ตอนที่5 ลูกสะใภ้เปลี่ยนไป

หลังจากที่สำรวจข้าวของภายในตู้ โจวซิ่วหลันก็เลือกที่จะนำอาหารทั้งหมดไปเก็บเอาไว้ภายในห้องครัว ทุกคนภายในบ้านล้วนมีสิทธิ์ที่จะกินจะใช้ข้าวของทุกอย่างที่ใช้เงินของเฉินห่าวซวนซื้อมา 

หญิงสาวนำข้าวขาวอย่างดีเติมจนเต็มถัง รวมทั้งของทุกอย่างที่มีอยู่ แล้วจึงเก็บเข้าที่อย่างเป็นระเบียบ ก่อนที่เธอจะลงมือจุดเตาไฟเพื่อที่จะได้ลงมือทำอาหารเสียที ตอนนี้ท้องของเธอร้องประท้วงครวญคราง หิวจนไส้กิ่วหมดแล้ว

และกว่าที่เธอจะจุดไฟได้สำเร็จก็เล่นเอาเหงื่อตก เพราะที่บ้านเฉินยังคงใช้ถ่านและฟืนในการประกอบอาหาร จนเธออดที่จะคิดถึงเครื่องใช้ไฟฟ้าและสิ่งอำนวยความสะดวกต่างๆ ในยุคปัจจุบันไม่ได้ ตอนนี้ภายในเมืองนั้นมีไฟฟ้าใช้แล้ว แต่ในหมู่บ้านอู้หยวนไฟฟ้านั้นยังเข้ามาไม่ถึง แต่ก็คงจะอีกไม่นาน เพราะทางการเริ่มที่จะดำเนินการให้ไฟฟ้าเข้าถึงหมู่บ้านบ้างแล้ว

หากเธอจำไม่ผิดต้นปีหน้าไฟฟ้าก็จะเข้ามาถึงในหมู่บ้านอู้หยวน แต่ถึงจะเป็นเช่นนั้นแต่ก็ใช่ว่าผู้คนจะมีกำลังซื้อของอำนวยความสะดวกเหล่านั้น เพราะเครื่องใช้ไฟฟ้านั้นมีราคาแพงมาก แต่ละชิ้นนั้นถึงกับต้องใช้เงินเดือนทั้งเดือนของเฉินห่าวซวนเลยทีเดียว นั่นย่อมไม่ต้องกล่าวถึงเหล่าชาวบ้านทั่วไป แต่ถึงจะเป็นเช่นนั้นแต่ก็ยังดีที่มีแสงสว่างจากไฟฟ้าใช้มิใช่หรือ

เรื่องนั้นคงต้องปล่อยให้เป็นเรื่องของอนาคต บางทีกว่าจะถึงเวลานั้น เธออาจจะมีแหล่งรายได้ที่เป็นของตัวเองจนมีกำลังที่จะซื้อข้าวของเหล่านั้นก็ได้ แต่ตอนนี้คงต้องเร่งทำสิ่งที่อยู่ตรงหน้าให้สำเร็จเสียก่อน เพราะเธอกำลังหิวมากๆ

สำหรับอาหารมื้อนี้โจวซิ่วหลันเลือกที่จะต้มข้าวต้ม กินกับไข่เจียวและเนื้อตากแห้งทอด ยำผักดองที่มีอยู่ให้มีรสเผ็ดอีกซักจานก็เพียงพอแล้ว เพราะเป็นอาหารที่ทำได้ง่ายที่สุดและใช้เวลาเพียงไม่นาน เธอหิวจนไม่อาจที่จะรังสรรค์เมนูที่ทำยุ่งยากขึ้นมาในตอนนี้

