LOGINShare
บทที่ 1019
Related chapters
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1020
หลิงซวนเอ่ยอย่างวิตกกังวล “ท่านลุง มิใช่ว่าข้ามิเชื่อฟัง! แต่ตอนนี้ในตระกูลไม่มีใครแล้ว!”“แต่ในเมืองหลวง ข้ามีท่าน แม้ว่าข้าจะมิได้เจอท่านทุกวัน แต่ข้าก็สามารถเจอท่านได้เป็นครั้งคราว เมื่อรู้ว่าท่านสบายดีข้าก็สบายใจ!”“ท่านลุง รออีกสองปี ท่านแก่แล้ว และขอองค์จักรพรรดิให้ปล่อยท่านออกจากวังได้ ข้าก็คงเก็บเงินไว้ซื้อบ้านหลังใหญ่แล้ว ข้าจะกตัญญูต่อท่าน และช่วยดูแลท่านในยามแก่!”“ถึงเวลาข้ารับสมัครลูกเขย ข้าก็จะคาดหวังให้ท่านช่วยดูแลลูก ๆ ของข้า! ท่านมิอยากมีชีวิตแบบนั้นหรือ?”ขันทีเซี่ยไหนเลยจะกล้าคิดไปไกลเช่นนั้น ตอนนี้เขาค่อย ๆ หมดความโปรดปรานลงไปแล้ว หากวันหนึ่งเขาทำอะไรผิดไป ก็คงไม่มีชีวิตอยู่แล้ว เขาจะกล้าคิดถึงอนาคตได้เยี่ยงไรเขามิสามารถโน้มน้าวหลิงซวนได้ และอยู่ได้มินาน ดังนั้นเขาจึงยื่นเงินให้หลิงซวนอีกครั้ง พลางเตือน “เก็บเงินไว้ หากวันหนึ่งเจ้าเห็นอันตรายใด ๆ ให้รีบหนีออกไป!”“ตราบใดที่ลุงยังมีลมหายใจ ลุงก็จะปกป้องความปลอดภัยของเจ้า!”ขันทีเซี่ยกำลังคิดจะไป แต่เมื่อนึกถึงบางสิ่งบางอย่างก็กระซิบ “ฮองเฮาเว่ยถูกองค์จักรพรรดิดุ นางร้องไห้และแย้งว่าหมอต่งหลอกนาง... ดูจากภายนอ
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1021
เมื่อเซียวทงพูดเช่นนั้น หลิงอวี๋ก็มิอยากทำลายขวัญกำลังใจคนของตน จึงกล่าวว่า “ได้! เช่นนั้นก็ตามใจพวกเจ้าเถิด!”หลิงซวนถูกหลิงอวี๋ทิ้งให้อยู่ในวังเพื่อดูแลไทเฮา วันนี้หลิงอวี๋พาเพียงเถาจื่อและหานเหมยมาด้วย ทั้งสามเลือกม้า หยิบธนูและลูกศร แล้วตามหลังกองทัพขึ้นภูเขาเซียวหลินเทียนยังมิรู้เรื่องภายใน เมื่อเห็นหลิงอวี๋มาเข้าร่วมการล่าสัตว์ก็เข้ามาสอบถาม“เกิดเรื่องอันใดขึ้น พวกเจ้าก็ขึ้นไปล่าสัตว์บนภูเขาเช่นกันหรือ?”หลิงอวี๋เล่าเรื่องที่ถูกเซี่ยโฮ่วตานรั่วท้าทายให้เขาฟัง เมื่อเซียวหลินเทียนฟังแล้วก็ขมวดคิ้ว เซี่ยโฮ่วตานรั่วผู้นี้คอยหาเรื่องหลิงอวี๋ครั้งแล้วครั้งเล่า นางยังมิสิ้นหวังในตัวเขาอีกหรือไรเซียวหลินเทียนกล่าวด้วยความมิวางใจ “เช่นนั้นเจ้าก็ระวังตัวให้ดี อย่าวิ่งไปไกลนัก! บนภูเขามีอันตรายมากมาย ทั้งงูพิษและสัตว์ร้าย อย่าให้ได้รับบาดเจ็บเชียว!”“วางใจเถิดเพคะ หม่อมฉันจะมิประมาท”หลิงอวี๋เห็นว่าการแข่งขันใกล้จะเริ่มแล้ว จึงกำชับว่า “ท่านก็ระวังตัวด้วย ธนูที่เห็นนั้นหลบหลีกได้ง่าย แต่ลูกธนูที่มองมิเห็นนั้นป้องกันได้ยาก ระวังถูกคนลอบทำร้าย!”เซียวหลินเทียนยิ้มเล็กน้อย พยักหน้า
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1022
