Share

สองเดือนที่ผ่านมา

Author: 橙花
last update Last Updated: 2025-03-02 17:00:27

นับตั้งแต่วันที่ครอบครัวหลินย้ายมาอยู่ที่ดินตีนเขา ทุกคนในครอบครัวต่างก็ปรับตัวและแบ่งหน้าที่เพื่อสร้างชีวิตใหม่ หลินฉิงอัน ผู้เป็นลูกสาวคนโต ก้าวขึ้นมาเป็นเสาหลักของครอบครัวอย่างแท้จริง นางตื่นแต่เช้าก่อนแสงอาทิตย์แรกจะสาดส่อง ด้วยตะกร้าสานคู่ใจที่พ่อเคยทำให้ นางเดินขึ้นเขาอย่างคล่องแคล่วเสมือนรู้จักทุกซอกมุมของป่า นางมีสายตาเฉียบแหลมในการมองหาสมุนไพรที่หาได้ยาก ผลไม้ป่าที่ออกผลในฤดู และเห็ดที่ซ่อนอยู่ในเงาของต้นไม้ใหญ่

บางวันเมื่อฟ้าโปร่ง หลินฉิงอันจะนั่งเฝ้าลำธารใสที่ไหลผ่านหลังที่ดิน นางนั่งนิ่งจนแทบไม่ไหวติง มือจับเบ็ดที่ทำเองจากไม้ไผ่ ปลาที่จับได้มีตั้งแต่ปลาขนาดเล็กไปจนถึงปลาขนาดกลาง แม้จะไม่ได้มากพอสำหรับขาย แต่ก็เพียงพอสำหรับนำกลับมาให้แม่หลินอ้ายปรุงอาหารหลากหลายเมนูเพื่อบำรุงร่างกายของพ่อ

“ฉิงอัน ตื่นแล้วหรือ?” หลินอ้ายถามขณะเดินออกมาจากครัวเล็ก ๆ พร้อมถังน้ำในมือ

“เจ้าค่ะท่านแม่ ข้าจะขึ้นเขาแต่เช้า วันนี้คงมีสมุนไพรให้เก็บเยอะ เพราะฝนตกเมื่อคืน”

Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Related chapters

  • ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้   พาพ่อขึ้นเขา

    หลังจากพักรักษาตัวมาหลายเดือน หลินฉางหยูฟื้นตัวเต็มที่ในที่สุด แม้ยังมีร่องรอยอ่อนล้าบ้าง แต่กำลังของเขาก็กลับคืนมาเพียงพอที่จะเริ่มทำงานเบา ๆ ที่ช่วยแบ่งเบาภาระของครอบครัวได้ ระหว่างนี้ หลินฉิงอันได้วางแผนสำหรับการจับปลาเพื่อเพิ่มรายได้ของครอบครัว ด้วยความรู้จากภพก่อนของนาง นางคิดหาวิธีเก็บรักษาปลาให้สดนานที่สุดเพื่อขายในตลาดในเช้าของวันหนึ่ง ขณะที่ลมพัดอ่อน หลินฉิงอันใช้ไม้กิ่งเล็กขีดลงบนพื้นทรายใกล้ลานบ้าน วาดภาพตะกร้าขนาดใหญ่พร้อมบรรยายลักษณะให้หลินฉางหยูฟัง“ท่านพ่อ ตะกร้าที่ข้าต้องการต้องไม่มีช่องว่างระหว่างไม้ไผ่มากเกินไป และด้านในควรมีดินเหนียวปิดทับเพื่อเก็บน้ำไว้ นี่คือตะกร้าสำหรับใส่ปลาจำนวนมากเวลาที่เราขึ้นเขา”หลินฉางหยูนั่งขัดสมาธิพลางใช้มือจับคางครุ่นคิดตามไปด้วย“เจ้าคิดได้ละเอียดดีมาก แต่การใช้ดินเหนียวจะเพิ่มน้ำหนักนะ ลูกแน่ใจหรือว่าจะเข็นมันไหว?”“น้ำหนักอาจเพิ่มขึ

    Last Updated : 2025-03-03
  • ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้   ขายปลา

