หลายวันต่อมาเสือนั่งทำงานนิ่งๆ ไม่มีกะจิตกระใจทำงานเท่าที่ควร ทั้งที่งานกองเต็มหน้า แต่เขากลับไม่หยิบมันมาดูสักอย่าง ปล่อยให้มันกองท่วมหัวอย่างนี้แหละ เบื่อ!“พี่เสือ คุณนิรายังไม่กลับมาอีกเหรอ ลาเกือบห้าวันแล้วนะครับ” สิงค์เดินถือแฟ้มงานเข้ามาให้เสือ แต่หน้าห้องกลับว่างเปล่า ไร้เงาของเลขาคนสวย เขาจึงต้องเดินเอามาให้เอง“เห็นใครไหมละ ถ้าลาเพิ่มอีก 2 วัน หาคนใหม่มาแทนด้วย” เสือพูดจบก็หันหลังหนีหน้าน้องชายอย่างหงุดหงิด“อ่า ครับ” สิงค์รีบเดินออกไปจากห้องเร็วๆ ก่อนจะโดนระเบิดลง“คุณเจน ไปกินข้าวกัน” สิงค์เดินกลับมาเรียกเลขาตัวเองที่นั่งทำหน้าเรียบเฉยอยู่“ไม่ไป” เจนจิราตอบห้วนๆ อย่างไม่ชอบใจเจ้านายตอนนี้เอามากๆ“โกรธอะไรอีก หืม” สิงค์เอามือมาไล้วนใบหน้าสวยของเธอ“คุณสิงค์ไปยกเลิกงานหมั้นของเจนได้ยังไง” เจนจิราถามเสียงดุ เจ้านายเธอถืออภิสิทธิ์อะไร ไปยกเลิกกับทางนั้นเอง ทั้งที่คืนนั้นคุยกันแล้วว่า เธอจะเป็นฝ่ายไปคุยเอง“อยากหมั้นกับมันรึไงครับ ทั้งที่มีผัวแล้วนี่นะ” สิงค์นั่งลงบนโต๊ะของเธอ ตรงส่วนที่มันว่างเปล่า ก่อนจะมองมาที่เธอยิ้มๆ“นั่นมันเพราะคุณสิงค์บังคับ” เจนจิราพูดเสียงเบา กับสิ่
“พี่ไม่กล้าเข้าห้องผู้หญิงตัวคนเดียวหรอกครับ พี่กลับเลยดีกว่า ไปแล้วนะไอ้อ้วน” ภพรักลูบหัวแมวอ้วน ก่อนจะลูบหัวนิราอย่างหมั่นเขี้ยว เดินกลับไปขึ้นลิฟท์ที่มันยังหยุดอยู่ชั้นเดิมนิราไม่มีมือที่จะไหว้ลาภพรัก ได้แต่อุ้มเจ้าอ้วนไว้ ยืนมองภพรักที่หันกลับมาโบกมือให้เธอ ก่อนจะมองเลยไปอีกด้านของคอนโด ที่มีผู้ชายตัวสูงที่คุ้นเคย ยืนพิงกำแพงมองมาที่เธอเช่นกัน“แย่แล้ว!” นิรารีบหันหลัง ก่อนจะเปิดหาคีย์การ์ดในกระเป๋าออกมาอย่างยากลำบาก เพราะอุ้มเจ้าแมวอ้วน“มานี่” เสือเดินมาใกล้เธอ ก่อนจะจับมือเธอให้เดินตามเขาไปเงียบๆ"คุณเสือคะ จะพานิราไปไหนคะ"นิรากอดเจ้าโอ้ไว้ในอ้อมแขนแน่นขึ้น เมื่อแมวอ้วนเริ่มตะกายเล็บไปทางมือเธอที่โดนเสือจับอยู่“ไอ้แมวนี่! เดี๋ยวจับโยนลงข้างล่างซะเลย” เสือหันมาดุไอ้ก้อนส้มๆ ที่ตะกุยเล็บใส่มือเขาไม่ยั้งอย่างหงุดหงิด“คุณเสืออย่าทำน้องโอ้นะ” นิรากอดแมวส้มแน่นขึ้น เมื่อเสือทำท่าจะมาจับมันโยนลงอย่างที่เขาว่าจริงๆติ๊ด!“เข้าไปสิ ทั้งคนทั้งแมวนั่นแหละ” เสือพูดก่อนจะเปิดประตูให้กว้างขึ้น เพื่อให้ทั้งเขาและเธอเข้าไปข้างในได้สะดวกขึ้น“ห้องใครคะคุณเสือ” นิราถามเสียงเบา มองรอบตัวช้าๆ
