รักครั้งนี้ต้องทุ่มทั้งใจ
ตอนที่ 10-ลงอ่าง
(ศิลา)
"ศิลาเป็นคนเดียวเลยนะ ที่ได้ลองครีมอาบน้ำกลิ่นนี้...หอมไหมคะ" มัดหมี่เธอถามผม พร้อมกับหันไปหยิบครีมอาบน้ำขวดพอดีมือ
"ผมควรดีใจ?" ผมย้อนถาม ขณะที่มัดหมี่เดินจับมือผม เดินไปยังอ่างน้ำใบใหญ่สีขาว
"หรือศิลาไม่ดีใจเหรอ"
"ดีใจครับ"
"เดี๋ยวหมี่จะอาบให้หอม ๆ เลยนะคะ"
ผมและเธอคุยอ้อล้อกัน มัดหมี่เธอมันช่างยั่วยวนดีจริง ๆ สายตาของเธอเวลามอง มันทำให้ผมต้องการขย้ำเธอเอามาก ๆ
"ศิลาชอบไหมคะ?"
"ชอบครับ หอมอย่างที่หมี่บอกจริง ๆ ... หื้ม"
เธอถามผมในขณะที่ร่างกายเธอคาบคร่อมช่วงเอวของผม ครีมอาบน้ำกลิ่นหอมถูกบีบลงบนอกผมอย่างช้า ๆ สายตาของเธอมันเย้ายวนตัวตนของผมจริง ๆ
"อย่าไปทำแบบนี้กับใครล่ะ"
"ทำไมคะ?"
"ผมหวงครับ ทำได้แค่กับผมคนเดียว"
การกระทำของมัดหมี่ตอนนี้ มันปลุกอารมณ์ของผมจนแทบทนไม่ไหว ผมอยากสาดแรงใส่ร่างกายของเธอเน้น ๆ อยากขยับเอว อยากกระแทกจนเธอร้องขอชีวิต
"ไม่คิดจะให้หมี่ลองอะไรใหม่ ๆ หน่อยเหรอ"
"ถ้าไม่อยากตายคู่ ก็อย่าให้ผมรู้ครับ"
"หมี่ไม่กล้าหรอกค่ะ มีแค่ศิลาคนเดียว หมี่ก็แทบคลานแล้ว"
"วันนี้อยากคลานหรือแค่อยากเข่าอ่อน"
"หมี่รับได้หมด ขอแค่เป็นศิลา"
เธอย้อนถามผมประกอบกับลูบครีมอาบน้ำเบา ๆ แต่เธอไม่ได้ใช้มือลูบนะครับ เธอใช้หน้าอกนุ่มนิ่มเบียดเสียดถูไถไปตามแผงอกของผม น้ำอุ่นที่เธอเปิดใส่อ่างก็ค่อย ๆ เพิ่มระดับสูงขึ้นเรื่อย ๆ คำตอบสุดท้ายของเธอทำให้ผมยิ้มออกมา
เนื้อกลางกายของเธอก็เสียดสีกับผิวของผม จนรู้สึกได้ถึงความอวบอูมจุดสาว ที่ตอนนี้ผมเริ่มจะทนไม่ไหวแล้ว
“อาบแบบนี้แล้วจะเสร็จไหมครับ”
“อะไรละคะ...ที่เสร็จ”
"มัดหมี่จะเสร็จและโดนผมกิน"
ผมถามเมื่อเธอเอาแต่อ่อย แต่ผมนี่สิอยากปลดปล่อยเต็มทีแล้ว
ผมลูบไล้ลงต่ำสู่เนื้อกายสาวใต้ผิวน้ำ จ้องมองใบหน้าสวยหวานยั่วยวน ที่ตอนนี้ไม่มีเครื่องสำอางแต่งแต้มสักนิด เธอเงยหน้าสบสายตากับผม ขณะที่หน้าอกอิ่มกำลังถูไถไปมา ก่อนกลีบปากอุ่นจะสัมผัสลงกับเรียวปากของมัดหมี่ ผมปรี่ดูดทึ้งเรียวปากอิ่ม ลิ้นหนาชอนไชเข้ามาในโพรงปากพร้อมกับเรียวลิ้นลากไล้เวียนวนจนลิ้นจะกลายเป็นอันเดียวกัน มือหนึ่งลูบไล้แผ่วเบาตามสัดส่วนโค้งเว้า ปลุกเร้าความกระสันต้องการในทุกสัมผัส
"อื้อ ...ศิลาคะ อื้ม~~อ่า"
ผมทั้งจูบทั้งบีบเคล้นเต้าอวบอิ่ม ริมฝีปากของมัดหมี่ก็บดจูบตอบสนองผมเป็นอย่างดี ดูดดึงริมฝีปากอย่างกระสัน และผมในตอนนี้ร่างกายร้อนรุ่มดั่งใครสุมไฟใส่ กลางกายกำลังถูกแทรกแซงด้วยบางอย่างที่นุ่มนิ่ม
ร่างกายของผมและมัดหมี่ กำลังร้อนรุ่มไม่ต่างไปจากเปลวเพลิง ความหวาบหวิวปั่นป่วนที่มันแสนหฤหรรษ์และท้าทาย จนผมหลงใหลเคลิบเคลิ้มไปตามสิ่งที่มัดหมี่ทำ
"อื้อ อ๊ะ ๆ...ศิลาคะ ซี๊ด อื้อ อ่า อ๊ะ”
เสียงเสนาะหูเปล่งออกมา เมื่อความที่นุ่มนิ่มกลืนกินเอ็นอุ่น ๆ ของผม มันทำให้ผมเสียวซ่านจนต้องเด้งสะโพกเอง กระแทกเธออย่างหนักหน่วง มือของผมก็กำสองเต้าอิ่มแทบแหลก ยิ่งกระแทกก็ยิ่งคึกคะนอง อารมณ์ที่แล่นพล่านที่ถลำลึก เมื่อผมนึกได้จึงรู้ว่าครั้งนี้ผมลืมใส่ถุงยาง แต่ช่างมันครับคงไม่ซวยขนาดนั้นหรอก
แค่ครั้งเดียวไม่น่าเกม!?
