“พี่ไม่กล้าเข้าห้องผู้หญิงตัวคนเดียวหรอกครับ พี่กลับเลยดีกว่า ไปแล้วนะไอ้อ้วน” ภพรักลูบหัวแมวอ้วน ก่อนจะลูบหัวนิราอย่างหมั่นเขี้ยว เดินกลับไปขึ้นลิฟท์ที่มันยังหยุดอยู่ชั้นเดิมนิราไม่มีมือที่จะไหว้ลาภพรัก ได้แต่อุ้มเจ้าอ้วนไว้ ยืนมองภพรักที่หันกลับมาโบกมือให้เธอ ก่อนจะมองเลยไปอีกด้านของคอนโด ที่มีผู้ชายตัวสูงที่คุ้นเคย ยืนพิงกำแพงมองมาที่เธอเช่นกัน“แย่แล้ว!” นิรารีบหันหลัง ก่อนจะเปิดหาคีย์การ์ดในกระเป๋าออกมาอย่างยากลำบาก เพราะอุ้มเจ้าแมวอ้วน“มานี่” เสือเดินมาใกล้เธอ ก่อนจะจับมือเธอให้เดินตามเขาไปเงียบๆ"คุณเสือคะ จะพานิราไปไหนคะ"นิรากอดเจ้าโอ้ไว้ในอ้อมแขนแน่นขึ้น เมื่อแมวอ้วนเริ่มตะกายเล็บไปทางมือเธอที่โดนเสือจับอยู่“ไอ้แมวนี่! เดี๋ยวจับโยนลงข้างล่างซะเลย” เสือหันมาดุไอ้ก้อนส้มๆ ที่ตะกุยเล็บใส่มือเขาไม่ยั้งอย่างหงุดหงิด“คุณเสืออย่าทำน้องโอ้นะ” นิรากอดแมวส้มแน่นขึ้น เมื่อเสือทำท่าจะมาจับมันโยนลงอย่างที่เขาว่าจริงๆติ๊ด!“เข้าไปสิ ทั้งคนทั้งแมวนั่นแหละ” เสือพูดก่อนจะเปิดประตูให้กว้างขึ้น เพื่อให้ทั้งเขาและเธอเข้าไปข้างในได้สะดวกขึ้น“ห้องใครคะคุณเสือ” นิราถามเสียงเบา มองรอบตัวช้าๆ
“หึ คุณก็ไม่ต่างกันเท่าไหร่นี่คะ คุณก็ต้องการแค่ร่างกายของฉัน”นิราพูดจบก็ดึงเสื้อของเสือแรงๆ จนกระดุมขาดเกือบหมด ชอบใช่ไหมร่างกายของเธอ ในเมื่ออยากได้เธอก็จะให้ แต่สิ่งเดียวที่เขาจะไม่ได้ คือหัวใจเธอ“อืม เธอก็มีดีแค่นั้นแหละ อย่างอื่นก็งั้นๆ แถมยังโคตรน่าเบื่อ” เสือมองเธอด้วยสายตาว่างเปล่า ต่างจากคนฟังที่รู้สึกเจ็บจนจุก ก่อนที่หยาดน้ำสีใสจะกลิ้งหล่นลงมาอย่างห้ามไว้ไม่ทัน“งั้นลองเอากับผู้หญิงน่าเบื่อดูแล้วกันค่ะ เผื่อมันทำให้หัวใจด้านๆ ของคุณเสือมีความรู้สึกเหมือนคนอื่นบ้าง” พูดจบนิราก็ก้มลงไปจูบปากเสือทั้งที่น้ำตานองหน้ากลับมาครั้งนี้ เธอคงอยู่ได้แค่สามเดือนตามสัญญานั่น ทั้งที่ตั้งใจไว้ว่าจะอยู่ที่นี่สองปี แต่ก็ดีเหมือนกัน เงินนั่นคงพอใช้หนี้ก้อนโตได้ และคงเหลือให้เธอกับแม่ใช้ชีวิตในบั้นปลายด้วยกันได้ เหนื่อยแล้วกับการที่ต้องอยู่อย่างอ้างว้างในเมืองใหญ่แห่งนี้นิราไม่อยากทำแบบนี้ แต่มันคงเป็นทางเดียว ที่เธอจะพาตัวเองกลับไปหาแม่ได้เร็วขึ้น แม้วิธีมันจะน่ารังเกียจในสายตาของเสือก็ตาม“อืม” เสือครางอื้ออึงในลำคอเพราะจูบของเธอ แม้มันจะไม่ต่างจากคืนนั้นเท่าไหร่ แต่มันก็อ่อนโยนมาก แม้บา
