หน้าหลัก / รักโบราณ / ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา / บทที่ 205

แชร์

บทที่ 205

ผู้เขียน: กานเฟย

ปรับปรุงล่าสุด: 2023-12-18 16:00:00

“ใต้เท้าเฉิน เป็นเพราะมีอะไรบางอย่างมาดลใจข้า กลัวว่าที่โรงเหยียนหลิงเชิญแม่นางหลิงมาตรวจจะส่งผลกระทบต่อการค้า จึงเกิดเจตนามิดีขึ้น!”

หมอหลี่หลับตาลง พลางเอ่ยอย่างฮึดสู้

“เป็นข้าเองที่เอาเงินไปซื้อตัวหวงหยาให้ทำเรื่องนี้! เป็นข้าเองที่เอายาพิษให้หวงหยา! ข้ายอมรับผิดและทำตามกฎหมายขอรับ!”

แม่ทัพเฉินเหลือบมองจางเจ๋ออย่างเย็นชา แล้วจึงเอ่ย

“หมอหลี่ เจ้ารู้หรือไม่ว่า การวางยาพิษผู้อื่น เจ้าจะต้องได้รับโทษ?”

หมอหลี่ตัวสั่น พลางเอ่ยเสียงสั่นเทา

“ใต้เท้าเฉิน แต่… แต่คุณชายหลี่ยังไม่ตายนะขอรับ!”

“หึ… หากพระชายาอ๋องอี้มิได้ใช้ทักษะทางการแพทย์ที่ยอดเยี่ยมช่วยชีวิตเขาไว้ เขากินยาพิษรุนแรงอย่างบัวกมลนิลเข้าไป เขาจะยังมีชีวิตอยู่ได้หรือ?”

แม่ทัพเฉินยิ้มเยาะพลางเอ่ย

“หมอหลี่ เจ้าสั่งให้หวงหยาวางยาพิษ จงใจวางยาพิษคุณชายหลี่เพื่อใส่ร้ายพระชายาอ๋องอี้!”

“อีกทั้งยังสั่งให้หวงหยาทุบทำลายโรงเหยียนหลิง รังแกข่มเหง นี่คือข้อหาของเจ้า! เพื่อเป็นเยี่ยงอย่างแก่ผู้อื่น ข้าจักตัดสินประหารชีวิตเจ้า!”

“หวงหยา เจ้าเห็นแก่เงิน มิแยกแยะอะไรถูกอะไรผิด วางยาพิษคุณชายหลี่ ให้ความช่วยเหลือคนทำชั่ว เจ้ามีความผิด

บทที่ถูกล็อก

อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

ความคิดเห็น (1)

orasa jenklang

นิยายเดินเรืัองข้ามาก ขนาดอ่านข้ามตั้ง 20 ตอน ก็ยังอยู่ที่เดิม เหตุการณ์เดิม น่าเบื่อเลิกอ่านจ้า

