LOGINShare
บทที่ 550
Related chapters
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 551
แม้ว่าทุกคนจะนั่งใต้แสงตะวัน แต่ได้รับผลกระทบจากเสียงพิณหลิงอวี๋จนทำให้บางคนรู้สึกถึงความหนาว พลางมองนภาโดยสัญชาตญาณ นี่ฝนจะตกหรือ?เสียงพิณตราตรึงในอารมณ์ของฝูงชน คล้ายดั่งพวกเขารับรู้ถึงลมที่กำลังหมุนวน จากไกลสู่ใกล้ จากช้าสู่เร็ว…ลมแรงทวีโหมหนักขึ้นเรื่อย ๆ พัดจนเปลี่ยนสีนภาเป็นมืดสลัว ต้นไม้ใหญ่ถูกขุดรากถอนโคน หลังคาหญ้าถูกพัดกระพือ พัดพากรวดทรายปลิวว่อนทุกแห่งหน…เนื่องเปลี่ยนการบรรเลงหลายครา บรรยากาศจึงค่อย ๆ มาถึงจุดสูงสุด!ท่ามกลางพายุ ราษฎร ทหารต่างกอบกู้ทรัพย์สมบัติกันสุดชีวิต โดยการต่อสู้กับพายุไต้ฝุ่น…ความเด็ดเดี่ยว ความกล้าหาญ และความไม่ย่อท้อ แรงกรีดเต็มขั้นกำลังสั่นสะเทือนบนสายพิณทั้งสอง!ไม่มีผู้ใดสนใจการไล่นิ้วของหลิงอวี๋ มีเพียงไม่กี่คนที่สังเกตว่ามือทั้งสองข้างของหลิงอวี๋กำลังไล่ไปมาบนสายพิณทั้งสองทุกคนถูกเสียงพิณพาเข้าท่ามกลางพายุพลางต่อสู้กับลมฝนอย่างสุดชีวี…นอกจากแม่นางชางกับจ้าวเจินเจินก็ไม่มีใครสังเกตได้ว่าคล้ายมีสายพิณขาดเสียแล้ว…ฝนตกห่าใหญ่ และเสียงกระโชกอันบ้าคลั่งของพายุไต้ฝุ่นกลบเสียงเล็ก ๆ นั้น…แต่ละคนต่างแข่งกับเวลารีบระดมกำลังช่วยให้พ้นภั
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 552
การให้ท้ายที่โจ้งแจ้งเช่นนี้ทำให้มีคนข้างล่างเวทีมิน้อยโกรธขึ้นทันที อันเจ๋อเองก็อดพูดเหน็บแนมมิได้“แม่นางชางกำลังเย้ยว่าเรามิเข้าใจพิณหรือ? สายพิณขาดเราล้วนสังเกตมิพบ ซึ่งนั่นพิสูจน์ได้ว่าทักษะพิณของพระชายาอ๋องอี้เลิศล้ำยิ่ง สามารถแปลงเหตุร้ายเป็นเหตุดีได้ เดิมทีสิ่งนี้มิเกี่ยวกับความผิดพลาดด้วยซ้ำ!”แม้ก่อนหน้าเผยอวี้จะรู้สึกว่าหลิงอวี๋ไม่คู่ควรกับเซียวหลินเทียน แต่บทเพลงนี้ของหลิงอวี๋ทำให้เขาสัมผัสได้ถึงความเดือดเลือดพล่านครั้นอยู่บนสนามรบถึงแม้เขาไม่แตกฉานการดีดพิณ แต่ก็ฟังรู้ว่าทักษะพิณของหลิงอวี๋เหนือกว่าจ้าวเจินเจินหลายชั้นนักขณะที่เผยอวี้กำลังจะพูดช่วยหลิงอวี๋ เซียวทงพลันพูดแทรกขึ้นมาทันควัน“กระไรนะ? หลิงอวี๋ เจ้าทำสายพิณขาดรึ? เจ้ารู้หรือไม่ว่ากู่ฉินอี้หยางล้ำค่ามากเพียงใด?”“นั่นเป็นของที่มีเงินก็ซื้อไม่ได้ เจ้าชดใช้ไหวรึ?”หลิงอวี๋ยกยิ้มหยัน นางไม่สนใจคำพูดขององค์หญิงหก แต่กลับเลิกคิ้วต่อแม่นางชางเสียแทน“แม่นางชาง ท่านมิได้มาตรวจดูด้วยซ้ำ ท่านมั่นใจได้เช่นไรว่าสายพิณขาดเล่า?”แม่นางชางพูดอย่างมั่นใจสุดขีดว่า “ขาดแน่นอน! ทุกคนรู้ดีว่าสองหูข้าฟังจุดผิดของดนตรีออก
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 553
