เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 515
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 516
เธอพูดได้ค่อนข้างมีไหวพริบ แต่เขาเข้าใจความหมายที่ซ่อนอยู่ของเธอ ความหมายของเธอก็คือ ไม่ว่าเสี่ยวหานและรุ่ยลาจะเป็นฝาแฝดหรือไม่ และไม่ว่าเสี่ยวหานจะเป็นลูกชายหรือไม่ก็ตาม คุณอย่าได้คิดสนใจเด็กสองคนนี้ มีเพียงแค่เด็กในท้องคนนี้เท่านั้นที่เป็นของคุณว่ากันตามอารมณ์ในอดีตของเขา เขาต้องโกรธแน่ ๆ แต่ตอนนี้อารมณ์ของเขานับว่ามั่นคง มีหนึ่งคนก็ดีกว่าไม่มีเลย เธอใส่ยาให้เขาเสร็จแล้วก็เอาผ้าก๊อซสีขาวมาพันรอบแผล“ติดปลาสเตอร์ก็พอแล้ว” เขารู้สึกว่าการใช้ผ้าก๊อซพันแผลมันดูรุนแรงและโอเวอร์ไปหน่อย คนที่ไม่รู้จะนึกว่าเขาได้รับบาดเจ็บสาหัส เธอไม่สนใจคำขอของเขาและพันมือเขาด้วยผ้าก๊อซ “สองวันนี้อย่าให้แผลโดนน้ำนะคะ” เธอสั่ง “งั้นผมจะอาบน้ำยังไง?” เขาถาม “คุณไม่เคยได้รับบาดเจ็บมาก่อนเลยเหรอ?” เธอเลิกคิ้วขึ้น อยากพูดประชดใส่ แต่เมื่อคิดว่าอาการบาดเจ็บของเขาเกิดจากลูกสาวของเธอ จู่ ๆ ความแรงนั้นก็หายไป “ถ้าคุณอาบมือเดียวไม่ได้แล้วไม่อยากให้ใครช่วยก็สวมถุงมือกันน้ำ” เขามองดูมือตัวเองที่พันผ้าก็อซไว้แน่นแล้วถามอย่างสบาย ๆ ว่า “เมื่อไหร่ถึงจะรู้ว่าลูกของเราเป็นผู้ชายหรือผู้หญิง?” “คลอดออกมาก็
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 517
“ทำไมพวกเธอสองคนต้องนอนห้องเดียวกันด้วยล่ะ?” หลีเสี่ยวเถียนจับประเด็นสำคัญได้เก่งมาก ฉินอันอัน “ตอนนั้นฝนตกหนักมาก ฉันไล่เขาออกไปไม่ได้” “อ้อ งั้นพวกเธอสองคนนอนห้องเดียวกันเหรอ? เธอยอมให้เขานอนบนเตียงได้ยังไง? เขาไม่ใส่อะไรเลย แล้วก็มีพายุฝน เธอก็ยอมให้เขาแล้วเหรอ?!” ฉินอันอันตะลึงไปครู่หนึ่ง “พวกเราไม่ได้ทำ เอ่อ…โอ้ เขาก็ไม่ได้ทำอะไรเลยนะ…” “ฉันรู้ว่าเขาต้องทำเรื่องนั้นกับเธอแน่…” ฉินอันอันรู้สึกว่าหัวข้อที่คุยกันแปลกไปสักหน่อยจึงรีบพูดแทรกเธอทันที “หลีเสี่ยวเถียน มันไม่ใช่อย่างที่เธอคิด! เขาล้าง…เขาล้างเท้า…ให้ฉัน…” ฉินอันอันไม่อยากพูด แต่ว่าดวงตาของหลีเสี่ยวเถียนนั้นดุร้ายมาก! หลังจากที่เธอพูดจบ หลีเสี่ยวเถียนก็ยิ้มอย่างภาคภูมิใจออกมา : “นั่นคือประธานฟู่ที่แสนเยี่ยมยอดเลยนะ! มืออันสูงส่งนั่นทั้งทำเงินและล้างเท้าให้ผู้หญิงได้! จิตวิญญาณของการอดกลั้นต่อความอัปยศอดสูและการปรับตัวนี้เป็นความลับในความสำเร็จของเขาใช่ไหม? ไม่แปลกใจเลยว่าคนที่เขาประสบความสำเร็จ ไม่ว่าเรื่องอะไรก็จะทำสำเร็จ! ถ้ามีผู้ชายไล่ตามฉันหลายพันไมล์เพื่อล้างเท้าให้ ฉันก็ยอมแพ้เหมือนกัน!” ทันใดนั้นเสีย
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 518
