เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 91
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-05-29 19:11:05บทที่เกี่ยวข้อง
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 92
จ้านหลูคิดอยู่พักหนึ่ง เขาอดไม่ได้ที่ต้องถามอีกครั้งว่า "เช่นนั้น... มันเป็นในนามของใต้เท้าหรือในนามของซื่อจื่อขอรับ"หากส่งของขัวญไปในนามของหน่วยสืบสวนพิเศษ ก็ไม่ใช่เป็นไปไม่ได้ เพราะ จั๋วซือหรานสอบติดแพทย์กลั่นยาในหน่วยสืบสวนพิเศษแต่ชายบนเบาะนั่งคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มลึกว่า "ตัวเลือกอันหลัง"“รับทราบ“......จั๋วซือหรานออกมาวัง เมื่อนางกลับมาที่จวนของนางนางเห็นฝูซูกำลังทำหน้าเคร่งขรึมที่ห้องโถงด้านหน้า“เป็นอะไร” จั๋วซือหรานเดินเข้ามาเมื่อนางเดินเข้าไป นางจึงสั่งเกตนอกจากฝูซู ยังมีคนอีกสองคนยืนอยู่ที่ห้องโถงด้านหน้าจั๋วซือหรานเลิกคิ้ว นางทราบตัวตนของพวกเขาคนหนึ่งสวมเสื้อผ้าของคนรับใช้ของจวนอ๋องชินยวี่ และส่วนอีกคนสวมเสื้อผ้าของคนรับใช้ของจวนเฟิงฃคนรับใช้ของจวนอ๋องชินยวี่มาเยี่ยมบ้าน จั๋วซือหรานรู้สึกไม่แปลกใจแต่จวนเฟิงหรือสีหน้าของจั๋วซือหรานไม่มีการเปลี่ยนแปลง นางมองพวกเขาอย่างสงบคนรับใช้ขอจวนอ๋องชินยวี่ทำความเคารพแก่จั๋วซือหรานและกล่าวว่า " ขอแม่นางจิ่วมีสุขภาพที่ดี ข้าได้รับคำสั่งจากอ๋องชิน อ๋องชินให้ข้านำของขวัญมาส่งถึงจวนของแม่นางจิ่ว เพื่
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-05-29ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 93
อย่างไรก็ตาม แม้ว่าคนรับใช้ของจวนเฟิงจะเป็นคนรับใช้ในบ้าน พวกเขายังคงมีความภาคภูมิใจในตัวเอง ดังนั้นพวกเขาจึงไม่พูดอะไรสักคำ และเพียงกล่าวคำอำลาจั๋วซือหรานบังเอิญฝูซูเพิ่งส่งคนรับใช้ของจวนอ๋องชินเส็จและเดินกลับมา เมื่อเขาเห็นคนรับใช้ของตระกูลเฟิงเดินออกไป เขาก็แปลกใจเล็กน้อย "คุณหนูขอรับ ทำไมไม่ให้ข้าส่งแขกล่ะขอรับ เขาไปเองหรือขอรับ"จั๋วซือหรานะยิ้ม "คนของตระกูลเฟิง แม้แต่คนรับใช้ของตระกูลเฟิงก็มีความเย่อหยิ่งของตัวเอง พวกเขาอาจเห็นเมื่อครู่นี้ ข้าพูดอย่างไรกับคนรับใช้ของจวนอ๋องชิน พวกเขาจึงไม่ยอมทนคำพูดของข้า บางทีพวกเขาอาจจะกลับไปฟ้องข้าก็ได้นะ”ฝูซูตกตะลึง “ฟ้องหรือ นั่นจะไม่แย่หรือขอรับ” ฝูซูเกาหัว “เมื่อครู่นี้ข้าอ่านใบรายการของขวัญที่เฟิงซื่อจื่อส่งมา มีของดี ๆ มากมาย”ก่อนหน้านี้ คุณหนูยังไม่โวยวายต้องแต่งงานกับฉินตวนหยาง ตอนนั้นตระกูลยังเอ็นดูนางอย่างมากฝูซูรับใช้จั๋วซือหราน ดังนั้นเขามีโอกาสเห็นของดี ๆ มากมาย เขาไม่ใช่คนที่มีสายตาสั้น ดังนั้นหากฝูซูยอมรับว่ามีของดี ๆ มากมาย แสดงว่ามีของดีเยอะจริง ๆจั๋วซือหรานได้ยินคำพูดของฝูซู นางหัวเราะ “มันไม่ค่อยดีนัก ดังนั้นข้าต