แต่ตอนที่พระชายาอ๋องอี้กำลังดีดพิณ นางกลับไม่เตือน นี่คงเจตนาทำให้พระชายาอ๋องอี้แพ้…ถึงขั้นหมายทำลายมือของพระชายาอ๋องอี้ด้วย!อีกทั้งอาจเป็นแม่นางชางที่จงใจทำลายพิณ และรอใส่ร้ายหลิงอวี๋…เบื้องลึกเบื้องหลังอันน่าพิศวงนี้ทึกทักขึ้นเองโดยเซียวหลินเทียน!เมื่อเขานึกถึงตรงนี้ ดวงตาก็มืดลงฉับพลัน นอกจากจ้าวเจินเจินกับองค์หญิงหกแล้วจะมีผู้ใดอีกที่ติดสินบนสั่งให้แม่นางชางกระทำเรื่องเช่นนี้ได้อีกเล่า?แม่นางชาง!เซียวหลินเทียนหรี่ตาลงเยาะหยัน ผู้ใดจะรังแกคนของตำหนักอ๋องอี้ก็ได้อย่างนั้นหรือ?เซียวหลินเทียนตวาดถามเสียงเฉียบขาด “ผู้ดูแลชาง เจ้าจงอธิบายให้ข้าและทุกคนซะ เกิดอันใดขึ้นกับสายพิณคันนี้กันแน่?”“เจ้ารู้นานแล้วหรือว่าสายพิณขาด? หรือเจ้าฟังผิดไป?”สีหน้าแม่นางชางเผยความหวาดกลัวอย่างยิ่ง คำถามสองข้อนี้ของท่านอ๋องอี้ช่างตอบยากนัก!หากยอมรับว่าตนรู้นานแล้วว่าสายพิณจะขาด นั่นมิใช่การยอมรับว่าตนวางหมากบนพิณหรือไร?แต่หากยอมรับว่าตนฟังผิดไป เช่นนั้นชื่อเสียงของตนก็จบเห่โดยสิ้นเชิง!เดิมทีแม่นางชางมิอยากตอบสองคำถามนี้ ก่อนจะมององค์หญิงหกขอความช่วยเหลือเซียวทงช่วยพูดทันควัน “เสด็จ
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 554
เมื่อแม่นางชางเห็นว่าหลิงอวี๋มิแสดงปฏิกิริยาใด ๆ อีกทั้งเห็นฝูงชนข้างล่างเวทีกำลังมองตนก็รู้สึกอายจนแทบแทรกแผ่นดินหนีนางพูดเสียงดังด้วยใจอันเด็ดเดี่ยวว่า “ขออภัย พระชายาอ๋องอี้ ข้าหูตึงฟังพลาดไป ข้าเข้าใจผิดว่าเจ้าทำสายพิณขาดจึงพูดผิดไป ข้าขออภัยอย่างสุดซึ้ง”เมื่อคนข้างล่างเวที หลิงอวี๋และเซียวหลินเทียนได้ยินเสียงอันดังก้องนี้ต่างก็พึงพอใจหลิงอวี๋คลี่ยิ้มน้อย ๆ พลางพูดต่อแม่นางชางอย่างมีนัยลึกซึ้ง“แม่นางชางครั้งหน้าต้องระวังด้วย เพราะปากคือดาบสองคมสามารถประจบคนได้ก็ฆ่าคนได้เหมือนกัน…หูเฉียบไวของท่านเป็นความสามารถที่ฟ้าทรงประทาน หากใช้ให้ดีก็ถือโชคลาภของท่าน แต่หากใช้ไม่ดีจะถือเป็นโชคร้ายของท่าน!”แม่นางชางถูกหลิงอวี๋สั่งสอนต่อหน้าธารกำนัลจนทั้งภาพลักษณ์ภายนอกและภายในจิตใจล้วนสูญสิ้น ทว่านางทำได้เพียงกล่าวอย่างนบน้อมรู้สึกผิด“พระชายาอ๋องอี้พูดถูกต้อง ข้าได้รับบทเรียนแล้ว!”ก่อนหน้านี้เผยอวี้มิเข้าใจความซับซ้อนภายใน จนกระทั่งแม่นางชางถูกบีบให้ยอมรับว่าตนฟังผิดไปถึงจะกระจ่างว่าที่จริงแล้วเกิดอะไรขึ้นครั้นเผยอวี้มองแม่นางชางยอมรับผิดก็ยิ้มหยันกล่าวคำ“ตัดสินบ้าบอกระไรกัน พิณ
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 555