หลิงอวี๋ถูกทำให้โกรธจนหัวเราะออกมา และเยาะเย้ยว่า “การล่าสัตว์เพิ่งเริ่มต้น ใครแพ้ใครชนะก็ยังมิรู้! แต่ความสามารถในการพูดจาโกหกหน้าตายขององค์หญิงตานรั่ว หม่อมฉันสู้มิได้จริง ๆ เพคะ!”“กระต่ายเป็นของใคร ท่านรู้แก่ใจดี ท่านรีบแย่งเช่นนี้ ชัดเจนว่ากลัวจะแพ้!”“ช่างเถิด แค่กระต่ายตัวเดียว ท่านต้องการก็เอาไปเถิด พวกเรามิกลัวแพ้หรอก!”หลิงอวี๋พูดจบก็เรียกเถาจื่อแล้วหันหลังเดินจากไปเซี่ยโฮ่วตานรั่วโกรธจนหน้าแดง นางมักติดตามองค์ชายหนิงไปล่าสัตว์อยู่เสมอ จึงย่อมรู้กฎเหยื่อตัวนี้ควรเป็นของหลิงอวี๋และพวกของนางจริง ๆ!แต่นางเกลียดหลิงอวี๋ จึงอยากแย่งชิงเมื่อครู่ยังถูกหลิงอวี๋ดูถูกเช่นนี้อีก ความโกรธนี้จะปล่อยผ่านไปได้เยี่ยงไร“ตามพวกนางไป ข้าจะพิสูจน์ให้เห็นว่าข้าเก่งกว่าพวกนาง!”เซี่ยโฮ่วตานรั่วก็พากองทัพของตนตามหลิงอวี๋ไปจากอีกด้านหนึ่งเมื่อเห็นเหยื่อ เซี่ยโฮ่วตานรั่วก็รีบยิงธนูแย่งชิงเหยื่อกับหลิงอวี๋และพวกนางหลิงอวี๋เล็งไก่ป่าตัวหนึ่ง กำลังจะยิงธนูก็ถูกเซี่ยโฮ่วตานรั่วแย่งยิงไปก่อนเซี่ยโฮ่วตานรั่วเหลือบมองหลิงอวี๋ด้วยความภาคภูมิ “เป็นอะไรไป พระชายาอ๋องอี้ ไก่ป่าตัวนี้ข้าเป็นค
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1023
เซี่ยโฮ่วตานรั่วยกธนูขึ้นยิงด้วยความตกใจ แต่หมูป่าวิ่งเร็วมาก วิ่งมาถึงตรงหน้าเซี่ยโฮ่วตานรั่วในทันทีนางกำนัลที่เซี่ยโฮ่วตานรั่วพามาด้วยต่างก็ยกธนูขึ้นยิงด้วยความตกใจ แต่ไม่มีใครกล้ายิง กลัวว่าจะยิงพลาดไปถูกเซี่ยโฮ่วตานรั่ว...“ช่วยด้วย…”เซี่ยโฮ่วตานรั่วเพิ่งจะร้องออกมาก็รู้สึกเจ็บที่แขน จากนั้นจึงถูกลากออกไปด้านข้างโดยหลิงอวี๋เถาจื่อรีบยิงธนู ลูกธนูพุ่งเข้าไปที่ก้นหมูป่า นางถ่ายโอนกำลังภายในเข้าไปในลูกธนู ทำให้ลูกธนูสามารถปักเข้าไปในก้นของหมูป่าได้หมูป่าเจ็บปวด ร้องคำรามออกมา วิ่งไปข้างหน้า แล้วก็หันกลับมาพุ่งเข้าหาหลิงอวี๋และพวกนางเมื่อเซี่ยโฮ่วตานรั่วเห็นเช่นนั้นก็สะบัดมือหลิงอวี๋ทันที ผลักหลิงอวี๋ไปทางหมูป่า...หลิงอวี๋ยังตั้งตัวมิทัน ถูกผลักจนเซไปหาเขี้ยวหมูป่า...“พระชายา ระวัง…”หานเหมยไม่มีเวลาวิ่งไปช่วยหลิงอวี๋แล้ว รีบยกธนูขึ้นยิงไปที่ดวงตาหมูป่าหลิงอวี๋เห็นว่าสถานการณ์วิกฤต หากหลบมิทันก็จะถูกเขี้ยวหมูป่าแทงทะลุร่างกาย นางจึงตัดสินใจทันที กลิ้งเกลือกไปบนพื้นหลาย ๆ รอบหมูป่าคำรามด้วยความโกรธเกรี้ยว รีบพุ่งผ่านตัวหลิงอวี๋ไปในเวลาเดียวกันนั้นเซี่ยโฮ่วตานรั่วยั
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1024
