แชร์

บทที่ 5

ผู้แต่ง: เงียบสงัด
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2024-10-29 19:42:56
ฉินอันอันตกใจมากจนเผลอถอยไปสองสามก้าว

เขาเป็นเหมือนสัตว์ร้ายที่ถูกปลุกให้ตื่นขึ้น ตอนเขาหลับไม่ได้สติไม่รู้สึกว่าเขาน่ากลัวหรือเป็นอันตราย แต่เมื่อเขาลืมตาตื่นขึ้นมาแล้วนั้นมันช่างอันตรายเหลือเกิน

ป้าจางออกมาจากห้องแล้วปิดประตู

เมื่อเห็นฉินอันอันหวาดกลัวราวกับกวางที่ตื่นกลัวแบบนั้น เธอจึงพูดปลอบใจว่า "คุณนาย ไม่ต้องกลัวนะคะ นายท่านเพิ่งฟื้นยังไม่รู้เรื่องอะไร คืนนี้คุณนอนที่ห้องรับรองแขกก่อน ไว้พรุ่งนี้ค่อยว่ากัน ฉันคิดว่าคุณนายใหญ่ชอบคุณมาก เธออาจจะเข้าข้างคุณก็ได้”

ฉินอันอันสับสนว้าวุ่นใจไปหมด เธอเคยคิดว่าฟู่ซื่อถิงจะตายเมื่อไหร่ แต่เธอไม่เคยคิดว่าเขาจะฟื้นขึ้นมาได้

“ป้าจาง ของของฉันยังอยู่ในห้องเขา…” ฉินอันอันเหลือบมองไปที่ห้องนอนใหญ่ อยากจะเข้าไปเอาของของตัวเองทั้งหมดออกมา

จากที่ฟู่ซื่อถิงมองดูเธออย่างดุร้ายและน่ากลัวในตอนนี้ เธอมั่นใจมากว่าเขาอาจจะไม่ยอมรับเธอเป็นภรรยาของเขา

เธอต้องเตรียมตัวพร้อมที่จะออกจากตระกูลฟู่ได้ทุกเวลา

ป้าจางถอนหายใจเบา ๆ "ถ้ามันไม่ใช่ของสำคัญก็วางไว้ตรงนั้นก่อนค่ะ! พรุ่งนี้ฉันจะเอามันไปให้คุณเองนะ"

ฉินอันอัน "ค่ะ ป้าก็กลัวเขาเหมือนกันเหรอ?"

ป้าจาง "ป้าทำงานรับใช้เขามานานแล้ว เขาดูค่อนข้างดุ แต่เขาก็ไม่เคยทำให้ป้าลำบากใจค่ะ"

ฉินอันอันตอบรับคำเธอและไม่พูดอะไรอีก

แม้ว่าเธอจะเป็นภรรยาของเขา แต่พูดกันตรง ๆ นี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขาได้พบกัน และเข้าใจดีถึงท่าทีแบบนั้นที่เขามีต่อเธอ

คืนนั้นเธอนอนไม่หลับ

ความคิดมากมายหมุนวนอยู่ในหัวของเธอ

การฟื้นขึ้นมาของฟู่ซื่อถิง ทำให้จังหวะชีวิตของเธอหยุดชะงักไปอย่างสิ้นเชิง

วันรุ่งขึ้น

แปดโมงเช้า ป้าจางนำของของฉินอันอันออกจากห้องนอนใหญ่แล้วส่งให้เธอที่ห้องรับรองแขก

“คุณนาย ไปทานอาหารเช้าได้นะคะ นายท่านอยู่ที่ห้องอาหารแล้ว คุณมาด้วยก็ได้ ไปคุยกับเขาทำความรู้จักเขาให้มากขึ้น” ป้าจางกล่าว

ฉินอันอันดูลำบากใจ "เขาคงไม่อยากรู้จักฉันหรอก"

ป้าจาง "แต่ยังไงคุณต้องกินข้าวเช้า ไปกันเถอะค่ะ! ฉันเพิ่งบอกเขาไปว่าคุณนายใหญ่ชอบคุณมาก เขาก็ไม่โกรธด้วย! บางทีวันนี้เขาอาจจะทำดีกับคุณมากขึ้นก็ได้นะ"

ฉินอันอันมาที่ห้องอาหาร ก่อนที่จะเข้าไป เธอก็เห็นฟู่ซื่อถิงนั่งอยู่บนรถเข็น

ตอนนี้เขาสามารถขยับมือได้แล้ว ต้องขอบคุณการออกกำลังกายกล้ามเนื้อเป็นประจำ

แม้ว่าเขาจะนั่งอยู่ในรถเข็น แต่ท่าทางของเขาที่นั่งหลังตรง ถ้าเขายืนขึ้นเขาต้องสูงและผอมเพรียวอย่างแน่นอน

เธอนั่งที่โต๊ะอาหารด้วยความรู้สึกไม่สบายใจ

ป้าจางนำชามและตะเกียบมา

เขาไม่พูดจนกระทั่งเธอหยิบตะเกียบขึ้นมา

เธออดไม่ได้ที่จะแอบมองเขา

การมองแวบเดียวนี้ดึงความสนใจของเขามาที่เธอทันที

แววตาเขาดูลึกไร้ก้นบึ้งเหมือนหลุมดำ ราวกับว่าสามารถจะกลืนผู้คนเข้าไปได้

“เอ่อ...ฉัน ฉันชื่อ ฉินอันอัน...” เธอพูดอย่างประหม่า

ฟู่ซื่อถิงหยิบถ้วยกาแฟขึ้นมาแล้วจิบไปสักพัก น้ำเสียงของเขาราบเรียบไร้อารมณ์ดังขึ้น "ได้ยินมาว่าตอนนี้เธออาจตั้งท้องลูกของฉันอยู่"

ฉินอันอันตึงเครียดขึ้นมา หมดอารมณ์ที่จะกินข้าวไปในทันที

“ให้คนทำแท้งให้ หรือทำแท้งด้วยยา เธอชอบแบบไหนมากกว่ากัน?” เขาพูดถ้อยคำโหดร้ายด้วยน้ำเสียงสงบนิ่งที่สุด

ฉินอันอันหน้าซีด ตกใจจนสมองคิดอะไรไม่ออก

ป้าจางคิดว่าหัวข้อนี้น่ากลัวเกินไป จึงลืมมารยาทและอธิบายว่า "ท่านคะ คุณนายใหญ่ต้องการเด็ก นี่ไม่เกี่ยวอะไรกับคุณนายเลยนะคะ"

ฟู่ซื่อถิงเหลือบมองป้าจาง "หยุดใช้แม่ของฉันกดดันฉัน"

ป้าจางก้มหน้าลงแล้วปิดปากเงียบ

ฉินอันอัน "ฟู่ซื่อถิง..."