ด้วยวาจาเช่นนี้ของฉินรั่วซือ เซียวทงมีปฏิกิริยากลับทันทีพลางตะโกนขึ้นอย่างรีบร้อน“พี่สะใภ้สี่ เสด็จพี่สี่ ข้ามิได้บอกว่ามิให้พวกท่านลงคะแนน อย่างนั้นมาลงคะแนนตัดสินว่าผู้ใดชนะกันเถิด!”นางส่งสายตาปลอบใจให้จ้าวเจินเจินจ้าวเจินเจินก็คิดว่าในด้านอื่นของหลิงอวี๋ต้องปล่อยไก่เป็นแน่ ฉะนั้นจึงกล่าวเห็นด้วยอย่างใจกว้าง“องค์หญิงหก ท่านอ๋องอี้ตรัสถูกต้อง กฎมีไว้เพื่อปฏิบัติตาม เรามาลงคะแนนตัดสินกันเถิดเพคะ!”บรรดานางกำนัลส่งมอบคะแนนของกลุ่มผู้ตัดสินและปรมาจารย์ทั้งสี่เซียวทงกำลังคิดวางอุบายบางอย่างทำให้หลิงอวี๋ตกสู่ที่สุดท้าย ไฉนเลยจะรู้ว่าเพราะคำพูดของเซียวหลินเทียนประโยคเดียวทำให้นางไม่มีโอกาสนี้เลย“แม่ทัพฉิน งานชมบุปผาไม่มีสิ่งใดเกิดขึ้นมากนัก ท่านสละเวลาช่วยทุกคนอ่านคะแนนด้วยเถิด แม่ทัพฉินเป็นคนยุติธรรม ข้าเชื่อว่าทุกคนจะมิเห็นต่าง!”ท่านอ๋องเฉิงพูดคล้อยถามอย่างยิ้มแย้ม “ข้าเห็นด้วยกับคำแนะนำของอ๋องอี้!”ท่านอ๋องเฉิงมองเหตุการณ์สายพิณขาดกับหลิงหว่านออกมานานแล้ว องค์หญิงหกคงตั้งใจเจาะจงมุ่งเป้ายังหลิงอวี๋ในวันนี้แน่!เขามิอาจตำหนิองค์หญิงหกต่อหน้าธารกำนัลได้ จึงได้แต่ช่วยหลิงอว
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 556
ลั่วอวี้จูดื่มสุราลงโทษไปสามแก้ว แม้ว่าจะไม่ได้เมา แต่ก็หน้าแดงก่ำแล้วนางเห็นว่าจูเหวินเยาะเย้ยหลิงอวี๋ ก็ช่วยพูดด้วย“จูเหวินพูดถูก พระชายาอ๋องอี้ พระชายาสละสิทธิ์ไปเถิด! ดื่มสุราลงโทษสามแก้วก็ไม่เห็นจะมีอะไรเลย... ไม่เข้าใจก็อย่าแสร้งทำเป็นเข้าใจ… มันทำให้ทุกคนเสียเวลา!”สำหรับคำยั่วยุของลั่วอวี้จูกับจูเหวินนั้น หลิงอวี๋ได้แต่ยิ้มจาง ๆ ไป“คุณหนูลั่ว แทนที่จะเป็นห่วงข้า เจ้าเป็นห่วงตัวเจ้าเองก่อนเถิด! หากครั้งนี้เจ้ายังอยู่ลำดับสุดท้ายอีก เจ้าคงต้องเต้นให้ทุกคนชมแล้ว!”“ส่วนคุณหนูจู เจ้าก็ดูคุณหนูลั่วสิ นางเป็นบทเรียนสำหรับเจ้าเลยนะ!”เพื่อแสดงให้เห็นว่านางกับหลิงอวี๋มิได้เป็นพวกเดียวกัน พอหลิงเยี่ยนเห็นทั้งสองถูกหลิงอวี๋เยาะเย้ยเข้า จึงช่วยพูด“ท่านพี่ พวกนางเห็นแก่ท่านพี่นะ กลัวว่าท่านพี่เล่นหมากล้อมมิเป็นแล้วจะถูกหัวเราะเยาะจึงได้เตือน! เหตุใดท่านพี่ถึงไม่รู้ว่าอะไรดีอะไรชั่วเล่า!”พวกอันซินมองลงไป ต่างก็รู้สึกอายแทนหลิงเยี่ยนพี่น้องในบ้านเดียวกันแท้ ๆ พอมาข้างนอกไม่ช่วยเหลือพี่สาวตนเอง กลับไปร่วมกับคนนอกมาโจมตีพี่สาวของตนเองคุณหนูรองหลิงผู้นี้ช่างโง่เขลาจริง ๆ!เมื่
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 557
ธูปหนึ่งดอกผ่านไปอย่างรวดเร็ว ทุกคนต่างตัดสินผู้แพ้ชนะกันได้แล้ว หลิงเยี่ยนกับเสิ่นจวนตกรอบไป เจียงอวี้กับซ่งเสี่ยวเจิน ฝั่งเจียงอวี้ชนะไปซ่งเสี่ยวเจินยิ้มอย่างสบาย ๆ แล้วก้าวถอยหลังไปยืนด้านข้างเพื่อรอการแข่งขันรอบต่อไปทางด้านหลิงอวี๋ ลั่วอวี้จูตะโกนขึ้นมาอย่างภาคภูมิใจ “พระชายาอ๋องอี้ พระชายาแพ้แล้ว ดูเม็ดหมากล้อมของข้าที่ล้อมของท่านอยู่นั่นสิ!”