ซินจิ้งสิ้นหวัง จึงได้แต่สั่งการให้นางกำนัลยิงธนูต่อไปแต่ธนูที่พวกนางนำมาติดตัวมานั้นมีจำกัด หนังหมูป่าหนามาก ธนูของทุกคนใกล้จะหมดแล้ว แต่ก็ยังมีหมูป่าบางตัวที่ยังคงวิ่งชนต้นไม้ด้วยความดุร้ายต้นไม้ที่เซี่ยโฮ่วตานรั่วรออยู่ถูกชนอย่างรุนแรง ลำต้นอาจหักได้ทุกเมื่อ...“ช่วยด้วย... ช่วยด้วย…”เซี่ยโฮ่วตานรั่วกรีดร้องอย่างบ้าคลั่งหลิงอวี๋ก็ร้อนรนเช่นกัน ลูกธนูหมดแล้ว หากหมูป่าเหล่านี้เรียกพวกพ้องมาอีก เห็นทีคงไม่มีใครหนีรอดไปได้...ทว่าตอนนี้ เหล่าบุรุษก็อยู่ไกลออกไป ผู้ใดเล่าจะมาช่วยพวกนางได้...ขณะที่นางกำลังขบคิดอยู่นั้น ก็ได้ยินเสียงของเซียวหลินเทียนกับพรรคพวกของเขา “อาอวี๋ อย่าตระหนกไป พวกเรามาแล้ว…”หลิงอวี๋ก้มลงมอง เซียวหลินเทียน อันเจ๋อ พวกเขาทั้งหมดมาแล้ว!นอกจากนี้ ยังมีองค์ชายหนิงแห่งฉีตะวันออก เซียวทง และพี่น้องตระกูลมู่หรงแห่งเยวี่ยใต้มาด้วยเมื่อทุกคนเห็นว่าสถานการณ์วิกฤต จึงรีบยกธนูขึ้นแล้วเล็งไปที่หมูป่าเหล่านั้น แล้วก็ยิงธนูออกไปพร้อมกัน...เหล่าบุรุษล้วนมีวิทยายุทธ์ กล้ามแขนแข็งแรง ธนูพุ่งทะลุร่างหมูป่าอย่างแม่นยำ...หมูป่าสองตัวถูกธนูยิงก็วิ่งหนีอย่างบ้าคลั่
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1025
เมื่อเซียวทงได้ยินคำพูดนี้ ก็รู้ว่าต้องมีเรื่องดี ๆ เกิดขึ้นแล้ว!นางกลัวว่าโลกจะมิวุ่นวาย จึงถามด้วยเสียงดัง “จริงด้วย องค์หญิงตานรั่ว พวกท่านกำลังล่าสัตว์อยู่ดี ๆ เหตุใดถึงดึงดูดหมูป่ามาได้มากมายเช่นนี้?”“โชคดีที่พวกเรามาถึงทันเวลา มิเช่นนั้น ท่านคงถูกหมูป่าชนตายแล้ว!”แม้ว่าเซี่ยโฮ่วตานรั่วจะมิชอบเซียวทง แต่เมื่อนางมาที่ฉินตะวันตก นางก็ได้ตรวจสอบแล้วว่าเซียวทงและหลิงอวี๋มิถูกกันเมื่อได้ยินเซียวทงให้ความร่วมมือเช่นนี้ เซี่ยโฮ่วตานรั่วก็มองไปที่หลิงอวี๋ราวกับจำใจกล่าว“องค์หญิงหก พวกเราอยู่ในระหว่างการล่าสัตว์จริง ๆ! แต่ว่าพระชายาอ๋องอี้และพวกของนางกลับดึงดูดหมูป่ามา!”“ข้าเห็นหมูป่าวิ่งชนนาง จึงกลัวว่านางจะได้รับบาดเจ็บ รีบไปดึงนางออกมา แต่ว่า... นางกลับผลักข้าไปทางหมูป่าเพื่อเอาชีวิตรอด!”“เจ้ามิรู้หรอกว่าหมูป่ามากมายเพียงนั้น... แรงกระแทกรุนแรงเพียงใด…”“โชคดีที่ข้ามีวิทยายุทธ์จึงปีนขึ้นต้นไม้ได้ทัน อดทนจนกว่าพวกท่านจะมาถึง! มิเช่นนั้น เห็นทีข้าคงมิรอดแล้ว!”เซี่ยโฮ่วตานรั่วพูดไป น้ำตาก็ไหลพราก มองไปทางหลิงอวี๋ด้วยสีหน้าเจ็บปวด“พระชายาอ๋องอี้ ข้ามิโทษเจ้าที่ผลักข้าไปทา
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1026
