ครั้นหลิงอวี๋ได้ยินว่าชิวเหวินซวงอยากให้ชิวเฮ่ากลับมาหัวใจก็สั่นไหว!ชิวเหวินซวงรู้จักพลิกวิกฤตให้เป็นโอกาส!ฉวยตอนเซียวหลินเทียนมิได้สติจัดการให้ชิวเฮ่ากลับ…?แต่พอหลิงอวี๋คิดแบบนี้ก็ส่ายหน้า รู้สึกว่าความคิดนี้ของตัวเองใจแคบเกินไป!พ่อของชิวเหวินซวงสิ้นแล้วจะให้ชิวเฮ่ากลับมาพิธีศพก็ไม่ใช่เรื่องผิด!ชิวเหวินซวงร้องจนสองตาบวมแดง ดูแล้วก็มิใช่การเสแสร้งนางไม่อาจสงสัยเจตนาร้ายของชิวเหวินซวงได้แค่เพราะไม่ชอบ“ลู่หนาน ยามนี้กำลังคนของเรามิพอ เรียกเฉาอี้กับจูเผิงกลับมาช่วยด้วยเถิด!”เหตุการณ์ล้นหลามไม่จบทำจ้าวซวนดูแลไม่ทั่วถึง บวกกับครั้นที่เซียวหลินเทียนถูกลอบฆ่า องครักษ์ฉกาจหลายนายล้มตาย เขาจึงทำได้แค่ระดมกำลังคนหลิงอวี๋ไม่อยากสอดมือเรื่องของตำหนักอ๋องอี้มากนักจึงนิ่งเงียบเมื่อเห็นหลิงซวนมาหลิงอวี๋แค่สั่งหลิงซวนเอาตั๋วเงินหนึ่งร้อยตำลึงมอบให้ชิวเหวินซวง ถือเป็นค่าเผากระดาษเงินกระดาษทองของบิดานางจากนั้นหลิงอวี๋ก็ทดลองต่อ นางเพาะเลี้ยงแบคทีเรียเลือดของเซียวหลินเทียน การทดลองหลายหนก่อนหน้าล้มเหลวหมด!หลิงอวี๋ถือหลอดทดลองตริตรองบางอย่างที่ตนเลินเล่อไปพอคิดไปครึ่งค่อนวันก็คิด
“แถมมีหลิงหลานใส่ไคล้ว่าข้าลอบคบชู้กับคน! ทว่าชิวเหวินซวงยังเก็บนางไว้ในตำหนัก!”“ชิวเหวินซวงต้องการสิ่งใด? นางรับใช้ที่ไม่มักใหญ่ใฝ่สูงจักวางแผนทำร้ายข้าแบบนี้หรือ?”จ้าวซวนใคร่ครวญตระหนักได้ว่าเขาไม่อยู่ตำหนักในครานั้นแต่หลังเหตุการณ์จบก็ได้ฟังเหล่าองครักษ์ของลู่หนานคุยเรื่องพวกนี้ จ้าวซวนก็รู้สึกไม่ชอบมาพากลอยู่น้อย ๆ“พี่ใหญ่จ้าว ข้ามิได้ใส่ร้ายพวกเขาเพราะชิวเฮ่าตบข้า! ครานั้นพฤติกรรมพวกนั้นของชิวเฮ่าช่างมิรู้ผิดชอบชั่วดี!”เมื่อหลิงอวี๋ย้อนนึกถึงชิวเฮ่าเตะหลิงเยวี่ยอย่างโหดเหี้ยมก็เกลียดจนอยากกัดเป็นชิ้น“เด็กเล็กอย่างหลิงเยวี่ย หากเป็นเจ้ากับลู่หนานคงมิลงมือเหี้ยม! แต่หนึ่งบาทาของเขาเตะหลิงเยวี่ยนจนลมหายใจร่อแร่!”“และข้าพระชายาผู้ผ่าเผย ท่านอ๋องให้เขาสังหารข้า แต่เขากลับส่งข้าให้เจ้าปากเบี้ยวทำอัปยศ!”“จากนั้น พอตบอีกหนึ่งฝ่ามือก็ทำเส้นลมปราณหัวใจข้าแตกขาด!”“จากเหตุการณ์ไม่กี่เรื่องนี้ก็ดูออกได้ว่าชิวเฮ่ามิใช่ฝ่ายเดียวกับพวกเจ้า!”“แม้พวกเจ้าจักปกป้องผู้เป็นนาย แต่ก็คงมิทำเรื่องมิรู้ผิดชอบชั่วดี!”หลิงอวี๋ส่ายหน้า “ชิวเหวินซวงอาจมิอำมหิตเช่นชิวเฮ่า!”“แต่ในเมื่อนาง