แจะ ๆ ๆ ๆ เสียงน้ำในอ่างกระเพื่อมตามแรงที่หยอกล้อกับความสาว ผิวน้ำกระทบกันกับอ่างจนกระเด็นกระดอนออกนอกอ่าง ไม่ว่างเว้นตามจังหวะของการละเลงสวาทใต้ผิวน้ำ
"อ่า เสียวฉิบ!..." เสียงกระซิบพร้อมกับมือของผมที่ยังไม่ลดละการกระทำ เรียวขาที่นั่งคร่อมถ่างออกกว้างอย่างต้องการ
"อื้ม อร๊า ซี้ด~~ศิลา อื้อ...อ๊ะ เบา ๆ อื้อ จุก อ่ะ" ผมไม่ได้สนใจต่อสิ่งที่มัดหมี่พูดสักนิด
"ใกล้แล้วหมี่ ซี๊ด แม่ง เสียว"
"อื้ม อร๊า ซี้ด~~"
สองวงแขนโอบรอบลำคอของผมที่กำลังใช้ลิ้นและริมฝีปากกับสองเต้าอย่างเมามัน สองขาที่ถูกผมจับแยกออก เพื่อการสัมผัสที่ถนัดถี่ มัดหมี่มีสีหน้าที่เหมือนชอบทุกการสัมผัสของผมเสียเหลือเกิน
ผมใช้มือที่บดบี้ความเสียวที่ไม่รู้สึกเพียงพอ มันทำให้มัดหมี่บิดเร้าสะโพกใต้น้ำด้วยความต้องการ ผมดึงทึ้งผมยาวของมัดหมี่ จนใบหน้าของเธอเชิดเงย สายตาที่เธอมองผมมันเหมือนท้าทาย
เธอจับรูดความเป็นชายที่มันแข็งราวกับหิน จดจ่อเข้าหาความสาว ก่อนที่เธอจะบดเบียดการสอดใส่ด้วยตัวเอง เธอมันได้ใจผม!
"อ่าส์...อื้ม ซี๊ด...." ร่างกายโอบรั้งมัดหมี่เข้ามากอดแน่น เมื่อการสอดใส่เข้าไปจนเต็มลำ มันทำให้ใบหน้าสวย ๆ ของมัดหมี่เหยเกด้วยความสุขอีกครั้ง
"ศิลา อ๊ะ อร๊า ๆ เสียวเหลือเกิน ซี๊ด อร๊า ๆ ๆ..."
มัดหมี่เธอกดสะโพกขึ้นลงกับความเป็นชายของผม ผมจับเอวของเธอกดกระแทกเน้น ๆ ตามใจที่ผมต้องการความเสียว พร้อมกับสองมือบดบี้สองเต้ายั่วยวนผมเหลือเกิน เธอเร่าร้อนดังไฟ จนผมอดไม่ได้ต้องสวนสะโพกเข้าไปจนสุดลำและลึก
ความสาวนุ่มนิ่มกลืนกินแก่นกายของผมจนมิดลำ ก่อนที่มันจะรูดขึ้นไปตามความยาวและกดลงมาอีกครั้ง มันเป็นภาพที่น่าพอใจ ผมหลงใหลร่างกายของมัดหมี่เหลือเกินในเวลานี้ เสียงหวานครางกระเส่าควบจังหวะรักที่เหมือนเอาใจผม
"อ๊ะ!...อื้อ"
ส่วบ!
" อ๊ะ อร๊า ๆ เสียวเหลือเกิน ซี๊ด อร๊า ๆ ๆ..." เธอครางกระเส่าดังลั่น ผมพลิกยกตัวเธอนั่งขอบอ่าง แล้วสอดใส่อีกครั้ง สองมือจับเอวคอดไว้มั่น เมื่อควบจังหวะการกระแทกรัวเร็วจนเกิดเสียงเนื้อกระทบเนื้อดังระงม ผมรัวกระแทกกระทั้นเน้นหนักเข้าในตัวเธอด้วยอารมณ์ดิบเถื่อน
"ศิลา อ๊ะ ๆ อื้อ แรงอีกค่ะ หมี่ทนได้ อ่า อ๊ะ" เสียงร้องขอทำเอาผมพอใจ เร่งเด้งเอวกระแทกด้วยความซ่านที่เร็วถี่ ทุกการกระแทกแทบหยุดหายใจในทุก ๆ จังหวะของการถาโถมเลยทีเดียว
" ซี๊ด อื้อ..." เสียงหอบกระเส่าพร้อมกับเอวของผม ที่ยังคงกระหน่ำจ้วงจังหวะเด้งเข้าออกเร็วอย่างไม่มียั้งแรง
"ใกล้แล้ว ซี๊ด..อ่า"
ตั่บ ๆ ๆ
พั่บ ๆ ๆ ๆ
จังหวะในการสวนเอวถี่และแรงขึ้นอย่างไม่มีเว้นช่องว่าง ผมกัดฟันดังกรอดพร้อมกับแรงกระแทกที่หนักแน่นจนชนผนังมดลูก พายุสวาทลูกใหญ่ ที่เกิดขึ้นในเวลาอาบน้ำ
"อ๊ะ ๆ ๆ อร๊า ๆ ศิลาไม่ไหวแล้ว อร๊า ๆ..."
