รักครั้งนี้ต้องทุ่มทั้งใจ
ตอนที่ 14 - เข้าใจแล้ว
(ด็อจ)
"ทำหน้างงอะไรของมึง"
ผมย้อนถามเมื่อมองหน้าไอ้ศิลาที่ดูตกใจ หรือมันงงสงสัยกับคำพูดของผม
"มึงชอบกูเหรอไอ้ด็อจ" ไอ้ศิลาย้อนถามผม สีหน้ามันก็ยังคงงงไม่เลิก
"ไม่ได้เหรอวะ?" ผมตีหน้านิ่งถามมันอีกครับ
"......" มันเงียบ! เหมือนกำลังอึ้ง หรืองง หรือคงเพราะตกใจอยู่ละมั้ง
"มึงได้กูแล้วนะ มึงต้องรับผิดชอบประตูหลังกูด้วย!!"
ผมตีหน้านิ่งถามกลับครับ แถมยกเรื่องที่เกิดขึ้นกับมันมาพูดต่อ ตอนแรกผมก็อาย ๆ แต่ตอนนี้ไม่ละ จูบไอ้ศิลามันทำผมลืมเรื่องแย่ ๆ จะว่าง่ายก็ง่ายแหละ แล้วไงล่ะผมก็แค่พูดตามที่ใจสั่ง ผมผิดเหรอ?
"เอ่อ ไอ้ได้มันก็ได้ แต่มึงอะทำใจเรื่องคนของมึงได้แล้วหรือไง?"
"มึงช่วยแทนที่มันได้ปะละ?"
ศิลามันเหมือนกับคิดอะไร จนมันพูดเรื่องของผมออกมา ถามว่าทำใจได้หรือยัง ผมตอบได้เลยว่ายัง เรื่องมันเพิ่งจะเกิดขึ้นเอง จะลืมง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ มันลืมยังไม่ได้หรอก แต่ผมแค่ไม่อยากจะจำมาคิดให้เสียใจ เมื่อรู้ว่าเป็นยังไงก็ควรรีบทำใจดีกว่า สุดท้ายแล้วผมกับเขาก็ต้องเลิกรากันอยู่ดี ไม่ว่าจะวันนี้พรุ่งนี้หรือวันไหน
"ด็อจมึง....?"
"หรือมึงไม่ได้คิดตรงกันกับกู"
"คือ....."
"หรือกูคิดไปเอง บางครั้งมึงทำเหมือนหวง เหมือนหึง แต่ถ้าไม่ใช่ แล้วที่ผ่านมามึงทำไปเพราะอะไร?" ผมรัวคำถามใส่เลยครับ จี้ประเด็นมันเข้าไป เพราะมันคือสิ่งที่ผมอยากรู้
"ด็อจ คือกูน่ะมันไม่อะไรนะ กูโอเคกับมึงจนมาช่วงหนึ่งที่กูเริ่มมีความรู้สึก มันเกิดขึ้นตอนไหนไม่รู้ กูเห็นมึงกับขนมปังดูสนิทกัน ไปไหนมาไหนด้วยกัน จนกูอยากรู้ว่าเธอชอบมึงไหม และด้วยความที่กูผู้หญิงก็ได้ผู้ชายก็ดี กูเคยถามขนมปังว่า มีคนในใจหรือยัง เพราะกูอยากรู้ว่าใช่มึงหรือเปล่า ถ้าใช่กูก็จะได้รีบเบี่ยงความรู้สึกที่มีกับมึงทิ้งไป เพราะใจกูมันก็แอบรู้สึกไปบ้างแล้ว แค่ยังไม่มากมาย แต่คำตอบที่ขนมปังให้มา มันทำให้กูเบาใจไปบ้าง แต่วันหนึ่งกูรู้มึงมีแฟน ก็เลยยังเล่นของกูไปเรื่อย"
คำพูดมากมายที่ไอ้ศิลาพ่นออกมา ทำผมอึ้งครับ
"......." ผมเงียบรอฟังต่อ เพราะมันเหมือนจะพูดอีก
"และตอนที่กูไปดูหนังกับมึง ตอนที่จับมือมึงมันทำให้กูรู้สึกดีนะ แม้ตอนนั้นมึงกับกูอยู่สถานะแค่เพื่อนกันก็ตาม แบบนี้เรียกว่าใจตรงกันได้ปะวะ" ไอ้ศิลามันพูดแล้วยิ้ม ๆ ยิ้มที่เหมือนโลกทั้งใบอยู่บนใบหน้าของมัน
สิ่งที่ได้ฟังก็ทำให้ผมยิ้มไม่ต่างกัน เพราะผมก็เคยถามขนมปัง เพราะอยากรู้ว่าเธอชอบไอ้ศิลาหรือเปล่า ผมทำลักษณะเดียวกันกับไอ้ศิลาเลยครับ แต่ตอนนั้นความรู้สึกมันยังไม่ชัดเจนไง และไอ้ศิลาก็เล่นไปเรื่อย จนผมเจอกับพี่คนหนึ่งที่ดีด้วย เอาใจใส่ดี จนผมตกลงคุยกันและคบกัน แต่สุดท้ายก็เหมือนถูกดับฝันไป เพราะมันมีคนอื่นต่อหน้าต่อตาผม
"แล้วตอนนี้....?" ผมลองถามมันอย่างตะกุกตะกัก เพราะไอ้ศิลามันยังมักเอาผู้หญิงที่ควงอยู่บ่อย ๆ เท่าที่ผมรู้มันยังคงเรื่อยเปือยตามประสา
