เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 104
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56
บทที่เกี่ยวข้อง
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 105
จากนั้นทุกคนได้ยินเสียงอันเย็นชาของจั๋วซือหราน "มีเรื่องอันใด"“ขอรับ” คนรับใช้ได้ยินเสียงของจั๋วซือหราน พวกเขาจึงรีบทำความเคารพแล้วตอบว่า “คุณหนูจิ่วขอรับ บ่าวมาส่งอาหารให้ขอรับ ท่านคิดว่าจะวางตรงไหนเหมาะสมกว่ากันขอรับ”เมื่อเห็นว่าวันนี้อากาศดี จั๋วซือหรานจึงพูดว่า "วางในสวนเลย"พวกคนรับใช้ก็รีบจัดการให้มีอาหารหลายอย่าง จั๋วซือหรานมองอาหารบนโต๊ะและทำท่าหยุดท่านแม่ของและจั๋วหวายทำอะไรต่อจากนั้นนางก็หยิบตะเกียบขึ้น และลองตรวจพิษทีละจานหลังจากนางตรวจเส็จแล้ว นางจึงบอกท่านแม่และจั๋วหวาย"เอาล่ะ กินข้าวกันเถิด"อวิ๋นเหนียงเป็นผู้หญิงที่มีการศึกษาดีและได้สอนมารยาทที่ดีให้กับลูกสองคนของนาง ดังนั้นนางจึงเข้าใจดีว่า จั๋วซือหรานไม่ขาดมารยาทบนโต๊ะอาหารมากนักนางเดาได้อย่างคลุมเครือว่าจั๋วซือหรานถึงทำตัวเช่นนี้ ต้องเพื่ออะไร แต่นางไม่ทราบว่าเพื่ออะไรกันแน่ในเวลานั้นมันเป็นคำพูดตลกของของจั๋วหวายที่ทำให้อวิ๋นเหนียงรู้เรื่องทันทีจั๋วหวายยิ้มและถามจั๋วซือหราน"ท่านพี่ขอรับ ท่านพี่กำลังทำอะไรอยู่ขอรับ ท่านพี่กำลังทดสอบพิษหรือขอรับ"จั๋วหวายแค่พูดเล่น ดังนั้นจั๋วซือหรานจึงยิ้มแล้วพูดว่า
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 106
นางไม่พูดอะไรอีก เพราะทุกอย่างจัดเช่นอย่างมากจั๋วซือหรานเข้าใจทันทีว่าในชะตากรมมของเจ้าของร่างเดิม ทำไมท่านแม่ ซึ่งผู้ที่สามารถร่วมทสุขร่วมทุกข์กับตระกูลจั๋ว ตอนนี้กลับยอมลพทิ้ง ตระกูลจั๋วอย่างง่ายดายหลักการของผู้หญิงที่ดูอ่อนโยนและอ่อนแอผู้นี้ไม่เคยคือการรักษาความซื่อสัตย์ต่อสามีของนางหลักการของนางมาโดยตลอดคือนางสามารถอยู่หรือตายร่วมกับใครก็ตามเมื่อคนผู้นั้นปฏิบัติต่อลูก ๆ ของนางอย่างดี เมื่อผู้ใดปฏิบัติต่อลูก ๆ ของนางไม่ดี นางจะเกลียดมันอย่างมากในชะตากรรมของเจ้าของร่างเดิม เหตุผลที่ท่านแม่สามารถอยู่และตายร่วมกับตระกูลจั๋ว ก็เพราะว่าเจ้าของร่างเดิมยืนกรานที่จะแต่งงานกับฉินตวนหยาง ซึ่งน่าผิดหวังมาก แต่ตระกูลจั๋วก็ยังเตรียมสินสอดจำนวนมากมายแก่เจ้าของร่างเดิมและหลังจากที่เจ้าของเดิมแต่งงานกับ ฉินตวนหยาง อย่างไม่น่าพอใจนัก แม้ว่าตระกูลจั๋วจะไม่ปฏิบัติต่อจั๋วหวายอย่างดีเหมือนเมื่อก่อน แต่พวกเขายังคงปฏิบัติต่อจั๋วหวายในฐานะมนุษย์ แม้ว่าจะไม่มีการปฏิบัติพิเศษ แต่ทรัพยากรที่เด็กคนอื่นควรมีก็จะยังให้เขาอยู่นั่นเป็นเหตุผลที่อวิ๋นเหนียงยอมร่วมสุขร่วมทุกข์กับตระกูลจั๋วหลังจากจั๋วซือ