((อร๊าย/ ซี๊ด))
ผมถอดความเป็นชายถอดถอนออกจากร่างกายมัดหมี่ช้า ๆ ความอุ่นฉีดพุ่งจนเลอะเทอะตามใบหน้าสวย ลามไปยังอกอิ่ม พร้อมกับความสว่างโล่งล่องลอย ความเหนื่อยหอบที่แสนมีความสุข แรงขาที่เหลือน้อยเริ่มทรุดลงจมในน้ำอย่างอ่อนแรง ผมลุกเดินขึ้นจากอ่างตรงไปยังฝักบัว เปิดน้ำที่เย็นฉ่ำชำระร่างกายตัวเอง
รักครั้งนี้ต้องทุ่มทั้งใจตอนที่ 11(ก็แค่ระบาย)(ศิลา)"โอ้โหสภาพ มึงไปออกรบมาเหรอไอ้ศิลา" เมื่อผมเดินเข้ามาในค่ายมวย ก็มีเสียงทักทันที ไอ้ยอนมินครับมันทักผมซะเสียงดัง ส่วนขนมปังที่นั่งบนตักก็ได้แต่ยิ้ม ไอ้ยอนมินทำเหมือนขนมปังไม่มีก้น น้องมันนั่งเองก็ได้เถอะ"สวัสดีค่ะพี่ศิลา" ขนมปังทักผม"น้องอันดาสวัสดีพี่ศิลาหรือยังคะ?" ขนมปังหันไปพูดกับเด็กผู้หญิงตัวกลม ๆ นั่งทำตาบ๊องแบ๊วบนตักไอ้ด็อจ ก็ลูกสาวอาไฟนั่นแหละ แต่ดูเหมือนเธอไม่ค่อยชอบผมเท่าไหร่แต่ไอ้ด็อจมันดูแปลก ๆ มันมองหน้าผมนิ่ง ๆ ก่อนจะก้มลงไปหอมแก้มเด็กน้อยคนนั้น"สวัสดีค่ะ" อันดาเธอไหว้และทักผม ด้วยใบหน้าที่ไม่มีรอยยิ้มสักนิด ทั้งที่ตอนผมเดินเข้ามายังเห็นเธอยิ้มร่าเริง"สวัสดีครับ ทำไมวันนี้ถึงมากับพี่ ๆ ได้นะ" ผมนั่งลงข้างไอ้ด็อจ แล้วยิ้มให้เธอ มือก็เขี่ยแก้มของเธอเบา ๆ"นั่งรถมากับพี่ยอนมินกับพี่เฌอไงคะ น้องอันดาอยากมาเล่นกับพี่ด็อจ" น้องอันดาเธอตอบผมครับ แต่คำตอบของน้องเหมือนหลอกด่าผมปะ?"มูมู่ ปล่อยได้ละ มีมี่จะนั่งเอง อะไรมันจะขนาดนั้น" เสียงของขนมปังครับ แต่เพื่อนผมมันก็เว่อเกิน อะไรมันจะขนาดนั้น"ก็ห่วงไงครับ กลัวแฟนเจ็บต
รักครั้งนี้ต้องทุ่มทั้งใจตอนที่ 12-ก็แค่...เป็นห่วง(ด็อจ)ผมพาน้องอันดามาหาขนมกิน เธอค่อนข้างจะติดผมนะ และเธอน่ะชอบบอกว่าผมเป็นแฟน น้องอันดาเธอน่ารักมาก พูดก็เก่ง ร่าเริงสดใสมาก ผมเลยหลงเธอ หลงในความออดอ้อนที่ไร้เดียงสาแบบเด็ก ๆทุกอย่างได้ตามที่เธอต้องการ จนผมจัดเก็บของทุกอย่างเข้าที่ แต่ว่ามือไม่รักดีมันเหวี่ยงไปโดนมืดที่วางข้าง ๆ"โอ๊ะ!!" ผมสะดุ้งเพราะความเจ็บ"พี่ด็อจเป็นอะไรคะ" น้องอันดาเธอเดินมาใกล้ แล้วเงยหน้าถาม"ไม่เป็นอะไรครับ""พี่ด็อจมีเลือด เลือดไหลเยอะแยะเลย น้องอันดาจะไปเรียกคนมาช่วย พี่ด็อจรอตรงนี้นะ""อันดาเดี๋ยว!"ผมตอบอันเราไป แต่ดูเหมือนเธอจะตกใจกับเลือดที่ค่อย ๆ ซึมออกมา แค่จะบอกว่าเล็กน้อย แต่เด็กน้อยของผมก็วิ่งออกไปด้วยความตื่นตูม มันเป็นแผลเล็กน้อยมาก แต่ก็ไม่ทันเธอครับเพราะเธอวิ่งเร็วออกไปละ"อ่าแสบ" ผมจัดการเปิดน้ำล้างแผล เมื่อน้ำสัมผัสลงกับรอยบาดแผล มันทำให้ผมแสบจนสะดุ้ง(ไอ้ด็อจ!! ด็อจ! ไอ้ด็อจอยู่ไหนวะ!)ผมได้ยินเสียงเรียก จึงหันหลังไปมอง เป็นไอ้ศิลาครับที่มีนวิ่งหน้าตั้งเข้ามา สีหน้าของมันดูตกอกตกใจ แต่ผมไม่เข้าใจมันจะตกใจทำไม?"อะไรของมึงเรียกซะเสียงดั
รักครั้งนี้ต้องทุ่มทั้งใจตอนที่ 13 - Kiss เยอะ(ศิลา)ไม่รู้ว่าอะไรดลใจให้ผมขยับหน้าเข้าไปใกล้ หัวใจของผมก็เต้นแรงเมื่อได้สบตากับไอ้ด็อจ มันเต้นแรงแปลก ๆ จนแทบจะกระเด็นออกมาจากอกใบหน้าและลมหายใจอุ่นที่สัมผัสกับหน้าของผม มันเหมือนกับเรียกร้องให้ผมเข้าไปใกล้ เหมือนหัวใจมันสั่งการแล้วผมก็ไม่สามารถอดทนได้!!จ๊วบ ผมแตะจูบปากของไอ้ด็อจเบา ๆ ก่อนจะค่อย ๆ เพิ่มน้ำหนักเน้นลง มือของผมก็จับประคองท้ายทอยของมันไว้ อีกมือก็จับข้อมือข้างที่เป็นแผล แล้วค่อย ๆ สอดประสานกัน"อื้ม" จ๊วบ~~ ยิ่งจูบก็ยิ่งรู้สึกดี มันยิ่งมีแรงให้จูบต่อ มันไม่อยากพอหยุดแค่นี้ เสียงของไอ้ด็อจแค่นเบา ๆ ในลำคอ นั่นยิ่งทำให้ผมอยากไปต่อ ไม่อยากพอเพียงแค่นี้มือของผมเริ่มเลื้อยไปตามแขนและร่างกายของไอ้ด็อจ ทุกอย่างเป็นไปตามอารมณ์ที่พัดพา และมันก็ไม่มีทีท่าจะหยุดได้ ยิ่งไอ้ด็อจเหมือนอำนวยความสะดวกให้ นั่นยิ่งทำเอาผมหยุดไม่ลง ปากมันก็โคตรนิ่ม ยิ่งจูบยิ่งหวาน ผมสอดลิ้นควานเข้าไปในปากของมันเราสองคนแลกลิ้นกันอย่างเมามัน!ผมยิ่งได้ใจดันลิ้นเกี่ยวลิ้นของไอ้ด็อจอย่างหนักหน่วง เสียงจูบดังเป็นระยะแต่นี่มันในครัว! เชี้ย! ผมเพิ่งรู้ตัวว่า