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-05-29ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 94
เฟิงเหยียนมองจ้านหลูอย่างสงบและไม่พูดอะไรจ้านหลูเห็นนายท่านมองเขาเช่นนั้น เขารู้สึกผิดปกติ เขาเลยถามด้วยความสงสัย "ท่านขอรับ ข้าพูดผิดเรื่องอันใดหรือขอรับ"เสียงของอีกคนหนึ่งดังขึ้นจากฉากด้านหลัง เสียงนั้นเต็มไปด้วยน้ำเสียงที่ไม่พอใจกับคำพูดของจ้านหลู“เจ้าโง่เหลือเกิน หากคุณหนูจั๋วจิ่วฝากคนมาขอบคุณนายท่าน นั่นหมายความว่าอย่างไร มันไม่ได้หมายความว่า ในใจของคุณหนูจั๋วจิ่ว นายท่านของเรามีน้ำหนักเท่ากับซือคงยวี่หรือ ไอ้ซือคงยวี่เป็นคนอะไร เที่ยบกับนายท่านของพวกเราได้หรือ"เขากล่าวต่อ " คุณหนูจั๋วจิ่ว ไม่ต้องพูดถึงเรื่องอื่นเลย นางมีจิตใจที่ละเอียดอ่อนและฉลาด ต่อให้มีคนโง่ ๆ อย่างเจ้าสักร้อยคน ยังสู้ความฉลาดของนางนิดเดียวไม่ได้เลย "จ้านหลูถูกเยาะเย้ยมากจนเขาทนไม่ไหวอีกต่อไป "ฉูนจวีน ข้าขอเตือนเจ้าแล้ว พูดดี ๆ และอย่าใส่ฉันบ่อยสิ"“เอาล่ะ” เฟิงเหยียนพูดอย่างสงบ “หากพวกเจ้าจะทะเลาะ ไปต่อยกันที่ข้างนอกเลย”ผู้พิทักษ์เงาที่อยู่รอบ ๆ ของท่านอ๋องไม่ใช่ขุนนางพลเรือนเสียหน่อย พวกเขาล้วนเป็นผู้ที่ทรงพลังและสามารถรับมือต่าง ๆ ได้เพียงลำพัง โต้แย้งที่นี่ มันไม่มีประโยชน์หรอกก่อนที่จ้านหลูกั
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-05-29ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 95
เฟิงเหยียนยังคงนั่งอยู่บนกระเบื้องเคลือบ เขามองนางจากที่สูง ๆ เขาไม่คิดจะลงมาด้วย เขามองจากที่สูง ๆ เช่นนี้ ซึ่งทำให้คนมักรู้สึกเข้าใกล้ชิดเขายากจั๋วซือหรานก้าวไปข้างหน้าสองสามก้าวอย่างรวดเร็ว และเพียงไม่กี่ก้าว นางก็อยู่บนหลังคาแล้ว และนั่งลงข้างเฟิงเหยียน อย่างง่ายดายเฟิงเหยียนเหลือบมองนางจากด้านข้าง การเคลื่อนไหวของนางในเมื่อสักครู่นี้ดูน่าสนใจเล็กน้อย ดูเหมือนว่าจะไมใช่วิชาใด ๆ และยากที่จะบอกได้ว่าท่านี้เป็นวิชาตัวเบาประเภทใด เห็นได้ชัดว่า ตระกูลจั๋วไม่มีทักษะประเภทนี้กล่าวโดยสรุป เฟิงเหยียนดูเหมือนเห็นมือและเท้าของนางสัมผัสกำแพงกับชายคาอยู่สองสามที จากนั้นก็ขึ้นไปบนหลังคาการเคลื่อนไหวเช่นนี้ทำให้ผู้คนมักนึกถึงคำคำหนึ่ง - ขึ้นหลังคาและรื้อหลังคาเฟิงเหยียนยกมือขึ้น เปิดฝาน้ำเต้าออกแล้วจ่อไปที่ริมฝีปากของเขา และจิบสุราหนึ่งคำ แม้ว่าเขาเพียงจิบก็ตามจั๋วซือหรานได้กลิ่นสุราที่เข้มข้น จมูกของนางก็ปิดลงเบา ๆ และนางก็อดไม่ได้ที่ต้องเข้าหาเขาเพื่อดมกลิ่นสุราเฟิงเหยียนเหลือบมองนาง “ครั้งสุดท้ายที่นางมาเยี่ยมจวนเฟิงตอนกลางคืน เจ้ามาเพื่อกล่าวขอบคุณ วันนี้เจ้ามาเยี่ยมจวนเฟิงตอนก
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-05-29ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 96
