บทที่ 314

นี่เป็นครั้งแรกที่เฉินหลิวหลิ่วได้ยินเซียวท่าใช้น้ำเสียงอ่อนโยนพูดกับนาง ในใจรู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่ง ชั่วขณะนั้นก็แสร้งทำท่าทางน่าสงสารนั่งอยู่ข้างกายเซียวท่า นำผ้าเช็ดหน้าออกมาเช็ดลงบนหางตา “ใครว่ามิใช่เล่า? ผู้อาวุโสในจวนนั้นใส่ใจชายมากกว่าหญิง ข้าที่เป็นหญิงนั้นแน่นอนว่าจะต้องได้รับทุกข์เบาบางเล็กน้อย อันที่จริงพวกท่านต่างก็คิดว่าจื่ออันโดนจวนมหาเสนาบดีวางแผนทำร้ายนั้นดูน่าสงสาร​ สถานะของข้าในจวนตระกูลเฉินก็ไม่ต่างไปจากจื่ออัน”

เซียวท่าขมวดคิ้ว​ “ทำไมข้าถึงได้ยินต่างไปจากนี้เล่า?”

“ก่อนที่เรื่องจื่ออันจะยกเลิกงานแต่งงานออกมานั้น​ ท่านเชื่อว่ามหาเสนาบดีเซี่ยเป็นคนเช่นนั้นหรือไม่？”

เซียวท่าคิดอยู่ครู่นึง​ “ก็ใช่​ ก่อนหน้านั้นแม้ว่าข้าจะมีความเห็นในราชสำนักที่ไม่ตรงกันกับเซี่ยหวายจุน แต่คาดไม่ถึงว่าเบื้องหลังเขาจะเป็นคนที่ร้ายกาจเช่นนี้”

จื่ออันและมู่หรงจ้วงจ้วงสบตากัน รู้สึกว่าเฉินหลิวหลิ่วเริ่มเกินเลยแล้ว ทั้งสองลุกขึ้นพร้อมกัน “ไป พวกเราไปทางด้านนั้นกันดีกว่า”

มู่หรงเจี๋ยใบหน้าดูเงียบสงบ จ้องมองไปยังด้านหลังของจื่ออัน “ดูท่าทางน้อยใจเยี่ยงนั้นสิ น่ารำคาญซะจ