รักครั้งนี้ต้องทุ่มทั้งใจตอนที่ 14 - เข้าใจแล้ว(ด็อจ)"ทำหน้างงอะไรของมึง"ผมย้อนถามเมื่อมองหน้าไอ้ศิลาที่ดูตกใจ หรือมันงงสงสัยกับคำพูดของผม"มึงชอบกูเหรอไอ้ด็อจ" ไอ้ศิลาย้อนถามผม สีหน้ามันก็ยังคงงงไม่เลิก"ไม่ได้เหรอวะ?" ผมตีหน้านิ่งถามมันอีกครับ"......" มันเงียบ! เหมือนกำลังอึ้ง หรืองง หรือคงเพราะตกใจอยู่ละมั้ง"มึงได้กูแล้วนะ มึงต้องรับผิดชอบประตูหลังกูด้วย!!"ผมตีหน้านิ่งถามกลับครับ แถมยกเรื่องที่เกิดขึ้นกับมันมาพูดต่อ ตอนแรกผมก็อาย ๆ แต่ตอนนี้ไม่ละ จูบไอ้ศิลามันทำผมลืมเรื่องแย่ ๆ จะว่าง่ายก็ง่ายแหละ แล้วไงล่ะผมก็แค่พูดตามที่ใจสั่ง ผมผิดเหรอ?"เอ่อ ไอ้ได้มันก็ได้ แต่มึงอะทำใจเรื่องคนของมึงได้แล้วหรือไง?""มึงช่วยแทนที่มันได้ปะละ?"ศิลามันเหมือนกับคิดอะไร จนมันพูดเรื่องของผมออกมา ถามว่าทำใจได้หรือยัง ผมตอบได้เลยว่ายัง เรื่องมันเพิ่งจะเกิดขึ้นเอง จะลืมง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ มันลืมยังไม่ได้หรอก แต่ผมแค่ไม่อยากจะจำมาคิดให้เสียใจ เมื่อรู้ว่าเป็นยังไงก็ควรรีบทำใจดีกว่า สุดท้ายแล้วผมกับเขาก็ต้องเลิกรากันอยู่ดี ไม่ว่าจะวันนี้พรุ่งนี้หรือวันไหน"ด็อจมึง....?""หรือมึงไม่ได้คิดตรงกันกับกู"
รักครั้งนี้ต้องทุ่มทั้งใจตอนที่ 15 - เพื่อมึง(ศิลา)"เข้าใจอะไร อะไรที่มึงเข้าใจ" ผมถามไอ้คนตรงหน้าที่สีหน้าหงอยเป็นหมาเหงา"ก็มึงไม่ได้ใจตรงกับกูไง"นั่นไงผมว่าแล้วมันต้องคิดเองแบบนั้น ไอ้ด็อจขี้มโน"กูบอกแบบนั้นเหรอ"ผมตีสีหน้านิ่ง ๆ ย้อนถามมัน แล้วดูหน้ามันนะเศร้าฉิบหาย"ก็มึงตอบแบบไม่มั่นใจ สีหน้ามึงลังเล แล้วจะให้กูเข้าใจว่ายังไงล่ะ"อยากขำมันครับ นี่ใช่ไอ้ด็อจเพื่อนผมทึ่เคยรู้จักจริงเหรอเนี้ย"กูขอถามมึงหน่อยนะ สิ่งที่มึงเป็นตอนนี้พ่อมึงรู้เรื่องไหม?"มันคือสิ่งที่ผมอยากรู้ครับ เพราะหากผมตัดสินใจไป จะได้รับมือถูก"กูคิดว่าพ่อรู้ แต่พ่อแค่ไม่พูด""อืม...กูจะได้เตรียมรับมือถูก"ผมพยักหน้ารับรู้ แล้วพูดออกไป แต่หน้าไอ้ด็อจตอนนี้มันมีความสงสัย มีคำถามเหมือนต้องการจะได้ความมั่นใจ หรือคำตอบในสิ่งที่ผมพูด"มึงหมายความว่าไง?" ไอ้ด็อจมันย้อนถามผมครับ"ไม่เข้าใจ?" ถามกลับสิครับ กวนแม่งเลย"อยากเข้าใจมากกว่านี้ คือกูกลัวคิดไปเอง" มันยังคงทำหน้าเศร้าครับ อยากจะหัวเราะดัง ๆ"มึงก็รูปร่างเป็นคนนะด็อจ แต่ทำไมตอนนี้เหมือนจุลินทรีย์"หลอกด่ามันเลยครับ โชว์โง่ดีนัก พูดขนาดนี้แล้วยังทำงงใส่อีก"
รักครั้งนี้ต้องทุ่มทั้งใจตอนที่ 16-เด็กไม่เอากูเอาเอง(ด็อจ)ผมยิ้มกับประโยคของไอ้ศิลา ประโยคที่เหมือนกับว่ามันให้ความสำคัญกับผม คำว่า มันจะทำให้ได้เพื่อผม เหมือนตอนนี้ความเศร้าที่ผมเคยเจอ มันกำลังจะเลือนหายไป เมื่อไอ้ศิลากำลังจะเข้ามามีบทบาทในชีวิตของผม ในสถานะที่เปลี่ยนไป"ขอบใจนะ" ผมยิ้มและจ้องมองหน้าของไอ้ศิลา ส่วนมันก็พยักหน้าให้เบา ๆ"อืม" และตอบด้วยน้ำเสียงคลอเคล้าในลำคอผมกับไอ้ศิลามองหน้ากัน มองอยู่นานผมก็รู้สึกเขินเหมือนกันนะ และเป็นผมเองที่ก้มหน้าหลบสายตาของมัน