำเอาผมรีบดีดตัวลุกจากแชต แล้วยื่นมือให้เธอจับลุก“ดอลลี่เป็นไงบ้าง” แชตรีบวิ่งเข้าไปประคองดอลลี่ให้ลุกยืน ผมว่าแชตคงเอาดอลลี่ไม่ไหวหรอก เมาเละเทะซะขนาดนั้น งานนี้ต้องพระเอกมาแล้วล่ะ“มา ริวช่วยเพราะแชตคงพาดอลลี่กลับไม่ไหว ไปริวจะไปส่ง” ผมพูดอาสา“ดี!! ไปดวลกันที่ห้องเลยจะได้จบ ๆ ตัดสินกันไปเลย” คนเมาก็ยังพูดต่อ ชี้มั่วซั่วไปหมดหลงทิศทาง จนผมกับแชตต้องถอนหายใจแรงอย่างระอา“ขอบใจนะริว”“ได้เสมอแหละ ริวทำเพราะแชตหรอกนะ ไม่ใช่ทำเพราะใคร”“ปากหวานเชียวนะ”“เมื่อกี้ก็ลองแล้ว น่าจะรู้รสชาติดี”“ไม่คุยกับริวแล้ว...รถแชตอยู่ทางนั้น”แชตดูเขินอาย เพราะจากการอมยิ้มผมว่าใช่ เธอหลบสายตาที่ผมจ้องมอง ก่อนจะบ่ายเบี่ยงเฉไฉไปเรื่องอื่นจากนั้นผมก็อาสาขับรถพาพวกเธอมาส่งที่พัก มันเป็นคอนโดที่อยู่ไม่ไกลมากนักจากร้านที่ผมนัดกับเพื่อน ประคองพาดอลลี่ขึ้นมายังชั้นที่พวกเธออยู่ เพราะถ้าให้แชตแบกมาคนเดียวมีหวังไม่รอด ผมสงสารแชตที่ต้องมาเจอตัวภาระแบบนี้จริง ๆ เลยครับ“ขอบใจนะริว ขอโทษด้วยนะที่ทำให้เสียเวลา” แชตเธอพูดขึ้น เมื่อผมแบกดอลลี่มาส่งที่ห้
สามรักสามหัวใจตอนที่ 11“รู้จักกันเหรอ?” ป๊าถามขึ้นเมื่อเดินไปนั่งเก้าอี้ประจำตำแหน่ง ที่แย่งผมอะ เพราะปกติผมจะนั่งทุกวัน แต่วันนี้เว้นให้ชั่วโมงหนึ่งละกัน“รู้จักสิป๊า รู้จักดีเลยล่ะ ใช่ไหมครับแชต” ผมลากเก้าอี้มานั่งข้างแชต แล้วตอบป๊าไป สายตาจ้องมองแค่แชตเท่านั้น ส่วนป๊าผมไม่ได้สนใจมาก ไม่ได้พิศวาสเท่าผู้หญิงตรงหน้าเลยแม้แต่นิดเดียว“ให้มันน้อย ๆ หน่อยริว นี่ที่ทำงาน”“แล้วไง”ป๊าพูดขึ้นซึ่งผมก็ไม่รู้หรอก ป๊าจะมีสีหน้ายังไง เพราะตอนนี้ผมอยากมองแค่แชตคนเดียว“หน้าป๊าอยู่นี่ริว สนใจก็ที่เป็นพ่อบังเกิดเกล้ามึงสักแป๊บได้ไหม?” น้ำเสียงเริ่มจะกริ้วแล้ว ฉะนั้นผมควรจะทำตาม“ก็ได้ อย่าคุยนานนะริวอยากทำงานละ” มันก็แค่ข้ออ้างอะนะ ที่จริงอยากจะจีบสาวให้ติดมากกว่า อุตส่าห์ฟ้าเข้าข้างขนาดนี้ ต้องรีบทำคะแนน