จั๋วซือหรานฟังคำพูดนี้ นางตกตะลึงทันทีอันที่จริง ฟังคำพูดของเฟิงเหยียน จั๋วซือหรานรู้เลยว่า เขาอาจไม่เคยเชื่อคำพูดที่นางกล่าวว่ารักเขาจนตายตั้งแต่แรกแล้วนางยังไม่ทันอ้าปากพูดอะไร เฟิงเหยียนพูดเสริม "เจ้าคงไม่ใช่อยากแต่งงานกับข้าจริง ๆ หรอกนะ"เขาสามารถอ่านความคิดของนางได้อย่างชัดเจน แม้ว่าจั๋วซือหรานจะไม่แปลกใจ แต่นางก็ยังรู้สึกเขินอายอยู่เล็กน้อยเฟิงเหยียนพูดถูก สำหรับสถานการณ์ปัจจุบัน นางไม่ต้องกังวลเรื่องที่ตระกูลจั๋วละเลยนาง แม่ของนาง และน้องชายของนางเป็นชั่วคราวเพราะขนาดเจ้าของร่างเดิมยังไม่ได้แสดงผลงานได้อย่างโดดเด่นเหมือนนางในเมื่อเร็ว ๆ นี้ แต่ตระกูลจั๋วยังไม่เคยละเลยนางเลย ยิ่งไม่ต้องพูดถึงตอนนี้นางสร้างผลดีที่โดดเด่นเฟิงเหยียนมองออกทุกเรื่อง จั๋วซือหรานไม่แปลกใจเช่นกัน แม้ว่านางจะไม่แปลกใจ แต่นางก็ค่อนข้างเขินอายและนางเคยพิจารณาแล้ว และหากเป็นไปได้ นางก็ยังอยากทำตามแผนที่นางคิดไว้จั๋วซือหรานจึงเงียบไปครู่หนึ่ง แล้วถามเฟิงเหยียน"ทำไมจะไม่ได้ล่ะ"เฟิงเหยียนมองนางจากด้านข้างและไม่ได้พูดอะไร เขาแค่เปิดจุกขวดน้ำเต้า ยกมันขึ้นมาที่ริมฝีปาก เงยหน้าขึ้น ลูกกระเดือกเล
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-05-29ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 97
เฟิงเหยียนไม่ได้พูดอะไรหลังจากได้ยินคำพูดของจั๋วซือหราน แต่เขามองนางพร้อมกับม่านตาคู่หนึ่งที่เข้มกว่าและลึกกว่าท้องฟ้าในยามค่ำคืนจั๋วซือหรานถูกเขามองเช่นนี้ นางรู้สึกไม่สบายเล็กน้อยนางถามด้วยเสียงเบา “มีอะไรผิดปกติหรือ”นางไม่มั่นใจว่า เฟิงเหยียนเข้าใจสิ่งที่นางเพิ่งพูดในเมื่อครู่นี้หรือไม่ แต่จั๋วซือหรานไม่อยากพูดซ้ำอีกแล้วนางคิดว่าเขาควรจะเข้าใจได้การสื่อสารระหว่างคนฉลาดมักจะง่ายกว่าเฟิงเหยียนไม่ได้พูดอะไร เขาแค่เปิดจุกน้ำเต้าแล้วจิบสุราจั๋วซือหรานอดไม่ได้ต้องกระซิบถาม"ท่านอ๋องดื่มไวน์อะไร มันมีกลิ่นหอมมาก"เฟิงเหยียนเห็นจั๋วซือหรานถามเขา เขาเหลือบมองนาง "เจ้าอยากดื่มหรือ"จั๋วซือหรานเขินอายเล็กน้อย แต่ก็ยังพยักหน้าตั้งแต่นางมีชีวิตใหม่ นางได้ตัดสินใจแล้วว่า นางมีชีวิตใหม่ในโลกที่แปลกประหลาดนี้ นางต้องใช้ชีวิตอย่างอิสระ ดื่มสุราที่เข้มข้นที่สุด และนอนร่วมกับชายที่แข็งแกร่งที่สุดนางไม่รู้หรอกว่าสุราของเฟิงเหยียนเข้มข้นหรือไม่ นางรู้แต่สุรานี้มีกลิ่นหอมมาก ยั่วยุใจคนมากทำให้นางโลภเล็กน้อยแต่เฟิงเหยียนไม่ได้ส่งน้ำเต้าสุราให้นาง และเขาไม่พูดสักคำด้วยดูเหมือนเขาจ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-05-29ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 98