หลิงอวี๋วางหมากบนกระดานหมากล้อมอย่างใจเย็น แล้วลุกขึ้นยืน พลางยกริมฝีปากขึ้นอย่างเยาะเย้ย“ดูเหมือนจักเป็นเจ้าที่แพ้นะ… ข้าเองก็ไม่เข้าใจเช่นกัน ให้หลวงจีนอวี๋มาตัดสินเถิด!”ทันทีที่หลิงอวี๋เอ่ยคำเหล่านี้ออกมา พวกคนด้านล่างก็หัวเราะกันทันทีพวกคุณชายตระกูลจ้าวก็เอ่ยขึ้นมาอย่างขำขัน “แม้แต่การแพ้ชนะก็ยังดูมิออกเลย ช่างน่าอายเสียจริงที่พระชายาอ๋องอี้ยังกล้าเข้าร่วมการแข่งขันหมากล้อมอีก!”เซียวหลินเทียนเมินคำเยาะเย้ยเหล่านี้ หลังจากได้เห็นภาพการบรรเลงกู่ฉินเมื่อครู่แล้ว บัดนี้เซียวหลินเทียนมั่นใจมากกับการที่หลิงอวี๋เข้าร่วมแข่งหมากล้อมสตรีผู้นี้ฉลาดถึงเพียงนี้ การเล่นหมากล้อมเช่นนี้ แม้ว่านางจะเอาชนะจ้าวเจินเจินมิได้ แต่นางก็ไม่มีทางอ
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 558
“ข้าเลือกพระชายาอ๋องอี้...”เจียงอวี้ถือโอกาสที่ไม่มีใครพูดรีบเลือกหลิงอวี๋นางคิดเช่นนี้ หลิงอวี๋เป็นพี่สาวของหลิงหว่าน ตนมิสามารถช่วยอะไรนางได้ แต่สามารถช่วยให้นางถูกคนหัวเราะเยาะน้อยลงได้!ส่วนจ้าวเจินเจินแข่งกับจูเหวินจูเหวินแอบบ่น ทักษะการเล่นหมากล้อมของนางสามารถเอาชนะหลิงอวี๋ได้ แต่การมาแข่งกับจ้าวเจินเจินนี่นางไม่มีโอกาสชนะเลยจริง ๆเวลายังคงเป็นธูปหนึ่งดอกเช่นเดิมหลิงอวี๋นั่งลงพลางเอ่ยกับเจียงอวี้เพียงประโยคเดียว “มิต้องออมมือให้ข้า ข้าจักคว้ามงกุฎดอกโบตั๋นให้ได้!”เจียงอวี้ตกใจทันทีกับคำพูดแสดงอำนาจของหลิงอวี๋!มงกุฎดอกโบตั๋นคือสิ่งที่จะได้รับก็ต่อเมื่อเป็นที่หนึ่งทั้งดนตรี หมากล้อม อักษรศิลป์ และการวาดภาพ พระชายาอ๋องอี้เอาความมั่นใจจากไหนถึงกล้ามาพูดคำพูดที่ดูอวดเก่งเช่นนี้?นางมองหลิงอวี๋ แต่กลับพบว่าดวงตาของหลิงอวี๋เปล่งประกายและสายตาดูแน่วแน่ยิ่งนัก!สิ่งนี้ทำให้เจียงอวี้นึกถึงเพลง ‘สู้พายุ’ ที่หลิงอวี๋ทำให้เลือดของตนเดือดพล่านเมื่อครู่นี้!พลังของหลิงอวี๋ในเวลานี้ราวกับพายุไต้ฝุ่นที่โหมกระหน่ำกำลังคำรามเพื่อกวาดล้างทุกสิ่ง...ไม่รู้ว่าเพราะเหตุใด แต่เจียงอวี
Latest chapter
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2038
หลิงอวี๋เอ่ยออกไปอย่างเยาะเย้ย “นี่ยังมิทันได้เริ่มการประลอง แต่ละคนก็โจมตีข้าราวกับกลัวว่าข้าจะชนะเสียแล้ว โจมตีข้าก็มิเป็นไรหรอก แต่ยังจะโจมตีอาจารย์ของข้าอีก!”“ไยเล่า จากความคิดสกปรกของพวกเจ้า ขอเพียงแค่รับศิษย์ที่เป็นสตรีก็คือมีเจตนามิดีแล้วรึ เช่นนั้นปรมาจารย์ไป่หลี่ ศิษย์ที่ท่านรับมีมากกว่าอาจารย์ของข้าสองเท่ากระมังเจ้าคะ!”“ศิษย์ที่เป็นสตรีก็มีมากกว่าอาจารย์ของข้า หรือว่าความสัมพันธ์ระหว่างอาจารย์กับศิษย์ของพวกท่านมิปกติกันหนอ? บางทีศิษย์ของท่านอาจจะเห็นท่านทำเรื่องเช่นนั้น ดังนั้นจึงได้ใช้ความคิดสกปรกเช่นนี้ไปตัดสินผู้อื่น!”