หญิงสาวตักข้าวขาวใส่หม้อถึงสองกระบวยใหญ่โดยไม่คิดที่จะตระหนี่แม้แต่น้อย ก่อนจะนำข้าวไปล้างทำความสะอาดเอาสิ่งสกปรกออกหนึ่งครั้ง จากนั้นจึงล้างอีกครั้งโดยที่ครั้งนี้เธอนวดและขัดเมล็ดข้าวประมาณ 2-3 นาที ก่อนจะเทน้ำซาวข้าวในครั้งนี้ใส่ภาชนะเอาไว้โดยที่ไม่เททิ้ง เพราะน้ำซาวข้าวนั้นมีประโยชน์มาก ยิ่งเป็นข้าวในยุคนี้ที่ยังปราศจากสารเคมีนับว่าเป็นสิ่งล้ำค่า

น้ำซาวข้าวนั้นอุดมไปด้วยสิ่งที่มีประโยชน์ต่อความงามและผิวพรรณ และยังสามารถช่วยในการลดรสขมและเมือกของผักต่าง ๆ ได้ดีอีกด้วย และหากนำผักมาต้มด้วยน้ำซาวข้าวก็จะคงรสหวานอร่อยของผักเอาไว้มากกว่าการต้มด้วยน้ำธรรมดา

และเธอจะเก็บน้ำซาวข้าวเอาไว้เพื่อใช้ล้างหน้า 

ใช่ ใช้ล้างหน้า เพราะตอนที่เข้าไปในห้อง เธอได้เดินผ่านกระจก แล้วจึงได้เห็นว่าใบหน้าของตัวเองนั้นหมองคล้ำและแห้งกร้านเป็นอย่างมาก คงเป็นเพราะก่อนหน้านี้เธอทำความสะอาดห้องครัวจนเหงื่อไหลไคลย้อย จึงทำให้แป้งที่ทาเอาไว้บนใบหน้าหลุดลอกออก จึงเผยให้เห็นผิวเนื้อที่แท้จริง จนเธออดที่จะตกใจไม่ได้ที่ตัวเองในอดีตไม่รู้จักที่จะดูแลรักษาผิวพรรณของตัวเอง เธอในยุคปัจจุบันที่ดูแลตัวเองเป็นอย่างดีมาตลอด และรักสวยรักงามเป็นชีวิตจิตใจ จึงยากที่จะยอมรับได้

ไม่เข้าใจตัวเองในอดีตเลยจริงๆ ว่าเธอใช้เงินของเฉินห่าวซวน ซื้อเสื้อผ้าสวยๆ เครื่องประดับ รองเท้า และสิ่งของต่างๆ มากมายได้ แต่แล้วเหตุใดจึงไม่ซื้อครีมบำรุงผิวดีๆ มาบำรุงบำเรอตัวเองบ้าง บนโต๊ะเครื่องแป้งส่วนใหญ่ที่เธอเห็นนั้นมีเพียงแป้งตลับ ลิปสติกที่มีราคาแพง เครื่องสำอางที่ใช้แต่งแต้มสีสันบนใบหน้า และน้ำหอม สิ่งของเหล่านั้นทำให้เธอแทบจะหลั่งน้ำตา

ใบหน้าที่แท้จริงล้วนถูกปกปิดเอาไว้ด้วยสิ่งเหล่านั้น

เธอจะสวยเฉพาะเวลาที่แต่งหน้าไม่ได้ เกิดใครมาเห็นในตอนที่ไม่ได้แต่งหน้าจะทำอย่างไร 

ดังนั้นเธอจะต้องเริ่มดูแลตัวเองตั้งแต่ตอนนี้ ซึ่งการล้างหน้าด้วยน้ำซาวข้าวเป็นประจำจะช่วยชะล้างเอาสิ่งสกปรกออกจากใบหน้า ปกป้องผิวให้แข็งแรง รักษาสิวฝ้า ขจัดความมัน ทำให้ผิวหน้าขาวนวลเนียน นุ่มชุ่มชื่นและกระจ่างใสขึ้น 