“หึ คุณก็ไม่ต่างกันเท่าไหร่นี่คะ คุณก็ต้องการแค่ร่างกายของฉัน”นิราพูดจบก็ดึงเสื้อของเสือแรงๆ จนกระดุมขาดเกือบหมด ชอบใช่ไหมร่างกายของเธอ ในเมื่ออยากได้เธอก็จะให้ แต่สิ่งเดียวที่เขาจะไม่ได้ คือหัวใจเธอ“อืม เธอก็มีดีแค่นั้นแหละ อย่างอื่นก็งั้นๆ แถมยังโคตรน่าเบื่อ” เสือมองเธอด้วยสายตาว่างเปล่า ต่างจากคนฟังที่รู้สึกเจ็บจนจุก ก่อนที่หยาดน้ำสีใสจะกลิ้งหล่นลงมาอย่างห้ามไว้ไม่ทัน“งั้นลองเอากับผู้หญิงน่าเบื่อดูแล้วกันค่ะ เผื่อมันทำให้หัวใจด้านๆ ของคุณเสือมีความรู้สึกเหมือนคนอื่นบ้าง” พูดจบนิราก็ก้มลงไปจูบปากเสือทั้งที่น้ำตานองหน้ากลับมาครั้งนี้ เธอคงอยู่ได้แค่สามเดือนตามสัญญานั่น ทั้งที่ตั้งใจไว้ว่าจะอยู่ที่นี่สองปี แต่ก็ดีเหมือนกัน เงินนั่นคงพอใช้หนี้ก้อนโตได้ และคงเหลือให้เธอกับแม่ใช้ชีวิตในบั้นปลายด้วยกันได้ เหนื่อยแล้วกับการที่ต้องอยู่อย่างอ้างว้างในเมืองใหญ่แห่งนี้นิราไม่อยากทำแบบนี้ แต่มันคงเป็นทางเดียว ที่เธอจะพาตัวเองกลับไปหาแม่ได้เร็วขึ้น แม้วิธีมันจะน่ารังเกียจในสายตาของเสือก็ตาม“อืม” เสือครางอื้ออึงในลำคอเพราะจูบของเธอ แม้มันจะไม่ต่างจากคืนนั้นเท่าไหร่ แต่มันก็อ่อนโยนมาก แม้บา
“เอามือออก แล้วครางซะ” เสือใช้มือที่ว่างดึงมือเธอออก ขยับนิ้วที่อยู่ในตัวเธอแรงขึ้นอีก เพื่อทำให้เธอครางตามคำสั่งของตัวเอง“อ๊ะ อ๊า” เสียงครางแผ่วดังมาจากปากของเธอ เสือจึงมุมปากขึ้นยิ้มอย่างพอใจ ปล่อยมือจากมือเธอ มาเค้นคลึงจุดเสียวให้แผ่วเบา ถ้าเขาไม่ทำให้เธอพร้อมมากกว่านี้ ของเธอได้ฉีกอีกรอบแน่“อ๊ะ อร้าย อื้อ คุณเสือ” นิราเผลอครางเรียกชื่อคนใจร้ายที่เอาแต่ชักมือเข้าออกในตัวเธอแรงๆ มืออีกข้างก็ลูบวนบนจุดเสียวที่สุดในตัวเธอ จรเธอเผลอครางเรียกชื่อเขาด้วยความเสียวกระสัน“อ๊ะ อื้อ คุณเสือ ฉัน อื้อ ฉันไม่ไหวแล้วค่ะ อร้าย อย่าทำแบบนั้น อร้าย”นิราบอกเสือเบาๆ ก่อนจะครางลั่น เมื่อเสือยกสะโพกเธอขึ้น แล้วขยับตัวลงไปจนใบหน้าชิดจุดอ่อนไหว ทั้งยังไล้ลิ้นชิมจุดอ่อนไหวให้ ส่วนมือก็ส่งนิ้วเข้าไปเพิ่ม แล้วขยับแรงๆจนเธอเสียวซ่านมากยิ่งขึ้น“อ๊ะ อ๊า อื้อ อร๊าย!” นิราที่โดนปลุกเร้าจากร่างสูงปล่อย ตัวไปตามการชักนำของเสือ ไม่นานก็เกร็งกระตุกปล่อยน้ำหวานสีใสออกเพราะความสุขสม“อืม” เสือยังคงใช้ปากกับลิ้นอ้อยอิ่งกับจุดซ่อนเร้นแสนสวยของเธอ ก่อนจะชักนิ้วเข้าออกช้าๆ แม้เธอจะเสร็จไปแล้วก็จริง แต่มันยังไม่พ