ฟู่ซื่อถิง "ใครอนุญาตให้เธอเรียกชื่อฉัน?"

ฉินอันอันตกใจไปแปปนึงแล้วูดต่อไปว่า "ไม่ให้ฉันเรียกชื่อคุณ? ให้เรียกคุณว่าที่รักเหรอคะ?"

ฟู่ซื่อถิง "..."

เธอเห็นเขาเม้มปากแน่น แววตาของเขาแทบจะระเบิดความโกรธออกมาแล้ว

ก่อนที่เขาจะโมโห เธอก็ดับเพลิงนั้นทันที "ฉันไม่ได้ท้อง ประจำเดือนมาแล้ว ไม่เชื่อก็ไปถามพี่อู๋คนทำความสะอาดบ้านได้ เมื่อเช้านี้ฉันยังขอเธอยืมผ้าอนามัยอยู่เลย”

ฟู่ซื่อถิงไม่ได้พูดอะไร แต่เขาหยิบแก้วกาแฟขึ้นมาจิบ

ฉินอันอันหิวจนปวดท้องนิดหน่อย จึงไม่สนใจอะไรเขาแล้วเริ่มกินอาหารของตัวเอง

หลังจากรีบกินข้าวเช้าเสร็จเธอก็กลับห้องไปหยิบกระเป๋าแล้วออกไปข้างนอก

การอยู่ใต้ชายคาเดียวกันกับเขาทำให้รู้สึกไม่สบายใจ

“ฉินอันอัน เตรียมทะเบียนบ้านของเธอ เราจะหย่ากันเร็ว ๆ นี้” เสียงของเขาพูดอย่างเย็นชา

ฉินอันอันหยุดฝีเท้าและพูดอย่างไม่แปลกใจเท่าไหร่นัก "ไปตอนนี้เลยไหม?"

“อีกสองวันค่อยไป” เขากล่าว

เมื่อคืนคุณนายใหญ่รู้สึกตื่นเต้นมากจนต้องเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลเพราะความดันโลหิตสูง

ฟู่ซื่อถิงอยากรอจนกว่าความดันโลหิตของแม่ของเขาจะคงที่ และออกจากโรงพยาบาลก่อนจะหารือกันเรื่องการหย่าร้าง

“อืม ถ้าถึงเวลาก็บอกฉันด้วยแล้วกัน” เธอรีบกลับห้องไป

ประมาณห้านาทีต่อมา เธอก็ออกมาจากห้องพร้อมถือกระเป๋าเอาไว้

คิดไม่ถึงว่าจะเห็นคนคุ้นเคยอยู่ในห้องนั่งเล่น

ฟู่เย่เฉินอยู่ที่นี่

ฟู่เย่เฉินที่ทำตัวเป็นหลานชายยืนสำรวมนอบน้อมอยู่ข้างรถเข็นของฟู่เย่เฉิน

“คุณอาครับ พ่อแม่ของผมไปโรงพยาบาลเยี่ยมคุณย่า พ่อเลยให้ผมมาเยี่ยมอา” ฟู่เย่เฉินวางของบำรุงที่เอามาเยี่ยมไว้บนโต๊ะ

ฟู่ซื่อถิงให้บอดี้การด์ที่อยู่ข้าง ๆ เขาตรวจสอบดู

บอดี้การด์เข้าใจความหมายแล้วหยิบของเยี่ยมที่ฟู่เย่เฉินนำมาให้แล้วโยนมันออกไปทิ้ง

ฟู่เย่เฉินตื่นตระหนก "คุณอา! ของที่มนำมาให้ล้วนเป็นของดีทั้งนั้น หากอาไม่ชอบ ผมเปลี่ยนเป็นอย่างอื่นให้ก็ได้ ... อย่าโมโหสิครับ!"

หลังจากที่เขาพูดจบ บอดี้การ์ดอีกคนก็เข้ามาเตะเข่าของเขาบังคับให้เขาคุกเข่าลง

ฉินอันอันตกใจมากจนไม่กล้าหายใจ

เธอไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ฟู่ซื่อถิง รุนแรงกับหลานชายของเขามาก

“หลานชายที่แสนดีของฉัน ผิดหวังล่ะสิที่ฉันฟื้นขึ้นมา?” ขณะที่เขาพูด ฟู่ซื่อถิงคีบบุหรี่ขึ้นมาตัวนึง

บอดี้การ์ดใช้ไฟแช็กจุดไฟให้เขา

เปลวไฟมันแสบตาเธอจริงๆ!

เขาเพิ่งตื่นเมื่อคืนนี้ เมื่อเช้าดื่มกาแฟและสูบบุหรี่อีก เขาคิดว่าเขาแข็งแรงดีแล้งงั้นเหรอ?

ฟู่เย่เฉินคุกเข่าลงบนพื้น เจ็บเข่ามากจนเขาร้องไห้ออกมา "คุณอา ผมดีใจมากที่อาฟื้นขึ้นมาก... ผมเคยฝันหวังว่าอาจะฟื้นขึ้นมา..."

“แกกำลังถามฉันอยู่ใช่ไหม?” ฟู่ซื่อถิงเลิกคิ้วและพูดทีละคำ อย่างไม่ใส่ใจ แต่ที่จริงแฝงเจตนาฆ่าไว้อยู่

“แกกล้าใช้เงินติดสินบนทนายของฉัน แต่ไม่กล้ายอมรับงั้นเหรอ?"

เขาจงใจสะบัดขี้เถ้าบุหรี่บนใบหน้าของฟู่เย่เฉินแล้วจู่ๆก็พูดว่า "ออกไปซะ! อย่ามายุ่งกับฉันอีก ไม่งั้นฉันจะโยนแกให้หมาแดกซะ!"

ฟู่เย่เฉินกลัวจนแทบรีบคลานออกไป

ฉินอันอันมองดูฉากนี้แทบสงบสติอารมณ์ไม่ได้เลย

เธอกลัว

กลัวฟู่ซื่อถิง

ผู้ชายที่น่ารังเกียจอย่างฟู่เย่เฉินดูเหมือนคนปัญญาอ่อนต่อหน้าฟู่ซื่อถิง

เธอไม่กล้ายุ่งและไม่อยากให้เขาสนใจด้วย

เธอหยิบกระเป๋าแล้วรีบวิ่งออกจากห้องนั่งเล่นทันที

วันนี้เธอไปตรวจร่างกายที่โรงพยาบาล

ประจำเดือนของเธอมาช้าและน้อยมาก

นี่เป็นครั้งแรกที่เธอเนแบบนี้

เมื่อมาถึงโรงพยาบาล เธอเล่าให้แพทย์ฟังและแพทย์ก็ให้เธอกรอกแบบฟอร์มขออัลตราซาวนด์สามมิติ

ประมาณหนึ่งชั่วโมงต่อมา เธอทำอัลตราซาวนด์เสร็จและได้รับผลการตรวจ

อัลตราซาวนด์พบว่าไม่มีภาวะเลือดออกในมดลูก

และอัลตราซาวนด์ยังพบว่ามีถุงน้ำคร่ำอยู่ในร่างกายเธอ...เธอกำลังตั้งครรภ์!

