“คุณเสือ ชอบแบบนี้ไหมคะ?” นิราส่งสายตายั่วยวนไปให้เสือที่มองมานิ่งๆ ทั้งยังขยับมือที่กอบกุมหน้าอกตัวเอง ยกสะโพกส่ายไปมารับกับจังหวะของเขาด้วย“ร่านจัง” เสือมองภาพนั้นอย่างเฉยชา รู้สึกไม่ชอบใจเลยที่เธอทำตัวแบบนี้ เขาชอบนิราคนเดิมมากกว่า“ก็จะได้อยู่กันได้ไงคะ” นิรายกยิ้มเหยียดหยันส่งกลับไป ขยับเอวแรงขึ้น เมื่อเสือสวนสะโพกเข้าหาเธอแรงๆอย่างโกรธเคือง“อืม ไม่นานหรอกนิรา เพราะฉันขี้เบื่อ” เสือพูดจบก็กระแทกเอวแรงๆ ปล่อยน้ำสีขุ่นเข้าร่างเธออย่างรีบร้อน รู้สึกหมดอารมณ์จะทำกับเธอขึ้นมาทันทีเมื่อเจอท่าทีแบบนั้น“ก็ดีค่ะ เพราะนิราก็เบื่อเซ็กส์จืดชืดของคุณเสือเหมือนกัน” นิราพูดจบก็ลุกจากแท่งเนื้อแข็งขืนนั่น ก่อนจะเดินไปเข้าห้องน้ำในสภาพที่เปลือยเปล่า“แม่งเอ้ย!”ปึง! เสือฟาดหมอนไปทางประตูห้องน้ำ ก่อนมันจะกระทบกับประตู แล้วลงไปกองอยู่บนพื้น หลังจากนิราปิดประตูลงแค่เสี้ยววินาที“ฮึก ฮือ”นิรานั่งร้องไห้เงียบๆ อยู่ในอ่างน้ำที่ว่างเปล่า เธอจะทำยังไงกับหัวใจช้ำๆของเธอดี อยากหนีกลับบ้านไปหาแม่ ทั้งที่เพิ่งกลับมา คิดถึงเหลือเกิน คิดถึงอ้อมกอดที่คอยปกป้องเธอมาทั้งชีวิต“อีกสามเดือนนะคะแม่ หนูจะกลับไปอ
“ไปเอามาทำในนี้ เร็ว อย่าให้พูดซ้ำนะ”เสือพูดจบก็ก้มหน้าทำงานของตัวเองที่ทำค้างไว้ นิราจึงทำได้แค่เดินออกไปหยิบเอกสารทั้งหมด เข้ามาในห้องทำงานของคนชอบออกคำสั่ง“เอามานี่ กินให้หมดแล้วค่อยทำ ถ้าอยากรีบทำงาน ก็รีบๆกิน”“คุณนี่มันนิสัยแย่ที่สุด อะไรๆก็สั่ง”นิราหยิบจานเสต็กไปนั่งกินอีกด้านของห้องทำงาน ตรงที่มันมีโต๊ะขนาดกลางตั้งอยู่ จุดนี้มีไว้สำหรับนั่งจิบกาแฟชมวิวด้านนอก บางทีคุณเสือก็ใช้มันนั่งกินข้าวเวลาที่งานยุ่งๆ“กินด้วยสิ”เสือเดินมายืนซ้อนด้านหลังนิรา ที่นั่งก้มหน้ากินเงียบๆ ก่อนจะหลุดขำ เมื่อยัยนั่นหันมามองด้วยสีหน้าเหมือนเด็กหวงของกิน“ทำไมคุณไม่ซื้อมาสองกล่องอะ อย่ามาแย่งฉันแบบนี้สิคะ ฉันกินไปแล้วอะ”“เธอนี่มันขี้หวงจังเลย นั่นฉันเป็นคนซื้อนะ ฉันควรได้กินบ้างสิ”“คุณมันเจ้านายเจ้าปัญหา” นิราหันสเต็กแรงๆ ก่อนจะใช้ส้อมจิ้มชิ้นเนื้อ แล้วยื่นใส่ปากคนที่ขยับลงมานั่งอยู่ข้างๆ“อืม ค่อยคุ้มค่าเงินหน่อย” เสือเคี้ยวชิ้นเนื้อจนหมด ก่อนจะบอกนิราด้วยใบหน้าเรียบเฉย“คุณยังไม่จ่ายเงินฉันเลย ห้ามพูดมาก ถ้าอยากได้เซอร์วิสดีๆ ก็จ่ายมาซะสิห้าล้านอะ ถ้ายังไม่จ่ายก็อย่าบ่น ฉันหงุดหงิดเป็นนะ อื้อ