“คุณเสือ ชอบแบบนี้ไหมคะ?” นิราส่งสายตายั่วยวนไปให้เสือที่มองมานิ่งๆ ทั้งยังขยับมือที่กอบกุมหน้าอกตัวเอง ยกสะโพกส่ายไปมารับกับจังหวะของเขาด้วย“ร่านจัง” เสือมองภาพนั้นอย่างเฉยชา รู้สึกไม่ชอบใจเลยที่เธอทำตัวแบบนี้ เขาชอบนิราคนเดิมมากกว่า“ก็จะได้อยู่กันได้ไงคะ” นิรายกยิ้มเหยียดหยันส่งกลับไป ขยับเอวแรงขึ้น เมื่อเสือสวนสะโพกเข้าหาเธอแรงๆอย่างโกรธเคือง“อืม ไม่นานหรอกนิรา เพราะฉันขี้เบื่อ” เสือพูดจบก็กระแทกเอวแรงๆ ปล่อยน้ำสีขุ่นเข้าร่างเธออย่างรีบร้อน รู้สึกหมดอารมณ์จะทำกับเธอขึ้นมาทันทีเมื่อเจอท่าทีแบบนั้น“ก็ดีค่ะ เพราะนิราก็เบื่อเซ็กส์จืดชืดของคุณเสือเหมือนกัน” นิราพูดจบก็ลุกจากแท่งเนื้อแข็งขืนนั่น ก่อนจะเดินไปเข้าห้องน้ำในสภาพที่เปลือยเปล่า“แม่งเอ้ย!”ปึง! เสือฟาดหมอนไปทางประตูห้องน้ำ ก่อนมันจะกระทบกับประตู แล้วลงไปกองอยู่บนพื้น หลังจากนิราปิดประตูลงแค่เสี้ยววินาที“ฮึก ฮือ”นิรานั่งร้องไห้เงียบๆ อยู่ในอ่างน้ำที่ว่างเปล่า เธอจะทำยังไงกับหัวใจช้ำๆของเธอดี อยากหนีกลับบ้านไปหาแม่ ทั้งที่เพิ่งกลับมา คิดถึงเหลือเกิน คิดถึงอ้อมกอดที่คอยปกป้องเธอมาทั้งชีวิต“อีกสามเดือนนะคะแม่ หนูจะกลับไปอ
“ไปเอามาทำในนี้ เร็ว อย่าให้พูดซ้ำนะ”เสือพูดจบก็ก้มหน้าทำงานของตัวเองที่ทำค้างไว้ นิราจึงทำได้แค่เดินออกไปหยิบเอกสารทั้งหมด เข้ามาในห้องทำงานของคนชอบออกคำสั่ง“เอามานี่ กินให้หมดแล้วค่อยทำ ถ้าอยากรีบทำงาน ก็รีบๆกิน”“คุณนี่มันนิสัยแย่ที่สุด อะไรๆก็สั่ง”นิราหยิบจานเสต็กไปนั่งกินอีกด้านของห้องทำงาน ตรงที่มันมีโต๊ะขนาดกลางตั้งอยู่ จุดนี้มีไว้สำหรับนั่งจิบกาแฟชมวิวด้านนอก บางทีคุณเสือก็ใช้มันนั่งกินข้าวเวลาที่งานยุ่งๆ“กินด้วยสิ”เสือเดินมายืนซ้อนด้านหลังนิรา ที่นั่งก้มหน้ากินเงียบๆ ก่อนจะหลุดขำ เมื่อยัยนั่นหันมามองด้วยสีหน้าเหมือนเด็กหวงของกิน“ทำไมคุณไม่ซื้อมาสองกล่องอะ อย่ามาแย่งฉันแบบนี้สิคะ ฉันกินไปแล้วอะ”“เธอนี่มันขี้หวงจังเลย นั่นฉันเป็นคนซื้อนะ ฉันควรได้กินบ้างสิ”“คุณมันเจ้านายเจ้าปัญหา” นิราหันสเต็กแรงๆ ก่อนจะใช้ส้อมจิ้มชิ้นเนื้อ แล้วยื่นใส่ปากคนที่ขยับลงมานั่งอยู่ข้างๆ“อืม ค่อยคุ้มค่าเงินหน่อย” เสือเคี้ยวชิ้นเนื้อจนหมด ก่อนจะบอกนิราด้วยใบหน้าเรียบเฉย“คุณยังไม่จ่ายเงินฉันเลย ห้ามพูดมาก ถ้าอยากได้เซอร์วิสดีๆ ก็จ่ายมาซะสิห้าล้านอะ ถ้ายังไม่จ่ายก็อย่าบ่น ฉันหงุดหงิดเป็นนะ อื้อ
เสือพานิรามาเลือกชุดที่ร้านประจำที่เคยพาสาวๆมา แม้ไม่อยากทำกับเธอเหมือนผู้หญิงคนอื่นๆ แต่มันก็เลี่ยงไม่ได้ และถ้าให้ย้อนกลับไป เขาคงไม่ผูกมัดใครไว้ด้วยเงื่อนไขแบบนั้น“วันนี้คุณเสือพาใครมาคะ” เจ้าของร้านพูดอย่างดีใจที่เห็นหน้าคุณเสือ ลูกค้ากระเป๋าหนักที่สุดของร้านเธอ ช่วงนี้เธอไม่ค่อยเห็นหน้าเขาเลย รวมทั้งคนที่เขาควงด้วยก็นึกว่าเสือคนนี้จะสิ้นลายซะแล้ว แต่คงจะไม่ใช่ เพราะวันนี้เขาก็ควงผู้หญิงเข้าร้านเธอเหมือนที่เคย“เมีย” เสือแกล้งผู้หญิงที่เดินดูเสื้อผ้า