ความคิดเห็น (1)
goodnovel comment avatar
วรินยา แซ่ข้อ
สนุกมากค่ะ
ดูความคิดเห็นทั้งหมด

บทที่เกี่ยวข้อง

  • รอวันหย่า คุณสามีร้าย   บทที่ 6

    เนื่องจากมีภาวะเลือดออก ดังนั้นต้องฝากครรภ์แล้ว! ข่าวนี้เหมือนกับสายฟ้าดลงมา ทำให้ฉินอันอันตกใจมาก “คุณหมอ ถ้าหากฉันไม่ต้องการเด็กคนนี้ล่ะ?” เธอกำลังจะหย่ากับฟู่ซื่อถิง และเด็กในท้องของเธอก็มาผิดเวลา แพทย์ที่ได้ยินเช่นนี้จึงมองเธอแล้วพูดว่า "ทำไมถึงไม่อยากได้ล่ะค่ะ? รู้ไหมว่ามีคนมากมายที่อยากมีลูกแต่มีลูกไม่ได้?" เธอหลุบตาลงแล้วเงียบไป “ทำไมสามีถึงไม่มาด้วย?” แพทย์เอ่ยถาม “ถึงไม่อยากมีลูก ยังไงคุณก็ควรปรึกษาเรื่องนี้กับสามีก่อน” ฉินอันอันขมวดคิ้วแน่น เห็นว่าเธอดูเครียงเครียดขนาดนี้ แพทย์จึงหยิบบันทึกการรักษาของเธอขึ้นมาอ่านดู "คุณเพิ่งอายุยี่สิบเอ็ดปีเอง! คุณยังไม่ได้แต่งงานเหรอ?" ฉินอันอัน "แต่ง...แต่ช่างเถอะค่ะ แต่จะหย่ากันเร็ว ๆ นี้!" “การทำแท้งไม่ใช่การผ่าตัดเล็ก แม้ว่าคุณจะตัดสินใจแล้วที่จะทำ แต่วันนี้ฉันไม่ว่าง คุณลองกลับไปคิดทบทวนก่อน ไม่ว่าความสัมพันธ์ของคุณกับแฟนจะเป็นอย่างไร เด็กก็เป็นผู้บริสุทธิ์” แพทย์ให้บันทึกการรักษาของเธอและบอกว่า "ตอนนี้คุณมีภาวะเลือดออก ถ้าคุณไม่ฝากครรภ์ ก็ยากที่จะบอกว่าเด็กจะรอดได้ไหม?" ทันใดนั้นฉินอันอันก็รู้สึกสงบใจขึ้นมาได้บ

  • รอวันหย่า คุณสามีร้าย   บทที่ 7

    เขาไม่ได้ตั้งรหัสผ่านและเครื่องก็รันเร็วมากเร็วมากซะจนหัวใจของเธอเต้นไม่เป็นจังหวะเธอหายใจเข้าลึก เพื่อเสียบแฟลชไดรฟ์และลงชื่อเข้าใช้บัญชีโซเชียลของเธอหลังจากเข้าสู่ระบบสำเร็จ เธอก็รีบส่งเอกสารไปให้รุ่นพี่ของเธอทันทีทุกอย่างผ่านไปด้วยดีอย่างน่าประหลาดใจส่งเอกสารเรียบร้อยแล้วก่อนเวลาสิบสองนาฬิกาเธอไม่กล้าที่จะอยู่ในห้องอ่านหนังสือต่ออีกแม้แต่วินาทีเดียว เมื่อเธอปิดคอมพิวเตอร์ นิ้วของเธอที่ถือเมาส์สั่นเล็กน้อย และก็คลิกไปที่โฟลเดอร์บางโฟลเดอร์ในคอมพิวเตอร์โดยไม่ได้ตั้งใจโฟลเดอร์ก็เด้งขึ้นมาดวงตากลมรีของเธอเบิกกว้าง และบังเอิญได้เห็นเนื้อหาของโฟลเดอร์ที่น่าสงสัยนั้น…ห้านาทีต่อมา เธอก็เดินออกจากห้องอ่านหนังสือป้าจางถอนหายใจด้วยความโล่งอก "เห็นไหมคะ ฉันบอกคุณแล้วว่านายท่านไม่รีบกลับมาหรอก?"อารมณ์ของฉินอันอันซับซ้อนมาก ดูเหมือนเธอจะพบความลับของฟู่ซื่อถิงแล้วถ้ารู้แต่แรกเธอคงไม่ใช้คอมพิวเตอร์ของเขาหรอก“ป้าจาง มีกล้องวงจรปิดที่ห้องอ่านหนังสือของเขาหรือเปล่าคะ?”“มีหนึ่งตัวอยู่ข้างนอกห้องค่ะ”ทันใดนั้นฉินอันอันก็หน้าซีด "เขาต้องรู้แน่ ๆ ว่าฉันเข้าห้องหนังสือของเข

  • รอวันหย่า คุณสามีร้าย   บทที่ 8

    เมื่อประตูเปิดออก คุณนายใหญ่ฟู่ก็ยืนอยู่ที่หน้าประตูมองเข้าไปข้างใน ฉินอันอันกอดเข่านั่งพิงกำแพง ผมเผ้าของเธอยุ่งเหยิงเล็กน้อย เมื่อได้ยินเสียงมาจากประตู เธอก็หันศีรษะไปอย่างเหม่อลอย… “อันอัน! เธอเป็นยังไงบ้าง!” คุณนายใหญ่ฟู่มองใบหน้าซีดเซียวของฉินอันอัน เธอก็ปรี้ดแตกจนความดันขึ้นทันที “ทำไมเธอถึงกลายเป็นแบบนี้? ใช่... ใช่ซื่อถิงใช่ไหม? เขาทำร้ายเธอใช่ไหม?” เมื่อพูดถึงตรงนี้ เสียงของคุณนายใหญ่ฟู่ก็สั่นเล็กน้อย ฉินอันอันผอมลงมากกว่าเดิม ใบหน้าของเธอซีดเซียวปากก็แห้งแตกไปหมด หน้าอกของเธอยังขยับขึ้นลง และเธออยากจะพูดอะไร แต่ไม่มีเสียงออกมา ป้าจางเดินเข้ามาพร้อมนมอุ่นหนึ่งแก้วแล้วนำมาป้อน "คุณนาย คุณดื่มนมสักแก้วก่อนนะ ไม่ต้องกลัว คุณนายใหญ่อยู่ที่นี่ คุณกินมันได้ค่ะ" คุณนายใหญ่ฟู่ขมวดคิ้วแน่น "เกิดอะไรขึ้น! ซื่อถิงไม่ให้อันอันกินข้าว? อันอันผอมขนาดนี้! เขาอยากจะให้อันอันอดตายรึไง!" เรื่องนี้ทำให้คุณนายใหญ่ฟู่โมโหมาก เธอรีบเดินไปที่ห้องนั่งเล่นไปหาลูกชายเธอ แล้วถามว่า "ซื่อถิง อันอันเป็นภรรยาที่แม่หามาให้ลูก รังแกเธอแบบนี้ จะทำให้แม่คิดยังไง" “ถ้าทำผิดต้องถูกลงโทษ

