รักครั้งนี้ต้องทุ่มทั้งใจ
ตอนที่ 13 - Kiss เยอะ
(ศิลา)
ไม่รู้ว่าอะไรดลใจให้ผมขยับหน้าเข้าไปใกล้ หัวใจของผมก็เต้นแรงเมื่อได้สบตากับไอ้ด็อจ มันเต้นแรงแปลก ๆ จนแทบจะกระเด็นออกมาจากอก
ใบหน้าและลมหายใจอุ่นที่สัมผัสกับหน้าของผม มันเหมือนกับเรียกร้องให้ผมเข้าไปใกล้ เหมือนหัวใจมันสั่งการ
แล้วผมก็ไม่สามารถอดทนได้!!
จ๊วบ ผมแตะจูบปากของไอ้ด็อจเบา ๆ ก่อนจะค่อย ๆ เพิ่มน้ำหนักเน้นลง มือของผมก็จับประคองท้ายทอยของมันไว้ อีกมือก็จับข้อมือข้างที่เป็นแผล แล้วค่อย ๆ สอดประสานกัน
"อื้ม" จ๊วบ~~ ยิ่งจูบก็ยิ่งรู้สึกดี มันยิ่งมีแรงให้จูบต่อ มันไม่อยากพอหยุดแค่นี้ เสียงของไอ้ด็อจแค่นเบา ๆ ในลำคอ นั่นยิ่งทำให้ผมอยากไปต่อ ไม่อยากพอเพียงแค่นี้
มือของผมเริ่มเลื้อยไปตามแขนและร่างกายของไอ้ด็อจ ทุกอย่างเป็นไปตามอารมณ์ที่พัดพา และมันก็ไม่มีทีท่าจะหยุดได้ ยิ่งไอ้ด็อจเหมือนอำนวยความสะดวกให้ นั่นยิ่งทำเอาผมหยุดไม่ลง ปากมันก็โคตรนิ่ม ยิ่งจูบยิ่งหวาน ผมสอดลิ้นควานเข้าไปในปากของมัน
เราสองคนแลกลิ้นกันอย่างเมามัน!
ผมยิ่งได้ใจดันลิ้นเกี่ยวลิ้นของไอ้ด็อจอย่างหนักหน่วง เสียงจูบดังเป็นระยะ
แต่นี่มันในครัว! เชี้ย! ผมเพิ่งรู้ตัวว่าไม่เหมาะ ดึงสติคืนกลับมา แล้วผละริมฝีปากออก แม้ความรู้สึกบอกว่ายังไม่อิ่มพอก็ตาม
"ไอ้ด็อจคือกู....." ผมมองหน้ามันที่นิ่งมาก ๆ นิ่งและมองหน้าผม หรือมันจะโกรธ?
แล้วคือไม่รู้จะพูดอะไรออกไปไง ทุกอย่างที่ทำมันตามอารมณ์และแรงดึงดูด
"ทำไมมึงจูบโคตรดีเลยวะศิลา"
"!?"
ทั้งตกใจทั้งงงครับงานนี้ เชี้ย!! นึกว่ามันจะด่าแล้วตั๊นหน้าผมซะอีก สรุปเป็นผมที่ตั้งหลักไม่ทัน ไอ้ด็อจมันไล้มือเช็ดปากแล้วยิ้ม ๆ ยิ้มกริ่มที่ทำผมใจเต้นแรงมาก
หรือผมจะเป็นโรคหัวใจวะ??
"ขอ Kiss เยอะ ๆ ได้ปะ กูไม่ชอบ Kiss น้อยกูไม่อิ่ม" ดูมันพูดสิครับ ไอ้ห่านี่ทำผมตกใจแทบตกเก้าอี้ สรุปนี่ยังไงวะผมตั้งตัวไม่ทัน
"ไอ้ด็อจ...นี่มึงเมาจูบกูปะ? มึงยังเป็นด็อจเพื่อนกูไหม หรือตัวอะไรสิงมึงใช่ไหม...ตัวอะไรสิงออกจากตัวเพื่อนกูเดี๋ยวนี้นะเว้ย!!" คือผมตกใจจริง ๆ กับสิ่งที่ไอ้ด็อจพูดออกมาตาใส นี่มันไม่รู้สึกอะไรหรือตกใจเหมือนผมเหรอวะ ทุกอย่างที่ทำมันเป็นการพลั้งเผลอลืมตัว
ผมเขย่าไอ้ด็อจที่เอาแต่ยิ้ม มันดูไม่สะทกสะท้าน ต่างจากผมที่เหมือนเสียสติอยู่คนเดียว
"พอ ๆ กูเวียนหัวแล้ว หยุดเขย่ากูก่อน ไม่มีอะไรสิงกูทั้งนั้นแหละ แล้วกูก็มีสติดี" มันพูดออกมาแบบว่าไม่สะท้านจริง ๆ มันยิ้มครับจะยิ้มอะไรนัก
"ด็อจคือกูไม่ได้ตั้งใจนะเว้ย ก็แค่ฟิลมันได้ อารมณ์มันพาไป มึงไม่โกรธกูใช่ไหม?" ผมหยุดเขย่ามันแล้วถามจริงจัง คือกลัวมันโกรธครับ ผมไม่ชอบให้เพื่อนโกรธมันอึดอัด
"กูไม่โกรธมึงหรอก....กู ชอบ นะ"
"!!!"
สิ่งที่ได้ยินเน้น ๆ ชัดเจนสุดในสามคำหลัง มันทำให้ผมนิ่งเหมือนถูกไฟซ๊อต มันคือความหมายเดียวกันกับที่ผมคิดไหมวะ!?