อย่างไม่สนใจเขาสักนิด สนใจกันบ้างเถอะแม่คุณ นี่พามาซื้อชุดนะ มันต้องมาวัดตัวก่อนไม่ใช่รึไง ไม่ใช่เดินเลือกเหมือนซื้อเสื้อผ้าตามตลอดนัดแถวบ้าน“คะ? เมีย คุณเสือแต่งงานแล้วเหรอคะ”เจ้าของร้านทำหน้าสงสัยถ้าเสือแบบเขาแต่งงานจริงๆ มันก็ต้องมีข่าวลงหน้าหนังสือพิมพ์บ้างสิ แต่นี่ทุกอย่างกลับเงียบสนิท มีเพียงข่าวที่เขายกเลิกงานหมั้นเท่านั้น ที่เป็นข่าวดังลงหน้าหนังสือพิมพ์เมื่อสองเดือนก่อน แต่มันก็หายไปอย่างรวดเร็วเช่นกัน เพราะเขาคงปิดข่าวที่ส่งผลต่อธุรกิจด้วยตัวเอง“ยังครับ แต่คงอีกไม่นาน ดูแลดีๆหน่อยนะ อย่าให้ผมขายหน้า”เสือคิดว่าอีกไม่
“เป็นยังไงบ้างครับ ยอดขายดีขึ้นรึเปล่า” เสือถามคนที่อยู่ตรงหน้าด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน เธอรีบคล้องแขนของเสืออย่างเคยตัว“เพราะได้พี่เสือช่วยเลยค่ะ ยอดขายพุ่งกระฉูดเลย และงานเปิดตัววันนี้ก็ไปได้ดีสุดๆ ยอดจองรถก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ นี่ยังไม่ถึงเวลาเปิดตัวรถด้วยซ้ำนะคะ” มารีญาพูดทั้งยังฉุดแขนเสือให้เดินตามเธอไป ก่อนจะพากันไปนั่งเก้าอี้ที่อยู่ในงาน“เดี๋ยวจะโดนหนักกว่าเมื่อเช้า พาฉันมาแกล้งรึไงย่ะ” นิรามองเสือที่ไม่สนใจเธอเลยตั้งแต่ขึ้นรถมา เข้ามาถึงงานก็พูดในสิ่งที่ตัวเองอยากจะพูด แล้วก็ไปกับผู้หญิงคนอื่นง่ายๆ คนอะไรใจง่ายที่สุดเลยนิรามองคนที่คุยกันกระหนุงกระหนิงอย่างไม่ใส่ใจ ทำไมเธอต้องแคร์ด้วยละ ไม่สนใจแล้วโว้ย! นิราเดินไปสำรวจรอบงานอย่างสนใจ บางทีงานนี้อาจจะมีประโยชน์กับงานที่เธอทำ อย่างที่เขาบอกก็ได้“พี่เสือพาเลขามาแกล้งเหรอคะ” มารีญามองเสือยิ้มๆ พี่เสือไม่ค่อยควงใครมางานเปิดตัวอะไรแบบนี้นะ แต่นี่เธอเห็นพี่เสือเดินเข้างานมาพร้อมกับเลขา ถึงจะไม่ได้ควงแขน แต่เห็นได้ชัดเลยว่ามาด้วยกัน“เปล่าครับ พามาดูงาน”เสือมองตามนิราตลอด และเห็นว่าเธอมาดูงานจริงๆ งานกินอะนะ ยัยนั่นตรงดิ่งเข้าบูทของกิน
“ทำไมไม่กลับบ้านเลยละ” เสือเดินออกมาถามลูกสาว ที่ยังไม่ยอมเข้าไปในบ้าน ข้างๆ เขาคือภรรยาและลูกสาวคนกลาง“ทำไมต้องกลับมาที่นี่ละคะ งานยุ่งจะตาย ตอนนี้คุณพ่อก็มีทุกอย่างครบแล้วนี่คะ จะแคร์ทำไม กับอีแค่ลูกคนเดียวไม่กลับมาบ้าน”ทุกครั้งที่เธอกลับมา เธอจะระเบิดความน้อยใจที่อัดอั้นไว้ทุกครั้งและหนีกลับไป แค่ดูเหมือนครั้งนี้จะแตกต่าง เพราะไอ้ตัวแสบที่กอดเธอไม่ปล่อย จึงไม่สามารถกลับขึ้นรถที่อยู่ห่างออกไปเพียงนิดเดียวได้เลย“นินทำไมพูดกับพ่อแบบนั้นละลูก”“แม่ก็เข้าข้างพ่อตลอด