Share

บทที่ 1321

ตำหนักอ๋องอี้กำลังจัดงานแต่งงานกันอยู่

ภายในวังหลวง จักรพรรดิอู่อันอยู่ในห้องทรงพระอักษรด้วยใจที่ค่อนข้างว้าวุ่น

แม้ว่าพอจะเดาได้อยู่แล้วว่า องค์ชายเว่ยกับองค์หญิงใหญ่จะขัดต่อตนเอง แต่จักรพรรดิอู่อันก็ยังคงมีความเพ้อฝันอยู่

ในส่วนองค์หญิงใหญ่ก็ปล่อยไป แม้ว่านางจะเป็นพี่สาวของตนเอง แต่ก็ห่างกันไปสิบกว่าปีแล้ว จักรพรรดิอู่อันมิได้มีความรู้สึกใด ๆ ต่อนางมากนักหรอก!

แต่กับองค์ชายเว่ย!

นั่นลูกชายคนโตของตนเองเชียวนะ!

ความรู้สึกที่เขาเทไปที่องค์ชายเว่ยมากกว่าองค์ชายคนอื่น ๆ เสียอีก!

เขาอดทนต่อความผิดขององค์ชายเว่ยครั้งแล้วครั้งเล่าก็เพราะว่ามีความรู้สึกหลอกหลอนอยู่ตลอด

เขาจดจำท่าทางในครั้งแรกที่องค์ชายเว่ยยิ้มให้ตนเองได้ะ!

และจดจำความตื่นเต้นในตอนที่องค์ชายเว่ยหัดเรียกตนเองในครั้งแรกได้...

อดีตเหล่านั้นปรากฏชัดเจนขึ้นมาทำให้เขามิอาจลืมเลือนได้เลย!

เหตุใดองค์ชายเว่ยจึงกล้าทำเรื่องเช่นนี้?

“ฝ่าบาท พระชายาเส้าเสด็จมาทูลเข้าเฝ้าอยู่ด้านนอกพ่ะย่ะค่ะ!”

ขันทีเซี่ยเข้ามารายงาน “พระชายาเส้าตรัสว่า ฝ่าบาททรงงานหนักมากแล้วจึงต้มแกงโสมมาให้ฝ่าบาทพ่ะย่ะค่ะ!”

“เจ้ารับไว้แล้วให้นางกลับไปเถิด!”
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status