“ฉันเพื่อนเล่นเหรอนิรา” เสือมองคนที่เอาแต่หนีไปอยู่อีกฝั่งของเตียง“ไม่ใช่ค่ะ แต่คุณเสือเป็นเจ้านาย มันน่ารังเกียจ ถ้าเราจะทำเรื่องแบบนั้นกัน” นิราเอาแต่วิ่งหนี เสือที่ไล่ตะครุบเธอราวกับเหยื่อ“ฉันก็บอกเธอทุกวันให้มาเป็นผู้หญิงของฉัน แต่เธอไม่เคยยอมไง” เสือหยุดเมื่อเริ่มเหนื่อย“คุณเสือ นี่คุณเคยรักใครบ้างไหมเนี่ย!” นิราละปวดหัวมากกว่าปวดใจคนๆ นี้เคยมีความรู้สึกรักบ้างไหม? รักที่แบบอยากให้ผู้หญิงคนนั้นเป็นของเขาคนเดียว หรือรักแบบที่อยากเป็นผู้ชายคนเดียวของผู้หญิงคนรักอะ แต่คนอย่างเขาน่าจะไม่เคยมี“ไม่เคย ทำไม? เธอรักฉันรึไง” เสือถามนิ่งๆ เหนื่อยที่จะวิ่งตามเธอแล้ว“คุณเสือโตเป็นควายแล้วนะ ต้องรู้จักรักและให้เกียรติคนอื่นบ้าง ไม่ใช่เห็นผู้หญิงเป็นแค่ที่ระบายอารมณ์นะ” นิราได้ทีก็สอนคนตัวโต ที่นั่งนิ่งหมดแรงอยู่บนเตียง“นิรา อย่าปากดี” เสือหันหน้ามาดุ นี่เขาเป็นเจ้านายหรือลูกเธอกันแน่“นิราแค่อยากรู้ ว่าคุณเสือไม่เคยรักใคร หรือไม่คิดจะรักใครจริงๆเลยเหรอคะ” นิรามีสีหน้าเศร้าลง“อยากรู้ไปทำไม”เสือไม่เคยถูกใครถามแบบนี้มาก่อน เขาไม่ได้รักสนุก แต่ที่ทำกับผู้หญิงที่เข้าหาเขาพวกนั้น เขาก็ทำแค
หลายวันต่อมาเสือนั่งทำงานนิ่งๆ ไม่มีกะจิตกระใจทำงานเท่าที่ควร ทั้งที่งานกองเต็มหน้า แต่เขากลับไม่หยิบมันมาดูสักอย่าง ปล่อยให้มันกองท่วมหัวอย่างนี้แหละ เบื่อ!“พี่เสือ คุณนิรายังไม่กลับมาอีกเหรอ ลาเกือบห้าวันแล้วนะครับ” สิงค์เดินถือแฟ้มงานเข้ามาให้เสือ แต่หน้าห้องกลับว่างเปล่า ไร้เงาของเลขาคนสวย เขาจึงต้องเดินเอามาให้เอง“เห็นใครไหมละ ถ้าลาเพิ่มอีก 2 วัน หาคนใหม่มาแทนด้วย” เสือพูดจบก็หันหลังหนีหน้าน้องชายอย่างหงุดหงิด“อ่า ครับ” สิงค์รีบเดินออกไปจากห้องเร็วๆ ก่อนจะโดนระเบิดลง“คุณเจน ไปกินข้าวกัน” สิงค์เดินกลับมาเรียกเลขาตัวเองที่นั่งทำหน้าเรียบเฉยอยู่“ไม่ไป” เจนจิราตอบห้วนๆ อย่างไม่ชอบใจเจ้านายตอนนี้เอามากๆ“โกรธอะไรอีก หืม” สิงค์เอามือมาไล้วนใบหน้าสวยของเธอ“คุณสิงค์ไปยกเลิกงานหมั้นของเจนได้ยังไง” เจนจิราถามเสียงดุ เจ้านายเธอถืออภิสิทธิ์อะไร ไปยกเลิกกับทางนั้นเอง ทั้งที่คืนนั้นคุยกันแล้วว่า เธอจะเป็นฝ่ายไปคุยเอง“อยากหมั้นกับมันรึไงครับ ทั้งที่มีผัวแล้วนี่นะ” สิงค์นั่งลงบนโต๊ะของเธอ ตรงส่วนที่มันว่างเปล่า ก่อนจะมองมาที่เธอยิ้มๆ“นั่นมันเพราะคุณสิงค์บังคับ” เจนจิราพูดเสียงเบา กับสิ่