อยากรู้ไหมทำไมหนูถึงไม่อยากกลับ ก็เพราะว่าที่นี่ไม่ต้องการผู้หญิงแบบนินไง”นิรากำลังจะเอื้อมมือไปดึงลูกสาวของเธอที่กำลังร้องไห้น้อยอกน้อยใจอย่างทุกทีที่กลับมาบ้าน แต่คนเป็นสามีกลับเดินไปถึงตัวเธอก่อน แล้วดึงเธอมากอดไว้อย่างหวงแหน“ใครบอกครับว่าพ่อไม่ต้องการนิน พ่อรู้ว่าที่นิน ทำทุกอย่างจนมันเหนื่อย พ่อผิดเองที่ยกทุกอย่างให้นินดูแล แต่เพราะว่านั่นคือสิ่งที่พ่อเชื่อมั่น ว่านินทำได้ พ่อถึงยกให้ นินมีค่านะครับมีค่ากับพ่อและน้องทุกคน และนินมีค่าที่สุดกับแม่”“พ่อขอโทษที่ทำให้เสียใจ เพราะพ่ออยากได้ลูกชายมากจริงๆ แต่ไม่ใช่ว่าพ่อ
“พี่แพท จะไปเที่ยวกับลินินไหมคะ”“ทำไมต้องไป” แพทริคพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ก่อนจะเสมองไปทางอื่นเมื่อยัยเด็กไม่รู้จักโตยื่นหน้ามาใกล้“ก็ลินินกับมิรินเพิ่งเคยมา ไม่รู้จักที่นี่เลย นะคะ” เด็กน้อยให้เหตุผลแกมออดอ้อน ถึงพ่อจะพาไปเที่ยวบ่อยๆ แต่ที่นี่เพิ่งเคยมาจริงๆ“นะก่ะ” มิรินวัยสามขวบแล้วแต่พูดยังไม่ชัด เอ่ยปากพูดตามพี่สาว ก่อนที่เพเทอร์จะหัวเราะ โตแล้วแต่เธอยังพูดไม่ชัดเลย“ฟันหลอรึเปล่า ทำไมพูดไม่ชัด” เพเทอร์เป็นเด็กซนต่างจากพี่ชายที่นิ่งๆ เพเทอร์พูดจบก็จับใบหน้าน้องเล็กที่สุด แล้วเอามือไปดูฟันของน้องจริงๆ“ฮาฮา มิรินฟันหลอ” เพเทอร์หัวเราะสนุกสนาน และเด็กน้อยวัยสามขวบก็หัวเราะตามผู้ใหญ่ที่นั่งคุยกันอยู่ถึงกับส่ายหน้ากับเด็กๆ“พักผ่อนกันก่อนนะครับ พรุ่งนี้ค่อยพาเด็กๆ เที่ยว” อภิวัฒน์ พูดจบก็จับมือภรรยาลุกขึ้น“เด็กๆ ต้องกลับแล้ว น้องจะได้พักผ่อน พรุ่งนี้ค่อยมา” สิ้นเสียงเรียก เด็กชายทั้งสองก็วิ่งมาทางพ่อแม่ ก่อนจะวิ่งออกไปทางประตูโดยไม่รอใครเลย“เราก็ไปพักกันดีกว่า” นิราเดินมานั่งกับลูกสาวทั้งสอง ก่อนจะอุ้มมิรินไว้ในอ้อดกอด ส่วนลินินก็พยายามจะขึ้นมาขี่ที่หลังของนิราด้วยความลำบาก“ลิ
ตลอดเวลาที่อยู่ในห้อง เธอกับเขาทำเพียงแค่นั่งคุยกันถึงเรื่องราวที่ผ่านมา เพราะรู้จักกันไม่นานเธอกับเขาก็มีลูก และใช้เวลาทั้งหมดไปกับการเลี้ยงลูกและดูแลคนในครอบครัว จึงแทบไม่ค่อยได้คุยกันจริงจังแบบนี้เลยสักครั้งและการคุยกันแบบนี้มันช่างสนุก และมีความสุข เหมือนเธอกับเขาเพิ่งจะได้คุยกันเหมือนแฟนเป็นครั้งแรกเสือมองหน้าแดงระเรื่อของภรรยา ส่วนปากเธอก็ขยับคุยเรื่องของเธอให้เขาฟังไม่หยุด เมื่อไหร่จะเมาเนี้ย หมดไปสองขวดแล้วนะ“สนุกไหมครับ” เสือถามคนที่ยกแก้วเหล้าขึ้นดื่ม คงจะคอแห้งนั่นแหละ เล่นพูดไม่หยุดแบบนี้“ทั้งๆ ที่แต่งงานกันมา8 ปีแล้ว เพิ่งจะได้มาทำอะไรที่เหมือนแฟนกันครั้งแรก” นิราบอกด้วยรอยยิ้ม