เพราะเดี๋ยวยัยดอลลี่ปากจัดจะแซงซะก่อน“แนะนำตัว” ป๊าสั่งเสียงเข้ม จากนั้นแชตก็เริ่มแนะนำตัวไปเรื่อย ๆ ส่วนผมก็นั่งมองเธอ ปากกระจับเล็ก ๆ ที่ขยับเวลาพูดมันดูน่าหลงใหล ยิ่งมองก็ยิ่งไม่อยากละสายตาไปไหน แชตดูน่ารักอ่อนหวาน ทั้งท่าทาง แววตา ทุกอย่างที่อยู่บนตัวเธอ มันทำให้ผมไม่อาจจะละสายตามองได้เลย
สามรักสามหัวใจตอนที่ 10วันนี้ผมตื่นแต่เช้าโดยที่ไม่ต้องให้พ่อปลุก อาบน้ำแต่งตัวอย่างรู้หน้าที่ บางทีการที่ได้เริ่มชอบใคร มันก็ทำให้เราเปลี่ยนแปลงตัวเองได้ไม่ยาก เพราะว่าอยากจะทำให้คนที่เราชอบปลื้มใจก๊อก ก๊อก ก๊อก(ริวตื่นยัง)“เสร็จแล้วพ่อ” ผมยืนหน้ากระจกแล้วใส่สูท แล้วตะโกนตอบพ่อออกไป“พ่อฝันแน่เลยว่ะริว นี่ริวจริงปะ? หรือว่าตัวห่าอะไรสิงลูกพ่อกันแน่” ดูสิคำพูดคำจาร้ายกาจจริง ๆ แค่ผมตื่นเช้าและตื่นเอง มันน่าแปลกใจตรงไหนกัน“เยอะแล้วพ่อ ริวก็โตพอแล้วไหม ตื่นเองก็ได้เถอะ” แก้ตัวหน้าหล่อ ๆ ก็เท่าที่เหมือนจะรู้ตัว ก็มีแต่พ่อที่ปลุกตลอด ฮ่าฮ่าฮ่า“เหรอริว ตื่นเองก็ได้งั้นเหรอ” เสียงแบบไม่เชื่อสักนิด ดูทำหน้าทำตาเข้า บางทีพ่อก็กวนเหมือนกันนะ“เออพ่อ ริวว่าริวกำลังมีความรัก” ผมคิดได้เลยพูดออกไป เพราะไม่เคยปิดบังสิ่งที่ผมเป็นกับป๊าและพ่อสักครั้ง ทุกอย่างผมจะเล่าและขอคำปรึกษาจากพ่อ เพราะบางอย่างผมก็คิดเองไม่ได้ มันคิดไม่ออก“หืม? ริวมีความรักเหรอ” พ่อมองหน้าผม แล้วทำสีหน้าเหมือนไม่ค่อยเชื่อสักเท่าไหร่ ก็แหงแหละผมบอกตลอดว่าเกลียดผู้หญิง ก็ยากที่พ่อจะเชื่อจริงไหม?“จริงนะพ่อ ริวรู้สึกว่าริวช
สามรักสามหัวใจตอนที่ 9“ป๊า”“อะไร?”ผมกับป๊านั่งทานมื้อเที่ยงกันที่ร้านไม่ไกลจากที่ทำงาน เพราะเผื่อเวลาเดินทางรถจะไม่ติดมาก ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ภาพเมื่อเช้ามันหวนเข้ามาในความคิด ภาพที่มันยังติดตาของผมอยู่ ใบหน้าของแม่ผู้ให้กำเนิดที่ผมได้เห็นชัดเจน เธอแตกต่างจากคนในรูปที่ผมเห็นอยู่บ่อยครั้งเมื่อตอนเด็ก นึกอยากรู้อะไรเกี่ยวกับเธอ เพราะสีหน้าและแววตาที่เธอมองก่อนจะเดินจากไป มันเหมือนมีอะไรที่เธอเก็บซ่อนเอาไว้ เหมือนเธอกำลังทุกข์ใจ มีเรื่องให้กังวล อะไรประมาณนั้น แววตาเธอมันดูเศร้าหมอง“ป๊าไม่เคยรู้ข่าวของคุณริกะบ้างเลยเหรอ ตลอดเวลาที่ผ่านมา” ผมเงยก้มหน้าถาม ไม่กล้าที่จะมองหน้าป๊า กลัวว่าสายตาที่ได้จ้องป๊าจะฉายแววอ่อนแอให้เห็น“ถามทำไม?” ป๊าทำหน้าเหมือนกังวล แล้วถามผมทันที“ริวก็แค่อยากรู้”“ถ้ารู้แล้วมันทำให้ริวเจ็บปวด ป๊าไม่โอเค”ผมบอกป๊าแต่ว่าเหมือนป๊าจะไม่ค่อยอยากพูดเท่าไหร่ รู้ดีว่าป๊าคงไม่อยากให้ผมเศร้า แค่ตอนนี้มันอยากรู้บ้าง ไม่ได้คิดอะไรมากหรอกครับ แล้วก็ไม่เสียใจด้วย“ริวโอเค แค่อยากรู้เฉย ๆ”“ป๊าก็ไม่รู้มากหรอก รู้แค่ว่าเธอติดคุกตอนพ่อกับยอนมินมันสุมหัวกันแจ้งจับ ที่ตอนนั้นเธอ
สามรักสามหัวใจตอนที่ 8“งั้นสรุปตามนี้นะคะคุณศิลา ส่วนเรื่องสัญญาซื้อขายคุณร่างมาได้เลยค่ะ”“ครับ ขอบคุณมากนะครับที่ยังวางใจในสินค้าของทางเรา”ผมได้ยินเสียงป๊ากับคุณวาสนา คุยกันเหมือนทุกอย่างเสร็จสิ้นดีแล้ว จึงละสายตาที่จ้องกับดอลลี่ไปมองทางผู้ใหญ่ทั้งสองคน ป๊าลุกยืนจับมือกับคุณวาสนา ผมก็เลยลุกตามและยิ้มให้คุณวาสนาเช่นกันตามมารยาท“งั้นขอตัวกลับก่อนนะคะ”“เดี๋ยวผมเดินไปส่ง”“ขอบคุณค่ะ”จากนั้นผมกับป๊าก็เดินลงไปส่งผู้หญิงทั้งสองคน ป๊ากับคุณวาสนาเดินคุยกัน ส่วนผมกับดอลลี่จ้องจะกัดกัน“หน้าอย่างนายเนี้ยนะลูกเจ้าของโรงงานใหญ่ขนาดนี้” ดอลลี่เธอเอนตัวเข้าหาแล้วกัดฟันพูดใส่ผม หน้าอย่างผมนี่แหละ มันไม่เหมาะจะเป็นลูกเจ้าของโรงงานใหญ่แบบนี้เหรอไง“แล้วหน้าอย่างเธอเนี้ยเหรอเป็นลูกคุณวาสนา เจ้าของบริษัทส่งออก ท่าทางนอกคอกฉิบหาย” ได้ทีก็ต้องเอาคืนสิ จะให้เธอว่าผมฝ่ายเดียวได้ไง เก่งกับผู้หญิงมีใครให้มากกว่าผมไหม?“ไอ้โหยก!”“ยัยกะหรี่”“อยากตายจริง ๆ ใช่ไหม?”“เธอสิอยากตายจริง ๆ ใช่ไหม?”“ดอลลี่ไปกลับบ้านกัน...ฉันขอตัวก่อนนะคะคุณศิลา” เสียงของคุณวาสนาทำให้ผมกับดอลลี่รีบปรับท่าทาง และสีหน้าให้เป็นป