เสือพานิรามาเลือกชุดที่ร้านประจำที่เคยพาสาวๆมา แม้ไม่อยากทำกับเธอเหมือนผู้หญิงคนอื่นๆ แต่มันก็เลี่ยงไม่ได้ และถ้าให้ย้อนกลับไป เขาคงไม่ผูกมัดใครไว้ด้วยเงื่อนไขแบบนั้น“วันนี้คุณเสือพาใครมาคะ” เจ้าของร้านพูดอย่างดีใจที่เห็นหน้าคุณเสือ ลูกค้ากระเป๋าหนักที่สุดของร้านเธอ ช่วงนี้เธอไม่ค่อยเห็นหน้าเขาเลย รวมทั้งคนที่เขาควงด้วยก็นึกว่าเสือคนนี้จะสิ้นลายซะแล้ว แต่คงจะไม่ใช่ เพราะวันนี้เขาก็ควงผู้หญิงเข้าร้านเธอเหมือนที่เคย“เมีย” เสือแกล้งผู้หญิงที่เดินดูเสื้อผ้า อย่างไม่สนใจเขาสักนิด สนใจกันบ้างเถอะแม่คุณ นี่พามาซื้อชุดนะ มันต้องมาวัดตัวก่อนไม่ใช่รึไง ไม่ใช่เดินเลือกเหมือนซื้อเสื้อผ้าตามตลอดนัดแถวบ้าน“คะ? เมีย คุณเสือแต่งงานแล้วเหรอคะ”เจ้าของร้านทำหน้าสงสัยถ้าเสือแบบเขาแต่งงานจริงๆ มันก็ต้องมีข่าวลงหน้าหนังสือพิมพ์บ้างสิ แต่นี่ทุกอย่างกลับเงียบสนิท มีเพียงข่าวที่เขายกเลิกงานหมั้นเท่านั้น ที่เป็นข่าวดังลงหน้าหนังสือพิมพ์เมื่อสองเดือนก่อน แต่มันก็หายไปอย่างรวดเร็วเช่นกัน เพราะเขาคงปิดข่าวที่ส่งผลต่อธุรกิจด้วยตัวเอง“ยังครับ แต่คงอีกไม่นาน ดูแลดีๆหน่อยนะ อย่าให้ผมขายหน้า”เสือคิดว่าอีกไม่
“เป็นยังไงบ้างครับ ยอดขายดีขึ้นรึเปล่า” เสือถามคนที่อยู่ตรงหน้าด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน เธอรีบคล้องแขนของเสืออย่างเคยตัว“เพราะได้พี่เสือช่วยเลยค่ะ ยอดขายพุ่งกระฉูดเลย และงานเปิดตัววันนี้ก็ไปได้ดีสุดๆ ยอดจองรถก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ นี่ยังไม่ถึงเวลาเปิดตัวรถด้วยซ้ำนะคะ” มารีญาพูดทั้งยังฉุดแขนเสือให้เดินตามเธอไป ก่อนจะพากันไปนั่งเก้าอี้ที่อยู่ในงาน“เดี๋ยวจะโดนหนักกว่าเมื่อเช้า พาฉันมาแกล้งรึไงย่ะ” นิรามองเสือที่ไม่สนใจเธอเลยตั้งแต่ขึ้นรถมา เข้ามาถึงงานก็พูดในสิ่งที่ตัวเองอยากจะพูด แล้วก็ไปกับผู้หญิงคนอื่นง่ายๆ คนอะไรใจง่ายที่สุดเลยนิรามองคนที่คุยกันกระหนุงกระหนิงอย่างไม่ใส่ใจ ทำไมเธอต้องแคร์ด้วยละ ไม่สนใจแล้วโว้ย! นิราเดินไปสำรวจรอบงานอย่างสนใจ บางทีงานนี้อาจจะมีประโยชน์กับงานที่เธอทำ อย่างที่เขาบอกก็ได้“พี่เสือพาเลขามาแกล้งเหรอคะ” มารีญามองเสือยิ้มๆ พี่เสือไม่ค่อยควงใครมางานเปิดตัวอะไรแบบนี้นะ แต่นี่เธอเห็นพี่เสือเดินเข้างานมาพร้อมกับเลขา ถึงจะไม่ได้ควงแขน แต่เห็นได้ชัดเลยว่ามาด้วยกัน“เปล่าครับ พามาดูงาน”เสือมองตามนิราตลอด และเห็นว่าเธอมาดูงานจริงๆ งานกินอะนะ ยัยนั่นตรงดิ่งเข้าบูทของกิน