“สืบเงียบ ๆ!”หลิงอวี๋เห็นจ้าวซวนตื่นตัวพลันกระซิบ“สองวันนี้ข้าจักทำเรื่องแม่บ้านแทนชั่วคราว… ข้าทำสิ่งใจบ้างแล้วจักบอกเจ้า!”“พวกเราแบ่งปันความจริงกันแล้ว แม้ชิวเหวินซวงวางกลป้ายสีข้า ในใจเจ้าก็ต้องตระหนัก!”จ้าวซวนมิกล้ามองเป็นเรื่องเล็ก ความกังวลของหลิงอวี๋มิได้ไร้เหตุผล!หากชิวเหวินซวงกระทำเรื่องอย่างกับเดรัจฉานเช่นนี้จริง เช่นนั้นยังจะมีเรื่องใดที่นางทำไม่ได้อีก!“ขอรับ พระชายา ข้าจักเตรียมองครักษ์หญิงเงาให้ท่านสองคน!”จ้าวซวนกล่าวจริงจังรอบคอบ “พวกนางจักปกป้องท่านในที่ลับ ครั้นเวลาสำคัญเป็นพยานให้ท่านได้ด้วยขอรับ!”หลิงอวี๋มิคุ้นกับการมีคนจับตาดูตัวเองเงียบ ๆ มิติลับของนางมิอาจเปิดเผยได้นางเพิ่งคิดปฏิเสธ แต่เมื่อเห็นเซียวหลินเทียนหมดสติบนตั่งเตียง หลิงอวี๋ก็เปลี่ยนใจ“ได้ แต่แค่สองวันที่ข้าเป็นแม่บ้านเท่านั้น! ผ่านสองวันไป เจ้าต้องถอนพวกนางออก!”“ขอรับ! ข้าจักไปเตรียมเดี๋ยวนี้ขอรับ!”จ้าวซวนจากไปอย่างหนักอกหนักใจหลิงอวี๋กำลังจะวิจัยต่อ ทันใดนั้นก็มีเสียงเบา ๆ ในลานเรือนหลิงอวี๋ตระหนกครู่หนึ่ง เพิ่งคิดจะออกไปดูก็ได้ยินเสียงเรียกเบา ๆ ของปี้ไห่เฟิงที่ปากประตู “พระ
“พี่จ้าว อย่าได้สงสัยในทักษะทางการแพทย์ของข้าเลย ขอเพียงเจ้าหาปลิงน้ำจืดมาให้ข้าเพียงพอ พรุ่งนี้เจ้าจักได้เห็นท่านอ๋องของพวกเจ้ายิ้มให้เจ้าแล้ว!”หลิงอวี๋เอ่ยอย่างมั่นใจ“ขอรับ ข้าจักไปจัดการประเดี๋ยวนี้!”ขอเพียงยังมีความหวังริบหรี่ที่จะช่วยท่านอ๋องได้ จ้าวซวนก็จะไม่ยอมแพ้ ไม่ว่ามันจะสมเหตุสมผลหรือไม่ก็ตาม ไปหามันมาก่อนแล้วค่อยว่ากันจ้าวซวนรีบไปจัดการทันทีหลิงซวนเองก็รีบเข้ามาเช่นกัน เมื่อเข้ามาเห็นปี้ไห่เฟิงที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสอยู่ หลิงซวนก็ตกใจเช่นกัน“คุณหนูเจ้าคะ พี่ปี้ได้ข่าวอันใดมาจริง ๆ หรือเจ้าคะ?” หลิงซวนเอ่ยถามอย่างเป็นห่วง“อืม เขาเอาข่าวดีมาให้!”หลิงอวี๋ปิดประตู แล้วสั่งให้หลิงซวนช่วยพยุงปี้ไห่เฟิงไปที่เก้าอี้ที่หลิงอวี๋พักมาสองวันแล้ว“พี่ปี้ ข้าใช้หมาเฟ่ยซาน(1)กับเจ้า มิต้องกังวล เมื่อเจ้าฟื้นขึ้นมา การผ่าตัดของข้าจักเสร็จเรียบร้อยแล้ว!”หลิงอวี๋อธิบายกระบวนการผ่าตัดให้ปี้ไห่เฟิงฟังอย่างง่าย ๆปี้ไห่เฟิงได้รับบาดเจ็บสาหัส ได้ยินเพียงเสียงที่ทำให้คนฟังสบายใจของหลิงอวี๋เท่านั้น“หลังการผ่าตัดเจ้าก็ดูแลตัวเองให้ดี หากหายดีแล้ว หลังจากนั้นหนึ่งเดือนจักสามารถค