เซียวหลินเทียนแค่นเสียงอย่างเย็นชา และมองไปที่องค์ชายหนิง “องค์ชายหนิง ท่านเข้าใจคำว่ากล่าวตามความจริงเพื่อความยุติธรรมหรือไม่?”“กล่าวตามความจริงหมายถึง การกล่าวความจริงตามหลักฐาน!”“เราได้ฟังแต่คำพูดขององค์หญิงตานรั่วเพียงฝ่ายเดียว แล้วเซียวทงของท่านก็รีบออกหน้าตำหนิพระชายาอ๋องอี้ของข้า สิ่งที่ข้าทำคือการตักเตือนนาง ผิดหรือ?”“หรือว่าชาวฉีตะวันออกเช่นพวกท่านสักแต่กล่าวโดยมิแยกแยะว่าใครถูกใครผิด ใครฟ้องผิดก่อนถูกเสมองั้นรึ?”เมื่อเซี่ยโฮ่วตานรั่วได้ยินคำพูดนี้ก็โกรธขึ้นมาทันที “อ๋องอี้ ท่านหมายความว่าข้าเป็นคนชั่วที่ฟ้องผิดก่อนงั้นหรือ?”อันเจ๋อที่อยู่ข้าง ๆ นิ่งฟังอยู่ ก็อดมิได้ที่จะเยาะเย้ย “การกระทำของท่านต่างจากการเป็นคนชั่วฟ้องผิดก่อนอย่างไร! เมื่อครู่ท่านเพิ่งกล่าวว่ามิโทษพระชายาอ๋องอี้ที่ผลักท่าน ทว่าหากท่านมิถือโทษโกรธนางจริง แล้วเหตุใดต้องพูดเรื่องนี้ต่อหน้าคนมากมายด้วยเล่า?”“แม้ว่าท่านจะต้องการแสร้งทำตัวเป็นคนใจกว้าง แต่ก็ควรแสร้งทำให้แนบเนียนสักหน่อยสิ!”จ้าวซวนและคนอื่น ๆ ต่างก็หัวเราะ พวกเขาอาจมิได้อยู่ที่นั่นตอนเกิดเหตุ แต่ก็คลุกคลีอยู่กับหลิงอวี๋มานานแล้ว จะเชื่
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 1027
เซียวหลินเทียนสีหน้าเคร่งขรึม ตวาดเสียงดัง“หยุดพูดจาเหลวไหล! เจ้าเป็นใครกันถึงกล้ามาสั่งสอนพระชายาของข้า? ข้ายินดีแสดงความโปรดปรานต่อพระชายาของข้า เจ้าถือสิทธิ์ใดมาสั่งให้พระชายาของข้าปฏิบัติตาม?!”เจ้าฉาเค่อฉีนี่ถือตนเป็นกระบอกเสียงขององค์ชายหนิงหรืออย่างไร?องค์ชายหนิงต้องการรักษาภาพลักษณ์ใจกว้างของตน แต่เซียวหลินเทียนกลับมิให้เขาได้สมหวัง!“ท่านอ๋อง หม่อมฉันจะจัดการเรื่องนี้เอง!”หลิงอวี๋ดึงเซียวหลินเทียนไว้แล้วหันมายิ้มให้เขาอย่างมั่นใจทุกครั้งที่เซียวหลินเทียนเห็นหลิงอวี๋ยิ้มเช่นนี้ เขารับรู้ว่าหลิงอวี๋มั่นใจอย่างเต็มเปี่ยมเขาจำได้ว่า ครั้งหนึ่งในงานเลี้ยงวังหลวง หลิงอวี๋เกือบถูกตัดศีรษะ แต่นางกลับกล้าด่าจักรพรรดิอู่อันว่าเป็นกษัตริย์ผู้โง่เขลา เช่นนั้นองค์หญิงน้อยแห่งฉีตะวันออกหรือจะควรค่าให้หลิงอวี๋หวาดกลัว?เซียวหลินเทียนจึงทำเพียงจับมือนางอย่างสบายใจเพื่อแสดงการสนับสนุนหลิงอวี๋ก้าวไปข้างหน้าสองก้าว ดวงตาใสแจ๋วและงดงามของนางจ้องมองไปที่เซี่ยโฮ่วตานรั่วอย่างเย็นชา“องค์หญิงตานรั่ว ข้าควรกล่าวขอโทษต่อท่านหรือ?”น้ำเสียงของนางปราศจากความอบอุ่นหรืออารมณ์ใด ๆ เป็นเพีย
Latest chapter
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2206
รองแม่ทัพจางยังคงกล่าวพลางยิ้มแย้ม “ท่านหญิงฉางเล่อมามิถูกจังหวะ วันนี้ฮองเฮาพร้อมด้วยท่านหญิงชิงเฉิงและท่านหญิงอวิ๋นพาคุณชายน้อยทั้งหลายเสด็จไปชมดอกไม้ที่ภูเขาศักดิ์สิทธิ์พ่ะย่ะค่ะ!”ว่ากระไรนะ?หลงเพ่ยเพ่ยนิ่งอึ้งไป ท่านหญิงชิงเฉิงและท่านหญิงอวิ๋นล้วนเป็นธิดาของเจ้าแห่งทะเล และเป็นลูกพี่ลูกน้องของหลงเพ่ยเพ่ยด้วยเหตุใดพวกนางถึงมิไปชมดอกไม้ตั้งแต่ก่อนหน้านี้เล่า แต่กลับเลือกไปชมดอกไม้ในตอนที่ตนต้องการความช่วยเหลือจากเสด็จย่าพอดีนี่น่ะหรือ?