แชร์

บทที่ 546

เซียวหลินเทียนชายมองเขาพลางกล่าวบ่ายเบี่ยง

“วันหลังข้าจักเลี้ยงสุราต้อนรับเจ้ากลับจากแดนไกล ถึงครานั้นค่อยคุยกัน! ตอนนี้… อย่ารบกวนในขณะที่ตัวข้าเป็นผู้ตัดสิน!”

เมื่อเผยอวี้ฟังก็โน้มเข้าใกล้เขาทันควัน กล่าวทั้งยิ้มอ่อนจาง

“อย่างไรเสียไม่ช้าก็เร็วท่านก็ต้องหย่ากับนาง… วันนี้มีคุณหนูที่ทั้งเก่งและงดงามมากหลายอยู่ที่นี่ ท่านลองมองดูสิว่ามีใครเข้าตาท่านหรือไม่ แล้วกระหม่อมจักให้ท่านแม่กระหม่อมเป็นแม่สื่อให้ท่านเองพ่ะย่ะค่ะ!”

“สตรีผู้นั้นทั้งแสนหยาบคายและโง่เขลา เดิมทีมิคู่ควรกับท่านด้วยซ้ำ! และวันนี้ท่านมิควรให้นางมาร่วมงานชมบุปผา เพื่อเลี่ยงให้ท่านขายหน้า!”

เมื่อหลี่ว์จงเจ๋อฟังก็ทนมิไหวพลางกล่าวอย่างไม่พอใจ

“ท่านพี่อวี้ ท่านกลับเมืองหลวงได้มินาน ท่านหาได้รู้สิ่งใดไม่ก็อย่าพูดจาส่งเดช! หลิงอวี๋… พระชายาอ๋องอี้มิใช่คนอย่างที่ท่านพูดเสียหน่อย!”

“นางฉลาดยิ่งนัก… และยังมีความสามารถ! อีกทั้งจิตใจดี!”

“หือ… คนที่เจ้าบอกกับคนที่ข้าพูดถึงคือคนเดียวกันหรือ?”

เผยอวี้ทักขึ้นอย่างแปลกใจ ซึ่งน้ำเสียงนี้ดึงดูดคนมองมามิน้อยเลย

มีสตรีหลายคนที่ยกย่องเผยอวี้ เมื่อเห็นรอยยิ้มของเขาก็พลันตาพร่าหมดสิ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status