ログイン共有
บทที่ 304
関連チャプター
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 305
ใครจะรู้ว่าเมื่อพุ่งเข้าไปกลับคว้าได้เพียงอากาศ นอกจากลูกดอกที่นางยิงมาไม่กี่ดอก กับกิ่งไม้ใหญ่ที่ถูกเหยียบจนเรียบ พิสูจน์ให้ว่าก่อนหน้านี้เคยมีคนอยู่ที่นี่คนหนีไปแล้วงั้นหรือ?มือของชีหยวนกำกริชแน่น ดวงตาที่เย็นชากวาดมองเศษกิ่งไม้และใบไม้บนพื้น ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงบางอย่างดังมาจากกำแพง จึงยกมือขึ้นตามสัญชาตญาณเซียวอวิ๋นถิงกระโดดลงมาอย่างมั่นคงข้างนาง กดข้อมือนางไว้ กล่าวอย่างไม่สบอารมณ์: “ข้าเอง!”ชีหยวนมองเขาด้วยความสงสัย “เหตุใดท่านอ๋องถึงอยู่ที่นี่ได้?”เซียวอวิ๋นถิงรู้สึกปวดใจเรื่องที่ควรเตือนก็ให้ลิ่วจินคอยเตือนแล้ว ใครจะรู้ว่าหญิงสาวผู้นี้กลับไม่สนใจเลย รู้ทั้งรู้ว่าข้างหน้าคือกำแพงใหญ่ แต่นางก็ยังคงต้องการที่จะพุ่งชนมันให้พังทลายแล้วเขาจะทำอะไรได้อีก?!เซียวอวิ๋นถิงไอออกมา สายตาของเขามองข้ามนางไปยังร่างของอ๋องเฉิงที่นอนแน่นิ่งอยู่ใต้ต้นไม้ไม่ไกล นัยน์ตาถึงกับสั่นไหวในทันที: “เจ้าฆ่าอ๋องเฉิงแล้ว!”อ๋องเฉิงกับอ๋องโจวนั้นเหมือนกัน ตามศักดิ์แล้วเขาควรเรียกว่าท่านปู่น้อยถึงแม้หลายปีมานี้อ๋องเฉิงจะใช้ชีวิตลุ่มหลงในกามารมณ์และไร้คุณธรรม เป็นที่รู้กันว่าเขาทรมานและสังห
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 306
สีหน้าของฮูหยินผู้เฒ่าหวังพลันดูลำบากใจขึ้นมาเล็กน้อยเรื่องที่เกิดขึ้นในสนามตีคลี ทุกคนต่างรู้กันดีหลิ่วหมิงจูทะเลาะกับชีหยวนจนถึงขั้นแตกหักกัน ตระกูลหลิ่วยังถึงขั้นเคยบุกไปที่จวนตระกูลชีเพื่อทวงความเป็นธรรมอีกด้วยทว่าคุณชายรองตระกูลหลิ่ว กลับถูกท่านโหวผู้เฒ่าชีและชีเจิ้น ทำให้ต้องกลับไปมือเปล่าอย่างน่าโมโห บัดนี้ ฮูหยินฉู่กั๋วกงกลับเอ่ยถึงชีหยวนขึ้นมาอีก ตาขวาของฮูหยินผู้เฒ่าหวังพลันกระตุก นางจึงกล่าวเลี่ยงๆ ว่า: “นางยังไม่เคยออกงานเลี้ยงมาก่อน ยังค่อนข้างขี้อาย ตอนนี้กำลังเล่นอยู่กับน้องหญิงของนางที่เรือนหลัง นางเป็นเพียงเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง คงพูดจาผสมโรงกับพวกเราไม่ค่อยได้”ฮูหยินฉู่กั๋วกงยิ้มจางๆ : “จะพูดเช่นนั้นก็ไม่ถูกเสียทีเดียว เด็กสาวคนอื่นอาจจะเป็นเช่นนั้นจริง แต่หลานสาวของท่านผู้นี้ ใครจะมองว่านางเป็นเพียงเด็กกันเล่า? ข้าก็เคยได้ยินแต่เพียงชื่อเสียงของนาง แต่ยังไม่เคยพบตัวจริงมาก่อน จึงอยากรู้เป็นพิเศษ ฮูหยินผู้เฒ่าก็อย่าหวงนักเลย”กลุ่มสตรีต่างผลัดกันพูดคุยอย่างออกรสฮูหยินผู้เฒ่าหวังที่เริ่มรับมือไม่ไหวแล้ว ทันใดนั้น ก็มีเสียงเอะอะดังมาจากด้านนอกงานเลี้ยงในวันนี
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 307