ดูความคิดเห็นทั้งหมด

บทที่แล้ว บทต่อไป

ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1746
ทุกคนฟังคำพูดของเสวี่ยหลานแล้วก็รู้สึกว่าปกติมาก เมื่อยกอาหารมาก็แทบจะเป็นไปมิได้ที่เสวี่ยหลานจะพลิกดูข้างล่าง แล้วจะรู้ได้อย่างไรว่าหลิงอวี๋ซ่อนอะไรที่เจ้าวังน้อยกินมิได้ไว้ใต้จานนั้นแต่หลิงอวี๋จับช่องโหว่ในคำพูดของเสวี่ยหลานได้ นางจ้องมองเสวี่ยหลานอย่างน่ากลัวโดยมิพูดอะไรเสวี่ยหลานก็จ้องหลิงอวี๋อย่างโมโห “เจ้าทาสชั่ว เถียงมิได้แล้วสิ! เจ้าก็แค่ยอมรับมาว่าเจ้าคิดจะสังหารเจ้าวังน้อย!”หลิงอวี๋ยิ้มเยาะ พลางเอ่ยกับท่านน้าหลิน “ท่านน้าหลิน ท่านได้ยินสิ่งที่นางเอ่ยหรือไม่เจ้าคะ?”ท่านน้าหลินพยักหน้าโดยมิรู้ตัว แต่มิได้สังเกตเห็นความผิดปกติเมื่อเห็นว่าไม่มีใครโต้ตอบ หลิงอวี๋จึงเอ่ยอย่างอดทน “ท่านน้าหลิน ก่อนหน้านี้ข้าบอกหรือไม่ว่าเจ้าวังน้อยกินสิ่งใดแล้วแพ้?”“ไม่!”ท่านน้าหลินนึกย้อนดู หลิงอวี๋แค่บอกว่าหมิงจูแพ้อาหาร แต่มิได้บอกว่ากินอะไรเข้าไป“ท่านน้าหลิน เมื่อครู่เสวี่ยหลานบอกว่า นางรับจานนั้นมาแล้วมิได้พลิกดู ดังนั้นจึงมิรู้ว่าข้าใส่อะไรไว้ด้านล่าง!”หลิงอวี๋เอ่ยเสียงเรียบ “ท่านน้าหลิน ข้าขอถามสักหน่อยเถิดว่า เสวี่ยหลานได้กินอาหารจานนี้ไปแล้วหรือไม่?”“ไม่ นางเป็นแค่ทาส ไห
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1745
เสวี่ยหลานมิอยากจะเชื่อ นางเล็งเห็นว่าเจ้าวังมิอยู่ที่วังเทพ ไม่มีทางที่จะมีคนจับแผนของตนได้ จึงกล้าใช้ถั่วลิสงมาใส่ร้ายหลิงอวี๋ไหนเลยจะคิดว่าจะล้มเหลว!เป็นเพราะทาสต่ำต้อยผู้นี้โชคดีเกินไป หรือว่าแค่บังเอิญโชคดีกันแน่นะ?ไหนเลยเสวี่ยหลานจะยอมให้ล้มเหลวไปเช่นนี้ นางเหลือบมองหลิงอวี๋อย่างชั่วร้ายแล้วเอ่ย“ท่านน้าหลิน แม้ว่าทาสต่ำต้อยผู้นี้จะช่วยชีวิตเจ้าวังน้อยไว้ได้ แต่ก็มิใช่ความดีความชอบของนาง!”“นางเป็นคนปรุงอาหารเหล่านี้ นางต้องใส่บางอย่างลงในอาหารเป็นแน่ จึงทำให้เจ้าวังน้อยต้องทรมานเช่นนี้!”“ทาสต่ำต้อยผู้นี้ ท่านน้าหลินต้องลงโทษนางสถานหนักนะเจ้าคะ!”หลิงอวี๋เห็นเสวี่ยหลานมุ่งเป้ามาที่ตนครั้งแล้วครั้งเล่า ก็รู้เลยว่าถั่วลิสงบดในอาหารจะต้องเกี่ยวข้องกับนางเป็นแน่หลิงอวี๋จึงเอ่ยกับท่านน้าหลินไปตรง ๆ “ท่านน้าหลินเจ้าคะ อาหารเหล่านี้มิได้มีปัญหาอะไร เมื่อครู่ท่านก็เห็นว่าข้ากินไปเช่นกัน ข้ามิได้เป็นอะไรนี่เจ้าคะ!”“ท่านน้าหลิน ท่านเองก็กินอาหารที่ข้าปรุงด้วยกระมัง! หากข้าจงใจทำร้าย เหตุใดอาหารจานเดียวกัน คนสามคนกิน แต่มีคนเดียวที่เกิดเรื่องเล่าเจ้าคะ?”“ท่านน้าหลิน เรื่องน
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1744