ฟู่สือถิงลดสายตาลงมองดูใบหน้าเล็ก ๆ ที่ทั้งน่ารักและโมโหสุด ๆ ของรุ่ยลา แล้วแก้ไขคำพูดของเธอ “ทำไมหนูถึงเรียกชื่อจริงของฉัน? แบบนี้มันหยาบคายมากนะ” รุ่ยลาส่งเสียงฮึดฮัด “เพราะว่าคุณเป็นคนไม่ดี” “แม่ของหนูบอกงั้นเหรอ?” สีหน้าฟู่สือถิงสุขุมเยือกเย็น เขาไม่โกรธเลย เพราะรุ่ยลายังเด็ก เธอจะเข้าใจอะไร? ทุกอย่างที่เธอรู้ล้วนแต่เป็นสิ่งที่ผู้ใหญ่ปลูกฝังเธอ “ไม่ใช่สักหน่อย! แม่ของหนูไม่เคยพูดใส่ร้ายคนอื่นลับหลัง!” เมื่อรุ่ยลาพูดถึงตรงนี้ ก็กลัวว่าตัวเองจะเปิดเผยพี่ชายออกมาจึงเปลี่ยนเรื่องอย่างเฉลียวฉลาด “คุณกำลังทำอะไรเหรอคะ?” “ซี่โครงหมูเปรี้ยวหวาน” ฟู่สือถิงเอาซี่โครงที่หมักไว้ในเธอดู “นี่เป็นเมนูโปรดของแม่หนู หนูอยากกินอะไร ฉันจะทำให้” รุ่ยลาตอบอย่างรวดเร็วแทบไม่ต้องคิด “หนูอยากกินช็อกโกเลต! แล้วหนูก็อยากกินเนื้อด้วย! คุณซ่อนช็อกโกเลตไว้ข้างในเนื้อให้หนูได้หรือเปล่าคะ? อย่าให้แม่รู้เด็ดขาดเลยนะคะ!” ฟู่สือถิงชั่งน้ำหนักถึงผลดีและผลเสียแล้วเอ่ยถามว่า “ฉันทำให้หนูได้ แต่หนูบอกฉันได้ไหมว่าพี่ชายหนูชอบกินอะไร?” รุ่ยลากลอกตาไปมา “พี่ชายชอบกินผัก แต่ถ้าคุณทำ เขาไม่มีทางกินหรอกค่ะ
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 519
หลังจากที่เธอไปแล้ว หลีเสี่ยวเถียนก็พูดอย่างเก้อเขินว่า “ฉันพูดอะไรผิดหรือเปล่า?” เซิ่งเป่ยพูดอย่างจริงจังว่า “ฟู่สือถิงให้เสิ่นอวี๋สองพันล้าน ไม่ใช่ว่าเธอไม่รู้เรื่องนี้ ถึงแม้ว่าฟู่สือถิงจะให้ฉินอันอันสองพันล้านได้เช่นกัน แต่ก็ให้ในลักษณะที่แตกต่างกัน” “พี่ไม่พูดถึงเสิ่นอวี๋ ฉันเกือบลืมเธอไปแล้ว” “สาเหตุที่พวกเขาทะเลาะกันครั้งนี้ก็มาจากเสิ่นอวี๋” เซิ่งเป่ยกล่าว “เธออย่าได้ประมาทพลังของแฟนเก่าเชียว” “ถูกต้อง! แถมตอนนี้อันอันตั้งท้อง เดิมทีก็มีแนวโน้มที่จะไม่มั่นคงทางอารมณ์…แต่เธอยอมให้ฟู่สือถิงมาทำอาหารบ่งบอกว่าเธอเองก็อยากยอมรับฟู่สือถิงอีกครั้ง!” หลีเสี่ยวเถียนคาดเดาความคิดเธอไม่ได้เล็กน้อย “มีแค่พวกเขาสองคนเท่านั้นแหละที่รู้ว่าจะกลับมาคบกับหรือเปล่า” เซิ่งเป่ยพูดอย่างเกียจคร้าน “พวกเราในฐานะเพื่อนคอยซุบซิบกันเงียบ ๆ ก็พอ!” ......ที่ชั้นสอง ฉินอันอันผลักบานประตูห้องนอนออก ต้อนรับแสงแดดที่หักเหมาจากนอกหน้าต่าง สายตาก็จับจ้องลงบนเตียงใหญ่ฟู่สือถิงหลับไปแล้ว ชั้นล่างเสียงดังขนาดนั้นแต่กลับไม่มีผลกระทบอะไรต่อเขาเลย ดูท่าเขาจะเหนื่อยจริง ๆ เธอเข้ามาในห้องแล้วปิดปร
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 520