หลังจากที่เทน้ำซาวข้าวเก็บเอาไว้แล้ว โจวซิ่วหลันจึงเติมน้ำลงไปในข้าวพอประมาณและนำหม้อข้าวต้มขึ้นตั้งบนเตาไฟทิ้งเอาไว้ ก่อนจะหันมาจุดเตาเล็กอีกเตาเพื่อจะทอดไข่เจียวและทอดเนื้อตากแห้งรอข้าวต้มสุก

เพียงไม่นานข้าวต้มที่เต็มไปด้วยเม็ดข้าวก็ส่งกลิ่นหอมกรุ่น กลิ่นหอมของไข่เจียวและเนื้อทอดก็หอมฟุ้งกระจายไปทั่วบ้าน ทำให้ท้องไส้ปั่นป่วน ยำผักดองทำเพียงใส่พริกสับ กระเทียมสับ เกลือและน้ำตาลอีกเล็กน้อย อาหารมื้อนี้ก็พร้อมทาน

โจวซิ่วหลันที่ทำไปชิมไปจนตอนนี้ไม่ได้รู้สึกหิวมากนัก จึงแบ่งอาหารใส่จานส่วนหนึ่ง จัดใส่ถาดเพื่อยกไปให้แม่สามี และอีกส่วนเก็บเอาไว้ให้เด็กทั้งสองที่ไม่รู้ว่าจะกลับมาเมื่อไหร่ ในส่วนของเธอนั้นก็แบ่งเอาไว้แต่พออิ่มเท่านั้น ไม่ได้คิดจะเอาเปรียบคนอื่นเช่นที่เคยทำ

ส่วนอีกด้านหนึ่งนั้น แม่เฉินที่รู้สึกตัวตื่นได้สักพักแล้ว กำลังอดทนกับความหิว นางได้กลิ่นของข้าวที่หอมละมุนและกลิ่นของอาหารที่หอมมากๆ แต่ก็ทำได้แค่เพียงสูดดมเท่านั้น จำไม่ได้แล้วว่ารสชาติของอาหารและข้าวเหล่านั้นเป็นเช่นไร ก่อนจะทอดถอนลมหายใจออกมาอย่างหมดสิ้นความหวัง

ทุกครั้งล้วนแล้วแต่เป็นเช่นนี้ หลังจากที่บุตรชายของนางจากบ้านไปไม่นาน นางและลูกอีกสองคนก็ไม่เคยได้สัมผัสรสชาติของอาหารดีๆ อีกเลย ทุกครั้งที่ลูกสะใภ้ของนางทำอาหาร อาหารเหล่านั้นล้วนไม่ตกมาถึงนางและลูกๆ ทั้งสอง จะมีก็เพียงแค่เศษข้าวเล็กๆ น้อยๆ ในน้ำที่ใสจนเห็นก้นหม้อ กับผักป่าอีกเล็กน้อยเท่านั้น

แม่เฉินกลืนน้ำลายลงคอครั้งแล้วครั้งเล่าบรรเทาความหิวที่เกิดขึ้น นางทำได้แค่เพียงนอนนิ่งๆ เหม่อมองออกไปนอกหน้าต่างด้วยแววตาเศร้าหมอง ได้แต่คิดถึงบุตรชายคนโตจับใจ ปล่อยให้ความหิวโหยนี้หายไปเองเหมือนเช่นทุกครั้ง เมื่อกลิ่นหอมของอาหารหายไป ก็หวังให้ความหิวของนางหายไปด้วยเช่นเดียวกัน

แม่เฉินได้แต่นึกโทษตัวเองมาตลอดที่ตนเป็นคนอ่อนแอ ไม่กล้าที่จะมีปากมีเสียงใดๆ ทั้งนั้น และไม่สามารถที่จะลุกขึ้นมาทวงความยุติธรรมให้กับตัวเองและลูกๆ ได้ ทั้งยังไม่สามารถที่จะปกป้องลูกๆ ของตัวเองได้เลย ในตอนนี้กลับยังไร้ประโยชน์ไม่อาจที่จะขยับตัวได้เลยด้วยซ้ำ