“พี่ไม่กล้าเข้าห้องผู้หญิงตัวคนเดียวหรอกครับ พี่กลับเลยดีกว่า ไปแล้วนะไอ้อ้วน” ภพรักลูบหัวแมวอ้วน ก่อนจะลูบหัวนิราอย่างหมั่นเขี้ยว เดินกลับไปขึ้นลิฟท์ที่มันยังหยุดอยู่ชั้นเดิมนิราไม่มีมือที่จะไหว้ลาภพรัก ได้แต่อุ้มเจ้าอ้วนไว้ ยืนมองภพรักที่หันกลับมาโบกมือให้เธอ ก่อนจะมองเลยไปอีกด้านของคอนโด ที่มีผู้ชายตัวสูงที่คุ้นเคย ยืนพิงกำแพงมองมาที่เธอเช่นกัน“แย่แล้ว!” นิรารีบหันหลัง ก่อนจะเปิดหาคีย์การ์ดในกระเป๋าออกมาอย่างยากลำบาก เพราะอุ้มเจ้าแมวอ้วน“มานี่” เสือเดินมาใกล้เธอ ก่อนจะจับมือเธอให้เดินตามเขาไปเงียบๆ"คุณเสือคะ จะพานิราไปไหนคะ"นิรากอดเจ้าโอ้ไว้ในอ้อมแขนแน่นขึ้น เมื่อแมวอ้วนเริ่มตะกายเล็บไปทางมือเธอที่โดนเสือจับอยู่“ไอ้แมวนี่! เดี๋ยวจับโยนลงข้างล่างซะเลย” เสือหันมาดุไอ้ก้อนส้มๆ ที่ตะกุยเล็บใส่มือเขาไม่ยั้งอย่างหงุดหงิด“คุณเสืออย่าทำน้องโอ้นะ” นิรากอดแมวส้มแน่นขึ้น เมื่อเสือทำท่าจะมาจับมันโยนลงอย่างที่เขาว่าจริงๆติ๊ด!“เข้าไปสิ ทั้งคนทั้งแมวนั่นแหละ” เสือพูดก่อนจะเปิดประตูให้กว้างขึ้น เพื่อให้ทั้งเขาและเธอเข้าไปข้างในได้สะดวกขึ้น“ห้องใครคะคุณเสือ” นิราถามเสียงเบา มองรอบตัวช้าๆ
“หึ คุณก็ไม่ต่างกันเท่าไหร่นี่คะ คุณก็ต้องการแค่ร่างกายของฉัน”นิราพูดจบก็ดึงเสื้อของเสือแรงๆ จนกระดุมขาดเกือบหมด ชอบใช่ไหมร่างกายของเธอ ในเมื่ออยากได้เธอก็จะให้ แต่สิ่งเดียวที่เขาจะไม่ได้ คือหัวใจเธอ“อืม เธอก็มีดีแค่นั้นแหละ อย่างอื่นก็งั้นๆ แถมยังโคตรน่าเบื่อ” เสือมองเธอด้วยสายตาว่างเปล่า ต่างจากคนฟังที่รู้สึกเจ็บจนจุก ก่อนที่หยาดน้ำสีใสจะกลิ้งหล่นลงมาอย่างห้ามไว้ไม่ทัน“งั้นลองเอากับผู้หญิงน่าเบื่อดูแล้วกันค่ะ เผื่อมันทำให้หัวใจด้านๆ ของคุณเสือมีความรู้สึกเหมือนคนอื่นบ้าง” พูดจบนิราก็ก้มลงไปจูบปากเสือทั้งที่น้ำตานองหน้ากลับมาครั้งนี้ เธอคงอยู่ได้แค่สามเดือนตามสัญญานั่น ทั้งที่ตั้งใจไว้ว่าจะอยู่ที่นี่สองปี แต่ก็ดีเหมือนกัน เงินนั่นคงพอใช้หนี้ก้อนโตได้ และคงเหลือให้เธอกับแม่ใช้ชีวิตในบั้นปลายด้วยกันได้ เหนื่อยแล้วกับการที่ต้องอยู่อย่างอ้างว้างในเมืองใหญ่แห่งนี้นิราไม่อยากทำแบบนี้ แต่มันคงเป็นทางเดียว ที่เธอจะพาตัวเองกลับไปหาแม่ได้เร็วขึ้น แม้วิธีมันจะน่ารังเกียจในสายตาของเสือก็ตาม“อืม” เสือครางอื้ออึงในลำคอเพราะจูบของเธอ แม้มันจะไม่ต่างจากคืนนั้นเท่าไหร่ แต่มันก็อ่อนโยนมาก แม้บา