    เช้าวันใหม่เริ่มต้นด้วยความเงียบสงบในบ้านหลิน หลังอาหารเช้าธรรมดาที่มีเพียงข้าวต้มร้อนและผักดอง หลินฉิงอันกับหลินฉางหยูเตรียมตัวออกเดินทางทันที นางสะพายตะกร้าเล็กใบหนึ่งพร้อมอาหารว่างเล็กน้อยสำหรับระหว่างทาง ขณะที่หลินฉางหยูตรวจดูรถเข็นปลาเป็นครั้งสุดท้าย“ท่านพ่อพร้อมหรือยังเจ้าคะ?” หลินฉิงอันถาม ขณะช่วยยกตะกร้าปลาขึ้นไปจัดบนรถเข็น“พร้อมแล้ว แต่เจ้าแน่ใจหรือว่าเราต้องอ้อมไปทางนั้น? อีกทางน่าจะเดินทางง่ายกว่านี้” หลินฉางหยูถามด้วยความลังเลหลินฉิงอันส่ายหน้าเบา ๆ“ท่านพ่อก็รู้ว่าบ้านตระกูลจูคอยจับตามองเราอยู่ ถ้าพวกเขาเห็นเราอาจหาข้ออ้างมาข่มเหงอีก ข้าคิดว่าอ้อมไปทางนี้แม้ไกลกว่าแต่ปลอดภัยกว่าเจ้าค่ะ”หลินฉางหยูถอนหายใจ แต่ก็ยอมรับเหตุผลนั้น“เจ้าพูดถูก เราอย่าเสี่ยงเลย เอาเถอะ ไปกันเถอะ”ทั้งสองช่วยกันเข็นรถผ่านเส้นทางเล็ก ๆ รอบหมู่บ้าน เส้นทางเต็มไปด้วยก้อนหินและรากไม้ที่ทำให

    Last Updated : 2025-03-03
  • ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้   ซุปปลาฝีมือฉิงอัน

    เมื่อหลินฉิงอันและหลินฉางหยูมาถึงบ้านก็พบว่าไฟในครัวยังคงส่องสว่าง หลินอ้ายยืนรออยู่ที่หน้าประตูพร้อมกับรอยยิ้มอบอุ่น นางเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน“กลับมาแล้วหรือ? ข้าเตรียมข้าวไว้ให้ในครัว รีบล้างหน้าล้างมือแล้วมานั่งกินเถอะ”“วันนี้เหนื่อยมากหรือเปล่าท่านพ่อ? พี่ใหญ่?” หลินฉิงหยาง หนึ่งในแฝดน้องชาย ยื่นหน้ามองจากครัวด้วยความเป็นห่วง“ไม่มากหรอกลูกหยาง วันนี้ขายปลาได้ดี เจ้าอย่าห่วงเลย” หลินฉางหยูตอบพลางยิ้ม ก่อนจะวางรถเข็นไว้ข้างบ้านหลินฉิงอันเดินเข้ามาลูบหัวน้องชายทั้งสองคน“เจ้าทั้งสองช่วยแม่ล้างจานหรือ? ดีจริง ๆ ข้าได้กลิ่นสะอาดของจาน”“แน่นอน พวกเราต้องช่วยแม่สิ!” หลินฉิงเฉิงรีบพูด พร้อมยิ้มภูมิใจทั้งครอบครัวหัวเราะเบา ๆ ก่อนที่หลินฉิงอันและพ่อของนางจะนั่งลงที่โต๊ะอาหาร หลินอ้ายรีบยกถ้วยข้าวและกั

    Last Updated : 2025-03-04
  • ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้   จับปลาจำนวนมาก

    หลังกลับจากบ้านผู้ใหญ่บ้าน หลินฉิงอันและหลินฉางหยูต่างเตรียมตัวอย่างรวดเร็วเพื่อเดินทางขึ้นเขาอีกครั้ง นางและพ่อไม่ได้พูดอะไรมากในช่วงแรกของการเดินทาง ทั้งสองจดจ่ออยู่กับการจัดเตรียมอุปกรณ์ที่ต้องใช้ ซึ่งได้ถูกวางไว้อย่างเป็นระเบียบในตะกร้าสานขนาดใหญ่ที่หลินฉางหยูประดิษฐ์เอง“วันนี้ฟ้าครึ้มเล็กน้อย ดูเหมือนจะไม่มีแดดจัดเหมือนเมื่อวาน” หลินฉางหยูเอ่ยขณะมองฟ้าด้านบน“เจ้าค่ะท่านพ่อ ดีเสียอีก เราจะได้ไม่เหนื่อยจากแสงแดด” หลินฉิงอันตอบพลางจัดการมัดผ้าคลุมศีรษะให้แน่นขึ้นเส้นทางขึ้นเขายังคงเหมือนเดิม เต็มไปด้วยต้นไม้สูงใหญ่ที่ให้ร่มเงา เสียงใบไม้กระทบกันดังเสนาะหู เสียงนกร้องเป็นจังหวะรื่นเริงสร้างบรรยากาศที่เงียบสงบ หลินฉิงอันเดินนำหน้า มือของนางถือไม้เท้าเล็ก ๆ เพื่อช่วยประคองตัวบนทางลาดชัน“ฉิงอัน ลูกว่าเราจะได้ปลามากเท่าเดิมหรือไม่?” หลินฉางหยูถามพลางมองเส้นทางข้างหน้า“ถ้าหลุมยังสมบูรณ์และไม่มีใครมาพบเข้า ข้าคิดว่าเราน่าจะได้ปลามากพอเจ้าค่ะ” นา