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 107
จั๋วซือหรานได้ยินคำพูดของคนรับใช้ นางมองคนรับใช้ด้วยรอยยิ้มบนริมฝีปากของนาง "จริงหรือ"“จริงขอรับคุณหนู ตอนนั้นบ่าวยืนอยู่นอกของห้องโถงบรรพบุรุษและได้ยินกับหูของตัวเอง”ในระหว่างการคุยกัน พวกเขามาถึงนอกห้องโถงบรรพบุรุษแล้ว ดังนั้นคนรับใช้จึงชี้ขณะที่พูดว่า "บ่าวได้ยินจากตรงนี้ขอรับ"ต้นไม้ล้มและฝูงลิงก็จะเดินหนี บูชาที่สูงและเหยียบย่ำที่ต่ำ มันก็เหมือนกันทุกที่ จึงไม่น่าแปลกใจคนรับใช้ดูถูกจั๋วซือหรานในอดีตมากเท่าใด และตอนนี้พวกเขาอาจจะดูถูกจั๋วหรูซินในตอนนี้มากเท่านั้นดูเหมือนเขายังอยากพูดอะไรอีก แต่ก่อนที่เขาจะพูดได้ เขาก็ถูกขัดจังหวะด้วยเสียงจริงจังที่ดังมาจากประตูห้องโถงบรรพบุรุษ“ คุณหนูจิ่ว เหล่าผู้อาวุโสกำลังรอคุณหนูอยู่ขอรับ”คนรับใช้เงียบทันที เขาเหลือบมองถังหยวน ซึ่งกำลังยืนอยู่ที่ประตูห้องของโถงบรรพบุรุษ แล้วก้าวถอยหลังอย่างระมัดระวังจั๋วซือหรานเดินไปแล้วทักทาย " ท่านลุงถัง สวัสดีตอนบ่าย""สวัสดีตอนบ่ายคุณหนูจิ่ว " ถังหยวนเงียบไปหลังจากทักทายเสร็จ จั๋วซือหรานคิดว่าเขาจะไม่พูดอะไรอีกโดยไม่คาดคิดหลังจากเงียบไปช่วงครู่หนึ่ง ถังหยวนพูดต่อ"ครั้งที่แล้ว บ่าวได้ส่งคำพู
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 108
“ จั๋วเห้อหรงถูกลงโทษเพราะเขาพูดผิด ถึงอย่างไร เขาเป็นผู้อาวุโส เหตุใดเจ้าไม่ยอมปล่อยเรื่องนี้ไป” ผู้อาวุโสสามซักถาม“ตอนนี้ให้เจ้ากลับมาเป็นสมาชิกของสำนักงานใหญ่ของตระกูลอีกมิใช่หรือ คุณแม่และน้องชายของเจ้ายังอยู่สำนักงานใหญ่ของตระกูลอยุ่ เจ้าจะไปไหนหากเจ้าไม่กลับมา”ดวงตาของจั๋วซือหรานเย็นชาและนางจ้องมองผู้อาวุโสสาม "ท่านประกาศไล่ข้าออกต่อหน้าทุกคน ตอนนี้ท่านให้ข้ากลับมา ข้าต้องกลับมาเลยหรือ แล้วที่ข้าต้องเสียหน้าต่อหน้าชาวบ้าน ผู้ใดมาชดเชยข้า"ผู้อาวุโสสามยังอยากพูดต่อ แต่จั๋วซือหรานไม่ให้เขาพูดต่อ นางพูดต่อ "ข้าขอถามผู้อาวุโสสาม ในฐานะบุคคลที่ถูกไล่ออกจาก สำนักงานใหญ่ของตระกูล ตอนนี้ข้าไม่อยากกลับสำนักงานใหญ่ของตระกูล ข้าละเมิดกฎข้อใดหรือ"ผู้อาวุโสสามตกใจดวงตากลมโต แต่เข้าอ้าปากแต่ไม่สามารถพูดอะไรได้ เพราะ... ไม่มี นางไม่ได้ละเมิดกฎใด ๆ ของตระกูลก่อนอื่น กฎของสำนักงานใหญ่ของตระกูลเข้มงวดที่สุด ในขณะที่กฎของสาขาอื่นจะไม่เข้มวงดมากนัก ตราบใดที่ไม่ทำให้ตระกูลเสียหน้า นั่นจะไม่ใช่ปัญหาใหญ่แต่หาคนผู้นั้นไม่ชอยากกลับมาที่สำนักงานใหญ่ของตระกูล คนผู้นั้นไม่ละเมิดกฎของตระกูลจริง ๆเ
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 109
