บทที่ 1018

หลิงอวี๋แสดงทุกสิ่งที่ควรแสดงออกมาแล้ว นางรู้ว่าคำพูดของตนจะทำให้ในใจองค์จักรพรรดิเกิดความสงสัยต่อฮองเฮาเว่ยอย่างแน่นอน จึงมิก้าวร้าวอีก

นางยิ้มเรียบ ๆ พลางเอ่ย “ฮองเฮาเพคะ นี่หลิงอวี๋ก็กำลังยุ่งกับการอธิบายตัวเองมิใช่หรือเพคะ?”

“ท่านบอกว่ายาบำรุงร่างกายที่หม่อมฉันมอบให้ไทเฮานั้นมีพิษ หลิงอวี๋ก็กำลังพิสูจน์ว่าพิษในตัวไทเฮานั้นมิได้เป็นปัญหาจากยาของหม่อมฉัน!”

สายตาจ้องมองที่เย็นชาของจักรพรรดิอู่อันกวาดสายตามองฮองเฮาเว่ยกับหมอต่ง แต่ยังคงมีข้อสงสัยที่ยังมิได้รับการแก้ไขอยู่

“หลิงอวี๋ เจ้าบอกว่ามีคนวางยาพิษในยาบำรุงกำลังของเจ้าเพื่อใส่ร้ายเจ้า แต่ไทเฮามิได้ถูกพิษของมะเค็ด แล้วการใส่ร้ายนั่นเจ้าคิดว่าเยี่ยงไร?”

หลิงอวี๋เอ่ยอย่างมีความหมาย “เสด็จพ่อ ถังถีเตี่ยนเป็นหัวหน้าหมอหลวง ไทเฮาถูกวางยาพิษ เขาย่อมต้องตรวจสอบเพคะ!”

“ทว่า อย่าว่าแต่ถังถีเตี่ยนเลย แม้แต่หม่อมฉันก็ตรวจมิพบว่าไทเฮาถูกพิษชนิดใด!”

“หากเรามิรู้ว่าไทเฮาถูกวางยาพิษชนิดใด เช่นนั้นแล้วจะตัดสินลงโทษหม่อมฉันได้อย่างไรเพคะ?”

“ดังนั้น พิษที่เพิ่มเข้าไปในยาบำรุงร่างกายของหม่อมฉัน ย่อมต้องให้คนตรวจให้พบ!”

เซียวหลินเทียนเข้าใจค