แต่จั๋วซือหรานเหลือบเห็นดาบประจำตระกูลของท่านอ๋องนี้ห้อยไว้ที่เอว และดาบนี้ยังไม่ถูกดึงออก เมื่อจั๋วซือหรานจำได้ดาบของเขาจะปล่อยพลัง นางรู้สึกต่อให้นางใช้พลังของตัวเอง แต่ต้องไม่ได้ประโยชน์แน่ ๆนางยังคงต้องการความร่วมมือจากท่านอ๋องในอนาคต และหากนางกับท่านอ๋องสู้กัน นางมันก็ไม่มีประโยชน์ใด ๆ นางเลยค่อย ๆ คลายแหวนเสวียนเหยียนจั๋วซือหรานยังคงรู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อยในใจ นางโกรธเคือง - นี่คือจูบแรกของตัวเองในรอบสองชาติ จูบแรกจั๋วซือหรานยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกโกรธ ยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกตัวเองสูญเสียดังนั้นนางจึงยกมือขึ้น กอดคอของเฟิงเหยียนให้แน่น และจูบเฟิงเหยียนแรง ๆ จากริมฝีปากและฟันของเขา นางดูดซับกลิ่นหอมของสุราได้มากขึ้นเดิมทีเฟิงเหยียนพร้อมที่จะถอนตัวออกแล้ว แต่เขาไม่ทันระวัง และถูกแขนอันนุ่มนวลคู่หนึ่งกอดคอของเขาไว้แน่นซึ่งทำให้ให้เขาขยับตัวไม่ได้ และนางฉวยโอกาสจูบแร ๆ ...สุท้าน ก่อนที่นางจะถอนตัวออก นางยังกัดปลายลิ้นของเขาราวกับจะระบายความโกรธของนางกลิ่นหอมหวานของเลือดสดกระจายอยู่ในช่องปากของชายผู้นี้จากนั้นจั๋วซือหรานจึงปล่อยเขา นางยิ้มและมองเฟิงเหยียน มีรอยเลือดจาง ๆ อ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-05-29ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 99
จั๋วซือหรานรู้สึกตัวไม่สบายอย่างยิ่ง นางนอนบนเตียง พลิกไปพลิกมา นางรู้สึกถึงอย่างไร นางก็นอนไม่หลับ ดังนั้นนางจึงลุกขึ้นนั่งและปล่อยพลังของการแพทย์สายวิเศษไหลผ่านร่างกายของนางในกระบวนการนี้ สติปัญญาของนางก็ชัดเจนขึ้นเรื่อย ๆสติปัญญาบางอย่างที่ถูกอารมณ์ปิดบังค่อย ๆ กลับคืนมา และรายละเอียดและการรับรู้บางในช่วงที่นางถูกอารมณ์บังคับก็ค่อย ๆ กลับคืนสู่ที่เดิม“สุรานั่น…” จั๋วซือหรานตระหนักว่าสุราของเฟิงเหยียนไม่ใช่ของธรรมดานางพึมพำกับตัวเอง “นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมเขาถึงบอกว่า ข้าดื่มสุราเช่นนั้นไม่ได้”พลังของการแพทย์สายวิเศษในร่างกายห่อหุ้มอากาศเย็นที่ไม่รู้จักในร่างกายค่อย ๆ ระบายออกมา เห็นได้ชัดว่า นั่นเป็นพลังที่มีอยู่ในสุรานั้นและความร้อนรุ่มในร่างกาย...จั๋วซือหรานหลุดพ้นจากภวังค์และมองไปเพลิงสีแดงที่ควบแน่นอยู่บนฝ่ามือของนาง...มันเป็นพลังทางวิญญาณไฟที่รุนแรงในเลือดขององตระกูลเฟิงในที่สุดความรู้สึกร้อนและหนาวก็ค่อย ๆ หายไป จั๋วซือหราน หายใจเข้ายาว ๆ ในขณะเดียวกัน นางอดไม่ได้ที่ต้องยกมือขึ้น ไปแตะที่หน้าผากของนาง นางรู้สึกตัวเองส่งผลเอง“นี่ ข้าหาเรื่องใส่ตัวเองไม่ใช่หรือ”
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-05-29
บทล่าสุด
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 890