“เอามือออก แล้วครางซะ” เสือใช้มือที่ว่างดึงมือเธอออก ขยับนิ้วที่อยู่ในตัวเธอแรงขึ้นอีก เพื่อทำให้เธอครางตามคำสั่งของตัวเอง“อ๊ะ อ๊า” เสียงครางแผ่วดังมาจากปากของเธอ เสือจึงมุมปากขึ้นยิ้มอย่างพอใจ ปล่อยมือจากมือเธอ มาเค้นคลึงจุดเสียวให้แผ่วเบา ถ้าเขาไม่ทำให้เธอพร้อมมากกว่านี้ ของเธอได้ฉีกอีกรอบแน่“อ๊ะ อร้าย อื้อ คุณเสือ” นิราเผลอครางเรียกชื่อคนใจร้ายที่เอาแต่ชักมือเข้าออกในตัวเธอแรงๆ มืออีกข้างก็ลูบวนบนจุดเสียวที่สุดในตัวเธอ จรเธอเผลอครางเรียกชื่อเขาด้วยความเสียวกระสัน“อ๊ะ อื้อ คุณเสือ ฉัน อื้อ ฉันไม่ไหวแล้วค่ะ อร้าย อย่าทำแบบนั้น อร้าย”นิราบอกเสือเบาๆ ก่อนจะครางลั่น เมื่อเสือยกสะโพกเธอขึ้น แล้วขยับตัวลงไปจนใบหน้าชิดจุดอ่อนไหว ทั้งยังไล้ลิ้นชิมจุดอ่อนไหวให้ ส่วนมือก็ส่งนิ้วเข้าไปเพิ่ม แล้วขยับแรงๆจนเธอเสียวซ่านมากยิ่งขึ้น“อ๊ะ อ๊า อื้อ อร๊าย!” นิราที่โดนปลุกเร้าจากร่างสูงปล่อย ตัวไปตามการชักนำของเสือ ไม่นานก็เกร็งกระตุกปล่อยน้ำหวานสีใสออกเพราะความสุขสม“อืม” เสือยังคงใช้ปากกับลิ้นอ้อยอิ่งกับจุดซ่อนเร้นแสนสวยของเธอ ก่อนจะชักนิ้วเข้าออกช้าๆ แม้เธอจะเสร็จไปแล้วก็จริง แต่มันยังไม่พ
“คุณเสือ ชอบแบบนี้ไหมคะ?” นิราส่งสายตายั่วยวนไปให้เสือที่มองมานิ่งๆ ทั้งยังขยับมือที่กอบกุมหน้าอกตัวเอง ยกสะโพกส่ายไปมารับกับจังหวะของเขาด้วย“ร่านจัง” เสือมองภาพนั้นอย่างเฉยชา รู้สึกไม่ชอบใจเลยที่เธอทำตัวแบบนี้ เขาชอบนิราคนเดิมมากกว่า“ก็จะได้อยู่กันได้ไงคะ” นิรายกยิ้มเหยียดหยันส่งกลับไป ขยับเอวแรงขึ้น เมื่อเสือสวนสะโพกเข้าหาเธอแรงๆอย่างโกรธเคือง“อืม ไม่นานหรอกนิรา เพราะฉันขี้เบื่อ” เสือพูดจบก็กระแทกเอวแรงๆ ปล่อยน้ำสีขุ่นเข้าร่างเธออย่างรีบร้อน รู้สึกหมดอารมณ์จะทำกับเธอขึ้นมาทันทีเมื่อเจอท่าทีแบบนั้น“ก็ดีค่ะ เพราะนิราก็เบื่อเซ็กส์จืดชืดของคุณเสือเหมือนกัน” นิราพูดจบก็ลุกจากแท่งเนื้อแข็งขืนนั่น ก่อนจะเดินไปเข้าห้องน้ำในสภาพที่เปลือยเปล่า“แม่งเอ้ย!”ปึง! เสือฟาดหมอนไปทางประตูห้องน้ำ ก่อนมันจะกระทบกับประตู แล้วลงไปกองอยู่บนพื้น หลังจากนิราปิดประตูลงแค่เสี้ยววินาที“ฮึก ฮือ”นิรานั่งร้องไห้เงียบๆ อยู่ในอ่างน้ำที่ว่างเปล่า เธอจะทำยังไงกับหัวใจช้ำๆของเธอดี อยากหนีกลับบ้านไปหาแม่ ทั้งที่เพิ่งกลับมา คิดถึงเหลือเกิน คิดถึงอ้อมกอดที่คอยปกป้องเธอมาทั้งชีวิต“อีกสามเดือนนะคะแม่ หนูจะกลับไปอ
