บทที่ 1418

กลัวอะไร?

เซียวหลินเทียนตะลึงไปครู่หนึ่ง แต่เมื่อกวาดสายตาไปทั่วแล้วก็เข้าใจความคิดของหลิงอวี๋

กุมมือของหลิงอวี๋ไว้แน่นพลางกระซิบ “เจ้ากลัวว่าสถานการณ์ที่เคร่งเครียดนี้จะนำพาความกดดันมาให้เจ้าหรือ?”

“อาอวี๋ ข้าเองก็เคยมีความรู้สึกเช่นนี้ การที่มีผู้คนจำนวนมากคำนับ มิเพียงแต่เป็นเกียรติแต่ยังหมายถึงความกดดันที่สูงใหญ่ราวกับขุนเขาด้วย!”

“บ่อยครั้งข้ามักจะรู้สึกว่าถูกพวกเขากดดันจนหายใจมิออก แม้แต่ในตอนนี้ข้าก็ยังมีความรู้สึกเช่นนี้อยู่!”

“แต่ข้ามิอาจแสดงออกมาได้ มิอาจให้ผู้ใดเห็นความหวาดกลัวของข้าได้ ข้าคิดว่าในตอนนั้นที่เสด็จพ่อถูกผลักให้ขึ้นมาอยู่ในตำแหน่งจักรพรรดิก็คงจะกระวนกระวายเหมือนกับพวกเราเช่นกัน แต่หลังจากนั้นก็ยังคงนั่งอยู่ในตำแหน่งนี้อย่างมั่นคง!”

“ในวันพิธีราชาภิเษก พวกเจ้าเห็นเพียงแค่ท่าทางที่น่าเกรงขามและสง่างามของข้า แต่มิรู้หรอกว่าในตอนนั้นข้ากังวลจนเหงื่อชุ่มหลังไปหมด!”

“ข้ากังวลว่า ตัวข้าเองจะมิสามารถเป็นจักรพรรดิที่ดีได้ มิสามารถที่จะรับหน้าที่ที่ยิ่งใหญ่นี้ได้! แต่มีความเชื่อหนึ่งที่สนับสนุนให้ข้าเดินไปจนจบในทุกขั้นตอน!”

ความเชื่ออะไรกัน?

หลิงอวี๋เบิกตาโตเป็น