Share

บทที่ 2

ฉันคุกเข่าลงกับพื้นอย่างจนตรอก ต้องการเช็ดคราบเลือดบนพื้นให้สะอาด

แต่พอเช็ดออก เลือดสีสวยสดก็หยดลงมาเป็นกองอีกครั้ง

ราวกับไหลไม่หยุดเสียที เช็ดอย่างไรก็เช็ดไม่หมด

ฉันแตกสลายอย่างสิ้นเชิง

นั่งอยู่กับพื้น ขดตัวกลม ร้องไห้เงียบ ๆ ไร้สุ้มเสียง

ฉันไม่เข้าใจว่าเหตุใดพระเจ้าถึงทำกับฉันแบบนี้

ในตอนที่ฉันคิดว่าได้เจอรักแท้แล้ว ก็พบว่าแฟนเก่าคือพี่ชายต่างมารดาในอนาคตของฉัน

ในตอนที่ฉันต้องการยุติความรักที่มีต่อเซี่ยชิงโจว ก็บอกว่าฉันเป็นมะเร็งตับระยะสุดท้าย

ฉันเดินออกไปด้านนอกประตูด้วยจิตใจอันสับสน คาดไม่ถึงว่าแม่กำลังรออยู่ที่ประตูอย่างกังวลใจ

เธอไม่ได้ถามฉันว่าทะเลาะกับเซี่ยชิงโจวหรือไม่ แต่มองหน้าฉันด้วยความปวดใจ และถามฉันว่าเลือดมาจากไหน?

ในดวงตาของเธอมีความหวาดกลัวที่คุ้นเคยปรากฏขึ้น

นั่นคือร่องรอยที่ได้จากความรุนแรงในชีวิตสมรสกับพ่อผู้ให้กำเนิดก่อนจะมาแต่งงานใหม่

ฉันไม่อยากให้เธอเป็นห่วง จึงเอ่ยด้วยรอยยิ้มบอกว่าเป็นร้อนใน

แม่ถึงได้ถอนหายใจด้วยความโล่งอก พลางเร่งเร้าให้ฉันรีบไปพักผ่อน

ฉันอดทนต่อความเจ็บปวดกลับไปที่ห้องนอน นอนลงบนเตียง เหงื่อเย็นเยียบบนหน้าผากผุดขึ้นมา

ฉันกลืนยาแก้ปวดลงไปหลายเม็ด พลางหลับตาลง พยายามข่มตานอน

หากหลับไปแล้ว ก็จะไม่เจ็บปวดอีก

ในความฝันไม่มีเซี่ยชิงโจวที่ดุร้าย และไม่มีแม่ที่เอาแต่ร้องไห้ตลอดเวลา

ในขณะที่กำลังสะลึมสะลือ ฉันเหมือนได้ย้อนกลับไปในช่วงเวลาที่โรแมนติกที่สุดกับเซี่ยชิงโจว

ในตอนนั้น ฉันยังอาศัยอยู่ในชุมชนแออัดเขตใต้ คบหากับเขาด้วยความรักที่บริสุทธิ์ที่สุด

เราประสานมือกัน และเดินเตร็ดเตร่ไปตามท้องถนนอย่างไร้จุดหมาย

ฉันไม่ได้พูดถึงความยากจนของครอบครัว เขาเองก็ไม่ได้บอกว่าร่ำรวย

พวกเราต่างเป็นลูกที่โชคร้ายของครอบครัว ที่อยู่ด้วยกันเพื่อสร้างความอบอุ่น

เขาบอกว่าในอนาคตจะสร้างตัวด้วยมือเปล่า ทำให้พ่อมองเขาด้วยมุมมองใหม่

ฉันบอกว่าฉันอยากให้แม่หย่าร้าง อยู่ห่างจากพ่อที่ชอบใช้ความรุนแรงในบ้าน

ในขณะที่ฉันพูดถึงตรงนี้ แววตาของเด็กหนุ่มที่ไม่เก่งเรื่องการใช้คำพูดก็เต็มไปด้วยความสงสาร

เขายกมือขึ้นปาดน้ำตาที่หางตาของฉัน กอดฉันไว้ในอ้อมแขนอย่างไม่ถนัดนัก พลางตบบ่าฉันเบา ๆ พร้อมให้สัญญากับฉันว่า

“ซ่งอวี่ซือ ถ้ามีผมอยู่ จะไม่มีวันปล่อยให้คุณต้องหวาดหวั่นอีก”

ฉันไม่รู้จะบรรยายความรู้สึกในตอนนั้นอย่างไร แค่รู้สึกว่าหัวใจพองโตอย่างรุนแรง

วันนั้นเสื้อเชิ้ตของเซี่ยชิงโจวเปียกโชกไปหมด

ฉันยังนึกว่าเราจะมีวันเวลาที่ดีแบบนี้ไปชั่วชีวิต แต่จู่ ๆ เขาก็เลิกกับฉัน

ฉันไม่ยอมเลิก ถามเขาด้วยดวงตาแดงก่ำว่าเพราะเหตุใด

เขาบอกว่าไม่ชอบก็คือไม่ชอบแล้ว

ฉันไม่มีทางยอมแพ้กับคำพูดแบบขอไปทีอย่างนี้ จึงเริ่มตามตื๊อเขาอีกครั้ง

เกาลัดภูเขาในป่า ฉันปอกเปลือกเองกับมือ แม้เลือดไหลโชกก็ไม่ยอมหยุด

ชานมจากร้านดังในอินเทอร์เน็ต ต้องต่อคิวหลายชั่วโมงท่ามกลางแดดจ้า ฉันก็ยินดีลำบาก

ดังนั้น ทุกคนจึงรู้ว่ามหาวิทยาลัย h มีซ่งอวี่ซือที่ไร้ยางอายอยู่

พวกเขาทุกคนกำลังเดิมพันว่าเราจะคืนดีกันเมื่อไหร่

ทว่า

เมื่อเซี่ยชิงโจวรู้ว่าคนรักที่พ่อเซี่ยกำลังจะแต่งงานด้วยใหม่คือแม่ของฉัน

ฉันรู้ดีว่า...

เราจะไม่มีวันคืนดีกันอีกแล้ว

Related chapters

Latest chapter

DMCA.com Protection Status