"......กู....." ไอ้ศิลาดูลังเล ซึ่งผมก็พอจะเข้าใจ
"กูเข้าใจมึง" มันมีสีหน้ากลุ้มผมก็เลยพูดแทรก เพราะไม่อยากให้มันรู้สึกแย่
ผมเข้าใจ ผมเข้าใจเพื่อน
นี่คือสิ่งที่ผมย้ำกับตัวเองในใจ
รักครั้งนี้ต้องทุ่มทั้งใจตอนที่ 15 - เพื่อมึง(ศิลา)"เข้าใจอะไร อะไรที่มึงเข้าใจ" ผมถามไอ้คนตรงหน้าที่สีหน้าหงอยเป็นหมาเหงา"ก็มึงไม่ได้ใจตรงกับกูไง"นั่นไงผมว่าแล้วมันต้องคิดเองแบบนั้น ไอ้ด็อจขี้มโน"กูบอกแบบนั้นเหรอ"ผมตีสีหน้านิ่ง ๆ ย้อนถามมัน แล้วดูหน้ามันนะเศร้าฉิบหาย"ก็มึงตอบแบบไม่มั่นใจ สีหน้ามึงลังเล แล้วจะให้กูเข้าใจว่ายังไงล่ะ"อยากขำมันครับ นี่ใช่ไอ้ด็อจเพื่อนผมทึ่เคยรู้จักจริงเหรอเนี้ย"กูขอถามมึงหน่อยนะ สิ่งที่มึงเป็นตอนนี้พ่อมึงรู้เรื่องไหม?"มันคือสิ่งที่ผมอยากรู้ครับ เพราะหากผมตัดสินใจไป จะได้รับมือถูก"กูคิดว่าพ่อรู้ แต่พ่อแค่ไม่พูด""อืม...กูจะได้เตรียมรับมือถูก"ผมพยักหน้ารับรู้ แล้วพูดออกไป แต่หน้าไอ้ด็อจตอนนี้มันมีความสงสัย มีคำถามเหมือนต้องการจะได้ความมั่นใจ หรือคำตอบในสิ่งที่ผมพูด"มึงหมายความว่าไง?" ไอ้ด็อจมันย้อนถามผมครับ"ไม่เข้าใจ?" ถามกลับสิครับ กวนแม่งเลย"อยากเข้าใจมากกว่านี้ คือกูกลัวคิดไปเอง" มันยังคงทำหน้าเศร้าครับ อยากจะหัวเราะดัง ๆ"มึงก็รูปร่างเป็นคนนะด็อจ แต่ทำไมตอนนี้เหมือนจุลินทรีย์"หลอกด่ามันเลยครับ โชว์โง่ดีนัก พูดขนาดนี้แล้วยังทำงงใส่อีก"
รักครั้งนี้ต้องทุ่มทั้งใจตอนที่ 16-เด็กไม่เอากูเอาเอง(ด็อจ)ผมยิ้มกับประโยคของไอ้ศิลา ประโยคที่เหมือนกับว่ามันให้ความสำคัญกับผม คำว่า มันจะทำให้ได้เพื่อผม เหมือนตอนนี้ความเศร้าที่ผมเคยเจอ มันกำลังจะเลือนหายไป เมื่อไอ้ศิลากำลังจะเข้ามามีบทบาทในชีวิตของผม ในสถานะที่เปลี่ยนไป"ขอบใจนะ" ผมยิ้มและจ้องมองหน้าของไอ้ศิลา ส่วนมันก็พยักหน้าให้เบา ๆ"อืม" และตอบด้วยน้ำเสียงคลอเคล้าในลำคอผมกับไอ้ศิลามองหน้ากัน มองอยู่นานผมก็รู้สึกเขินเหมือนกันนะ และเป็นผมเองที่ก้มหน้าหลบสายตาของมัน มืออุ่น ๆ ของมันยื่นมาจับมือผมเบา ๆ บีบกำเป็นจังหวะ ทำไมมันทำให้ผมรู้สึกดีจัง"สักทีนะพวกมึง"เสียงที่สามดังแว่วเข้ามา ผมจึงเงยหน้ามอง ก็พบกับเพื่อนที่คนที่ยืนพิงกับขอบประตูมือกอดอก ส่งยิ้มมาทางพวกผมที่นั่งอยู่ ผมรีบเอามือออกจากอุ้งมือของไอ้ศิลาด้วยความตกใจ ไม่คิดว่าจะมีใครเข้ามาในตอนนี้ หรือเพียงเพราะว่าผมกำลังตกอยู่ในห้วงเสน่หาของไอ้ศิลาอยู่ เลยเผลอลืมตัวไป แต่นี่มันก็ในครัว ซึ่งใครจะเข้ามาก็ได้ เพราะเพื่อนของผมก็เข้ามาประจำ"ไอ้ยอนมิน" ผมตกใจเลยครับ รีบขยับเก้าอี้ออกห่างไอ้ศิลาทันที"ไม่ทันแล้วด็อจ...คิดว่ากูดูไม
