เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 729
บทที่เกี่ยวข้อง
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 730
หัวหน้าตระกูลหลิ่วกัดฟัน “อันกั๋วโหว นี่เจ้าคิดจะก่อกบฏรึ? ฝ่ายตรงข้ามคือพระชายาเสวียนนะ ตอนนี้อ๋องเสวียนมีกองทัพขนาดใหญ่ หากเขารู้ว่าเจ้ากล้าทำร้ายพระชายาของเขา เจ้ามีจุดจบไม่สวยแน่!”อันกั๋วโหวยิ้มหยัน “ใครจะรู้เรื่องนี้ล่ะ? ขอเพียงข้ากำจัดพวกเจ้าทุกคนทิ้งได้ ทุกอย่างก็จะสมบูรณ์แบบ”หัวหน้าตระกูลหลิ่วหรี่ตาลง “เจ้านี่มันช่างน่ารังเกียจนัก!”อันกั๋วโหวค่อย ๆ ก้มหน้าลงพลางเอนกายบนเก้าอี้แล้วพูดอย่างสบาย ๆ “ข้าน่ารังเกียจ? หากเจ้ายอมมอบแบบร่างลูกปัดอสนีบาตให้แต่โดยดีข้าก็ไว้ชีวิตที่ไร้ค่าของพวกเจ้าไปแล้ว เป็นเพราะพวกเจ้าตระกูลหลิ่วไม่รู้จักเข้าใจสถานการณ์ ถึงได้ลงเอยเช่นนี้!”เขาหยุดชะงักและตะโกนบอกคนข้างนอกว่า “ใครก็ได้มาพาคนเหล่านี้ไปเข้าคุกน้ำทีซิ!”หัวหน้าตระกูลหลิ่วแค้นจับใจ แต่เมื่อมองบุตรชายของเขาที่ฟุบหมดสติอยู่บนโต๊ะและซูชิงอู่ที่อยู่ตรงข้าม เขาก็ไม่กล้าแสดงอาการหุนหันพลันแล่นพลางคิดว่าตัวเองคงเลอะเลือนไปหมดแล้วถึงได้เชื่อคำพูดของสาวน้อยคนหนึ่งบางทีสาวน้อยผู้นี้อาจทนความยากลำบากไม่ได้ นางจึงติดตามอันกั๋วโหวมาอันกั๋วโหวสนใจนางตั้งแต่แรกพบและคงไม่คิดที่จะปล่อยนางกลับไป
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 731
“ใต้เท้า ซื่อจื่อยังเด็กจึงไม่เข้าใจท่าน เมื่อภายภาคหน้าท่านประสบความสำเร็จอย่างยิ่งใหญ่ เขาก็จะทราบถึงเจตนาดีของท่านเอง”อันกั๋วโหวหรี่ตา ทำให้ดวงตาเล็กลงไปอีก“ข้ามีทั้งทหารและเงิน แต่ดันติดอยู่ในที่เล็ก ๆ อย่างเมืองฉีมาหลายปี ฮ่องเต้เฒ่ากลัวข้ามาโดยตลอดและไม่ยอมให้ข้าได้ชีวิตอย่างเป็นสุข เขาคงลืมไปหมดแล้วว่าข้าเคยช่วยเหลือเขาอย่างไรให้ได้นั่งบัลลังก์!”เสียงของอันกั๋วโหวเริ่มเยือกเย็น “ข้าได้สานความสัมพันธ์กับองค์รัชทายาทแห่งแคว้นอู๋ตะวันตกเอาไว้ หากในภายภาคหน้าแคว้นหนานเย่พ่ายแพ้ ข้าก็จะเอาแคว้นหนานเย่อันใหญ่โตนี้มาอยู่ภายใต้การดูแลของข้า…”เมื่อเขาคิดได้เช่นนั้น อันกั๋วโหวก็ยิ้มมุมปากอย่างชัดเจนยิ่งกว่าเดิม ราวกับชีวิตเช่นดังที่หวังอยู่ใกล้แค่เอื้อมสำหรับเขา การโจมตีแคว้นหนานเย่ไม่ใช่เรื่องยาก คนจากตระกูลเจียวนั้นไม่น่ากลัวแม้แต่น้อย แต่คนเพียงผู้เดียวที่รับมือได้ยากคือเย่เสวียนถิง!อ๋องผู้เป็นเทพเจ้าสงครามผู้นี้เชี่ยวชาญในการใช้ความอ่อนแอสยบความแข็งแกร่ง แม้แคว้นหนานเย่จะมีทหารและม้าไม่มากนัก แต่เขาก็ยังเอาชนะศัตรูมาได้นั่นน่าทึ่งอย่างมาก!แต่ก็ใช่ว่าเย่เสวียนถิงจะไร้จุ
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 732