ไป่หลี่ไห่โกรธจนตัวสั่น แล้วเอ่ยขึ้นมาอย่างโมโห “เจ้าพูดไร้สาระอะไร! หากกล้าใส่ร้ายข้าอีก ข้าจะมิปล่อยเจ้าไปแน่!”หลิงอวี๋หัวเราะออกมา “ปรมาจารย์ไป่หลี่ร้อนใจเสียแล้วหรือเจ้าคะ ท่านเป็นแบบอย่างของอาจารย์ ศิษย์ของท่านใส่ร้ายอาจารย์ของข้า ท่านมิเห็นจะห้ามปราม!”“แล้วเหตุใดเล่า ข้าเพียงเปรียบเทียบท่านก็ร้อนใจแล้วหรือ? หรือว่าข้าพูดถูกจริง ๆ ดังนั้นท่านจึงอับอายจนโกรธ?”“ท่านก็อายุปูนนี้แล้ว มิรู้หลักการที่ว่า ตนมิชอบสิ่งใดก็จงอย่าทำกับผู้อื่นหรือ?”หลง
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2037
ไป่หลี่ไห่เผชิญกับความดูถูกของหลิงอวี๋ แต่สีหน้าก็ยังคงมิเปลี่ยนแปลง“สิงอวี๋ เจ้าต้องรู้ว่าการประลองของข้ากับเจ้านั้นแตกต่างจากการประลองอื่น คนที่เข้าใจเครื่องยาสมุนไพรต่างก็รู้กันดีว่ายามีทั้งคุณและโทษ เมื่อกินยาพิษเข้าไป อาจจะเกิดผลข้างเคียงได้แม้ว่าจะแก้พิษไปแล้วก็ตาม!”“ดังนั้นหากเจ้ากลัว ข้าจะให้โอกาสเจ้าสักครั้ง!”“ขอเพียงเจ้ายอมรับผิดต่อหน้าธารกำนัล แล้วมอบยาแก้พิษให้เหมียวหยาง การประลองวันนี้ก็จะจบลงตรงนี้!”“ถึงอย่างไรเจ้าก็ได้เห็ดหยกไปแล้ว เมื่อมีโอกาสก็ควรหยุดก่อนจะสาย!”ไป่หลี่ไห่จ้องมองบีบบังคับหลิงอวี๋ด้วยสายตาดุร้าย เขามิเชื่อว่าหลิงอวี๋จะโง่เขลาทั้งที่เห็นอยู่ว่าตาเฒ่าประหลาดแห่งวังเทียนซูและสามีภรรยาตระกูลเจียวยืนอยู่ข้างตน แล้วจะยังต้องการประลองกับตนโดยมิรู้ว่าจะเป็นหรือตายหลิงอวี๋มองไป่หลี่ไห่แล้วยิ้มอย่างเย็นชานี่ไป่หลี่ไห่กำลังชี้แจงเรื่องยาพิษของเขาล่วงหน้าอยู่หรือไร?หลังจากนี้หากเขาวางยาพิษตนจนตาย ก็สามารถพูดได้ว่าเขาเตือนตนไปแล้ว!นางจึงเอ่ยด้วยเสียงทุ้ม “ปรมาจารย์ไป่หลี่ นับตั้งแต่ข้าเข้ามาในสำนักศึกษาชิงหลง ข้าก็ปฏิบัติต่อท่านดังเช่นอาจารย์ของข้า
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2036
บุรุษผู้นี้เมินเฉยต่อทุกสิ่งรอบตัวแล้วเดินตามเจ้าสำนักศึกษาจินตรงไปข้างหน้าเมื่อตาเฒ่าประหลาดเทียนซูและเจียวหัวกับภรรยาเห็นเจ้าสำนักศึกษาจินปรากฏตัวก็ลุกยืนขึ้น เจ้าสำนักศึกษาจินเป็นที่เคารพนับถืออย่างยิ่งยวดในเมืองหลวงแดนเทพ และพวกเขาทั้งสามคนก็มิจำเป็นต้องไปทำให้เจ้าสำนักศึกษาจินขุ่นเคืองทั้งสามคนทักทายเจ้าสำนักศึกษาจิน สายตามองไปทางบุรุษที่สวมหน้ากากด้วยความสงสัย และรอฟังคำแนะนำจากเจ้าสำนักศึกษาจินเจ้าสำนักศึกษาจินเอ่ยออกมาเพียงประโยคเดียวเท่านั้น “เขาเป็นสหายของข้า พวกเจ้าเรียกเขาว่าท่านซ่งก็แล้วกัน!”ท่านซ่ง?ตาเฒ่าประหลาดเทียนซูดึงเปียเล็ก ๆ ที่เคราของตนอย่างมิพอใจ เขาก็แก่แล้ว ยังต้องเรียกบุรุษแปลกหน้าว่าท่านอีกหรือนี่?หรือว่าบุรุษผู้นี้อายุมากกว่าตน?เจียวหัวเองก็รู้สึกมิค่อยพอใจเช่นกัน ถึงอย่างไรตนก็เป็นเจ้าวังคนหนึ่ง เมื่อออกมาข้างนอกก็เป็นที่เคารพนับถือของทุกคน แต่บุรุษผู้นี้แม้แต่หน้าตาก็มิเปิดเผย จะให้ตนเรียกเขาว่าท่านหรือ?แต่ทั้งสองคนคิดแล้วคิดอีกก็ยังคิดมิออกว่าในเมืองหลวงแดนเทพนี้มีผู้ที่มีความสามารถแก่กล้าที่สกุลซ่งด้วยหรือรองเจ้าสำนักศึกษาต่งเฉิงและเจ้า
