แชร์

บทที่ 474

“ข้ามิได้ทำกระไรทั้งนั้น ไฉนเจ้าถึงตื่นตูมถึงเพียงนี้เล่า?”

หลิงอวี๋เงยหน้าขึ้นมองผึ้งเหล่านั้น พลางเอ่ย

“ก็แค่วิญญาณอาฆาตของหลิงซินกลับมาแก้แค้นเท่านั้น นี่เจ้ากลัวแล้วหรือ!”

หลิงอวี๋ยิ้มเยาะมองกวนอิ่ง พลางเอ่ยอย่างมีความหมาย

“ทำดีได้ดี ทำชั่วย่อมได้ชั่ว! ทุกคนที่ทำร้ายหลิงซิน ไม่มีทางลงเอยด้วยดีแน่!”

พอหลิงซวนได้ยินสิ่งนี้ก็ตะโกนขึ้นมา “อาจารย์พูดถูก! หลิงซินจะไม่มีวันปล่อยคนที่ทำร้ายนางไปแน่!”

กวนอิ่งมิเชื่อเรื่องผีกลับมาแก้แค้นเลย ผึ้งเหล่านี้ต้องเป็นสิ่งที่หลิงอวี๋ทำแน่ ๆ!

แต่บัดนี้เลี่ยวซงกลายเป็นคนถูกทอดทิ้งไปแล้ว นางจะไปหาเรื่องหลิงอวี๋เพื่อคนที่ถูกทอดทิ้งได้หรือ?

“ไปกันเถิด!”

องค์ชายคังก็คิดในจุดนี้เช่นกัน เขาจ้องหลิงอวี๋อย่างดุร้าย แล้วพากวนอิ่งจากไป

เลี่ยวซงถูกผึ้งจำนวนนับไม่ถ้วนต่อยจนร่างกายของเขาบวมไปทั้งร่าง พูดอะไรไม่ได้เลย

หลิงอวี๋ไม่ได้มองเขา แค่จ้องแผ่นหลังของกวนอิ่ง แล้วยิ้มอย่างเย็นชา

ให้เจ้าได้ภาคภูมิใจไปก่อนสักสองวัน คราวนี้ข้าจะทำให้เจ้าตายอย่างอนาถแน่นอน!

หลิงอวี๋คิดไว้แล้วจริง ๆ ว่าจะจัดการกับกวนอิ่งเยี่ยงไรดี!

การส่งกวนอิ่งเข้าคุกมันน้อยไปสำหรับน
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status