“พระชายา ตั๋วเงินนี่มิได้ใช้ ข้าคืนขอรับ!”เขายื่นตั๋วเงินให้หลิงอวี๋ หลิงอวี๋รับมันมา ดึงออกมาสองใบแล้วมอบให้ปี้ไห่เฟิง“พี่ปี้เก็บเงินส่วนนี้ไว้เถิด ฝากขอบคุณพี่น้องของเจ้าแทนข้าด้วย หากไม่มีข่าวดีที่เจ้านำมา ข้าก็คงคิดหาวิธีช่วยท่านอ๋องมิได้!”“เงินเล็กน้อยนี้เอาไปให้พวกเขาซื้อเหล้ากินเถิด!”ปี้ไห่เฟิงลังเลอยู่ครู่หนึ่งแล้วรับมาสองปีมานี้เขาตกต่ำ มิสนใจอะไรไปมากกว่าการที่เขากินอิ่มและทั้งครอบครัวไม่หิว!แต่ครั้งนี้ตนหนีรอดมาได้เพราะพวกพี่น้องเสี่ยงชีวิตช่วยไว้ เงินจำนวนนี้ เอาไปให้ครอบครัวของพวกพี่น้องก็แล้วกัน!ปี้ไห่เฟิงแอบตัดสินใจ พระชายาดีกับเขาถึงเพียงนี้ เขาสาบานว่าจะภักดีต่อพระชายาไปจนตายอย่างแน่นอน!กระทั่งแม่นมลี่นำไข่ต้มน้ำตาลทรายแดงกับเสื้อผ้ามาให้ ปี้ไห่เฟิงก็กินมันจนหมด สวมเสื้อผ้าที่สะอาดไว้ข้างนอกแล้วออกไปหลิงอวี๋ไม่สนใจเรื่องการพักผ่อน จ้าวซวนกลับมาแล้วพร้อมกับองครักษ์และปลิงน้ำจืดตะกร้าใหญ่“พระชายา ดูสิ หากยังมิพอพวกเราจักไปจับมาอีกขอรับ!”หลิงซวนเห็นปลิงจำนวนมากเบียดเสียดกันอยู่ ก็แทบจะอาเจียนออกมาอย่างขยะแขยงแต่หลิงอวี๋กลับราวกับได้เห็นสมบัติพลางเอ
“เหตุใดท่านอ๋องยังมิตื่น?”หลังจากจ้องมองมาเป็นเวลานาน เซียวหลินเทียนก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะตื่นเลยลู่หนานเอ่ยถามอย่างทนไม่ไหว “พระชายา ยาเหล่านั้นมิได้ผลใช่หรือไม่ขอรับ?”“รีบร้อนกระไรกัน! หัวใจของเซียวหลินเทียนเต้นช้า ข้าให้ยาแรงกับเขามิได้ การให้น้ำเกลือนี้จะทำให้เขาค่อย ๆ ปรับตัว!”หลิงอวี๋เหลือบมองขวดอย่างเหนื่อยล้าพลางสั่ง “เจ้าดูขวดนี้ไว้ ยาหยดหมดแล้วก็ไปเรียกข้าเถอะ!”“หากเซียวหลินเทียนไม่มีปฏิกิริยาต่อต้านยาขวดนี้ ข้าจักเพิ่มขนาดยาในขวดต่อไป จากนั้นอีกขวดหนึ่งเขาก็น่าจะฟื้นขึ้นมาแล้ว!”ทันทีที่จ้าวซวนได้ยินสิ่งนี้ก็รีบเอ่ย “นี่เป็นเรื่องเล็กน้อย ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของพวกเราเถิด! พระชายาไปพักผ่อนสักหน่อยเถิดขอรับ!”หลิงอวี๋ทนไม่ไหวจึงพยักหน้าแล้วเดินไปที่ประตูห้องถัดไป นอนลงบนเก้าอี้ ปิดเปลือกตาลงแล้วหลับไปภายในไม่กี่วินาทีในขณะที่กำลังสะลึมสะลือ ก็ได้ยินเสียงคนพูดคุยกันอยู่ข้างนอก“พี่จ้าว ยาของข้าสามารถช่วยท่านอ๋องได้อย่างแน่นอน! เจ้าให้ท่านอ๋องกินแล้วท่านอ๋องจักฟื้นทันที!”“ยาของพระชายานี่เกือบจะหมดขวดแล้ว ท่านอ๋องก็ยังมิฟื้น เช่นนั้นมันคงมิได้ผลแน่นอน!”“พี่จ้าว ห