รักครั้งนี้ต้องทุ่มทั้งใจตอนที่ 17-หรือจะเอา(ศิลา)"พะ พะ พูดอะไรของมึง" ไอ้ด็อจถามผมด้วยสีหน้าตกใจ หลังจากที่ผมพูดประโยคหนึ่งออกไป ด้วยอารมณ์โมโหและเสียหน้าน้องอันดาหักหน้าผม!!"ตามที่พูดนั่นแหละ""วุ๊ย!! ไอ้บ้า ทำหน้าซังกะตาย อย่างกับอิจฉาเด็กนะมึงอะ"ผมพูดออกมา วางท่าหน้านิ่ง ๆ จนไอ้ด็อจมันสะบัดเสียงใส่ผม ก่อนจะยิ้มกวน ๆ มองหน้าผมแล้วพูดแซว"ก็เออ!""หื้ม?"ผมตอบออกไปอย่างอารมณ์หงุดหงิด จนไอ้ด็อจมันงงครับ สีหน้าของมันบ่งบอกชัดเจน"ไม่ต้องมาทำหน้างง" ผมชักสีหน้าใส่มัน"ก็คนมันงงนี่หว่า" แล้วมันก็ตอบผมแบบใสซื่อ ซึ่งที่มันทำคือหน้าตอแหลมากเลยครับ"กูกลับดีกว่า คืนนี้ไปเที่ยวกับกูปะ?" ผมลุกจากเก้าอี้ ก่อนจะนึกขึ้นได้กับความตั้งใจ จึงชวนไอ้ด็อจด้วยดีกว่า"ที่ไหน?" มันย้อนถามผม"ให้ตอบแค่ไปหรือไม่ไป ไม่ได้ให้มึงถาม" กวนตีนมันครับ ก็มันทำหน้าตาดูนิ่ง ๆ อยากแกล้งมัน"กวนตีน"มันชักสีหน้าใส่ เมื่อผมกวนประสาทมัน"หรือจะเอา!"ผมขยับเข้ามาหา แล้วยื่นหน้าเข้าไปใกล้ ๆ สีหน้าไอ้ด็อจดูตกใจ ผมจ้องมองตามันที่ตอนนี้ดูไม่เป็นตัวของตัวเอง แก้มของไอ้ด็อจมันเริ่มขึ้นสีแดงระเรื่อ ผมยกยิ้มมุมปาก จ้องมอง
รักครั้งนี้ต้องทุ่มทั้งใจตอนที่ 18-สถานะใหม่(ด็อจ)"หล่อเชียวนะมึง" ผมทักขึ้นเมื่อไอ้ศิลามันเปิดประตูห้องให้ กลิ่นน้ำหอมลอยฟุ้ง ทรงผมที่ลับกับใบหน้า ยิ่งทำให้ไอ้ศิลามันดูดีขึ้นอีก ฉีกยิ้มทีสาวติดแน่ ๆ นี่แค่ผมคิดล่วงหน้านะ"หึ...เข้ามาดิ" พอผมชม มันก็ก้มหน้าเล็กน้อย ยกยิ้มมุมปาก แล้วชวนผมเข้าห้อง"นี่ห้องนอนหรือรังหนูวะเนี้ย...ไม่คิดจะเก็บเลยเหรอวะ รองเท้าก็วางไม่เป็นที่ มึงนี่นะ! แล้วตอนพาผู้หญิงมานอนดอ...." ผมยังบ่นไม่ทันจบ ศิลาก็แตะนิ้วลงปากของผม และจ้องหน้าผมด้วยรอยยิ้ม"บ่นเก่งว่ะ"ก็จะไม่ให้ผมทักได้ยังไง ของเกลื่อนกลาดไปหมด ทั้งผ้าขนหนูที่วางไม่เป็นที่ แก้วน้ำที่ใช้แล้วไม่เก็บ และของอื่น ๆ อีก อย่าให้ผมบรรยายเลยครับ สรุปคือมันรก!รอยยิ้มปากที่ทำให้ผมเริ่มหน้าร้อน ความใกล้ชิดและการถูกสัมผัส สายตาของศิลาที่มองมาตอนนี้ บอกตรง ๆ ว่ามันทำให้ผมเขินมาก"ก็มันรกไหม...นี่กูแทบจะไม่มีที่นั่งแล้วนะ""ตั้งแต่ให้สถานะใหม่นี่เริ่มออกลายเลยนะด็อจ"ผมตอบมันออกไป ทั้งที่ใบหน้าเราสองคนอยู่ใกล้กัน และคำแซวที่ทำผมยิ่งเขินไปใหญ่ นี่ผมแสดงออกมากมายขนาดนี้เลยเหรอวะ!?"ปะ ไปใส่เสื้อผ้าดิ๊ จะได้รีบไป
รักครั้งนี้ต้องทุ่มทั้งใจตอนที่ 19 - ผัว...(18+)(ศิลา)ผมผลักด็อจลงโซฟา บอกตามตรงเลยว่ายิ่งผมเห็นหน้ามันใกล้ ๆ ยิ่งทำให้ผมอยากลึกซึ้ง อยากสอดใส่กระแทกแรง ๆ น้องชายของผมมันแข็งพร้อมทำงานแล้วครับ"ด็อจ" ผมพูดขึ้นในระยะใกล้ ซึ่งใบหน้าของผมกับด็อจแทบชิดกัน ผมส่งสายตาที่คิดว่าอ่อนโยนที่สุดไป"อะไร" มันขมวดคิ้วย้อนถามเหมือนสงสัย"กูอยากได้มึง...มึงให้กูได้ปะ?""ไอ้ศิลา!" มันตวาดผมเสียงดังเลยครับ และพยายามลุกหนี แต่ผมมือดีกว่าจับข้อมือมันกดลงโซฟาทันที"นะ ด็อจนะ...กูแข็งหมดแล้ว ก็มึงหน้ายั่วคxxฉิบ! กูก็ทนไม่ไหวดิ"ผมพูดอ้อนหวังให้มันใจอ่อน..."เสี่ยนเก่งนะมึงอะ""แล้วให้กูได้ปะละ?"ด็อจมันพูดต่อว่า สบโอกาสผมจึงพูดสวนขึ้นทันทีและยักคิ้วใส่ ยกยิ้มมุมปากอย่างมีเลศนัย"...." ด็อจเงียบและหันหน้าหนี ตาของผมมันดี เพราะเห็นด็อจมันอมยิ้มเหมือนเขิน"ได้ไหมไอ้ด็อจ...ให้ผัวแทงสักยกได้ไหมครับ" มันไม่ตอบ เลยทำให้ผมต้องอ้อน และซบหน้าแนบแก้มกับอกของมันกลิ่นตัวแม่งหอมฉิบหาย!!อยากได้มันเป็นเมียเต็มที!"ผัวบ้าผัวบออะไรของมึง!" มันตวาดผมเสียงลั่นเลยครับ แต่ผมแอบเห็นมันแก้มแดง"มึงกินกล้วยกูแล้ว อย่ามา!!" ผม