  • รอวันหย่า คุณสามีร้าย   บทที่ 9

    ก่อนหน้านั้นที่ตรวจ ไม่มีถุงน้ำคร่ำสองถุงนี้ปรากฏขึ้น คิดไม่ถึงเลยว่าเพียงหนึ่งสัปดาห์ เธอจะมีลูกสองคนอยู่ในท้องของเธอ ฉินอันอันหยิบแผ่นอัลตราซาวนด์นั้นแล้วนั่งเหม่อบนม้านั่งในทางเดินเงียบ ๆ แพทย์บอกโอกาสที่จะตั้งครรภ์ลูกแฝดมีน้อยมาก หากทำแท้งครั้งนี้ เธออาจจะไม่สามารถตั้งครรภ์แฝดได้อีก ฉินอันอันยิ้มอย่างขมขื่นในใจ ทั้งหมดนี้เป็นผลงานของแพทย์ส่วนตัวของตระกูลฟู่ ตอนที่พวกเขาย้ายไข่ที่ปฏิสนธิแล้วไปฝังให้เธอ พวกเขาไม่ได้บอกเธอว่าอาจจะตั้งครรภ์ลูกแฝด บางทีในสายตาของพวกเขา เธอเป็นเพียงเครื่องมือในการสืบพันธุ์ของตระกูลฟู่ตั้งแต่ต้นจนจบ เมื่อสัปดาห์ที่แล้ว เธอมีเลือดออก เลยคิดว่าตัวเองกำลังมีประจำเดือน หลังจากเธอบอกแพทย์ส่วนตัวของตระกูลฟู่ไป พวกเขาคิดว่าการปลูกถ่ายล้มเหลวและฟู่ซื่อถิงฟื้นขึ้นมาจะหย่ากับเธอ แพทย์ส่วนตัวของตระกูลฟู่จึงไม่เคยโทรหาเธออีกเลย จะคลอดลูกหรือไม่ ตอนนี้เธอกำลังคิดทบทวนวนไปวนมา หลังจากนั่งอยู่ในโรงพยาบาลนานกว่าหนึ่งชั่วโมง โทรศัพท์มือถือในกระเป๋าก็ดังขึ้น เธอหยิบโทรศัพท์ออกมายืนขึ้นแล้วเดินออกไปนอกโรงพยาบาล “อันอัน พ่อจะไม่ไหวแล้ว! หนูรีบบ้านเร็ว

  • รอวันหย่า คุณสามีร้าย   บทที่ 10

    ทันใดนั้นห้องนั่งเล่นก็เงียบสงบจนได้ยินเสียงหัวใจเต้น ฉินอันอันกลับไปที่ห้องแล้วปิดประตูดังปัง ‘ปัง’! ดูเหมือนทั้งคฤหาสน์จะสะเทือน กล้าทุบประตูบ้านของฟู่ซื่อถิง ผู้หญิงคนนี้ไม่กลัวตายเลยจริง ๆ ทุกคนแอบมองสีหน้าของฟู่ซื่อถิง และเห็นว่าเขาดูสงบและไม่โกรธ แต่ถ้าใครส่งเสียงดังเกินหกสิบเดซิเบลต่อหน้าเขา เขาจะต้องขมวดคิ้วแน่นอน เสียงของฉินอันอันกระแทกประตูเมื่อครู่นี้น่าจะดังอย่างน้อยเก้าสิบเดซิเบล ทำไมเขาถึงไม่โกรธกัน? ที่สำคัญกว่านั้น ขวดไวน์ที่ฉินอันอันเพิ่งทุบไปมีมูลค่าเกือบสองล้าน และพวกเขายังไม่ได้ดื่มมันเลย เธอทุบมัน...แบบไม่กระพริบตาเลย “เอ่อ... ฉันได้ยินมาว่าพ่อของคุณฉินเสียชีวิตเมื่อวันก่อน ดูจากการที่วันนี้เธอสวมชุดสีดำล้วน เธอคงเพิ่งกลับมาจากไปร่วมงานศพของพ่อเธอ!” มีคนกล้าพูดทำลายความเงียบนี้ ผู้หญิงในชุดสีขาวคือถังเฉียน ผู้จัดการอาวุโสฝ่ายประชาสัมพันธ์ของเอสทีกรุ๊ป วันนี้เป็นวันเกิดของเธอ และเพื่อเฉลิมฉลองการฟื้นขึ้นมาของฟู่ซื่อถิง เธอจึงเชิญเพื่อน ๆ ของฟู่ซื่อถิงมาดื่มที่บ้านของฟู่ซื่อถิง การต่อสู้กับฉินอันอันเมื่อครู่นี้ทำให้เธอเสียหน้าเป็นอย่างมาก

  • รอวันหย่า คุณสามีร้าย   บทที่ 11

    เขายื่นมือออกมานอกหน้าต่างรถ เขายื่นกระดาษทิชชู่ออกมาให้ เธอสะดุ้งตกใจอยากจะปฏิเสธ แต่ยื่นมือไปรับไว้อย่างไม่ได้ตั้งใจ "ขอบคุณนะ" ความอบอุ่นจากฝ่ามือของเขายังคงเหลืออยู่บนทิชชู่ เขารีบละสายตาจากใบหน้าเธอ หน้าต่างรถปิดลงและเร่งความเร็วออกไป สิบโมงเช้า ฉินกรุ๊ป พนักงานยังคงทำงานตามตำแหน่งของตนเองต่อไป บริษัทไม่ได้จ่ายค่าจ้างมานานกว่าหนึ่งเดือน แต่เนื่องจากฉินกรุ๊ปเป็นบริษัทเก่าแก่ในเมือง แม้จะมีข่าวเชิงลบแทบทุกประเภทบนอินเทอร์เน็ต แต่พนักงานไม่ยอมแพ้จนกว่าจะวินาทีสุดท้าย หากไม่รู้ว่าบริษัทมีหนี้จำนวนมาก ฉินอันอันเองก็คงไม่อยากเชื่อเลยว่าความสงบที่อยู่ตรงหน้าเป็นแค่ภาพลวงตา ฉินอันอันเข้าไปในห้องประชุมพร้อมกับรองประธาน เมื่อทนายความเห็นฉินอันอัน เขาก็พูดเข้าประเด็นเลยว่า "คุณฉิน ขอแสดงความเสียใจด้วยนะครับ ผมได้รับมอบหมายจากคุณพ่อของคุณ ให้เปิดพินัยกรรมของเขาในตอนนี้" ฉินอันอันพยักหน้า ทนายความเปิดเอกสารและพูดอย่างใจเย็น "พ่อของคุณเป็นเจ้าของทรัพย์สินทั้งหมดหกรายการ แต่ละทรัพย์สินอยู่ใน... นี่คือเอกสาร โปรดตรวจสอบด้วยครับ" ฉินอันอันหยิบเอกสารตรวจสอบอย่างละเอียด

