บทที่ 1384

จ้าวฮุยยิ่งคิดก็ยิ่งหงุดหงิด จึงเอ่ยไปอย่างโมโห

“องค์ชายคัง มือสังหารที่กระหม่อมส่งไปสามารถแทงไปตรงหัวใจของเซียวหลินเทียนได้ในการแทงครั้งเดียว อีกทั้งกริชนั้นก็อาบยาพิษไว้ด้วย คนของกระหม่อมทำภารกิจที่นางควรทำสำเร็จได้อย่างยอดเยี่ยมแล้วพ่ะย่ะค่ะ!”

“หากมิใช่เพราะพวกท่านไร้ความสามารถ มิอาจถ่วงเวลาหลิงอวี๋เอาไว้ได้ เวลานี้เซียวหลินเทียนก็กลายเป็นศพไปแล้ว!”

“ความพลาดพลั้งในตอนนี้ท่านมิมองความผิดพลาดของตนทั้งยังตำหนิว่ากระหม่อมทำงานมิได้เรื่อง เช่นนั้นก็ได้พ่ะย่ะค่ะ ในเมื่อมิพอใจที่กระหม่อมทำงานได้มิเท่าที่ท่านต้องการ คราวต่อไปท่านก็หามือสังหารที่เชื่อถือได้ด้วยตนเองเถิดพ่ะย่ะค่ะ!”

หลังจากพูดจบ จ้าวฮุยก็สะบัดแขนเสื้อเดินไปอย่างโมโห

สีหน้าองค์ชายคังเปลี่ยนไปในทันใดและมิพอใจจ้าวฮุยเป็นอย่างมากเช่นกัน

แต่ตนยังคงต้องการจ้าวฮุยอยู่ จึงทำได้เพียงอดกลั้นเอาไว้

องค์ชายคังรีบก้าวตามติดจ้าวฮุยไป พลางเอ่ยยิ้ม ๆ “อัครเสนาบดีจ้าว ข้าเองก็ร้อนใจเช่นกัน มิได้จะตำหนิท่านเลย!”

“เห็นกันอยู่แท้ ๆ ว่าไม่มีทางผิดพลาดแน่ เหตุใดจึงพลาดได้เล่า!”

จ้าวฮุยหน้านิ่งมิพูดจา ยังคงโกรธองค์ชายคังอยู่

องค์ชายคังเอ่