รักครั้งนี้ต้องทุ่มทั้งใจตอนที่ 14 - เข้าใจแล้ว(ด็อจ)"ทำหน้างงอะไรของมึง"ผมย้อนถามเมื่อมองหน้าไอ้ศิลาที่ดูตกใจ หรือมันงงสงสัยกับคำพูดของผม"มึงชอบกูเหรอไอ้ด็อจ" ไอ้ศิลาย้อนถามผม สีหน้ามันก็ยังคงงงไม่เลิก"ไม่ได้เหรอวะ?" ผมตีหน้านิ่งถามมันอีกครับ"......" มันเงียบ! เหมือนกำลังอึ้ง หรืองง หรือคงเพราะตกใจอยู่ละมั้ง"มึงได้กูแล้วนะ มึงต้องรับผิดชอบประตูหลังกูด้วย!!"ผมตีหน้านิ่งถามกลับครับ แถมยกเรื่องที่เกิดขึ้นกับมันมาพูดต่อ ตอนแรกผมก็อาย ๆ แต่ตอนนี้ไม่ละ จูบไอ้ศิลามันทำผมลืมเรื่องแย่ ๆ จะว่าง่ายก็ง่ายแหละ แล้วไงล่ะผมก็แค่พูดตามที่ใจสั่ง ผมผิดเหรอ?"เอ่อ ไอ้ได้มันก็ได้ แต่มึงอะทำใจเรื่องคนของมึงได้แล้วหรือไง?""มึงช่วยแทนที่มันได้ปะละ?"ศิลามันเหมือนกับคิดอะไร จนมันพูดเรื่องของผมออกมา ถามว่าทำใจได้หรือยัง ผมตอบได้เลยว่ายัง เรื่องมันเพิ่งจะเกิดขึ้นเอง จะลืมง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ มันลืมยังไม่ได้หรอก แต่ผมแค่ไม่อยากจะจำมาคิดให้เสียใจ เมื่อรู้ว่าเป็นยังไงก็ควรรีบทำใจดีกว่า สุดท้ายแล้วผมกับเขาก็ต้องเลิกรากันอยู่ดี ไม่ว่าจะวันนี้พรุ่งนี้หรือวันไหน"ด็อจมึง....?""หรือมึงไม่ได้คิดตรงกันกับกู"
รักครั้งนี้ต้องทุ่มทั้งใจตอนที่ 15 - เพื่อมึง(ศิลา)"เข้าใจอะไร อะไรที่มึงเข้าใจ" ผมถามไอ้คนตรงหน้าที่สีหน้าหงอยเป็นหมาเหงา"ก็มึงไม่ได้ใจตรงกับกูไง"นั่นไงผมว่าแล้วมันต้องคิดเองแบบนั้น ไอ้ด็อจขี้มโน"กูบอกแบบนั้นเหรอ"ผมตีสีหน้านิ่ง ๆ ย้อนถามมัน แล้วดูหน้ามันนะเศร้าฉิบหาย"ก็มึงตอบแบบไม่มั่นใจ สีหน้ามึงลังเล แล้วจะให้กูเข้าใจว่ายังไงล่ะ"อยากขำมันครับ นี่ใช่ไอ้ด็อจเพื่อนผมทึ่เคยรู้จักจริงเหรอเนี้ย"กูขอถามมึงหน่อยนะ สิ่งที่มึงเป็นตอนนี้พ่อมึงรู้เรื่องไหม?"มันคือสิ่งที่ผมอยากรู้ครับ เพราะหากผมตัดสินใจไป จะได้รับมือถูก"กูคิดว่าพ่อรู้ แต่พ่อแค่ไม่พูด""อืม...กูจะได้เตรียมรับมือถูก"ผมพยักหน้ารับรู้ แล้วพูดออกไป แต่หน้าไอ้ด็อจตอนนี้มันมีความสงสัย มีคำถามเหมือนต้องการจะได้ความมั่นใจ หรือคำตอบในสิ่งที่ผมพูด"มึงหมายความว่าไง?" ไอ้ด็อจมันย้อนถามผมครับ"ไม่เข้าใจ?" ถามกลับสิครับ กวนแม่งเลย"อยากเข้าใจมากกว่านี้ คือกูกลัวคิดไปเอง" มันยังคงทำหน้าเศร้าครับ อยากจะหัวเราะดัง ๆ"มึงก็รูปร่างเป็นคนนะด็อจ แต่ทำไมตอนนี้เหมือนจุลินทรีย์"หลอกด่ามันเลยครับ โชว์โง่ดีนัก พูดขนาดนี้แล้วยังทำงงใส่อีก"
รักครั้งนี้ต้องทุ่มทั้งใจตอนที่ 16-เด็กไม่เอากูเอาเอง(ด็อจ)ผมยิ้มกับประโยคของไอ้ศิลา ประโยคที่เหมือนกับว่ามันให้ความสำคัญกับผม คำว่า มันจะทำให้ได้เพื่อผม เหมือนตอนนี้ความเศร้าที่ผมเคยเจอ มันกำลังจะเลือนหายไป เมื่อไอ้ศิลากำลังจะเข้ามามีบทบาทในชีวิตของผม ในสถานะที่เปลี่ยนไป"ขอบใจนะ" ผมยิ้มและจ้องมองหน้าของไอ้ศิลา ส่วนมันก็พยักหน้าให้เบา ๆ"อืม" และตอบด้วยน้ำเสียงคลอเคล้าในลำคอผมกับไอ้ศิลามองหน้ากัน