วันนี้เธอมีความสุขนะ แม้ตลอดเวลาที่ผ่านมาจะมีความสุขดี แต่การคุยกันแบบนี้ก็ทำให้เธอเข้าใจพี่เสือมากขึ้น“ครับ พี่ก็รู้สึกแบบนั้น”เสือปัดปอยผมออกให้ภรรยา ก่อนจะดึงเธอเข้ามากอด รอไม่ไหวหรอก ถ้ารอให้ยัยนี่เมาเขาต้องหลับก่อนแน่ๆเสือวางเธอลงบนเตียงกว้าง ทั้งยังสบตาคนที่มองเขาอยู่ตลอด เขาจะลองเสี่ยงดวงอีกครั้ง ถ้าครั้งนี้ไม่ท้อง เขาก็จะตัดใจเรื่องลูกชาย จะไปทำหมันแล้วนิราพลิกตัวขึ้นมาคร่อมทับคนที่
3 ปีผ่านไป“คุณพยัคฆ์ค่ะ ช่วยเซ็นอนุมัติการผลิตรถรุ่นใหม่ด้วยค่ะ”เลขาคนสวยที่มากด้วยความสามารถเดินเข้ามาวางเอกสารลงบนโต๊ะของเสือ ก่อนจะส่งสายตายั่วยวนให้เจ้านายสุดหล่อของเธอเธอเพิ่งจะมาทำงานได้เดือนเดียว เพราะคนเก่าของคุณพยัคฆ์ลาออกไป มันจึงเป็นโอกาศเหมาะที่เธอจะได้ทำงานเลขาให้เขาพยัคฆ์ตรงหน้าดูหล่อเหลา และภูมิฐาน แม้จะอายุ 38 ปีแล้ว แต่เขาก็ยังดูดีไปหมดทุกอย่างแก๊ก ปังงงงงงงนิราเปิดและปิดประตูลงเสียงดัง จนเลขาที่กำลังสงสายตาให้พยัคฆ์อยู่สะดุ้งทันที ก่อนเธอจะมองนิราที่เข้ามาใหม่อย่างสำรวจ ผู้หญิงคนนี้เป็นใครกัน เธอไม่เคยเห็น ก็สวยอยู่หรอกแต่ดูท่าทางไม่น่าจะใช่สเปคเจ้านายเธอ“บริษัทของพี่ทัศติดต่อมา ให้พี่เสือบินไปต่างประเทศด่วน ไม่ได้อ่านไลน์เหรอคะ”นิราไม่สนใจเลขาคนใหม่ของสามี แต่เดินมาหยุดหน้าโต๊ะ แล้วถามสามีนิ่งๆตอนนี้เธอทำหน้าที่ประสานงานกับบริษัทคู่ค้าทั้งหมดของอัครโยธินกุล และบริหารร้านเบเกอรี่ จึงต้องเข้าออกบริษัทบ่อยครั้ง แต่เลขาคนใหม่ที่เพิ่งเข้ามายังไม่เคยเจอเธอ และคงไม่รู้ว่าสามีเธอแต่งงานแล้ว มีลูกด้วยกันกับเธอถึงสองคน“ครับ พี่ยุ่งอยู่ยังไม่ได้อ่านไลน์ เดี๋ยวเสร็จนี
เสือพานิราอยู่ที่สวิตฯเดือนเดียวจริงๆ แต่ก็ถือว่าเที่ยวได้เยอะพอสมควร เพราะได้ครอบครัวของเมลานีที่อาศัยอยู่บ้านข้างๆ นำเที่ยวตลอด และตอนนี้ครอบครัวของเธอก็ยังอาสามาส่งที่สนามบินอีกด้วย“ถ้าคลอดแล้ว พาลูกสาวมาเที่ยวบ้างนะคะ” เมลานี บอกกับเสือและนิราที่นั่งรอขึ้นเครื่อง“แพทริคอยากไปหาน้องบ้าง” แพทริคที่พูดได้คล่อง บอกเบาๆ พลางวางมือลงบนท้องน้อยๆ ของนิรา“ถ้าน้องคลอดแล้ว จะส่งตั๋วเครื่องบินมาให้แพทริคนะคะ” นิราลูบหัวเด็กชายตัวน้อยอย่างเอ็นดู แพทริคชอบมาหาเธอบ่อยๆ และบ้านของเมลานีก็คอยช่วยเหลือเธอกับเสือมาตลอดหนึ่งเดือน“สัญญานะครับ”“จ้า” นิราเกี่ยวก้อยสัญญากับลูกครึ่งไทย-สวิตฯ ที่โตขึ้นต้องฉายแววความหล่อเหมือนแม่กับพ่อแน่ๆ“เดินทางปลอดภัยนะครับ” สามีของเมลานี ยกมือขึ้นจับเสือเป็นการกล่าวลา ก่อนจะพาเด็กๆ และภรรยาเดินจากไป“กลับบ้านเรากันเถอะครับ”เครื่องบินลำใหญ่ พาเสือกับนิรามาถึงกรุงเทพโดยสวัสดิภาพ ก่อนคนทั้งคู่จะขึ้นรถที่คุณหญิงส่งไปรับกลับมาที่บ้านของตัวเองเท่านี้ก็ถือว่าเขากับเธอปลอดภัยแล้วที่เหลือก็ใช้ชีวิตปกติ และรอแค่ลูกคลอดเท่านั้น“พี่เสือของขวัญเต็มบ้านเลยค่ะ” ทันทีที่เปิดเข