อันกั๋วโหวรู้สึกเหมือนถูกทึ้งหัวและวิงเวียนอยู่ครู่หนึ่ง เขาอ้วนอยู่แล้วอีกทั้งยังเคลื่อนไหวลำบาก เขาจึงไม่สามารถตอบสนองกับสิ่งใดได้ในขณะที่เขารู้สึกตัวและกำลังจะตะโกน ซูชิงอู่ก็พุ่งมาหาแล้วและกดหมอนนุ่ม ๆ ลงบนใบหน้าของเขาเขาหายใจไม่ออกและไม่สามารถส่งเสียงใดได้ และถูกตรึงไว้แน่นหนาจนไม่สามารถเป็นอิสระได้แม้ว่าเขาจะดิ้นรนอย่างสุดชีวิตก็ตามหลังจากนั้นไม่นานเขาก็หยุดการเคลื่อนไหวซูชิงอู่ดึงหมอนนุ่ม ๆ ออกมา เมื่อนางเห็นว่าอีกฝ่ายอาการหนักเนื่องจากหายใจไม่ออก นางก็ยิ้มุมปากจากนั้นนางหยิบยาออกมา ง้างปากของอีกฝ่ายแล้วป้อนเข้าไป“คิดจะใช้เล่ห์กลกับข้ารึ?”ซูชิงอู่ค่อย ๆ หรี่ตาพลางยกยิ้มมุมปาก นางลากอันกั๋วโหวไปที่เตียงด้วยมือข้างเดียว จากนั้นก็พันธนาการเขาด้วยผ้าม่านที่ขาดแล้วมัดไว้กับหัวเตียงเมื่อเห็นท่าทางที่ไม่รู้สึกตัวของเขา ซูชิงอู่ก็หยิบดาบสั้นออกมาและจัดท่าทางให้เขา แต่นางก็ไม่ได้รีบร้อนอะไรไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะทำความสะอาดหากมีเลือดเปื้อนตามร่างกายนางลุกขึ้นยืนสำรวจห้องเพื่อดูว่ามีอะไรที่นางสามารถใช้ได้หรือไม่ จากนั้นจึงหยิบเสื้อผ้าชุดใหม่ที่อันกั๋วโหวยังไม่ได้ใส่ออกมา
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 733
นับตั้งแต่ที่หลิ่วจ้งอิ๋น...จับซูชิงอู่ได้ เหตุใดคนที่ได้รับบาดเจ็บถึงเป็นเขามาตลอด?หลังจากที่ประตูปิดลง หัวหน้าตระกูลหลิ่วก็มองไปรอบ ๆ และมองไปยังฝ่ายตรงข้ามด้วยสีหน้าเคร่งขรึมทันใดนั้นเขาก็ได้ยินอันกั๋วโหวพูดว่า “ท่านหัวหน้าตระกูลหลิ่ว...”เสียงของอีกฝ่ายเป็นเสียงของสตรีที่คุ้นเคยอย่างมากหัวหน้าตระกูลหลิ่วตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง เขาสงสัยว่าตัวเองหูฝาดหรือไม่เขาจ้องมองไปที่ซูชิงอู่อย่างว่างเปล่าเป็นเวลานานจากนั้นเขาก็ถามด้วยความไม่แน่ใจ “พะ...พระชายา!”ซูชิงอู่พยักหน้าเล็กน้อย “อืม ข้าเอง”เคราของหัวหน้าตระกูลหลิ่วสั่นเทา เขาเดินวนรอบซูชิงอู่อย่างไม่มั่นใจอยู่สองสามครั้ง“ข้าเองก็เคยได้ยินเกี่ยวกับวิชาปลอมตัว แต่ไม่เคยเห็นทักษะที่น่าอัศจรรย์เช่นนี้มาก่อน วิธีการของพระชายานั้นช่างไม่เหมือนใครจริง ๆ …”ซูชิงอู่อดไม่ได้ที่จะเลิกคิ้วเมื่อได้ยินคำชมเชยมีคนไม่มากที่รู้ทักษะการปลอมตัวเช่นนี้ รวมไปถึงหลิ่วจ้งอิ๋นที่ได้เรียนรู้มันมาจากโลกยุทธภพ ทว่าการปลอมตัวของบางคนก็ยังเต็มไปด้วยความผิดพลาด และง่ายที่จะบอกได้ว่ามันไม่แนบเนียนเพียงแต่การปลอมตัวของซูชิงอู่นั้นกลับเหมือนจริงมากก
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 734