มองอยู่นานผมก็รู้สึกเขินเหมือนกันนะ และเป็นผมเองที่ก้มหน้าหลบสายตาของมัน มืออุ่น ๆ ของมันยื่นมาจับมือผมเบา ๆ บีบกำเป็นจังหวะ ทำไมมันทำให้ผมรู้สึกดีจัง"สักทีนะพวกมึง"เสียงที่สามดังแว่วเข้ามา ผมจึงเงยหน้ามอง ก็พบกับเพื่อนที่คนที่ยืนพิงกับขอบประตูมือกอดอก ส่งยิ้มมาทางพวกผมที่นั่งอยู่ ผมรีบเอามือออกจากอุ้งมือของไอ้ศิลาด้วยความตกใจ ไม่คิดว่าจะมีใครเข้ามาในตอนนี้ หรือเพียงเพราะว่าผมกำลังตกอยู่ในห้วงเสน่หาของไอ้ศิลาอยู่ เลยเผลอลืมตัวไป แต่นี่มันก็ในครัว ซึ่งใครจะเข้ามาก็ได้ เพราะเพื่อนของผมก็เข้ามาประจำ"ไอ้ยอนมิน" ผมตกใจเลยครับ รีบขยับเก้าอี้ออกห่างไอ้ศิลาทันที"ไม่ทันแล้วด็อจ...คิดว่ากูดูไม
รักครั้งนี้ต้องทุ่มทั้งใจตอนที่ 17-หรือจะเอา(ศิลา)"พะ พะ พูดอะไรของมึง" ไอ้ด็อจถามผมด้วยสีหน้าตกใจ หลังจากที่ผมพูดประโยคหนึ่งออกไป ด้วยอารมณ์โมโหและเสียหน้าน้องอันดาหักหน้าผม!!"ตามที่พูดนั่นแหละ""วุ๊ย!! ไอ้บ้า ทำหน้าซังกะตาย อย่างกับอิจฉาเด็กนะมึงอะ"ผมพูดออกมา วางท่าหน้านิ่ง ๆ จนไอ้ด็อจมันสะบัดเสียงใส่ผม ก่อนจะยิ้มกวน ๆ มองหน้าผมแล้วพูดแซว"ก็เออ!""หื้ม?"ผมตอบออกไปอย่างอารมณ์หงุดหงิด จนไอ้ด็อจมันงงครับ สีหน้าของมันบ่งบอกชัดเจน"ไม่ต้องมาทำหน้างง" ผมชักสีหน้าใส่มัน"ก็คนมันงงนี่หว่า" แล้วมันก็ตอบผมแบบใสซื่อ ซึ่งที่มันทำคือหน้าตอแหลมากเลยครับ"กูกลับดีกว่า คืนนี้ไปเที่ยวกับกูปะ?" ผมลุกจากเก้าอี้ ก่อนจะนึกขึ้นได้กับความตั้งใจ จึงชวนไอ้ด็อจด้วยดีกว่า"ที่ไหน?" มันย้อนถามผม"ให้ตอบแค่ไปหรือไม่ไป ไม่ได้ให้มึงถาม" กวนตีนมันครับ ก็มันทำหน้าตาดูนิ่ง ๆ อยากแกล้งมัน"กวนตีน"มันชักสีหน้าใส่ เมื่อผมกวนประสาทมัน"หรือจะเอา!"ผมขยับเข้ามาหา แล้วยื่นหน้าเข้าไปใกล้ ๆ สีหน้าไอ้ด็อจดูตกใจ ผมจ้องมองตามันที่ตอนนี้ดูไม่เป็นตัวของตัวเอง แก้มของไอ้ด็อจมันเริ่มขึ้นสีแดงระเรื่อ ผมยกยิ้มมุมปาก จ้องมอง
รักครั้งนี้ต้องทุ่มทั้งใจตอนที่ 18-สถานะใหม่(ด็อจ)"หล่อเชียวนะมึง" ผมทักขึ้นเมื่อไอ้ศิลามันเปิดประตูห้องให้ กลิ่นน้ำหอมลอยฟุ้ง ทรงผมที่ลับกับใบหน้า ยิ่งทำให้ไอ้ศิลามันดูดีขึ้นอีก ฉีกยิ้มทีสาวติดแน่ ๆ นี่แค่ผมคิดล่วงหน้านะ"หึ...เข้ามาดิ" พอผมชม มันก็ก้มหน้าเล็กน้อย ยกยิ้มมุมปาก แล้วชวนผมเข้าห้อง"นี่ห้องนอนหรือรังหนูวะเนี้ย...ไม่คิดจะเก็บเลยเหรอวะ รองเท้าก็วางไม่เป็นที่ มึงนี่นะ! แล้วตอนพาผู้หญิงมานอนดอ...." ผมยังบ่นไม่ทันจบ ศิลาก็แตะนิ้วลงปากของผม และจ้องหน้าผมด้วยรอยยิ้ม"บ่นเก่งว่ะ"ก็จะไม่ให้ผมทักได้ยังไง ของเกลื่อนกลาดไปหมด ทั้งผ้าขนหนูที่วางไม่เป็นที่ แก้วน้ำที่ใช้แล้วไม่เก็บ และของอื่น ๆ อีก อย่าให้ผมบรรยายเลยครับ สรุปคือมันรก!รอยยิ้มปากที่ทำให้ผมเริ่มหน้าร้อน ความใกล้ชิดและการถูกสัมผัส สายตาของศิลาที่มองมาตอนนี้ บอกตรง ๆ ว่ามันทำให้ผมเขินมาก"ก็มันรกไหม...นี่กูแทบจะไม่มีที่นั่งแล้วนะ""ตั้งแต่ให้สถานะใหม่นี่เริ่มออกลายเลยนะด็อจ"ผมตอบมันออกไป ทั้งที่ใบหน้าเราสองคนอยู่ใกล้กัน และคำแซวที่ทำผมยิ่งเขินไปใหญ่ นี่ผมแสดงออกมากมายขนาดนี้เลยเหรอวะ!?"ปะ ไปใส่เสื้อผ้าดิ๊ จะได้รีบไป
