เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 462
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-02-18 16:00:00
บทที่เกี่ยวข้อง
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 463
เมื่อไม่กี่วันก่อน ฉินรั่วซือกับเจิงจื่ออวี้ได้ไปเดินเล่นด้วยกันครั้นเดินผ่านโรงเหยียนหลิง เจิงจื่ออวี้พลันด่าเคียดแค้น‘นางชั่วหลิงอวี๋ เปิดโรงเหยียนหลิงมิพอ! นางยังเปิดโรงงานยาด้วย!’‘หญิงชั่วนี่แย่งการค้าขายของโรงหุยชุน เสียดายที่คู่หมั้นข้าเป็นสามัญชน ไร้อำนาจสิ้นอิทธิพลจัดการกับนาง!’‘หากมีคนยับยั้งหลิงอวี๋ได้ ไปซื้อที่ดินที่นางเปิดโรงงานยา! บังคับให้นางปิดตัว! คงคลายโทสะทีเดียว!’เจิงจื่ออวี้ถอนหายใจยาวเหยียด ‘สูตรยารักษาแผลในมือนาง หากได้มาคงยิ่งค้าขายสร้างเงินกำไรมหาศาลแน่!’‘แต่น่าเสียดาย ข้างหลังนางคือท่านอ๋องอี้ เราก็ได้แค่กล้าคิดมิกล้าทำ!’เมื่อฉินรั่วซือฟังวาจานี้ก็ใจเต้นทันใดข้างหลังหลิงอวี๋มีท่านอ๋องอี้ แต่ข้างหลังตนมีองค์หญิงหก!องค์หญิงหกเป็นที่โปรดปรานมากต่อองค์จักรพรรดิ หากโน้มน้าวองค์หญิงหกไปซื้อที่ดินนั่น แม้ท่านอ๋องอี้รู้แล้วจะเป็นอย่างไร เขาจักแย่งกับองค์หญิงหกได้รึ?ฉินรั่วซือไปเข้าเฝ้าองค์หญิงหกอย่างลิงโลด พลางเล่าความคิดนี้กับองค์หญิงหกอย่างไรเสียฉินรั่วซือก็คิดมิถึงว่ายารักษาแผลของหลิงอวี๋จะขายให้แม่ทัพเหยียนแถมองค์จักรพรรดิยังเชื่อคำพูดของหลิ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-02-19ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 464
ณ ตำหนักองค์ชายคังกวนอิ่งนอนบนเตียงอย่างเกียจคร้าน มีผ้าโปร่งบางคลุมบนร่างหนึ่งชั้น ผ้าบางจนเผยรอยด่างที่ไม่อาจอำพรางได้เมื่อชุ่ยเอ๋อร์นางรับใช้เห็นก็พลันหน้าแดงขวยเขิน เบี่ยงสายตาหนี“ชุ่ยเอ๋อร์… น่าเบื่อนัก องค์ชายกลับมาหรือยัง?”ชุ่ยเอ๋อร์ตอบอย่างระวัง “องค์ชายตรัสว่ามีงานเลี้ยง ไม่กลับมาเสวยพระกระยาหารเจ้าค่ะ!”ตุบ…กวนอิ่งขว้างหมอนที่กำลังกอดทิ้ง ตะโกนเสียงดัง“มีงานเลี้ยงทุกวัน! มิกลับมาอยู่กับข้าเลย! ใช้ชีวิตแบบนี้มิสนุกเลยสักนิด!”“ข้าจักออกไปเที่ยวเล่น!”ชุ่ยเอ๋อร์กล่าวหน้าเจื่อน “คุณหนู มิใช่ว่าท่านกลัวท่านกวนเอ้อร์แก้แค้นหรือเจ้าคะ? ซ่อนอีกหลาย ๆ วันเถิดเจ้าค่ะ!”เมื่อชุ่ยเอ๋อร์เอ่ยเช่นนี้ มันยิ่งจุดชนวนความโกรธของกวนอิ่งมากขึ้น“ซ่อน… ต้องซ่อนนานเท่าใด? บัดนี้ตัวข้าคือสตรีที่องค์ชายคังทรงโปรดที่สุด ข้ายังต้องกลัวเจ้าสุนัขกวนผิงนั่นรึ?”“มา ผลัดผ้าให้ตัวข้าซะ! วันนี้ข้าต้องออกไปให้ได้!”“หากเอาแต่อยู่ในตำหนักอีก ข้าต้องราขึ้นแน่!”เมื่อชุ่ยเอ๋อร์โดนดุก็มิกล้าเตือนอีก พลางหาอาภรณ์มาให้กวนอิ่งกวนอิ่งชายมองอย่างรังเกียจ พลันกล่าว “วันนี้เราจักไปเรือนหยกอำไพ ชุ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-02-19ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 465