ทั่วทั้งจวนโหวดูเหมือนว่าจะมีเพียงสองคนนี้ที่รู้จักอันกั๋วโหวดีที่สุด ดังนั้นซูชิงอู่จึงรีบจัดการกับพวกเขาก่อนหากเป็นเช่นนี้นางจะได้วางแผนระยะยาวได้หลังจากหัวหน้าตระกูลหลิ่วได้มายืนอยู่ข้างหลังนางแล้ว ซูชิงอู่ก็พูดกับคนที่อยู่รอบตัว “ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป หัวหน้าตระกูลหลิ่วจะเป็นแขกผู้มีเกียรติในจวนของข้า ตอนนี้ข้าได้ตรวจสอบข้อเท็จจริงที่ว่าตระกูลหลิ่วแอบซ่อนสิ่งของของราชวงศ์แล้ว ปรากฎว่าพวกเขาเป็นผู้บริสุทธิ์ รีบให้คนไปแกะผนึกที่ประตูจวนตระกูลหลิ่วออกแล้วปล่อยให้คนของตระกูลหลิ่วกลับไป!”แม้จะเห็นสีหน้าพึงพอใจของอันกั๋วโหว แต่ผู้ที่อยู่ใต้บังคับบัญชาของเขาก็ไม่รู้สึกแปลกใจกับท่าทางที่เปลี่ยนไปอย่างกะทันหันของผู้เป็นนายเพราะคนรอบตัวเขาส่วนใหญ่รู้ว่าตระกูลหลิ่วเพียงแค่ทำให้ท่านใต้เท้าขุ่นเคืองและไม่ได้ก่ออาชญากรรมใดใดความผิดหรือความบริสุทธิ์ของพวกเขาเป็นเพียงเรื่องที่ขึ้นอยู่กับคำพูดของใต้เท้าเท่านั้น“ขอรับใต้เท้า!”หลังจากมีคำสั่งออกไป คนในจวนโหวก็เริ่มทำงานทันทีซึ่ง ณ เวลานี้ อันกั๋วโหวตัวจริงยังคงนอนหมดสติอยู่บนเตียงยิ่งมีคนรู้เกี่ยวกับตัวตนของนางน้อยเท่าไรก็ยิ่งดี ดั
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 735
ซูชิงอู่ยิ้มบาง ๆ เมื่อได้ยินเช่นนั้นนางตอบอีกฝ่ายด้วยน้ำเสียงของตัวเอง “ทายถูก แต่น่าเสียดายที่ไม่มีรางวัลให้…”ที่ปรึกษาทั้งสองกลับมาได้สติอีกครั้ง พวกเขามองซูชิงอู่ที่ปลอมตัวเป็นอัวกั๋วโหวด้วยสายตาตกตะลึง แม้จะมองนางอยู่เป็นเวลานาน แต่พวกเขาก็ไม่เห็นจุดผิดบกพร่องใดบนใบหน้าของนางเพราะซูชิงอู่ปลอมใบหน้าเหมือนแม้กระทั่งไฝเล็ก ๆ บนคางของอันกั๋วโหว...อีกทั้งช่วงนี้อันกั๋วโหวก็ไม่ได้ติดต่อกับใครเลย ในความคิดของพวกเขา ซูชิงอู่นั้นเหมือนสตรีที่อ่อนแอไร้พลัง พวกเขาจึงคาดไม่ถึงว่าซูชิงอู่ไม่เพียงแต่ต่อสู้ขัดขืนได้ แต่ยังปลอมตัวเป็นอันกั๋วโหวด้วย!ประมาทไปเสียแล้ว!ทั้งสองคนเองก็ฉลาด พวกเขารีบตะโกนไปทางประตูทันที “ช่วยด้วย ใต้เท้าผู้นี้เป็นตัวปลอม ใครก็ได้ช่วยด้วย…”น่าเสียดายที่พวกเขาตะโกนจนสุดปอดอยู่นานแต่ก็ไม่มีใครตอบกลับมาซูชิงอู่กล่าวว่า “คิดว่าข้าจะโง่เปิดเผยตัวตนที่แท้จริงต่อหน้าพวกเจ้ารึ แล้วจะปล่อยให้คนอื่นมาแอบฟังที่ประตูด้วยเนี่ยนะ?”คราวนี้ทั้งสองคนก็เงียบเสียงในที่สุดขณะนั้นหัวหน้าตระกูลหลิ่วเดินไปหาทั้งสองคนพลางดูเครื่องมือทรมานต่าง ๆ ในบริเวณใกล้เคียง เขาไล่สัมผัส
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 736