ในใจของฮูหยินฉู่กั๋วกงรู้สึกสบายใจเป็นอย่างยิ่ง เมื่อเห็นพ่อบ้านกล่าวเช่นนี้ ก็คาดเดาได้ทันทีถึงเหตุผลที่เขาลำบากใจเรื่องของหลิ่วหมิงจูและชีหยวนที่เกิดขึ้นในสนามตีคลี เป็นที่อื้อฉาวขนาดนั้น คนในหมู่ขุนนางที่ควรรับรู้ก็ล้วนรับรู้กันหมดแล้วดังนั้น ความบาดหมางระหว่างตระกูลหลิ่วและชีหยวนจึงเป็นเรื่องที่เปิดเผยต่อภายนอกตอนนี้ชีหยวนถูกอ๋องเฉิงล่วงเกิน นี่ไม่ใช่เรื่องที่ดีงามอะไรด้วย ตระกูลหวังย่อมไม่ต้องการให้พวกนางไปดูเรื่องสนุกนี้แน่ทว่าจะขวางนางได้งั้นหรือ?ฮูหยินฉู่กั๋วกงขมวดคิ้ว สีหน้าวิตกกังวล: “ถึงอย่างไรพวกเราก็เป็นแขกในจวนนี้ ตอนนี้เกิดเรื่องขึ้น จะให้ทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นได้อย่างไร? อ๋องเฉิงมีฐานะสูงส่ง เรื่องนี้ย่อมไม่อาจผิดพลาดได้แม้แต่น้อย!”นางกล่าวพลางปรายตามองฮูหยินผู้เฒ่าหวังด้วยรอยยิ้มที่แฝงนัย: “ฮูหยินผู้เฒ่า ท่านว่าถูกหรือไม่?”ขณะนี้ฮูหยินผู้เฒ่าหวังทั้งตื่นตระหนกสับสน อัดอั้นร้อนใจ จนแทบหายใจไม่ออกเมื่อได้ยินฮูหยินฉู่กั๋วกงกล่าวเช่นนี้ ก็คิดจะคัดค้านในทันทีทว่าฮูหยินฉู่กั๋วกงกลับยิ้มพลางพูดจาเหน็บแหนมกับฮูหยินเฉิงกั๋วกงไปมาเสียแล้วนางหวังสังเกตเห็นว่ามือข
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 308
หากเป็นเช่นนั้นจริง ฉู่กั๋วกงย่อมไม่มีทางมีปฏิกิริยาเช่นนี้แน่นอนเกิดเรื่องขึ้นแล้วฮูหยินฉู่กั๋วกงหลับตาลงชั่วครู่ ความไม่เต็มใจและความโกรธพลุ่งพล่านขึ้นมาในอก เกิดเรื่องอะไรขึ้นกัน?นางยังไม่ทันได้เอ่ยถามฉู่กั๋วกงว่าเกิดอะไรขึ้น ก็เห็นฮูหยินผู้เฒ่าหวังถูกประคองเข้ามาอย่างเร่งรีบ นางเอ่ยถามอย่างหอบหายใจหนัก: “เกิดอะไรขึ้น?!”นายท่านใหญ่หวังมองไปที่ฉู่กั๋วกงด้วยสีหน้าประหลาดก่อน จากนั้นก็หันไปมองฮูหยินฉู่กั๋วกงอีกครั้ง ไม่รู้ควรพูดอะไรดีไปชั่วขณะนางหวังใจเต้นระรัวจนแทบจะถึงลำคอ กำลังจะเอ่ยถามว่าชีหยวนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้หรือไม่ แต่เมื่อเห็นท่านโหวผู้เฒ่าชีกำลังกระซิบกระซาบกับผู้อื่น ยังเผลอยิ้มออกมาเล็กน้อยโดยไม่รู้ตัว และนางก็เงียบลงทันทีน่าจะไม่เกี่ยวกับชีหยวน หากเกี่ยวข้องกับชีหยวน ท่านโหวผู้เฒ่าชีจะยังมีท่าทีสงบนิ่งเช่นนี้ได้อย่างไร?ฮูหยินผู้เฒ่าหวังตกใจจนแทบจะยืนไม่อยู่ นางกระทืบเท้าอย่างร้อนใจแล้วเร่งถาม: “เจ้าก็พูดมาสิ เกิดอะไรขึ้นกันแน่?!”ชินอ๋องผู้สูงศักดิ์ ไม่ว่าจะเกิดเรื่องอะไรในจวนของพวกเขาก็นับว่าเป็นเรื่องใหญ่ เกรงแต่ว่าตระกูลหวังจะหลีกเลี่ยงความรับผิดชอบไม
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 309
