บทที่ 313

จื่ออันเดิมคิดว่ามู่หรงเจี๋ยเมื่อร่วมกินอาหารในงานเลี้ยงตอนเที่ยงเสร็จแล้วก็จะกลับไป คาดไม่ถึงว่าเขากลับอยู่ในศาลาพูดคุยกับเหล่าขุนนางและญาติ

เหล่าสตรีสูงศักดิ์ที่ก่อนหน้านี้คอยรินเหล้าให้กับเขา เกือบครึ่งหนึ่งของร่างตกอยู่ในอ้อมแขนของเขา เขากลับไม่หลบหลีก

ยังจะพูดว่าไม่ชอบให้สตรีเข้าใกล้ ไร้สาระทั้งนั้น

จื่ออันโกรธเบือนหน้าหนีมาพูดคุยกับมู่หรงจ้วงจ้วง

เซียวท่าในตอนนี้นั้นก็ได้มาถึง เขาเพิ่งจะเข้ามา แม่ทัพเฉินทั้งหลายเร่งรีบพากันล้อมรอบไว้ ทำให้เซียวตกใจกลัว

จื่ออันมองดูแล้วจึงเอ่ยกับเฉินหลิวหลิ่ว “หลิวหลิ่ว เซียวท่าหากถูกทำให้ตกใจ งานแต่งครั้งนี้คงจะต้องยกเลิกแล้ว”

เฉินหลิวหลิ่วกระโดดขึ้นมาโดยทันที อยากจะพุ่งเข้าไปไล่พวกพี่ชายออกไป แต่ว่าตัวเองจะดูดุร้ายเกินไป อาจจะทำให้เซียวท่าตกใจ จึงโผล่ไปหาจ้วงจ้วง

“องค์หญิง ท่านช่วยหม่อมฉันไล่พวกแมลงวันเหล่านั้นออกไปหน่อยเถิดเพคะ”

มู่หรงจ้วงจ้วงกล่าวด้วยรอยยิ้ม “แม่ทัพเฉินทั้งหลาย พวกท่านทั้งหลายมาช่วยข้าทำอะไรสักหน่อยเถิด”

เหล่าแม่ทัพเฉินดูจะไม่ค่อยสนใจจ้วงจ้วงอย่างชัดเจน มีอะไรที่น่าสนใจไปกว่าการได้พูดคุยกับว่าที่คู่ครองของข้องสาวกัน