แต่ถึงแม้ว่าจะไม่ได้รับบาดเจ็บเช่นนี้ นางก็รู้ดีว่านางไม่อาจที่จะลุกขึ้นมาต่อต้านลูกสะใภ้ของตัวเองได้อยู่ดี เพราะนางกลัวและกังวลไปเสียทุกอย่าง

นางกลัวว่าหากบุตรชายรู้เข้าเขาจะหย่ากับลูกสะใภ้คนนี้ทันทีโดยไม่สนใจสิ่งใด หากเป็นเช่นนั้นก็คงจะไม่ดีแน่ เพราะไม่เพียงเป็นการทำให้ชีวิตคู่ของบุตรชายพังลง มันยังส่งผลกระทบกับหน้าที่การงานของเขาอีกด้วย กว่าที่เขาจะผลักดันตัวเองมายังจุดจุดนี้ได้นั้น ไม่ง่ายเลย

แม้ลูกสะใภ้จะมีนิสัยร้ายกาจมาก แต่นางก็ไม่ได้อยากให้ชีวิตของลูกชายต้องเกิดปัญหา นางจึงทำได้แค่เพียงอดทนเท่านั้น ตัวนางนั้นย่อมทนได้ไหว จะสงสารก็แต่ลูกอีกสองคนของนาง ได้แต่หวังว่าอีกฝ่ายจะพอมีเมตตาต่อน้องๆ ของสามีบ้าง ถึงแม้ว่าที่ผ่านมามันจะไม่เคยเกิดขึ้นเลยก็ตาม

ในขณะที่แม่เฉินจมอยู่กับความคิดมากมาย เสียงประตูห้องของนางก็ถูกเปิดออก ตามมาด้วยกลิ่นหอมของอาหารที่หอมฟุ้งมาแตะจมูก จนต้องหันหน้ากลับไปมอง

"คุณแม่ตื่นนานแล้วหรือคะ ถ้าอย่างนั้นก็กินข้าวก่อนเถอะค่ะ จะได้กินยา"

"...."

นี่นางกำลังฝันอยู่หรือ

แม่เฉินมองดูลูกสะใภ้ผู้ร้ายกาจที่ถือถาดอาหารเดินเข้ามาอย่างโง่งม ข้าวต้มถ้วยใหญ่ที่เต็มไปด้วยเม็ดข้าวขาวนุ่มดูน่ากิน ไข่เจียวที่ถูกทอดจนฟูเหลืองกรอบ แล้วยังจะเนื้อทอดอีกหลายชิ้น ผักดองที่ถูกปรุงรสมาอย่างดี ตอนนี้กำลังถูกวางเอาไว้ข้างกายของนาง

ฝ่ามืออ่อนนุ่มที่ยื่นเข้ามาจับไหล่ของนางทำให้แม่เฉินสะดุ้ง นางไม่ได้ฝันไปจริงๆ

แต่นางก็ทำได้แค่ปล่อยให้อีกฝ่ายประคองให้นางลุกขึ้นนั่ง แต่ทุกการกระทำนั้นได้สร้างความประหลาดใจให้นางเป็นอย่างมาก ทั้งการที่ใช้หมอนลองแผ่นหลังให้นางได้อิงกับผนัง และใช้หมอนอีกใบลองขาที่เจ็บของนางด้วยความอ่อนโยน

เกิดอะไรขึ้นกับลูกสะใภ้ผู้นี้ของนางกัน อีกฝ่ายดูแปลกไปตั้งแต่เมื่อเช้าแล้ว หรือลูกสะใภ้คิดจะวางยาสังหารนาง จึงพยายามทำดีด้วยเป็นครั้งสุดท้าย แต่ถึงแม้จะคิดเช่นนั้น แม่เฉินก็ยอมที่จะกินอาหารเหล่านั้นจนหมด หากจะต้องตายก็ไม่เป็นไร อย่างน้อยนางก็อิ่มท้องก่อนที่จะตาย