เธอกำลังจะพูด แต่กลับต้องตกใจกับประกายของน้ำตาในดวงตาและความอ่อนแอที่ไม่ปิดบังของเขา “ฟู่สือถิง… เธอเรียกชื่อเขาอย่างอดไม่ได้ เธออยากจะถามว่าคุณเป็นอะไร แต่ก่อนที่เธอจะได้เอ่ยถาม ฝ่ามือใหญ่ของเขาก็จับแขนเธอแล้วดึงเธอเข้ามาให้อ้อมแขนเขา เธอใช้แขนยันตัวไว้ จนตาเธอสั่นไหว ใบหน้าของพวกเขาห่างกันไม่กี่เซนติเมตร เธอมองเห็นความรู้สึกที่แตกกระจายในดวงตาของเขาอย่างชัดเจน “สือถิง เป็นอะไรไป?” หัวใจของเธอรัดแน่นเป็นลูกบอล น้ำเสียงเบาลงไม่รู้ตัว ”ผมฝันว่าคุณทิ้งผมไปแล้ว” ลูกกระเดือกของเขาขยับขึ้นลง เสียงก็แหบพร่า “คุณจากไปกับผู้ชายอื่น” เธอพูดไม่ออกราวกับก้างปลาติดคอ เธอไม่มีวันบอกเขาว่าตอนที่เขาอยู่กับเสิ่นอวี๋ก่อนหน้านี้ เธอฝันร้ายบ่อย ๆ ว่าเขาแต่งงานกับเสิ่นอวี๋ เพราะว่าใส่ใจ ดังนั้นก่อนจะได้ก็กลัวว่าจะไม่ได้ พอได้มาก็กลัวว่าจะต้องเสียไป“นั่นมันแค่ความฝัน ไม่ใช่ความจริงค่ะ” นิ้วของเธอค่อย ๆ เช็ดน้ำตาจากหางตาของเขา “คุณห้ามคบกับผู้ชายอื่นนะ” ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ได้ยินคำอธิบายของเธอ ฝ่ามือใหญ่ของเขากำมือเล็ก ๆ ของเธอไว้แน่น “ฉันไม่ได้คบกับผู้ชายคนอื่นค่ะ” มือของเธอถูกเ
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 521
“โอ้…ตกลงค่ะพี่ชาย! พวกเราไปเล่นกับอิ๋นอิ๋นกันเถอะ!” รุ่ยลาดึงเสี่ยวหานเดินไปหาอิ๋นอิ๋น “อิ๋นอิ๋นบอกว่าจะพาพวกเราออกไปเล่น! บอดี้การ์ดของเธอจะขับรถไปส่งพวกเรา!” ห้าโมงเย็น ฟู่สือถิงประคองฉินอันอันเดินลงชั้นล่าง ทุกคนเห็นภาพอันอบอุ่นและกลมกลืนของพวกเขาสองคน ความคิดก็ทยอยผุดขึ้นมาในหัว ปกติการพักช่วงกลางวันหนึ่งชั่วโมงก็พอแล้ว สองชั่วโมงถือว่านานเกินไป แต่ว่าพวกเขาสองคนพักผ่อนชั้นบนตลอดบ่าย ทุกคนต่างก็เป็นผู้ใหญ่แล้ว จะนอนตลอดทั้งบ่ายได้ยังไง?ดังนั้นพวกเขาจึงรู้ว่าทั้งสองคนทำอะไร ถึงพวกเขาสองคนจะไม่พูด ทุกคนต่างก็รู้ดี “พวกคุณไม่เล่นไพ่กันแล้วเหรอ?” ฉินอันอันหน้าแดงเมื่อถูกพวกเขามอง ดังนั้นจึงหาเรื่องมาคุยเรื่อยเปื่อย “พวกเราเลิกเล่นตั้งแต่สี่โมงแล้ว และช่วยโจวจื่ออี้ทำอาหาร! พวกเธอนอนหลับอยู่ชั้นบนไม่ได้ยินเสียงจริง ๆ เหรอ?” หลีเสี่ยวเถียนทำหน้าสงสัย ใบหน้าของฉินอันอันแดงยิ่งขึ้น “หลับอยู่จริง ๆ ไม่อย่างนั้นเธอคิดว่าทำอะไร?” “ฮ่า ๆ ๆ ๆ!” หลีเสี่ยวเถียนหัวเราะแล้วดึงเธอมาอยู่ข้าง ๆ แล้วพูดกับฟู่สือถิงว่า “ประธานฟู่ คุณรีบโทรหาอิ๋นอิ๋นเถอะค่ะ เรียกพวกเขากลับมากินข้าว
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 522