“ไปนานเท่าใดแล้ว?”หลงเพ่ยเพ่ยสงสัยว่านี่เป็นการจัดฉากโดยเจตนาของชายาเจ้าแห่งทะเล“สองชั่วยามแล้วพ่ะย่ะค่ะ ตอนนี้น่าจะอยู่ในภูเขาศักดิ์สิทธิ์แล้วขอรับ!”รองแม่ทัพจางกล่าวพลางยิ้มหลงเพ่ยเพ่ยอยากจะชกหน้ายิ้ม ๆ ของรองแม่ทัพจางเสียสักหมัด เหตุใดนางมองรอยยิ้มของรองแม่ทัพจางแล้วเหมือนกำลังสมน้ำหน้าตนอยู่เลยเล่า“เจ้ามิได้หลอกข้าใช่หรือไม่?”หลงเพ่ยเพ่ยถามเสียงเย็นรองแม่ทัพจางกล่าวพลางยิ้ม “ท่านหญิงฉางเล่อพูดเล่นแล้ว ไหนเลยข้าน้อยจะกล้าหลอกท่านหญิง! หากมิเชื่อท่านลองถามใครดูก็ได้ว่าที่ข้าน้อยพูดเป็นเรื่องจริงหรือไม่!”“หากท่านหญิงมีธุระด่วนจร
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2205
หลิงอวี๋ฟังแล้วก็อดอมยิ้มมิได้ เซียวหลินเทียนใช้คนตระกูลเก๋อมาจัดการชายาเจ้าแห่งทะเล กลอุบายนี้ช่างเด็ดขาดนักรถม้ามาถึงจวนเจ้าแห่งทะเล เมื่อหลิงอวี๋ลงจากรถก็มองไปยังคฤหาสน์หลังใหม่ที่กำลังก่อสร้างอีกครั้ง กำแพงล้อมรอบสร้างเสร็จแล้ว ดูจากขนาดแล้วใหญ่โตมากจริง ๆนางอดสงสัยมิได้ ข้างในมีเรือนบุหงาแบบเดียวกับตำหนักอ๋องอี้ของตนอย่างที่เถาจื่อบอกจริงหรือ?นางอยากเข้าไปดู อยากเห็นเหลือเกินว่าบ้านในอดีตของตนเป็นอย่างไร!“คุณหนูสิง เชิญ!”พ่อบ้านเว่ยเห็นหลิงอวี๋มองคฤหาสน์ฝั่งตรงข้ามก็ร้องเรียกอย่างมิอดทนหลิงอวี๋หันกลับมา เห็นประตูใหญ่หนาทึบของจวนเจ้าแห่งทะเลเปิดอ้าอยู่ ข้างในลานเรือนซับซ้อนลึกล้ำ มองสุดตามิเห็นปลายทางนี่คือที่ที่เต็มไปด้วยอันตรายโดยแท้!หลิงอวี๋ลอบสูดหายใจลึก ๆ แล้วเดินเข้าไป“ปัง!”ประตูใหญ่หนาทึบปิดลงด้านหลังนางหลิงอวี๋มิได้หันกลับไปมอง เพราะนั่นจะดูมิสง่างามนางรอให้พ่อบ้านเว่ยนำทางอยู่ข้างหน้า เพื่อหลีกเลี่ยงการเดินผิดทางแล้วถูกพ่อบ้านเว่ยหาเรื่องผิดพลาดมาตำหนิขณะเดียวกัน หลงเพ่ยเพ่ยก็ได้พาเย่หรงมุ่งหน้าไปยังวังหลวงแล้ว“อุบายนี้ของชายาเจ้าแห่งทะเลช่างร้า
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2204
จวนเจ้าแห่งทะเลตั้งอยู่ในย่านคหบดีและสูงศักดิ์ของเมืองหลวงแดนเทพ อันที่จริงอยู่ห่างจากคฤหาสน์อู่เพียงมิกี่ช่วงถนนเท่านั้นรถม้าวิ่งไปตามทางเรื่อย ๆ เถาจื่อพลันนึกอะไรขึ้นมาได้ จึงกระซิบข้างหูหลิงอวี๋เบา ๆ“คุณหนู อีกประเดี๋ยวท่านจะเห็นคฤหาสน์หลังใหญ่ที่กำลังสร้างอยู่ตรงข้ามจวนเจ้าแห่งทะเล ที่นั่นฝ่าบาททรงสร้างให้ท่านเจ้าค่ะ!”“คราแรกที่พวกเรามาตามหาท่านในเมืองหลวงแดนเทพนั้นมิรู้ว่าจะต้องเสียเวลานานเท่าใด ฝ่าบาทจึงทรงให้สือหรงซื้อคฤหาสน์แถวนี้ไว้ล่วงหน้าแล้วรื้อสร้างใหม่ทั้งหมด!”“ฝ่าบาทตรัสว่า เจ้าแห่งทะเลคือบิดาของท่าน ในเมื่อเขามิยอมรับท่าน ฝ่าบาทก็จะทำให้เขาเห็นว่า ใช่ว่าท่านไม่มีบ้านเสียหน่อย แม้จวนเจ้าแห่งทะเลไม่มีที่ให้ท่าน ฝ่าบาทก็จะสร้างจวนหลังที่ใหญ่กว่าจวนเจ้าแห่งทะเลให้!”