    Last Updated : 2025-03-04
  • ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้   เสี่ยวเอ้อดูถูก

    หลินอ้ายตื่นขึ้นตั้งแต่ยามอิ๋น (ประมาณตีสามถึงตีห้า) หลังจากล้างหน้าและจัดผมเรียบร้อยแล้ว นางก็ก่อไฟในเตาอย่างเบามือเพื่อไม่ให้คนในบ้านตื่น นางตั้งใจทำอาหารเช้าอย่างง่าย ๆ ให้สามีและลูกสาวก่อนที่พวกเขาจะออกเดินทางไปขายปลาที่อำเภอไห่ตง"วันนี้ต้องทำข้าวต้มใส่ปลาเสียหน่อย จะได้มีแรงเดินทาง" หลินอ้ายพึมพำเบา ๆ กับตัวเองนางหั่นปลาสดเป็นชิ้นพอดีคำ จากนั้นเติมน้ำซุปหอมกรุ่นลงไปในหม้อ ก่อนจะหยิบข้าวสุกที่เตรียมไว้ตั้งแต่เมื่อวานลงไปต้ม เสียงน้ำเดือดพล่านในหม้อผสานกับกลิ่นหอมของปลาและขิงที่ลอยฟุ้งไปทั่วครัว ทำให้หลินอ้ายรู้สึกอิ่มเอมใจเพียงหนึ่งเค่อ (ประมาณ 15 นาที) หลังจากนั้น หลินฉางหยูและหลินฉิงอันก็ตื่นขึ้นมา เสียงก้าวเท้าของพวกเขาดังขึ้นพร้อมกับเสียงสนทนาที่แสนอบอุ่น"ท่านแม่ ท่านตื่นเช้าเช่นนี้อีกแล้วหรือ?" หลินฉิงอันถามพลางยิ้มให้อย่างเอ็นดู นางเดินเข้ามาช่วยมารดาหยิบตะเกียบและถ้วยหลินอ้ายหันมายิ้มตอบ"ข้าต้องเตรียมอาหารให้พวกเจ้าเดินทางอย่

    Last Updated : 2025-03-05
  • ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้   โรงเตี๊ยมไห่ถัง

    หลินฉิงอันก้าวไปข้างหน้าพลางกล่าวอย่างสุภาพ"พวกเรามีปลาสดที่จับมาจากแม่น้ำบนเขาเจ้าค่ะ อยากจะมานำเสนอให้กับโรงเตี๊ยมไห่ถังของท่าน หากท่านสนใจ ข้าคิดว่าพวกท่านคงจะพอใจกับคุณภาพของปลานี้"เมื่อเขาเห็นปลาสดที่อยู่บนรถเข็นดวงตาของเขาก็เบิกกว้างด้วยความตื่นเต้น"โอ้โห! ปลาสดงามถึงเพียงนี้ พวกท่านเป็นผู้จับมาหรือ?" เสี่ยวเอ้อถามด้วยความตื่นเต้นหลินฉางหยูพยักหน้า"ใช่แล้ว พวกเราเป็นชาวบ้านที่จับปลาเองจากแม่น้ำบนเขา ทุกตัวในนี้เพิ่งจับมาเมื่อวานและดูแลอย่างดีจนถึงตอนนี้ ท่านลองตรวจดูได้"เสี่ยวเอ้อก้มลงมองปลาก่อนจะหยิบปลาตัวหนึ่งขึ้นมาดูใกล้ ๆ เนื้อปลาสดใสและยังมีกลิ่นน้ำจาง ๆ ที่บ่งบอกถึงความสดใหม่"ยอดเยี่ยมจริง ๆ!" เสี่ยวเอ้ออุทานออกมา ก่อนจะยิ้มกว้าง"พวกท่านรอสักครู่ ข้าจะไปเรียกเถ้าแก่ให้มาตรวจดูด้วยตนเอง เถ้าแก่ของเราเป็นคนที่ชอบวัตถุดิบสดใหม่เช่นนี้มาก"ไม่นานนัก ชายวัยกลางคนรูปร่างสมส่วนในช