ไม่เพียงแต่ตายไปแล้ว ยังตายในสภาพที่ไม่สำรวมอย่างยิ่ง ร่างของชายคนหนึ่ง เปลือยเปล่า คว่ำหน้าอยู่บนระเบียงหลังประตูเรือน ดูจากท่าทางคล้ายกับกำลังพยายามคลานออกไปด้านนอกไม่ว่าจะเป็นใครก็สามารถเดาได้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น!ฮูหยินผู้เฒ่าหวังถึงกับชะงักงันตอนนี้นางเข้าใจแล้วว่าทำไมฮูหยินเฉิงกั๋วกงถึงตกใจจนล้มลงไป ทำไมฮูหยินฉู่กั๋วกงถึงตกใจจนเป็นลมหมดสติ!คือคุณชายรองตระกูลหลิ่ว!คือบุตรชายรองของฉู่กั๋วกงหลังจากที่หลิ่วจิงหงเสียชีวิตไป บุตรชายรองผู้นี้ก็กลายเป็นผู้มีโอกาสมากที่สุดที่จะได้เป็นผู้สืบทอดแห่งจวนฉู่กั๋วกงแม้เขาจะเป็นบุตรที่เกิดจากอนุภรรยา แต่ในเมื่อหลิ่วจิงหงตายไปแล้ว ใครจะมาสนใจว่าเขาเป็นลูกอนุหรือไม่?!แม้แต่ฮูหยินฉู่กั๋วกงเองก็ยังเริ่มใจอ่อนและเอ็นดูเขามากขึ้นมีข่าวลือว่าตระกูลฉู่กำลังเตรียมการให้เขาถูกบันทึกเป็นบุตรในนามของฮูหยินฉู่กั๋วกง เพื่อเปลี่ยนสถานะเป็นบุตรภรรยาเอก แล้วให้ได้รับแต่งตั้งเป็นผู้สืบทอดอย่างถูกต้องแต่ใครจะคาดคิดว่า เขาจะมาตายที่นี่ในสภาพเช่นนี้นางหวังกรีดร้องออกมา พร้อมกับรีบยกมือขึ้นปิดตาตัวเองพวกบุรุษพวกนี้เป็นบ้าอะไรกัน?ไม่คิดจะรักษาห
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 310
หรือว่าอ๋องเฉิงกับคุณชายรองตระกูลหลิ่วเดิมก็มีเรื่องอื้อฉาวกันมานานแล้ว ทั้งสองนัดพบกันที่จวนตระกูลหวัง แต่เกิดมีปากเสียงกัน คุณชายรองตระกูลหลิ่วจึงพลั้งมือฆ่าอ๋องเฉิงเข้าความสัมพันธ์นี้มันยุ่งเหยิงเกินไปแล้ว!อีกอย่าง ยังมีศพสาวใช้ของตระกูลหวังอีกคนหนึ่งในที่นี้ด้วย!และไม่รู้ว่าเป็นเพราะสาวใช้คนนั้นบังเอิญไปเห็นเรื่องอื้อฉาวของคุณชายรองตระกูลหลิ่วกับอ๋องเฉิง จึงถูกพวกเขาฆ่าปิดปากหรือไม่จากนั้นพวกเขาก็ทะเลาะกันเพราะเรื่องการฆ่าคน?หลังจากนายท่านใหญ่หวังพูดจบ ก็เห็นฉู่กั๋วกงจ้องมองเขาเขม็ง ดวงตาราวกับจะพ่นไฟออกมาเขาสะดุ้งถอยหลังไปสองสามก้าว แล้วอธิบายอย่างรวดเร็ว: “ท่านกั๋วกง เรื่องนี้จะมาโทษพวกเราตระกูลหวังไม่ได้นะ! พวกเราไม่ได้ส่งเทียบเชิญให้อ๋องเฉิงเลย! เป็นอ๋องเฉิงเองที่มาที่นี่โดยไม่ได้รับเชิญ…...”ทุกคนสบตาอย่างรู้กันอ๋องเฉิงเคยให้เกียรติตระกูลไหนด้วยตัวเองเยี่ยงนี้เสียเมื่อไหร่กัน?จุ๊จุ๊เห็นได้ชัดว่ามาเพราะคุณชายรองตระกูลหลิ่วโดยเฉพาะ!ในที่สุดฉู่กงกั๋วก็สุดจะอัดกลั้น ถูกทำให้โกรธจนล้มลงไป!ท่านโหวผู้เฒ่าชีแอบยิ้มมุมปากช่างไม่เคยเห็นโลกกว้างเสียจริงกล้าทำแต
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 311