เมื่อหัวหน้าตระกูลหลิ่วนึกได้ว่าสองคนตรงหน้าคอยเป็นมือเป็นเท้าทำงานให้คนชั่ว เขาก็สะบัดแส้ในมือแม้เขาจะชราลงไปทุกปี แต่ความแข็งแกร่งกลับเพิ่มขึ้นตรงกันข้ามกับอายุ เขาโบกสะบัดแส้ในมือราวกับพยัคฆ์กำลังขู่คำราม“พระชายาไม่ต้องกังวล ข้าจะเค้นถามให้มันถ่ายเบาราดกางเกงเหมือนตอนเด็ก ๆ ไปเลย”ซูชิงอู่ “...”ไม่ต้องทำถึงขั้นนั้นก็ได้นางลุกเดินออกจากคุกใต้ดิน ยืนเอามือไพล่หลังพลางออกคำสั่งกับองครักษ์ที่เฝ้ายามอยู่อีกด้าน “ซื่อจื่อล่ะ?”“เรียนใต้เท้า ซื่อจื่อยังคงพักผ่อนอยู่ในห้องขอรับ”ซูชิงอู่พยักหน้าเล็กน้อยเมื่อได้ยินคำตอบ จากนั้นนางก็ไปยังเรือนด้านหลังที่ถานมู่ชิงอาศัยอยู่ด้วยตัวตนของอันกั๋วโหวพื้นที่แห่งนี้กว้างขวางอย่างมาก ทั้งยังเต็มไปด้วยร่มเงาของต้นไม้ เป็นสถานที่ที่ค่อนข้างเงียบสงบและโอ่อ่าเสียงพิณอันไพเราะที่ดังลอยมาเผยให้เห็นความสง่างามอันบริสุทธิ์ ทำเอาโสตประสาทที่ถูกฉีเทียนหยวนทรมานมาหลายวันบรรเทาลงไปได้มากเมื่อถานมู่ชิงได้ยินเสียงฝีเท้า เขาก็เงยหน้าขึ้นทันทีดวงตาของเขาจับจ้องไปที่ใบหน้าของอันกั๋วโหว จากนั้นก็ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งเขารีบลุกขึ้นยืนพลางโน้มตัวทำมือคำ
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 737
เมื่อซูชิงอู่ได้ยินอีกฝ่ายเรียกถามตัวตนของนาง นางก็หันหน้ามาโดยไม่แปลกใจเลยแม้แต่น้อย“ข้าไม่ใช่ท่านพ่อของเจ้า แต่เป็นบิดาต่างหาก”ทันใดนั้นดวงตาของถานมู่ชิงก็เบิกกว้าง เพราะชิงอู่ตอบเขาด้วยเสียงของสตรี!เขากำลังจะพูดอะไรบางอย่าง แต่กลับรู้สึกอ่อนแรงไปทั้งร่าง ดวงตาพร่ามัว และครู่ต่อมาเขาก็ล้มฟุบลงบนโต๊ะเล่นพิณของตัวเองซูชิงอู่เดินไปหาเขาอย่างเชื่องช้าพลางถอนหายใจเล็กน้อย นางยื่นมือออกไปหยิบแมลงสีดำตัวเล็ก ๆ บนคอของอีกฝ่ายที่กำลังจ้องเขม็งมาแล้วยัดกลับเข้าไปในขวดนางตบหัวถานมู่ชิงเบา ๆ พร้อมรอยยิ้ม “โชคดีที่เจ้าไม่รู้อะไร ไม่เช่นนั้นหัวของเจ้าคงหลุดจากบ่า ครั้งนี้เพื่อเห็นแก่หลิงจู ข้าจะไว้ชีวิตเจ้าก็แล้วกัน”แท้ที่จริงนางมาเพื่อทดสอบถานมู่ชิงหากอีกฝ่ายรู้แผนการกบฏของบิดาตนเองอยู่แล้ว จุดจบของเขาก็จะเหมือนกับอันกั๋วโหวทุกประการนางจะไม่เมตตาต่อกลุ่มกบฏชั่วช้าหน้าไหนทั้งนั้นก่อนที่นางจะเดินมาที่นี่ นางได้สั่งให้ทหารอารักขาออกไปหมดแล้ว นางจึงแบกถานมู่ชิงที่หมดสติออกมาจากเรือนด้านหลังใช่ แบกออกมา...นอกจากเสื้อผ้าที่ใช้ทำเป็นพุงป่อง ๆ บนร่างกายแล้ว ยังมีสิ่งของมากมายอยู่ใต้
บทล่าสุด
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 930
คนขายเนื้อทำสีหน้าหวาดกลัว “คนผู้นี้เลวทรามถึงเพียงนี้เลยรึ?”“เจ้าคอยระวังตัวเอาไว้ก็ไม่เป็นไรแล้ว ทางนั้นตรวจดูเสร็จรึยัง? ไปกันต่อเถิด!”