    Last Updated : 2025-03-05
  • ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้   แม่เฒ่าจูก่อเรื่อง

    แสงอาทิตย์ยามบ่ายอ่อนโยนทอดผ่านแมกไม้ที่ไหวลู่ตามสายลม หลินฉิงอันกับหลินฉางหยูเดินเข็นรถเข็นกลับจากอำเภอด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม แม้จะเหน็ดเหนื่อยจากการเดินทางและการซื้อขายมาตลอดวัน แต่ความสำเร็จที่ได้จากการขายปลาครั้งนี้ก็ทำให้ทั้งคู่รู้สึกคุ้มค่า“ท่านพ่อ” หลินฉิงอันเอ่ยขึ้นพลางหันมามองบิดา“ลูกคิดว่าการจับปลาควรวางแผนให้รัดกุมยิ่งขึ้น หากเราจับปลาในวันเดียวกับที่ต้องส่งปลา ข้ากลัวว่าจะเร่งรีบจนเกิดความผิดพลาด”หลินฉางหยูพยักหน้าพร้อมขมวดคิ้วครุ่นคิด“เจ้าพูดถูกนัก หากพวกเราจับปลาก่อนหนึ่งวันแล้วพักให้ตัวปลาสดชื่นในโอ่งดินก่อนนำไปส่ง คงจะดีกว่า”“อีกอย่าง” หลินฉิงอันเสริม“ลูกคิดว่าเราควรเตรียมของเพิ่มเติม เช่น ผ้าคลุมสำหรับป้องกันแสงแดดเผาตัวปลา หากทำเช่นนี้ โรงเตี๊ยมไห่ถังคงพึงพอใจในคุณภาพของปลามากขึ้น”หลินฉางห

    Last Updated : 2025-03-06
  • ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้   แผนการของจูฉางไห่

    "แต่ทุกอย่างก็ผ่านไปได้ด้วยดีเจ้าค่ะ ตอนนี้เรามีเงินเหลือจากการขายปลาตั้ง 500 อีแปะหลังจากซื้อของทุกอย่างแล้ว!"น้ำเสียงของหลินฉิงอันเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ"มากถึงเพียงนั้นเลยหรือ?"หลินอ้ายมีสีหน้าตกใจปนดีใจ ขณะยื่นมือมารับถุงเงินที่หลินฉางหยูส่งให้ นางเปิดถุงดู เห็นเหรียญอีแปะเรียงกันอย่างเป็นระเบียบในถุงผ้าสีน้ำตาลเล็ก ๆ"เจ้าค่ะ ข้าไปซื้อเสื้อผ้าใหม่ให้ทุกคนในบ้าน รวมทั้งซื้อข้าวสาร เนื้อ และเครื่องปรุงต่าง ๆ กลับมาให้ท่านแม่ใช้ในครัว แต่ยังเหลือเงินอีกตั้ง 500 อีแปะ แน่ะเจ้าค่ะ" หลินฉิงอันบอกอย่างกระตือรือร้นหลินอ้ายมองเงินในถุงแล้วพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน"ดีจริง ๆ ครอบครัวเราจะได้มีเงินเก็บไว้เผื่อยามจำเป็น อันเอ๋อร์ เจ้าเก่งนัก"หลังจากจัดเก็บของเสร็จ ทุกคนในครอบครัวก็มานั่งล้อมวงกินอาหารเย็นด้วยกันบนโต๊ะไม้ในครัว มีแสงตะเกียงน้ำมันเล็ก ๆ ส่องแสงให้บรรยากาศอบอุ่นหลินฉางหยูเริ่มเล่าถึงแผนการจับปลาและการทำสัญญากับโรงเตี๊ยมไห่ถัง"