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2035
บุรุษผู้นี้ประณีตเกินไปแล้ว!ขณะที่หลิงอวี๋กำลังคิดอยู่นั้น เจียวหัวก็เดินผ่านพวกนางไปข้างหน้าแล้ว หลิงอวี๋สังเกตเห็นจากหางตาว่ามือเรียวยาวของเขายกขึ้นแล้วซ่อนไว้ในแขนเสื้อกว้างแต่ในช่วงเวลานี้ หลิงอวี๋ก็ยิ่งรู้สึกประหลาดใจที่เห็นว่าเล็บของเขาถูกทาสีเป็นสีแดงเลือดเช่นกันสีนั้นตัดกับมือขาว ๆ ของเขา เมื่อดูไปแล้วก็งดงามยิ่งนัก ทว่าหากเป็นสตรีที่ทาสีเล็บ หลิงอวี๋ก็คงมิรู้สึกแปลกใจแต่เมื่อเป็นเจียวหัว ความรู้สึกแรกของหลิงอวี๋ก็คือแปลกประหลาด!นี่เป็นครั้งแรกที่หลิงอวี๋เห็นบุรุษทาสีเล็บในเมืองหลวงแดนเทพ!เหตุใดบุรุษผู้นี้จึงมีลักษณะไปทางสตรีกันนะ?ส่วนเฟิงหลานนั้นดูปกติมาก เนื่องจากดูแลตัวเองเป็นอย่างดีนางจึงมีรูปลักษณ์ที่งดงามนางสวมชุดกระโปรงสีแดงกุหลาบซึ่งช่วยขับให้ผิวของนางดูผ่องใสดวงตาหงส์คู่นั้นดูแวววาวเป็นประกายระยิบ มองไปแล้วดูมีเสน่ห์เหลือหลายคนกลุ่มนี้มาด้วยกัน และเป็นกลุ่มที่แข็งแกร่งมาก เมื่อเทียบกับฝั่งของหลิงอวี๋แล้วก็คือกลุ่มที่มีความเหนือกว่าเถาจื่อเหงื่อตกแทนหลิงอวี๋ ต้องเผชิญหน้ากับศัตรูที่แข็งแกร่งมากมายเช่นนี้ ฮองเฮาของนางควรจะรับมืออย่างไรดีเล่า!เย่ซื
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2034
สิ่งที่เถาจื่อคิดได้ จงเจิ้งเฟยก็คิดได้เช่นกัน นางห้ามมิให้เถาจื่อพูดต่อก็เพราะกังวลว่าหลิงอวี๋จะกลัวหากเป็นเช่นนี้ยังมิทันได้เริ่มการประลอง ขวัญกำลังใจของหลิงอวี๋คงได้ตกต่ำลงไปก่อนแล้วถึงอย่างไรการประลองครั้งนี้ก็มิสามารถเปลี่ยนแปลงได้ เช่นนั้นก็พูดให้น้อยลงหลิงอวี๋จะได้กังวลน้อยลงกลุ่มพวกนางจึงล้อมรอบหลิงอวี๋ไว้แล้วเดินไปทางหอปรุงโอสถหอปรุงโอสถมีคนเบียดเสียดกันจนเต็มพื้นที่ มิเพียงแต่คนของหอปรุงโอสถเท่านั้นที่มาชม แต่คนของหออื่น ๆ ก็มากันทั้งหมดเป็นดังที่เย่หรงคาดเอาไว้ พ่อแม่ของเหมียวหยางก็มาเช่นกัน ทั้งยังใช้เกี้ยวแบกเหมียวหยางเข้ามาด้วยเมื่อเห็นว่าหลิงอวี๋มาแล้วเหล่าบัณฑิตของหอโอสถไป๋เป่าก็ด่าทอขึ้นมา“สิงอวี๋ เหตุใดเจ้าจึงโหดร้ายเช่นนี้ เจ้าดูเสีย เจ้าทำให้ศิษย์พี่ของข้าทรมานจนเป็นอย่างไรไปแล้ว?”“ร่างกายของเขาเน่าเปื่อยไปหมด มีไข้สูงอยู่ตลอด ชีวิตของเขาแขวนอยู่บนเส้นด้ายแล้วเจ้าก็ยังมิยอมให้ยาแก้พิษแก่เขา จิตใจช่างชั่วร้ายนัก!”เกี้ยวที่เหมียวหยางนั่งอยู่เปิดม่านขึ้น เขาเอนตัวนั่งพิง ตุ่มน้ำที่เต็มใบหน้านั้นก็เน่าเปื่อยจนมองมิเห็นถึงสภาพในอดีตแล้วฮูหยินเหมียวอยู