ท่านน้าหลินมองหลิงอวี๋ด้วยสีหน้ามืดมนเสวี่ยเหมยที่คุกเข่าอยู่ข้าง ๆ ก็ตะโกนขึ้นมา “ท่านน้าหลิน ข้ากล้ารับประกันด้วยชีวิตว่า อาอวี๋ไม่มีทางวางยาพิษเจ้าวังน้อยเจ้าค่ะ!””“ตอนนี้เจ้าวังน้อยกำลังจะตายแล้วและไม่มีผู้ใดสามารถช่วยได้ เหตุใดท่านมิลองเชื่ออาอวี๋ดูสักครั้งแล้วหาส้มมาให้นางเล่าเจ้าคะ ส้มเป็นผลไม้ ไม่มีทางสังหารเจ้าวังน้อยได้หรอก!”“ท่านน้าหลิน ท่านลองคิดดู หากเกิดอะไรขึ้นกับเจ้าวังน้อย เมื่อเจ้าวังกลับมา พวกเรากับท่านก็จะถูกเจ้าวังประหารนะเจ้าคะ!”“เสวี่ยหลานจะต้องมิพอใจที่ท่านแต่งตั้งข้าเป็นหัวหน้าเป็นแน่… จึงได้มีความแค้นต่อท่านและข้า ดังนั้นนางจึงทำทุกวิถีทางเพื่อป้องกันมิให้เราช่วยชีวิตเจ้าวังน้อย!”ยังมิทันที่เสวี่ยเหมยจะพูดจบ เสวี่ยหลานก็ตะโกนขึ้นมาด้วยความโกรธ “เจ้าพูดเรื่องไร้สาระอันใด? ข้ามิได้เลวร้ายอย่างที่เจ้าคิด!”แต่คำพูดเหล่านี้ของเสวี่ยเหมยทำให้ท่านน้าหลินหวั่นใจไปแล้ว นางเหลือบมองเสวี่ยหลานอย่างดุร้ายแล้วตะโกนบอกอี้เหวิน “ไปหาส้มมา!”อี้เหวินรีบวิ่งไปที่โกดังพร้อมกับนางกำนัลคนหนึ่ง ก่อนหน้านี้เพิ่งมีส้มหนึ่งตะกร้าส่งมาที่วังเทพพอดี อี้เหวินจึงไปเอามา“คั
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1743
“ท่านน้าหลิน ข้ามิได้วางยาพิษเจ้าวังน้อยนะเจ้าคะ!”หลิงอวี๋รีบเอ่ย “ท่านให้ข้าไปดูเจ้าวังน้อยหน่อยเถิด บางทีข้าอาจคิดหาวิธีช่วยเจ้าวังน้อยได้!”เมื่อเสวี่ยหลานได้ยินดังนั้นมีหรือจะให้หลิงอวี๋ทำตามปรารถนา จึงตะโกนขึ้นมาทันที “ท่านน้าหลิน อย่าไปฟังคำแก้ตัวของนางเจ้าค่ะ แทงตาของนางให้บอดไปเลย นางจะได้พูดความจริง!”ขณะที่ท่านน้าหลินกำลังจะแทงปิ่นปักผมไปในตาของหลิงอวี๋ หลิงอวี๋ก็หลบพลางตะโกน “ท่านน้าหลิน แม้ว่าท่านจะสังหารข้า ข้าก็ไม่มียาแก้พิษ!”“ท่านให้ข้าไปดูเจ้าวังน้อยเถิด มิว่าอย่างไรข้าก็หนีมิพ้นน้ำมือของพวกท่าน เจ้าวังน้อยตกอยู่ในสถาณการณ์วิกฤติ ไม่มีผู้ใดสามารถช่วยได้ ให้ข้าลองดูก็ยังมีความหวังอยู่บ้างนะเจ้าคะ!”“ท่านน้าหลิน เจ้าวังมิอยู่ที่วังเทพ หากเกิดอะไรขึ้นกับเจ้าวังน้อย ท่านเองก็มิสามารถอธิบายให้เจ้าวังฟังได้!”คำพูดเหล่านี้จี้ใจท่านน้าหลิน นางมองหลิงอวี๋และคิดว่าหลิงอวี๋ก็หนีมิพ้นเช่นกัน ให้นางดูก็มิเสียหาย“พานางไป!”“ทาสสารเลว หากเจ้ามิสามารถช่วยเจ้าวังน้อยได้ เจ้าก็รอถูกสับเป็นชิ้น ๆ เสีย!”ท่านน้าหลินให้อี้เหวินลากหลิงอวี๋ไปหลิงอวี๋ถูกพาไปคุกเข่าอยู่ตรงหน้าหวง
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1742
