หน้าหลัก / รักโบราณ / ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง / บทที่ 99

แชร์

บทที่ 99

ผู้เขียน: หูเทียนเสี่ยว

ปรับปรุงล่าสุด: 2024-05-29 19:11:05

จั๋วซือหรานรู้สึกตัวไม่สบายอย่างยิ่ง นางนอนบนเตียง พลิกไปพลิกมา นางรู้สึกถึงอย่างไร นางก็นอนไม่หลับ ดังนั้นนางจึงลุกขึ้นนั่งและปล่อยพลังของการแพทย์สายวิเศษไหลผ่านร่างกายของนาง

ในกระบวนการนี้ สติปัญญาของนางก็ชัดเจนขึ้นเรื่อย ๆ

สติปัญญาบางอย่างที่ถูกอารมณ์ปิดบังค่อย ๆ กลับคืนมา และรายละเอียดและการรับรู้บางในช่วงที่นางถูกอารมณ์บังคับก็ค่อย ๆ กลับคืนสู่ที่เดิม

“สุรานั่น…” จั๋วซือหรานตระหนักว่าสุราของเฟิงเหยียนไม่ใช่ของธรรมดา

นางพึมพำกับตัวเอง “นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมเขาถึงบอกว่า ข้าดื่มสุราเช่นนั้นไม่ได้”

พลังของการแพทย์สายวิเศษในร่างกายห่อหุ้มอากาศเย็นที่ไม่รู้จักในร่างกายค่อย ๆ ระบายออกมา เห็นได้ชัดว่า นั่นเป็นพลังที่มีอยู่ในสุรานั้น

และความร้อนรุ่มในร่างกาย...

จั๋วซือหรานหลุดพ้นจากภวังค์และมองไปเพลิงสีแดงที่ควบแน่นอยู่บนฝ่ามือของนาง...มันเป็นพลังทางวิญญาณไฟที่รุนแรงในเลือดขององตระกูลเฟิง

ในที่สุดความรู้สึกร้อนและหนาวก็ค่อย ๆ หายไป จั๋วซือหราน หายใจเข้ายาว ๆ ในขณะเดียวกัน นางอดไม่ได้ที่ต้องยกมือขึ้น ไปแตะที่หน้าผากของนาง นางรู้สึกตัวเองส่งผลเอง

“นี่ ข้าหาเรื่องใส่ตัวเองไม่ใช่หรือ”

บทที่ถูกล็อก

อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่แล้ว บทต่อไป

ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 898
นางอดมองไปบนกำแพงสูงไม่ได้คนของ...ตระกูลเฟิงหรือ? หรือว่า...ในลานเกิดความวุ่นวายขึ้นทันที แต่เพราะจักรพรรดิเฒ่าไม่เป็นอะไร ในลานจึงสงบลงมาอย่างรวดเร็วแต่หัวข้อสนทนาเรื่องจะจัดอภิเษกเมื่อครู่ ก็ถูกปัดตกไปแล้วตอนนี้ถ้าถูกยกขึ้นมาใหม่ ก็ไม่ได้เป็นทางการแบบเมื่อครู่แล้วจั๋วซือหรานมองไปทางจักรพรรดิเฒ่า นางครุ่นคิด หลังจากคิดคำพูดอยู่พักหนึ่ง จึงเอ่ยขึ้นว่า "ฝ่าบาท ข้ารู้สึกว่า ตัวตนฐานะข้าตอนนี้เหมาะสมไหม ฝ่าบาทคิดว่าอย่างไร? ในเมืองหลวง...ยังวุ่นวายกันอยู่เลย"จักรพรรดิเฒ่าฉลาดเสียขนาดไหน พอได้ยินคำนี้ของจั๋วซือหราน ก็เข้าใจความหมายที่นางคิดจะแสดงออกมาทันทีพริบตานี้ จักรพรรดิเฒ่าเองรู้สึกแค่ว่า...อยากจะถอนใจเสียเหลือเกิน หญิงสาวคนนี้ฉลาดจริงๆไม่ใช่คนธรรมดาเลยจริงๆยิ่งไปกว่านั้นยังไม่บอกว่าลูกเจ็ดคู่ควรกับนางหรือไม่ถ้าหากจะนำหญิงสาวแบบนี้ไปพันธนาการไว้ในกรงทองวังหลังล่ะก็ เท่ากับเป็นการทำลายของมีค่าไปหญิงสาวเช่นนี้ สมควรจะบินทะยานจักรพรรดิเฒ่าฟังความหมายคำพูดเมื่อครู่ของจั๋วซือหรานออกแน่นอนตัวตนตอนนี้ของนางเหมาะมากเพราะตัวตนของนางตอนนี้ ไม่ชัดเจนอย่างที่สุดจะบอก
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 897
อสังหาริมทรัพย์แบบนี้ มีเยอะไว้ก็ดีถึงจะบอกว่า...ได้รับไปก็อาจจะไม่ได้ใช้ประโยชน์ แต่อุทยานหลิ่วพ่านก็สวยงามมากจริงๆเป็นที่พักผ่อนที่ไม่เลวเลยจักรพรรดิเฒ่าพยักหน้าอย่างพอใจ จากนั้นเขาจึงเตรียมพูดเรื่องหลังจากนี้จั๋วซือหรานไม่รอให้เขาพูดอะไร เอ่ยขึ้นมาก่อนว่า "ฝ่าบาทถ้าหากรังเกียจ สวนชิวอีกับจวนชินอ๋องอวี้จะยกให้ข้าด้วยกันก็ได้นะ ข้าไม่รังเกียจจริงๆ จริงๆ นะ..."จักรพรรดิเฒ่าพอได้ยินคำนี้ ก็งงงันขึ้นทันทีเขางงงันไปครู่หนึ่ง ในสายตาก็เกิดประกายลึกซึ้ง "เจ้าอยากได้จริงหรือ?""ใช่" จั๋วซือหรานตาโค้ง รอยยิ้มในดวงตาเองก็ดูสบายๆ ไร้กังวล ราวกับว่า...ดวงตาพญาหงส์ดำขลับคู่นี้ สามารถมองทะลุได้ทุกสิ่งองค์จักรพรรดิเฒ่ารู้สึกว่า นางคงมองทะลุความคิดตนเองแล้วแน่นอน ดังนั้นจึงเอ่ยเรื่องนี้ขึ้นมาจั๋วซือหรานพูดต่อ "ฝ่าบาทเองก็รู้ ข้าอยู่ในเมืองหลวงไม่มีตระกูล ไม่มีสำนัก ไม่มีที่พึ่งพา ดังนั้นของนอกกายเหล่านี้ แน่นอนว่ายิ่งมีมากก็ยิ่งดี คนอื่นจะได้ไม่ดูถูกข้า""ช่างเถอะ แล้วแต่เจ้าละกัน แต่ว่า..." องค์จักรพรรดิเฒ่าคิดจะพูดแต่หยุดไว้จั๋วซือหรานยิ้ม "อา ฝ่าบาทโปรดวางใจ ที่ดินของข้า ข้าจะ
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 896
เขาขี่ม้าเข้ามาตรงหน้าจั๋วซือหรานร่างสูงใหญ่ ผิวดำขลับ ดวงตาเปล่งประกายอย่างน่าตกใจ สายตาจับจ้องไปที่จั๋วซือหรานเสียงหัวเราะเริงร่าดังขึ้น "แม่นางจิ่ว! ท่านมาจริงๆ! ไม่เคยทำให้ข้าน้อยผิดหวังเลย!"จั๋วซือหรานเงยหน้ามองเขา "ในเมื่อข้ารับปากท่านแม่ทัพไว้แล้ว ก็จะไม่คืนคำหรอก""ฝ่าบาทรอท่านอยู่ในค่าย" ฉีฮ่าวเอ่ยขึ้นจั๋วซือหรานพยักหน้า จูงม้ามาตัวหนึ่งแล้วกระโจนขึ้นไป หนีบเบาๆ ไปที่ท้องม้าตอนที่ขี่ม้า ความเร็วก็ไม่ได้มากอะไรนักบนความรู้สึกกระทั่งดูเหมือนจะเกียจคร้านหน่อยๆ ด้วย ตรงเข้าไปในค่ายทหารตลอดทาง จุดที่นางเดินผ่าน เปล่าทหารล้วนหลีกทางให้กับนางเหล่าทหารล้วนกู่ก้องบารมีของแม่นางจิ่ว!ส่วนนางก็ยกมุมปาก สายตาดูจะไม่ค่อยจดจ่อนัก สบายๆ เหมือนขี่ม้าอยู่ในสวนหลังบ้านตนเองมองไม่เหมือนคนที่เพิ่งผ่านสงครามโหดร้ายก่อนหน้านี้มาเลย?จั๋วซือหรานเข้ามาแบบสบายๆ จนมาถึงในค่ายทหาร มาถึงหน้ากระโจมแม่ทัพนางกระโจนลงจากหลังม้า ด้วยท่าทางแคล่วคล่องที่ประตูกระโจม จักรพรรดิเฒ่าในชุดเหลืองยืนอยู่ตรงนั้น สายตาเปล่งประกายเล็กน้อยก่อนหน้านี้เขากับฉีฮ่าวยังมีขุนพลกลุ่มหนึ่งอยู่ด้วยกันในกร
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 895
ถ้าหากพูดว่า ไม่ได้เห็นสถานการณ์ก่อนหน้านี้กับตา พวกเขาบางทีอาจจะไม่เข้าใจว่าทำไมจั๋วซือหรานจึงเลือกพวกเขาแต่เมื่อครู่พวกเขาเห็นจั๋วซือหรานนำนางพญากู่ตัวหนึ่ง ยัดเข้าไปในปากของปรมาจารย์กู่ที่จะระเบิดตัวเองคนนั้น!พวกเขาล้วนเป็นปรมาจารย์กู่ จะไม่รู้ได้อย่างไรว่าจั๋วซือหรานคิดจะทำอะไร?'นางต้องการกู่ของพวกเรา！'ในใจพวกเขาล้วนมีความคิดเช่นนี้ออกมา"เก็บพวกเขาไว้หรือ?" รองแม่ทัพถามขึ้นแต่อันที่จริงเขาก็มองไม่ออกว่าคนเหล่านี้กับคนอื่นแตกต่างกันตรงไหนเพียงแต่ว่า สำหรับการตัดสินใจของจั๋วซือหราน เข้าไม่เคยต้องคิดมากมายแต่ไหนแต่ไร ทำตามไปก็จบจั๋วซือหรานพยักหน้า "อืม ข้าจะเก็บพวกเข้าไว้ใช้""ได้เลย" รองแม่ทัพตอบเดิมทีเขายังคิดจะถามต่อ ว่าแม่นางจิ่วมีการจัดการอย่างไรกับคนอื่นๆ บ้างแต่ไม่ต้องให้นางถาม เขาก็เห็นแม่นางจิ่วเอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ "คนอื่นๆ สังหารทิ้งให้หมดแล้วจับแขวนขึ้นไป"เรื่องแขวนหัวมนุษยื สำหรับคนแดนใต้แล้ว มีความน่าเกรงขามที่ต่างออกไปหน่อยปรมาจารย์กู่ที่ถูกจั๋วซือหรานเลือกมาเหล่านั้น บนสีหน้าพวกเขา เดิมทียังหน้าซีดอยู่บ้าง รู้สึกว่าถ้าตกไปอยู่ในมือนาง จะต
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 894
จั๋วซือหรานได้ยินคำนี้แล้วไม่ยอมรับหรือปฏิเสธซือคงเซี่ยนที่อยู่ข้างๆ มองสีหน้าของจั๋วซือหราน ก็รู้สึกว่าบางอย่างผิดปกติ จึงถามไปว่า "ซือหราน มีอะไรไม่ถูกต้องไหม?"จั๋วซือหรานพอคิดไปครู่หนึ่ง จึงเอ่ยขึ้นว่า "ข้าแค่ไม่เข้าใจ""ไม่เข้าใจอะไรหรือ?" ซือคงเซี่ยนมองนาง จากนั้นจึงยื่นมือไปรัดผ้าคลุมให้แน่นขึ้นจั๋วซือหรานตอบ "ยังไม่พูดเรื่องอื่น แค่ควันพิษเมื่อครู่นี้ ก็รู้สึกว่า...พอมีฝีมืออยู่บ้าง แล้วคนมีฝีมือแบบนี้ ทำไมถึงถูกข้าวางแผ่นใส่ง่ายๆ จนหมอบกระแตไป...?"พอจั๋วซือหรานพูดเช่นนี้ รองแม่ทัพกับซือคงเซี่ยนก็ไม่ส่งเสียงกันแล้วพวกเขาก็เหมือนจะคิดออกถึงความเป็นไปได้บางอย่าง รู้สึกแค่ว่าไม่ค่อยดีนัก"ความหมายของแม่นางจิ่วคือ...พวกเขายังออมมือไว้หรือ?"จั๋วซือหรานพอได้ยินก็ยักไหล่ "ไม่แน่ใจ พูดยาก แน่นอนว่าอาจจะเป็นสิ่งที่พวกเขาได้มาจากคนที่เก่งกาจกว่าให้มาเพื่อรักษาชีวิต..."พูดถึงจุดนี้ เสียงครวญครางที่อยู่ข้างๆ ก็ตัดบทสนทนาของจั๋วซือหราน ดึงดูดความสนใจของนางขึ้นมาจั๋วซือหรานหยุดคำพูดของตัวเองลง หันมองไปทันทีแล้วจึงไปสบตากับปรมาจารย์กู่ที่มองออกมาก่อนหน้านี้คนนั้นปรมาจารย์
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 893
สิ่งที่เรียกว่าขวัญทหาร มาก็ไว ไปก็ไวคนเถื่อนเหล่านี้ ตอนที่ได้เปรียบก่อนหน้าทำตัวหยิ่งยโสกำเริบเสิบสานมากแค่ไหน ตอนนี้พอเสียเปรียบ ก็ดูพังมากขึ้นเท่านั้นมีเสียงกรีดร้องระงมดังขึ้นเป็นระยะในเสียงร้องที่น่าเวทนานี้ ความหยิ่งทะนงแต่เดิมเหล่านั้นของพวกเขา ก็ถูกฉีกทึ้งจนย่อยยับถูกจั๋วซือหรานฉีกทึ้งจนย่อยยับพวกเขาจะอย่างไรก็ไม่อาจจินตนาการได้ ว่าหญิงสาวคนนี้จะพากลุ่มคนไม่ได้เรื่อง เข้ามาท้าทายพวกเขาอย่างไม่เกรงกลัวแบบนี้จะอย่างไรก็คิดไม่ถึงบางทีถ้าเป็นคนอื่น ก็คงคิดถึงความเป็นไปได้นี้ไม่ออกพวกเขาอันที่จริงก็สัมผัสได้แล้ว ว่าพวกที่ปลอมตัวเป็นองครักษ์ชินอ๋องอวี้เหล่านี้ ฝีมือไม่ได้สูงมากถ้าหากปะทะกันตรงๆ เจ้าพวกนี้เอาชนะพวกเขาไม่ได้แน่..."อ่อค...!" คนเถื่อนคนหนึ่งกระอักเลือดสดออกมาโฮกใหญ่ คำรามขึ้นว่า "เจ้าพวกชั้นต่ำ ถ้ามีฝีมือ...ก็มาสู้กับพวกเราตรงๆ เซ่!"จั๋วซือหรานหัวเราะเย็นชา "พวกเจ้า พวกคนเถื่อนต่างแดน วิ่งแจ้นมาแคว้นของคนอื่นเขา ถือเป็นการรุกราน แล้วข้ายังต้องรักษามารยาทในการสู้กับคนรุกรานอย่างพวกเจ้าเนี่ยนะ?"จั๋วซือหรานพูดพลางหมุนข้อมือบริหาร ดาบยาวในมือเปล่งประ
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 892
"ฆ่าคนเดียวเสมอตัว! ฆ่าสองคนถือว่ากำไร!"เหล่าคนเถื่อนพวกนี้ก็ขยับตัวกันขึ้นมาและตอนนี้เอง พวกเขาก็เห็นหญิงสาวที่งดงามจนแทบจะเหมือนปีศาจคนนั้น กระโจนขึ้นกลางอากาศกะทันหันจากนัน นางก็นั่งลงบนสัตว์อสูรปีกตัวหนึ่ง พยุงนางขึ้นมา หยุดค้างอยู่กลางอากาศทุกคนเห็นนางกางสองมือออก แต่บนมือกลับไม่มีอะไร มองไม่เห็นอาวุธลับหรืออาวุธอะไรเลย ไม่มีอะไรทั้งนั้นเหล่าคนเถื่อนปล่อยวางจากตัวนางอย่างรวดเร็ว ความแค้นหันไปยังตัวทหารหัวกะทิเหล่านั้น"ฆ่า...!" เหล่าคนเถื่อนคำรามขึ้นชั่วขณะหนึ่ง เสียงตะโกนสังหารก็ดังลั่นฟ้า!ตามหลักการแล้ว พวกเขาอันที่จริงก็ไม่ได้เห็นพวกทหารหัวกะทิในสายตาสักเท่าไรถึงอย่างไร ในค่ายคุ้มกันก็มีทหารหัวกะทิอยู่ไม่น้อย แต่ตอนนี้ไปอยู่ไหนกันหมดล่ะ? ไม่ใช่ถูกแขวนหัวขึ้นไปหมดแล้วหรือ?แต่เจ้าขยะตรงหน้านี้? เฮอะ! พวกเขาถ้าไม่ได้เล่นแผนสกปรกลอบโจมตีล่ะก็ ไม่ใช่อะไรที่น่ากลัวเลย!ดังนั้นพวกเขาจึงไม่ได้เห็นทหารพวกนี้ในสายตา ไม่เพียงแต่ไม่กลัวพวกเขา กระทั่งยังรู้สึกว่า เจ้าสุนัขต้าชางพวกนี้มากกว่าที่น่ากลัว!แต่ว่า...พวกเขามองออกว่าบนหน้าของทหารต้าชางที่พวกเขาดูถูก ไม่มีคามหว
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 891
"พวกเจ้า...""ให้ตายเถอะ..."เหล่าคนเถื่อนเห็นลูกหน้าไม้ทะลุร่างกาย ในดวงตามีความโกรธแค้นและความตกใจ และมีคนที่เข้าใจขึ้นมา"แค่ก..." คนเถื่อนคนหนึ่งถูกลูกหน้าไม้แทงทะลุปอด กระอักเลือดสดออกมาเต็มปากแต่ถึงจะเจ็บปวดแบบนี้ แต่สมองก็ยังกระจ่างชัดอยู่ไม่น้อย "...ที่แท้ ก็พวกเดียวกัน""พวกเขา...เป็นพวกเดียวกัน ดูท่าบนตัวพวกเขา ตราของจวนชินอ๋องอวี้...ก็คงจะปลอมด้วย...กระมัง..."รองแม่ทัพก้มลงมองตราชินอ๋องอวี้บนตัวอีกครั้ง รู้สึกเหมือนมองเห็นสิ่งสกปรกอะไรบางอย่างเจตนาร้ายในสายตาไม่มีปิดบัง เขายกมือขึ้นดึงตรานั่นแล้วโยนลงพื้นเอ่ยขึ้นเสียงเย็นชา "ตรานี่ไม่ใช่ของปลอม ตัวตนฐานะต่างหากที่ปลอม""ดูท่า..." มีคนเถื่อนฝืนทนความเจ็บปวดจากลูกหน้าไม้ เอ่ยต่อว่า "...คนของชินอ๋องอวี้ คงจะตายไปแล้ว""อ่อค...! อา...!" มีคนเถื่อนฝืนทนเจ็บแล้วคำรามออกมาด้วยความโกรธ รู้สึกโกรธแค้นกับการลอบโจมตีเช่นนี้มากต่อให้จะบาดเจ็บ ก็ยังคงคิดจะลากคนลงไปด้วยก่อนที่ตนเองจะตาย!"ถ้าข้าต้อง...ตาย! ก็จะไม่ยอมให้พวกเจ้า...ได้ดี!" คนเถื่อนคนนี้ทั้งตัวเริ่มแดงเริ่มพองขยาย ความรู้สึกนั้น...ราวกับในร่างกายมีอะไรจะระเบิ
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 890
และพวกเขาพอเห็น 'เหล่าองครักษ์ชินอ๋องอวี้' กลุ่มนี้ ก็เหมือนจะงงงันกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้นฉับพลันนี้'เหล่าองครักษ์ชินอ๋องอวี้' พวกนี้ทยอยกันกระจายออก เหมือนคิดจะหาร่างเงา 'เชลย' คนสวยของพวกเขาในกลุ่มคนเหล่าคนเถื่อนเองก็อยากจะหาร่างนางเหมือนกันยิ่งไปกว่านั้นแม้พวกเขาจะพลังบำเพ็ญไม่พอ ในแดนใต้ล้วนเป็นคนของสำนักหรือพรรคต่างๆ แต่ว่าพวกเขาก็เป็นแค่คนของสำนักเท่านั้นแตกต่างกับทหารหัวกะทิของรองแม่ทัพเหล่านี้พูดอย่างนี้ดีกว่า ถ้าเทียบกันด้านทักษะต่อสู้ คนเถื่อนเหล่านี้เป็นแค่พวกที่ความรู้ไม่ได้มาตรฐานกลุ่มหนึ่งพวกของรองแม่ทัพต่างหากที่เป็นทหารจริงๆดังนั้นคนเถื่อนเหล่านี้จึงแทบไม่สังเกตเลย ในความวุ่นวายที่เกิดจากการที่จั๋วซือหรานหายตัวไป 'เหล่าองครักษ์ชินอ๋องอวี้' เหล่านี้ใช้การค้นห้านี้เพื่อกระจายตัวออกไป''อันที่จริง คือการเข้าใกล้แล้วโอบล้อมพวกเขาไว้!ขั้นตอนนี้ หน้าและหลังรวดเร็วมากและตอนนี้เอง คนทาสีฟ้าในที่สุดก็ได้ยินเสียงใสเย็นขึ้นมาใกล้มาก ใกล้จนแทบจะแนบใบหูเขาเสียงกระซิบใกล้หูแบบนี้ กลับไม่ได้ทำให้คนรู้สึกว่า...ใกล้ชิดสนิทสนมแต่กลับทำให้เขาสัมผัสได้ถึงความเย็นเ

แชร์

บทที่ 99

บางทีคุณอาจจะชอบ

ชายาอสรพิษ

การเกิดใหม่ของนางร้ายหลงยุค (ยุค80)

ทะลุมิติมาเป็นนางร้ายในนิยายยุค 70

รอยรักย้อนชะตา

แชร์

บทที่ 99

บทที่เกี่ยวข้อง

ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 100

ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 101

ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 102

ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 103

ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 104

ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 105

ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 106

ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 107

บทล่าสุด

ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 898

ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 897

ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 896

ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 895

ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 894

ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 893

ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 892

ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 891

ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 890

บางทีคุณอาจจะชอบ

ชายาอสรพิษ

การเกิดใหม่ของนางร้ายหลงยุค (ยุค80)

ทะลุมิติมาเป็นนางร้ายในนิยายยุค 70

รอยรักย้อนชะตา