ครั้นหลิงอวี๋พาหลิงซวนกับเถาจื่อกลับจากโรงงานยาถึงตำหนักอ๋องอี้ ฟ้าก็มืดเสียแล้วพอถึงปากประตูเรือนบุหงาก็ได้ยินเสียงแม่นมลี่เข้าพอดี“เจ้าเด็กหลิงซินคนนี้ ให้นางไปเรือนหยกอำไพส่งอาภรณ์เพื่อปรับแก้ ไยไปตั้งครึ่งค่อนวันแล้วยังมิกลับมา!”เสียงของสุ่ยหลิงเอ่ย “แม่นม ข้าจักออกไปดูหน่อยว่ามีเรื่องอันใดทำล่าช้าหรือไม่!”“ไปเถอะ! ดูร้านค้าขายของกินข้างทางหน่อยเถอะ เจ้าเด็กคนนี้ได้ไปแอบกินหรือเปล่า!”สุ่ยหลิงเดินออกมาก็บังเอิญเจอหลิงอวี๋เข้าพอดี“หลิงซินยังมิกลับ?” หลิงอวี๋โพล่งถาม“เจ้าค่ะ บ่าวจักออกไปหาดู!”สุ่ยหลิงกล่าวยิ้ม ๆ “ช่วงนี้เจ้าเด็กคนนี้โตขึ้นมาก บางทีอาจเป็นอย่างที่แม่นมพูด คงวิ่งไปซื้อของกินสักที่เจ้าค่ะ!”“เช่นนั้นรีบไปรีบกลับ!”หลิงอวี๋ไม่ได้คิดมากเช่นกันพลางเดินเข้าไป“คุณหนู เหนื่อยหรือไม่เจ้าคะ บ่าวเก็บข้าวไว้ให้แล้ว บ่าวจักไปยก รีบไปล้างหน้าล้างตามากินข้าวเถิดเจ้าค่ะ!”“ขอบใจแม่นม!”หลิงอวี๋กับหลิงซวนพร้อมอีกสามคนล้างหน้าแล้วนั่งลงหน้าโต๊ะอาหารหลิงเยวี่ยโน้มเข้ามาพูดว่า “ท่านแม่ วันพรุ่งข้าไปเล่นจวนเสนาบดีได้หรือไม่ขอรับ น้าหว่านให้คนมาส่งข่าวบอกว่าท่านยายทว
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-02-19ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 466
ลู่หนานตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่เขาจะพูดอะไร จูเผิงที่อยู่ข้าง ๆ ก็เอ่ยเสียงเย็นชา “แค่นางรับใช้คนหนึ่งหายตัวไป ก็ให้ทหารองครักษ์ของตำหนักอย่างพวกเราไปตามหาหรือ? พระชายาอ๋องอี้ พระชายาคิดว่าพวกเราไม่มีสิ่งใดทำหรือ?”“ผู้ใดจักรู้ว่านางรับใช้ผู้นั้นห่วงเที่ยวเล่นแล้วจงใจมิกลับมาหรือไม่!”หลิงอวี๋โกรธขึ้นมาทันที “นางรับใช้แล้วเป็นเยี่ยงไร? นางรับใช้มิใช่คนรึ?”“ลู่หนาน เจ้าจะช่วยข้าได้หรือไม่? หากเจ้ามิช่วย ข้าจักไปหาคนอื่นให้ช่วย!”“แต่เจ้าจำไว้เถอะว่า หากครั้งนี้พวกเจ้าไม่ช่วยข้าอีก ต่อไปหากมีปัญหาเกิดขึ้นในตำหนักอ๋องอี้ก็ไม่ต้องมาหาข้าแล้ว!”ลู่หนานกลัวว่าจะทำให้หลิงอวี๋โกรธ จึงรีบเอ่ย “พระชายาอย่าได้โกรธข้าเลย พวกเราจักมิช่วยได้เยี่ยงไรกันขอรับ!”“จูเผิง อย่าพูดจาไร้สาระ! พระชายาช่วยพวกเราไว้มากถึงเพียงนั้น พวกเราก็ควรช่วยนางสิ!”จูเผิงส่งเสียงหึอย่างเย็นชา อยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ถูกเฉาอี้ดึงไปข้าง ๆ พลางกระซิบเตือน“เจ้าอย่าพูดให้มันมากนัก! แม้ว่าเจ้ามิชอบนาง แต่นางก็เป็นพระชายาของพวกเราหนา!”หลิงอวี๋เหลือบมองจูเผิงอย่างเย็นชานางจำองครักษ์ผู้นี้ได้ ชักสีหน้าใส่ตนมาห
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-02-19ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 467