และพวกเขาพอเห็น 'เหล่าองครักษ์ชินอ๋องอวี้' กลุ่มนี้ ก็เหมือนจะงงงันกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้นฉับพลันนี้'เหล่าองครักษ์ชินอ๋องอวี้' พวกนี้ทยอยกันกระจายออก เหมือนคิดจะหาร่างเงา 'เชลย' คนสวยของพวกเขาในกลุ่มคนเหล่าคนเถื่อนเองก็อยากจะหาร่างนางเหมือนกันยิ่งไปกว่านั้นแม้พวกเขาจะพลังบำเพ็ญไม่พอ ในแดนใต้ล้วนเป็นคนของสำนักหรือพรรคต่างๆ แต่ว่าพวกเขาก็เป็นแค่คนของสำนักเท่านั้นแตกต่างกับทหารหัวกะทิของรองแม่ทัพเหล่านี้พูดอย่างนี้ดีกว่า ถ้าเทียบกันด้านทักษะต่อสู้ คนเถื่อนเหล่านี้เป็นแค่พวกที่ความรู้ไม่ได้มาตรฐานกลุ่มหนึ่งพวกของรองแม่ทัพต่างหากที่เป็นทหารจริงๆดังนั้นคนเถื่อนเหล่านี้จึงแทบไม่สังเกตเลย ในความวุ่นวายที่เกิดจากการที่จั๋วซือหรานหายตัวไป 'เหล่าองครักษ์ชินอ๋องอวี้' เหล่านี้ใช้การค้นห้านี้เพื่อกระจายตัวออกไป''อันที่จริง คือการเข้าใกล้แล้วโอบล้อมพวกเขาไว้!ขั้นตอนนี้ หน้าและหลังรวดเร็วมากและตอนนี้เอง คนทาสีฟ้าในที่สุดก็ได้ยินเสียงใสเย็นขึ้นมาใกล้มาก ใกล้จนแทบจะแนบใบหูเขาเสียงกระซิบใกล้หูแบบนี้ กลับไม่ได้ทำให้คนรู้สึกว่า...ใกล้ชิดสนิทสนมแต่กลับทำให้เขาสัมผัสได้ถึงความเย็นเ
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 889
ตอนนี้ ไม่ใช่แค่คนเถื่อนคนนี้ที่สบตากับดวงตาพญาหงส์ กระทั่งคนที่ทาสีน้ำเงินกับคนอื่นคนอื่น ชั่วขณะหนึ่งก็นิ่งเงียบกันลงมาแล้วสายตาพวกเขาล้วนแสดงความตกตะลึงออกมา ชั่วขณะนั้นยังดูเข้มข้นกว่าสีหน้าโกรธแค้นก่อนหน้านี้เสียอีกในสายตาพวกเขาสะท้อนร่างสีแดงออกมาเบนสายตาออกไปไม่ได้เลยนี่...คือแม่นางจั๋วจิ่วที่เลื่องชื่อแห่งเมืองหลวงต้าชางนั่นหรือ?เดิมทีพวกเขายังคิดว่า ชื่อเสียงความงามอันดับหนึ่งในเมืองหลวงของนาง จะเป็นแค่คำเกินจริงหรือเปล่าแต่พอได้เห็นจึงได้รู้ ก็จริง คนอย่างนางในเมืองหลวงถือได้ว่าเป็นคนที่ชื่อเสียงเสียหายเลวร้ายแต่ชื่อเสียงที่ไปถึงระดับชั่วร้ายแล้ว ทุกคนก็ยังไม่ลืมที่จะพูดถึงความงามของนางเห็นได้ว่า ความงามของนางเป็นระดับที่ไม่อาจมองข้ามได้แน่นอน ต่อให้ในฐานะศัตรู อาจจะไม่ยอมรับกับพฤติกรรมของนาง แต่กลับไม่อาจปฏิเสธความงามของนางได้เลย!ชุดแดงที่ร้อนแรงกว่าเปลวเพลง ซ่อนอยู่ในผ้าคลุมสีดำ มิน่าก่อนหน้านี้พวกเขาถึงไม่ทันสังเกตเห็นนางผมดำขลับราวหมึก ดวงตาคู่สวยราวบ่อน้ำลึก และยังมีริมฝีปากแดงเหมือนท้อ จมูกเล็กโด่ง ใบหน้าเล็กเท่าฝ่ามือ ผิวขาวเนียนละเอียด สมกับคำว่าผิ
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 888