เมื่อกองกำลังทำการค้นหาเสร็จเรียบร้อย คนขายเนื้อก็ยิ้มมุมปากเบา ๆเขาคิดไม่ถึงเลยว่าคนเหล่านี้จะพบเบาะแสทางตะวันตกของเมืองเร็วถึงเพียงนี้หากเขาไม่ได้เตรียมพร้อมมาก่อนหน้านี้และรีบปลอมตัวโดยไว เขาก็คงจะถูกจับได้ไปแล้วคนขายเนื้อรีบเข้าไปยังพื้นที่ด้านในสุดของร้านเขาเหลือบมองหนอนกู่ที่ซ่อนเอาไว้ในตู้ในหนึ่ง และเมื่อเปิดตู้ใบนั้น ดวงตาของเขาก็ฉายแววน่ากลัวออกมาผ่านมาหลายปี ดูเหมือนโลกภายนอกจะลืมความน่ากลัวของภูเขาศักดิ์สิทธิ์ไปแล้ว เริ่มแรกนั้นพวกเขาได้ครอบครองตำแหน่งระดับสูงของราชวงศ์ในแคว้นต่าง ๆ ซึ่งไม่ได้เป็นเพียงตำแหน่งในนามแต่มันสามารถแทรกแซงแคว้นนั้น ๆ และพลิกสถานการณ์ได้ตอนนี้เรื่องที่สำคัญที่สุดคือการแอบเข้าไปในพระราชวังเพื่อช่วยเหลือเจียงเฟยเอ๋อร์หากต้องการเข้าไปในพระราชวังมีการคุ้มกันอย่างแน่นหนาได้ก็ต้องใช้วิธีที่ต่างออกไปบุรุษผู้นั้นออกจากร้านขายเนื้อหมูที่ถูกตรวจค้นเรียบร้อยแล้ว พร้อมกับปิดประตูร้านแสร้งทำเป็นออกไปทำธุร
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 929
หลังจากซูชิงอู่ส่งชิงอวี่ออกไปก็ยังคงตื่นเต้นอยู่เล็กน้อยซูชิงอู่หาคนมาวาดภาพเหมือนเจ้าอาวาสในปีที่แล้วและส่งต่อให้คนอื่น ๆ เพื่อช่วยกันค้นหา ซึ่งมันก็ผ่านมานานมากแล้ว และมีเพียงชิงอวี่เท่านั้นที่นำข่าวที่ได้รับการยืนยันกลับมาแจ้งนางแม้จะยังไม่ได้เจอคนผู้นั้น แต่ก็หมายความว่านางจะได้รู้ความจริงของการตายของท่านแม่เสียทีหลังจากสงบสติอารมณ์ได้ ซูชิงอู่ก็ตัดสินใจเดินทางไปทันทีนางอยากไปเจอจิ้งซินผู้นั้นด้วยตนเองและถามเขาว่าเหตุใดตอนนั้นเขาถึงฆ่าท่านแม่ของนาง!คืนเดียวกันนั้นซูชิงอู่ได้พูดคุยเรื่องนี้กับเย่เสวียนถิงเมื่อเย่เสวียนถิงได้รับรู้เรื่องราวก็พยักหน้าเบา ๆ และตัดสินใจอย่างทันทีว่า “ข้าจะส่งคนไปจับเขามาให้เจ้า”ซูชิงอู่ได้ยินอีกฝ่ายตอบง่าย ๆ และห้วนก็อดไม่ได้ที่จะตะลึงและหัวเราะ“ได้”ตอนนี้มีศิษย์พี่ของเจียงเฟยเอ๋อร์คอยจับตาดูอยู่ในเมืองหลวง ซูชิงอู่จึงไม่สามารถไปหาคนผู้นั้นพร้อมกับชิงอวี่ได้บรรยากาศในเมืองหลวงเริ่มตึงเครียดขึ้นเรื่อย ๆแม้แต่ฮ่องเต้เช่นเย่ชิวหมิงก็สังเกตเห็นสัญญาณของเหตุการณ์ร้ายแรงบางอย่างที่กำลังจะตามมาเขาเคยได้ยินซูชิงอู่พูดว่าศัตรูที่ซ่อนตัวอ
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 928
ไป๋เฟิงก้มหัวลงอย่างเชื่อฟัง ราวกับมันได้กลายเป็นแมวตัวใหญ่ไปแล้วซูชิงอู่อดหัวเราะไม่ได้ “เจ้าคงเหนื่อยแย่ วันนี้ทำได้ดีมาก”ในที่สุดก็ได้ใช้ประโยชน์จากไป๋เฟิง สมกับที่เลี้ยงมันมานานไป๋เฟิงยืนขึ้นและอ้าปากหาว ส่วนสิงโตขนทองคำที่อยู่ข้าง ๆ ย่องเข้ามาทางด้านหลังซูชิงอู่ และใช้หัวถูเอวของนางดูเหมือนว่ามันต้องการให้ซูชิงอู่ลูบมันด้วยคนอื่น ๆ มองไปยังซูชิงอู่ที่มีร่างกายบอบบางยืนอยู่ตรงหน้าสัตว์ดุร้ายทั้งสอง พวกเขาทั้งหมดก็พูดไม่ออกอยู่นานนี่มัน...ร้ายกาจเกินไปแล้ว!