ก่อนหน้านี้ไม่นาน จั๋วหรูซินทราบจั๋วซือหรานมาที่ห้องโถงบรรพบุรุษ นางเลยมาดูบ้างนางรู้สึกทุกข์ใจมากเมื่อเห็นสภาพที่น่าสังเวชของพ่อของนางหลังจากถูกเฆี่ยนตี นางเลยยิ่งโกรธจั๋วซือหรานมากยิ่งขึ้นเมื่อนางมาถึง บังเอิญนางได้ยินผู้อาวุโสสามพูดอยู่ข้างใน นางเลยแอบยืนฟังอย่างที่ประตู นางไม่เคยคิดเลยว่า จั๋วซือหรานจะไม่ไว้หน้าแก่ผู้อาวุโสสามด้วยซ้ำและผู้อาวุโสใหญ่ก็เข้าข้างจั๋วซือหรานด้วยเมื่อสังเกตถึงเรื่องนี้ จั๋วซือหรานรู้สึกหวาดกลัวเล็กน้อย เนื่องจากแต่เดิม นางอยากมาหาเรื่องจั๋วซือหรานจั๋วหรูซินไม่สามารถยอมรับการเปลี่ยนแปลงนี้ในใจของนางได้ แม้ว่าเมื่อหลายปีก่อน จั๋วซือหรานได้รับการยกย่องอย่างสูงในครอบครัวมาโดยตลอด เนื่องจากความสามารถที่โดดเด่นของนาง ซึ่งทำให้จั๋วหรูซินรู้สึกอิจฉามากมาโดยตลอดแต่เมื่อไม่นานมานี้ หลังจากฉินตวนหยางใช้เสน่ห์หนอนพิษกู่ กับนาง นางก็ถูกควบคุมโดยเสน่ห์หนอนพิษกู่ ซึ่งจั๋วหรูซินจึงรู้สึกจั๋วซือหรานไม่สามารถคุกคามนางอีกต่อไปจนกระทั่งจั๋วหรูซินเกือบลืมไปแล้วว่า นางมีความรู้สึกเป็นอย่างไรเมื่อจั๋วซือหรานได้รับการยกย่องอย่างมากจากตระกูลแต่ในช่วงเวลาสั้น ๆ ด
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 110
เมื่อออกจากห้องโถงบรรพบุรุษ จั๋วซือหรานเหลือบมองจั๋วหรูซินแวบหนึ่ง จั๋วหรูซินสบตานางและย่อตัวลงโดยหวาดกลัวจั๋วหรูซินไม่ได้ดูหยิ่งเหมือนเมื่อก่อนอีกต่อไป ไม่ว่ารูปร่าง ท่าทาง หรือการแสดงออกในสายตาของนางก็ตามจั๋วซือหรานค่อย ๆ เดินลงบันไดจากประตูโถงบรรพบุรุษคนรับใช้ที่พานางมาที่นี่ก่อนหน้านี้เห็นคุณหนูจิ่ว ผู้มีเสน่ห์เดินลงมาจากประตูห้องโถงบรรพบุรุษและเดินผ่านพร้อมกลิ่นหอมสดชื่นนอกจากนี้ยังมีคำพูดที่ลอยไปตามสายลมพร้อมหัวเราะเบา ๆ “ศัตรูล้วนเป็นเสือกระดาษ”......เมื่อเทียบกับความสงบและความมั่นใจของจั๋วซือหรานแล้ว จั๋วหรูซินตื่นตระหนกอย่างมากเหล่าผู้อาวุโสกำลังคิดหาแผนว่าจะรักษาจั๋วซือหรานไว้อย่างไร ดังนั้นจึงไม่มีใครสนใจเรื่องที่นางเข้าไปในห้องโถงบรรพบุรุษโดยไม่ได้รับอนุญาตจั๋วหรูซินกลับมาที่ลานบ้านของนาง ใบหน้าของนางขาวราวกับน้ำค้างแข็งเมื่อเห็นว่าใบหน้าของนางแย่เช่นนี้ สาวใช้ก็เข้ามาถามว่า "คุณหนู คุณหนูสบายดีไหม คุณหนูดู"จั๋วหรูซินเหมือนแมวที่ถูกเหยียบหาง นางโกรธและตะโกน "อย่าเรื่องมาก"สาวใช้ตัวสั่นจั๋วหรูซินถาม "ท่านพ่ออยู่ที่ไหน ท่านพี่อหลับหรือยัง"สาวใช้ตัวสั
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 111