รักครั้งนี้ต้องทุ่มทั้งใจตอนที่ 19 - ผัว...(18+)(ศิลา)ผมผลักด็อจลงโซฟา บอกตามตรงเลยว่ายิ่งผมเห็นหน้ามันใกล้ ๆ ยิ่งทำให้ผมอยากลึกซึ้ง อยากสอดใส่กระแทกแรง ๆ น้องชายของผมมันแข็งพร้อมทำงานแล้วครับ"ด็อจ" ผมพูดขึ้นในระยะใกล้ ซึ่งใบหน้าของผมกับด็อจแทบชิดกัน ผมส่งสายตาที่คิดว่าอ่อนโยนที่สุดไป"อะไร" มันขมวดคิ้วย้อนถามเหมือนสงสัย"กูอยากได้มึง...มึงให้กูได้ปะ?""ไอ้ศิลา!" มันตวาดผมเสียงดังเลยครับ และพยายามลุกหนี แต่ผมมือดีกว่าจับข้อมือมันกดลงโซฟาทันที"นะ ด็อจนะ...กูแข็งหมดแล้ว ก็มึงหน้ายั่วคxxฉิบ! กูก็ทนไม่ไหวดิ"ผมพูดอ้อนหวังให้มันใจอ่อน..."เสี่ยนเก่งนะมึงอะ""แล้วให้กูได้ปะละ?"ด็อจมันพูดต่อว่า สบโอกาสผมจึงพูดสวนขึ้นทันทีและยักคิ้วใส่ ยกยิ้มมุมปากอย่างมีเลศนัย"...." ด็อจเงียบและหันหน้าหนี ตาของผมมันดี เพราะเห็นด็อจมันอมยิ้มเหมือนเขิน"ได้ไหมไอ้ด็อจ...ให้ผัวแทงสักยกได้ไหมครับ" มันไม่ตอบ เลยทำให้ผมต้องอ้อน และซบหน้าแนบแก้มกับอกของมันกลิ่นตัวแม่งหอมฉิบหาย!!อยากได้มันเป็นเมียเต็มที!"ผัวบ้าผัวบออะไรของมึง!" มันตวาดผมเสียงลั่นเลยครับ แต่ผมแอบเห็นมันแก้มแดง"มึงกินกล้วยกูแล้ว อย่ามา!!" ผม
รักครั้งนี้ต้องทุ่มทั้งใจตอนที่ 20-ลักหลับ(ศิลา)ศึกรักเริ่มแรกจบลง นอนพักจนหายเหนื่อย ผมกับด็อจก็เข้ามานอนในห้อง ไม่รู้ว่าผมหลับไปนานแค่ไหน จนตอนนี้รู้สึกตัวตื่นขึ้นมา เพราะว่ามีบางอย่างรบกวนการนอนของผม หันมองรอบ ๆ มันก็ยังมืดอยู่ มองไปยังนาฬิกาที่วางบนโต๊ะ ก็เพิ่งจะตีสองเอง...แต่เดี๋ยวนะ! ทำไมมันเสียววะ!?ผมรีบมองไปยังด้านล่าง ก็เห็นเงาดำ ๆ กำลังผงกหัวขึ้นลง จัดการรูดลำแท่งของผม รู้เลยว่าใคร...ไอ้เมีย! ของผมมันกำลังละเลงลิ้น และดูดหัวน้องชายของผมมันเชียว"ซี๊ด ด็อจ...โอ้ว ๆ ด็อจใจเย็นเว้ย! ด็อจ อื้ม"ผมถึงกับร้องสูดปากอย่างเสียวซ่าน ร่างกายเริ่มสั่นสะท้าน เพราะการใช้ปากของไอ้เมียตัวดี ที่มันแอบลักหลับผมตอนนี้ ให้ตายเถอะผมใจจะขาดบ๊วบ อ๊วบด็อจมันเหมือนแกล้ง จัดการดูดกับลำแท่งอุ่นของผม และปรายสายตามองมาที่ผม ในขณะที่มันก็ทั้งดูดทั้งอมจนเต็มปาก"ด็อจ กู โอ้ว กูไม่อยากแตกในปาก เสียว...อ่า"ผมจับดึงผมของมันเพื่อยับยั้ง แต่เหมือนมันยังไม่พอใจหรือไง ยิ่งดึงผมของมันผละออกเท่าไหร่ มันก็ยิ่งดูดแรง จนผมแทบจะทนไม่ไหว อยากสอดใส่แล้วครับตอนนี้"โอ๊ะ!!"พอได้จังหวะที่ด็อจมันเผอเรอ ผมเลยจัดการจ