แม้แต่กลุ่มบุรุษร่างใหญ่เช่นพวกเขาก็ยังไม่กล้าเข้าใกล้สัตว์ดุร้ายทั้งสองแม้แต่ครึ่งก้าว ทว่าซูชิงอู่กลับสามารถมีปฏิสัมพันธ์กับพวกมันได้อย่างกลมกลืนเหมือนพวกมันเป็นสัตว์เลี้ยงของนางเมื่อไม่ถูกยุงกัดและกินยาสมุนไพรที่ผสมไว้แล้ว ม้าทุกตัวในสนามฝึกก็สงบลงและกลับสู่ภาวะปกติทันทีที่ซูชิงอู่กลับมาถึงตำหนัก ก็เห็นหรงหย่าวิ่งเข้ามา“พระชายา เมื่อครู่มีคนมาพบท่านและบอกว่ามีเรื่องด่วนต้องรายงาน”“มีเรื่องด่วนอะไรรึ?”หรงหย่าส่ายหัว “ข้าก็ไม่รู้เช่นกัน ท่านไปดูก่อนเถิด”ซูชิงอู่สั่งให้คนพาผู้ส่งข่าวเข้ามาทันทีนางจ้อง
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 927
เลือดของแมลงวันติดอยู่ที่มือของซูชิงอู่ส่งกลิ่นแปลก ๆ ออกมาเมื่อซูชิงอู่มองชัด ๆ นางก็ได้รู้ว่ามันไม่ใช่แมลงวันแต่เป็น…แมลงมีปีกชนิดหนึ่งที่มีลักษณะคล้ายแมลงวันปากของแมลงมีความคมมาก สามารถเจาะทะลุขนของสัตว์บางชนิดได้ง่าย ทว่าแมลงมีปีกชนิดนี้ไม่สนใจมนุษย์และจะกัดเฉพาะสัตว์เท่านั้นที่แท้นี่คือสาเหตุหลักที่ทำให้สัตว์ในเมืองหลวงบ้าคลั่งในช่วงหลายวันนี้!ซูชิงอู่ยังสังเกตเห็นว่ายุงเหล่านี้ถูกพิษและเมื่อพวกมันแพร่พันธุ์ ในไข่ก็มีสารพิษดังกล่าวติดไปด้วยขอเพียงแมลงเหล่านี้ยังกัดสัตว์ต่อไป สารพิษก็จะค่อย ๆ สะสมทีละน้อยสุดท้ายก็ถึงขั้นทำให้เสียสติ!คนที่อยู่เบื้องหลังเรื่องนี้มีเจตนาชั่วร้ายหากนางไม่ค้นพบสิ่งนี้ก่อน เกรงว่าม้าศึกทั้งหมดจะต้องตายไปด้วยความบ้าคลั่งอีกทั้งยังไม่อาจทราบสาเหตุได้แน่นอนว่าม้าศึกเป็นส่วนสำคัญในกองทัพ หากทหารม้าเสียม้าไป ก็คงไม่ต่างไปจากคนอ่อนแอไร้ค่า...ซูชิงอู่ตัดสินใจอย่างรวดเร็ว“นำม้าทุกตัวไปไว้ในที่ปิดและหาทางฆ่าแมลงมีปีกเหล่านี้ให้สิ้นเสีย”รองแม่ทัพที่ติดตามนางมารีบจำคำสั่งนี้เอาไว้ทันที“รับทราบพ่ะย่ะค่ะพระชายา!”เขาก็รีบกระจายคำสั่งออก
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 926
เมื่อเย่เสวียนถิงได้ยินสิ่งที่ซูชิงอู่พูด สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนเป็นเยือกเย็น “ข้าจะส่งคนไปตรวจสอบ”ซูชิงอู่ส่ายหัวทันที “ยาพิษนี้คงไม่ได้อยู่ในอาหารสัตว์ อีกทั้งเมื่อมาลองคิดดู สัตว์ป่าจำนวนมากที่อยู่ใกล้เมืองหลวง รวมไปถึงม้าศึกล้วนติดพิษกันหมด มีเพียงมนุษย์เท่านั้นที่ไม่เป็นอะไร นี่เป็นเรื่องที่แปลกมาก และสิ่งที่สำคัญที่สุดคือไม่มีใครสามารถวางยาพิษม้าศึกในเมืองหลวงได้อย่างเงียบ ๆ ”การวิเคราะห์ของซูชิงอู่นั้นสมเหตุสมผลมาก แม้แต่เย่เสวียนถิงเองก็ขมวดคิ้วขึ้นมาหากหาสาเหตุไม่พบก็แก้ปัญหาไม่ได้แม้จะรักษาม้าหนึ่งในนั้นจนหายขาด แต่ก็จะกลับมามีอาการเดิมในอีกไม่ช้าไม่ไกลกันนักก็มีนายทหารระดับสูงนายหนึ่งวิ่งเข้ามาเขาหอบหายใจและกล่าวว่า “ท่านอ๋อง ทำการตรวจสอบเสบียงอาหารแล้วไม่พบสิ่งผิดปกติพ่ะย่ะค่ะ”“น้ำล่ะ?”“ตรวจสอบน้ำแล้วเช่นกัน ไม่มีร่องรอยของการวางยาพิษเลยพ่ะย่ะค่ะ”เมื่อได้ยินรายงาน เย่เสวียนถิงก็ขมวดคิ้วหนักกว่าเก่าคราวนี้แย่แล้วสิซูชิงอู่ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง “ช่วยทำให้ม้าทุกตัวสงบลงก่อนได้หรือไม่ เดี๋ยวข้าจะเข้าไปดูรางอาหารม้าเอง”“ได้พ่ะย่ะค่ะพระชายา กรุณารอสักครู่ ก