หลังอาหารเย็น รุ่ยลาจับมือฉินอันอัน ใบหน้าดูเหนื่อยล้า “แม่ขา หนูอยากนอนแล้ว…แม่อาบน้ำให้หนูหน่อย…” พี่เลี้ยงรีบเข้ามาทันทีและจะช่วยอาบให้เพราะรุ่ยลารู้สึกง่วงจึงอารมณ์ไม่ดี “หนูอยากให้แม่อาบให้…ฮือ ๆ ๆ…” หลีเสี่ยวเถียนยิ้มเดินเข้ามา “รุ่ยลา อีกเดี๋ยว ท้องของแม่หนูก็จะใหญ่ขึ้นแล้ว ถึงตอนนั้นแม่อาบน้ำให้หนูไม่ได้แล้วนะ!” รุ่ยลาตะลึง แล้วมือน้อย ๆ ก็ลูบไปที่ท้องแบนราบของฉินอันอัน “ถึงตอนนั้นท้องของแม่หนูจะเปลี่ยนเป็นใหญ่ขนาดนี้” หลีเสี่ยวเถียนทำท่าทางบนท้องของฉินอันอัน รุ่ยลาตกใจมากจนปากเล็ก ๆ ของเธออ้ากว้าง มีคำว่าเหลือเชื่อเขียนไว้บนหน้า หลีเสี่ยวเถียนอุ้มรุ่ยลาขึ้นไปชั้นบน พร้อมกันนั้นก็พูดกับฉินอันอันว่า “อันอัน เธอไปพักผ่อนเถอะ!” ฉินอันอันยังไม่ค่อยวางใจและอยากขึ้นไปดูที่ชั้นบน ฟู่สือถิงยึดแขนเธอไว้ “คุณออกมาหน่อย “คุณทำอะไรเหรอ?” เธอเดินมาตรงหน้าเขา “วันนี้อิ๋นอิ๋นเองก็เล่นจนเหนื่อยแล้ว พวกคุณควรกลับได้แล้ว” “บอดี้การ์ดไปส่งเธอแล้ว” เขาจูงมือเธอพามาด้านนอก “พวกเราออกไปเดินกันเล่นกันเถอะ” ใกล้จะเข้าสู่ฤดูร้อนแล้ว กลางวันเริ่มยาวนานมากขึ้นและอากาศก็อุ่นขึ้น
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 523
ฉินอันอัน : เขาอาจคิดว่าตอนนี้ฉันคือคนสองคนแล้ว จำเป็นต้องกินให้เยอะขึ้นหลีเสี่ยวเถียน : ฮ่า ๆ ๆ! เอาซื้ออะไรให้เธอ? รีบถ่ายรูปให้ฉันดูเร็ว! ฉินอันอันส่งรูปถ่ายของรางวัลที่พิชิตได้ในสงครามคืนนี้ไปหลังจากหลีเสี่ยวเถียนเห็นรูปแล้วก็โทรกลับมา “”ทำไมถึงซื้อเครื่องประดับล่ะ? ฮ่า ๆ เพราะถ้าผู้ชายชอบผู้หญิงคนไหนก็จะซื้อเครื่องประดับให้ใช่หรือเปล่า?!” ฉินอันอันเอามือกุมหน้าผาก “เขามีจุดประสงค์บางอย่าง” “จุดประสงค์อะไร?” หลีเสี่ยวเถียนตะลึง “สำหรับกิจกรรมสัปดาห์หน้าน่ะ” ในที่สุดคืนนี้ฉินอันอันก็ได้ตระหนักถึงความใจแคบของผู้ชายคนนี้ เธอปฏิเสธเสื้อผ้าและเครื่องประดับตั้งแต่แรก แต่ว่าเขายืนกรานจะซื้อให้เธอ เธอให้เขาบอกเหตุผลว่าทำไมเขายืนกรานที่จะซื้อให้ได้เขาจึงบอกกับเธอ ก่อนหน้านี้เธอกับจิ้นซือเหนียนร่วมกิจกรรมลงนามที่โรงแรม ทั้งสองคนสวมเสื้อสเวตเตอร์สีขาวทำให้คนเข้าใจผิดคิดว่าเป็นชุดคู่รัก แถมตอนนั้นเธอยังสวมสร้อยที่จิ้นซือเหนียนมอบให้ ก่อให้เกิดข้อขัดแย้งไม่น้อย เรื่องมันผ่านไปแล้ว แต่ในใจของฟู่สือถิงยังไม่ปล่อยผ่าน เขาพาเธอไปชอปปิงคืนนี้ ชุดที่เขาเลือกซื้อให้เธอคือชุด
บทล่าสุด
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 960
ฉินอันอันที่นอนหลับเต็มอิ่มรู้สึกสดชื่น กระปรี้กระเปร่า แต่เพราะสายเรียกเข้านี้ทำให้ใจของเธอร้อนรนอีกครั้งหลังจากวางสายแล้ว เธอก็ได้รับที่อยู่ของมหาวิทยาลัยชิงซานที่รองประธานส่งมาต่อจากนี้เธอต้องจองตั๋วเครื่องบินแล้วรีบไปให้ทันขณะที่เธอกำลังเปิดแอปจองตั๋วเครื่องบินอยู่ จู่ ๆ หน้าจอโทรศัพท์ก็เด้งขึ้นมาเป็นโปรแกรมนาฬิกาปลุก ทำให้เธอเกือบจะปาโทรศัพท์ทิ้งเธอเอามือปิดหน้าอก หายใจเข้าลึก ๆทำไมต้องรีบร้อนขนาดนี้ด้วย?