มืออุ่น ๆ ของมันยื่นมาจับมือผมเบา ๆ บีบกำเป็นจังหวะ ทำไมมันทำให้ผมรู้สึกดีจัง"สักทีนะพวกมึง"เสียงที่สามดังแว่วเข้ามา ผมจึงเงยหน้ามอง ก็พบกับเพื่อนที่คนที่ยืนพิงกับขอบประตูมือกอดอก ส่งยิ้มมาทางพวกผมที่นั่งอยู่ ผมรีบเอามือออกจากอุ้งมือของไอ้ศิลาด้วยความตกใจ ไม่คิดว่าจะมีใครเข้ามาในตอนนี้ หรือเพียงเพราะว่าผมกำลังตกอยู่ในห้วงเสน่หาของไอ้ศิลาอยู่ เลยเผลอลืมตัวไป แต่นี่มันก็ในครัว ซึ่งใครจะเข้ามาก็ได้ เพราะเพื่อนของผมก็เข้ามาประจำ"ไอ้ยอนมิน" ผมตกใจเลยครับ รีบขยับเก้าอี้ออกห่างไอ้ศิลาทันที"ไม่ทันแล้วด็อจ...คิดว่ากูดูไม
รักครั้งนี้ต้องทุ่มทั้งใจตอนที่ 17-หรือจะเอา(ศิลา)"พะ พะ พูดอะไรของมึง" ไอ้ด็อจถามผมด้วยสีหน้าตกใจ หลังจากที่ผมพูดประโยคหนึ่งออกไป ด้วยอารมณ์โมโหและเสียหน้าน้องอันดาหักหน้าผม!!"ตามที่พูดนั่นแหละ""วุ๊ย!! ไอ้บ้า ทำหน้าซังกะตาย อย่างกับอิจฉาเด็กนะมึงอะ"ผมพูดออกมา วางท่าหน้านิ่ง ๆ จนไอ้ด็อจมันสะบัดเสียงใส่ผม ก่อนจะยิ้มกวน ๆ มองหน้าผมแล้วพูดแซว"ก็เออ!""หื้ม?"ผมตอบออกไปอย่างอารมณ์หงุดหงิด จนไอ้ด็อจมันงงครับ สีหน้าของมันบ่งบอกชัดเจน"ไม่ต้องมาทำหน้างง" ผมชักสีหน้าใส่มัน"ก็คนมันงงนี่หว่า" แล้วมันก็ตอบผมแบบใสซื่อ ซึ่งที่มันทำคือหน้าตอแหลมากเลยครับ"กูกลับดีกว่า คืนนี้ไปเที่ยวกับกูปะ?" ผมลุกจากเก้าอี้ ก่อนจะนึกขึ้นได้กับความตั้งใจ จึงชวนไอ้ด็อจด้วยดีกว่า"ที่ไหน?" มันย้อนถามผม"ให้ตอบแค่ไปหรือไม่ไป ไม่ได้ให้มึงถาม" กวนตีนมันครับ ก็มันทำหน้าตาดูนิ่ง ๆ อยากแกล้งมัน"กวนตีน"มันชักสีหน้าใส่ เมื่อผมกวนประสาทมัน"หรือจะเอา!"ผมขยับเข้ามาหา แล้วยื่นหน้าเข้าไปใกล้ ๆ สีหน้าไอ้ด็อจดูตกใจ ผมจ้องมองตามันที่ตอนนี้ดูไม่เป็นตัวของตัวเอง แก้มของไอ้ด็อจมันเริ่มขึ้นสีแดงระเรื่อ ผมยกยิ้มมุมปาก จ้องมอง
รักครั้งนี้ต้องทุ่มทั้งใจตอนที่ 18-สถานะใหม่(ด็อจ)"หล่อเชียวนะมึง" ผมทักขึ้นเมื่อไอ้ศิลามันเปิดประตูห้องให้ กลิ่นน้ำหอมลอยฟุ้ง ทรงผมที่ลับกับใบหน้า ยิ่งทำให้ไอ้ศิลามันดูดีขึ้นอีก ฉีกยิ้มทีสาวติดแน่ ๆ นี่แค่ผมคิดล่วงหน้านะ"หึ...เข้ามาดิ" พอผมชม มันก็ก้มหน้าเล็กน้อย ยกยิ้มมุมปาก แล้วชวนผมเข้าห้อง"นี่ห้องนอนหรือรังหนูวะเนี้ย...ไม่คิดจะเก็บเลยเหรอวะ รองเท้าก็วางไม่เป็นที่ มึงนี่นะ! แล้วตอนพาผู้หญิงมานอนดอ...." ผมยังบ่นไม่ทันจบ ศิลาก็แตะนิ้วลงปากของผม และจ้องหน้าผมด้วยรอยยิ้ม"บ่นเก่งว่ะ"ก็จะไม่ให้ผมทักได้ยังไง ของเกลื่อนกลาดไปหมด ทั้งผ้าขนหนูที่วางไม่เป็นที่ แก้วน้ำที่ใช้แล้วไม่เก็บ และของอื่น ๆ อีก อย่าให้ผมบรรยายเลยครับ สรุปคือมันรก!รอยยิ้มปากที่ทำให้ผมเริ่มหน้าร้อน ความใกล้ชิดและการถูกสัมผัส สายตาของศิลาที่มองมาตอนนี้ บอกตรง ๆ ว่ามันทำให้ผมเขินมาก"ก็มันรกไหม...นี่กูแทบจะไม่มีที่นั่งแล้วนะ""ตั้งแต่ให้สถานะใหม่นี่เริ่มออกลายเลยนะด็อจ"ผมตอบมันออกไป ทั้งที่ใบหน้าเราสองคนอยู่ใกล้กัน และคำแซวที่ทำผมยิ่งเขินไปใหญ่ นี่ผมแสดงออกมากมายขนาดนี้เลยเหรอวะ!?"ปะ ไปใส่เสื้อผ้าดิ๊ จะได้รีบไป