ไป๋ผิงเข้าใจในทันที “พระชายา พระชายาฉลาดยิ่งเพคะ!”“เมื่อเป็นเช่นนี้ หลิงอวี๋ต้องเกลียดกวนอิ่งมาก พอถึงคราวแก้แค้นขึ้นมาคงโหดเหี้ยม!”จ้าวเจินเจินยิ้มเล็กน้อย แต่ดวงตากลับเย็นชามากกวนอิ่งนางสารเลว คิดว่ากอดขาองค์ชายคังเอาไว้แล้วจะเป็นที่โปรดปรานไปตลอดชีวิตหรือ?คนสารเลวเช่นนี้ หากจ้าวเจินเจินจัดการมิได้ เช่นนั้นจะคู่ควรเป็นพระชายาคังได้เยี่ยงไร!หลิงอวี๋ เจ้ารอข้าก่อนเถอะ ข้าขอจัดการกวนอิ่งก่อน!แล้วข้าค่อยไปจัดการกับเจ้า!......คนของตำหนักอ๋องอี้ คนของเกิ่งเสี่ยวหาว และคนของปี้ไห่เฟิงออกตามหากันเกือบทั้งคืน แต่ก็มิพบตัวหลิงซินลู่หนานจึงกลับมากับรายงานเซียวหลินเทียนเซียวหลินเทียนมองหลิงอวี๋ที่เป็นกังวลอยู่ พลางเอ่ยเสียงขรึม“ไปถามที่ประตูเมือง แล้วตรวจค้นรถม้าของพวกองค์ชายเว่ยกับองค์ชายคังที่ออกจากเมืองหลวงหลังจากที่หลิงซินหายตัวไปให้หมด!”“พ่ะย่ะค่ะ!”ลู่หนานกำลังจะออกไปสั่งการองครักษ์คนอื่น ๆเซียวหลินเทียนก็นึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้จึงเรียกเขาไว้ พลางเอ่ย“ลู่หนาน เน้นตรวจสอบที่กวนอิ่งกับคนรอบตัวนางด้วย!”“แม้ว่าองค์ชายเว่ยกับองค์ชายคังจักทำบางเรื่องที่น่ารังเกียจ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-02-20ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 468
ฟ้าสว่างแล้วคนของตำหนักอ๋องอี้ออกค้นหาตลอดทั้งคืน แต่ก็ยังมิพบหลิงซินเป็นครั้งแรกที่เรือนบุหงาไร้เสียงหัวเราะ บนใบหน้าของทุกคนมีแต่ความหนักใจเดิมทีหลิงเยวี่ยจะไปจวนเสนาบดีเจิ้นหย่วน แต่ยังหาหลิงซินมิพบ หลิงอวี๋จะวางใจปล่อยเขาออกไปได้เยี่ยงไร?นางจึงให้พี่น้องฉีเต๋อพาเขากลับเข้าไปเขียนอักษรกันในเรือนแม่นมลี่ไปทำอาหารเช้าให้ทุกคน เดิมทีหลิงอวี๋มิอยากให้นางทำ เตรียมไว้แล้วว่าจะให้คนซื้ออาหารจากข้างนอกมาแต่พอนึกถึงว่าบางทีการทำอะไรยุ่ง ๆ อาจทำให้แม่นมลี่หยุดคิดมากได้ จึงมิได้ห้ามนางกระทั่งแม่นมลี่เตรียมอาหารเช้าเสร็จ แม้ว่าทุกคนจะไม่รู้สึกอยากอาหาร แต่นึกถึงว่าแม่นมลี่เตรียมไว้แล้ว หากไม่กินคงจะรู้สึกผิดกับแม่นม จึงเดินไปที่โต๊ะด้วยกัน“พระชายา… มีคนส่งขนมกล่องหนึ่งมาให้พระชายาเจ้าค่ะ!”จู่ ๆ เสียงของแม่นางซุนที่อยู่ห้องครัวก็ดังมาจากข้างนอกหลิงอวี๋ลุกออกไปดูอย่างสับสนแม่นางซุนถือกล่องหนึ่งกล่อง ยิ้มพลางเอ่น “บ่าวเพิ่งไปจ่ายตลาดกลับมา เจอกับบุรุษผู้หนึ่งที่หน้าประตู เขาบอกว่าขนมนี้สำหรับพระชายาเจ้าค่ะ!”“เขามีธุระยุ่งอยู่ จึงให้บ่าวเอาเข้ามาให้พระชายาเจ้าค่ะ!”หลิงอวี๋
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-02-20ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 469