"เจ้าบอกว่าจั๋วจิ่ว?! คือจั๋วจิ่วคนนั้นหรือ?!""คนที่ทำให้ทั้งเมืองหลวงวุ่นวานคนนั้นน่ะนะ? ที่ทำให้ชินอ๋องอวี้ต้องปวดหัว ทำแผนการใหญ่ของเขาไปคนนั้นน่ะนะ?!""ใช่แล้ว ข้าคิดว่า พวกท่านอย่างน้อยก็น่าจะรู้แล้วว่าคนร้ายที่ลงมือกับพวกพ้องของพวกท่านเป็นใคร" รอยยิ้มมุมปากของรองแม่ทัพยังไม่หายไปไหน "และคนร้ายคนนี้ ก็ถูกพวกเราคุมตัวอยู่"ความหมายที่ไม่พูดก็เข้าใจของรองแม่ทัพชัดเจนมาก:ดังนั้นพวกเจ้าก็คิดเอา ว่าเป็นแดนใต้ที่อ่อนแอ หรือว่าต้าชางที่อ่อนแอ?คนเถื่อนนี้แน่นอนว่าต้องฟังออกถึงความนัยในคำพูดนี้สีหน้าก็ปั้นยากกันขึ้นมา!มีคนยังตะโกนขึ้นมา ชักอาวุธออกมา "ให้ตายเถอะ! พวกฝูงสุนัขต้าชาง เจัาพูดอะไรน่ะ?!"รองแม่ทัพทำหน้าเย็นชาไม่พูดจาส่วนคนเถื่อนที่เป็นหัวหน้าคนนั้น ยกมือขึ้น ถือเป็นการห้ามไม่ให้คนอื่นตะโกนสีน้ำเงินบนหนังตาเขา ดูลึกลับประหลาด ยิ่งดูน่ากลัวลึกซึ้งขึ้นเขาไม่ได้แสดงอาการโกรธแค้นเสียอาการเหมือนคนเถื่อนคนอื่น ดูเหมือนในกลุ่มคนเถื่อนที่ยากจะควบคุมนี้ ค่อนข้างจะมีอิทธิพลพอควรถึงอย่างไรเขาพอเขายกมือขึ้น เพียไงม่นานพวกที่ยังตะโกนโห่ร้อง ก็สงบกันลงมาสายตาเขาเย็นชาลึกซึ
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 887
ซือคงเซี่ยนเพิ่งฟังออก ไม่ว่าจะตัวเลือกไหน นางก็ต้องเอาตัวเองเข้าไปอยู่ในอันตรายอยู่ดี!ซือคงเซี่ยนสูดลมลึก กำลังคิดจะพูดอะไรแต่รองแม่ทัพกับทหารหัวกะทิ ต่างก็เชื่อมั่นในตัวจั๋วซือหรานโดยไม่สงสัย แม้จะฟังออกว่านางจะเอาตัวนางไปอยู่ในอันตรายก็ตามทีแต่พวกเขาไม่ใช่แค่เชื่อมั่นต่อตัวแม่นางจั๋วจิ่วธรรมดา จะบอกว่าหลับหูหลับตาศรัทธาก็ไม่เกินเลยพอได้ยินคำนี้ของจั๋วซือหราน พวกเขาก็ไม่เคยคิดว่าแม่นางจิ่วจะล้มเหลวแค่รู้สึกว่า ถ้าแค่นางพูดถูก ก็จะทำได้แน่นอนดังนั้นรองแม่ทัพจึงไม่ได้กังวลแบบอ๋องเซี่ยน สีหน้าเองก็ยังดูตื่นเต้น เลือดในตัวเดือดพล่านรองแม่ทัพถามขึ้นว่า "แต่ว่าแม่นางจิ่ว... ท่านจะดึงดูดความสนใจพวกคนเถื่อนนั่นอย่างไรล่ะ?"นางได้ยินคำนี้ก็เลิกคิ้ว ยิ้มอย่างสบายใจ "ทำตัวสวยๆ ก็พอแล้วนี่"ทุกคนตะลึงไปสายตาก็อดมองไปยังใบหน้าที่ผ่านการแปลงโฉมมาแล้วของจั๋วซือหรานตอนนี้ เป็นใบหน้าที่องอาจอย่างมากพอทยอยกันมีปฏิกิริยาขึ้นมา จริงสิ คนผู้นี้ไม่ได้มีหน้าตาแบบนี้เสียหน่อยด้วยใบหน้าเดิมของนาง จะบอกว่างามระดับล่มเมืองก็ไม่เกินเลยทำตัวสวยๆ ก็พอแล้วจริงๆมีนางตรงเข้าไปชนก่อน ด้วยใบห
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 886
แต่พอพูดขึ้นมาจริงๆ นางเองก็เป็นพวกที่ชอบลองผิดลองถูกเหมือนกันสำหรับวิชาและความรู้บางส่วนที่อยู่เหนือระบบของวิชาควบคุมสัตว์ของโลกนี้ดังนั้นถึงได้ใช้เวลาช่วงที่ว่า พูดคุยกับซางถิงขึ้นมาจึงลองเอ่ยถามจากปากของซางถิงดู เกี่ยวกับความรู้ที่อยุ่เหนือวิชาควบคุมสัตว์ซางถิงบอกนางว่า ถ้าต้องพูดขึ้นมาจริงๆ อันที่จริงวิชาควบคุมสัตว์ของแดนใต้ ชนะต้าชางไปไกลเลยดังนั้นวิชาควบคุมสัตว์ของตระกูลซางในต้าชางนี้ยังพอถูไถ แต่ถ้าอยู่ที่แดนใต้ล่ะก็ ตระกูลซางของพวกเขาหากคิดจะใช้วิชาควบคุมสัตว์ขึ้นเป็นที่หนึ่งของเมือง เกรงว่าคงจะยากมากจั๋วซือหรานเองก็รู้ได้จากในคำพูดของซางถิง