“คุณหนู ข้างในมีเรือนหลังหนึ่ง สร้างตามแบบเรือนบุหงาที่ตำหนักอ๋องอี้ในฉินตะวันตกของท่านไม่มีผิดเพี้ยน หากท่านได้เห็นจะต้องชอบอย่างแน่นอนเจ้าค่ะ!”ก่อนหน้านี้หลิงอวี๋เคยได้ยินเผยอวี้พูดถึงคฤหาสน์หลังใหม่ที่พวกเขาสร้างแล้ว ตอนนั้นยังรู้สึกแปลกใจว่าเซียวหลินเทียนคิดจะอยู่เมืองหลวงแดนเทพเป็นการถาวรหรืออย่
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2203
วิธีนี้ของหลิงอวี๋เป็นวิธีเดียวที่จะช่วยนางได้ในยามนี้ ด้วยเซียวหลินเทียนและคนอื่น ๆ ก็ยังคิดหาวิธีที่ดีกว่านี้มิออกเย่หรงกล่าวขึ้นทันที “ข้าจะไปหาหลงเพ่ยเพ่ย บอกนางมิต้องมาแล้ว ให้เข้าวังไปทูลขอเข้าเฝ้าฮองเฮาได้เลย!”“พี่หญิงหลิงหลิง ท่านต้องยื้อจนกว่าพวกเราจะมาช่วยท่านให้ได้นะ!”พูดจบ เย่หรงก็รีบร้อนออกไปเก๋อเฟิ่งฉิงมองหลิงอวี๋ด้วยสายตาซับซ้อน นางหวังให้หลิงอวี๋เข้าจวนเจ้าแห่งทะเลไปแล้วออกมามิได้แต่เรื่องนี้ก็พัวพันถึงความเป็นความตายของเซียวหลินเทียน นางมิอยากให้เซียวหลินเทียนต้องเกิดเรื่อง!ช่างขัดแย้งในใจเสียจริง!“อาอวี๋ เจ้าไปก่อนเถอะ... วางใจได้ ต่อให้ต้องก่อความวุ่นวายครั้งใหญ่ในเมืองหลวงแดนเทพ ข้าก็จะพาเจ้ากลับบ้านให้ได้!”เซียวหลินเทียนกล่าวอย่างหนักแน่นเขายังมีแผ่นป้ายไม้ที่ขันทีโม่ให้มา สามารถใช้ขอความช่วยเหลือจากแม่ทัพฝ่ายซ้ายได้ เซียวหลินเทียนตัดสินใจแน่วแน่แล้วว่าจะใช้แผ่นป้ายไม้นี้ช่วยหลิงอวี๋ขันทีโม่เคยบอกว่า เพียงอาศัยแผ่นป้ายไม้นี้ ก็สามารถทำให้แม่ทัพฝ่ายซ้ายช่วยตนทำเรื่องหนึ่งเรื่องได้หากแม่ทัพฝ่ายซ้ายสามารถช่วยคนได้เพียงคนเดียว เช่นนั้นเขาก็ยอมตายเ
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2202
เผยอวี้และคนอื่น ๆ ต่างมองหน้ากันอย่างจนปัญญา นึกว่ามหาปราชญ์และเจ้าแห่งทะเลกลับไปแล้วพวกตนจะรอดพ้นจากครั้งนี้ไปได้ คาดมิถึงว่าชายาเจ้าแห่งทะเลจะใช้ไม้นี้อีกภายนอกดูเหมือนเป็นการเชิญ แต่จริง ๆ แล้วจะปฏิเสธมิไปได้หรือ?เซียวหลินเทียนสามารถแสร้งป่วยได้ แต่หลิงอวี๋เพิ่งจะปรากฏตัวต่อหน้าเจ้าแห่งทะเลไปเมื่อครู่ ตอนนี้ย่อมมิอาจใช้การแสร้งป่วยมาหลีกเลี่ยงได้อีกแล้ว“บอกไปว่าคุณหนูสิงกำลังรักษาอาการป่วยให้ข้าอยู่ เดี๋ยวค่อยไป!”ในสถานการณ์กะทันหันเช่นนี้เซียวหลินเทียนทำได้เพียงถ่วงเวลาไปก่อนแล้วค่อยคิดหาวิธี“เผยอวี้ เจ้าส่งคนไปแจ้งหลงเพ่ยเพ่ยกับเจ้าแห่งทิศใต้ ให้หลงเพ่ยเพ่ยไปเป็นเพื่อนอาอวี๋!”เป็นเรื่องความเป็นความตายของหลิงอวี๋ เผยอวี้รีบให้คนไปแจ้งหลงเพ่ยเพ่ยทันทีหลิงอวี๋นิ่งเงียบ นั่งคิดอยู่ข้าง ๆเพื่อชิงหยกหล้าสุขาวดีกลับคืนมา ในเวลานั้นชายาเจ้าแห่งทะเลสามารถลงมืออำมหิตกับหลานฮุ่ยจวนที่กำลังตั้งครรภ์ได้ครั้งนี้นางส่งพ่อบ้านมาเชิญตนไปจวนเจ้าแห่งทะเล พูดไปพูดมาก็เพื่อหยกหล้าสุขาวดีบนตัวนางนั่นเองส่วนการที่จะนำหยกหล้าสุขาวดีออกมาได้นั้นต้องใช้วิธีสลายโลหิตละลายกระดูก หรือว่าช