ข่าวลือรวดเร็วราวกับติดปีก บินไปทั่วทุกซอกทุกมุมของเมืองหลวง ว่าอ๋องเฉิงผู้เคยก่อกรรมทำชั่วไว้มากมาย และสังหารภรรยาไปแล้วหกคน ที่แท้แล้วก็เป็นพวกรักร่วมเพศ และอีกฝ่ายที่พัวพันด้วยก็คือคุณชายรองหลิ่วแห่งจวนฉู่กั๋วกง สองคนไม่สนใจขนบธรรมเนียมและจารีตประเพณีของสังคม ถึงขั้นมั่วโลกีย์กันในงานฉลองวันเกิดครบรอบหกสิบปีของฮูหยินผู้เฒ่าสกุลหวัง ครั้นถูกสาวใช้จับได้ก็สังหารเพื่อปิดปาก สุดท้ายก็กลายเป็นความขัดแย้ง จนทำให้คุณชายรองหลิ่วพลั้งมือสังหารอ๋องเฉิง ระดับความเข้มข้นน่าตื่นเต้นของเรื่องนี้ ราวกับจะเป็นบทละครพื้นบ้านที่กำลังเป็นที่นิยมที่สุดในเมืองหลวงตอนนี้อย่างไรอย่างนั้น ไม่สิ ต่อให้เป็นบทละครพื้นบ้านก็ยังมิได้เข้มข้นน่าตื่นเต้นถึงเพียงนี้ด้วยซ้ำ! ไม่ว่าจะเป็นเรื่องจริงหรือไม่ ถึงอย่างไรถ้อยคำเล่าลือที่กระจายอยู่ด้านนอกตอนนี้ยิ่งห่างไกลจากความเป็นจริงมากขึ้นทุกทีแล้ว หลังจากฮูหยินฉู่กั๋วกงฟื้นขึ้นมา ก็โกรธจนปวดท้องไปหมด ตัวสั่นระริกปัดถ้วยโอสถที่สาวใช้ยื่นเข้ามาแตกกระจายเป็นเสี่ยง ช่างน่าอัปยศอดสูยิ่งนัก! อัปยศที่สุด! นับแต่นางแต่งเข้าจวนฉู่กั๋วกงมาเป็นภรรยาเอกคนใหม่แทนค
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 312
อันที่จริงหากเป็นแค่การเล่นสนุกกับสตรีสักคน เรื่องก็คงไม่บานปลายกลายเป็นคลื่นพายุที่ใหญ่โตเพียงนี้ เพราะถึงอย่างไรเรื่องที่ภรรยาคนก่อนของอ๋องเฉิงเสียชีวิตอย่างประหลาด ทุกคนต่างรู้ดีแก่ใจว่าเรื่องราวไม่ธรรมดา ทว่าตราบใดที่เรื่องราวไม่บานปลายใหญ่โต ไม่บานปลายถึงขั้นทำให้สวรรค์โกรธกริ้วมนุษย์ขุ่นเคือง จนนำมาซึ่งเสียงวิจารณ์และความโกรธแค้นของมวลชน ทุกอย่างก็พอจะหารือกันได้ ทว่าครั้งนี้กลับพิเศษเกินไป อ๋องเฉิงและคุณชายรองหลิ่วลักลอบล่วงประเวณี มิหนำซ้ำยังฆ่าคนตาย ขณะเดียวกันก็เกิดความขัดแย้งภายในขึ้นจนต้องเข่นฆ่ากันเอง สุดท้ายก็ตายอย่างน่าอัปยศ อย่าว่าแต่บรรดาผู้ตรวจการทั้งหลายพากันมาร้องโวยว่าศีลธรรมเสื่อมทรามจิตใจผู้คนสูญสิ้นความดี จนถึงขั้นมาคุกเข่าหน้าพระตำหนักไท่จี๋เพื่อเรียกร้องขอให้ฮ่องเต้หย่งชางทรงถอดยศของอ๋องเฉิงและลงโทษทัณฑ์จวนฉู่กั๋วกงอย่างหนักเลย แม้แต่ตัวฮ่องเต้หย่งชางเองก็ทรงโกรธกริ้วมิต่างกัน ฉู่กั๋วกงได้ฟังถ้อยคำที่แฝงด้วยความนัยของเซี่ยกงกง หัวใจพลันกระตุกวูบ แน่นอนว่าเขาย่อมเข้าใจว่าเซี่ยกงกงต้องการจะสื่ออะไร เซี่ยกงกงเป็นคนสนิทของฮ่องเต้หย่งชาง สามารถกล่
最新チャプター
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 478
สำหรับนางแล้ว ปีนี้คือปีแห่งการเกิดใหม่ สองขาแข็งแรงดียังไม่ถูกตัดทิ้ง เป็นปีที่มิได้ถูกชีจิ่นกับชีอวิ๋นถิงดูแคลนเป็นจุดจบที่สวยงาม และการเริ่มต้นที่งดงามนางจะมีชีวิตที่ดีกว่าเดิมเหลียนเฉียวรับเงินไปด้วยน้ำตาคลอเบ้า ทันใดนั้นก็เงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าแล้วอุทานว่า “คุณหนู นั่นคืออะไรเจ้าคะ!”ชีหยวนอุ้มอาหวงเงยหน้ามอง เห็นโคมลอยดวงหนึ่งลอยละลิ่วลงมาตรงกับศีรษะนางพอดีนางขมวดคิ้วทันที ระแวงโดยสัญชาตญาณว่าในนั้นอาจมีผงยาไม่เช่นนั้น เหตุใดจึงลอยมาตกในเรือนของนางพอดิบพอดีถึงเพียงนี้?นางรีบสั่งให้ทุกคนแยกตัวออกห่างใครจะรู้ว่าโคมลอยนั้นแค่ลอยละล่องแล้วร่วงลงมา ไป๋จื่อร้องอุทาน หยิบพู่หยกที่เปล่งประกายเรืองรองชิ้นหนึ่งจากในโคมขึ้นมา “คุณหนู นี่คือเครื่องรางของอารามไป๋อวิ๋นไม่ใช่หรือเจ้าคะ?!”ในเหมืองแร่บนเขาไป๋อวิ๋นมีหยกเรืองแสงเช่นนี้ แต่ได้ยินว่าขุดได้ยากนัก ดังนั้นแล้ว ทุกปีที่มีผู้คนไปขอเครื่องรางในช่วงปีใหม่ น้อยคนนักที่จะขอได้เหตุใดจึงมาปรากฏอยู่ในโคมลอยเล่า?ชีหยวนหลุบตาลง เอ่ยเสียงขรึมกับไป๋จื่อว่า “เก็บใส่กล่องไว้เถิด”เมื่ออ๋องฉีกลับถึงจวนอ๋องแล้ว มองเห็นโคมไฟแขวนอยู่เ
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 477
เมื่อชีเจิ้นกลับถึงจวน ก็เอามือกุมแก้มขวาของตนไว้ตลอด แม้ยามเข้าไปยังเรือนของฮูหยินผู้เฒ่า ก็ยังคงกุมอยู่อย่างนั้นฮูหยินผู้เฒ่าได้สอบถามถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นในอารามไป๋อวิ๋นจากท่านโหวผู้เฒ่าที่กลับถึงเรือนก่อนแล้ว นางกำลังทอดถอนใจ พลางรู้สึกหวาดหวั่นครานี้ตระกูลชีแม้จะมีคุณูปการในการคุ้มกันพระชายาหลิ่วกลับเมืองหลวงแต่ก็ได้รับรู้ความลับของราชวงศ์มากมายเช่นนี้จากนี้ไป ตระกูลชีจะก้าวหน้าหรือถอยหลัง ล้วนอยู่ที่พระราชดำริเพียงหนึ่งเดียวของฮ่องเต้ฮ่องเต้จะเลือกเช่นไร? ช่างทำให้คนร้อนรนใจนักทว่าเรื่องนี้ร้อนใจไปก็ไร้ผล นางหันไปเห็นชีเจิ้นกุมแก้มอยู่ จึงถามว่า “นี่เจ้าเป็นอะไร?”ชีเจิ้นไม่รู้จะกล่าวสิ่งใดถึงภาพที่ตนได้เห็นเมื่อครู่เขาจะกล่าวอย่างไรได้เล่า?อ๋องฉีทำตัวคลุ้มคลั่งต่อหน้าบุตรีของเขาราวกับจะเป็นจะตายให้ได้ส่วนพระราชนัดดาก็ให้เครื่องรางนาง กลับถูกนางปฏิเสธ?ชวนปวดฟันนัก!ปวดฟันจริง ๆ!ขณะกำลังสนทนากันอยู่ ชีหยวนที่ผลัดอาภรณ์เรียบร้อยแล้วก็เดินเข้ามานางดูมีความสุขไม่น้อยปีใหม่คือการเริ่มต้นใหม่ ในวันส่งท้ายปีเก่านี้ นางได้กวาดล้างภัยใหญ่จากชาติก่อน ทั้งอ๋องฉ
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 476
เขาไม่เชื่อว่าชีหยวนกระทำไปโดยไร้เจตนา นางจงใจแน่นอน แก้แค้นที่ตนเคยลังเลในคราแรก!แล้วก็เสแสร้งต่อหน้าผู่อู๋ย่งเช่นนี้ผู่อู๋ย่งถามขึ้นด้วยสีหน้ามืดครึ้มตามคาด “อ๋องฉีพูดถ้อยคำขัดต่อฟ้าดินอันใดหรือ?”ไล่เฉิงหลงรีบแก้ต่างว่า “หาได้มีสิ่งใดไม่ ท่านผู้ตรวจการอย่าได้ถือสา ท่านอ๋องเพียงแค่โศกเศร้าเกินไปเท่านั้น”ผู่อู๋ย่งเหลือบสายตามองพวกเขาคราหนึ่ง เชิดคางขึ้นเล็กน้อยโดยไม่ได้ตอบรับหรือปฏิเสธ “ส่งท่านอ๋องขึ้นรถม้าให้ดี แล้วส่งกลับจวนอ๋องเสีย”พวกเขาจะกลับวังแล้วในเมื่อพาพระชายาหลิ่วกลับไปไม่ได้ เช่นนั้นก็ต้องรีบกลับไปฉลองปีใหม่ในวังหลวงวังหลวงคือสถานที่ที่ราชนิกุลควรอยู่คืนส่งท้ายปีเก่าจะมีงานเลี้ยงในวัง