หลิงอวี๋ตกใจกับการเตะประตูอย่างหยาบคายเช่นนี้ จึงหันกลับไปแล้วก็เห็นอี้เหวินนางกำนัลข้างกายของท่านน้าหลินกำลังทะเลาะกับบรรดานางกำนัลอย่างดุเดือด“นางสารเลว เจ้ากล้าวางยาพิษเจ้าวังน้อยได้อย่างไร!”อี้เหวินก่นด่า พุ่งไปตรงหน้าหลิงอวี๋ เงื้อมือขึ้นแล้วตบหลิงอวี๋กลิ้งลงไปกับพื้นวางยาพิษ?จะเป็นไปได้อย่างไรกัน!หลิงอวี๋ตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง ยังมิทันที่นางจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ก็ถูกอี้เหวินจิกผมลากออกไปข้างนอกแล้ว“พี่อี้เหวิน นี่มันเกิดอะไรขึ้น?”หนังหัวของหลิงอวี๋ถูกดึงจนเจ็บไปหมด นางพยายามดิ้นรนพลางตะโกนออกไป “เจ้าวังน้อยเป็นอะไรไป?”“เป็นอะไรไป? เจ้าวังน้อยกินอาหารที่เจ้าปรุง แล้วมีผื่นขึ้นไปทั่วตัว หายใจลำบาก และกำลังจะตายแล้ว!”อี้เหวินมิสนใจอะไรทั้งนั้นแล้วลากหลิงอวี๋ไปพร้อมกับนางกำนัลอีกคนหลิงอวี๋ดิ้นมิหลุดจากการควบคุมของทั้งสองคน นางถูกทั้งสองคนลากจากห้องครัวไปที่โถงหลัก หลิงอวี๋รู้สึกว่าแขนของตนจะหักเพราะสองคนนี้อยู่แล้วผิวหนังที่ลากไปตามพื้นก็มีรอยขีดข่วนจากหินที่ขรุขระด้วย...กระทั่งถูกลากไปถึงที่โถงหลัก ยังมิทันที่หลิงอวี๋จะเข้าประตูไปก็ได้ยินเสียงตื่นตระหนกของท่านน้า
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1741
เห็นเพียงว่าเกี๊ยวในถาดมีทั้งสีขาว สีแดงและสีเขียว ขนาดเท่า ๆ กันและแต่ละชิ้นก็ดูนุ่มละมุน เห็นแล้วน่ากินมากสิ่งที่สำคัญที่สุดคือเกี๊ยวเหล่านี้มีขนาดพอดีคำมาก กินชิ้นละคำได้ และเกี๊ยวหนึ่งจานกินแล้วก็มิอิ่มจนเกินไป“เจ้าวังน้อยเชิญเพคะ!”หลิงอวี๋ยื่นตะเกียบให้หวงฝู่หมิงจูแล้วเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “เครื่องปรุงรสมีสองแบบ แบบหนึ่งหวาน อีกแบบหนึ่งเปรี้ยวเผ็ดเพคะ!”“เจ้าวังน้อยเริ่มด้วยรสเปรี้ยวเผ็ดก่อนจะเป็นการเปิดการรับรสดีกว่าเพคะ!”หวงฝู่หมิงจูรับตะเกียบมาอย่างเชื่อฟังแล้วคีบเกี๊ยวหนึ่งชิ้นจิ้มลงในเครื่องปรุงรสเปรี้ยวเผ็ดตามคำพูดของหลิงอวี๋เสวี่ยเหมยมองการแสดงออกของหวงฝู่หมิงจูอย่างกังวล กังวลว่าอาหารเช้าที่หลิงอวี๋ทำให้จะมิถูกใจเจ้าวังน้อยมิคาดคิดว่าเมื่อเจ้าวังน้อยกินไปชิ้นหนึ่ง ก็รีบคีบอีกชิ้นหนึ่งมาจิ้มเครื่องปรุงรสแบบหวานอีก“อาอวี๋ ข้าชอบแบบเปรี้ยวเผ็ดเช่นนี้ อร่อยมาก!”หลังจากที่เจ้าวังน้อยกินเกี๊ยวไปสองชิ้น ก็ผลักเครื่องปรุงรสหวานออกไปแล้วกินแค่อันที่เปรี้ยวเผ็ดเท่านั้นเจ้าวังน้อยกินเกี๊ยวไปทีละชิ้น เมื่อเห็นเจ้าวังน้อยกินไปครึ่งจานแล้ว ความกังวลของเสวี่ยเหมยก็หายไปอาอ
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1740