สามรักสามหัวใจตอนที่ 16(ริวจิน)“ทำไมเงินในบัญชีหายไป 20,000” อีเมียคนที่หนึ่งของผมถาม ชำเลืองมองหางตา “เอาไปทำบุญเลี้ยงเด็กที่บ้านเด็กกำพร้า” ผมก้มหน้าตอบแบบขอทีไปที กดจิ้มเกมเล่นแบบไม่สบตา“แล้วทำไมไม่บอกแต่ทีแรก” อีเมียคนที่สองก็แทรกต่อ ตอนนี้เหมือนผมกำลังอยู่ท่ามกลางขุมนรกยังไงไม่รู้ สายตาเมียทั้งคู่จ้องมาที่ผมเป็นตาเดียวเลยครับ“บอกก็กลัวอะดิ” ผมตอบแบบหน้าด้าน ๆ ทั้งที่ก็แอบหวั่น ๆ อยู่ข้างใน คือเกรงใจเมียนะครับไม่ได้กลัวเลยสักนิด“เอาเงินไปเลี้ยงเด็กหมดแล้วตัวเองจะกินอะไร” เมียคนที่สองถามอีกครั้ง คนนี้ไม่อ่อนหวานกับผมสักนิด “เดือนนี้จะกินอะไร แชตไม่ให้ยืมนะบอกก่อนเลย” เมียคนที่หนึ่งของผมพูดขึ้นอีกครั้ง คนนี้พูดเสียงหวานหน่อย เธอเป็นคนเรียบร้อยน่ารักครับ“ก็กินเด็กสิ ไม่เห็นจะยุ่งยากอะไรเลย”((ไอ้ริว!!))ให้คำตอบเมียทั้งสองจบ จากนั้นก็วิ่งสิครับ จะอยู่ทำไมให้โดนทุบ...เพราะเด็กที่ผมหมายถึงพวกเธอสองคนเข้าใจดีวันนี้ผมไม่ได้ไปไหน เพราะเป็นวันหยุดประจำสัปดาห์ ก็เลยนั่งกระดกเบียร์เย็น ๆ ให้เพลิดเพลินใจอยู่ในห้อง“ทำไมต้องกินมันทุกเย็นด้วยริว ไอ้เบียร์เนี้ยมันมีดีอะไร มันเปลืองรู้
สามรักสามหัวใจตอนที่ 15"ป๊าอยากมีเมียน้อย" ผมพูดขึ้น ตอนนี้นั่งเล่นและคุยกันอยู่ห้องกระจกที่ป๊าทำไว้สำหรับดูหนัง ร้องเพลงคาราโอเกะหรือสังสรรค์"เดี๋ยวก็ได้โดนสองเมียมึงทุบหรอก" แล้วป๊าก็ทำสีหน้าเหมือนหนักอกหนักใจ แล้วผมพูดผิดตรงไหน แค่บอกอยากมีเมียน้อยเองนะ"ทุบทำไมริวแค่อยากมีเมียน้อย" แล้วผมก็ถามย้ำ"แค่คิดป๊าก็เห็นอนาคตมึงละริว" แล้วป๊าก็ตอบผมพร้อมกับจ้องหน้า"ริวผิดอะไร แค่บอกว่าอยากมีเมียน้อย" จากนั้นผมก็เริ่มถกเถียง ตอนนี้สีหน้าของป๊าคือแบบว่ากำลังด่าผมอยู่แน่ ๆ จะด่าทำไมผมว่าก็ไม่ได้พูดอะไรผิดสักหน่อย"ยัง ยังไม่รู้สึกอีก ริอาจจะมีเมียน้อย แค่เมียสองคนตอนนี้เลี้ยงให้รอดก่อนไหมไอ้ลูกชาย" ป๊าก็เริ่มจะบานปลายไปกันใหญ่ แถมยังตบหัวผมแทบทิ่มกับโต๊ะอีก"ตบริวทำไมป๊า ก็ถึงบอกไงว่าอยากมีเมียน้อยเนี้ย ทำไมป๊าไม่เข้าใจริวเลย...แค่นี้ก็ไม่รู้เรื่อง ไปหาแชตกับดอลลี่ดีกว่า" พอแล้วครับพูดยังไงก็ไม่เข้าใจผมเลย เดินขึ้นบ้านไปหาแชตกับดอลลี่สบายหูกว่าเยอะ ดีไม่ดีได้ออกกำลังกายเพิ่มความแข็งแรงให้ตัวเองอีกต่างหาก"ไอ้ริวมันด่ากูโง่ทางอ้อมปะวะด็อจ" เสียงของป๊าดังตามหลัง"ไม่รู้สินะ😁" อันนี้เสียงพ
สามรักสามหัวใจตอนที่ 14“ลูกแบบริวนี่แหละ โคตรสีสันของชีวิต...เราขึ้นห้องกันดีกว่า ปล่อยป๊าไว้นี่แหละ” แล้วผมก็จับมือเมียทั้งสองขึ้นห้องกัน ส่วนป๊านั้นก็อีกเดี๋ยวคงขึ้นห้องไปหาพ่อละมั้งสองเดือนผ่านไป"มานี่สิทั้งสามคน" ป๊าเรียกเมื่อเห็นพวกผมเดินมาจากสวนหลังบ้าน พาสาว ๆ ไปเดินเล่นจะได้คุ้นเคยเวลามาอยู่ที่นี่ มองไปเห็นสีหน้าของพ่อที่ดูกังวล แม้กระทั่งป๊าก็ไม่ต่างกัน ผมเดาออกว่าพวกท่านคิดเรื่องอะไรอยู่ ก็คงไม่พ้นเรื่องของผมกับเมียทั้งสอง ที่ได้มาครองคู่ใช้ชีวิตกันแบบบังเอิญสามคนผัวเมีย แม้ว่ามันจะผ่านมาร่วมสองเดือนแล้ว แต่ทุกอย่างก็ไม่ได้คลี่คลาย ทางบ้านของแชตกับดอลลี่ยังไม่รู้เรื่องราวของลูก มีเพียงป๊ากับพ่อเท่านั้นที่รับรู้ และตอนนี้เหมือนพวกผม จะต้องถูกเคลียร์เรื่องราวแล้วล่ะ จากท่าทางของป๊าที่เป็นตอนนี้มันบ่งบอก"มีอะไรเหรอคะป๊า" เป็นดอลลี่ที่ถามขึ้น สรรพนามเปลี่ยนไป เมื่อป๊ากับพ่อบอกให้เรียกตามผม เพราะยังไงก็ตัดสินใจอยู่ด้วยกันแล้ว"จะอยู่กันแบบนี้จริงเหรอ?" พ่อถามแทนครับ"อยู่ไม่ได้เหรอ?" ผมย้อนถามคืน ก็อยู่กันมาตั้งหลายเดือนแล้ว พ่อก็นะไม่น่าถาม"ไอ้ได้มันก็ได้ แต่แบบนี้มันมีใคร