รักครั้งนี้ต้องทุ่มทั้งใจตอนที่ 21-ขัดไม่ได้หนึ่งเดือนต่อมา(ด็อจ)"วันนี้ต้องเข้าค่ายมวยนะ" ผมบอกไอ้คนที่นอนอยู่บนเตียง นอนอย่างสบายใจ เพราะวันนี้วันหยุดมันไม่ต้องไปทำงาน แต่ผมต้องตื่นมาทำงานบ้านให้มัน ซึ่งตลอดเวลาผมก็ทำประจำ"แต่วันนี้กูหยุดนะ...อยู่กับกูดิ" มันพูดท้วงขึ้นทั้งที่ยังนอนคว่ำหน้าแบบนั้นนอนโคตรขี้เซาเลยครับไม่รู้ว่าผมเอามันมาเป็นผัวหรือตัวภาระก็ไม่รู้!แต่ถึงยังไงผมก็รักมันนั่นแหละ"พ่อบอกมีเรื่องจะคุยด้วย กูเลยต้องไป" ผมบอกศิลา พร้อมกับเดินถือแก้วน้ำเปล่าวางไว้บนโต๊ะ ไว้ให้มัน ผมทำแบบนี้จนเริ่มชิน"เรื่องอะไร!?" มันดีดตัวลุกเลยครับ เมื่อได้ยินสิ่งที่ผมบอก"กูก็ไม่รู้เหมือนกัน...แต่ยังไงก็ต้องไป" ผมตอบมันพร้อมกับจัดการเก็บห้องอันแสนรกของผัว!ผัวที่พ่วงตำแหน่งตัวภาระควบคู่ไปด้วย บรรเทิงจริง ๆ ชีวิตของผม"ให้กูไปด้วยไหม...กูห่วงมึง" ศิลามันขยับตัวมานั่งปลายเตียง สีหน้าของมันดูกังวล"ไม่มีอะไรน่าห่วงหรอก กูไปไม่นานหรอก ตอนเย็นก็จะกลัยมากินข้าวกับมึง" ผมนั่งลงข้างมันแล้วบอก"ไม่ไปได้ไหมวะ""ขัดได้ซะที่ไหนล่ะ มึงก็น่าจะรู้นิสัยพ่อกูนะ"ศิลามันทำสีหน้าแบบกังวล ก่อนที่มันจ
สามรักสามหัวใจตอนที่ 16(ริวจิน)“ทำไมเงินในบัญชีหายไป 20,000” อีเมียคนที่หนึ่งของผมถาม ชำเลืองมองหางตา “เอาไปทำบุญเลี้ยงเด็กที่บ้านเด็กกำพร้า” ผมก้มหน้าตอบแบบขอทีไปที กดจิ้มเกมเล่นแบบไม่สบตา“แล้วทำไมไม่บอกแต่ทีแรก” อีเมียคนที่สองก็แทรกต่อ ตอนนี้เหมือนผมกำลังอยู่ท่ามกลางขุมนรกยังไงไม่รู้ สายตาเมียทั้งคู่จ้องมาที่ผมเป็นตาเดียวเลยครับ“บอกก็กลัวอะดิ” ผมตอบแบบหน้าด้าน ๆ ทั้งที่ก็แอบหวั่น ๆ อยู่ข้างใน คือเกรงใจเมียนะครับไม่ได้กลัวเลยสักนิด“เอาเงินไปเลี้ยงเด็กหมดแล้วตัวเองจะกินอะไร” เมียคนที่สองถามอีกครั้ง คนนี้ไม่อ่อนหวานกับผมสักนิด “เดือนนี้จะกินอะไร แชตไม่ให้ยืมนะบอกก่อนเลย” เมียคนที่หนึ่งของผมพูดขึ้นอีกครั้ง คนนี้พูดเสียงหวานหน่อย เธอเป็นคนเรียบร้อยน่ารักครับ“ก็กินเด็กสิ ไม่เห็นจะยุ่งยากอะไรเลย”((ไอ้ริว!!))ให้คำตอบเมียทั้งสองจบ จากนั้นก็วิ่งสิครับ จะอยู่ทำไมให้โดนทุบ...เพราะเด็กที่ผมหมายถึงพวกเธอสองคนเข้าใจดีวันนี้ผมไม่ได้ไปไหน เพราะเป็นวันหยุดประจำสัปดาห์ ก็เลยนั่งกระดกเบียร์เย็น ๆ ให้เพลิดเพลินใจอยู่ในห้อง“ทำไมต้องกินมันทุกเย็นด้วยริว ไอ้เบียร์เนี้ยมันมีดีอะไร มันเปลืองรู้
สามรักสามหัวใจตอนที่ 15"ป๊าอยากมีเมียน้อย" ผมพูดขึ้น ตอนนี้นั่งเล่นและคุยกันอยู่ห้องกระจกที่ป๊าทำไว้สำหรับดูหนัง ร้องเพลงคาราโอเกะหรือสังสรรค์"เดี๋ยวก็ได้โดนสองเมียมึงทุบหรอก" แล้วป๊าก็ทำสีหน้าเหมือนหนักอกหนักใจ แล้วผมพูดผิดตรงไหน แค่บอกอยากมีเมียน้อยเองนะ"ทุบทำไมริวแค่อยากมีเมียน้อย" แล้วผมก็ถามย้ำ"แค่คิดป๊าก็เห็นอนาคตมึงละริว" แล้วป๊าก็ตอบผมพร้อมกับจ้องหน้า"ริวผิดอะไร แค่บอกว่าอยากมีเมียน้อย" จากนั้นผมก็เริ่มถกเถียง ตอนนี้สีหน้าของป๊าคือแบบว่ากำลังด่าผมอยู่แน่ ๆ จะด่าทำไมผมว่าก็ไม่ได้พูดอะไรผิดสักหน่อย"ยัง ยังไม่รู้สึกอีก ริอาจจะมีเมียน้อย แค่เมียสองคนตอนนี้เลี้ยงให้รอดก่อนไหมไอ้ลูกชาย" ป๊าก็เริ่มจะบานปลายไปกันใหญ่ แถมยังตบหัวผมแทบทิ่มกับโต๊ะอีก"ตบริวทำไมป๊า ก็ถึงบอกไงว่าอยากมีเมียน้อยเนี้ย ทำไมป๊าไม่เข้าใจริวเลย...แค่นี้ก็ไม่รู้เรื่อง ไปหาแชตกับดอลลี่ดีกว่า" พอแล้วครับพูดยังไงก็ไม่เข้าใจผมเลย เดินขึ้นบ้านไปหาแชตกับดอลลี่สบายหูกว่าเยอะ ดีไม่ดีได้ออกกำลังกายเพิ่มความแข็งแรงให้ตัวเองอีกต่างหาก"ไอ้ริวมันด่ากูโง่ทางอ้อมปะวะด็อจ" เสียงของป๊าดังตามหลัง"ไม่รู้สินะ😁" อันนี้เสียงพ