รักครั้งนี้ต้องทุ่มทั้งใจตอนที่ 20-ลักหลับ(ศิลา)ศึกรักเริ่มแรกจบลง นอนพักจนหายเหนื่อย ผมกับด็อจก็เข้ามานอนในห้อง ไม่รู้ว่าผมหลับไปนานแค่ไหน จนตอนนี้รู้สึกตัวตื่นขึ้นมา เพราะว่ามีบางอย่างรบกวนการนอนของผม หันมองรอบ ๆ มันก็ยังมืดอยู่ มองไปยังนาฬิกาที่วางบนโต๊ะ ก็เพิ่งจะตีสองเอง...แต่เดี๋ยวนะ! ทำไมมันเสียววะ!?ผมรีบมองไปยังด้านล่าง ก็เห็นเงาดำ ๆ กำลังผงกหัวขึ้นลง จัดการรูดลำแท่งของผม รู้เลยว่าใคร...ไอ้เมีย! ของผมมันกำลังละเลงลิ้น และดูดหัวน้องชายของผมมันเชียว"ซี๊ด ด็อจ...โอ้ว ๆ ด็อจใจเย็นเว้ย! ด็อจ อื้ม"ผมถึงกับร้องสูดปากอย่างเสียวซ่าน ร่างกายเริ่มสั่นสะท้าน เพราะการใช้ปากของไอ้เมียตัวดี ที่มันแอบลักหลับผมตอนนี้ ให้ตายเถอะผมใจจะขาดบ๊วบ อ๊วบด็อจมันเหมือนแกล้ง จัดการดูดกับลำแท่งอุ่นของผม และปรายสายตามองมาที่ผม ในขณะที่มันก็ทั้งดูดทั้งอมจนเต็มปาก"ด็อจ กู โอ้ว กูไม่อยากแตกในปาก เสียว...อ่า"ผมจับดึงผมของมันเพื่อยับยั้ง แต่เหมือนมันยังไม่พอใจหรือไง ยิ่งดึงผมของมันผละออกเท่าไหร่ มันก็ยิ่งดูดแรง จนผมแทบจะทนไม่ไหว อยากสอดใส่แล้วครับตอนนี้"โอ๊ะ!!"พอได้จังหวะที่ด็อจมันเผอเรอ ผมเลยจัดการจ
รักครั้งนี้ต้องทุ่มทั้งใจตอนที่ 21-ขัดไม่ได้หนึ่งเดือนต่อมา(ด็อจ)"วันนี้ต้องเข้าค่ายมวยนะ" ผมบอกไอ้คนที่นอนอยู่บนเตียง นอนอย่างสบายใจ เพราะวันนี้วันหยุดมันไม่ต้องไปทำงาน แต่ผมต้องตื่นมาทำงานบ้านให้มัน ซึ่งตลอดเวลาผมก็ทำประจำ"แต่วันนี้กูหยุดนะ...อยู่กับกูดิ" มันพูดท้วงขึ้นทั้งที่ยังนอนคว่ำหน้าแบบนั้นนอนโคตรขี้เซาเลยครับไม่รู้ว่าผมเอามันมาเป็นผัวหรือตัวภาระก็ไม่รู้!แต่ถึงยังไงผมก็รักมันนั่นแหละ"พ่อบอกมีเรื่องจะคุยด้วย กูเลยต้องไป" ผมบอกศิลา พร้อมกับเดินถือแก้วน้ำเปล่าวางไว้บนโต๊ะ ไว้ให้มัน ผมทำแบบนี้จนเริ่มชิน"เรื่องอะไร!?" มันดีดตัวลุกเลยครับ เมื่อได้ยินสิ่งที่ผมบอก"กูก็ไม่รู้เหมือนกัน...แต่ยังไงก็ต้องไป" ผมตอบมันพร้อมกับจัดการเก็บห้องอันแสนรกของผัว!ผัวที่พ่วงตำแหน่งตัวภาระควบคู่ไปด้วย บรรเทิงจริง ๆ ชีวิตของผม"ให้กูไปด้วยไหม...กูห่วงมึง" ศิลามันขยับตัวมานั่งปลายเตียง สีหน้าของมันดูกังวล"ไม่มีอะไรน่าห่วงหรอก กูไปไม่นานหรอก ตอนเย็นก็จะกลัยมากินข้าวกับมึง" ผมนั่งลงข้างมันแล้วบอก"ไม่ไปได้ไหมวะ""ขัดได้ซะที่ไหนล่ะ มึงก็น่าจะรู้นิสัยพ่อกูนะ"ศิลามันทำสีหน้าแบบกังวล ก่อนที่มันจ