ว่าคนแดนใต้เหล่านั้นน่าจะเพราะพรสวรรค์แตกต่างกัน พรสวรรค์ในด้านควบคุมสัตว์ ดีกว่าคนของต้าชางหน่อยดังนั้นด้วยเหตุนี้ พวกเขาจึงเชี่ยวชาญกว่าในวิชากู่ด้วยเช่นกันเพราะแมลงกู่ถึงแม้จะแยกเฉพาะออกมา แต่ด้วยพื้นฐานดั้งเดิม ก็ยังเป็นพวกสัตว์ประหลาดอยู่จั๋วซือหรานรู้สึกว่า ที่ซางถิงพูดมาก็มีเหตุผลอยู่ซางถิงยังบอกว่า นักควบคุมสัตว์แดนใต้ มีทั้งพวกนักควบคุมสัตว์ มีทั้งพวกที่ค้นคว้าจนเป็นปรมาจารย์กู่ และยังมีพวกที่กลายเป็นนักใช้แมลงด
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 885
รองแม่ทัพใจเย็นลงมาหน่อย เอ่ยขึ้นว่า "แต่ว่า...ถ้าหากห่างกันเกินไป ถ้าเราเล็งพลาดก็จะเสียของเปล่า"จั๋วซือหรานได้ยินคำนี้ ตาก็ยิ้มโค้งขึ้นมา "ไม่เป็นไร รอให้ข้าเริ่มโจมตีพวกเขาก่อน ดึงดูดความสนใจพวกเขาเข้ามา ให้พวกเขาอยู่ในขอบเขตการยิ่งของพวกเขา"รองแม่ทัพฟังน้ำเสียงของแม่นางจั๋วจิ่วแล้ว ก็รู้ว่าสิ่งเหล่านี้ที่ตนเองกังวล แม่นางจิ่วนั้นคิดรับมือเอาไว้เรียบร้อยแล้วร่วมมือกับคนเช่นนี้ หรือก็คือ ฟังคำสั่งของคนเช่นนี้ ถือเป็นเรื่องที่ทำให้ใจสงบได้มากจริงๆจั๋วซือหรานเอ่ยขึ้นเสียงขรึม "อีกสักครู่ พวกเราก็ทำกันแบบนี้..."......เวลาลากมาถึงตอนนี้หัวของคนเถื่อนต่างแดนนั่น ระเบิดเละเป็นแตงโมเน่าภายใต้สายตาของทุกคนขาวๆ แดงๆ สาดกระเซ็นไปโดนตัวคนข้างๆคนเหล่านี้ไม่ใช่คนพวกที่ไม่เคยเห็นคนตาย จึงไม่ถึงกับตกใจอะไรนักแต่ความตายกะทันหันนี้ต่างหาก ที่ทำให้พวกเขาหวาดหวั่นยิ่งไปกว่านั้นในคนเถื่อนเหล่านี้ เห็นได้ชัดว่ามีคนที่มีความสามารถเป็นเอกลักษณ์อยู่ในนี้มีคนที่เบ้าตาลึกคนหนึ่ง ทำปางมือขึ้นอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็หลับตาลงข้างหนึ่ง แล้วเปิดตาขึ้นอีก!ดวงตาของเขา กลายเป็นตาเหลืองอำพันคมก
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 884
พวกเขาอยากจะตะโกนโห่ร้อง!อยากจะกู่ก้องความน่าเกรงขามของแม่นางจิ่วแต่ตอนนี้ ล้วนทำได้แค่กลั้นเอาไว้ก่อน มีบางคนกลั้นไว้จนหน้าแดงก่ำแล้วด้วย!ทหาที่แบกปืนให้จั๋วซือหรานก่อนหน้า ก็รู้สึกเจ็บเหมือนบ่าแทบฉีก!แต่เพราะก่อนหน้านี้เขาจ้องเขม็งไปทางฝั่งศัตรู แล้วยังต้องรักษาตัวไม่ให้ขยับ ดังนั้นเขาจึงทำให้ตนเองมีสมาธิอยู่ตลอดดังนั้นคนอื่นอาจจะไม่เห็นขั้นตอนทั้งหมดแต่ว่าเขาเห็นแล้ว ปากกระบอกปืนอยู่บนบ่าเขา หูของเขาได้ยินเสียงทึบเสียงนั้นดังกว่าที่คนอื่นได้ยินอยู่พอควร!จากนั้นเขาก็เห็นกับตา ว่าหัวของคนเภื่อนนั่นระเบิกออกมาราวกับลูกแตงโม!พริบตานั้น เขากระทั่งลืมความเจ็บปวดบนไหลตัวเองไป...เลือดทั้งตัวเหมือนถูกเผาไหม้จนเดือดพล่านขึ้นมาแล้ว!นี่มัน...นี่มันถึงใจสุดๆ!ที่พวกเขารู้สึกถึงใจ ก็ไม่ใช่ไม่มีเหตุผล เพราะพวกเขายิ่งเข้าใกล้ประตูค่ายคุ้มกัน ก็ยิ่งมองเห็นฉากคานประตูหัวมนุษย์ได้ชัดเจนยิ่งขึ้นไม่มีใครที่เห็นฉากแบบนี้ แล้วใจจะยังสงบอยู่ได้ พวกเขาใช้พลังทั้งหมดอดกลั้นความโกรธและความชิงชังเอาไว้ดังนั้น ภายใต้อารมณ์เช่นนี้ พอเห็นแตงโตที่ระเบิดเละนั่น จะไม่รู้สึกสะใจได้อย่างไร!ถึ