วันรุ่งขึ้น ฟ้ายังมิทันสว่าง เสวี่ยเหมยมาหาแล้ว“อาอวี๋!”หลิงอวี๋ตื่นแล้ว นางกำลังอาบน้ำอยู่ก็ได้ยินเสียงของเสวี่ยเหมย จึงรีบเปิดประตูเดินออกไป“โอกาสของเจ้ามาถึงแล้ว!”เสวี่ยเหมยเอ่ยอย่างเย็นชา “เสวี่ยหลานจงใจแกล้งป่วย มิลุกขึ้นมาเตรียมอาหารเช้าให้เจ้าวังน้อย ขอเพียงเจ้าสามารถทำให้เจ้าวังน้อยพอใจได้ ก็สามารถใช้โอกาสนี้ชิงความโปรดปรานของเสวี่ยหลานจากเจ้าวังน้อยได้!”“โอกาสมีเพียงครั้งเดียว หากทำมิสำเร็จเจ้าจะไม่มีวันก้าวหน้าอีกตลอดไป!”ดวงตาของหลิงอวี๋เป็นประกายแล้วเอ่ยทันที “พี่เสวี่ยเหมยมิต้องกังวล ข้าไม่มีทางทำให้เจ้าผิดหวังแน่นอน!”นางรีบสวมเครื่องแบบวังแล้วเรียกให้ปี้เอ๋อร์ตามเสวี่ยเหมยไปที่ห้องครัววังเทพมีห้องครัวใหญ่และห้องครัวเล็ก เพราะว่าเจ้าวังน้อยจู้จี้จุกจิก จึงมีห้องครัวเล็กของตนเองก่อนหน้านี้หลิงอวี๋คิดอยู่ว่า วังเทพนี้สร้างขึ้นบนภูเขาน้ำแข็ง อาหารการกินเหล่านี้ดูน่าเบื่อมาก ไหนเลยจะคิดว่าเมื่อมาถึงห้องครัวหลิงอวี๋จะพบว่าตนคิดคับแคบไปเองในครัวของเจ้าวังน้อยมีผักและผลไม้สด ๆ มากมาย“เจ้าวังใจกว้างกับเจ้าวังน้อยมาก ของเหล่านี้ต้องจ่ายเงินสูงมากเพื่อให้คนมาส่ง
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1739
ท่านอาหลินหันหลังกลับมาเสวี่ยหลานถูกหลิงอวี๋ตะโกนเช่นนี้ก็ทำอะไรมิถูก นี่เป็นครั้งแรกที่นางได้พบกับคนที่หยิ่งยโสเช่นนี้ที่ถึงกับมาใส่ร้ายตนเมื่อเห็นท่านอาหลินหันหลังกลับมา เสวี่ยหลานก็ตกใจรีบแก้ตัว“ท่านอาหลิน ข้า… ข้าหาได้มิพอใจกับการลงโทษของท่านไม่ ทาสหยิ่งยโสเผู้นี้จงใจใส่ร้ายข้า!”หลิงอวี๋เอ่ยเสียงแข็ง “เสวี่ยหลาน เจ้าแก้ตัวเก่งนัก! ต่อหน้าท่านอาหลินทำอย่าง ลับหลังทำอีกอย่าง เจ้าคิดว่าการแก้ตัวเช่นนี้ท่านอาหลินจะแยกมิออกหรือใครพูดจริงใครพูดโกหก?“อีกอย่างคำพูดของเจ้า พี่เสวี่ยเหมยก็ได้ยินเช่นกัน!”เสวี่ยเหมยยิ้มแอบในใจ แต่บนใบหน้าแสร้งทำเป็นตำหนิอย่างโกรธ ๆ “อาอวี๋ เจ้าอย่าพูดเหลวไหล!”ท่าทางเช่นนี้ของเสวี่ยเหมยในสายตาของท่านอาหลิน ยิ่งยืนยันว่าสิ่งที่หลิงอวี๋พูดเป็นเรื่องจริง!เสวี่ยเหมยแค่ขัดเพียงเพราะความสัมพันธ์เพื่อนร่วมงานกับเสวี่ยหลาน จึงปกป้องเสวี่ยหลาน“เสวี่ยหลาน เมื่อครู่ข้าคิดดูแล้ว รู้สึกว่าการลงโทษเจ้าจะเบาเกินไปจริง ๆ!”ท่านอาหลินเอ่ยอย่างเย็นชา “เจ้าวังให้ข้าดูแลหมิงจู ข้าก็ต้องดูแลนางอย่างดี!”“วันนี้มีคนขโมยงูขาวน้อยของนางไป แม้ว่าจะดูเหมือนเป็นเรื่อง
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1738