  • รอวันหย่า คุณสามีร้าย   บทที่ 12

    เวลาสามทุ่ม ลมฤดูใบไม้ร่วงพัดไหว ใบไม้ร่วงหล่นลงสู่พื้นทำให้เกิดเสียงกรอบแกรบ ทันทีที่ฉินอันอันลงจากรถแท็กซี่ เธอก็รู้สึกหนาวสั่นจนสะดุ้ง เธอถือกระเป๋าแล้วรีบเดินไปที่ประตูบ้านตระกูลฝู ในคืนสลัว เธอสวมชุดกระโปรงสีแดงเซ็กซี่และมีเสน่ห์ เมื่อเช้าตอนที่เธอออกไปข้างนอก เธอสวมเสื้อเชิ้ตธรรมดาและกางเกงลำลอง เมื่อคิดว่าเธอแต่งตัวแบบนี้เพื่อเอาใจผู้ชายคนอื่น ฝูสือถิงจึงอดกำนิ้วแน่นไม่ได้ เมื่อฉินอันอันเดินไปเปลี่ยนรองเท้าที่ทางเข้า เธอก็เห็นฝูสือถิงกำลังนั่งอยู่บนโซฟาในห้องรับแขก เสื้อเชิ้ตสีดำที่เขาสวมวันนี้ทำให้เขาดูเย็นชาละน่าเกรงขามมากขึ้น สีหน้าของเขาเย็นชาและไร้อารมณ์เช่นเคย และเธอก็ไม่กล้ามองนานเกินไป หลังจากเปลี่ยนรองเท้าแล้ว เธอก็ลังเลว่าทักทายเขาดีไหม อย่างน้อยเมื่อเช้าเขาก็ยื่นกระดาษทิชชู่ให้เธอ เธอเดินไปที่ห้องรับแขกอย่างใจจดใจจ่อ พลางมองไปทางเขา คืนนี้บรรยากาศแตกต่างจากปกติเล็กน้อย ปกติเวลาเธอกลับมา แม่บ้านจางจะออกมาต้อนรับเธอ วันนี้แม่บ้านจางไม่อยู่เหรอ? เธอสูดหายใจเข้า หัวใจเต้นแรงราวกับกลอง ในที่สุด เธอก็ตัดสินใจไม่ทักเขา “มานี่” น้ำเสียงเย็นชาดั

  • รอวันหย่า คุณสามีร้าย   บทที่ 13

    ห้องนอนใหญ่ในห้องน้ำ พยาบาลหยิบผ้าแห้งและเช็ดหยดน้ำบนร่างกายของฟู่ซื่อถิงอย่างระมัดระวัง เขายังใช้ขาได้ไม่ดีนัก และเขาสามารถออกแรงยืนได้เท่านั้น เขาจึงต้องการความช่วยเหลือจากพยาบาล พยาบาลคนนี้ดูแลเขามาตั้งแต่เกิดอุบัติเหตุ เขาเป็นชายในวัยสี่สิบที่ทำงานด้วยความละเอียดรอบคอบและระมัดระวัง “คุณฟู่ คุณมีรอยช้ำที่ขา” บุรุษพยาบาลสวมเสื้อคลุมอาบน้ำให้เขาและช่วยเขาออกจากห้องน้ำ “ผมจะทายาให้คุณนะครับ” ฟู่ซื่อถิงนั่งบนขอบเตียง หลังจากที่พยาบาลออกไป เขาก็เปิดชายเสื้อคลุมอาบน้ำแล้วเห็นรอยช้ำสีเขียวม่วง รอยที่ฉินอันอันหยิกไว้ ขาของเขาไม่ได้ชาไปจนหมด ตอนเธอหยิกเขา เขาก็ทนไว้ไม่โต้ตอบ ไม่รู้ว่าทำไม แต่สีหน้าร้องไห้ของฉินอันอันยังคงปรากฏอยู่ในความคิดของเขา นอกจากนี้... กลิ่นหอมอันเป็นเอกลักษณ์ของเธอยังคงตราตรึงอยู่ในใจเขา ตลอดหลายปีที่ผ่านมา เขาไม่เคยสนใจผู้หญิงคนไหนเลย ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนเลยทำเขามีอารมณ์ได้ แต่คืนนี้เหมือนถูกฉินอันอันกระตุ้นเข้าในใจของเขาอย่างแรง แค่ผู้หญิงที่กำลังจะหย่าคนหนึ่ง จำเป็นต้องรู้สึกแบบนี้เหรอ? รู้สึกเหมือนตัวเองเพ้อเจ้อไร้สาระ แต่ถ้าเกิ

บทล่าสุด

  • รอวันหย่า คุณสามีร้าย   บทที่ 960

    ฉินอันอันที่นอนหลับเต็มอิ่มรู้สึกสดชื่น กระปรี้กระเปร่า แต่เพราะสายเรียกเข้านี้ทำให้ใจของเธอร้อนรนอีกครั้งหลังจากวางสายแล้ว เธอก็ได้รับที่อยู่ของมหาวิทยาลัยชิงซานที่รองประธานส่งมาต่อจากนี้เธอต้องจองตั๋วเครื่องบินแล้วรีบไปให้ทันขณะที่เธอกำลังเปิดแอปจองตั๋วเครื่องบินอยู่ จู่ ๆ หน้าจอโทรศัพท์ก็เด้งขึ้นมาเป็นโปรแกรมนาฬิกาปลุก ทำให้เธอเกือบจะปาโทรศัพท์ทิ้งเธอเอามือปิดหน้าอก หายใจเข้าลึก ๆทำไมต้องรีบร้อนขนาดนี้ด้วย?แค่การฝึกอบรมครั้งเดียว ถึงจะไปสายหน่อยก็ไม่เห็นเป็นไรสมัยเรียนเธอก็ไปสายตั้งบ่อย นี่เธอไม่ได้เป็นนักศึกษาแล้วนี่นาแถมนี่ก็ไม่ใช่การฝึกอบรมที่เธอสมัครเอง แค่ตอบตกลงว่าจะไปก็ถือว่าทำดีที่สุดแล้ว ทำไมต้องทำให้ตัวเองเครียดขนาดนี้ด้วย?คิดได้ดังนั้น เธอก็ล้มตัวนอนลงบนเตียง ตั้งใจจะนอนต่อสักหน่อยเธอเปิดโทรศัพท์ขึ้นมาส่งข้อความหาหลีเสี่ยวเถียน : เสี่ยวเถียน ฉันต้องออกไปธุระไกล ๆ ประมาณหนึ่งสัปดาห์ถึงจะกลับ สองวันนี้หลังจากที่ไปพบจิตแพทย์แล้ว อย่าลืมมาบอกฉันด้วยนะตอนนี้ยังเช้ามาก เธอคิดว่าหลีเสี่ยวเถียนคงยังนอนอยู่ ดังนั้นหลังจากส่งข้อความเสร็จแล้ว เธอก็วางโทรศัพท์ลง