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 925
เริ่มแรก เขาสงสัยในเรื่องที่ซูชิงอู่เคยพูดจนเกิดความคิดจินตนาการบางส่วนขึ้นมา เรียกได้ว่าตอนกลางวันก็เอาแต่นึกถึง ตกกลางคืนก็เก็บมาฝันอีกแต่เขาไม่เคยได้ยินซูชิงอู่พูดถึงเรื่องนี้มาก่อนเลยจริง ๆเนื่องจากความฝันนั้นมันดูเพ้อเจ้อเกินไป เย่เสวียนถิงจึงไม่พูดออกมา เพราะกลัวว่ามันจะเป็นการเพิ่มภาระให้กับซูชิงอู่อย่างไม่มีเหตุผลหลายวันมานี้ซูชิงอู่อาศัยอยู่กับลูกน้อยทั้งสามของนางเพื่อชดเชยช่วงเวลาที่นางห่างพวกเขาไปนานเด็ก ๆ ที่เพิ่งจะอายุได้ไม่กี่เดือนแต่กลับต้องห่างจากอ้อมอกของพ่อแม่ นั่นทำให้ซูชิงอู่รู้สึกผิดขึ้นมาดังนั้นนางจึงไม่ได้ให้ความสำคัญกับเรื่องภายนอกมากนักทันใดนั้นนางก็นึกอะไรออกและถามว่า “เสวียนถิง ช่วงนี้หมาป่าเหล่านั้นที่อยู่ข้างนอกเป็นอย่างไรบ้าง?”เย่เสวียนถิงเงยหน้าขึ้นและพูดว่า “ไม่ได้มีเพียงสัตว์ร้าย แต่ยังกระทบไปถึงม้าศึกด้วย ไม่รู้ว่าเหตุใดถึงเริ่มไม่เชื่อฟังคำสั่งกัน”“เดี๋ยวข้าจะไปตรวจสอบเรื่องนี้เสียหน่อย”ซูชิงอู่รู้สึกได้โดยไม่รู้ตัวว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้องเกี่ยวกับเรื่องนี้แม้เรื่องจะดูเป็นเรื่องเล็กน้อยและไม่มีผลกระทบกับมนุษย์มากนัก แต่นางก็รู้สึกอ
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 924
ทันใดนั้นหมอหลวงซุนก็เหมือนจะคิดอะไรออก “เหมือนกับตอนที่พระชายาใช้ดอกไม้ชนิดหนึ่งเพื่อทำให้ม้าพยศคลั่งใช่หรือไม่พ่ะย่ะค่ะ?”“อืม ทำนองนั้นแหละ”สิ่งเหล่านั้นเป็นสิ่งที่นางพบในเภสัชตำรับ และหากใช้มัน ผลลัพธ์ที่ได้จะน่าทึ่งมากแม้ลงมือไปอย่างกะทันหัน แต่ก็ไม่มีใครจับได้ปรมาจารย์มือวางพิษที่แท้จริงคือผู้ที่วางยาพิษโดยไม่ทิ้งหลักฐานใด ๆ เอาไว้“ขอบพระทัยพระชายาสำหรับคำชี้แนะ หลังจากที่ได้พูดคุยกับท่าน กระหม่อมก็เข้าใจอย่างกระจ่างแจ้งแล้วพ่ะย่ะค่ะ”ซูชิงอู่ปิดเภสัชตำรับ “ข้าท่องเภสัชตำรับนี้จนจำขึ้นใจ และเข้าใจเนื้อหาด้านในได้คร่าว ๆ เพียงแต่ยังไม่พบวิธีที่จะไขความลับที่อยู่ในนั้น หวังว่าท่านจะช่วยเรื่องนี้ได้”คราวนี้ ทุกคนเชื่อมั่นในคำพูดของซูชิงอู่สิ่งที่พวกเขาไม่ได้สนใจ แต่พระชายากลับนำมาใช้งานได้ถึงขั้นนี้ ยังมีอะไรที่ต้องพูดกันอีกหรือ?ตาแก่เช่นพวกเขาที่อาศัยว่าตนอายุมากทำตัวอาวุโสดูถูกผู้อื่นนั้นเทียบเทียมพระชายาไม่ได้เลย!หลังจากที่ซูชิงอู่อธิบายเรื่องนี้จบ นางก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกและแอบหลบออกมาทางประตูใหญ่นางกลัวว่าคนเหล่านั้นจะถามนางว่านางศึกษาเรียนรู้ทักษะทางการ