    Last Updated : 2025-03-06

Latest chapter

  • ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้   หมดหน้าผลไม้

    หลินฉิงอันเดินทางไปขายเก๋ากี้ทั้งหมดที่ร้านขายยาก่อน วันนี้นางได้รับเงินมากถึง 20 ตำลึง จากจำนวนเก๋ากี้ที่ทุกคนช่วยกันเก็บได้เมื่อวานนี้ นางยังบอกเถ้าแก่ด้วยว่าช่วงหน้าหนาวนางคงไม่ได้มาส่งอีก ก่อนที่หลินฉิงอันจะให้ชุนจินพาไปยังร้านขายผลไม้แช่อิ่มเพื่อนำผลไม้แช่อิ่มทั้ง 30 กระสอบไปส่งเมื่อไปถึงหน้าร้านนางก็เห็นมีลูกค้าบ้างประปราย หลินฉิงอันจึงให้ชุนจินขับเกวียนเข้าไปด้านข้างร้านเพื่อลงของแทน หลี่หมิงที่ตาไวเห็นคุณหนูของเขามาถึงจึงบอกกับหวังไห่ทันที หวังไห่จึงปล่อยให้คนอื่น ๆ เฝ้าร้านแทนและนำสมุดบัญชีไปส่งให้หลินฉิงอันตรวจสอบระหว่างที่จ้าวหลงกับชุนจินช่วยกันยกกระสอบผลไม้แช่อิ่มเข้าไปเก็บไว้ในคลังของร้าน หลินฉิงอันก็นั่งตรวจดูบัญชีย้อนหลัง นางพบว่าการค้าถึงแม้จะไม่เฟื่องฟูเท่ากับช่วงแรก ๆ แต่ก็นับว่าได้กำไรไม่น้อยเช่นเคย“พี่ชายหวัง ข้าตรวจสอบเสร็จแล้วเจ้าค่ะ ท่านอย่าลืมลงจำนวนผลไม้แช่อิ่มที่นำมาครั้งนี้อีก 30 กระสอบด้วยนะเจ้าคะ”“ขอรับ

  • ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้   เสนาบดีเซี่ยเดินทางกลับ

    สิบวันต่อมา เสนาบดีเซี่ยกับขุนนางทั้งสี่ที่เตรียมฎีกาต่าง ๆ เพื่อถวายให้กับฮ่องเต้เกี่ยวกับความรู้ทั้งหมดที่พวกเขาได้รับจากหลินฉิงอันเรียบร้อยแล้ว พวกเขาก็ไปบอกลาเหิงอันโหวก่อนจะเดินทางกลับในเวลาต่อมาก่อนที่พวกเขาจะกลับไป หลินฉิงอันยังมอบผลไม้แช่อิ่มให้พวกเขานำกลับไปด้วยถึงสิบกระสอบเพื่อกินระหว่างทางและนำไปฝากครอบครัวด้วย ชาวบ้านในหมู่บ้านเองก็นำเกาลัดคั่วที่พวกเขาทำมอบให้ไปไม่น้อยเช่นเดียวกัน เสนาบดีหลี่รู้ว่าพวกชาวบ้านนำสิ่งของเหล่านี้ไปขายในเมืองกันนานแล้ว ท่านจึงมอบเงินให้กับผู้ใหญ่บ้านหลี่นำไปแจกจ่ายให้ชาวบ้านเป็นการตอบแทนเจ้าเมืองเติ้งที่ทราบข่าวว่าเสนาบดีเซี่ยกำลังจะเดินทางกลับก็มาส่งพวกเขาออกจากหมู่บ้านต้าไห่เช่นเดียวกัน เสนาบดีเซี่ยยังกล่าวอีกว่าหากมีเรื่องใดที่ต้องการคำแนะนำจากหลินฉิงอัน เขาจะส่งม้าเร็วมาส่งข่าวให้ถึงหมู่บ้านต้าไห่หลินฉิงอันที่วันนี้แต่งตัวด้วยชุดขุนนางเต็มยศรับปากว่านางจะรอและยังส่งมอบเอกสารเรื่องการปรับปรุงน้ำเพื่อให้เข้าถึงพื้นที่เ

  • ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้   การปรับปรุงดิน

    สายวันต่อมา หลินฉิงอันนำเอกสารทั้งหมดที่เขียนเอาไว้เมื่อคืนไปให้กับเสนาบดีเซี่ยตรวจสอบดู เนื้อหาภายในอธิบายถึงวิธีการปรับปรุงดินแบบต่าง ๆ ตามลักษณะดินที่เสนาบดีเซี่ยบอกหลินฉิงอันเอาไว้เมื่อวานนี้ โดยนางได้แบ่งเนื้อหาให้แยกออกเป็นส่วน ๆ เพื่อที่จะได้เข้าใจอย่างถ่องแท้ดินเหนียวนั้นนางให้ข้อแนะนำในการปรับปรุงโดยให้เติมทราย ปุ๋ยคอก ปุ๋ยหมัก หรือเศษใบไม้เพื่อทำให้ดินมีการระบายน้ำได้ดีขึ้น อีกวิธีหนึ่งคือการปลูกพืชหมุนเวียนเช่นพืชตระกูลถั่วสลับกับพืชหลักเพื่อปรับปรุง ซึ่งอาจใช้เวลานานกว่าวิธีการแรกที่นางแนะนำดินทราย หลินฉิงอันแนะนำให้ปรับปรุงดินโดยการเติมดินเหนียว ปุ๋ยหรือเศษใบไม้เพื่อให้ดินมีความหนาแน่นมากขึ้นและอุ้มน้ำได้ รวมถึงการปลูกพืชคลุมดินเพื่อเพิ่มความหนาแน่นของดินทรายได้อีกด้วยดินกรด ให้ปรับปรุงดินโดยการเติมปูนขาวหรือปุ๋ยเพื่อให้ดินมีธาตุอาหารสำหรับพืชผักได้ ซึ่งปูนขาวจะช่วยปรับค่าความเป็นกรดในดินให้ลดลงดินเค็ม ให้ปรับปรุงดินโดยการล้างดินให้สะอา

  • ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้   ภาระบนบ่าน้อย ๆ

    ช่วงบ่าย หลินฉิงอันปล่อยให้เสนาบดีเซี่ยกับขุนนางทั้งสี่อยู่ในโรงงานผลิตตามที่พวกเขาต้องการ ส่วนนางแยกตัวออกมาและไปยังเรือนพักเพื่อคิดเรื่องที่จะทำอย่างไรให้การเกษตรในแคว้นพัฒนาไปมากกว่านี้หลินฉิงอันนำกระดาษและพู่กันมานั่งเขียนแผนผังการพัฒนาที่ดินในรูปแบบต่างๆ โดยคำนึงถึงลักษณะของดินเป็นหลัก นางอยากให้ชาวบ้านรู้จักใช้ที่ดินให้เป็นประโยชน์มากกว่านี้ เพราะส่วนใหญ่พวกเขายังมีความคิดล้าหลังและไม่คิดที่จะพัฒนาที่ดินรกร้างเพื่อทำการเกษตรเลยแม้แต่นิดเดียวช่วงสายของวันต่อมา หลินฉิงอันพาเสนาบดีเซี่ยและพวกขึ้นเขาไปดูว่าเตาเผาถ่านที่ปล่อยเอาไว้เป็นอย่างไรบ้าง ครั้งนี้ยังคงเป็นหัวหน้าองครักษ์เหลียงกับจ้าวหลงที่เดินทางตามไปด้วย เมื่อพวกเขาไปถึงเตาเผาถ่านก็เห็นว่าควันที่เคยมีมากมายตอนเริ่มเผานั้นหายไปแล้ว เหลือเพียงไอร้อนที่ยังคงแผ่ออกมาตามช่องทางที่ทำเอาไว้สำหรับระบายควันเท่านั้น“ข้าคิดว่าเตาเผาน่าจะได้ที่แล้วเจ้าค่ะ ประเดี๋ยวให้จ้าวหลงเป็นคนเปิดหน้าเตาเพื่อความปลอดภัยก็แล้วกันนะเจ้าคะ

  • ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้   สอนการทำผลไม้แช่อิ่ม

    กว่าที่คนทั้งหมดจะลงจากเขา ก็เป็นเวลาก่อนอาหารเย็นเกือบหนึ่งชั่วยามแล้ว หลินฉิงอันขอตัวไปเข้าครัวตามที่นางตั้งใจ โดยมีจ้าวหลงสะพายตะกร้าปลาที่จับมาได้จนเต็มตามหลังไปติด ๆ ส่วนเสนาบดีเซี่ยกับคนอื่น ๆ แยกย้ายกันไปเปลี่ยนชุดที่เลอะเทอะออกก่อนจะมานั่งสนทนากับเหิงอันโหวที่ลานหน้าบ้านรอทานอาหารเย็นที่หลินฉิงอันกับบ่าวกำลังทำกันอยู่“พวกเจ้าขึ้นเขาไปเป็นอย่างไรบ้างเล่า”“เรียนท่านโหว วันนี้พวกเราได้ทดลองทำเตาเผาถ่านด้วยตัวเองขอรับ นับว่าการมาครั้งนี้พวกเราได้รับความรู้เพิ่มขึ้นไม่น้อยเลยทีเดียว”“นั่นก็ดีแล้ว แม่หนูฉิงอันของข้ามีความสามารถมากใช่ไหมเล่า พวกเข้าก็เรียนรู้จากนางให้มาก ๆ ต่อไปจะได้นำไปพัฒนาบ้านเมืองช่วยฝ่าบาท”“ขอรับ ท่านโหว” ทั้งห้าตอบรับเสียงดังจนเหิงอันโหวได้แต่ทำตาเขียวใส่“พวกเจ้าจะเสียงดังให้คนอื่นได้ยินหรืออย่างไร ฮึ่ย!”&ldqu

  • ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้   สอนการเผาถ่าน

    เย็นวันนั้นหลินฉิงอันร่วมโต๊ะกับเสนาบดีเซี่ยและขุนนางทั้งสี่พร้อมกับคนในครอบครัวเช่นเคย ส่วนทหารทั้งหมดที่กำลังสร้างที่พักอยู่ก็ได้รับการดูแลจากบ่าวในเรือนพักฝั่งตรงข้าม ตอนนี้การก่อสร้างคืบหน้าไปอย่างรวดเร็วจนสามารถสร้างเรือนพักไปได้ถึงห้าหลังแล้ว เหลือเรือนพักอีกหนึ่งหลังก็สามารถให้ทุกคนที่มาพักผ่อนกันได้โดยไม่แออัด เพราะเรือนพักหลังหนึ่งสามารถเข้าพักได้ถึงยี่สิบคน ห้องน้ำต่าง ๆ ก็ถูกสร้างขึ้นมาประจำเรือนพักทั้งห้าหลังด้วยเช่นกัน นางต้องขอบคุณการควบคุมการก่อสร้างของนายช่างหวังจึงทำให้การก่อสร้างเป็นไปอย่างรวดเร็ว อีกทั้งทหารที่มายังมีวรยุทธ์สูงส่ง การทำงานที่ชาวบ้านธรรมดาต้องใช้เวลานานจึงแตกต่างจากทหารเหล่านี้ที่สามารถลดเวลาการทำงานได้มากกว่าครึ่งหลังอาหารเย็นสองชั่วยาม เสนาบดีเซี่ยกับขุนนางทั้งสี่ที่ยังคุยกันอยู่ที่ห้องโถงรับแขกเรือนหลักก็ขอตัวลาไปพักผ่อนยังเรือนพักของที่ดินอีกฝั่งหนึ่ง ซึ่งเครื่องนอนต่าง ๆ ทหารที่มาจำนวนหนึ่งนำเกวียนลาของบ้านหลินไปซื้อมาจากในเมืองไห่ตงก่อนเวลาอาหารเย็นแล้ว อีกทั้งทางร้านยังจัดส่งตามมาให้จนครบจำนวน

  • ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้   สวนผลไม้

    หลังจากทานอาหารเที่ยงกันเสร็จแล้ว เสนาบดีเซี่ยที่อยากพักที่หมู่บ้านแห่งนี้มากกว่าจะกลับไปพักในเมืองไห่ตง เขาจึงลองสอบถามหลินฉิงอันที่เป็นผู้ตัดสินใจแทนครอบครัวหลินจากที่เขาสังเกตมาตลอดก่อนหน้านี้“หากพวกข้าอยากพักที่นี่ เจ้าจะรังเกียจหรือไม่คุณหนูหลิน”“ท่านเสนาบดีแน่ใจหรือเจ้าคะ บ้านข้าคับแคบ อาจไม่สามารถรองรับคนจำนวนมากที่มาในครั้งนี้ได้น่ะเจ้าค่ะ”“เรื่องนั้นเจ้าไม่ต้องกังวลไป ข้าจะให้ทหารไปตัดไม้บนเขามาสร้างที่พักชั่วคราวเพิ่มเติม เพียงแต่ว่าเจ้าพอจะมีที่ว่างให้พวกเขาสร้างที่พักหรือไม่”“ที่ว่างมีอยู่เจ้าค่ะ หากท่านต้องการเช่นนี้จริง ๆ ก็สามารถสร้างที่พักชั่วคราวในที่ดินฝั่งตรงข้ามซึ่งเป็นโรงงานผลิตผลไม้แช่อิ่มได้เจ้าค่ะ ที่นั่นยังมีพี่ว่าอยู่อีกมาก”“เช่นนั้นก็ตกลงตามนี้ เรื่องอาหารการกิน เดี๋ยวข้าจะให้ทหารไปซื้อวัตถุดิบมาให้พวกเจ้าเอง อย่างไรฝ่าบาทก็มอบเงินจำนวนหนึ่ง

  • ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้   ครอบครัวนี้น่าสนใจ

    ขบวนของเสนาบดีเซี่ยหยุดลงที่หน้าบ้านตระกูลหลิน เขาลงมาพร้อมกับราชโองการในมือ ส่วนขุนนางอีกสี่คนก็ถือถาดสิ่งของต่าง ๆ สำหรับรับตำแหน่งที่ฮ่องเต้ทรงแต่งตั้งให้หลินฉิงอันเป็นพิเศษเจ้าเมืองเติ้งเห็นดังนั้นก็รีบประกาศเสียงดังให้ทุกคนคุกเข่าเตรียมรับราชโองการที่เสนาบดีเซี่ยกำลังจะประกาศเสนาบดีเซี่ยเดินมายังด้านหน้าขบวนที่ตอนนี้คนในตระกูลหลินกำลังคุกเข่าอยู่พร้อมกับขุนนางทั้งสี่ที่เดินตามหลังมาพร้อมรอยยิ้มบาง“หลินฉิงอัน รับราชโองการ ด้วยพรจากสวรรค์ทำให้แคว้นหมิงได้รับผู้มีความสามารถในการทำผลไม้แช่อิ่มดั่งเจ้า เพื่อให้เจ้าสามารถทำงานช่วยเหลือแคว้นและราษฎรได้อย่างราบรื่น ข้าหมิงอู่ ฮ่องเต้ในรัชกาลปัจจุบัน ขอแต่งตั้งให้หลินฉิงอันเป็นที่ปรึกษาพิเศษกรมเกษตร รั้งตำแหน่งขุนนางขั้นสี่ มีหน้าที่ให้ความรู้เกี่ยวกับการทำผลไม้แช่อิ่มและความรู้อื่น ๆ เพื่อพัฒนาแคว้นสืบไป จบราชโองการ”หลินฉิงอันไม่คิดว่าตนเองจู่ ๆ จะได้รับเกียรติเช่นนี้ นางรีบขานรับราชโองการแ

  • ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้   คนจากเมืองหลวง

    ขบวนเดินทางของเสนาบดีเซี่ยเดินทางถึงเมืองไห่ตงในหนึ่งเดือนต่อมา เจ้าเมืองเติ้งที่ทราบข่าวจากม้าเร็วของขบวนรีบออกมารอต้อนรับยังหน้าประตูเมือง ชาวบ้านทั่วไปไม่เคยเห็นขบวนขุนนางใหญ่มาก่อน พวกเขาต่างมามุงดูกันว่าเป็นคนใหญ่คนโตมาจากที่ใด ยิ่งเห็นเจ้าเมืองเติ้งพินอบพิเทาตั้งแต่คนบนรถม้ายังไม่ลงมาเสียด้วยซ้ำ ชาวบ้านก็ยิ่งให้ความสนใจเสนาบดีเซี่ยไม่ได้ลงจากรถม้าจนกระทั่งเข้าไปถึงจวนเจ้าเมืองที่เตรียมห้องพักสำหรับขบวนคนที่มาจำนวนมากในครั้งนี้“เชิญท่านเสนาบดีและขุนนางทั้งหลายเข้าพักที่จวนซอมซ่อของข้าน้อยก่อนขอรับ”“เจ้านำทางไปเถอะ ตอนนี้เวลาไม่เช้าแล้ว พรุ่งนี้เจ้านำทางพวกข้าไปยังหมู่บ้านต้าไห่ด้วยก็แล้วกัน พวกข้ายังมีงานต้องทำอีกมาก”“ขอรับ ๆ เชิญทางนี้เลยขอรับ”องครักษ์ทั้ง 100 คนที่เดินทางมากับขบวนเสนาบดีต่างแยกกันไปพักยังอีกจวนหนึ่งที่ว่างอยู่ในเมือง โดยมีพ่อบ้านในจวนเจ้าเมืองเป็นผู้ต้อนรับ

Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status