  • รอวันหย่า คุณสามีร้าย   บทที่ 959

    “อันอัน คุณคงเหนื่อยมากเลย!” ป้าจางพูดกับเธอ “ฉันมาบอกคุณว่า ของขวัญที่เสี่ยวหานและรุ่ยลาได้รับวันนี้ ฉันเอาไปเก็บไว้ที่โกดังชั้นหนึ่งแล้วนะคะ”“ค่ะ พรุ่งนี้ฉันค่อยไปจัดการ” ฉินอันอันลูบศีรษะทุยของจื่อชิวเบา ๆ “ลูกรัก วันนี้สนุกไหมจ๊ะ? พอครบหนึ่งขวบเมื่อไหร่ แม่จะจัดงานวันเกิดให้ลูกนะ”ป้าจางพูดด้วยรอยยิ้ม “เวลาผ่านไปเร็วจริง ๆ แป๊บเดียวจื่อชิวก็ครึ่งขวบแล้ว!”“ค่ะ”“อันอัน รีบกลับห้องไปอาบน้ำพักผ่อนเถอะค่ะ! พรุ่งนี้ต้องกลับไปทำงานแล้ว!” ป้าจางเตือนฉินอันอันพยักหน้าแล้วเดินไปที่ห้อง เธอตั้งใจจะอาบน้ำก่อนนอน แต่พอเข้าไปในห้อง เตียงนอนขนาดใหญ่ดูเหมือนจะมีเวทมนตร์ดึงดูดเธอเธอมองไปที่เตียงแล้วล้มตัวนอนลง ตั้งใจจะพักสักหน่อย พอมีแรงแล้วค่อยลุกไปอาบน้ำ แต่หลังจากนอนลงไม่นาน เธอก็นอนหลับสนิทปกติแล้วเธอมีนิสัยชอบฝันร้าย ไม่ว่าจะพยายามปรับยังไงก็ปรับไม่ได้ ภาพที่เธอฝันถึงบ่อยที่สุดก็มีอยู่ไม่กี่อย่างอย่างแรกคือตอนที่พ่อเสียชีวิต พ่อจับมือเธออยู่ในห้อง ขอโทษเธอและขอให้เธอให้อภัย ก่อนที่เธอจะได้พูดอะไร พ่อก็สิ้นใจไปเสียก่อน กลายเป็นความเสียใจตลอดชีวิตของเธออย่างที่สองคือแม่ประสบอุบั

  • รอวันหย่า คุณสามีร้าย   บทที่ 958

    ตลอดชีวิตที่ผ่านมา อวิ๋นซื่อเจี๋ยไม่เคยกลัวอะไรเลยแต่ตอนนี้ เมื่อเขาเห็นใบหน้าเย็นชาและดุร้ายของฟู่สือถิง เขากลับรู้สึกกลัวเป็นครั้งแรก!รู้สึกว่าถ้าเขาทำให้ฟู่สือถิงโกรธมากขึ้นไปอีก เขาคงถูกทุบตีจนตายอยู่ที่นี่แน่ ๆคำพูดที่กำลังจะหลุดออกมาจากปากถูกกลืนลงไปอย่างยากลำบากเขาทำพลาดไป! ประเมินอารมณ์ของฟู่สือถิงผิดถนัด! เขาไม่ควรมาที่นี่อย่างประมาทเช่นนี้ตอนนี้เขาอยากแค่หนีรอดออกไปให้ได้“ป้าหง! กระดูกซี่โครงผมหัก! รีบโทรเรียกรถพยาบาลให้ผมหน่อย!” เขาไม่กล้าพูดกับฟู่สือถิง จึงตะโกนเรียกป้าหงเสียงดังป้าหงเห็นเขาเลือดอาบ นอนอยู่บนพื้นและกระตุกเกร็งอย่างควบคุมไม่ได้ ด้วยความตกใจ เธอรีบคว้าโทรศัพท์เพื่อโทรแจ้งเหตุฉุกเฉิน“ป้าหง อย่าใจอ่อนกับพวกกากเดนประเภทนี้!” ฟู่สือถิงตะโกนห้ามป้าหงได้สติกลับคืนมาทันที “คุณผู้ชาย สั่งให้บอดี้การ์ดจับเขาโยนออกไปเถอะค่ะ! ต่อไปนี้ฉันจะไม่ให้เขาก้าวเข้ามาในบ้านอีกเด็ดขาด!”ฟู่สือถิงส่งสัญญาณให้บอดี้การ์ด บอดี้การ์ดจึงคว้าแขนอวิ๋นซื่อเจี๋ยแล้วลากเขาออกไปฟู่สือถิงมองดูสภาพที่ยับเยินของอวิ๋นซื่อเจี๋ย สั่งบอดี้การ์ดเสียงเย็นเยียบว่า “เอาตัวไปทิ้งให้ไ