“อาจารย์!”น้ำตาของหลิงซวนร่วงหล่นลงมาเถาจื่อกับสุ่ยหลิงก็น้ำตาไหลอาบแก้มทันที เห็นแค่แวบแรกก็ทนมองเป็นครั้งที่สองไม่ไหวแล้ว“พระชายา พวกท่านอย่าเพิ่งร้องไห้เลย… บางทีนางอาจจะยังมีชีวิตอยู่ก็ได้!”จ้าวซวนทั้งกังวลทั้งโกรธ แล้วก็ปลอบใจพวกเขาก่อนบนใบหน้าหลิงอวี๋ไร้น้ำตา มิใช่ว่ามิอยากร้องไห้ แต่เป็นเพราะร้องมิออกต่างหาก!ในใจนางมีเพียงความเคียดแค้นอย่างหนัก!กวนอิ่ง… เจ้ายั่วให้ข้าโกรธจริง ๆ แล้ว!หากครั้งนี้ข้ามิสับเจ้าเป็นพันเป็นหมื่นชิ้น ก็คงยากที่จะระบายความโกรธในใจของข้า!“ท่านแม่… นั่นคือพี่… หลิงซินใช่หรือไม่?”หลิงเยวี่ยผละออกจากมือของฉีเต๋อ ร้องไห้อยากเห็นสิ่งที่อยู่ในกล่องหลิงอวี๋ก้าวไปคุกเข่าลงกอดเขาไว้“เยวี่ยเยวี่ย นั่นมิใช่พี่หลิงซิน… นั่นคือสิ่งที่คนร้ายทำให้เรากลัว!”หลิงเยวี่ยอดทนต่อความเศร้าโศกพลางปลอบหลิงเยวี่ย “เยวี่ยเยวี่ยเด็กดี กลับห้องไปเขียนหนังสือกับพวกพี่ชายนะ… พวกผู้ใหญ่มีธุระต้องคุยกันสักหน่อย!”“มิใช่พี่หลิงซินจริง ๆ หรือขอรับ?”เพราะว่าหลิงเยวี่ยไม่รู้ความ เมื่อกี้ยังเห็นไม่ชัดว่าคืออะไรก็ถูกฉีป้าวปิดตาเอาไว้ก่อนแล้ว“เด็กโง่… พี่หลิงซินตั
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-02-20ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 470
“เจ้าดูเอาเองเถิด!”จูเผิงทนมิได้ที่จะพูด พลางหันไปด้านข้างด้วยความหดหู่“จดหมายอะไร?”แต่เซียวหลินเทียนรอมิไหว จึงเอ่ยถามไปตรง ๆลู่หนานส่งจดหมายให้เซียวหลินเทียนอย่างรวดเร็ว ส่วนตนก็เดินไปที่หน้ากล่องอย่างอยากรู้อยากเห็น พอมองปราดเดียว ลู่หนานก็เข้าใจว่าเหตุใดสีหน้าของทุกคนจึงดูเคร่งขรึมนักเซียวหลินเทียนหยิบจดหมายออกมา ในจดหมายนั้นเขียนไว้เพียงบรรทัดเดียว“หลิงซินอยู่ในทุ่งหญ้าตรงหัวสะพานของตระกูลกวน!”“จ้าวซวน!”ขณะที่เซียวหลินเทียนกำลังจะให้จ้าวซวนอ่านจดหมายนี้ ก็มีองครักษ์คนหนึ่งวิ่งเข้ามา“ท่านอ๋อง มีข่าวจากทางพี่เฉาพ่ะย่ะค่ะ บอกว่าเห็นเลี่ยวซงหัวหน้าผู้คุ้มกันของกวนอิ่ง เขาเพิ่งเข้าไปในทุ่งหญ้าที่หัวสะพานของตระกูลกวนพ่ะย่ะค่ะ!”เซียวหลินเทียนมิสนใจแล้วว่าคนส่งจดหมายเป็นผู้ใด ข่าวทั้งสองเป็นการยืนยันความถูกต้องแล้ว“ไปที่หัวสะพานกันเถอะ! จูเผิง เจ้าไปหาแม่ทัพเฉิน! ให้เขาพาคนมาด้วย!”“พ่ะย่ะค่ะ!” จูเผิงรีบไปทันที“ข้าไปด้วย!” หลิงอวี๋ปิดกล่องแล้วยื่นให้หลิงซวนเอาไปด้วยนี่คือหลักฐานในการกระทำผิด!วันนี้นางจะต้องทวงความยุติธรรมให้กับหลิงซินให้ได้กระทั่งพวกเขามาถึง
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-02-20
บทล่าสุด
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1782