“เอามือออก แล้วครางซะ” เสือใช้มือที่ว่างดึงมือเธอออก ขยับนิ้วที่อยู่ในตัวเธอแรงขึ้นอีก เพื่อทำให้เธอครางตามคำสั่งของตัวเอง“อ๊ะ อ๊า” เสียงครางแผ่วดังมาจากปากของเธอ เสือจึงมุมปากขึ้นยิ้มอย่างพอใจ ปล่อยมือจากมือเธอ มาเค้นคลึงจุดเสียวให้แผ่วเบา ถ้าเขาไม่ทำให้เธอพร้อมมากกว่านี้ ของเธอได้ฉีกอีกรอบแน่“อ๊ะ อร้าย อื้อ คุณเสือ” นิราเผลอครางเรียกชื่อคนใจร้ายที่เอาแต่ชักมือเข้าออกในตัวเธอแรงๆ มืออีกข้างก็ลูบวนบนจุดเสียวที่สุดในตัวเธอ จรเธอเผลอครางเรียกชื่อเขาด้วยความเสียวกระสัน“อ๊ะ อื้อ คุณเสือ ฉัน อื้อ ฉันไม่ไหวแล้วค่ะ อร้าย อย่าทำแบบนั้น อร้าย”นิราบอกเสือเบาๆ ก่อนจะครางลั่น เมื่อเสือยกสะโพกเธอขึ้น แล้วขยับตัวลงไปจนใบหน้าชิดจุดอ่อนไหว ทั้งยังไล้ลิ้นชิมจุดอ่อนไหวให้ ส่วนมือก็ส่งนิ้วเข้าไปเพิ่ม แล้วขยับแรงๆจนเธอเสียวซ่านมากยิ่งขึ้น“อ๊ะ อ๊า อื้อ อร๊าย!” นิราที่โดนปลุกเร้าจากร่างสูงปล่อย ตัวไปตามการชักนำของเสือ ไม่นานก็เกร็งกระตุกปล่อยน้ำหวานสีใสออกเพราะความสุขสม“อืม” เสือยังคงใช้ปากกับลิ้นอ้อยอิ่งกับจุดซ่อนเร้นแสนสวยของเธอ ก่อนจะชักนิ้วเข้าออกช้าๆ แม้เธอจะเสร็จไปแล้วก็จริง แต่มันยังไม่พ
“คุณเสือ ชอบแบบนี้ไหมคะ?” นิราส่งสายตายั่วยวนไปให้เสือที่มองมานิ่งๆ ทั้งยังขยับมือที่กอบกุมหน้าอกตัวเอง ยกสะโพกส่ายไปมารับกับจังหวะของเขาด้วย“ร่านจัง” เสือมองภาพนั้นอย่างเฉยชา รู้สึกไม่ชอบใจเลยที่เธอทำตัวแบบนี้ เขาชอบนิราคนเดิมมากกว่า“ก็จะได้อยู่กันได้ไงคะ” นิรายกยิ้มเหยียดหยันส่งกลับไป ขยับเอวแรงขึ้น เมื่อเสือสวนสะโพกเข้าหาเธอแรงๆอย่างโกรธเคือง“อืม ไม่นานหรอกนิรา เพราะฉันขี้เบื่อ” เสือพูดจบก็กระแทกเอวแรงๆ ปล่อยน้ำสีขุ่นเข้าร่างเธออย่างรีบร้อน รู้สึกหมดอารมณ์จะทำกับเธอขึ้นมาทันทีเมื่อเจอท่าทีแบบนั้น“ก็ดีค่ะ เพราะนิราก็เบื่อเซ็กส์จืดชืดของคุณเสือเหมือนกัน” นิราพูดจบก็ลุกจากแท่งเนื้อแข็งขืนนั่น ก่อนจะเดินไปเข้าห้องน้ำในสภาพที่เปลือยเปล่า“แม่งเอ้ย!”ปึง! เสือฟาดหมอนไปทางประตูห้องน้ำ ก่อนมันจะกระทบกับประตู แล้วลงไปกองอยู่บนพื้น หลังจากนิราปิดประตูลงแค่เสี้ยววินาที“ฮึก ฮือ”นิรานั่งร้องไห้เงียบๆ อยู่ในอ่างน้ำที่ว่างเปล่า เธอจะทำยังไงกับหัวใจช้ำๆของเธอดี อยากหนีกลับบ้านไปหาแม่ ทั้งที่เพิ่งกลับมา คิดถึงเหลือเกิน คิดถึงอ้อมกอดที่คอยปกป้องเธอมาทั้งชีวิต“อีกสามเดือนนะคะแม่ หนูจะกลับไปอ