รักครั้งนี้ต้องทุ่มทั้งใจตอนที่ 22-นิ่งเป็นหลับขยับเป็น...(ศิลา)โป้ก!!"ตบหัวกูทำไมเนี้ย!" ผมหัวขมำทันทีเมื่อพูดจบ มันตบมาได้นี่หัวผัวไม่คิดจะให้เกียรติกันบ้างเลยหรือไง"มึงนี่นะ...นี่เป็นหลับขยับเป็นเงี่ยน คือในหัวมึงเนี้ยคิดเป็นเรื่องเดียวหรือไง" ไอ้ด็อจมันชักสีหน้าใส่ผมครับ แล้วมันก็บ่น ๆ บ่นของมัน ซึ่งผมฟังแล้วก็ตีหน้ามึนไว้ บ่นอะไรก็ช่างหัวมันเถอะ ถ้ามันเหนื่อยเดี๋ยวมันก็หยุดเองนั่นแหละ"เรื่องของผัวครับ" ผมนอนหงายหนุนแขนตัวเอง แล้วตอบมันแบบหน้ามึน ๆ"เรื่องของผัว แล้วเมียอย่างกูก็ต้องรองรับมึงไหม?" ผมตอบผมแบบอ้อนครับ แต่ครั้งนี้อ้อนจริง ๆ แม้ว่าคำพูดมันจะหยาบกระด้าง แต่พวกผมพูดกันแบบนี้มานานแล้ว"รู้หน้าที่ก็ดี จะได้ไม่ต้องพูดเยอะ"ด็อจมันทิ้งตัวนอน แล้วหนุนบนอกของผมเราสองคนมองหน้ากัน ส่วนผมก็ยิ้มให้มัน มันก็ยิ้มตอบกลับมา ผมเอื้อมมือไปลูบหัวมันเบา ๆ บอกเลยว่าโคตรรักมันเลยตอนนี้ ก็ไม่รู้มันมีอะไรดี แต่ผมรู้สึกแค่ตอนนี้ว่ารักมันจริง ๆ ผมแค่ยึดความรู้สึกของตัวเองที่มี ซึ่งก็ไม่รู้หรอกว่าใครจะมองยังไง เรื่องนั้นผมไม่สนใจ เพราะเรื่องความรักมันห้ามกันไม่ได้ แม้ว่าจะมีขอบเขตก็ตาม"
สามรักสามหัวใจตอนที่ 16(ริวจิน)“ทำไมเงินในบัญชีหายไป 20,000” อีเมียคนที่หนึ่งของผมถาม ชำเลืองมองหางตา “เอาไปทำบุญเลี้ยงเด็กที่บ้านเด็กกำพร้า” ผมก้มหน้าตอบแบบขอทีไปที กดจิ้มเกมเล่นแบบไม่สบตา“แล้วทำไมไม่บอกแต่ทีแรก” อีเมียคนที่สองก็แทรกต่อ ตอนนี้เหมือนผมกำลังอยู่ท่ามกลางขุมนรกยังไงไม่รู้ สายตาเมียทั้งคู่จ้องมาที่ผมเป็นตาเดียวเลยครับ“บอกก็กลัวอะดิ” ผมตอบแบบหน้าด้าน ๆ ทั้งที่ก็แอบหวั่น ๆ อยู่ข้างใน คือเกรงใจเมียนะครับไม่ได้กลัวเลยสักนิด“เอาเงินไปเลี้ยงเด็กหมดแล้วตัวเองจะกินอะไร” เมียคนที่สองถามอีกครั้ง คนนี้ไม่อ่อนหวานกับผมสักนิด “เดือนนี้จะกินอะไร แชตไม่ให้ยืมนะบอกก่อนเลย” เมียคนที่หนึ่งของผมพูดขึ้นอีกครั้ง คนนี้พูดเสียงหวานหน่อย เธอเป็นคนเรียบร้อยน่ารักครับ“ก็กินเด็กสิ ไม่เห็นจะยุ่งยากอะไรเลย”((ไอ้ริว!!))ให้คำตอบเมียทั้งสองจบ จากนั้นก็วิ่งสิครับ จะอยู่ทำไมให้โดนทุบ...เพราะเด็กที่ผมหมายถึงพวกเธอสองคนเข้าใจดีวันนี้ผมไม่ได้ไปไหน เพราะเป็นวันหยุดประจำสัปดาห์ ก็เลยนั่งกระดกเบียร์เย็น ๆ ให้เพลิดเพลินใจอยู่ในห้อง“ทำไมต้องกินมันทุกเย็นด้วยริว ไอ้เบียร์เนี้ยมันมีดีอะไร มันเปลืองรู้
สามรักสามหัวใจตอนที่ 15"ป๊าอยากมีเมียน้อย" ผมพูดขึ้น ตอนนี้นั่งเล่นและคุยกันอยู่ห้องกระจกที่ป๊าทำไว้สำหรับดูหนัง ร้องเพลงคาราโอเกะหรือสังสรรค์"เดี๋ยวก็ได้โดนสองเมียมึงทุบหรอก" แล้วป๊าก็ทำสีหน้าเหมือนหนักอกหนักใจ แล้วผมพูดผิดตรงไหน แค่บอกอยากมีเมียน้อยเองนะ"ทุบทำไมริวแค่อยากมีเมียน้อย" แล้วผมก็ถามย้ำ"แค่คิดป๊าก็เห็นอนาคตมึงละริว" แล้วป๊าก็ตอบผมพร้อมกับจ้องหน้า"ริวผิดอะไร แค่บอกว่าอยากมีเมียน้อย" จากนั้นผมก็เริ่มถกเถียง ตอนนี้สีหน้าของป๊าคือแบบว่ากำลังด่าผมอยู่แน่ ๆ จะด่าทำไมผมว่าก็ไม่ได้พูดอะไรผิดสักหน่อย"ยัง ยังไม่รู้สึกอีก ริอาจจะมีเมียน้อย แค่เมียสองคนตอนนี้เลี้ยงให้รอดก่อนไหมไอ้ลูกชาย" ป๊าก็เริ่มจะบานปลายไปกันใหญ่ แถมยังตบหัวผมแทบทิ่มกับโต๊ะอีก"ตบริวทำไมป๊า ก็ถึงบอกไงว่าอยากมีเมียน้อยเนี้ย ทำไมป๊าไม่เข้าใจริวเลย...แค่นี้ก็ไม่รู้เรื่อง ไปหาแชตกับดอลลี่ดีกว่า" พอแล้วครับพูดยังไงก็ไม่เข้าใจผมเลย เดินขึ้นบ้านไปหาแชตกับดอลลี่สบายหูกว่าเยอะ ดีไม่ดีได้ออกกำลังกายเพิ่มความแข็งแรงให้ตัวเองอีกต่างหาก"ไอ้ริวมันด่ากูโง่ทางอ้อมปะวะด็อจ" เสียงของป๊าดังตามหลัง"ไม่รู้สินะ😁" อันนี้เสียงพ