หวงฝู่หลินสีหน้าเปลี่ยนไป แล้วในที่สุดก็ตะโกนขึ้นมา “ปี้ซง!”ปี้ซงเดินเข้ามา“ส่งข่าวออกไปทันทีให้ป้าวเฉิงระดมคนทั้งหมดจับเป็นอาอวี๋!”ที่ตัวของอาอวี๋ยังมีตำรับยาที่หวงฝู่หลินต้องการอยู่ ก่อนที่จะได้ตำรับยานั้นมา หวงฝู่หลินต้องการให้อาอวี๋ยังมีชีวิตอยู่ปี้ซงเป็นคนสนิทของหวงฝู่หลินจึงเข้าใจเจตนาของหวงฝู่หลินในทันที แล้วเอ่ยเสียงเรียบ “พ่ะย่ะค่ะ!”ปี้ซงรีบใช้นกพิราบส่งข่าวหาป้าวเฉิงอย่างรวดเร็วท่านน้าหลินแอบภูมิใจ หัวหน้าเสิ่นรับเครื่องประดับเหล่านั้นที่ตนให้เขาไปแล้ว จะต้องสังหารหลิงอวี๋แล้วอย่างแน่นอนแม้ว่าปี้ซงจะตามหาหลิงอวี๋กลับมาได้ หลิงอวี๋ก็เป็นศพไปแล้ว ไม่มีทางเป็นภัยคุกคามตำแหน่งของตนได้อีก“เสวี่ยเหมย เจ้านำศพปี้เอ๋อร์ไปฝังเถิด เด็กสาวผู้นี้เองก็เป็นคนที่น่าสงสารที่เจอคนมิดี!”ท่านน้าหลินแสร้งทอดถอนใจแล้วบอกหวงฝู่หมิงจูคือคนที่เสียใจที่สุดในจำนวนเหล่านี้ นางเชื่อใจอาอวี๋ถึงเพียงนั้น อาอวี๋หนีไปได้อย่างไร?หลักการที่ปกตินางสอนให้ตนในการเป็นคนนั้นเป็นของปลอมทั้งหมดเลยหรือ?หวงฝู่หมิงจูรู้สึกว่าตนถูกหักหลัง ในเวลาชั่วครู่นี้ นางได้รู้จักกับความเกลียดเป็นครั้งแรกแล้
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1781
กระทั่งหวงฝู่หมิงจูกลับมา เสวี่ยเหมยก็เอ่ยกับหวงฝู่หมิงจูด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง “เจ้าวังน้อย อาอวี๋บอกว่านางปวดหัวเล็กน้อยเลยไปนอนก่อนเพคะ คืนนี้มิได้มาเล่านิทานให้ท่านฟังแล้ว คืนนี้บ่าวอยู่กับท่านนะเพคะ!”หวงฝู่หมิงจูค่อนข้างมิพอใจ เสวี่ยเหมยจึงเอ่ยเกลี้ยกล่อมอย่างอดทน “คนเราก็ป่วยกันได้นะเพคะ อาอวี๋ดูแลท่านมาตั้งหลายวันจะป่วยก็เป็นเรื่องปกตินัก ท่านต้องเข้าใจนาง ประเดี๋ยวนางพักผ่อนแล้ว วันพรุ่งก็สามารถทำอาหารอร่อย ๆ ให้ท่านได้แล้วเพคะ!”หวงฝู่หมิงจูครุ่นคิดแล้วเอ่ยอย่างรู้ความ “เช่นนั้นก็ได้ ให้พี่อาอวี๋พักผ่อนให้หาย แล้วคืนวันพรุ่งค่อยมาเล่านิทานให้ข้าฟัง!”เสวี่ยเหมยเกลี้ยกล่อมหวงฝู่หมิงจูเสร็จแล้วก็ไปรับใช้หวงฝู่หมิงจู อาบน้ำให้แล้วพาเข้านอนปี้เอ๋อร์ย้ายเข้ามาก็มาอยู่ที่ห้องเดียวกับหลิงอวี๋ นางเองก็คิดว่าหลิงอวี๋ปวดหัวไปนอนแล้ว จึงรอให้เจ้าวังน้อยเข้านอนแล้วปี้เอ๋อร์จึงได้กลับห้องไปเสวี่ยเหมยก็ตามมามิใกล้มิไกล รอให้ปี้เอ๋อร์เข้าไปก่อนแล้วเสวี่ยเหมยก็ตามเข้าไป“พี่เสวี่ยเหมย...”ปี้เอ๋อร์เห็นว่าในห้องไม่มีคนอยู่ กำลังแปลกใจว่าเหตุใดหลิงอวี๋จึงหายไป แต่เมื่อหันกลับมาก็เจอเสวี่
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1780