เหล่าพระญาติ ผู้สูงศักดิ์ ขุนนางฝ่ายบุ๋นและฝ่ายบู๊ล้วนต้องเข้าร่วมวันขึ้นปีใหม่ก็มีพิธีเข้าเฝ้า นี่ล้วนเป็นกฎระเบียบแม้เสี่ยวหลิ่วกุ้ยเฟยจะจากไป ก็ไม่อาจหยุดยั้งสิ่งเหล่านี้ได้ฮ่องเต้หย่งชางพาองค์หญิงหมิงเฉิงและองค์ชายหย่งหรงเสด็จขึ้นรถม้าไปพร้อมกันด้วยท่าทีโศกเศร้าเล็กน้อยชีหยวนก็เตรียมตัวกลับจวนพร้อมกับท่านโหวผู้เฒ่าชีและชีเจิ้นเดิมทีพวกเขารับหน้าที่ลาดตระเวนเป็นการ
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 475
อ๋องฉีก้าวเข้ามาอีกก้าว ประชิดเกาทัณฑ์แขนเสื้อของชีหยวน เขาเม้มริมฝีปาก ดวงตาแดงก่ำ เส้นเลือดในดวงตาปูดโปน เขามองชีหยวน แววตาสั่นไหวอยู่พักหนึ่ง ก่อนจะหัวเราะออกมา “ชีหยวน เจ้ายโสอะไรนักหนา? เจ้าเอาชีวิตเข้าแลกเพื่อสู้แทนคนพวกนั้นจนโค่นล้มพวกข้าลงได้ แล้วเจ้าจะได้ประโยชน์อันใด?”ชีหยวนกำลังไตร่ตรองว่าหากนางฆ่าอ๋องฉีเสียตอนนี้ จะจัดฉากให้เหมือนเป็นการฆ่าตัวตายได้อย่างแนบเนียนที่สุดอย่างไร ไม่มีเวลาจะใส่ใจวาจาเพ้อเจ้อของอ๋องฉีแม้แต่น้อยถึงขั้นนี้แล้ว ยังไม่คิดหาทางไสหัวไปดินแดนศักดินาอย่างปลอดภัยจากนี้ไปก็ยอมเป็นอ๋องพิการไปเสีย ยังมัวแต่หมกมุ่นเรื่องความรักในชาติก่อนเหล่านั้นอีกตำแหน่งฮ่องเต้ตกมาถึงเขาได้ ก็เป็นเพราะชาติก่อนเขายังไม่เสียสติถึงขั้นกักขังองค์หญิงเป่าหรงไว้เร็วนักมิเช่นนั้น ราชบัลลังก์ไหนเลยจะตกมาถึงเขาได้?ปลายนิ้วของนางขยับ กำลังจะจู่โจมลงมือฆ่า ก็พลันได้ยินเสียงฝีเท้าดังมาจากเบื้องหลัง จึงหยุดมือทันที ดึงเกาทัณฑ์แขนเสื้อกลับเข้าไปลึกอย่างแนบเนียน แล้วทอดถอนใจยาวขณะมองอ๋องฉีนางเอ่ยว่า “ท่านอ๋อง ท่านพูดสิ่งใดออกมา ข้าน้อยไม่เข้าใจจริง ๆ”“เจ้าเสแสร้งอันใด?!” อ๋อ
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 474
จากนั้นเซียวอวิ๋นถิงก็รับตัวเขาไว้อย่างมั่นคง แล้วเอ่ยถามอย่างอ่อนโยน “เอาอีกไหม?”เด็กผู้ชายนั้นล่อหลอกได้ไม่ยาก พวกเขามักจะยกย่องคนเก่ง และชอบเล่นกับคนที่โตกว่าบังเอิญว่าเซียวอวิ๋นถิงมีความอดทนสูงมาแต่ไหนแต่ไรฮ่องเต้หย่งชางตรัสด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “เจ้าช่างไม่ถือโทษเลยนะ”คำพูดนี้แฝงความนัย เซียวอวิ๋นถิงย่อมเข้าใจดี จึงตอบอย่างตรงไปตรงมา “เสด็จปู่ เดิมทีหลานก็ไม่ได้มีความบาดหมางใดกับกุ้ยเฟยและพวกเขาเลย อีกทั้งความผิดไม่ควรลามไปถึงลูกหลาน เด็กๆ มีความผิดอันใดหรือ? พวกเขายังมีศักดิ์เป็นเสด็จอาของหลานด้วย”ราวกับว่าคนที่เพิ่งใช้คำพูดบีบบังคับให้เป่าหรงต้องแต่งงานเชื่อมสัมพันธ์เมื่อครู่นั้นไม่ใช่เขาฮ่องเต้หย่งชางพยักหน้า “เจ้าทำได้ดีมาก”เพียงประโยคนี้ก็ทำให้ขันทีเซี่ยที่อยู่ข้าง ๆ รู้สึกปลาบปลื้มแล้ว ต้องรู้ไว้ว่าองค์รัชทายาทไม่เคยได้รับคำชมเช่นนี้เลย!อีกด้านหนึ่ง พระชายาหลิ่วอุ้มเซียวโม่ที่ยังคงร้องไห้ไม่หยุดเพื่อพาไปพักผ่อนชีหยวนฉวยจังหวะนี้อยากจะขอโทษนาง เพราะครั้งนี้นางได้ใช้ประโยชน์จากอดีตของพระชายาหลิ่ว ทำให้พระชายาหลิ่วต้องออกหน้าเป็นดั่งคมดาบให้นางนางอาจใช้เล่ห์กล