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2033
เช้าวันรุ่งขึ้น หลิงอวี๋ตื่นขึ้นมาและกำลังคิดว่าจะไปทำอาหารเช้า แต่ไป๋อวี้ดันวิ่งออกมาพร้อมรอยยิ้มแล้วก็เอ่ยขึ้นมา “แม่นางสิง มิต้องทำอาหารเช้าแล้ว ท่านหญิงบอกว่านางจะส่งอาหารเช้ามาให้!”เป็นดังที่คาด ไป๋อวี้ยังพูดมิทันจบก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้นแล้วไป๋อวี้จึงวิ่งไปเปิดประตู และเมื่อหลิงอวี๋เห็นคนที่ยืนอยู่หน้าประตูก็ตกตะลึงไปมิเพียงแต่หลงเพ่ยเพ่ยเท่านั้นที่มา เหลยเหวิน จงเจิ้งเฟย อู่เถาและคนอื่น ๆ ล้วนมากันทั้งหมด“ศิษย์พี่หญิง พวกเรามากินอาหารเช้ากับเจ้า กินเสร็จแล้วเราก็ไปสำนักศึกษาชิงหลงด้วยกันเลยเถิด!”พวกเหลยเหวินพากันเดินเข้าไปพร้อมกับกล่องอาหารเรื่องการประลองพวกนางมิสามารถช่วยหลิงอวี๋ได้ พวกนางจึงใช้วิธีนี้เพื่อบอกกับหลิงอวี๋ว่านางมิได้ตัวคนเดียวหลิงอวี๋เผยยิ้มเล็กน้อย นางรู้สึกซาบซึ้งยิ่งนักนางมิได้ตัวคนเดียว นางยังมีสหาย!“สิงอวี๋ ข้าซื้ออาหารเช้าจากภัตตาคารที่ดังที่สุดในเมืองหลวงแดนเทพมาให้เจ้าทั้งหมดเลย รับน้ำใจไว้เถิด กินให้มาก ๆ นะ!”หลงเพ่ยเพ่ยเองก็จัดเตรียมอาหารเช้าออกมาอย่างกระตือรือร้นไม่มีใครเอ่ยถึงเรื่องการประลอง แล้วก็แย่งกันส่งชามและตะเกียบให้หลิง
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2032
หา!เย่ซื่อฝานตกตะลึง ตกใจกับคำพูดของท่านผู้เฒ่าเย่จนพูดมิออกหลิงอวี๋ชะงักไปครู่หนึ่ง แต่หัวใจกลับสงบลงทันทีเจ้าวังเทียนจีก็คืออาจารย์ของจ้าวหรุ่ยหรุ่ย หลงอิงและแม้กระทั่งเฉียวเค่อ จุดประสงค์ในการลงจากภูเขาของพวกเขามิแน่ว่าจะมาเพื่อช่วยไป่หลี่ไห่!พวกเขามาเพื่อหลิงอวี๋ต่างหาก!แต่หลิงอวี๋ก็คือตนเอง!สิ่งนี้ไป ๆ มา ๆ ก็ล้วนมาเพื่อจัดการกับตนกันทั้งนั้น ความแตกต่างเพียงอย่างเดียวก็คือตอนนี้พวกเขายังมิรู้ว่าเป้าหมายที่พวกเขาต้องการจัดการนั้นคือคนคนเดียวกัน!ส่วนทางท่านผู้เฒ่าเย่ เนื่องจากความสัมพันธ์ของหลงอิงและจ้าวหรุ่ยหรุ่ยเขาจึงเข้าใจผิดคิดว่าคนของวังเทียนจีมาเพื่อช่วยเหลือไป่หลี่ไห่“ใต้หล้านี้เปลี่ยนไปแล้วจริง ๆ เหตุใดจึงเต็มไปด้วยคนที่ไร้ยางอายมากถึงเพียงนี้!”ท่านผู้เฒ่าเย่ทั้งกังวลทั้งโกรธ ต่อหน้าหลิงอวี๋มิอาจพูดออกไปได้ ทว่าก็แอบบ่นอยู่ในใจนี่สวรรค์ต้องการทำลายตระกูลเย่หรือไร?“ท่านพ่อ ท่านบอกว่าเชิญคนมาเพื่อดูแลเรื่องความยุติธรรมมิใช่หรือ?”เย่ซื่อฝานเอ่ยถามขึ้นมาด้วยความหวัง“ข้าไปเชิญแล้วแต่เขามิอยู่ ข้าจึงทิ้งข้อความไว้ หากเขาได้รับข้อความ วันพรุ่งเขาก็คงจะมา!