ในตอนเย็น หวงฝู่หลินก็มากินอาหารเย็นกับหวงฝู่หมิงจูหลิงอวี๋จึงทำอาหารเพิ่มเป็นสองที่ และสองพ่อลูกก็กินกันอย่างมีความสุขมากกระทั่งกินเสร็จแล้ว หวงฝู่หลินก็พาหวงฝู่หมิงจูไปเดินเล่นตามปกติหลิงอวี๋ก็พาปี้เอ๋อร์ไปทำความสะอาดห้องครัวแล้วนั่งลงพักผ่อน รอหวงฝู่หมิงจูกลับมาแล้วไปรับใช้อาบน้ำให้นางจากนั้นก็จะไปพักผ่อนได้เวลานี้เสวี่ยเหมยก็เดินเข้ามา มองหลิงอวี๋แล้วเอ่ยอย่างเหน็บแนม “อาอวี๋ ข้ายังมิได้แสดงความยินดีกับเจ้าที่ได้กลายเป็นน้องสาวบุญธรรมของเจ้าวังเลย! ต่อไปเจ้าก็เป็นหนึ่งในเจ้านายของวังเทพแล้ว เจ้าก็อย่าลืมช่วยเหลือข้าด้วย!”“พี่หญิงเสวี่ยเหมยพูดตลกแล้ว ข้าหรือจะมีโชคสามารถเป็นน้องสาวบุญธรรมของเจ้าวังได้ เรื่องนี้เป็นเพราะเจ้าวังน้อยยกย่องเท่านั้นเอง!”หลิงอวี๋ยังต้องอยู่ที่วังเทพอีกสามปี มิอยากทำให้เสวี่ยเหมยขุ่นเคืองจึงเอ่ยยิ้ม ๆ ไป “พี่หญิงเสวี่ยเหมยดูแลข้าถึงเพียงนั้น หากมีอะไรดี ๆ ข้าย่อมมิลืมเจ้าอยู่แล้ว!”“เช่นนั้นก็ดี!”เสวี่ยเหมยจึงเปลี่ยนหัวข้อ “ข้าจะมาบอกกับเจ้าว่า หัวหน้าเสิ่นจะลงเขา บอกว่าให้เจ้าไปตรวจดูสักหน่อย ดูว่าในรายการยังมีของอะไรขาดไปอีกหรือไม่”“การส
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1779
หวงฝู่หลินถามเองตอบเอง “พลังในตัวของนางน่าจะอยู่เหนือกว่าดินแดนที่ห้า แต่ว่าจุดตันเถียนของนางถูกคนผนึกพลังเอาไว้!”“นอกจากนี้ การรับรู้ทางจิตของนางก็ถูกผนึกไว้ด้วย นางมิรู้แม้แต่ตัวตนที่แท้จริงของตนเอง!”ปี้ซงงุนงง “ท่านเจ้าวัง ผู้ใดกันที่ทำเรื่องเช่นนี้กับนาง?”หวงฝู่หลินยิ้มเยาะ “เพื่อมหาวัตถุศักดิ์สิทธิ์ที่ปรากฏขึ้นมาอย่างเช่น กระบี่เซวียนหยวนและหินฝูซี ทางด้านแดนเทพนั้นจึงมีการต่อสู้กันอย่างรุนแรง พวกนั้นคิดเอาเองว่าตระกูลใหญ่มีความชอบธรรมจะทำอะไรก็ได้เพื่อมหาวัตถุศักดิ์สิทธิ์สองชิ้นนี้!”“อาอวี๋ผู้นี้ บางทีอาจจะเกี่ยวข้องอยู่ในการต่อสู้เหล่านี้ด้วย!”นี่ก็แสดงว่าหวงฝู่หลินรู้อยู่แล้วว่าการรับรู้ทางจิตของหลิงอวี๋ถูกผนึกไว้ แต่กลับมิได้เอ่ยถึงเหตุผลหลักนี้กับหลิงอวี๋เขาจะต้องรู้ตัวตนของหลิงอวี๋ให้แน่ชัด ดูว่านางเป็นมิตรหรือศัตรูแล้วจึงจะตัดสินใจว่าจะบอกนางหรือไม่“ท่านเจ้าวัง เช่นนั้นบ่าวจะให้คนไปตรวจสอบพ่ะย่ะค่ะ!”ปี้ซงบอก“อืม”แม้ว่าตระกูลหวงฝู่จะถอนตัวออกมาแล้วมิสนใจเรื่องของแดนเทพ แต่ก็มิได้หมายความว่าหวงฝู่หลินจะเป็นคนที่ยอมให้ใครมาทำอะไรก็ได้หากใครกล้าคุกคามมาถึง
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1778
“ท่านเจ้าวัง บ่าวเป็นอะไรหรือเพคะ? เหตุใดท่านจึงมองบ่าวเช่นนี้?”หลิงอวี๋ค่อนข้างกังวล จึงซักถามออกไปโดยมิรู้ตัวหวงฝู่หลินเอ่ยอย่างเย็นชา “เจ้าตั้งครรภ์ เกือบจะสองเดือนแล้ว เจ้ามิรู้หรือ?”ตั้งครรภ์?ราวกับฟ้าผ่าลงที่หัวของหลิงอวี๋ตอนกลางวันแสก ๆ นางตกใจจนตะลึงไป นางตั้งครรภ์หรือ?เช่นนั้นพ่อของลูกคือใคร?บุรุษที่ใส่ชุดจักรพรรดิสีเหลืองสดใสผู้นั้นแวบเข้ามาในหัวทันทีจะเป็นเขาหรือไม่?สีหน้าของหลิงอวี๋เปลี่ยนแล้วก็เปลี่ยนอีก มิรู้ว่าควรจะพูดอะไรหวงฝู่หลินมองท่าทีงุนงงของนางแล้วเอ่ยอย่างเย็นชา “คาดว่าคนที่ปิดผนึกเจ้าก็มิรู้เช่นกันว่าเจ้าตั้งครรภ์ เข็มเงินที่ปักมาที่เจ้าเหล่านี้จะจำกัดการเจริญเติบโตของเด็ก!”