Share

บทที่ 347

“พระชายา ตั๋วเงินนี่มิได้ใช้ ข้าคืนขอรับ!”

เขายื่นตั๋วเงินให้หลิงอวี๋ หลิงอวี๋รับมันมา ดึงออกมาสองใบแล้วมอบให้ปี้ไห่เฟิง

“พี่ปี้เก็บเงินส่วนนี้ไว้เถิด ฝากขอบคุณพี่น้องของเจ้าแทนข้าด้วย หากไม่มีข่าวดีที่เจ้านำมา ข้าก็คงคิดหาวิธีช่วยท่านอ๋องมิได้!”

“เงินเล็กน้อยนี้เอาไปให้พวกเขาซื้อเหล้ากินเถิด!”

ปี้ไห่เฟิงลังเลอยู่ครู่หนึ่งแล้วรับมา

สองปีมานี้เขาตกต่ำ มิสนใจอะไรไปมากกว่าการที่เขากินอิ่มและทั้งครอบครัวไม่หิว!

แต่ครั้งนี้ตนหนีรอดมาได้เพราะพวกพี่น้องเสี่ยงชีวิตช่วยไว้ เงินจำนวนนี้ เอาไปให้ครอบครัวของพวกพี่น้องก็แล้วกัน!

ปี้ไห่เฟิงแอบตัดสินใจ พระชายาดีกับเขาถึงเพียงนี้ เขาสาบานว่าจะภักดีต่อพระชายาไปจนตายอย่างแน่นอน!

กระทั่งแม่นมลี่นำไข่ต้มน้ำตาลทรายแดงกับเสื้อผ้ามาให้ ปี้ไห่เฟิงก็กินมันจนหมด สวมเสื้อผ้าที่สะอาดไว้ข้างนอกแล้วออกไป

หลิงอวี๋ไม่สนใจเรื่องการพักผ่อน จ้าวซวนกลับมาแล้วพร้อมกับองครักษ์และปลิงน้ำจืดตะกร้าใหญ่

“พระชายา ดูสิ หากยังมิพอพวกเราจักไปจับมาอีกขอรับ!”

หลิงซวนเห็นปลิงจำนวนมากเบียดเสียดกันอยู่ ก็แทบจะอาเจียนออกมาอย่างขยะแขยง

แต่หลิงอวี๋กลับราวกับได้เห็นสมบัติพลางเอ
Locked Chapter
Continue to read this book on the APP

Related chapters

Latest chapter

DMCA.com Protection Status