เพื่อให้พ้นผิด หยวนเซี่ยจึงเอ่ยอย่างร้อนใจ “หากท่านอาหลินมิเชื่อก็ไปถามเจ้าวังน้อยได้เจ้าค่ะ นางเป็นพยานให้บ่าวได้!”“จะต้องเป็นหยวนชุนนึกสนุก แอบพางูขาวน้อยกลับมา แล้วดูแลมิดี งูขาวน้อยจึงกัดนางกับหยวนตงจนตาย!”เสวี่ยหลานทั้งโกรธและเกลียด หรือหลิงอวี๋จะถูกทำให้ใสสะอาดไปเช่นนี้?นางจึงตะโกนอย่างมิยอม “เป็นไปมิได้! งูขาวน้อยเป็นงูพิษ หยวนชุนรู้เรื่องนี้ดี นางจะเอางูขาวน้อยออกมาโดยมิเอากรงมาด้วยได้อย่างไร!”หลิงอวี๋มองเสวี่ยหลานอย่างเฉยเมย พลางเอ่ยอย่างเย็นชา “มีอะไรเป็นไปมิได้เล่า! หยวนชุนคงขโมยงูขาวน้อยมา แต่ผลก็คือมิระวังงูขาวน้อยจึงหลุดไป!”“นางหางูขาวน้อยมิเจอ กังวลว่าจะถูกเจ้าวังน้อยลงโทษ จึงส่งกรงกลับไป!”“ผลคือกลับมาก็ถูกงูขาวน้อยที่ซ่อนตัวอยู่กัดจนตาย!”เสวี่ยเหมยเหลือบมองหลิงอวี๋อย่างเงียบ ๆ แม้ว่าจะคาดเดากระบวนการมิออก แต่ก็ว่าไปตามคำพูดของหลิงอวี๋“มีความเป็นไปได้ ใครก็ได้ ไปเรียกนางกำนัลที่ประจำการอยู่ตำหนักรุ่ยจูคืนนี้มาถามว่าหยวนชุนได้กลับไปหรือไม่ เช่นนี้ก็จะรู้ความจริงแล้ว!”นางกำนัลของตำหนักรุ่ยจูคนหนึ่งจึงวิ่งกลับไปเรียกหลังจากนั้นมินานนางกำนัลผู้นั้นก็พานาง

แชร์

บทที่ 205

บางทีคุณอาจจะชอบ

สตรีขี่ม้าออกศึก

แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย

สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์

อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส

แชร์

บทที่ 205

บทที่เกี่ยวข้อง

ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 206

ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 207

ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 208

ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 209

ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 210

ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 211

ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 212

ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 213

บทล่าสุด

ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1746

ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1745

ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1744

ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1743

ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1742

ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1741

ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1740

ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1739

ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1738

บางทีคุณอาจจะชอบ

สตรีขี่ม้าออกศึก

แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย

สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์

อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส