LOGINShare
บทที่ 91
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56Related chapters
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 92
จ้านหลูคิดอยู่พักหนึ่ง เขาอดไม่ได้ที่ต้องถามอีกครั้งว่า "เช่นนั้น... มันเป็นในนามของใต้เท้าหรือในนามของซื่อจื่อขอรับ"หากส่งของขัวญไปในนามของหน่วยสืบสวนพิเศษ ก็ไม่ใช่เป็นไปไม่ได้ เพราะ จั๋วซือหรานสอบติดแพทย์กลั่นยาในหน่วยสืบสวนพิเศษแต่ชายบนเบาะนั่งคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มลึกว่า "ตัวเลือกอันหลัง"“รับทราบ“......จั๋วซือหรานออกมาวัง เมื่อนางกลับมาที่จวนของนางนางเห็นฝูซูกำลังทำหน้าเคร่งขรึมที่ห้องโถงด้านหน้า“เป็นอะไร” จั๋วซือหรานเดินเข้ามาเมื่อนางเดินเข้าไป นางจึงสั่งเกตนอกจากฝูซู ยังมีคนอีกสองคนยืนอยู่ที่ห้องโถงด้านหน้าจั๋วซือหรานเลิกคิ้ว นางทราบตัวตนของพวกเขาคนหนึ่งสวมเสื้อผ้าของคนรับใช้ของจวนอ๋องชินยวี่ และส่วนอีกคนสวมเสื้อผ้าของคนรับใช้ของจวนเฟิงฃคนรับใช้ของจวนอ๋องชินยวี่มาเยี่ยมบ้าน จั๋วซือหรานรู้สึกไม่แปลกใจแต่จวนเฟิงหรือสีหน้าของจั๋วซือหรานไม่มีการเปลี่ยนแปลง นางมองพวกเขาอย่างสงบคนรับใช้ขอจวนอ๋องชินยวี่ทำความเคารพแก่จั๋วซือหรานและกล่าวว่า " ขอแม่นางจิ่วมีสุขภาพที่ดี ข้าได้รับคำสั่งจากอ๋องชิน อ๋องชินให้ข้านำของขวัญมาส่งถึงจวนของแม่นางจิ่ว เพื่
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 93
อย่างไรก็ตาม แม้ว่าคนรับใช้ของจวนเฟิงจะเป็นคนรับใช้ในบ้าน พวกเขายังคงมีความภาคภูมิใจในตัวเอง ดังนั้นพวกเขาจึงไม่พูดอะไรสักคำ และเพียงกล่าวคำอำลาจั๋วซือหรานบังเอิญฝูซูเพิ่งส่งคนรับใช้ของจวนอ๋องชินเส็จและเดินกลับมา เมื่อเขาเห็นคนรับใช้ของตระกูลเฟิงเดินออกไป เขาก็แปลกใจเล็กน้อย "คุณหนูขอรับ ทำไมไม่ให้ข้าส่งแขกล่ะขอรับ เขาไปเองหรือขอรับ"จั๋วซือหรานะยิ้ม "คนของตระกูลเฟิง แม้แต่คนรับใช้ของตระกูลเฟิงก็มีความเย่อหยิ่งของตัวเอง พวกเขาอาจเห็นเมื่อครู่นี้ ข้าพูดอย่างไรกับคนรับใช้ของจวนอ๋องชิน พวกเขาจึงไม่ยอมทนคำพูดของข้า บางทีพวกเขาอาจจะกลับไปฟ้องข้าก็ได้นะ”ฝูซูตกตะลึง “ฟ้องหรือ นั่นจะไม่แย่หรือขอรับ” ฝูซูเกาหัว “เมื่อครู่นี้ข้าอ่านใบรายการของขวัญที่เฟิงซื่อจื่อส่งมา มีของดี ๆ มากมาย”ก่อนหน้านี้ คุณหนูยังไม่โวยวายต้องแต่งงานกับฉินตวนหยาง ตอนนั้นตระกูลยังเอ็นดูนางอย่างมากฝูซูรับใช้จั๋วซือหราน ดังนั้นเขามีโอกาสเห็นของดี ๆ มากมาย เขาไม่ใช่คนที่มีสายตาสั้น ดังนั้นหากฝูซูยอมรับว่ามีของดี ๆ มากมาย แสดงว่ามีของดีเยอะจริง ๆจั๋วซือหรานได้ยินคำพูดของฝูซู นางหัวเราะ “มันไม่ค่อยดีนัก ดังนั้นข้าต
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 94
เฟิงเหยียนมองจ้านหลูอย่างสงบและไม่พูดอะไรจ้านหลูเห็นนายท่านมองเขาเช่นนั้น เขารู้สึกผิดปกติ เขาเลยถามด้วยความสงสัย "ท่านขอรับ ข้าพูดผิดเรื่องอันใดหรือขอรับ"เสียงของอีกคนหนึ่งดังขึ้นจากฉากด้านหลัง เสียงนั้นเต็มไปด้วยน้ำเสียงที่ไม่พอใจกับคำพูดของจ้านหลู“เจ้าโง่เหลือเกิน หากคุณหนูจั๋วจิ่วฝากคนมาขอบคุณนายท่าน นั่นหมายความว่าอย่างไร มันไม่ได้หมายความว่า ในใจของคุณหนูจั๋วจิ่ว นายท่านของเรามีน้ำหนักเท่ากับซือคงยวี่หรือ ไอ้ซือคงยวี่เป็นคนอะไร เที่ยบกับนายท่านของพวกเราได้หรือ"เขากล่าวต่อ " คุณหนูจั๋วจิ่ว ไม่ต้องพูดถึงเรื่องอื่นเลย นางมีจิตใจที่ละเอียดอ่อนและฉลาด ต่อให้มีคนโง่ ๆ อย่างเจ้าสักร้อยคน ยังสู้ความฉลาดของนางนิดเดียวไม่ได้เลย "จ้านหลูถูกเยาะเย้ยมากจนเขาทนไม่ไหวอีกต่อไป "ฉูนจวีน ข้าขอเตือนเจ้าแล้ว พูดดี ๆ และอย่าใส่ฉันบ่อยสิ"“เอาล่ะ” เฟิงเหยียนพูดอย่างสงบ “หากพวกเจ้าจะทะเลาะ ไปต่อยกันที่ข้างนอกเลย”ผู้พิทักษ์เงาที่อยู่รอบ ๆ ของท่านอ๋องไม่ใช่ขุนนางพลเรือนเสียหน่อย พวกเขาล้วนเป็นผู้ที่ทรงพลังและสามารถรับมือต่าง ๆ ได้เพียงลำพัง โต้แย้งที่นี่ มันไม่มีประโยชน์หรอกก่อนที่จ้านหลูกั
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 95
เฟิงเหยียนยังคงนั่งอยู่บนกระเบื้องเคลือบ เขามองนางจากที่สูง ๆ เขาไม่คิดจะลงมาด้วย เขามองจากที่สูง ๆ เช่นนี้ ซึ่งทำให้คนมักรู้สึกเข้าใกล้ชิดเขายากจั๋วซือหรานก้าวไปข้างหน้าสองสามก้าวอย่างรวดเร็ว และเพียงไม่กี่ก้าว นางก็อยู่บนหลังคาแล้ว และนั่งลงข้างเฟิงเหยียน อย่างง่ายดายเฟิงเหยียนเหลือบมองนางจากด้านข้าง การเคลื่อนไหวของนางในเมื่อสักครู่นี้ดูน่าสนใจเล็กน้อย ดูเหมือนว่าจะไมใช่วิชาใด ๆ และยากที่จะบอกได้ว่าท่านี้เป็นวิชาตัวเบาประเภทใด เห็นได้ชัดว่า ตระกูลจั๋วไม่มีทักษะประเภทนี้กล่าวโดยสรุป เฟิงเหยียนดูเหมือนเห็นมือและเท้าของนางสัมผัสกำแพงกับชายคาอยู่สองสามที จากนั้นก็ขึ้นไปบนหลังคาการเคลื่อนไหวเช่นนี้ทำให้ผู้คนมักนึกถึงคำคำหนึ่ง - ขึ้นหลังคาและรื้อหลังคาเฟิงเหยียนยกมือขึ้น เปิดฝาน้ำเต้าออกแล้วจ่อไปที่ริมฝีปากของเขา และจิบสุราหนึ่งคำ แม้ว่าเขาเพียงจิบก็ตามจั๋วซือหรานได้กลิ่นสุราที่เข้มข้น จมูกของนางก็ปิดลงเบา ๆ และนางก็อดไม่ได้ที่ต้องเข้าหาเขาเพื่อดมกลิ่นสุราเฟิงเหยียนเหลือบมองนาง “ครั้งสุดท้ายที่นางมาเยี่ยมจวนเฟิงตอนกลางคืน เจ้ามาเพื่อกล่าวขอบคุณ วันนี้เจ้ามาเยี่ยมจวนเฟิงตอนก
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 96
จั๋วซือหรานฟังคำพูดนี้ นางตกตะลึงทันทีอันที่จริง ฟังคำพูดของเฟิงเหยียน จั๋วซือหรานรู้เลยว่า เขาอาจไม่เคยเชื่อคำพูดที่นางกล่าวว่ารักเขาจนตายตั้งแต่แรกแล้วนางยังไม่ทันอ้าปากพูดอะไร เฟิงเหยียนพูดเสริม "เจ้าคงไม่ใช่อยากแต่งงานกับข้าจริง ๆ หรอกนะ"เขาสามารถอ่านความคิดของนางได้อย่างชัดเจน แม้ว่าจั๋วซือหรานจะไม่แปลกใจ แต่นางก็ยังรู้สึกเขินอายอยู่เล็กน้อยเฟิงเหยียนพูดถูก สำหรับสถานการณ์ปัจจุบัน นางไม่ต้องกังวลเรื่องที่ตระกูลจั๋วละเลยนาง แม่ของนาง และน้องชายของนางเป็นชั่วคราวเพราะขนาดเจ้าของร่างเดิมยังไม่ได้แสดงผลงานได้อย่างโดดเด่นเหมือนนางในเมื่อเร็ว ๆ นี้ แต่ตระกูลจั๋วยังไม่เคยละเลยนางเลย ยิ่งไม่ต้องพูดถึงตอนนี้นางสร้างผลดีที่โดดเด่นเฟิงเหยียนมองออกทุกเรื่อง จั๋วซือหรานไม่แปลกใจเช่นกัน แม้ว่านางจะไม่แปลกใจ แต่นางก็ค่อนข้างเขินอายและนางเคยพิจารณาแล้ว และหากเป็นไปได้ นางก็ยังอยากทำตามแผนที่นางคิดไว้จั๋วซือหรานจึงเงียบไปครู่หนึ่ง แล้วถามเฟิงเหยียน"ทำไมจะไม่ได้ล่ะ"เฟิงเหยียนมองนางจากด้านข้างและไม่ได้พูดอะไร เขาแค่เปิดจุกขวดน้ำเต้า ยกมันขึ้นมาที่ริมฝีปาก เงยหน้าขึ้น ลูกกระเดือกเล
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 97
เฟิงเหยียนไม่ได้พูดอะไรหลังจากได้ยินคำพูดของจั๋วซือหราน แต่เขามองนางพร้อมกับม่านตาคู่หนึ่งที่เข้มกว่าและลึกกว่าท้องฟ้าในยามค่ำคืนจั๋วซือหรานถูกเขามองเช่นนี้ นางรู้สึกไม่สบายเล็กน้อยนางถามด้วยเสียงเบา “มีอะไรผิดปกติหรือ”นางไม่มั่นใจว่า เฟิงเหยียนเข้าใจสิ่งที่นางเพิ่งพูดในเมื่อครู่นี้หรือไม่ แต่จั๋วซือหรานไม่อยากพูดซ้ำอีกแล้วนางคิดว่าเขาควรจะเข้าใจได้การสื่อสารระหว่างคนฉลาดมักจะง่ายกว่าเฟิงเหยียนไม่ได้พูดอะไร เขาแค่เปิดจุกน้ำเต้าแล้วจิบสุราจั๋วซือหรานอดไม่ได้ต้องกระซิบถาม"ท่านอ๋องดื่มไวน์อะไร มันมีกลิ่นหอมมาก"เฟิงเหยียนเห็นจั๋วซือหรานถามเขา เขาเหลือบมองนาง "เจ้าอยากดื่มหรือ"จั๋วซือหรานเขินอายเล็กน้อย แต่ก็ยังพยักหน้าตั้งแต่นางมีชีวิตใหม่ นางได้ตัดสินใจแล้วว่า นางมีชีวิตใหม่ในโลกที่แปลกประหลาดนี้ นางต้องใช้ชีวิตอย่างอิสระ ดื่มสุราที่เข้มข้นที่สุด และนอนร่วมกับชายที่แข็งแกร่งที่สุดนางไม่รู้หรอกว่าสุราของเฟิงเหยียนเข้มข้นหรือไม่ นางรู้แต่สุรานี้มีกลิ่นหอมมาก ยั่วยุใจคนมากทำให้นางโลภเล็กน้อยแต่เฟิงเหยียนไม่ได้ส่งน้ำเต้าสุราให้นาง และเขาไม่พูดสักคำด้วยดูเหมือนเขาจ
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 98
แต่จั๋วซือหรานเหลือบเห็นดาบประจำตระกูลของท่านอ๋องนี้ห้อยไว้ที่เอว และดาบนี้ยังไม่ถูกดึงออก เมื่อจั๋วซือหรานจำได้ดาบของเขาจะปล่อยพลัง นางรู้สึกต่อให้นางใช้พลังของตัวเอง แต่ต้องไม่ได้ประโยชน์แน่ ๆนางยังคงต้องการความร่วมมือจากท่านอ๋องในอนาคต และหากนางกับท่านอ๋องสู้กัน นางมันก็ไม่มีประโยชน์ใด ๆ นางเลยค่อย ๆ คลายแหวนเสวียนเหยียนจั๋วซือหรานยังคงรู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อยในใจ นางโกรธเคือง - นี่คือจูบแรกของตัวเองในรอบสองชาติ จูบแรกจั๋วซือหรานยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกโกรธ ยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกตัวเองสูญเสียดังนั้นนางจึงยกมือขึ้น กอดคอของเฟิงเหยียนให้แน่น และจูบเฟิงเหยียนแรง ๆ จากริมฝีปากและฟันของเขา นางดูดซับกลิ่นหอมของสุราได้มากขึ้นเดิมทีเฟิงเหยียนพร้อมที่จะถอนตัวออกแล้ว แต่เขาไม่ทันระวัง และถูกแขนอันนุ่มนวลคู่หนึ่งกอดคอของเขาไว้แน่นซึ่งทำให้ให้เขาขยับตัวไม่ได้ และนางฉวยโอกาสจูบแร ๆ ...สุท้าน ก่อนที่นางจะถอนตัวออก นางยังกัดปลายลิ้นของเขาราวกับจะระบายความโกรธของนางกลิ่นหอมหวานของเลือดสดกระจายอยู่ในช่องปากของชายผู้นี้จากนั้นจั๋วซือหรานจึงปล่อยเขา นางยิ้มและมองเฟิงเหยียน มีรอยเลือดจาง ๆ อ
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 99
จั๋วซือหรานรู้สึกตัวไม่สบายอย่างยิ่ง นางนอนบนเตียง พลิกไปพลิกมา นางรู้สึกถึงอย่างไร นางก็นอนไม่หลับ ดังนั้นนางจึงลุกขึ้นนั่งและปล่อยพลังของการแพทย์สายวิเศษไหลผ่านร่างกายของนางในกระบวนการนี้ สติปัญญาของนางก็ชัดเจนขึ้นเรื่อย ๆสติปัญญาบางอย่างที่ถูกอารมณ์ปิดบังค่อย ๆ กลับคืนมา และรายละเอียดและการรับรู้บางในช่วงที่นางถูกอารมณ์บังคับก็ค่อย ๆ กลับคืนสู่ที่เดิม“สุรานั่น…” จั๋วซือหรานตระหนักว่าสุราของเฟิงเหยียนไม่ใช่ของธรรมดานางพึมพำกับตัวเอง “นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมเขาถึงบอกว่า ข้าดื่มสุราเช่นนั้นไม่ได้”พลังของการแพทย์สายวิเศษในร่างกายห่อหุ้มอากาศเย็นที่ไม่รู้จักในร่างกายค่อย ๆ ระบายออกมา เห็นได้ชัดว่า นั่นเป็นพลังที่มีอยู่ในสุรานั้นและความร้อนรุ่มในร่างกาย...จั๋วซือหรานหลุดพ้นจากภวังค์และมองไปเพลิงสีแดงที่ควบแน่นอยู่บนฝ่ามือของนาง...มันเป็นพลังทางวิญญาณไฟที่รุนแรงในเลือดขององตระกูลเฟิงในที่สุดความรู้สึกร้อนและหนาวก็ค่อย ๆ หายไป จั๋วซือหราน หายใจเข้ายาว ๆ ในขณะเดียวกัน นางอดไม่ได้ที่ต้องยกมือขึ้น ไปแตะที่หน้าผากของนาง นางรู้สึกตัวเองส่งผลเอง“นี่ ข้าหาเรื่องใส่ตัวเองไม่ใช่หรือ”
Latest chapter
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 712
ถามขึ้นว่า “ตาข้าแล้วหรือยัง?”สายตาของซางถิงจ้องนางเขม็ง เขากุมมือในแส้แน่น สะบัดข้อมือแส้ยาวในมือดีดตึง ปลายแหลมสะบัดไปทางจั๋วซือหราน“วูม...!” เสียงผ่าอากาศดังขึ้นจากนั้นแส้ก็ส่งเสียงเผียะขึ้นกลางอากาศ ราวกับตัดอากาศจนขาดเป็นท่อนอย่างไรอย่างนั้นและร่างของจั๋วซือหรานก็ไหววูบ ดูแล้วไม่มีอาการซมซานหรือโซซัดโซเซตอนที่หลบหลีกก่อนหน้านี้เลยความเร็วการเคลื่อนไหวของนางสูงมาก แต่ในสายตาของทุกคน กลับดูเชื่องช้าความรู้สึกแตกต่างระหว่างความเร็วและช้าที่สลับไปมานี้ ทำให้คนรู้สึกเริ่มปวดตาขึ้นมาทุกคนเห็นเห็นว่านางอยู่ต่อหน้าต่อตาชัดๆ นางเพียงแค่ก้าวอย่างสงบไม่กี่ก้าวราวกับเดินเล่นในสวนหลังบ้านเท่านั้นกระทั่งความตึงเครียดสักนิดก็ไม่มีแต่การโจมตีของแส้ที่น่าตกตะลึงนั่น ก็ถูกนางเบี่ยงหลบไปได้อย่างสมบูรณ์ ไม่ถูกกระทั่งชายเสื้อของนางด้วยซ้ำ!ส่วนการโจมตีจากแส้ของซางถิงก็ยังไม่หยุด กระหน่ำเข้ามาราวกับห่าฝน เหมือนไม่ต้องการให้มีเวลาหยุดพักทั้งที่ซัดแส้ออกไปแท้ๆ มันควรจะมีช่วงจังหวะที่ค้างกลางอากาศกับจังหวะดึงแส้กลับมารวมพลังตวัดออกไปอีกจึงจะถูกแต่นั่นแทบจะไม่มีเลยการโจมตีแส้ของซ
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 711
ฝูซูกับเฮยหลิงอยู่ระหว่างทางขึ้นไปห้องหรูบนหอ ก็ได้ยินเสียงโหร้องกึกก้องขึ้นมาจากอัฒจันทร์คนดูตอนที่พวกเขาเข้าไปในห้องหรู ก็เห็นเฟิงหร่านคุณหนูสิบตระกูลเฟิงเข้าสภาพในตอนนี้ ไม่สนใจว่าเป็นหญิงสาวชั้นสูง หรือว่าจะเป็นคุณหนู หรือกระทั่งเป็นสตรีอ่อนหวานอีกแล้วนางยืนอยู่บนเก้าอี้ สายตาจ้องมองเวทีประลองเป็นประกายสองมือกำหมัดแน่น ดูจดจ่อเอามากๆฝูซูรีบถามขึ้น “เป็นอย่างไรบ้างเป็นอย่างไรบ้าง? สู้เสร็จแล้วหรือยัง? คุณหนูชนะไหม?”ตาของเฟิงหร่านยังไม่ย้ายไปไหน ยังคงจับจ้องที่เบื้องล่างไม่วางตา แต่ตอบฝูซูกลับมาเสียงต่ำ ในน้ำเสียงเต็มไปด้วยความทึ่ง “ยังไม่จบ แต่คุณหนูจั๋ว...นางร้ายกาจมาก!”ฝูซูรีบเดินไปมองสถานการณ์บนเวทีประลองสภาพของเจี่ยงเทียนซิงดูหนักแน่นกว่าเฟิงหร่านพอควร จึงเล่าสถานการณ์ที่พวกเขาพลาดไปตอนไปลงเดิมพันออกมารอบหนึ่งที่แท้ พวกเขาก็พุ่งกันไปลงเดิมพันจั๋วซือหรานพอส่งสัญญาณเสร็จ ก็ไม่คิดจะทำเป็นอ่อนแอในการต่อสู้แล้วภายใต้การจับตาของทุกคน บาดแผลเหล่านั้นบนตัวนาง ก็เริ่มฟื้นตัวกลับอย่างเห็นได้ด้วยตาเปล่าและการเคลื่อนไหวที่เชื่องช้าเหมือนนางโดนผลกระทบความเป็นพิษจากนาก
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 710
หนึ่งคือสัญลักษณ์ของตระกูลซาง อีกหนึ่งเป็นสัญลักษณ์รูปอีกา (เชวี่ย)แสดงถึงตัวตนฐานะของนาง ว่าคือซางเชวี่ยคุณหนูสี่แห่งตระกูลซางคนรับใช้ข้างๆ นอบน้อมกับนางอย่างมาก“คุณหนู ท่านว่าไหม?” คนรับใช้เอ่ยขึ้น “แม้จะไม่รู้ว่าเป็นใครกันแน่ แต่ว่าเป็นสายเลือดตระกูลซางจริงๆ ทว่า จากการควบคุมสัตว์ของเขา ดูไม่มีอะไรน่าสงสัยเลย เสือเขี้ยวดาบแม้จะไม่ค่อยพบเห็นแต่ก็ไม่ได้มหัศจรรย์ขนาดนั้น นากเขาพิษยังกลับดูพิเศษขึ้นหน่อย”“ข้ารู้สึกว่า...” เสียงของหญิงสาวแจ่มชัดกังวาล แต่เส้นเสียงดูเย็นชาหน่อยๆ “สองคนนี้ยังไม่สู้กันจริงจังเลย”“ไม่จริงจัง?” คนรับใช้ไม่เข้าใจ “จั๋วซือหรานแม้ช่วงนี้จะถูกลือกันอย่างกับเป็นเทพเจ้า แต่จะอย่างไรก็ยังเป็นแค่แพทย์เท่านั้น แพทย์จะมีทักษะต่อสู้ได้แค่ไหนกัน...เมื่อครู่นางก็เอาแต่หนีนี่นา”หญิงสาวพอได้ยินก็หัวเราะขึ้นเบาๆ “เจ้าไม่เข้าใจ ถ้าหากไม่เป็นเช่นนี้แล้วจะหาเงินได้อย่างไรกัน?”คนรับใช้ไม่เข้าใจ “หาเงิน?”แต่ซางเชวี่ยกลับไม่คิดจะพูดอะไรมาก ทำเพียงจดจ้องสถานการณ์ที่เวทีด้านล่างเท่านั้นจั๋วจิ่วคนนั้นยังไม่สู้จริงจัง นางเองก็ไม่ใช่จะไม่เข้าใจ แค่จากการเปลี่ยนแปลงขอ
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 709
จั๋วซือหรานเดินไปทางเวทีแม้จะบอกว่าอยู่ในห้องเตรียมตัว ก็ญังสามารถได้ยินเสียงเอะอะภายนอกได้ตอนนี้พอเดินออกมา คลื่นเสียงที่โถมเข้ามาก็ยิ่งเพิ่มความสั่นสะเทือนขึ้นไปอีกเสียงโหร้อง เสียงก่นด่าของผู้คน เสียงตะโกนลงเดิมพัน และยังมีเสียงวิพากษ์วิจารณ์ล้วนดังขึ้นไม่หยุดหย่อนอินเจ๋ออันยืนอยู่ริมเวที สีหน้ายังคงปั้นยากอยู่สายตาของเขาจ้องมองจั๋วซือหรานอย่างสงสัยระแวดระวังสองมือจั๋วซือหรานยังกดอยู่ที่หน้าอก เส้นผมหลังหัวรวบสูงเป็นช่อ กลางหลังสะพายดาบคู่อินเจ๋ออันจ้องมองนางอยู่ครู่หนึ่ง ในใจคิด ไม่ว่านางจะมีแผนร้ายอะไร ถึงอย่างไรก็มาถึงที่นี่แล้ว พอขี่หลังเสือแล้วมันลงยากก็คงต้องไปต่อยิ่งไปกว่านั้น ซางถิงเองก็ไม่ใช่พวกรับมือง่ายด้วยเสียงระฆังดังขึ้นทั้งสองคนขึ้นเวทีอีกครั้ง จั๋วซือหรานมองคู่มืออีกด้านของเวทีดวงตาสีน้ำเงินคู่นั้นของอีกฝ่าย ก็กระพริบปริบๆ มองนางการทดสอบยกที่สองเริ่มขึ้นซางถึงตอนนี้ไม่ได้ใช้เสือเขี้ยวดาบเมื่อครู่ต่อแล้วบนอัฒจันทร์คนดูมีแขกไม่น้อยไม่ค่อยเข้าใจ“เมื่อครู่ใช้เสือเขี้ยวดาบก็ไม่ใช่ว่าชนะมาได้หรือ? ทำไมไม่ใช้ต่อ?!”“นั่นสิ! เสื้อเขี้ยวดาบเมื่อ
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 708
การยั่วยุเช่นนี้ดูหยาบมาก แต่จั๋วซือหรานกระทั่งไม่คิดจะกลบเกลื่อนเลยสักนิด จนแทบจะเขียนคำว่าข้ากำลังยั่วเจ้าสี่คำนี้ไว้บนหน้าโต้งๆ เลยด้วยซ้ำสถานการณ์ตอนนี้ ถ้าจะบอกว่าอินเจ๋ออันขึ้นหลังเสือจนลงมายากแล้วก็ไม่ได้เกินเลยอะไรพอได้ยินคำพูดจั๋วซือหราน เขากัดฟันเอ่ยขึ้น “พูดจาใหญ่โตเหลือเกิน! ยกนี้เจ้ายังไม่ชนะเลย แล้วทำไมข้าจะต้องกลัวด้วย?!”อินเจ๋ออันพูดจบ ก็เคาะระฆังทันที ประกาศชัยชนะของซางถิงและให้ทุกคนเฝ้ารอยกที่สองตามหลักการแล้วระหว่างยก จะต้องมีแพทย์เข้ามารักษาบาดแผลให้แต่จั๋วซือหรานตนเองก็เป็นแพทย์ ทำให้แพทย์ที่เจี่ยงเทียนซิงจัดมาจึงยืนกลืนไม่เข้าคายไม่ออกอยู่ตรงนั้น“แม่...แม่นางจิ่ว”จั๋วซือหรานหันไปมองเขา “แพทย์หรือ?”“ใช่ ใช่แล้ว เจ้าสำนักให้ข้าเข้ามา...” แพทย์ยังไม่ทันพูดจบ ก็เห็นว่าแผลบนตัวจั๋วซือหรานเหล่านั้นสมานเสร็จเรียบร้อยแล้วจั๋วซือหรานเลิกคิ้ว เอ่ยว่า “เรื่องรักษาก็ไม่ต้องแล้วล่ะ เขายังมีอะไรจะมาบอกข้าอีกไหม?”“มี” แพทย์ถอนหายใจโล่ง เอ่ยต่อว่า “เจ้าสำนักให้ข้ามาบอกท่านว่า คนของตระกูลซางที่มา คือซางเชวี่ยคุณหนูสี่ที่ถูกคนในตระกูลให้ความสำคัญมากในปัจจุบันค
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 707
เสียงดังชิ้ง!สองดาบเก็บเข้าฝักเสียงนี้ก็ราวกับทำให้คนทุกคนในอัฒจันทร์คนดูได้สติกลับมาและได้เห็นหญิงสาวชุดแดงจัดระเบียบเสื้อผ้าบนตัว รอยขาดเหล่านั้นบนชุดแดง เผยให้เห็นผิวขาวนวลของนาง กับรอยแผลที่อยู่บนผิวนั้น...เพียงแต่ไม่รู้ว่าเข้าใจผิดหรือเปล่า หลังจากที่นางร่วงลงมาจากเวที บาดแผลบนตัวนางที่มาจากเสือเขี้ยวดาบนั้น เลือดหยุดไหลไปแล้ว ความรู้สึกบอบช้ำทั้งตัวก่อนหน้านี้ ตอนนี้ค่อยๆ สลายไปแล้วนางกระทั่งเดินมาตรงหน้าผู้ดูแลการตัดสินไกล่เกลี่ยอินเจ๋ออันที่อยู่ข้างๆเอ่ยขึ้นว่า “คนของเจ้าชนะแล้ว ยังไม่ประกาศอีกหรือ?”อิ๋นเจ๋ออันได้สติกลับมา เขาจ้องเขม็งที่จั๋วซือหราน ตระหนักขึ้นมาได้ถึงความผิดปกติแต่กลับพูดไม่ออกว่าตรงไหนที่ผิดปกติซางถิงชนะได้อย่างเป็นธรรมชาติ นางเองก็แพ้อย่างเป็นธรรมชาติ...แต่ยิ่งดูธรรมชาติเช่นนี้ ก็ยิ่งทำให้คนรู้สึกผิดปกติเพราะแพ้ชนะเดิมทีไม่ใช่เรื่องที่ให้คำใช้คำว่าเป็นธรรมชาติมาพรรณนาแล้วหญิงสาวคนนี้เดิมทีก็ฉลาดเป็นกรด ถ้าหากเขาสัมผัสได้ถึงความผิดปกติ เช่นนั้นก็จะต้องผิดปกติอย่างแน่นอนอินเจ๋ออันเงยขึ้นมองซางถิงบนเวทีผาดหนึ่งซางถิงถึงแม้จะสวมหน้า
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 706
ตอนที่มันกระโจนไปถึงขอบเวที จั๋วซือหรานกำลังหันหลังให้มัน ปลายเท้าเพิ่งจะแตะพื้นต้องรู้ด้วย ว่าคนคนเราตอนที่ค้างอยู่กลางอากาศ ในจังหวะนี้ หากคิดจะทำอะไรเพื่อเปลี่ยนทิศทางร่างกาย จะต้องมีจุดเป็นแรงส่งด้วยแต่ตำแหน่งนี้ จั๋วซือหรานไม่มีจุดแรงส่งอะไรแล้วดังนั้น ทุกคนจึงมองเห็นว่าพอเท้านางแตะพื้น เสือเขี้ยวดาบก็จะกระโจนไปถึง ก่อนหน้าที่นางจะกระโจนหลบ ก็สามารถพุ่งเข้าขย้ำนางได้แล้ว!สายตาคนทั้งหมดล้วนจ้องเขม็ง ราวกับว่าการเคลื่อนไหวทั้งหมดเปลี่ยนเป็นช้าลงสายตาทุกคนจับจ้องไม่วางตา ล้วนรอให้ฉากที่เลือดของนางซ่านกระเซ็นปรากฏขึ้นมา!แต่ทว่า สถานการณ์ที่ทำให้คนทั้งหมดคาดไม่ถึง กลับปรากฏขึ้นแล้ว!ปลายเท้าของจั๋วซือหรานพอแตะบนเวทีที่ทำจากหินต้องห้ามตอนนั้นเอง เสือเขี้ยวดาบก็กัดไปทางด้านหลังคอนาง จังหวะนั้น บนเวทีกลับนิ่งเงียบไม่มีเสียงกระทั่งมีคนกลั้นหายใจ!“ฉูด...!” มีเสียงเลือดสดสาดกระเซ็นดังขึ้นเลือดสดสีแดง ย้อมเข้าที่ข้างคอและคอเสื้อนาง...“นาง...” มีคนงึมงำขึ้นมา ในสายตามีสีหน้าไม่อยากเชื่อ“...แพ้แล้ว” มีคนเอ่ยขึ้น“แต่ว่า...”ถ้าไม่นับบาดแผลเหล่านั้นที่นางได้มาจากการห
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 705
ฝูซูไม่เข้าใจคำพูดของเจี่ยงเทียนซิง “เจ้าสำนัก...หมายความว่าอย่างไร?”“คุณหนูของเจ้าพอบาดเจ็บ เจ้าก็กระวนกระวายขึ้นมาเลยสินะ” เจี่ยงเทียนซิงเอ่ยขึ้น “เจ้าลืมแผนการคุณหนูของเจ้าไปแล้วหรือ?”“แผนของคุณหนู...” ฝูซูงึมงำขึ้นมาครึ่งคำ จู่ๆ ก็มีปฏิกิริยาขึ้นมาแผนของคุณหนูคือ ยกแรกคุณหนูจะแพ้ ยกที่สองชนะแบบหวุดหวิด และยกที่สามค่อยเอาชนะดังนั้นยกแรก นางจึงตั้งใจจะแพ้นางตอนนี้ทำตัวอ่อนแอ ก็เพื่อให้คนอื่นคิดว่านางไม่ไหว รู้สึกว่านางต้องแพ้แน่พอยิ่งเดิมพันทางนางน้อยลงแค่ไหน อัตราต่อรองของนางก็จะยิ่งสูงขึ้นเจี่ยงเทียนซิงเอ่ยต่อ “บนตัวนางล้วนมีแต่แผลถลอกทั้งนั้น ด้วยฝีมือพลังวิญญาณวิชาแพทย์ของนาง ถ้านางไม่จงใจคุมพลังตนเองไว้ แผลแค่นี้เพียงไม่นานก็สมานหายดีแล้ว”“เอ่อ...” ปฏิกิริยาของฝูซูเองก็เป็นเช่นนี้ กระทั่งความกังวลก็ยังแขวนเติ่งอยู่ตรงนั้นไม่มีที่ลง พอกังวลก็เหมือนจะเกินเหตุ แต่ถ้าไม่กังวลก็เหมือนไม่ซื่อสัตย์พอ“นั่นมันเสือเขี้ยวดาบเลยนะ สัตว์ประหลาดแบบนี้ สามารถหลบหนีแบบนี้ภายใต้การต่อสู้กับมัน อันที่จริงแค่นี้ก็พิสูจน์ได้แล้ว ว่านางเก่งกาจกว่าเสื้อเขี้ยวดาบเยอะเลย เจ้าไม่รู้สึ
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 704
“ใช่เลย แส้นี้ฟาดจนทำให้จั๋วจิ่วต้องมุ่งไปทางปากสัตว์ประหลาดของเขาเลยทีเดียว!”เมื่อครู่ คนทั้งหมดล้วนมองเห็น ซางถิงที่อยู่บนเวที พอเริ่มต้นก็ทำเอาจั๋วซือหรานประหลาดใจไปเลยทีเดียวพอฟาดแส้เข้ามา จั๋วซือหรานก็จำต้องหลบไปยังตำแหน่งที่แส้โจมตีไม่ถึงและซางถิงเองก็อัญเชิญสัตว์ประหลาดออกมาทันที ปรากฏตัวรอในทิศทางนั้นอยู่แล้วในสายตาของผู้ชม นั่นจึงเป็นการที่จั๋วซือหรานถูกซางถิงต้อนไปยังปากของสัตว์ประหลาดของตนเอง!แต่ไม่นานนัก ท่ามกลางสายตาของคนทั้งหมด หญิงสาวในสนาม ก็มีปฏิกิริยาขึ้นฉับพลันในจังหวะสะเก็ดไฟกระทั่งไม่มีใครมองเห็น ว่าสองดาบที่หลังนางปรากฏขึ้นมาเมื่อไร!แต่ก็ปรากฏขึ้นมาแล้ว ดาบยาวสองเล่มนั้น ถูกนางแบกไขว้ไว้ที่หลัง ตอนนี้ก็ล้วนทยอยกันออกจากฝัก ถูกนางกุมมั่นเอาไว้ในมือสัตว์ประหลาดที่ซางถิงเรียกออกมาคือเสือเขี้ยวดาบตัวหนึ่งสัตว์ประหลาดที่ดุดันเช่นนี้ แล้วยังเป็นพวกตระกูลแมว พอมาอยู่บนเวทีประลอง อันที่จริงก็ได้เปรียบพอควรเพราะไม่เพียงแต่ดุร้าย แต่ยังคล่องตัวอีกด้วย!ถ้าหากจะพูดว่าสัตว์ประหลาดนี้มีจุดบกพร่องอะไร จุดบกพร่องนั้นจะต้องเป็นเพราะความยอดเยี่ยมเกินไป ความยาก