สามรักสามหัวใจตอนที่ 13“ต้องมีฉันด้วย!”“เฮ้อ”ผมถึงกับถอนหายใจเลยครับ เมื่อดอลลี่เธอตะเบ็งเสียงแข็งข่มใส่ ยังไงก็ต้องไปแพ็คคู่ให้ได้ใช่ไหม?“เออ รับผิดชอบทั้งสองคนนั่นแหละ” ผมตบปากรับคำเสร็จ ก็เดินเข้าห้องน้ำเลยครับ แล้วจะบอกกับพ่อยังไงล่ะทีนี้ ลูกชายสุดหล่อแบบผม มีเมียทั้งทีได้มาแพ็คคู่ซะงั้น โคตรล้ำเลยครับเมื่อพวกเราเคลียร์อะไรกันลงตัว จากที่เหมือนจะยากแต่ก็ดันง่ายดาย แรก ๆ ผมโคตรจะวุ่นวายมาก ไม่กล้าที่จะบอกป๊ากับพ่อเรื่องที่ผมก่อขึ้น จนตอนนี้ทุกอย่างมันดีขึ้น ผมกับแชตและดอลลี่เหมือนเราสามคนจะเข้ากันได้ดี แชตก็ไปทำงานกับผมอยู่แล้ว ส่วนดอลลี่แน่นอนว่าเธอเป็นลูกค้าของบริษัท ไม่ได้ยากเลยกับการที่จะทำงานหรือว่าติดต่อกันตอนนี้ผมกับพวกเธอเราตกลงคบกันเป็นที่เรียบร้อย อยู่ด้วยกันมาเกือบเดือนแล้ว และวันนี้ผมคิดว่าคงต้องบอกให้ป๊ากับพ่อได้รับรู้ ไม่อยากจะอยู่แบบหลบซ่อนแล้วล่ะ เพราะยังไงสักวันป๊ากับพ่อก็ต้องรู้อยู่ดี วันนี้ตอนเย็นเลยตั้งใจว่าจะพาไปแนะนำกับที่บ้าน ซึ่งผมก็ได้คุยกับพวกเธอไว้เรียบร้อยแล้ว ตอนนี้นัดกันออกไปทำสวยอยู่ บางทีผมก็แอบคิดว่าพวกเธอจะไปแอบกินกันเองลับหลังผมไหม ซึ่งผมยอ
สามรักสามหัวใจตอนที่ 12“โอ๊ย!! โยนมาได้ หมาตัวไหนวะ” เสียงคนเมาทำเอาผมรีบดีดตัวลุกจากแชต แล้วยื่นมือให้เธอจับลุก“ดอลลี่เป็นไงบ้าง” แชตรีบวิ่งเข้าไปประคองดอลลี่ให้ลุกยืน ผมว่าแชตคงเอาดอลลี่ไม่ไหวหรอก เมาเละเทะซะขนาดนั้น งานนี้ต้องพระเอกมาแล้วล่ะ“มา ริวช่วยเพราะแชตคงพาดอลลี่กลับไม่ไหว ไปริวจะไปส่ง” ผมพูดอาสา“ดี!! ไปดวลกันที่ห้องเลยจะได้จบ ๆ ตัดสินกันไปเลย” คนเมาก็ยังพูดต่อ ชี้มั่วซั่วไปหมดหลงทิศทาง จนผมกับแชตต้องถอนหายใจแรงอย่างระอา“ขอบใจนะริว”“ได้เสมอแหละ ริวทำเพราะแชตหรอกนะ ไม่ใช่ทำเพราะใคร”“ปากหวานเชียวนะ”“เมื่อกี้ก็ลองแล้ว น่าจะรู้รสชาติดี”“ไม่คุยกับริวแล้ว...รถแชตอยู่ทางนั้น”แชตดูเขินอาย เพราะจากการอมยิ้มผมว่าใช่ เธอหลบสายตาที่ผมจ้องมอง ก่อนจะบ่ายเบี่ยงเฉไฉไปเรื่องอื่นจากนั้นผมก็อาสาขับรถพาพวกเธอมาส่งที่พัก มันเป็นคอนโดที่อยู่ไม่ไกลมากนักจากร้านที่ผมนัดกับเพื่อน ประคองพาดอลลี่ขึ้นมายังชั้นที่พวกเธออยู่ เพราะถ้าให้แชตแบกมาคนเดียวมีหวังไม่รอด ผมสงสารแชตที่ต้องมาเจอตัวภาระแบบนี้จริง ๆ เลยครับ“ขอบใจนะริว ขอโทษด้วยนะที่ทำให้เสียเวลา” แชตเธอพูดขึ้น เมื่อผมแบกดอลลี่มาส่งที่ห้
สามรักสามหัวใจตอนที่ 11“รู้จักกันเหรอ?” ป๊าถามขึ้นเมื่อเดินไปนั่งเก้าอี้ประจำตำแหน่ง ที่แย่งผมอะ เพราะปกติผมจะนั่งทุกวัน แต่วันนี้เว้นให้ชั่วโมงหนึ่งละกัน“รู้จักสิป๊า รู้จักดีเลยล่ะ ใช่ไหมครับแชต” ผมลากเก้าอี้มานั่งข้างแชต แล้วตอบป๊าไป สายตาจ้องมองแค่แชตเท่านั้น ส่วนป๊าผมไม่ได้สนใจมาก ไม่ได้พิศวาสเท่าผู้หญิงตรงหน้าเลยแม้แต่นิดเดียว“ให้มันน้อย ๆ หน่อยริว นี่ที่ทำงาน”“แล้วไง”ป๊าพูดขึ้นซึ่งผมก็ไม่รู้หรอก ป๊าจะมีสีหน้ายังไง เพราะตอนนี้ผมอยากมองแค่แชตคนเดียว“หน้าป๊าอยู่นี่ริว สนใจก็ที่เป็นพ่อบังเกิดเกล้ามึงสักแป๊บได้ไหม?” น้ำเสียงเริ่มจะกริ้วแล้ว ฉะนั้นผมควรจะทำตาม“ก็ได้ อย่าคุยนานนะริวอยากทำงานละ” มันก็แค่ข้ออ้างอะนะ ที่จริงอยากจะจีบสาวให้ติดมากกว่า อุตส่าห์ฟ้าเข้าข้างขนาดนี้ ต้องรีบทำคะแนน เพราะเดี๋ยวยัยดอลลี่ปากจัดจะแซงซะก่อน“แนะนำตัว” ป๊าสั่งเสียงเข้ม จากนั้นแชตก็เริ่มแนะนำตัวไปเรื่อย ๆ ส่วนผมก็นั่งมองเธอ ปากกระจับเล็ก ๆ ที่ขยับเวลาพูดมันดูน่าหลงใหล ยิ่งมองก็ยิ่งไม่อยากละสายตาไปไหน แชตดูน่ารักอ่อนหวาน ทั้งท่าทาง แววตา ทุกอย่างที่อยู่บนตัวเธอ มันทำให้ผมไม่อาจจะละสายตามองได้เลย