ก๊อกๆๆเหมือนผีจะหลอกเขากลางวันแสกๆ เพราะเสือไม่เห็นใครเลยแต่เสียงเคาะประตูยังดังอย่างต่อเนื่อง เสือจึงต้องเปิดประตูออกไปดู ว่าผีที่ไหนมาเคาะประตูบ้านกลางวันแสกๆ“Gruetzi”ทันทีที่เสือเปิดประตูออกไป ก็เจอเด็กคนนึงยืนยิ้มกว้าง ก่อนจะพูดอะไรก็ไม่รู้“????” เสือทำหน้างงอย่างหนัก เด็กผีนี่มาจากไหน ทำไมพ่อแม่ปล่อยออกมาเล่นคนเดียวแบบนี้ แถมพูดอะไรที่เขาฟังไม่รู้เรื่อง“Was musst du tun, Kind?” เสียงผู้หญิงที่ออกมาจากบ้านข้างๆ ตะโกนมาทางเขาและเด็กชายตัวน้อยเสือเข้าใจว่าคนสวิตฯส่วนใหญ่ใช้ภาษาเยอรมันในการสื่อสาร แต่เขาไม่มีความรู้เรื่องภาษาเยอรมันเลย เพราะเขาทำธุรกิจอยู่โซนเอเชีย ที่เน้นหลักทางจีน ภาษาจีนกับอังกฤษจึงเป็นภาษาที่เขามั่นใจมากที่สุด“สวัดดีค่ะ” ผู้หญิงที่เพิ่งออกมาจากบ้านข้างๆ เดินมาใกล้ก่อนจะพูดเป็นภาษาไทย เมื่อคนตรงหน้าเธอมีสีหน้างงๆ“ครับ?? คนไทย?”“เปล่าค่ะ แต่สามีฉันเป็นคนไทย” ผู้หญิงที่ดูยังไงก็เป็นชาวต่างชาติ พูดด้วยภาษาไทยที่ไม่ค่อยชัด แต่เสือกลับฟังรู้เรื่องกว่าภาษาที่เธอกับเด็กคนนี้พูดออกมาก่อนหน้านั้น“แพทริค ทำไมไม่สวัสดีละ แล้วการที่มาเคาะบ้านคนอื่น รู้ไหมมันเสียมารย
“พี่เสือเร็วหน่อย”นิราเอ่ยเร่งคนที่ทำหน้าที่ยกกระเป๋าเดินทางลงจากรถ ทั้งของเธอกับเขา เสือได้แต่ส่ายหัวกับความตื่นเต้นของเธอ แต่ก็ช่วยไม่ได้ที่เธอจะตื่นเต้น ก็นี่คือครั้งแรกที่เธอได้มาต่างประเทศอะเนอะ“ถ้าวิ่งพี่จะตีจริงๆ นะนิว” เสือดุคนที่เดินนำเขาไปทางบ้านพักหลังไม่ใหญ่นัก ใกล้ๆ ทะเลสาบลูเซิร์นที่เปรียบเสมือนหัวใจของประเทศสวิตเซอร์แลนด์“ขอบคุณนะคะที่พามา” นิราหันมาขอบคุณผู้ชายที่เธอรักที่สุด ก่อนกระชับเสือโค้ทกันหนาวแน่นขึ้นตอนนี้เพิ่งจะต้นเดือนมีนาเอง อากาศเลยยังหนาวอยู่นิดหน่อย แต่มันก็หนาวน้อยกว่าช่วง ธันวา-กุมภา อยู่ดี“ต้องไปขอบคุณมิล ที่ยกบ้านพักตากอากาศให้เรามาอยู่ฟรีๆ ถึงสองเดือน”ทันทีที่เสือเล่าเรื่องทั้งหมดให้เพื่อนๆ ฟัง และบอกว่าแม่เขาให้ไปพักผ่อนที่ต่างประเทศจนกว่าท่านจะจัดการเรื่องเสร็จ อรุณก็ต่อสายหามัลลิกา และเธอก็เสนอบ้านพักตากอากาศสุดหรู ริมทะเลสาบลูเซิร์นให้ทันที“พี่มิลบอกว่าเป็นของขวัญแต่งงานค่ะ” เธอคุยกับมัลลิกาแล้ว และพี่มิลยังบอกอีกว่า สงสารที่พี่เสือไม่เคยพาเธอไปฮันนีมูลเลย จึงยกบ้านพักให้เธอกับพี่เสือมาฮันนีมูลนั่นแหละ“ของขวัญที่คนให้วันแต่งเกาะยังไม่หมด