“เด็กผู้นี้เจ้าเก็บไว้มิได้แล้ว แม้ว่าจะโชคดีสามารถเจริญเติบโตได้ แต่เกิดมาแล้วก็อาจจะมีผลกระทบทางด้านสติปัญญาหรือไม่ก็ทางร่างกาย!”คำพูดนี้ของหวงฝู่หลินเป็นการโจมตีที่ยิ่งใหญ่เท่ากับที่เขาบอกหลิงอวี๋ว่าตั้งครรภ์นางยังมิทันได้รู้สึกดีใจกับเรื่องที่ตนตั้งครรภ์ก็ถูกการประกาศว่าเด็กอาจจะพิการตีเข้าที่หัวอย่างจังหลิงอวี๋มิรู้ว่าตนรู้สึกอย่างไร นี่เหมือนกับเพิ่งจะมอบภูเข
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1777
ประโยคเดียวของหลิงอวี๋ทำเอาหวงฝู่หลินชะงักจนพูดมิออกไปเลยเขามองหลิงอวี๋อย่างแปลกใจเมื่อพิจารณาคำพูดของหลิงอวี๋โดยละเอียดแล้ว มันเต็มไปด้วยปรัชญาและความหมายที่ลึกซึ้ง!คำพูดนี้ของหลิงอวี๋มิเพียงแต่ชี้ให้เห็นว่านางถูกขังอยู่ในวังเทพนี้ แม้ว่าจะนั่งอยู่ทองกองเท่าภูเขาแต่ก็มิได้มีความสุขทั้งยังอาศัยเรื่องนี้บอกกับหวงฝู่หลินเป็นนัย ๆ ด้วยว่า… นี่คือเครื่องรางปกป้องชีวิตของนาง!นอกเสียจากว่า หวงฝู่หลินจะรับปากว่าจะปล่อยนางลงจากภูเขาไป มิเช่นนั้นให้ตายนางก็ไม่มีทางส่งตำรับยาให้!ตอนนี้หวงฝู่หลินเชื่อแล้วว่าหลิงอวี๋มิได้หวั่นไหวกับของล้ำค่าจริง ๆ!สตรีผู้นี้ฉลาดเกินไป นางมองเห็นข้อเสียเปรียบของนางได้อย่างชัดเจน และตัดสินใจได้อย่างรวดเร็วว่าควรจะทำอย่างไรจึงจะเป็นประโยชน์ต่อตนแม้ว่าหวงฝู่หลินจะเติบโตอยู่ในวังเทพมาตั้งแต่เด็ก แต่เพราะว่ามิสบายจึงต้องลงเขาไปหายาหาหมออยู่บ่อย ๆใต้หล้านี้เขาจึงเคยได้ติดต่อกับสตรีอยู่มาก ส่วนใหญ่จะเป็นคนธรรมดามิได้โดดเด่น และดูเรียบ ๆ มิได้มีอะไรแปลกใหม่ เป็นครั้งแรกที่เขาได้สัมผัสกับสตรีที่ฉลาดเช่นหลิงอวี๋หวงฝู่หลินเก็บความดูถูกที่มีต่อหลิงอวี๋ไป แล
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1776
เกี๊ยววางอยู่นานจนเย็นแล้ว หลิงอวี๋จึงยกกลับไปอุ่นร้อนแล้วยกออกมาใหม่หวงฝู่หมิงจูตักสองสามชิ้นให้หวงฝู่หลินด้วยตนเอง หวงฝู่หลินที่เลือกกินเมื่อชิมแล้วก็รู้สึกว่ารสชาติดีความเป็นศัตรูที่เขามีต่อหลิงอวี๋ลดน้อยลง กระทั่งกินเสร็จแล้วพาหวงฝู่หมิงจูออกไปเดินเล่นกลับมา หวงฝู่หลินก็ให้หลิงอวี๋อยู่ก่อนตามลำพัง ในใจของหลิงอวี๋คิดไปมากมาย เจ้าวังผู้นี้วางแผนจะเอาคืนในภายหลังหรืออย่างไร?นางมองหวงฝู่หลินแล้วยื่นมือไปถอดสร้อยข้อมือโมราออกส่งคืนไปพลางเอ่ย“ท่านเจ้าวัง บ่าวรู้ว่าท่านรับบ่าวเป็นน้องสาวบุญธรรมนั้นเป็นการพูดให้เจ้าวังน้อยฟังเฉย ๆ อาอวี๋มิกล้าหวังสูง มิได้ถือเป็นจริงเพคะ!”“สร้อยข้อมือนี้ขอคืนให้ท่าน อาอวี๋มีเพียงเรื่องเดียวที่อยากขอร้อง หากวันใดที่เจ้าวังน้อยทำใจยอมรับได้ที่อาอวี๋จะต้องจากไป ก็ขอให้ท่านเจ้าวังปล่อยให้อาอวี๋ลงจากภูเขาไปด้วยเถิดเพคะ!”สตรีผู้นี้รู้ว่าสิ่งใดควรมิควร!เมื่อหวงฝู่หลินได้ยินคำพูดนี้ก็ลดความระวังที่มีต่อหลิงอวี๋ลงเล็กน้อยเขามองสร้อยข้อมือแล้วเอ่ยอย่างเย็นชา “ของที่ข้ามอบให้แล้วข้ามิรับคืน!”“คำขอของเจ้าข้าตกลง ส่วนสร้อยข้อมือนี้ถือว่าเป็นการขอบคุ