สามรักสามหัวใจตอนที่ 10วันนี้ผมตื่นแต่เช้าโดยที่ไม่ต้องให้พ่อปลุก อาบน้ำแต่งตัวอย่างรู้หน้าที่ บางทีการที่ได้เริ่มชอบใคร มันก็ทำให้เราเปลี่ยนแปลงตัวเองได้ไม่ยาก เพราะว่าอยากจะทำให้คนที่เราชอบปลื้มใจก๊อก ก๊อก ก๊อก(ริวตื่นยัง)“เสร็จแล้วพ่อ” ผมยืนหน้ากระจกแล้วใส่สูท แล้วตะโกนตอบพ่อออกไป“พ่อฝันแน่เลยว่ะริว นี่ริวจริงปะ? หรือว่าตัวห่าอะไรสิงลูกพ่อกันแน่” ดูสิคำพูดคำจาร้ายกาจจริง ๆ แค่ผมตื่นเช้าและตื่นเอง มันน่าแปลกใจตรงไหนกัน“เยอะแล้วพ่อ ริวก็โตพอแล้วไหม ตื่นเองก็ได้เถอะ” แก้ตัวหน้าหล่อ ๆ ก็เท่าที่เหมือนจะรู้ตัว ก็มีแต่พ่อที่ปลุกตลอด ฮ่าฮ่าฮ่า“เหรอริว ตื่นเองก็ได้งั้นเหรอ” เสียงแบบไม่เชื่อสักนิด ดูทำหน้าทำตาเข้า บางทีพ่อก็กวนเหมือนกันนะ“เออพ่อ ริวว่าริวกำลังมีความรัก” ผมคิดได้เลยพูดออกไป เพราะไม่เคยปิดบังสิ่งที่ผมเป็นกับป๊าและพ่อสักครั้ง ทุกอย่างผมจะเล่าและขอคำปรึกษาจากพ่อ เพราะบางอย่างผมก็คิดเองไม่ได้ มันคิดไม่ออก“หืม? ริวมีความรักเหรอ” พ่อมองหน้าผม แล้วทำสีหน้าเหมือนไม่ค่อยเชื่อสักเท่าไหร่ ก็แหงแหละผมบอกตลอดว่าเกลียดผู้หญิง ก็ยากที่พ่อจะเชื่อจริงไหม?“จริงนะพ่อ ริวรู้สึกว่าริวช
สามรักสามหัวใจตอนที่ 9“ป๊า”“อะไร?”ผมกับป๊านั่งทานมื้อเที่ยงกันที่ร้านไม่ไกลจากที่ทำงาน เพราะเผื่อเวลาเดินทางรถจะไม่ติดมาก ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ภาพเมื่อเช้ามันหวนเข้ามาในความคิด ภาพที่มันยังติดตาของผมอยู่ ใบหน้าของแม่ผู้ให้กำเนิดที่ผมได้เห็นชัดเจน เธอแตกต่างจากคนในรูปที่ผมเห็นอยู่บ่อยครั้งเมื่อตอนเด็ก นึกอยากรู้อะไรเกี่ยวกับเธอ เพราะสีหน้าและแววตาที่เธอมองก่อนจะเดินจากไป มันเหมือนมีอะไรที่เธอเก็บซ่อนเอาไว้ เหมือนเธอกำลังทุกข์ใจ มีเรื่องให้กังวล อะไรประมาณนั้น แววตาเธอมันดูเศร้าหมอง“ป๊าไม่เคยรู้ข่าวของคุณริกะบ้างเลยเหรอ ตลอดเวลาที่ผ่านมา” ผมเงยก้มหน้าถาม ไม่กล้าที่จะมองหน้าป๊า กลัวว่าสายตาที่ได้จ้องป๊าจะฉายแววอ่อนแอให้เห็น“ถามทำไม?” ป๊าทำหน้าเหมือนกังวล แล้วถามผมทันที“ริวก็แค่อยากรู้”“ถ้ารู้แล้วมันทำให้ริวเจ็บปวด ป๊าไม่โอเค”ผมบอกป๊าแต่ว่าเหมือนป๊าจะไม่ค่อยอยากพูดเท่าไหร่ รู้ดีว่าป๊าคงไม่อยากให้ผมเศร้า แค่ตอนนี้มันอยากรู้บ้าง ไม่ได้คิดอะไรมากหรอกครับ แล้วก็ไม่เสียใจด้วย“ริวโอเค แค่อยากรู้เฉย ๆ”“ป๊าก็ไม่รู้มากหรอก รู้แค่ว่าเธอติดคุกตอนพ่อกับยอนมินมันสุมหัวกันแจ้งจับ ที่ตอนนั้นเธอ
สามรักสามหัวใจตอนที่ 8“งั้นสรุปตามนี้นะคะคุณศิลา ส่วนเรื่องสัญญาซื้อขายคุณร่างมาได้เลยค่ะ”“ครับ ขอบคุณมากนะครับที่ยังวางใจในสินค้าของทางเรา”ผมได้ยินเสียงป๊ากับคุณวาสนา คุยกันเหมือนทุกอย่างเสร็จสิ้นดีแล้ว จึงละสายตาที่จ้องกับดอลลี่ไปมองทางผู้ใหญ่ทั้งสองคน ป๊าลุกยืนจับมือกับคุณวาสนา ผมก็เลยลุกตามและยิ้มให้คุณวาสนาเช่นกันตามมารยาท“งั้นขอตัวกลับก่อนนะคะ”“เดี๋ยวผมเดินไปส่ง”“ขอบคุณค่ะ”จากนั้นผมกับป๊าก็เดินลงไปส่งผู้หญิงทั้งสองคน ป๊ากับคุณวาสนาเดินคุยกัน ส่วนผมกับดอลลี่จ้องจะกัดกัน“หน้าอย่างนายเนี้ยนะลูกเจ้าของโรงงานใหญ่ขนาดนี้” ดอลลี่เธอเอนตัวเข้าหาแล้วกัดฟันพูดใส่ผม หน้าอย่างผมนี่แหละ มันไม่เหมาะจะเป็นลูกเจ้าของโรงงานใหญ่แบบนี้เหรอไง“แล้วหน้าอย่างเธอเนี้ยเหรอเป็นลูกคุณวาสนา เจ้าของบริษัทส่งออก ท่าทางนอกคอกฉิบหาย” ได้ทีก็ต้องเอาคืนสิ จะให้เธอว่าผมฝ่ายเดียวได้ไง เก่งกับผู้หญิงมีใครให้มากกว่าผมไหม?“ไอ้โหยก!”“ยัยกะหรี่”“อยากตายจริง ๆ ใช่ไหม?”“เธอสิอยากตายจริง ๆ ใช่ไหม?”“ดอลลี่ไปกลับบ้านกัน...ฉันขอตัวก่อนนะคะคุณศิลา” เสียงของคุณวาสนาทำให้ผมกับดอลลี่รีบปรับท่าทาง และสีหน้าให้เป็นป