  • รอวันหย่า คุณสามีร้าย   บทที่ 957

    เพื่อนร่วมงานได้รับข้อความแล้วตอบกลับทันทีว่า “ทราบแล้วเปลี่ยน! ลงมือเลย!”ประมาณห้านาทีต่อมา เสียงต่อยตีและเสียงร้องโหยหวนของผู้ชายดังมาจากนอกบ้าน!ป้าหงได้ยินเสียงดังนั้นจึงรีบวิ่งออกมาดูเห็นบอดี้การ์ดสองคนกำลังทำร้ายร่างกายผู้ชายคนหนึ่ง จึงถามว่า “เกิดอะไรขึ้น? คนคนนี้เป็นใคร?”“ป้าหง คนคนนี้แหละคือนักถ้ำมองเมื่อคืน! เขาทำตัวลับ ๆ ล่อ ๆ อยู่แถวกำแพง ถึงแม้เขาไม่ได้คิดจะทำเรื่องไม่ดี แต่ก็ต้องจัดการเขาซะ!” บอดี้การ์ดคนหนึ่งหยุดมือ แล้วอธิบายให้ป้าหงฟัง “ไม่งั้นเขาจะมาทุกวัน เจ้านายต้องไม่พอใจแน่ ๆ”“อ้อ…” ป้าหงมองดูชายวัยกลางคนคนนั้นที่กำลังนอนอยู่บนพื้นอย่างระมัดระวัง“ป้าหง จำผมได้ไหม?” ชายวัยกลางคนคนนั้นเงยหน้าขึ้น สะบัดผมที่หน้าผากออก ดวงตาที่เฉียบคมและแดงก่ำจ้องมองป้าหงอย่างตรงไปตรงมาบอดี้การ์ดได้ยินชายวัยกลางคนคนนั้นพูดกับป้าหง จึงหยุดทำร้ายเขาทันทีคนคนนี้รู้จักกับป้าหงงั้นเหรอ? ถ้ารู้จักป้าหงทำไมไม่บอกตั้งแต่แรก?“คุณคือ…” แสงสลัวทำให้ป้าหงมองใบหน้าของเขาไม่ชัด จึงจำไม่ได้เลยแม้แต่น้อย“คุณอาจจะจำผมไม่ได้ ผมเคยทำงานที่บ้านเดิมกับคุณ” อวิ๋นซื่อเจี๋ยยิ้มแล้วลุกขึ้นจ

  • รอวันหย่า คุณสามีร้าย   บทที่ 956

    ฟู่สือถิงจ้องมองภาพถ่ายของชายวัยกลางคนอีกครั้ง แต่จนแล้วจนเล่าก็ยังไม่เข้าใจเขาไม่เคยเห็นคนคนนี้มาก่อนอาจเป็นไปได้ว่าชายคนนี้มีปัญหาทางจิต จึงมาปรากฏตัวอยู่ใกล้บ้านเขาเมื่อคืนแล้วฉีกยิ้มใส่ฟู่สือถิงขยำกระดาษทิ้งลงถังขยะ เดินเข้าห้องน้ำอย่างรวดเร็วแล้วปิดประตูในครัว ป้าหงเห็นฟู่สือถิงขึ้นไปชั้นบนแล้ว จึงรีบโทรหาป้าจาง“ได้ยินว่าคุณผู้ชายกับจิ้นซือเหนียนทะเลาะกัน” ป้าจางกล่าว “แต่ไม่ใช่เขาที่เริ่มก่อน ทะเลาะกันเสร็จแล้วทั้งคู่ก็แยกย้ายกันไป”ป้าหง “อ๋อ มิน่าล่ะถึงได้กลับมาเร็วขนาดนี้”“คุณผู้ชายอารมณ์เป็นยังไงบ้าง?” ป้าจางถามด้วยความเป็นห่วง“ไม่ค่อยดี แต่ก็ยังพอถูไถ” ป้าหงถามต่อ “วันนี้เขาอยู่กับลูก ๆ แล้วเป็นยังไงบ้าง?”ป้าจางหัวเราะทางโทรศัพท์ “วันนี้เขาไม่ได้อยู่คลุกคลีกับเด็ก ๆ หรอก เขาคอยต้อนรับแขกในงานทั้งวัน อันอันเป็นคนกำชับให้เขาคอยอยู่กับแขก”ป้าหงหน้าแดง “ดูเหมือนว่าทั้งคู่จะดูใกล้ชิดกันมากขึ้นนะ”“ใช่! ดูเหมือนว่าความสัมพันธ์ของทั้งคู่จะดีขึ้นกว่าเดิมมากแล้ว หวังว่าต่อไปจะไม่ทะเลาะกันอีก” ป้าจางพูดด้วยความเป็นห่วง “ไม่งั้นลูก ๆ ทั้งสามคนคงน่าสงสารมาก”“อืม ฉั

  • รอวันหย่า คุณสามีร้าย   บทที่ 955

    ฉินอันอันรู้ดีว่าฟู่สือถิงและจิ้นซือเหนียนมีความสัมพันธ์ที่ไม่ค่อยดีนัก ดังนั้นเมื่อเห็นทั้งสองคนยืนอยู่ด้วยกัน เธอจึงรู้สึกแปลก ๆ“ไม่ได้คุยอะไรกันหรอก” ฟู่สือถิงมองจิ้นซือเหนียนอย่างเย็นชา ตอบฉินอันอัน “จิ้นซือเหนียนแค่เป็นห่วงความสุขของคุณ เลยเตือนผมให้ออกกำลังกายมากขึ้นหน่อย”“พวกคุณนี่ลามกกันจริง ๆ!” ฉินอันอันหน้าแดง เดินหนีไปด้วยความโกรธจิ้นซือเหนียนเห็นฉินอันอันโกรธ ความสงบสุขบนใบหน้าของเขาก็หายไป “ฟู่สือถิง คุณนี่มันไร้ยางอายจริงๆ!”ฟู่สือถิงพูดอย่างไม่รีบร้อน “ผมว่าคุณนั่นแหละที่ไร้ยางอาย ผู้ชายจะไหวหรือไม่ไหว ไม่ได้อยู่ที่ปาก ไม่ต้องทำมาเป็นห่วงหรอกว่าผมจะไหวหรือไม่ไหว รีบไปหาผู้หญิงสักคนมาพิสูจน์ว่าคุณไม่ได้ด้อยเรื่องนี้ให้ได้ก่อนเถอะ”จิ้นซือเหนียนโกรธจนเดินหนีไปดื้อ ๆ!“คุณตายแน่” ไมค์พูดกับฟู่สือถิง “เดี๋ยวถ้ารุ่ยลารู้ว่าคุณทำให้จิ้นซือเหนียนโกรธ เธอก็จะพาลมาโกรธคุณอีก!”ฟู่สือถิงปวดหัวทันทีเขาไม่สามารถตามจิ้นซือเหนียนกลับมาได้แต่เขาก็ไม่อยากทำให้รุ่ยลาโกรธ“ผมมีวิธีหนึ่ง” ไมค์คิดแผนขึ้นมาทันที “คุณกลับไปก่อน แบบนี้รุ่ยลาก็จะไม่โกรธคุณ”ฟู่สือถิงขมวดคิ้วเข

  • รอวันหย่า คุณสามีร้าย   บทที่ 954

    “คุยอะไร ตอนนี้ไม่สะดวกคุยเหรอ?” เธอโพล่งถามออกไป ทั้งที่ในใจรู้ดีอยู่แล้วความเข้าใจผิดระหว่างเธอกับเขานั้นได้คลี่คลายไปแล้ว สิ่งที่เขาต้องการคุยก็คือการขอโอกาสอีกครั้งจากเธอครั้งก่อนเธอปฏิเสธเขาไปอย่างสุภาพ ตอนนี้เธอก็ยังไม่สามารถตอบตกลงได้ไม่ใช่ว่าเธอเกลียดเขา แต่เธอรู้สึกว่าตัวเองยังไม่หนักแน่นพออีกทั้งตอนนี้ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาก็ดีอยู่แล้ว ต่างคนต่างให้เกียรติซึ่งกันและกัน ไม่ได้สนิทสนมหรือห่างเหินเกินไป แบบนี้ก็ดีอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ?“คุยตอนนี้คงไม่ได้ผลหรอก” เพียงแค่ดูสีหน้าของเธอก็เดาได้แล้วว่าเธอคิดอะไรอยู่“คุณคิดว่าพอกลับมาจากต่างเมือง พอคุยกันแล้วจะได้ผลเหรอ?” ฉินอันอันถามอย่างไม่เข้าใจ “คุณจะไปนานแค่ไหน?”“หนึ่งอาทิตย์”“อ๋อ งั้นอีกหนึ่งอาทิตย์ค่อยว่ากันใหม่!” เธอก้มหน้าลง มองไปที่มือของเขาที่กำลังจับแขนเธออยู่ “คุณเพิ่งเล่นไพ่เสร็จ ยังไม่รีบไปล้างมืออีก?”เธอรู้สึกว่ามือเขาสกปรกเขาอึ้งไปเล็กน้อย ก่อนจะดึงเธอไปที่ห้องน้ำ “งั้นเราไปล้างมือด้วยกัน!”ทั้งสองคนเดินผ่านห้องจัดเลี้ยงไปท่ามกลางสายตาของผู้คนมากมาย“คุณสังเกตไหมว่าวันนี้ความสัมพันธ์ของพวกเขาสองค

  • รอวันหย่า คุณสามีร้าย   บทที่ 953

    เสี่ยวตง “พ่อเธอยังไม่มาอีกเหรอ?”รุ่ยลา “มาแล้ว! ตอนนี้ก็ยังอยู่ในห้องจัดเลี้ยง!”เสี่ยวตงขมวดคิ้ว มองไปรอบ ๆ“พ่อเธอคนไหนล่ะ? ทำไมเขาไม่เห็นมาเล่นกับพวกเธอเลย? เขาขี้เกียจทำงานใช่ไหม? เลยทำให้แม่เธอไม่ยอมคบกับเขา และทำให้พวกเธอไม่ชอบเขาด้วยใช่ไหม?” เสี่ยวตงคิดไปเรื่อยเปื่อยรุ่ยลาตกใจ แต่เธอก็ไม่ยอมบอกความจริงกับเสี่ยวตง “พ่อฉันเปล่าขี้เกียจทำงานซะหน่อย! ฉันไม่บอกหรอกว่าพ่อเป็นใคร พี่บอกว่าพี่เก่งกว่าพี่ชาย งั้นพี่ก็ไปหาเองสิ!”ไมค์หัวเราะ “เสี่ยวตง ทำไมเธอดูอยากรู้จังเลยล่ะว่าพ่อของเสี่ยวหานกับรุ่ยลาเป็นใคร?”เสี่ยวตง “ผมก็แค่อยากรู้! แม่ผมบอกว่าพ่อของเสี่ยวหานก็คือฟู่สือถิง แต่พ่อผมบอกว่าไม่ใช่ พวกเขาทะเลาะกันเรื่องนี้หลายครั้งแล้ว”ไมค์หัวเราะจนท้องคัดท้องแข็ง “งั้นเธอเชื่อแม่หรือว่าเชื่อพ่อล่ะ?”“ผมเชื่อพ่อ เพราะพ่อผมดีกับผมมากกว่า” เสี่ยวตงพูดอย่างมั่นใจ “ถ้าพ่อของเสี่ยวหานเป็นฟู่สือถิงจริง ๆ เสี่ยวหานคงไม่เมินพ่อของเขาแบบนั้นแน่! ฟู่สือถิงน่ะเก่งมากเลย! เขาเป็นไอดอลของผม!”เสี่ยวหานได้ยินที่เสี่ยวตงพูดก็ไม่สนใจที่จะโต้เถียง เดินออกไปเงียบ ๆไม่นาน เสียงเปียโนอันไพเราะ

  • รอวันหย่า คุณสามีร้าย   บทที่ 952

    เสียงหัวเราะดังขึ้นจากกลุ่มคนรอบข้าง “ผู้ช่วยของคุณฟู่ไปเอาเงินสดมาแล้วล่ะครับ ดูเหมือนวันนี้คุณฟู่จะตั้งใจจะทุ่มสุดตัวเลยนะ!” ทุกคนหัวเราะคิกคักใบหน้าของฉินอันอันขึ้นสีเล็กน้อย ไม่คิดว่าฟู่สือถิงจะพยายามขนาดนี้เพื่อสร้างความบันเทิงกับแขก“พวกคุณอย่าเล่นกันจริงจังเกินไปนะคะ” เธอเตือน“อันอัน เพิ่งเริ่มเองนะ คุณก็เริ่มห่วงกระเป๋าเงินของคุณฟู่แล้วเหรอ?” เสียงหัวเราะดังขึ้นอีกครั้งฟู่สือถิงมองเธอด้วยแววตาสนใจ แล้วถามว่า “หรือว่าคุณจะมานั่งข้าง ๆ คอยเป็นที่ปรึกษาให้ผมดีล่ะ?”ฉินอันอันหลบสายตาที่ลึกซึ้งของเขา แล้วพูดกับคนอื่น ๆ ว่า “พวกคุณเล่นกันเต็มที่เลยค่ะ ไม่ต้องไว้หน้าเขาหรอก”พูดจบเธอก็อุ้มลูกเดินออกไปเฮ่อจุ่นจือถือจานอาหารเดินมาจากโซนบุฟเฟ่ต์“อันอัน อย่าห่วงพี่สือถิงเลย เขาไม่ล้มละลายหรอก”ฉินอันอันแก้ตัวเสียงแข็ง “ฉันไม่ได้ห่วงเขา”“แล้วทำไมเมื่อกี้พวกเขาถึงหัวเราะกันเสียงดังขนาดนั้นล่ะ?” เฮ่อจุ่นจือพูดแทงใจดำเธออย่างไม่ไว้หน้า “เมื่อกี้หลีเสี่ยวเถียนพูดอะไรกับคุณตอนอยู่ข้างนอกบ้างเหรอ? หรือว่าพูดถึงเรื่องเมื่อคืนของพวกเรา?”เฮ่อจุ่นจือรู้สึกอายเล็กน้อยเกี่ยวกับเรื่อง

DMCA.com Protection Status