“ก็ดี จะไปก็ไปเถอะ เสียเวลา” แม้น้ำเสียงจะกระด้างเย็นชา แต่แววตากลับวูบไหวเจือแววเสียใจ ก่อนมันจะจางหายไปอย่างรวดเร็ว เสือไม่คิดจะกลับไปรื้อฟื้นอดีต อดีตก็คืออดีต แม้จะเคยรู้สึกอะไร เขาก็ไม่กลับไปอีกแล้วจุ๊บ!“ดูแลตัวเองดีๆ นะคะเสือ อย่าโยนหัวใจตัวเองทิ้งอีกละ” มัลลิกาจุ๊บแก้มเสือเบาๆ ก่อนจะพูดเตือนสติ เธอรู้ว่าเสือรู้สึกกับเธอมากกว่าคนอื่น แต่เขาไม่เคยคิดจะกลับมาง้อเธอเลย เอาแต่ทำร้ายหัวใจตัวเองโดยไม่รู้ตัวสักนิด และเธอไม่อยากให้เขาทำแบบเดิมอีกนิรามองภาพนั้นเงียบๆ ก็ปกติไง คนเขาเคยหมั้นกัน จะเสียใจทำไม ผู้ชายคนนั้นก็แค่ผูกมัดเธอไว้ด้วยเงิน จะไปหลงรักเขาไม่ได้เด็ดขาด ต้องทำให้สามเดือนต่อจากนี้ เป็นนรกสำหรับเขาให้ได้นิราเดินออกไปจากงานเงียบๆ ไม่สนใจกลับเข้าไปในงานอีก รวมทั้งไม่สนใจเจ้านายที่พาเธอมาด้วย กล้าทิ้งเธอ เธอก็จะทิ้งเขาให้ดูงานอยู่คนเดียว ดูให้เยอะๆเลยนะคุณเสือ@คอนโด“ทำไมไม่รอ”เสือถามด้วยน้ำเสียงราบเรียบ หลังจากเปิดประตูเข้ามาในห้องได้สำเร็จ นิราทำเพียงแค่มอง แล้วก้มหน้ากลับไปฟัดพุงแมวอ้วนต่อเธอมาถึงก่อนตั้งนาน คุณเสือเพิ่งจะกลับมา ตอนนี้ก็ดึกมากๆแล้ว เขาพาเธอไปงานนั้นต
“คุณมันสมองไม่ปกติ” ผู้ชายอะไรอารมณ์ไม่ปกติสักวินาที นี่คือร่างที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้ ดีได้ไม่ถึง10 นาทีก็ร้าย ร้ายอยู่ดีๆ ก็นิ่ง ตามอารมณ์ไม่ทันเลย“อื้อ”“ไม่ต้องโยกเลยฉันไม่ใช่เด็ก”แล้วทำไมชอบทำเหมือนกล่อมเด็กตลอดเลย แม้จะพูดไปแบบนั้นแต่ก็แอบเคลิ้มไปกับการโยกตัวน้อยๆ ที่คุณเสือกำลังทำอยู่เหมือนกัน“นอนเถอะน่า รำคาญ ยัยขึ้บ่น”“คุณไม่อาบน้ำรึไง”“ไม่นอนฉันจะกดเธอให้จมเตียง”เท่านั้นแหละนิราจึงต้องข่มตานอน แล้วหลับไปอย่างรวดเร็วกับการกล่อมนอนของคุณเสือ เขาเห็นเธอเป็นเด็กรึไงถึงได้ทำแบบนี้ ทั้งที่เธออายุ 25 แล้ว ยังมาโยกตัวกล่อมเธอเป็นเด็กๆ ไปได้เสือปล่อยให้นิราหลับไปสักพัก ก่อนจะจับให้เธอนอนด้วยท่าที่สบาย จริงๆ เขาก็ชอบเธอนะ สองเดือนที่รู้จักกันมา ยัยนี่อารมณ์ไม่ปกติสักวัน เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย แถมขี้บ่นอีกต่างหาก อยู่ด้วยแล้วต้องใช้สมอง มากกว่าตอนใช้สมองทำงานซะอีก“อย่าทำตัวเหมือนผู้หญิงคนอื่นก็พอ”เสือพูดจบก็เดินไปอาบน้ำ ก่อนจะมานอนข้างๆ เธออีกครั้ง คิดว่าหมอนข้างแค่นี้จะกั้นเขาได้เหรอ คิดผิดแล้วละนิรา ถ้าเขาอยากจะกอดหรืออยากจะทำอะไรที่มากกว่านั้น เขาทำได้ทุกเมื่อ เพียงแต่เขาไม่อยากจะท