“รู้แล้วค่ะ โอ้ยมันจักจี้” นิราหลบคนที่เอาแต่แกล้งเธอ ด้วยการถูจมูกไปตามซอกคอ จนไรหนวดน้อยๆ นั่นทิ่มผิวเธอจนเกิดรอยแดงจางๆ“ไม่รักพี่เหรอครับ” เสือหยุดทุกการกระทำ ก่อนจะมองหน้าคนที่เขารักนิ่งๆ เธอไม่ค่อยบอกรักเขาเลย จนสงสัยว่าเธอรักเขาจริงหรือเปล่า“ถ้าไม่รักจะยอมเอาตัวเข้าแลกไหมละคะ มันจะมีผู้หญิงบ้าที่ไหน เอาตัวไปยั่วยวนคนที่ตัวเองไม่ได้รักละ” นิราพูดด้วยเสียงแผ่วเบา คิดถึงเรื่องนี้ทีไรก็ต้องอายหน้าแดงทุกที“ยั่วพี่บ่อยๆ นะ ไม่งั้นพี่จะทิ้งจริงๆ ด้วย”เสือชอบแกล้งเธอนะ เวลาที่เธอโกรธจนใบหน้าเล็กๆ นัั่นบูดบึ้งมันน่าหมั้นเขี้ยวที่สุด“ก็ลองดูสิคะ” นิราเลื่อนมือลงไปตามหน้าอกกว้าง ก่อนจะออกแรงบิดเมื่อเจอเป้าหมาย“โอ้ยยยย! ยัยบ้า พี่เจ็บนะ” เสือลูบหัวนมตัวเองปอยๆ ยัยนี่เป็นอะไรกับหัวนมนักหนาเนี้ย เดี๋ยวกัดคืนซะเลยนิ“ก็พูดไม่เข้าหู ถอยไปเลยค่ะ นิวจะไปอาบน้ำ ช้ากว่านี้เช้าพอดี” นิราดุคนที่ทิ้งตัวนอนลงบนที่นอน ทั้งยังกอดเอวเธอไว้หลวมๆ จนเธอขยับไปไหนไม่ได้เลย นี่มันจะเช้าแล้วนะ ตีสองแล้ว ขืนดึกกว่านี้เธอจะไม่อาบน้ำแล้วนะ“ไม่อาบก็ไม่เป็นหรอก นอนเถอะครับมันดึกแล้ว” ไม่อยากให้เธออาบน้ำดึกๆ เท
“ไม่เอาอย่าร้อง เดี๋ยวลูกในท้องจะเสียใจ อ่านคู่มือไหมเนี้ย เขาบอกว่าคนท้องห้ามเครียด ห้ามๆๆ เข้าใจไหม” มัลลิกาเช็ดน้ำตาให้นิราเบาๆ เห้อ!! เหมือนแม่ยัยเด็กนี่เข้าไปทุกที เธอแย่งคนที่ฉันรักไปนะยะ ยังจะมาอ้อนอะไรฉันแบบนี้อีก“นิวเป็นห่วงพี่เสือ”“รู้แล้วๆ ไม่ร้องนะ เดี๋ยวพาไปรอที่บ้านคุณแม่ จะได้มีคนอยู่ด้วย” มัลลิกาจับมือนิราไว้เบาๆไม่กล้าไปส่งเธอไว้บ้าน เพราะไม่อยากให้เธออยู่คนเดียว ตอนนี้แม่ของยัยเด็กนี่อยู่ที่บ้านคุณหญิงทิพย์อาภา เพราะคุณหญิงไม่อยากให้นิรารับภาระดูแลแม่ป่วย ท่านจึงอาสาดูแลให้ทั้งหมด ยัยนี่โชคดีขนาดไหนที่มีแม่สามีดีขนาดนี้ปังงงงงงงเสือเปิดประตูเข้ามาในร้านอย่างแรง จนประตูแบบผลัก ชนกันเสียงดัง เรียกให้นิรา มัลลิกา และเมธาวีที่เป็นผู้จัดการร้าน หันไปมองอย่างตกใจ“ขอโทษ!! นี่รีบมาแล้ว นิวกลับบ้านกันเถอะ”เสือเบาเสียงในตอนท้าย เมื่อนิราเดินแกมวิ่งมากอดเขาแน่น อย่างไม่คิดว่าตัวเองจะท้องอยู่สักนิด“ไปไหนมาคะ”“เดี๋ยวถึงบ้านพี่เล่าให้ฟังนะครับ” เสือแกะคนที่กอดเขาออกเบาๆ ก่อนจะยิ้มให้เธออย่างอ่อนโยนเป็นห่วงเธอมาก อยากจะมาหาเธอตั้งแต่ออกจากบริษัท แต่ก็วางใจเพราะมีมัลลิกาอย