สามรักสามหัวใจตอนที่ 14“ลูกแบบริวนี่แหละ โคตรสีสันของชีวิต...เราขึ้นห้องกันดีกว่า ปล่อยป๊าไว้นี่แหละ” แล้วผมก็จับมือเมียทั้งสองขึ้นห้องกัน ส่วนป๊านั้นก็อีกเดี๋ยวคงขึ้นห้องไปหาพ่อละมั้งสองเดือนผ่านไป"มานี่สิทั้งสามคน" ป๊าเรียกเมื่อเห็นพวกผมเดินมาจากสวนหลังบ้าน พาสาว ๆ ไปเดินเล่นจะได้คุ้นเคยเวลามาอยู่ที่นี่ มองไปเห็นสีหน้าของพ่อที่ดูกังวล แม้กระทั่งป๊าก็ไม่ต่างกัน ผมเดาออกว่าพวกท่านคิดเรื่องอะไรอยู่ ก็คงไม่พ้นเรื่องของผมกับเมียทั้งสอง ที่ได้มาครองคู่ใช้ชีวิตกันแบบบังเอิญสามคนผัวเมีย แม้ว่ามันจะผ่านมาร่วมสองเดือนแล้ว แต่ทุกอย่างก็ไม่ได้คลี่คลาย ทางบ้านของแชตกับดอลลี่ยังไม่รู้เรื่องราวของลูก มีเพียงป๊ากับพ่อเท่านั้นที่รับรู้ และตอนนี้เหมือนพวกผม จะต้องถูกเคลียร์เรื่องราวแล้วล่ะ จากท่าทางของป๊าที่เป็นตอนนี้มันบ่งบอก"มีอะไรเหรอคะป๊า" เป็นดอลลี่ที่ถามขึ้น สรรพนามเปลี่ยนไป เมื่อป๊ากับพ่อบอกให้เรียกตามผม เพราะยังไงก็ตัดสินใจอยู่ด้วยกันแล้ว"จะอยู่กันแบบนี้จริงเหรอ?" พ่อถามแทนครับ"อยู่ไม่ได้เหรอ?" ผมย้อนถามคืน ก็อยู่กันมาตั้งหลายเดือนแล้ว พ่อก็นะไม่น่าถาม"ไอ้ได้มันก็ได้ แต่แบบนี้มันมีใคร
สามรักสามหัวใจตอนที่ 13“ต้องมีฉันด้วย!”“เฮ้อ”ผมถึงกับถอนหายใจเลยครับ เมื่อดอลลี่เธอตะเบ็งเสียงแข็งข่มใส่ ยังไงก็ต้องไปแพ็คคู่ให้ได้ใช่ไหม?“เออ รับผิดชอบทั้งสองคนนั่นแหละ” ผมตบปากรับคำเสร็จ ก็เดินเข้าห้องน้ำเลยครับ แล้วจะบอกกับพ่อยังไงล่ะทีนี้ ลูกชายสุดหล่อแบบผม มีเมียทั้งทีได้มาแพ็คคู่ซะงั้น โคตรล้ำเลยครับเมื่อพวกเราเคลียร์อะไรกันลงตัว จากที่เหมือนจะยากแต่ก็ดันง่ายดาย แรก ๆ ผมโคตรจะวุ่นวายมาก ไม่กล้าที่จะบอกป๊ากับพ่อเรื่องที่ผมก่อขึ้น จนตอนนี้ทุกอย่างมันดีขึ้น ผมกับแชตและดอลลี่เหมือนเราสามคนจะเข้ากันได้ดี แชตก็ไปทำงานกับผมอยู่แล้ว ส่วนดอลลี่แน่นอนว่าเธอเป็นลูกค้าของบริษัท ไม่ได้ยากเลยกับการที่จะทำงานหรือว่าติดต่อกันตอนนี้ผมกับพวกเธอเราตกลงคบกันเป็นที่เรียบร้อย อยู่ด้วยกันมาเกือบเดือนแล้ว และวันนี้ผมคิดว่าคงต้องบอกให้ป๊ากับพ่อได้รับรู้ ไม่อยากจะอยู่แบบหลบซ่อนแล้วล่ะ เพราะยังไงสักวันป๊ากับพ่อก็ต้องรู้อยู่ดี วันนี้ตอนเย็นเลยตั้งใจว่าจะพาไปแนะนำกับที่บ้าน ซึ่งผมก็ได้คุยกับพวกเธอไว้เรียบร้อยแล้ว ตอนนี้นัดกันออกไปทำสวยอยู่ บางทีผมก็แอบคิดว่าพวกเธอจะไปแอบกินกันเองลับหลังผมไหม ซึ่งผมยอ
