Share

บทที่ 469

“อาจารย์!”

น้ำตาของหลิงซวนร่วงหล่นลงมา

เถาจื่อกับสุ่ยหลิงก็น้ำตาไหลอาบแก้มทันที เห็นแค่แวบแรกก็ทนมองเป็นครั้งที่สองไม่ไหวแล้ว

“พระชายา พวกท่านอย่าเพิ่งร้องไห้เลย… บางทีนางอาจจะยังมีชีวิตอยู่ก็ได้!”

จ้าวซวนทั้งกังวลทั้งโกรธ แล้วก็ปลอบใจพวกเขาก่อน

บนใบหน้าหลิงอวี๋ไร้น้ำตา มิใช่ว่ามิอยากร้องไห้ แต่เป็นเพราะร้องมิออกต่างหาก!

ในใจนางมีเพียงความเคียดแค้นอย่างหนัก!

กวนอิ่ง… เจ้ายั่วให้ข้าโกรธจริง ๆ แล้ว!

หากครั้งนี้ข้ามิสับเจ้าเป็นพันเป็นหมื่นชิ้น ก็คงยากที่จะระบายความโกรธในใจของข้า!

“ท่านแม่… นั่นคือพี่… หลิงซินใช่หรือไม่?”

หลิงเยวี่ยผละออกจากมือของฉีเต๋อ ร้องไห้อยากเห็นสิ่งที่อยู่ในกล่อง

หลิงอวี๋ก้าวไปคุกเข่าลงกอดเขาไว้

“เยวี่ยเยวี่ย นั่นมิใช่พี่หลิงซิน… นั่นคือสิ่งที่คนร้ายทำให้เรากลัว!”

หลิงเยวี่ยอดทนต่อความเศร้าโศกพลางปลอบหลิงเยวี่ย “เยวี่ยเยวี่ยเด็กดี กลับห้องไปเขียนหนังสือกับพวกพี่ชายนะ… พวกผู้ใหญ่มีธุระต้องคุยกันสักหน่อย!”

“มิใช่พี่หลิงซินจริง ๆ หรือขอรับ?”

เพราะว่าหลิงเยวี่ยไม่รู้ความ เมื่อกี้ยังเห็นไม่ชัดว่าคืออะไรก็ถูกฉีป้าวปิดตาเอาไว้ก่อนแล้ว

“เด็กโง่… พี่หลิงซินตั
Locked Chapter
Continue to read this book on the APP

Related chapters

Latest chapter

DMCA.com Protection Status