สามรักสามหัวใจตอนที่ 14“ลูกแบบริวนี่แหละ โคตรสีสันของชีวิต...เราขึ้นห้องกันดีกว่า ปล่อยป๊าไว้นี่แหละ” แล้วผมก็จับมือเมียทั้งสองขึ้นห้องกัน ส่วนป๊านั้นก็อีกเดี๋ยวคงขึ้นห้องไปหาพ่อละมั้งสองเดือนผ่านไป"มานี่สิทั้งสามคน" ป๊าเรียกเมื่อเห็นพวกผมเดินมาจากสวนหลังบ้าน พาสาว ๆ ไปเดินเล่นจะได้คุ้นเคยเวลามาอยู่ที่นี่ มองไปเห็นสีหน้าของพ่อที่ดูกังวล แม้กระทั่งป๊าก็ไม่ต่างกัน ผมเดาออกว่าพวกท่านคิดเรื่องอะไรอยู่ ก็คงไม่พ้นเรื่องของผมกับเมียทั้งสอง ที่ได้มาครองคู่ใช้ชีวิตกันแบบบังเอิญสามคนผัวเมีย แม้ว่ามันจะผ่านมาร่วมสองเดือนแล้ว แต่ทุกอย่างก็ไม่ได้คลี่คลาย ทางบ้านของแชตกับดอลลี่ยังไม่รู้เรื่องราวของลูก มีเพียงป๊ากับพ่อเท่านั้นที่รับรู้ และตอนนี้เหมือนพวกผม จะต้องถูกเคลียร์เรื่องราวแล้วล่ะ จากท่าทางของป๊าที่เป็นตอนนี้มันบ่งบอก"มีอะไรเหรอคะป๊า" เป็นดอลลี่ที่ถามขึ้น สรรพนามเปลี่ยนไป เมื่อป๊ากับพ่อบอกให้เรียกตามผม เพราะยังไงก็ตัดสินใจอยู่ด้วยกันแล้ว"จะอยู่กันแบบนี้จริงเหรอ?" พ่อถามแทนครับ"อยู่ไม่ได้เหรอ?" ผมย้อนถามคืน ก็อยู่กันมาตั้งหลายเดือนแล้ว พ่อก็นะไม่น่าถาม"ไอ้ได้มันก็ได้ แต่แบบนี้มันมีใคร
สามรักสามหัวใจตอนที่ 13“ต้องมีฉันด้วย!”“เฮ้อ”ผมถึงกับถอนหายใจเลยครับ เมื่อดอลลี่เธอตะเบ็งเสียงแข็งข่มใส่ ยังไงก็ต้องไปแพ็คคู่ให้ได้ใช่ไหม?“เออ รับผิดชอบทั้งสองคนนั่นแหละ” ผมตบปากรับคำเสร็จ ก็เดินเข้าห้องน้ำเลยครับ แล้วจะบอกกับพ่อยังไงล่ะทีนี้ ลูกชายสุดหล่อแบบผม มีเมียทั้งทีได้มาแพ็คคู่ซะงั้น โคตรล้ำเลยครับเมื่อพวกเราเคลียร์อะไรกันลงตัว จากที่เหมือนจะยากแต่ก็ดันง่ายดาย แรก ๆ ผมโคตรจะวุ่นวายมาก ไม่กล้าที่จะบอกป๊ากับพ่อเรื่องที่ผมก่อขึ้น จนตอนนี้ทุกอย่างมันดีขึ้น ผมกับแชตและดอลลี่เหมือนเราสามคนจะเข้ากันได้ดี แชตก็ไปทำงานกับผมอยู่แล้ว ส่วนดอลลี่แน่นอนว่าเธอเป็นลูกค้าของบริษัท ไม่ได้ยากเลยกับการที่จะทำงานหรือว่าติดต่อกันตอนนี้ผมกับพวกเธอเราตกลงคบกันเป็นที่เรียบร้อย อยู่ด้วยกันมาเกือบเดือนแล้ว และวันนี้ผมคิดว่าคงต้องบอกให้ป๊ากับพ่อได้รับรู้ ไม่อยากจะอยู่แบบหลบซ่อนแล้วล่ะ เพราะยังไงสักวันป๊ากับพ่อก็ต้องรู้อยู่ดี วันนี้ตอนเย็นเลยตั้งใจว่าจะพาไปแนะนำกับที่บ้าน ซึ่งผมก็ได้คุยกับพวกเธอไว้เรียบร้อยแล้ว ตอนนี้นัดกันออกไปทำสวยอยู่ บางทีผมก็แอบคิดว่าพวกเธอจะไปแอบกินกันเองลับหลังผมไหม ซึ่งผมยอ