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 923
หมอหลวงซุนขมวดคิ้วเล็กน้อย“อย่าพูดไร้สาระ นั่นจะเป็นไปได้อย่างไร? พระชายาไม่จำเป็นต้องโกหกพวกเราเลย โกหกพวกเราไปแล้วนางจะได้ประโยชน์อะไร?”คำพูดนี้ก็ถือว่ามีเหตุผลทุกคนต่างพูดไม่ออกทำได้แค่นั่งเงียบ ๆ แล้วพลิกหน้าอ่านต่อไปพลิกหน้ากระดาษตั้งแต่เช้าจรดค่ำ และอ่านจนถึงเช้าวันรุ่งขึ้นตำราทั้งเล่มถูกอ่านจนจบอย่างรวดเร็ว ทุกคนในสำนักหมอหลวงไม่ได้นอนมาสองวันสองคืน และตอนนี้ทุกคนดูเหนื่อยและมีสีหน้าทรุดโทรมเมื่ออ่านหน้าจนถึงสุดท้าย แม้แต่หมอหลวงซุนก็ตกอยู่ในความเงียบเพราะเภสัชตำรับเล่มนี้บันทึกเฉพาะโรคและวัตถุดิบยาที่ธรรดาทั่วไปมาก ๆ บางส่วนเท่านั้นข้อแตกต่างเพียงหนึ่งเดียวคือผู้อาวุโสเช่นพวกเขาได้เรียนรู้เกี่ยวกับวัตถุดิบยาหลายประเภทและพัฒนาแนวคิดใหม่ ๆแม้จะไม่ไร้ประโยชน์ แต่ความคาดหวังกับผลลัพธ์ก็แตกต่างกันมากเลยทีเดียวถึงขั้นทำให้พวกเขาขาดความมั่นใจและอดไม่ได้ที่จะคิดว่านี่น่ะหรือคือเภสัชตำรับที่ตระกูลฟางเฝ้าหวงแหนมานานหลายปี?ดวงตาของหมอหลวงซุนเต็มไปด้วยสีแดงก่ำที่เกิดจากการอดนอน“ในเมื่อเภสัชตำรับของตระกูลฟางไร้ประโยชน์ เช่นนั้นพระชายาไปเรียนรู้ทักษะด้านการแพทย์มา
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 922
“นี่คือวัตถุดิบยาและปริมาณที่คนผู้นั้นทำการวางยา ที่สำนักหมอหลวงของพวกท่านมีสิ่งนี้อยู่แล้ว หากจะทำยาถอนพิษก็คงไม่ใช่เรื่องยากกระมัง”“ไม่ยากพ่ะย่ะค่ะ ไม่ยาก!”หมอหลวงซุนยิ้มร่าราวกับได้รับสมบัติเขามองซูชิงอู่ที่ยังอยู่ในวัยหนุ่มสาว แต่กลับเก่งกาจกว่าเหล่าคนชราเช่นพวกเขาเมื่อรวมกับเภสัชตำรับของตระกูลฟางที่ซูชิงอู่พูดถึง หมอหลวงเฒ่าก็ดีใจจนเนื้อเต้นหากได้เรียนรู้และกลายเป็นคนที่เก่งกาจเหมือนพระชายา ระดับความรู้ของเขาก็จะเพิ่มขึ้นไปด้วยหรือไม่?แต่หมอหลวงซุนไม่เคยรู้เลยว่าทุกสิ่งที่ซูชิงอู่เรียนรู้ไม่ได้มาจากเภสัชตำรับของตระกูลฟางในเภสัชตำรับเล่มนั้นมีความแตกต่างตรงจุดไหน ตัวซูชิงอู่ในตอนนี้ก็ยังไม่รู้เลยด้วยซ้ำแม้ตอนตายไปในชาติก่อน เภสัชตำรับก็ถูกทำลายและไม่มีใครเห็นความลับที่ซ่อนอยู่ในนั้นจุดเด่นเพียงหนึ่งเดียวของเภสัชตำรับเล่มนั้นคือบันทึกข้อมูลวัตถุดิบยาจำนวนมากที่คนทั่วไปไม่ทราบและสรรพคุณลับบางส่วนบรรดาผู้อาวุโสของสำนักหมอหลวงพากันมาช่วยคิดค้นยาถอนพิษเพื่อที่จะได้อ่านเภสัชตำรับนั้นเร็ว ๆในที่สุดเช้าวันรุ่งขึ้นยาที่สามารถฟื้นฟูสติของสัตว์ร้ายได้ก็ถูกส่งมาให้ฮ่องเต้