สามรักสามหัวใจตอนที่ 12“โอ๊ย!! โยนมาได้ หมาตัวไหนวะ” เสียงคนเมาทำเอาผมรีบดีดตัวลุกจากแชต แล้วยื่นมือให้เธอจับลุก“ดอลลี่เป็นไงบ้าง” แชตรีบวิ่งเข้าไปประคองดอลลี่ให้ลุกยืน ผมว่าแชตคงเอาดอลลี่ไม่ไหวหรอก เมาเละเทะซะขนาดนั้น งานนี้ต้องพระเอกมาแล้วล่ะ“มา ริวช่วยเพราะแชตคงพาดอลลี่กลับไม่ไหว ไปริวจะไปส่ง” ผมพูดอาสา“ดี!! ไปดวลกันที่ห้องเลยจะได้จบ ๆ ตัดสินกันไปเลย” คนเมาก็ยังพูดต่อ ชี้มั่วซั่วไปหมดหลงทิศทาง จนผมกับแชตต้องถอนหายใจแรงอย่างระอา“ขอบใจนะริว”“ได้เสมอแหละ ริวทำเพราะแชตหรอกนะ ไม่ใช่ทำเพราะใคร”“ปากหวานเชียวนะ”“เมื่อกี้ก็ลองแล้ว น่าจะรู้รสชาติดี”“ไม่คุยกับริวแล้ว...รถแชตอยู่ทางนั้น”แชตดูเขินอาย เพราะจากการอมยิ้มผมว่าใช่ เธอหลบสายตาที่ผมจ้องมอง ก่อนจะบ่ายเบี่ยงเฉไฉไปเรื่องอื่นจากนั้นผมก็อาสาขับรถพาพวกเธอมาส่งที่พัก มันเป็นคอนโดที่อยู่ไม่ไกลมากนักจากร้านที่ผมนัดกับเพื่อน ประคองพาดอลลี่ขึ้นมายังชั้นที่พวกเธออยู่ เพราะถ้าให้แชตแบกมาคนเดียวมีหวังไม่รอด ผมสงสารแชตที่ต้องมาเจอตัวภาระแบบนี้จริง ๆ เลยครับ“ขอบใจนะริว ขอโทษด้วยนะที่ทำให้เสียเวลา” แชตเธอพูดขึ้น เมื่อผมแบกดอลลี่มาส่งที่ห้
สามรักสามหัวใจตอนที่ 11“รู้จักกันเหรอ?” ป๊าถามขึ้นเมื่อเดินไปนั่งเก้าอี้ประจำตำแหน่ง ที่แย่งผมอะ เพราะปกติผมจะนั่งทุกวัน แต่วันนี้เว้นให้ชั่วโมงหนึ่งละกัน“รู้จักสิป๊า รู้จักดีเลยล่ะ ใช่ไหมครับแชต” ผมลากเก้าอี้มานั่งข้างแชต แล้วตอบป๊าไป สายตาจ้องมองแค่แชตเท่านั้น ส่วนป๊าผมไม่ได้สนใจมาก ไม่ได้พิศวาสเท่าผู้หญิงตรงหน้าเลยแม้แต่นิดเดียว“ให้มันน้อย ๆ หน่อยริว นี่ที่ทำงาน”“แล้วไง”ป๊าพูดขึ้นซึ่งผมก็ไม่รู้หรอก ป๊าจะมีสีหน้ายังไง เพราะตอนนี้ผมอยากมองแค่แชตคนเดียว“หน้าป๊าอยู่นี่ริว สนใจก็ที่เป็นพ่อบังเกิดเกล้ามึงสักแป๊บได้ไหม?” น้ำเสียงเริ่มจะกริ้วแล้ว ฉะนั้นผมควรจะทำตาม“ก็ได้ อย่าคุยนานนะริวอยากทำงานละ” มันก็แค่ข้ออ้างอะนะ ที่จริงอยากจะจีบสาวให้ติดมากกว่า อุตส่าห์ฟ้าเข้าข้างขนาดนี้ ต้องรีบทำคะแนน เพราะเดี๋ยวยัยดอลลี่ปากจัดจะแซงซะก่อน“แนะนำตัว” ป๊าสั่งเสียงเข้ม จากนั้นแชตก็เริ่มแนะนำตัวไปเรื่อย ๆ ส่วนผมก็นั่งมองเธอ ปากกระจับเล็ก ๆ ที่ขยับเวลาพูดมันดูน่าหลงใหล ยิ่งมองก็ยิ่งไม่อยากละสายตาไปไหน แชตดูน่ารักอ่อนหวาน ทั้งท่าทาง แววตา ทุกอย่างที่อยู่บนตัวเธอ มันทำให้ผมไม่อาจจะละสายตามองได้เลย
สามรักสามหัวใจตอนที่ 10วันนี้ผมตื่นแต่เช้าโดยที่ไม่ต้องให้พ่อปลุก อาบน้ำแต่งตัวอย่างรู้หน้าที่ บางทีการที่ได้เริ่มชอบใคร มันก็ทำให้เราเปลี่ยนแปลงตัวเองได้ไม่ยาก เพราะว่าอยากจะทำให้คนที่เราชอบปลื้มใจก๊อก ก๊อก ก๊อก(ริวตื่นยัง)“เสร็จแล้วพ่อ” ผมยืนหน้ากระจกแล้วใส่สูท แล้วตะโกนตอบพ่อออกไป“พ่อฝันแน่เลยว่ะริว นี่ริวจริงปะ? หรือว่าตัวห่าอะไรสิงลูกพ่อกันแน่” ดูสิคำพูดคำจาร้ายกาจจริง ๆ แค่ผมตื่นเช้าและตื่นเอง มันน่าแปลกใจตรงไหนกัน“เยอะแล้วพ่อ ริวก็โตพอแล้วไหม ตื่นเองก็ได้เถอะ” แก้ตัวหน้าหล่อ ๆ ก็เท่าที่เหมือนจะรู้ตัว ก็มีแต่พ่อที่ปลุกตลอด ฮ่าฮ่าฮ่า“เหรอริว