แค่การฝึกอบรมครั้งเดียว ถึงจะไปสายหน่อยก็ไม่เห็นเป็นไรสมัยเรียนเธอก็ไปสายตั้งบ่อย นี่เธอไม่ได้เป็นนักศึกษาแล้วนี่นาแถมนี่ก็ไม่ใช่การฝึกอบรมที่เธอสมัครเอง แค่ตอบตกลงว่าจะไปก็ถือว่าทำดีที่สุดแล้ว ทำไมต้องทำให้ตัวเองเครียดขนาดนี้ด้วย?คิดได้ดังนั้น เธอก็ล้มตัวนอนลงบนเตียง ตั้งใจจะนอนต่อสักหน่อยเธอเปิดโทรศัพท์ขึ้นมาส่งข้อความหาหลีเสี่ยวเถียน : เสี่ยวเถียน ฉันต้องออกไปธุระไกล ๆ ประมาณหนึ่งสัปดาห์ถึงจะกลับ สองวันนี้หลังจากที่ไปพบจิตแพทย์แล้ว อย่าลืมมาบอกฉันด้วยนะตอนนี้ยังเช้ามาก เธอคิดว่าหลีเสี่ยวเถียนคงยังนอนอยู่ ดังนั้นหลังจากส่งข้อความเสร็จแล้ว เธอก็วางโทรศัพท์ลง
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 959
“อันอัน คุณคงเหนื่อยมากเลย!” ป้าจางพูดกับเธอ “ฉันมาบอกคุณว่า ของขวัญที่เสี่ยวหานและรุ่ยลาได้รับวันนี้ ฉันเอาไปเก็บไว้ที่โกดังชั้นหนึ่งแล้วนะคะ”“ค่ะ พรุ่งนี้ฉันค่อยไปจัดการ” ฉินอันอันลูบศีรษะทุยของจื่อชิวเบา ๆ “ลูกรัก วันนี้สนุกไหมจ๊ะ? พอครบหนึ่งขวบเมื่อไหร่ แม่จะจัดงานวันเกิดให้ลูกนะ”ป้าจางพูดด้วยรอยยิ้ม “เวลาผ่านไปเร็วจริง ๆ แป๊บเดียวจื่อชิวก็ครึ่งขวบแล้ว!”“ค่ะ”“อันอัน รีบกลับห้องไปอาบน้ำพักผ่อนเถอะค่ะ! พรุ่งนี้ต้องกลับไปทำงานแล้ว!” ป้าจางเตือนฉินอันอันพยักหน้าแล้วเดินไปที่ห้อง เธอตั้งใจจะอาบน้ำก่อนนอน แต่พอเข้าไปในห้อง เตียงนอนขนาดใหญ่ดูเหมือนจะมีเวทมนตร์ดึงดูดเธอเธอมองไปที่เตียงแล้วล้มตัวนอนลง ตั้งใจจะพักสักหน่อย พอมีแรงแล้วค่อยลุกไปอาบน้ำ แต่หลังจากนอนลงไม่นาน เธอก็นอนหลับสนิทปกติแล้วเธอมีนิสัยชอบฝันร้าย ไม่ว่าจะพยายามปรับยังไงก็ปรับไม่ได้ ภาพที่เธอฝันถึงบ่อยที่สุดก็มีอยู่ไม่กี่อย่างอย่างแรกคือตอนที่พ่อเสียชีวิต พ่อจับมือเธออยู่ในห้อง ขอโทษเธอและขอให้เธอให้อภัย ก่อนที่เธอจะได้พูดอะไร พ่อก็สิ้นใจไปเสียก่อน กลายเป็นความเสียใจตลอดชีวิตของเธออย่างที่สองคือแม่ประสบอุบั
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 958
ตลอดชีวิตที่ผ่านมา อวิ๋นซื่อเจี๋ยไม่เคยกลัวอะไรเลยแต่ตอนนี้ เมื่อเขาเห็นใบหน้าเย็นชาและดุร้ายของฟู่สือถิง เขากลับรู้สึกกลัวเป็นครั้งแรก!รู้สึกว่าถ้าเขาทำให้ฟู่สือถิงโกรธมากขึ้นไปอีก เขาคงถูกทุบตีจนตายอยู่ที่นี่แน่ ๆคำพูดที่กำลังจะหลุดออกมาจากปากถูกกลืนลงไปอย่างยากลำบากเขาทำพลาดไป! ประเมินอารมณ์ของฟู่สือถิงผิดถนัด! เขาไม่ควรมาที่นี่อย่างประมาทเช่นนี้ตอนนี้เขาอยากแค่หนีรอดออกไปให้ได้“ป้าหง! กระดูกซี่โครงผมหัก! รีบโทรเรียกรถพยาบาลให้ผมหน่อย!” เขาไม่กล้าพูดกับฟู่สือถิง จึงตะโกนเรียกป้าหงเสียงดังป้าหงเห็นเขาเลือดอาบ นอนอยู่บนพื้นและกระตุกเกร็งอย่างควบคุมไม่ได้ ด้วยความตกใจ เธอรีบคว้าโทรศัพท์เพื่อโทรแจ้งเหตุฉุกเฉิน“ป้าหง อย่าใจอ่อนกับพวกกากเดนประเภทนี้!” ฟู่สือถิงตะโกนห้ามป้าหงได้สติกลับคืนมาทันที “คุณผู้ชาย สั่งให้บอดี้การ์ดจับเขาโยนออกไปเถอะค่ะ! ต่อไปนี้ฉันจะไม่ให้เขาก้าวเข้ามาในบ้านอีกเด็ดขาด!”