บทที่ 451

“ฉันจะไปหาฉินอันอัน”

เฮ่อจุ่นจือตะลึงไป “!!!”

น่ากลัว!

น่ากลัวจริง ๆ!

แม้เฮ่อจุ่นจือจะไม่ได้เห็นด้วยตาในตอนที่พวกเขาสองคนทำร้ายกัน แต่เฮ่อจุ่นจือก็ยังคงตัวสั่นเมื่อคิดถึงเรื่องนี้ หลังจากที่เขาอยู่ในแผนฉุกเฉินเป็นเวลานาน

‘ตอนนี้เขาดันอยากไปหาฉินอันอันอีก… คงเป็นเพราะความขัดแย้งครั้งก่อนยังไม่ได้รับการแก้ไขเลยอยากมีภาคต่องั้นเหรอ?’

เฮ่อจุ่นจือกลัวมาก!

เขาไม่สามารถปรามฟู่สือถิงได้ ดังนั้นเขาจึงวิ่งไปหาเซิ่งเป่ยและหลีเสี่ยวเถียน

เซิ่งเป่ยวิเคราะห์อย่างใจเย็น “เขาดื่มเบียร์ไปแค่ขวดเดียว ไม่น่าจะเมาจนสติไม่อยู่กับเนื้อกับตัวแบบนี้เลย”

หลีเสี่ยวเถียนพูดอย่างวิตกกังวล “แต่อันอันไม่อยากเจอเขา! อันอันเป็นคนบอกฉันเอง! ไม่ได้ ฉันต้องไปห้ามเขา!”

หลังจากที่หลีเสี่ยวเถียนพูดจบ เธอก็คิดจะขึ้นไปหยุดฟู่สือถิงที่ชั้นบน

เซิ่งเป่ยและเฮ่อจุ่นจือคว้าแขนของเธอไว้คนละข้าง

“เสี่ยวเถียน อย่าเพิ่งตื่นตระหนกไป ฉันจะขึ้นไปดูเอง” เซิ่งเป่ยกลัวว่าถ้าหลีเสี่ยวเถียนขึ้นไป ทุกคนในวิลล่าจะรู้ถึงเหตุการณ์นี้กันหมด

ฟู่สือถิงเสียหน้าไปแล้วครั้งหนึ่ง เซิ่งเป่ยจึงอยากจะช่วยกู้หน้าเขาเอาไว้

“ให้พี่เป่ยไปเถอะ!” เ