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 883
เหล่าคนเถื่อนกลุ่มนี้ที่หน้าประตูค่ายคุ้มกัน ไม่ได้รู้สึกเลยแม้แต่น้อย ว่าในกลุ่มคนที่เข้ามาจากที่ไกลๆ เหล่านั้น...หรือก็คือคนที่พวกเขาคิดว่ามาเป็นพวกองครักษ์ชินอ๋องอวี้ที่มาจากเมืองหลวง เหล่าองครักษ์ที่จัดการแก้ไขสถานการณ์ในเมืองหลวง และจัดการจั๋วซือหรานไปแล้วพวกนั้นด้านในมีร่างอรชนเพรียวบางหนึ่งซ่อนอยู่!เข้าใกล้ประตูค่ายคุ้มกันเข้ามาแล้วรองแม่ทัพตึงเครียดขึ้นมา น้ำเสียงดูไม่ค่อยมั่นคงแล้ว เขาเอ่ยถามจั๋วซือหรานเสียงต่อว่า "แม่นางจิ่ว แบบนี้ไหวแน่หรือ?"จั๋วซือหรานเอ่ยเสียงต่ำ "ปัญหาไม่ใหญ่ นี่ ข้าว่าเจ้าคนผิวดำไว้เปียนั่นน่ะ เหมือนจะไม่เลวนักในกลุ่มของพวกเขานะ ที่ยืนอยู่ข้างหน้านั่นน่ะ เอาเขานั่นล่ะ"รองแม่ทัพกลืนน้ำลายเอื๊อก พยักหน้า เขากดเสียงต่ำสั่งออกไป "ทุกคนทั้งหมดเตรียมตัว พอแม่นางจิ่วโจมตี พวกเราทั้งหมดให้หยุดลง รักษาท่าทีระวังภัยไว้!"ทุกคนไม่กล้าส่งเสียงรับคำสั่ง แต่กดเสียงต่ำขานรับทราบออกมาในมือจั๋วซือหรานถือสิ่งดำๆ เล่มหนึ่งไว้ในมือ ทาบลงไปบนบ่าของทหารคนหนึ่งใช้ แผ่นเกราะบ่าของทหารเกราะเบาคนนี้ ช่วยรับแรงกระทกจากเจ้าของสี่ดำนี้ให้จั๋วซือหรานได้พอดีในใจเขาตกต
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 882
แต่ว่า ฉีฮ่าวรู้สึกว่า คนอื่นอาจจะไม่ได้แต่คนของค่ายคุ้มกันอย่างพวกเขาทำได้และเป็นไปตามคาด ตอนที่ได้ยินคำพูดเหล่านี้ของฉีฮ่าวเหล่าขุนพลที่ในตายังลังเลก่อนหน้า ก็เหมือนจะวางใจลงมาได้แล้ว"แม่นางจิ่วจะต้องคิดวิธีการออกแน่นอน!""ใช่ แม่นางจิ่วทำได้แน่!"ถ้าหากขุนนางหรือแม่ทัพคนไหนมีชื่อเสียงบารมีขนาดนี้ องค์จักรพรรดิเฒ่าก็คงต้องครั่นคร้ามขึ้นบ้างแต่ว่านี่เป็นหญิงสาวคนหนึ่ง ยิ่งไปกว่านั้นยังช่วยชีวิตเขามาแล้วไม่ว่าอย่างไรเขาก็ครั่นคร้ามขึ้นมาไม่ได้เลยตอนนี้เอง ด้านนอกก็มีทหารเข้ามารายงาน"รายงานขอรับ!"ทหารส่งสารรีบวิงเข้ามาคุกเข่าลงข้างหนึ่ง สีหน้าดูเคร่งขรึม"ฝ่าบาท ท่านแม่ทัพ! ห่างออกไปด้านนอกมีกองทหารม้ามาอีกกองหนึ่ง กำลังตรงมาทางประตูค่ายคุ้มกัน..."เหล่าขุนพลพอได้ยิน สีหน้าก็ปั้นยากขึ้นมา "มาอีกแล้วหรือ? เป็นพวกคนเถื่อนหรือเปล่า?""ไม่ใช่คนเถื่อนขอรับ" ทหารส่งสารตอบมีขุนพลคนหนึ่งหัวเราะเย็นชาขึ้นมา "เช่นนั้นก็น่าจะเป็นกองหนุนของชินอ๋องอวี้นั่นล่ะ"เพราะข่าวนี้ที่ทหารส่งสารนำเข้ามา เหล่าขุนพลที่กว่าจะมีสีหน้าดีขึ้นมาได้ ก็กลับไปมีแรงกดดันอีกครั้งพอเทียบกับคว