ฟู่สือถิงส่งสัญญาณให้บอดี้การ์ด บอดี้การ์ดจึงคว้าแขนอวิ๋นซื่อเจี๋ยแล้วลากเขาออกไปฟู่สือถิงมองดูสภาพที่ยับเยินของอวิ๋นซื่อเจี๋ย สั่งบอดี้การ์ดเสียงเย็นเยียบว่า “เอาตัวไปทิ้งให้ไ
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 957
เพื่อนร่วมงานได้รับข้อความแล้วตอบกลับทันทีว่า “ทราบแล้วเปลี่ยน! ลงมือเลย!”ประมาณห้านาทีต่อมา เสียงต่อยตีและเสียงร้องโหยหวนของผู้ชายดังมาจากนอกบ้าน!ป้าหงได้ยินเสียงดังนั้นจึงรีบวิ่งออกมาดูเห็นบอดี้การ์ดสองคนกำลังทำร้ายร่างกายผู้ชายคนหนึ่ง จึงถามว่า “เกิดอะไรขึ้น? คนคนนี้เป็นใคร?”“ป้าหง คนคนนี้แหละคือนักถ้ำมองเมื่อคืน! เขาทำตัวลับ ๆ ล่อ ๆ อยู่แถวกำแพง ถึงแม้เขาไม่ได้คิดจะทำเรื่องไม่ดี แต่ก็ต้องจัดการเขาซะ!” บอดี้การ์ดคนหนึ่งหยุดมือ แล้วอธิบายให้ป้าหงฟัง “ไม่งั้นเขาจะมาทุกวัน เจ้านายต้องไม่พอใจแน่ ๆ”“อ้อ…” ป้าหงมองดูชายวัยกลางคนคนนั้นที่กำลังนอนอยู่บนพื้นอย่างระมัดระวัง“ป้าหง จำผมได้ไหม?” ชายวัยกลางคนคนนั้นเงยหน้าขึ้น สะบัดผมที่หน้าผากออก ดวงตาที่เฉียบคมและแดงก่ำจ้องมองป้าหงอย่างตรงไปตรงมาบอดี้การ์ดได้ยินชายวัยกลางคนคนนั้นพูดกับป้าหง จึงหยุดทำร้ายเขาทันทีคนคนนี้รู้จักกับป้าหงงั้นเหรอ? ถ้ารู้จักป้าหงทำไมไม่บอกตั้งแต่แรก?“คุณคือ…” แสงสลัวทำให้ป้าหงมองใบหน้าของเขาไม่ชัด จึงจำไม่ได้เลยแม้แต่น้อย“คุณอาจจะจำผมไม่ได้ ผมเคยทำงานที่บ้านเดิมกับคุณ” อวิ๋นซื่อเจี๋ยยิ้มแล้วลุกขึ้นจ
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 956
ฟู่สือถิงจ้องมองภาพถ่ายของชายวัยกลางคนอีกครั้ง แต่จนแล้วจนเล่าก็ยังไม่เข้าใจเขาไม่เคยเห็นคนคนนี้มาก่อนอาจเป็นไปได้ว่าชายคนนี้มีปัญหาทางจิต จึงมาปรากฏตัวอยู่ใกล้บ้านเขาเมื่อคืนแล้วฉีกยิ้มใส่ฟู่สือถิงขยำกระดาษทิ้งลงถังขยะ เดินเข้าห้องน้ำอย่างรวดเร็วแล้วปิดประตูในครัว ป้าหงเห็นฟู่สือถิงขึ้นไปชั้นบนแล้ว จึงรีบโทรหาป้าจาง“ได้ยินว่าคุณผู้ชายกับจิ้นซือเหนียนทะเลาะกัน” ป้าจางกล่าว “แต่ไม่ใช่เขาที่เริ่มก่อน ทะเลาะกันเสร็จแล้วทั้งคู่ก็แยกย้ายกันไป”ป้าหง “อ๋อ มิน่าล่ะถึงได้กลับมาเร็วขนาดนี้”“คุณผู้ชายอารมณ์เป็นยังไงบ้าง?” ป้าจางถามด้วยความเป็นห่วง“ไม่ค่อยดี แต่ก็ยังพอถูไถ” ป้าหงถามต่อ “วันนี้เขาอยู่กับลูก ๆ แล้วเป็นยังไงบ้าง?”ป้าจางหัวเราะทางโทรศัพท์ “วันนี้เขาไม่ได้อยู่คลุกคลีกับเด็ก ๆ หรอก เขาคอยต้อนรับแขกในงานทั้งวัน อันอันเป็นคนกำชับให้เขาคอยอยู่กับแขก”ป้าหงหน้าแดง “ดูเหมือนว่าทั้งคู่จะดูใกล้ชิดกันมากขึ้นนะ”“ใช่! ดูเหมือนว่าความสัมพันธ์ของทั้งคู่จะดีขึ้นกว่าเดิมมากแล้ว หวังว่าต่อไปจะไม่ทะเลาะกันอีก” ป้าจางพูดด้วยความเป็นห่วง “ไม่งั้นลูก ๆ ทั้งสามคนคงน่าสงสารมาก”“อืม ฉั