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2031
มิรู้ว่าเพราะเหตุใด เมื่อคิดได้ว่าหลิงอวี๋อาจจะเข้าร่วมในเรื่องนี้ เผยอวี้กับฉินซานก็ล้วนมิรู้สึกว่าจะมีอะไรผิดปกติแม้ว่าหลิงอวี๋จะสูญเสียความทรงจำไป แต่นางก็มิได้สูญเสียความมีเหตุผล ความฉลาดและความใจดีไปด้วย ในเมื่อนางสนับสนุนเย่หรง เช่นนั้นพวกเขาก็จะเห็นแก่นางและช่วยเย่หรงเช่นกันเซียวหลินเทียนก็มีความคิดเช่นเดียวกัน เรื่องที่หลิงอวี๋ทำล้วนมีเหตุผลของนาง หากนางเข้าร่วมแผนการแหกคุกของเย่หรง เช่นนั้นเขาก็ต้องปกป้องคนเหล่านี้ให้ปลอดภัย“ให้สือหรงไปทำความเข้าใจการจัดการคุกน้ำที่สระเก้ามังกรมาให้ละเอียด การประลองของหลิงอวี๋กับไป่หลี่ไห่ในวันมะรืนนี้จะต้องก่อให้เกิดความวุ่นวายครั้งใหญ่อย่างแน่นอน… ข้ารู้สึกว่าหลิงอวี๋จะมิอยู่ในเมืองหลวงแดนเทพอีกต่อไปแล้ว!”“ก่อนที่นางจะไป นางจะต้องคิดวิธีช่วยเย่หรงช่วยท่านแม่ของเขาออกมาเป็นแน่ พวกเราจะปล่อยให้นางตกอยู่ในสถานการณ์ที่ยากลำบากมิได้!”“พ่ะย่ะค่ะ!”เผยอวี้และฉินซานต่างรู้สึกได้ว่าพายุใกล้เข้ามาแล้ว การประลองครั้งนี้อาจเป็นจุดเปลี่ยนหนึ่งที่จะตัดสินว่า พวกเขาจะไปหรือจะอยู่ จะรอดหรือจะตายหลังจากที่ทั้งสองคนไปแล้ว เซียวหลินเทียนก็ตกสู่ห้ว
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2030
ฉินซานรู้สึกสนใจขึ้นมา “หืม มีผู้เชี่ยวชาญเช่นนี้ด้วยหรือ หลังจากนี้หากมีโอกาสก็แนะนำให้ข้ารู้สึกหน่อยสิ!”เซียวหลินเทียนต้องการคนที่มีความสามารถในเมืองหลวงแดนเทพจำนวนมาก หากมีผู้เชี่ยวชาญเช่นนี้ แล้วแนะนำให้เขา เขาจะต้องดีใจมากแน่ ๆ“วันหลังเจ้าก็จะได้พบกับนาง!”เย่หรงยังคงต้องการความช่วยเหลือจากฉินซานเรื่องช่วยท่านแม่ ถึงเวลานั้นค่อยแนะนำเสี่ยวชีให้เขารู้จักทั้งสองคนคุยเรื่องรายละเอียดกันอีกครั้ง เมื่อแน่ใจว่าไม่มีข้อผิดพลาดใด ๆ แล้วพวกเขาก็ต่างคนต่างแยกย้ายกันไปดำเนินการฉินซานกลับไปที่คฤหาสน์อู่ และบอกเรื่องความคิดของเย่หรงให้เซียวหลินเทียนกับเผยอวี้ฟังเผยอวี้กำหมัดชกมืออีกข้างหนึ่งของตนอย่างตื่นเต้น แล้วตะโกนขึ้นมา “สวรรค์… หากเย่หรงผู้นี้มิไปเป็นโจรก็ช่างน่าเสียดายจริง ๆ!”“มีความกล้าหาญมีกลอุบาย ทั้งยังคิดแผนการได้เหนือความคาดหมายเช่นนี้ หากทำมิสำเร็จก็คงจะรู้สึกผิดต่อเขาแล้ว!”ความสนใจของเซียวหลินเทียนอยู่ที่ประโยคสุดท้ายที่ฉินซานกับเย่หรงคุยกัน“เย่หรงบอกว่า เขาได้รับแรงบันดาลใจจากคนผู้หนึ่งมาหรือ?”ฉินซานพยักหน้าอย่างมิรู้ตัว “เขาบอกเช่นนั้นพ่ะย่ะค่ะ!”มุมปากของเ