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 473
ฮ่องเต้หย่งชางตัดสินพระทัยแน่วแน่ “ให้กรมพิธีการและกรมการทูตหารือกัน ตอบรับการอภิเษกสมรสขององค์หญิงแห่งแผ่นดินเรา ทุกพิธีการให้กรมพิธีการและกรมการทูตร่วมกันกำหนด แล้วให้สำนักขุนนางหลวงเป็นผู้ตัดสิน!”องค์หญิงหมิงเฉิงเฉลียวฉลาดตั้งแต่ยังเล็ก แต่ก็ไม่ได้เฉลียวฉลาดถึงขั้นเข้าใจความหมายของการแต่งเพื่อเชื่อมสัมพันธ์ยังคงคิดว่าเป็นเพียงแค่การแต่งงานการแต่งงานไม่มีอะไรผิดปกติ เพราะแต่ก่อนเสด็จแม่ก็พร่ำสอนอยู่เสมอ ว่าพี่หญิงไม่อาจเอาแต่เล่นสนุกอย่างเอาแต่ใจตลอดไป สักวันก็ต้องแต่งงานในเมื่อเสด็จพ่อให้พี่สาวแต่งงาน เช่นนั้นก็หมายความว่าไม่มีปัญหาแล้วใช่หรือไม่?นางรู้สึกยินดีอยู่บ้าง แต่เพียงครู่เดียว เมื่อคิดถึงการจากไปของเสด็จแม่ หัวใจก็พลันห่อเหี่ยวลงส่วนองค์หญิงเป่าหรงไม่มีแม้แต่ความรู้สึกเศร้าหมองในฐานะคนที่มาจากยุคปัจจุบัน นางรู้ดีกว่าใครว่าตงอิ๋งเป็นเช่นไรชาติที่มีแต่ความวิปริตและไร้ซึ่งขอบเขตศีลธรรมสำหรับตงอิ๋งในยุคราชวงศ์ต้าโจว ตรงกับช่วงที่ไร้ซึ่งกฎหมาย เหล่าขุนศึกต่อสู้กันอย่างสับสนอลหม่านในสายตาของชาวตงอิ๋ง ผู้หญิงไม่มีค่าอะไรแม้แต่ในยุคปัจจุบัน สตรีของจักรพรรดิตง
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 472
นางมอบเกียรติให้ฮ่องเต้หย่งชาง บัดนี้ก็ขึ้นอยู่กับว่าฮ่องเต้หย่งชางจะยอมให้ความเป็นธรรมแก่นางหรือไม่นางจ้องมองฮ่องเต้หย่งชางอย่างจริงจังและละเอียดถี่ถ้วนสามีภรรยาในเยาว์วัย เติบโตมาด้วยกันผ่านความทุกข์ยากมาด้วยกันแต่กลับไม่อาจร่วมสุขกันได้ ในพระทัยของฮ่องเต้หย่งชางเองก็เจ็บปวดเช่นกันหน้าอกของเขาปวดหน่วงราวกับถูกบีบรัด มีหรือที่เขาจะไม่เข้าใจความตั้งใจของพระชายาหลิ่ว?นางเดินมาถึงขั้นนี้แล้วนางไม่แย่งชิง ไม่คิดเอาผิด และยังช่วยเสริมสร้างชื่อเสียงให้เขาในฐานะฮ่องเต้ผู้มีคุณธรรมเขาจะยอมปล่อยให้นางเสียเปรียบได้หรือ?แน่นอนว่าไม่ได้ดังนั้น พระสุรเสียงของฮ่องเต้หย่งชางจึงสงบลง “เรื่องนี้ เราจะให้กรมพิธีการหารือกัน หากเจ้ามุ่งมั่นเช่นนี้ เราก็จะให้เจ้าได้บำเพ็ญเพียรในวัง...”โดยทั่วไปแล้ว สตรีในราชวงศ์ที่ต้องการบวชจะต้องบำเพ็ญเพียรอยู่ในวังแต่พระชายาหลิ่วไม่ต้องการเช่นนั้น นางส่ายศีรษะทันที “ฝ่าบาท อย่าให้ต้องเดือนร้อนภาษีราษฎรเลย หม่อมฉันเห็นว่าที่นี่ก็ดีอยู่แล้ว เปลี่ยนจากวัดเป็นอารามเต๋านี่แหละ”แท้จริงแล้ว อารามไป๋อวิ๋นแต่เดิมก็คืออารามเต๋า เพียงแต่ว่าภายหลังพุทธศาสนาเ