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 955
ฉินอันอันรู้ดีว่าฟู่สือถิงและจิ้นซือเหนียนมีความสัมพันธ์ที่ไม่ค่อยดีนัก ดังนั้นเมื่อเห็นทั้งสองคนยืนอยู่ด้วยกัน เธอจึงรู้สึกแปลก ๆ“ไม่ได้คุยอะไรกันหรอก” ฟู่สือถิงมองจิ้นซือเหนียนอย่างเย็นชา ตอบฉินอันอัน “จิ้นซือเหนียนแค่เป็นห่วงความสุขของคุณ เลยเตือนผมให้ออกกำลังกายมากขึ้นหน่อย”“พวกคุณนี่ลามกกันจริง ๆ!” ฉินอันอันหน้าแดง เดินหนีไปด้วยความโกรธจิ้นซือเหนียนเห็นฉินอันอันโกรธ ความสงบสุขบนใบหน้าของเขาก็หายไป “ฟู่สือถิง คุณนี่มันไร้ยางอายจริงๆ!”ฟู่สือถิงพูดอย่างไม่รีบร้อน “ผมว่าคุณนั่นแหละที่ไร้ยางอาย ผู้ชายจะไหวหรือไม่ไหว ไม่ได้อยู่ที่ปาก ไม่ต้องทำมาเป็นห่วงหรอกว่าผมจะไหวหรือไม่ไหว รีบไปหาผู้หญิงสักคนมาพิสูจน์ว่าคุณไม่ได้ด้อยเรื่องนี้ให้ได้ก่อนเถอะ”จิ้นซือเหนียนโกรธจนเดินหนีไปดื้อ ๆ!“คุณตายแน่” ไมค์พูดกับฟู่สือถิง “เดี๋ยวถ้ารุ่ยลารู้ว่าคุณทำให้จิ้นซือเหนียนโกรธ เธอก็จะพาลมาโกรธคุณอีก!”ฟู่สือถิงปวดหัวทันทีเขาไม่สามารถตามจิ้นซือเหนียนกลับมาได้แต่เขาก็ไม่อยากทำให้รุ่ยลาโกรธ“ผมมีวิธีหนึ่ง” ไมค์คิดแผนขึ้นมาทันที “คุณกลับไปก่อน แบบนี้รุ่ยลาก็จะไม่โกรธคุณ”ฟู่สือถิงขมวดคิ้วเข
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 954
“คุยอะไร ตอนนี้ไม่สะดวกคุยเหรอ?” เธอโพล่งถามออกไป ทั้งที่ในใจรู้ดีอยู่แล้วความเข้าใจผิดระหว่างเธอกับเขานั้นได้คลี่คลายไปแล้ว สิ่งที่เขาต้องการคุยก็คือการขอโอกาสอีกครั้งจากเธอครั้งก่อนเธอปฏิเสธเขาไปอย่างสุภาพ ตอนนี้เธอก็ยังไม่สามารถตอบตกลงได้ไม่ใช่ว่าเธอเกลียดเขา แต่เธอรู้สึกว่าตัวเองยังไม่หนักแน่นพออีกทั้งตอนนี้ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาก็ดีอยู่แล้ว ต่างคนต่างให้เกียรติซึ่งกันและกัน ไม่ได้สนิทสนมหรือห่างเหินเกินไป แบบนี้ก็ดีอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ?“คุยตอนนี้คงไม่ได้ผลหรอก” เพียงแค่ดูสีหน้าของเธอก็เดาได้แล้วว่าเธอคิดอะไรอยู่“คุณคิดว่าพอกลับมาจากต่างเมือง พอคุยกันแล้วจะได้ผลเหรอ?” ฉินอันอันถามอย่างไม่เข้าใจ “คุณจะไปนานแค่ไหน?”“หนึ่งอาทิตย์”“อ๋อ งั้นอีกหนึ่งอาทิตย์ค่อยว่ากันใหม่!” เธอก้มหน้าลง มองไปที่มือของเขาที่กำลังจับแขนเธออยู่ “คุณเพิ่งเล่นไพ่เสร็จ ยังไม่รีบไปล้างมืออีก?”เธอรู้สึกว่ามือเขาสกปรกเขาอึ้งไปเล็กน้อย ก่อนจะดึงเธอไปที่ห้องน้ำ “งั้นเราไปล้างมือด้วยกัน!”ทั้งสองคนเดินผ่านห้องจัดเลี้ยงไปท่ามกลางสายตาของผู้คนมากมาย“คุณสังเกตไหมว่าวันนี้ความสัมพันธ์ของพวกเขาสองค