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1775
หลิงอวี๋รู้ว่าเรื่องที่หวงฝู่หลินบอกจะรับตนเป็นนางสาวบุญธรรมนั้นถือเป็นจริงมิได้ นี่เป็นเพียงข้ออ้างที่หวงฝู่หลินทำเพื่อปลอบใจหวงฝู่หมิงจูเท่านั้นหลิงอวี๋ชั่งน้ำหนักข้อดีและข้อเสีย จากนั้นก็พยักหน้าแบบฝืน ๆหากมิรับปากก็ตาย!นางรู้ว่าวันนี้คงจะไปมิได้แล้ว เช่นนั้นก็รับปากไปก่อนก็แล้วกัน!หวงฝู่หมิงจูหยุดร้องไห้แล้วยิ้ม ดิ้นลงมาจากอ้อมแขนของหวงฝู่หลินแล้วจูงมือของหลิงอวี๋พลางเอ่ยอย่างเป็นมิตร “พี่อาอวี๋ เช่นนั้นต่อไปข้าต้องเรียกเจ้าว่าท่านอาอาอวี๋ใช่หรือไม่?”“ท่านพ่อ ท่านรับน้องสาวมาแล้ว มิให้ของกำนัลท่านอาหรือเพคะ?”หวงฝู่หมิงจูเอียงหัวช่วยหลิงอวี๋ขอของกำนัลจากหวงฝู่หลิน“มิต้องเพคะ ๆ...”หลิงอวี๋รีบพูดด้วยความลนลาน นางหรือจะกล้าเอาของกำนัลจากเจ้าวังผู้ดุร้ายราวกับปีศาจที่แค่สายตาก็สามารถสังหารคนได้ผู้นี้!แต่หวงฝู่หลินกลับมองมาด้วยสายตาที่มีความหมายลึกซึ้ง เขาควักเอาสร้อยข้อมือหินโมราสีแดงออกมาสองเส้นสร้อยข้อมือเส้นใหญ่หนึ่งเส้นและเล็กหนึ่งเส้น โมรานั้นมีสีแดงสดมาก มองแล้วดูมูลค่าสูงทีเดียวท่านน้าหลินเห็นเช่นนั้นแล้วก็ตะลึง เมื่อเห็นว่าหวงฝู่หลินส่งสร้อยข้อมือเส้นใหญ่ให
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1774
“พี่อาอวี๋ เจ้าไปแล้วใครจะเล่นกับข้า? ใครจะดูแลข้า?”“พี่อาอวี๋ เจ้ายังเล่านิทานมิจบเลย! ข้ายังอยากฟังเจ้าเล่านิทานอีก!”คำเรียกพี่อาอวี๋ก็ออกมาอย่างต่อเนื่องทำให้หลิงอวี๋รู้สึกแสบจมูก ทำอะไรมิถูกนางเองก็ทำใจจากหวงฝู่หมิงจูมิได้เช่นกัน แต่วังเทพแห่งนี้มิใช่ที่ที่นางควรอยู่ นางยังต้องไปตามหาน้องสาวของตน!“พี่… อาอวี๋… อย่าไป!”หวงฝู่หมิงจูร้องไห้อย่างใจสลาย น้ำเสียงก็ขาด ๆ หาย ๆ กอดขาหลิงอวี๋ไว้แน่นมิยอมปล่อยมือหวงฝู่หลินทั้งปวดใจทั้งอิจฉา ตนเลี้ยงดูหวงฝู่หมิงจูเติบโตมา หวงฝู่หมิงจูล้วนไม่มีใจที่จะสนใจผู้ใด เมื่อใดกันที่สนใจคนคนหนึ่งถึงเพียงนี้!ท่านน้าหลินเองก็สีหน้ามิสู้ดีเช่นกัน นางก้าวไปข้างหน้าและพยายามดึงหวงฝู่หมิงจูออกพลางเตือนอย่างแสร้งทำดี“หมิงจู เจ้าได้ยินที่อาอวี๋บอกว่านางต้องไปตามหาน้องสาวแล้วหรือไม่? น้องสาวของนางเป็นญาติของนาง เจ้าให้นางไปตามหาน้องสาวนางเถิด!”“ท่านออกไป!”หวงฝู่หมิงจูหันหน้าไปมองท่านน้าหลินด้วยสายตาโกรธเกรี้ยว แล้วตะโกนอย่างมิพอใจอย่างมาก “สตรีสารเลว เป็นเพราะท่านจะตีพี่อาอวี๋จึงบีบให้นางต้องไป!”“ท่านออกไปเสีย ที่นี่มิใช่บ้านของท่าน ข้ามิต้