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 471
ไม่ตาย ก็จงเตรียมตัวส่งมอบอำนาจและเกียรติยศเถิดสำหรับพวกเขาแล้ว เรื่องนี้เจ็บปวดยิ่งกว่าความตายเสียอีกผู้ที่ยืนอยู่บนจุดสูงสุดของเมฆา สิ่งที่ยากจะยอมรับที่สุดก็คือการร่วงหล่นสู่ผืนดินแต่ไม่นานพวกเขาก็จะพบว่า โลกมนุษย์นั้นก็มิใช่ที่เลวร้ายอะไรเวลาถูกถ่วงไว้นานเกินไป เซียวโม่เริ่มรู้สึกไม่สบายอีกแล้ว เขาเริ่มร้องไห้ไม่หยุดเขาเหมือนเด็กน้อยคนหนึ่ง ยิ่งกว่าองค์หญิงหมิงเฉิงและหย่งหรงเสียอีก ไม่เข้าใจการสังเกตสีหน้าผู้คนแม้แต่น้อยขณะนี้พระชายาหลิ่วเห็นว่าท้ายที่สุดก็ไม่อาจสังหารเป่าหรงได้ อีกทั้งอ๋องฉี องค์หญิงหมิงเฉิง และหย่งหรงก็มากันครบ พลันรู้สึกเบื่อหน่ายถึงขีดสุดนางมองไปที่ฮ่องเต้หย่งชางแล้วกล่าวว่า “พวกท่านกลับไปเถิด ขอให้พวกข้าแม่ลูกได้อยู่อย่างสงบเสียที”แต่การที่ฮ่องเต้หย่งชางเสด็จมาครั้งนี้ เดิมทีเป็นเพราะตั้งใจจะพาพระชายาหลิ่วกลับไปร่วมฉลองคืนวันส่งท้ายปีเก่าทว่าตอนนี้กลับเกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้น ปัญหาตามกันออกมาเป็นระลอกจนเรื่องราวยุ่งเหยิงขึ้นไปอีก อยากจะพาพระชายาหลิ่วกลับไปยิ่งยากกว่าเดิมเสียแล้วฮ่องเต้หย่งชางสะกดกลั้นอารมณ์ ตรัสด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “หว่านหยิน เ
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 470
เหนือชั้นจริง ๆ! ในใจของเขาพลันรู้สึกเย็นยะเยือกขึ้นมาอีกครั้งเพราะอุบายอันแยบยลของชีหยวน นี่คือการเดิมพันที่ไม่ว่าอย่างไรนางก็ไม่มีวันตกเป็นฝ่ายพ่ายแพ้ ผู่อู๋ย่งใช้กำลังภายใต้อิทธิพลของตนเองแจ้งข่าวให้อ๋องฉีรีบมาปกป้ององค์หญิง เช่นนั้นก็หมายความว่า กองกำลังที่ดูแลมาหลายปีของอ๋องฉีจะถูกเปิดโปงต่อหน้าผู้คน หากว่าไม่แจ้งให้อ๋องฉีมา เช่นนั้นเป่าหรงจะต้องเลือกผ้าแพรขาวหนึ่งผืน หรือไม่ก็สุราพิษหนึ่งจอก และจบชีวิตลงเช่นนี้ไปแล้ว สตรีคนนี้ น่ากลัวเกินไปแล้วจริง ๆ! นางแทบจะคำนวณหมากทั้งหมดของอ๋องฉีได้อย่างแม่นยำ ไม่พลาดแม้แต่เบี้ยตัวเดียว! อ๋องฉีถูกถามคาดคั้นเช่นนั้นเพียงเสี้ยวพริบตาเหงื่อเย็นก็ไหลพลั่ก ๆ ในฐานะองค์ชายที่จดจ้องบัลลังก์จักรพรรดิตาเป็นมัน เขาย่อมรู้ตัวดีว่าบัดนี้ได้ละเมิดข้อห้ามอันใหญ่หลวงไปแล้ว ทันใดนั้นทั้งแผ่นหลังพลันเปียกชุ่ม แต่ในเวลานี้ เขาพูดชื่อผู่อู๋ย่งออกมาไม่ได้อย่างเด็ดขาด! ไม่ได้ ผู่อู๋ย่งเป็นไพ่ตายใบสุดท้ายของเขาในตอนนี้แล้ว! เช่นนั้น เช่นนั้นแล้ว… อ๋องฉีหายใจถี่กระชั้น ความเจ็บปวดบีบรัดไปถึงช่องท้อง แม้แต่บาดแผลที่ขาซึ่งอาการทุเลาลงไปมากแล้