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 953
เสี่ยวตง “พ่อเธอยังไม่มาอีกเหรอ?”รุ่ยลา “มาแล้ว! ตอนนี้ก็ยังอยู่ในห้องจัดเลี้ยง!”เสี่ยวตงขมวดคิ้ว มองไปรอบ ๆ“พ่อเธอคนไหนล่ะ? ทำไมเขาไม่เห็นมาเล่นกับพวกเธอเลย? เขาขี้เกียจทำงานใช่ไหม? เลยทำให้แม่เธอไม่ยอมคบกับเขา และทำให้พวกเธอไม่ชอบเขาด้วยใช่ไหม?” เสี่ยวตงคิดไปเรื่อยเปื่อยรุ่ยลาตกใจ แต่เธอก็ไม่ยอมบอกความจริงกับเสี่ยวตง “พ่อฉันเปล่าขี้เกียจทำงานซะหน่อย! ฉันไม่บอกหรอกว่าพ่อเป็นใคร พี่บอกว่าพี่เก่งกว่าพี่ชาย งั้นพี่ก็ไปหาเองสิ!”ไมค์หัวเราะ “เสี่ยวตง ทำไมเธอดูอยากรู้จังเลยล่ะว่าพ่อของเสี่ยวหานกับรุ่ยลาเป็นใคร?”เสี่ยวตง “ผมก็แค่อยากรู้! แม่ผมบอกว่าพ่อของเสี่ยวหานก็คือฟู่สือถิง แต่พ่อผมบอกว่าไม่ใช่ พวกเขาทะเลาะกันเรื่องนี้หลายครั้งแล้ว”ไมค์หัวเราะจนท้องคัดท้องแข็ง “งั้นเธอเชื่อแม่หรือว่าเชื่อพ่อล่ะ?”“ผมเชื่อพ่อ เพราะพ่อผมดีกับผมมากกว่า” เสี่ยวตงพูดอย่างมั่นใจ “ถ้าพ่อของเสี่ยวหานเป็นฟู่สือถิงจริง ๆ เสี่ยวหานคงไม่เมินพ่อของเขาแบบนั้นแน่! ฟู่สือถิงน่ะเก่งมากเลย! เขาเป็นไอดอลของผม!”เสี่ยวหานได้ยินที่เสี่ยวตงพูดก็ไม่สนใจที่จะโต้เถียง เดินออกไปเงียบ ๆไม่นาน เสียงเปียโนอันไพเราะ
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 952
เสียงหัวเราะดังขึ้นจากกลุ่มคนรอบข้าง “ผู้ช่วยของคุณฟู่ไปเอาเงินสดมาแล้วล่ะครับ ดูเหมือนวันนี้คุณฟู่จะตั้งใจจะทุ่มสุดตัวเลยนะ!” ทุกคนหัวเราะคิกคักใบหน้าของฉินอันอันขึ้นสีเล็กน้อย ไม่คิดว่าฟู่สือถิงจะพยายามขนาดนี้เพื่อสร้างความบันเทิงกับแขก“พวกคุณอย่าเล่นกันจริงจังเกินไปนะคะ” เธอเตือน“อันอัน เพิ่งเริ่มเองนะ คุณก็เริ่มห่วงกระเป๋าเงินของคุณฟู่แล้วเหรอ?” เสียงหัวเราะดังขึ้นอีกครั้งฟู่สือถิงมองเธอด้วยแววตาสนใจ แล้วถามว่า “หรือว่าคุณจะมานั่งข้าง ๆ คอยเป็นที่ปรึกษาให้ผมดีล่ะ?”ฉินอันอันหลบสายตาที่ลึกซึ้งของเขา แล้วพูดกับคนอื่น ๆ ว่า “พวกคุณเล่นกันเต็มที่เลยค่ะ ไม่ต้องไว้หน้าเขาหรอก”พูดจบเธอก็อุ้มลูกเดินออกไปเฮ่อจุ่นจือถือจานอาหารเดินมาจากโซนบุฟเฟ่ต์“อันอัน อย่าห่วงพี่สือถิงเลย เขาไม่ล้มละลายหรอก”ฉินอันอันแก้ตัวเสียงแข็ง “ฉันไม่ได้ห่วงเขา”“แล้วทำไมเมื่อกี้พวกเขาถึงหัวเราะกันเสียงดังขนาดนั้นล่ะ?” เฮ่อจุ่นจือพูดแทงใจดำเธออย่างไม่ไว้หน้า “เมื่อกี้หลีเสี่ยวเถียนพูดอะไรกับคุณตอนอยู่ข้างนอกบ้างเหรอ? หรือว่าพูดถึงเรื่องเมื่อคืนของพวกเรา?”เฮ่อจุ่นจือรู้สึกอายเล็กน้อยเกี่ยวกับเรื่อง