พระชายาหรงเป็นน้องสาวของพระชายาอวิ๋นในองค์จักรพรรดิผู้เป็นแม่ของเซียวหลินเทียน นายท่านเสิ่นเป็นท่านตาของเซียวหลินเทียน ส่วนท่านลุงเสิ่นเป็นลุงของเซียวหลินเทียนและคุณหนูใหญ่ตระกูลเสิ่นก็คือเสิ่นจวนที่ต่อต้านตนมาโดยตลอด!ก่อนหน้านี้คนในตระกูลเสิ่นไม่เคยมาที่ถึงที่ตำหนักมาก่อน นี่ก็ไม่รู้ว่าลมอะไรหอบมากันได้!หลิงอวี๋ทำได้เพียงพาพวกจ้าวซวนออกไปต้อนรับกับพระายาหรงเคยได้พบกันที่งานฉลองในวังเมื่อครั้งที่แล้ว ตอนนั้นนางเออออไปกับคำพูดของพระชายาผิงหยาง ให้เซียวหลินเทียนหย่ากับตนเอง หลิงอวี๋ไม่มีความประทับใจที่ดีต่อนางสักเท่าไหร่ส่วนกับนายท่านสิ่นนี่หลิงอวี๋ได้พบกับเขาเป็นครั้งแรก แล้วก็เห็นว่าผมของนายท่านผู้นี้ถูกหวีอย่างพิถีพิถันมาก ไม่มีผมตรงไหนยุ่งเลยแม้แต่น้อยเขามีรูปร่างเตี้ย ใบหน้าอวบอ้วน และมีเคราแพะตรงคางท่านลุงเสิ่นที่อยู่ข้างหลังนายท่านเสิ่น มีหนวดกระจุกสั้น ๆ และดวงตาสีน้ำตาลคู่นั้นก็จมลึกตรงเบ้าตาเขาเป็นคนสูง ไหล่กว้าง มีท่าทีเศร้าหมอง มองปราดเดียวก็รู้ว่าเขามิใช่คนที่จะเข้ากับใครง่าย!เสิ่นจวนยืนอยู่ข้างหลังพวกเขา ใบหน้าของนางดูซีดเซียวเล็กน้อยหลังจากถูกไทเฮาตำหนิ
ท่านลุงเสิ่นมิได้ใจแคบเหมือนนายท่านเสิ่น เขามาด้วยสองจุดประสงค์หากได้รับการยืนยันว่าเซียวหลินเทียนช่วยชีวิตมิได้แล้ว เช่นนั้นก็จะใช้ข้ออ้างว่าหลิงอวี๋จงใจมิช่วยเซียวหลินเทียน ไปขอให้องค์จักรพรรดิทำการหย่าหลิงอวี๋ แล้วยึดทรัพย์สินในตำหนักอ๋องอี้แต่หากได้รับการยืนยันว่าเซียวหลินเทียนยังคงช่วยชีวิตได้ เช่นนั้นก็หาโอกาสให้เสิ่นจวนแต่งงานกับเซียวหลินเทียนเสิ่นจวนถูกไทเฮาตำหนิ ชื่อเสียงของนางถูกทำลาย มิสามารถไปหาคนดี ๆ ในเมืองหลวงได้อีกแล้ว!แต่ขอเพียงเซียวหลินเทียนยังมีชีวิตอยู่ และสามารถแย่งโครงการก่อสร้างฟื้นฟูร้านค้ากลับคืนมาได้ ตระกูลเสิ่นก็จะได้ผลประโยชน์ไปด้วย!โครงการก่อสร้างฟื้นฟูร้านค้าใหญ่ถึงเพียงนั้น สามารถสร้างเงินมหาศาลได้!แม้ว่าขาของเซียวหลินเทียนจะพิการ ไม่มีวาสนาได้เป็นองค์รัชทายาท แต่หากเขาสามารถช่วยทำเงินให้ตระกูลเสิ่นได้ เขาก็จะตายไม่ได้!ทันทีที่ได้ยินว่ามียาแก้พิษ ดวงตาของท่านลุงเสิ่นก็เป็นประกายลุกวาว พลางตะโกนด้วยความโกรธ“หลิงอวี๋ เจ้ามีเจตนาอันใดกัน? มียาแก้พิษกลับมิให้เทียนเอ๋อร์ใช้รักษา เจ้าจักฆ่าเทียนเอ๋อร์ใช่หรือไม่?”“หมอว่าน เอายาแก้พิษไปให้เทียนเ