สามรักสามหัวใจตอนที่ 12“โอ๊ย!! โยนมาได้ หมาตัวไหนวะ” เสียงคนเมาทำเอาผมรีบดีดตัวลุกจากแชต แล้วยื่นมือให้เธอจับลุก“ดอลลี่เป็นไงบ้าง” แชตรีบวิ่งเข้าไปประคองดอลลี่ให้ลุกยืน ผมว่าแชตคงเอาดอลลี่ไม่ไหวหรอก เมาเละเทะซะขนาดนั้น งานนี้ต้องพระเอกมาแล้วล่ะ“มา ริวช่วยเพราะแชตคงพาดอลลี่กลับไม่ไหว ไปริวจะไปส่ง” ผมพูดอาสา“ดี!! ไปดวลกันที่ห้องเลยจะได้จบ ๆ ตัดสินกันไปเลย” คนเมาก็ยังพูดต่อ ชี้มั่วซั่วไปหมดหลงทิศทาง จนผมกับแชตต้องถอนหายใจแรงอย่างระอา“ขอบใจนะริว”“ได้เสมอแหละ ริวทำเพราะแชตหรอกนะ ไม่ใช่ทำเพราะใคร”“ปากหวานเชียวนะ”“เมื่อกี้ก็ลองแล้ว น่าจะรู้รสชาติดี”“ไม่คุยกับริวแล้ว...รถแชตอยู่ทางนั้น”แชตดูเขินอาย เพราะจากการอมยิ้มผมว่าใช่ เธอหลบสายตาที่ผมจ้องมอง ก่อนจะบ่ายเบี่ยงเฉไฉไปเรื่องอื่นจากนั้นผมก็อาสาขับรถพาพวกเธอมาส่งที่พัก มันเป็นคอนโดที่อยู่ไม่ไกลมากนักจากร้านที่ผมนัดกับเพื่อน ประคองพาดอลลี่ขึ้นมายังชั้นที่พวกเธออยู่ เพราะถ้าให้แชตแบกมาคนเดียวมีหวังไม่รอด ผมสงสารแชตที่ต้องมาเจอตัวภาระแบบนี้จริง ๆ เลยครับ“ขอบใจนะริว ขอโทษด้วยนะที่ทำให้เสียเวลา” แชตเธอพูดขึ้น เมื่อผมแบกดอลลี่มาส่งที่ห้
สามรักสามหัวใจตอนที่ 11“รู้จักกันเหรอ?” ป๊าถามขึ้นเมื่อเดินไปนั่งเก้าอี้ประจำตำแหน่ง ที่แย่งผมอะ เพราะปกติผมจะนั่งทุกวัน แต่วันนี้เว้นให้ชั่วโมงหนึ่งละกัน“รู้จักสิป๊า รู้จักดีเลยล่ะ ใช่ไหมครับแชต” ผมลากเก้าอี้มานั่งข้างแชต แล้วตอบป๊าไป สายตาจ้องมองแค่แชตเท่านั้น ส่วนป๊าผมไม่ได้สนใจมาก ไม่ได้พิศวาสเท่าผู้หญิงตรงหน้าเลยแม้แต่นิดเดียว“ให้มันน้อย ๆ หน่อยริว นี่ที่ทำงาน”“แล้วไง”ป๊าพูดขึ้นซึ่งผมก็ไม่รู้หรอก ป๊าจะมีสีหน้ายังไง เพราะตอนนี้ผมอยากมองแค่แชตคนเดียว“หน้าป๊าอยู่นี่ริว สนใจก็ที่เป็นพ่อบังเกิดเกล้ามึงสักแป๊บได้ไหม?” น้ำเสียงเริ่มจะกริ้วแล้ว ฉะนั้นผมควรจะทำตาม“ก็ได้ อย่าคุยนานนะริวอยากทำงานละ” มันก็แค่ข้ออ้างอะนะ ที่จริงอยากจะจีบสาวให้ติดมากกว่า อุตส่าห์ฟ้าเข้าข้างขนาดนี้ ต้องรีบทำคะแนน เพราะเดี๋ยวยัยดอลลี่ปากจัดจะแซงซะก่อน“แนะนำตัว” ป๊าสั่งเสียงเข้ม จากนั้นแชตก็เริ่มแนะนำตัวไปเรื่อย ๆ ส่วนผมก็นั่งมองเธอ ปากกระจับเล็ก ๆ ที่ขยับเวลาพูดมันดูน่าหลงใหล ยิ่งมองก็ยิ่งไม่อยากละสายตาไปไหน แชตดูน่ารักอ่อนหวาน ทั้งท่าทาง แววตา ทุกอย่างที่อยู่บนตัวเธอ มันทำให้ผมไม่อาจจะละสายตามองได้เลย
สามรักสามหัวใจตอนที่ 10วันนี้ผมตื่นแต่เช้าโดยที่ไม่ต้องให้พ่อปลุก อาบน้ำแต่งตัวอย่างรู้หน้าที่ บางทีการที่ได้เริ่มชอบใคร มันก็ทำให้เราเปลี่ยนแปลงตัวเองได้ไม่ยาก เพราะว่าอยากจะทำให้คนที่เราชอบปลื้มใจก๊อก ก๊อก ก๊อก(ริวตื่นยัง)“เสร็จแล้วพ่อ” ผมยืนหน้ากระจกแล้วใส่สูท แล้วตะโกนตอบพ่อออกไป“พ่อฝันแน่เลยว่ะริว นี่ริวจริงปะ? หรือว่าตัวห่าอะไรสิงลูกพ่อกันแน่” ดูสิคำพูดคำจาร้ายกาจจริง ๆ แค่ผมตื่นเช้าและตื่นเอง มันน่าแปลกใจตรงไหนกัน“เยอะแล้วพ่อ ริวก็โตพอแล้วไหม ตื่นเองก็ได้เถอะ” แก้ตัวหน้าหล่อ ๆ ก็เท่าที่เหมือนจะรู้ตัว ก็มีแต่พ่อที่ปลุกตลอด ฮ่าฮ่าฮ่า“เหรอริว ตื่นเองก็ได้งั้นเหรอ” เสียงแบบไม่เชื่อสักนิด