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2201
หลิงอวี๋เดินกลับเข้ามา และบังเอิญได้ยินคำพูดของเย่ซงเฉิงเข้าพอดี“พวกเราต้องเตรียมรับมือสำหรับสถานการณ์ที่เลวร้ายที่สุด หากหวงฝู่หลินกลับไปแล้ว มิสามารถควบคุมสถานการณ์ได้ ถึงกาลนั้นใครจะมารับมือการแก้แค้นของฝูไห่ต่อตระกูลหลงและตระกูลอื่น ๆ อีกหลายตระกูลเล่า?”เจ้าแห่งทิศใต้มองไปยังเย่หรง และกล่าวเสียงเข้ม “เลี่ยวหงเสีย มารดาของเย่หรงอาจจะรู้วิธี!”“ปรมาจารย์เย่ ก่อนหน้านี้ข้าอยากจะพบเลี่ยวหงเสียเพื่อสอบถามสถานการณ์จึงไปที่คุกน้ำมา แต่ข้ากลับมิสามารถพบนางได้!”“คำกล่าวของท่านมีน้ำหนักเมื่ออยู่ต่อหน้าพระพักตร์เสด็จพ่อ บางทีท่านอาจจะสามารถทูลขอเสด็จพ่อให้ทรงอนุญาตท่านเข้าพบเลี่ยวหงเสียได้!”เย่ซงเฉิงขมวดคิ้ว “เจ้าแห่งทิศใต้ก็มิสามารถพบเลี่ยวหงเสียได้เช่นกันหรือพ่ะย่ะค่ะ?”เจ้าแห่งทิศใต้พยักหน้า “แม่ทัพหลี่ผู้เฝ้าประตูบอกว่า นอกเสียจากจะมีพระราชโองการของมหาเทพ มิฉะนั้นก็มิอนุญาตให้ข้าพบเลี่ยวหงเสีย!”เย่ซงเฉิงยิ้มอย่างขมขื่น “เรื่องนี้ข้าน้อยเคยทูลต่อเสด็จพ่อของท่านแล้ว เสด็จพ่อของท่านมิทรงยินยอม ความนับหน้าถือตาของตาเฒ่าผู้นี้ใช้มิได้ผลต่อหน้าพระพักตร์เสด็จพ่อของท่านแล้ว!”ทุกคนต่
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2200
หวงฝู่หลินมิรู้จักคนทั้งสองนี้เลย คิดอยู่ครู่หนึ่งจึงกล่าวว่า “ตอนนั้นนอกจากพวกท่านกับตระกูลเฉียวแล้ว ก็มีคนของตระกูลจงเจิ้งที่เข้าไปในภูเขาหิมะ ข้ามิเห็นคนทั้งสองที่ท่านพูดถึงในภูเขาหิมะ!”“บางทีปี้ซงอาจจะเคยเห็น เดี๋ยวลองเรียกเขามาถามดู!”เผยอวี้จึงไปเรียกปี้ซงมาอีกครั้งปี้ซงอุ้มหวงฝู่หมิงจูเข้ามา หลิงอวี๋ก็รับนางมาอุ้มไว้เซียวหลินเทียนมองหวงฝู่หมิงจูกอดคอหลิงอวี๋ด้วยท่าทางสนิทสนม ในใจรู้สึกซับซ้อนอย่างบอกมิถูกหวงฝู่หลินเล่าคำถามให้ปี้ซงฟังอีกครั้งปี้ซงคิดอยู่ครู่หนึ่งจึงกล่าวว่า “ชายชราผู้นั้นข้าพอจำได้ราง ๆ ตอนนั้นเขาเดินวนเวียนอยู่ในภูเขาหิมะอยู่หลายวัน ต่อมาก็จากไป ข้าคิดว่าเขาไม่มีอันตรายอะไรจึงมิได้ใส่ใจ!”“ส่วนแม่นมอู ข้าไม่มีความทรงจำเกี่ยวกับนางเลย มิเคยเห็นนางในภูเขาหิมะ!”เก๋อเฟิ่งฉิงยืนฟังอยู่ข้าง ๆ ตลอด ได้ยินดังนั้นก็กล่าวว่า “อันที่จริงตอนนั้นที่ภูเขาหิมะ นอกจากพวกเราแล้ว น่าจะยังมีคนอีกกลุ่มหนึ่ง”“ข้าก็มาพบพวกนางหลังจากลงจากเขาแล้ว ตอนนั้นยังคิดว่าพวกนางแค่ผ่านทางมา แต่พอลองคิดดูตอนนี้ พวกนางต้องเคยไปภูเขาหิมะแน่นอน แม่นมอูน่าจะถูกพวกนางพาตัวไป!”“พวกเข