“ไปเอามาทำในนี้ เร็ว อย่าให้พูดซ้ำนะ”เสือพูดจบก็ก้มหน้าทำงานของตัวเองที่ทำค้างไว้ นิราจึงทำได้แค่เดินออกไปหยิบเอกสารทั้งหมด เข้ามาในห้องทำงานของคนชอบออกคำสั่ง“เอามานี่ กินให้หมดแล้วค่อยทำ ถ้าอยากรีบทำงาน ก็รีบๆกิน”“คุณนี่มันนิสัยแย่ที่สุด อะไรๆก็สั่ง”นิราหยิบจานเสต็กไปนั่งกินอีกด้านของห้องทำงาน ตรงที่มันมีโต๊ะขนาดกลางตั้งอยู่ จุดนี้มีไว้สำหรับนั่งจิบกาแฟชมวิวด้านนอก บางทีคุณเสือก็ใช้มันนั่งกินข้าวเวลาที่งานยุ่งๆ“กินด้วยสิ”เสือเดินมายืนซ้อนด้านหลังนิรา ที่นั่งก้มหน้ากินเงียบๆ ก่อนจะหลุดขำ เมื่อยัยนั่นหันมามองด้วยสีหน้าเหมือนเด็กหวงของกิน“ทำไมคุณไม่ซื้อมาสองกล่องอะ อย่ามาแย่งฉันแบบนี้สิคะ ฉันกินไปแล้วอะ”“เธอนี่มันขี้หวงจังเลย นั่นฉันเป็นคนซื้อนะ ฉันควรได้กินบ้างสิ”“คุณมันเจ้านายเจ้าปัญหา” นิราหันสเต็กแรงๆ ก่อนจะใช้ส้อมจิ้มชิ้นเนื้อ แล้วยื่นใส่ปากคนที่ขยับลงมานั่งอยู่ข้างๆ“อืม ค่อยคุ้มค่าเงินหน่อย” เสือเคี้ยวชิ้นเนื้อจนหมด ก่อนจะบอกนิราด้วยใบหน้าเรียบเฉย“คุณยังไม่จ่ายเงินฉันเลย ห้ามพูดมาก ถ้าอยากได้เซอร์วิสดีๆ ก็จ่ายมาซะสิห้าล้านอะ ถ้ายังไม่จ่ายก็อย่าบ่น ฉันหงุดหงิดเป็นนะ อื้อ
เสือพานิรามาเลือกชุดที่ร้านประจำที่เคยพาสาวๆมา แม้ไม่อยากทำกับเธอเหมือนผู้หญิงคนอื่นๆ แต่มันก็เลี่ยงไม่ได้ และถ้าให้ย้อนกลับไป เขาคงไม่ผูกมัดใครไว้ด้วยเงื่อนไขแบบนั้น“วันนี้คุณเสือพาใครมาคะ” เจ้าของร้านพูดอย่างดีใจที่เห็นหน้าคุณเสือ ลูกค้ากระเป๋าหนักที่สุดของร้านเธอ ช่วงนี้เธอไม่ค่อยเห็นหน้าเขาเลย รวมทั้งคนที่เขาควงด้วยก็นึกว่าเสือคนนี้จะสิ้นลายซะแล้ว แต่คงจะไม่ใช่ เพราะวันนี้เขาก็ควงผู้หญิงเข้าร้านเธอเหมือนที่เคย“เมีย” เสือแกล้งผู้หญิงที่เดินดูเสื้อผ้า อย่างไม่สนใจเขาสักนิด สนใจกันบ้างเถอะแม่คุณ นี่พามาซื้อชุดนะ มันต้องมาวัดตัวก่อนไม่ใช่รึไง ไม่ใช่เดินเลือกเหมือนซื้อเสื้อผ้าตามตลอดนัดแถวบ้าน“คะ? เมีย คุณเสือแต่งงานแล้วเหรอคะ”เจ้าของร้านทำหน้าสงสัยถ้าเสือแบบเขาแต่งงานจริงๆ มันก็ต้องมีข่าวลงหน้าหนังสือพิมพ์บ้างสิ แต่นี่ทุกอย่างกลับเงียบสนิท มีเพียงข่าวที่เขายกเลิกงานหมั้นเท่านั้น ที่เป็นข่าวดังลงหน้าหนังสือพิมพ์เมื่อสองเดือนก่อน แต่มันก็หายไปอย่างรวดเร็วเช่นกัน เพราะเขาคงปิดข่าวที่ส่งผลต่อธุรกิจด้วยตัวเอง“ยังครับ แต่คงอีกไม่นาน ดูแลดีๆหน่อยนะ อย่าให้ผมขายหน้า”เสือคิดว่าอีกไม่