ดูทำหน้าทำตาเข้า บางทีพ่อก็กวนเหมือนกันนะ“เออพ่อ ริวว่าริวกำลังมีความรัก” ผมคิดได้เลยพูดออกไป เพราะไม่เคยปิดบังสิ่งที่ผมเป็นกับป๊าและพ่อสักครั้ง ทุกอย่างผมจะเล่าและขอคำปรึกษาจากพ่อ เพราะบางอย่างผมก็คิดเองไม่ได้ มันคิดไม่ออก“หืม? ริวมีความรักเหรอ” พ่อมองหน้าผม แล้วทำสีหน้าเหมือนไม่ค่อยเชื่อสักเท่าไหร่ ก็แหงแหละผมบอกตลอดว่าเกลียดผู้หญิง ก็ยากที่พ่อจะเชื่อจริงไหม?“จริงนะพ่อ ริวรู้สึกว่าริวช
สามรักสามหัวใจตอนที่ 9“ป๊า”“อะไร?”ผมกับป๊านั่งทานมื้อเที่ยงกันที่ร้านไม่ไกลจากที่ทำงาน เพราะเผื่อเวลาเดินทางรถจะไม่ติดมาก ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ภาพเมื่อเช้ามันหวนเข้ามาในความคิด ภาพที่มันยังติดตาของผมอยู่ ใบหน้าของแม่ผู้ให้กำเนิดที่ผมได้เห็นชัดเจน เธอแตกต่างจากคนในรูปที่ผมเห็นอยู่บ่อยครั้งเมื่อตอนเด็ก นึกอยากรู้อะไรเกี่ยวกับเธอ เพราะสีหน้าและแววตาที่เธอมองก่อนจะเดินจากไป มันเหมือนมีอะไรที่เธอเก็บซ่อนเอาไว้ เหมือนเธอกำลังทุกข์ใจ มีเรื่องให้กังวล อะไรประมาณนั้น แววตาเธอมันดูเศร้าหมอง“ป๊าไม่เคยรู้ข่าวของคุณริกะบ้างเลยเหรอ ตลอดเวลาที่ผ่านมา” ผมเงยก้มหน้าถาม ไม่กล้าที่จะมองหน้าป๊า กลัวว่าสายตาที่ได้จ้องป๊าจะฉายแววอ่อนแอให้เห็น“ถามทำไม?” ป๊าทำหน้าเหมือนกังวล แล้วถามผมทันที“ริวก็แค่อยากรู้”“ถ้ารู้แล้วมันทำให้ริวเจ็บปวด ป๊าไม่โอเค”ผมบอกป๊าแต่ว่าเหมือนป๊าจะไม่ค่อยอยากพูดเท่าไหร่ รู้ดีว่าป๊าคงไม่อยากให้ผมเศร้า แค่ตอนนี้มันอยากรู้บ้าง ไม่ได้คิดอะไรมากหรอกครับ แล้วก็ไม่เสียใจด้วย“ริวโอเค แค่อยากรู้เฉย ๆ”“ป๊าก็ไม่รู้มากหรอก รู้แค่ว่าเธอติดคุกตอนพ่อกับยอนมินมันสุมหัวกันแจ้งจับ ที่ตอนนั้นเธอ
สามรักสามหัวใจตอนที่ 8“งั้นสรุปตามนี้นะคะคุณศิลา ส่วนเรื่องสัญญาซื้อขายคุณร่างมาได้เลยค่ะ”“ครับ ขอบคุณมากนะครับที่ยังวางใจในสินค้าของทางเรา”ผมได้ยินเสียงป๊ากับคุณวาสนา คุยกันเหมือนทุกอย่างเสร็จสิ้นดีแล้ว จึงละสายตาที่จ้องกับดอลลี่ไปมองทางผู้ใหญ่ทั้งสองคน ป๊าลุกยืนจับมือกับคุณวาสนา ผมก็เลยลุกตามและยิ้มให้คุณวาสนาเช่นกันตามมารยาท“งั้นขอตัวกลับก่อนนะคะ”“เดี๋ยวผมเดินไปส่ง”“ขอบคุณค่ะ”จากนั้นผมกับป๊าก็เดินลงไปส่งผู้หญิงทั้งสองคน ป๊ากับคุณวาสนาเดินคุยกัน ส่วนผมกับดอลลี่จ้องจะกัดกัน“หน้าอย่างนายเนี้ยนะลูกเจ้าของโรงงานใหญ่ขนาดนี้” ดอลลี่เธอเอนตัวเข้าหาแล้วกัดฟันพูดใส่ผม หน้าอย่างผมนี่แหละ มันไม่เหมาะจะเป็นลูกเจ้าของโรงงานใหญ่แบบนี้เหรอไง“แล้วหน้าอย่างเธอเนี้ยเหรอเป็นลูกคุณวาสนา เจ้าของบริษัทส่งออก ท่าทางนอกคอกฉิบหาย” ได้ทีก็ต้องเอาคืนสิ จะให้เธอว่าผมฝ่ายเดียวได้ไง เก่งกับผู้หญิงมีใครให้มากกว่าผมไหม?“ไอ้โหยก!”“ยัยกะหรี่”“อยากตายจริง ๆ ใช่ไหม?”“เธอสิอยากตายจริง ๆ ใช่ไหม?”“ดอลลี่ไปกลับบ้านกัน...ฉันขอตัวก่อนนะคะคุณศิลา” เสียงของคุณวาสนาทำให้ผมกับดอลลี่รีบปรับท่าทาง และสีหน้าให้เป็นป