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2199
เมื่อฟังคำพูดของเย่ซงเฉิงจบ หลิงอวี๋ หลงเพ่ยเพ่ยและเผยอวี้ก็ร้องอุทานออกมาพร้อมกัน“เจ้าสำนักซิงหลัวเป็นสตรี! หรือว่านางคือตงกู่อวี้ที่กลับชาติมาเกิด?”หวงฝู่หลินก็นึกขึ้นได้ ตอนที่ทุกคนรุมล้อมโจมตีเจ้าสำนักซิงหลัว เผยอวี้ใช้กระบี่เดียวตัดเชือกรัดผมที่มัดผมของเจ้าสำนักซิงหลัวขาดตอนนั้นผมสลวยของนางสยายลงมาบดบังดวงตาของนางทุกคนมัวแต่ยุ่งอยู่กับการรับมือ จึงมิทันได้คิดให้ลึกซึ้งเมื่อเย่ซงเฉิงพูดเช่นนี้ ทุกคนจึงได้นึกถึงสภาพการณ์ในยามนั้นขึ้นมา“ตงกู่อวี้กลับชาติมาเกิดจริง ๆ หรือ?”ในฐานะลูกหลานตระกูลหลง เจ้าแห่งทิศใต้จะมิรู้ได้อย่างไรว่าในใต้หล้านี้มีวิชาลับเช่นนี้อยู่จริง ทันใดนั้นก็ตกใจจนเหงื่อเย็นไหลซึมหลงจิ้งและหลงเพ่ยเพ่ยก็ตกใจเช่นกัน วรยุทธ์ของสตรีนางนั้นสูงส่งกว่ามหาปราชญ์เสียอีก แต่ก่อนหน้านี้พวกเขามิเคยรู้มาก่อนเลยว่าสำนักซิงหลัวยังมียอดฝีมือเช่นนี้อยู่“ท่านพ่อ ยามนั้นเจ้าวังหวงฝู่พร้อมด้วยท่านเซียวและพวกเราช่วยกันรุมล้อมโจมตีนางก็ยังมิสามารถสังหารนางได้ ลูกดูจากวรยุทธ์ของนางแล้ว เกรงว่าจะมีเพียงท่านอาเจ้าแห่งทะเลเท่านั้นที่พอจะต่อกรกับนางได้!”หลงเพ่ยเพ่ยกล่าวด้วย
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2198
หลงจิ้งยังคงยากที่จะเชื่อ “คำพูดของตระกูลเหล่านั้นก็มิได้ผลหรือพ่ะย่ะค่ะ?”เจ้าแห่งทิศใต้ส่ายหน้าอย่างหดหู่ “เสด็จปู่ของเจ้าตรัสว่าจะตรวจสอบให้ จึงส่งเจ้าแห่งทะเลไปตรวจสอบ แต่ผลที่ได้จากเจ้าแห่งทะเลก็มิสามารถสรุปอะไรได้เลย หรือกระทั่ง...”กระทั่งเจ้าแห่งทะเลอาจจะใช้ขี้ผึ้งหอม ควบคุมบุตรหลานของตระกูลใหญ่เหล่านั้นไว้ในมือตนเอง!เซียวหลินเทียน หลงจิ้งและหลิงอวี๋ต่างก็เข้าใจความหมายที่เจ้าแห่งทิศใต้ยังพูดมิจบใจของหลงจิ้งพลันหล่นวูบ เช่นนั้นเรื่องที่ตนไปเผาขี้ผึ้งหอมก็เท่ากับมิได้ช่วยใครเลย กลับยิ่งทำให้อำนาจของเจ้าแห่งทะเลเพิ่มทวีคูณขึ้นงั้นหรือ?หลงเพ่ยเพ่ยกล่าวอย่างมิยอม “หรือว่าหัวหน้าตระกูลใหญ่เหล่านั้นล้วนเลอะเลือนไปแล้ว? ไยจึงปล่อยให้ท่านอาเจ้าแห่งทะเลควบคุมชะตากรรมของพวกเขาเช่นนี้?”เซียวหลินเทียนขมวดคิ้ว มิน่าแปลกใจที่เมื่อครู่เจ้าแห่งทะเลยอมถอยกลับไปง่าย ๆ ที่แท้ก็มีแผนการเช่นนี้เองก่อนที่จะควบคุมตระกูลใหญ่เหล่านั้นไว้ในมือ เจ้าแห่งทะเลย่อมมิอาจแตกหักกับเจ้าแห่งทิศใต้ได้ในยามนี้แต่เมื่อใดที่เขาควบคุมตระกูลใหญ่เหล่านั้นไว้ในมือได้แล้ว เจ้าแห่งทะเลย่อมมิปล่อยเจ้าแห่งทิศใต