“ไปเอามาทำในนี้ เร็ว อย่าให้พูดซ้ำนะ”เสือพูดจบก็ก้มหน้าทำงานของตัวเองที่ทำค้างไว้ นิราจึงทำได้แค่เดินออกไปหยิบเอกสารทั้งหมด เข้ามาในห้องทำงานของคนชอบออกคำสั่ง“เอามานี่ กินให้หมดแล้วค่อยทำ ถ้าอยากรีบทำงาน ก็รีบๆกิน”“คุณนี่มันนิสัยแย่ที่สุด อะไรๆก็สั่ง”นิราหยิบจานเสต็กไปนั่งกินอีกด้านของห้องทำงาน ตรงที่มันมีโต๊ะขนาดกลางตั้งอยู่ จุดนี้มีไว้สำหรับนั่งจิบกาแฟชมวิวด้านนอก บางทีคุณเสือก็ใช้มันนั่งกินข้าวเวลาที่งานยุ่งๆ“กินด้วยสิ”เสือเดินมายืนซ้อนด้านหลังนิรา ที่นั่งก้มหน้ากินเงียบๆ ก่อนจะหลุดขำ เมื่อยัยนั่นหันมามองด้วยสีหน้าเหมือนเด็กหวงของกิน“ทำไมคุณไม่ซื้อมาสองกล่องอะ อย่ามาแย่งฉันแบบนี้สิคะ ฉันกินไปแล้วอะ”“เธอนี่มันขี้หวงจังเลย นั่นฉันเป็นคนซื้อนะ ฉันควรได้กินบ้างสิ”“คุณมันเจ้านายเจ้าปัญหา” นิราหันสเต็กแรงๆ ก่อนจะใช้ส้อมจิ้มชิ้นเนื้อ แล้วยื่นใส่ปากคนที่ขยับลงมานั่งอยู่ข้างๆ“อืม ค่อยคุ้มค่าเงินหน่อย” เสือเคี้ยวชิ้นเนื้อจนหมด ก่อนจะบอกนิราด้วยใบหน้าเรียบเฉย“คุณยังไม่จ่ายเงินฉันเลย ห้ามพูดมาก ถ้าอยากได้เซอร์วิสดีๆ ก็จ่ายมาซะสิห้าล้านอะ ถ้ายังไม่จ่ายก็อย่าบ่น ฉันหงุดหงิดเป็นนะ อื้อ
เสือพานิรามาเลือกชุดที่ร้านประจำที่เคยพาสาวๆมา แม้ไม่อยากทำกับเธอเหมือนผู้หญิงคนอื่นๆ แต่มันก็เลี่ยงไม่ได้ และถ้าให้ย้อนกลับไป เขาคงไม่ผูกมัดใครไว้ด้วยเงื่อนไขแบบนั้น“วันนี้คุณเสือพาใครมาคะ” เจ้าของร้านพูดอย่างดีใจที่เห็นหน้าคุณเสือ ลูกค้ากระเป๋าหนักที่สุดของร้านเธอ ช่วงนี้เธอไม่ค่อยเห็นหน้าเขาเลย รวมทั้งคนที่เขาควงด้วยก็นึกว่าเสือคนนี้จะสิ้นลายซะแล้ว แต่คงจะไม่ใช่ เพราะวันนี้เขาก็ควงผู้หญิงเข้าร้านเธอเหมือนที่เคย“เมีย” เสือแกล้งผู้หญิงที่เดินดูเสื้อผ้า อย่างไม่สนใจเขาสักนิด สนใจกันบ้างเถอะแม่คุณ นี่พามาซื้อชุดนะ มันต้องมาวัดตัวก่อนไม่ใช่รึไง ไม่ใช่เดินเลือกเหมือนซื้อเสื้อผ้าตามตลอดนัดแถวบ้าน“คะ? เมีย คุณเสือแต่งงานแล้วเหรอคะ”เจ้าของร้านทำหน้าสงสัยถ้าเสือแบบเขาแต่งงานจริงๆ มันก็ต้องมีข่าวลงหน้าหนังสือพิมพ์บ้างสิ แต่นี่ทุกอย่างกลับเงียบสนิท มีเพียงข่าวที่เขายกเลิกงานหมั้นเท่านั้น ที่เป็นข่าวดังลงหน้าหนังสือพิมพ์เมื่อสองเดือนก่อน แต่มันก็หายไปอย่างรวดเร็วเช่นกัน เพราะเขาคงปิดข่าวที่ส่งผลต่อธุรกิจด้วยตัวเอง“ยังครับ แต่คงอีกไม่นาน ดูแลดีๆหน่อยนะ อย่าให้ผมขายหน้า”เสือคิดว่าอีกไม่