ตื่นเองก็ได้งั้นเหรอ” เสียงแบบไม่เชื่อสักนิด ดูทำหน้าทำตาเข้า บางทีพ่อก็กวนเหมือนกันนะ“เออพ่อ ริวว่าริวกำลังมีความรัก” ผมคิดได้เลยพูดออกไป เพราะไม่เคยปิดบังสิ่งที่ผมเป็นกับป๊าและพ่อสักครั้ง ทุกอย่างผมจะเล่าและขอคำปรึกษาจากพ่อ เพราะบางอย่างผมก็คิดเองไม่ได้ มันคิดไม่ออก“หืม? ริวมีความรักเหรอ” พ่อมองหน้าผม แล้วทำสีหน้าเหมือนไม่ค่อยเชื่อสักเท่าไหร่ ก็แหงแหละผมบอกตลอดว่าเกลียดผู้หญิง ก็ยากที่พ่อจะเชื่อจริงไหม?“จริงนะพ่อ ริวรู้สึกว่าริวช
สามรักสามหัวใจตอนที่ 9“ป๊า”“อะไร?”ผมกับป๊านั่งทานมื้อเที่ยงกันที่ร้านไม่ไกลจากที่ทำงาน เพราะเผื่อเวลาเดินทางรถจะไม่ติดมาก ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ภาพเมื่อเช้ามันหวนเข้ามาในความคิด ภาพที่มันยังติดตาของผมอยู่ ใบหน้าของแม่ผู้ให้กำเนิดที่ผมได้เห็นชัดเจน เธอแตกต่างจากคนในรูปที่ผมเห็นอยู่บ่อยครั้งเมื่อตอนเด็ก นึกอยากรู้อะไรเกี่ยวกับเธอ เพราะสีหน้าและแววตาที่เธอมองก่อนจะเดินจากไป มันเหมือนมีอะไรที่เธอเก็บซ่อนเอาไว้ เหมือนเธอกำลังทุกข์ใจ มีเรื่องให้กังวล อะไรประมาณนั้น แววตาเธอมันดูเศร้าหมอง“ป๊าไม่เคยรู้ข่าวของคุณริกะบ้างเลยเหรอ ตลอดเวลาที่ผ่านมา” ผมเงยก้มหน้าถาม ไม่กล้าที่จะมองหน้าป๊า กลัวว่าสายตาที่ได้จ้องป๊าจะฉายแววอ่อนแอให้เห็น“ถามทำไม?” ป๊าทำหน้าเหมือนกังวล แล้วถามผมทันที“ริวก็แค่อยากรู้”“ถ้ารู้แล้วมันทำให้ริวเจ็บปวด ป๊าไม่โอเค”ผมบอกป๊าแต่ว่าเหมือนป๊าจะไม่ค่อยอยากพูดเท่าไหร่ รู้ดีว่าป๊าคงไม่อยากให้ผมเศร้า แค่ตอนนี้มันอยากรู้บ้าง ไม่ได้คิดอะไรมากหรอกครับ แล้วก็ไม่เสียใจด้วย“ริวโอเค แค่อยากรู้เฉย ๆ”“ป๊าก็ไม่รู้มากหรอก รู้แค่ว่าเธอติดคุกตอนพ่อกับยอนมินมันสุมหัวกันแจ้งจับ ที่ตอนนั้นเธอ
สามรักสามหัวใจตอนที่ 8“งั้นสรุปตามนี้นะคะคุณศิลา ส่วนเรื่องสัญญาซื้อขายคุณร่างมาได้เลยค่ะ”“ครับ ขอบคุณมากนะครับที่ยังวางใจในสินค้าของทางเรา”ผมได้ยินเสียงป๊ากับคุณวาสนา คุยกันเหมือนทุกอย่างเสร็จสิ้นดีแล้ว จึงละสายตาที่จ้องกับดอลลี่ไปมองทางผู้ใหญ่ทั้งสองคน ป๊าลุกยืนจับมือกับคุณวาสนา ผมก็เลยลุกตามและยิ้มให้คุณวาสนาเช่นกันตามมารยาท“งั้นขอตัวกลับก่อนนะคะ”“เดี๋ยวผมเดินไปส่ง”“ขอบคุณค่ะ”จากนั้นผมกับป๊าก็เดินลงไปส่งผู้หญิงทั้งสองคน ป๊ากับคุณวาสนาเดินคุยกัน ส่วนผมกับดอลลี่จ้องจะกัดกัน“หน้าอย่างนายเนี้ยนะลูกเจ้าของโรงงานใหญ่ขนาดนี้” ดอลลี่เธอเอนตัวเข้าหาแล้วกัดฟันพูดใส่ผม หน้าอย่างผมนี่แหละ มันไม่เหมาะจะเป็นลูกเจ้าของโรงงานใหญ่แบบนี้เหรอไง“แล้วหน้าอย่างเธอเนี้ยเหรอเป็นลูกคุณวาสนา เจ้าของบริษัทส่งออก ท่าทางนอกคอกฉิบหาย” ได้ทีก็ต้องเอาคืนสิ จะให้เธอว่าผมฝ่ายเดียวได้ไง เก่งกับผู้หญิงมีใครให้มากกว่าผมไหม?“ไอ้โหยก!”“ยัยกะหรี่”“อยากตายจริง ๆ ใช่ไหม?”“เธอสิอยากตายจริง ๆ ใช่ไหม?”“ดอลลี่ไปกลับบ้านกัน...ฉันขอตัวก่อนนะคะคุณศิลา” เสียงของคุณวาสนาทำให้ผมกับดอลลี่รีบปรับท่าทาง และสีหน้าให้เป็นป