“ไม่เคยเห็นเสือมันว่างพาผู้หญิงมาเที่ยวสักครั้ง”อรุณที่นั่งเงียบตั้งแต่เห็นเสือเดินเข้ามาพูดขึ้นเบาๆ อย่างกลัวคนที่นั่งข้างๆ จะเสียใจ รู้ว่าเธอยังรักเสืออยู่ แม้วันนี้เธอจะเลือกเขาแทนเสืออดีตคู่หมั้น แต่เธอก็ยังไม่ลืมเสือสักที“คุณก็หัดทำตัวให้ว่าง แล้วพาฉันไปเที่ยวบ้างสิ ถ้าไม่นัดมา ก็คงไม่คิดจะมาเจอกันเลย” มัลลิกาไม่เข้าใจผู้ชายที่นั่งข้างๆ สักนิด ทำไมชอบทำให้ใบหน้าหล่อเหลาดูเศร้าหมองด้วย แค่เคยรักปะ ไม่ใช่ว่าจะเลิกรักไม่ได้ซะที่ไหน เสือก็เหมือนกันนั่นแหละ แต่ทุกอย่างมันก็ต้องใช้เวลา เธออยากขอเวลาลืมเสืออีกสักหน่อย“เหมือนคุณว่างอะมิล” อรุณก็ไม่ว่าง แต่คนที่ไม่ว่างเลยเป็นเธอมากกว่า ถ้าไม่ชวนมางานเปิดตัวรถของบริษัทเขา เธอก็คงไม่ยอมมานั่งให้เขามองหน้าอยู่แบบนี้หรอก“ที่รัก เรากลับกันเถอะ เหมือนจะเป็นก้างขวางคอเด็กๆ เข้าไปทุกวัน” มติภพ ท่านเป็นคนอารมณ์ดี ไม่รู้สึกอะไรถ้าลูกจะเลือกคนใหม่แทนเสือ แถมอรุณก็ดูท่าว่าจะจริงจังกับลูกสาวของท่านมากกว่าพ่อเสือร้ายนั่นซะอีก“คุณพ่อไม่ไปงานเปิดตัวรถของอรุณแล้วเหรอคะ” มัลลิกาถามบิดาที่จับมือภรรยาใหม่ลุกขึ้นยืน ทั้งที่ชวนเธอมางานเปิดตัวรถรุ่นใหม่ข
เสือพานิรามาเดินดูสัตว์น้ำก่อน ตอนแรกว่าจะไม่พามาหรอก แต่ยัยคนที่ยืนดูปลาอย่างสนใจ เอาแต่โวยวาย ว่าถ้าหลอกเธอออกมาแล้ว ต้องพาเธอมาดูจนกว่าเธอจะพอใจ“นี่คุณเสือ ฉันไม่อยากไปงานนั่นเลย”นิราไม่มั่นใจ ไม่อยากไปงานสังคมของคนมีเงินเท่าไหร่ เธอรู้ตัวดีว่าไม่เหมาะกับงานแบบนั้นหรอก ไม่อยากทำให้เขาขายหน้า“ทำไม กลัวรึไง” เขาอยากให้เธอเรียนรู้งานพวกนั้นไว้ เพราะมันมีประโยชน์ทั้งต่องานเลขา และหน้าที่ภรรยาเขาในอนาคตไม่รู้เขาหวังมากเกินไปรึเปล่า แต่ถ้าเป็นเธอ ชีวิตคู่อาจจะไปได้ดีก็ได้ เขาอายุ 30แล้ว และมันเหมาะที่จะสร้างครอบครัวกับใครสักคนแล้วตอนแรกคิดว่าจะให้มัลลิกาเป็นภรรยา แต่เขากับเธอ มันเข้ากันไม่ได้ตั้งแต่ทีแรก เขาเหนื่อยที่จะต้องมานั่งเอาใจผู้หญิงแล้ว นิราไม่ได้เรียกร้องให้เขาเอาใจ มีแต่เขาที่อยากเอาใจเธอเอง“กลัวสิ ฉันเป็นแค่เด็กที่คุณดูแล พาไปก็ขายหน้าคนเขาเปล่าๆ” นิราไม่ได้หันไปมองเสือที่ยืนซ้อนหลังเธออยู่ เธอมองแค่ปลาตัวโตที่ว่ายไปมาในกระจกใส ปลาที่ว่ายวนไปมาเพื่อหาทางออกสู่ทะเลที่มันจากมา มันช่างเหมือนเธอที่อยากออกไปแต่ก็ออกไม่ได้“อยากเปลี่ยนเป็นอย่างอื่นไหม”เสือก้มลงสูดดมกลิ่นหอ