“เป็นยังไงบ้างครับ ยอดขายดีขึ้นรึเปล่า” เสือถามคนที่อยู่ตรงหน้าด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน เธอรีบคล้องแขนของเสืออย่างเคยตัว“เพราะได้พี่เสือช่วยเลยค่ะ ยอดขายพุ่งกระฉูดเลย และงานเปิดตัววันนี้ก็ไปได้ดีสุดๆ ยอดจองรถก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ นี่ยังไม่ถึงเวลาเปิดตัวรถด้วยซ้ำนะคะ” มารีญาพูดทั้งยังฉุดแขนเสือให้เดินตามเธอไป ก่อนจะพากันไปนั่งเก้าอี้ที่อยู่ในงาน“เดี๋ยวจะโดนหนักกว่าเมื่อเช้า พาฉันมาแกล้งรึไงย่ะ” นิรามองเสือที่ไม่สนใจเธอเลยตั้งแต่ขึ้นรถมา เข้ามาถึงงานก็พูดในสิ่งที่ตัวเองอยากจะพูด แล้วก็ไปกับผู้หญิงคนอื่นง่ายๆ คนอะไรใจง่ายที่สุดเลยนิรามองคนที่คุยกันกระหนุงกระหนิงอย่างไม่ใส่ใจ ทำไมเธอต้องแคร์ด้วยละ ไม่สนใจแล้วโว้ย! นิราเดินไปสำรวจรอบงานอย่างสนใจ บางทีงานนี้อาจจะมีประโยชน์กับงานที่เธอทำ อย่างที่เขาบอกก็ได้“พี่เสือพาเลขามาแกล้งเหรอคะ” มารีญามองเสือยิ้มๆ พี่เสือไม่ค่อยควงใครมางานเปิดตัวอะไรแบบนี้นะ แต่นี่เธอเห็นพี่เสือเดินเข้างานมาพร้อมกับเลขา ถึงจะไม่ได้ควงแขน แต่เห็นได้ชัดเลยว่ามาด้วยกัน“เปล่าครับ พามาดูงาน”เสือมองตามนิราตลอด และเห็นว่าเธอมาดูงานจริงๆ งานกินอะนะ ยัยนั่นตรงดิ่งเข้าบูทของกิน
“ก็ดี จะไปก็ไปเถอะ เสียเวลา” แม้น้ำเสียงจะกระด้างเย็นชา แต่แววตากลับวูบไหวเจือแววเสียใจ ก่อนมันจะจางหายไปอย่างรวดเร็ว เสือไม่คิดจะกลับไปรื้อฟื้นอดีต อดีตก็คืออดีต แม้จะเคยรู้สึกอะไร เขาก็ไม่กลับไปอีกแล้วจุ๊บ!“ดูแลตัวเองดีๆ นะคะเสือ อย่าโยนหัวใจตัวเองทิ้งอีกละ” มัลลิกาจุ๊บแก้มเสือเบาๆ ก่อนจะพูดเตือนสติ เธอรู้ว่าเสือรู้สึกกับเธอมากกว่าคนอื่น แต่เขาไม่เคยคิดจะกลับมาง้อเธอเลย เอาแต่ทำร้ายหัวใจตัวเองโดยไม่รู้ตัวสักนิด และเธอไม่อยากให้เขาทำแบบเดิมอีกนิรามองภาพนั้นเงียบๆ ก็ปกติไง คนเขาเคยหมั้นกัน จะเสียใจทำไม ผู้ชายคนนั้นก็แค่ผูกมัดเธอไว้ด้วยเงิน จะไปหลงรักเขาไม่ได้เด็ดขาด ต้องทำให้สามเดือนต่อจากนี้ เป็นนรกสำหรับเขาให้ได้นิราเดินออกไปจากงานเงียบๆ ไม่สนใจกลับเข้าไปในงานอีก รวมทั้งไม่สนใจเจ้านายที่พาเธอมาด้วย กล้าทิ้งเธอ เธอก็จะทิ้งเขาให้ดูงานอยู่คนเดียว ดูให้เยอะๆเลยนะคุณเสือ@คอนโด“ทำไมไม่รอ”เสือถามด้วยน้ำเสียงราบเรียบ หลังจากเปิดประตูเข้ามาในห้องได้สำเร็จ นิราทำเพียงแค่มอง แล้วก้มหน้ากลับไปฟัดพุงแมวอ้วนต่อเธอมาถึงก่อนตั้งนาน คุณเสือเพิ่งจะกลับมา ตอนนี้ก็ดึกมากๆแล้ว เขาพาเธอไปงานนั้นต