แชร์

บทที่ 605

“ช้าไปเสียแล้ว!”

เซียวหลินเทียนหัวเราะเยาะพลางเอ่ย “พี่สะใภ้สี่ของเจ้าให้โอกาสเจ้าหลายครั้งแล้ว แต่เจ้าหาได้กลับตัวไม่!”

“เจ้าพูดอยู่เมื่อครู่มิใช่รึ? ขอเพียงหลิงอวี๋พิสูจน์ความบริสุทธิ์ของนางได้ เจ้าก็จะยอมรับการลงโทษ!”

“กฎเกณฑ์ถูกกำหนดไว้โดยองค์จักรพรรดิสูงสุด! แม้ว่าวันนี้เรื่องไปถึงเสด็จพ่อ เจ้าก็อย่าได้คิดว่าจะหนีการลงโทษพ้น!”

เมื่อเซียวทงเห็นเซียวหลินเทียนแข็งกร้าวเช่นนี้ก็โกรธจนตาแดง หยุดอ้อนวอนแล้วยิ้มเยาะพลางเอ่ย

“เซียวหลินเทียน เสด็จพี่ตีหม่อมฉันเลย เสด็จพี่ให้ท่านปู่เฉิงตีหม่อมฉันเลย หม่อมฉันจะคอยดูว่าวันนี้ใครจะกล้าตีข้า!”

เซียวหลินเทียนหัวเราะเยาะพลางมองไปที่ท่านอ๋องเฉิง

เซียวทงอาจลืมไปแล้ว แต่เซียวหลินเทียนยังไม่ลืมว่าท่านอ๋องเฉิงเป็นคนที่เคยตีท่านพ่อมาแล้วด้วยซ้ำ!

ตอนนั้นมีช่วงหนึ่งที่จักรพรรดิอู่อันหมกมุ่นอยู่กับการสะสมอักษรศิลป์กับภาพวาดโบราณ และใช้เงินคลังซื้ออักษรศิลป์กับภาพวาดโบราณเหล่านั้น

ไทเฮาพยายามโน้มน้าวจักรพรรดิอู่อันหลายครั้งแต่ก็หาได้ฟังไม่ สุดท้ายไทเฮาโกรธจนไปเชิญท่านอ๋องเฉิงมา

ท่านอ๋องเฉิงเอาพระราชโองการของจักรพรรดิสูงสุดที่ตั้งไว้ก่อนจะสิ้นพระช
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status