คุณท่านจั๋วลิ่วขมวดคิ้วมากยิ่งขึ้นเมื่อเขาได้ยินคำพูดของจั๋วหรูซินเขาลดเสียงลงและถามลูกสาว "หรูซิน เเรื่องของจั๋วจิ่ว ความจริงคืออย่างไร บอกความจริงกับพ่อ ไม่เช่นนั้นจะไม่มีใครช่วยหนูได้"เสียงของคุณท่านจั๋วลิ่วเข้มงวดมาก เดิมทีจั๋วหรูซินกลัวมากอยู่แล้ว แต่ตอนนี้เมื่อได้ยินน้ำเสียงอันเข้มงวดของท่านพ่อ นางยิ่งกลัวมากขึ้น นางหวาดกลัวจนเสียงสั่นเทาคุณท่านจั๋วลิ่วห้ามนางร้องไห้ด้วยเสียงเบา ๆ "อย่าร้องไห้ พูดดี ๆ "แม้ว่าจั๋วหรูซินจะเป็นลูกสาวของเขาจริง ๆ แต่ตอนนี้ เขาก็ต้องยอมรับจากในว่า สติปัญญาของลูกสาวของเขาไม่ดีเท่าของจั๋วจิ่วเขาคิดนึกถึงภาพว่า จั๋วจิ่วไม่หลั่งน้ำตาแม้แต่หยดเดียวเมื่อนางได้รับการลงโทษถึงเก้าแส้เขามีความรู้สึกเลยว่า... เขากับรูซินอาจจะรุกรานผิดคนจั๋วหรูซินสำลักอยู่ครู่หนึ่ง นางรีบเช็ดน้ำตา หายใจเข้าลึก ๆ เล็กน้อย และสงบอารมณ์ของนางลง“เจ้าค่ะ ...หนู หนูไม่ร้องไห้แล้วเจ้าค่ะ” จั๋วหรูซินค่อย ๆ สงบอารมณ์ลง“ตอนนี้เล่าให้พ่อฟังสิว่า เรื่องมันเป็นอย่างไรกันแน่ เรื่องก่อนหน้านี้ของจั๋วจิ่ว เกี่ยวอะไรกับหนู” คุณท่านจั๋วลิ่วถามเขาปวดหัวเล็กน้อยจริง ๆ เขามักจะตาม
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 112
จั๋วหรูซินยังช่วยองค์หญิงเจาหมิ่นแก้ตัวคุณท่านจั๋วลิ่วโกรธมากจนแทบจะอาเจียนออกมาเป็นเลือด "ใจดีหรือ ท่านใจดีแและให้หนูทำร้ายน้องสาวของตัวเองหรือ นี่คือความใจดีของที่ไหนกัน แล้วหนู จั๋วหรูซิน สมองของหนูไปไหนแล้ว"จั๋วหรูซินอาจไม่เคยถูกพ่อของนางดุเช่นนี้มาก่อน นางตกตะลึงทันที ดวงตาของนางก็เปลี่ยนเป็นสีแดง และน้ำตาก็ไหลลงมา"หนู..." จั๋วหรูซินร้องไห้ขณะเช็ดน้ำตา "แต่ท่านใจดีมาก หลังจากท่านฟังหนูพูดมาหลายเรื่อง ในที่สุดท่านก็เอาของบางอย่างที่มาจากดินแดนทางใต้มาให้หนู ตราบใดที่หนูเล่นงานจั๋วจิ่ว ทำให้นางแต่งงานกับเฟิงซื่อจื่อไม่ได้ ดังนั้นการหมั้นหมายก็จะตกที่หนูเอง…”เสียงตบหน้า"เพี้ย"ดังขึ้นก่อนที่จั๋วหรูซิน จะพูดจบ นางก็ถูกขัดจังหวะด้วยการตบหน้าอันดังจั๋วหรูซินตกตะลึง“คนโง่ คนโง่ คนโง่” คุณท่านจั๋วลิ่วตะโกนด้วยความโกรธ “ข้ามีลูกสาวโง่ ๆ อย่างหนูได้อย่างไร ท่านให้หนูเป็นแพะรับบาทชัด ๆ แต่หนูยังไม่รู้ตัวเลย”ทีนี้จั๋วหรูซินตกตะลึงอย่างสิ้นเชิง นางพูดไม่ออกสักคำคุณท่านจั๋วลิ่วโกรธมากจนเลือดของเขาพุ่งพล่าน เขาโกรธจนจะเป็นลม มองไม่เห็นอะไร และกลิ่นเลือดก็ดูเหมือนออกมาจากลำคอของ
บทล่าสุด
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 712
ถามขึ้นว่า “ตาข้าแล้วหรือยัง?”สายตาของซางถิงจ้องนางเขม็ง เขากุมมือในแส้แน่น สะบัดข้อมือแส้ยาวในมือดีดตึง ปลายแหลมสะบัดไปทางจั๋วซือหราน“วูม...!” เสียงผ่าอากาศดังขึ้นจากนั้นแส้ก็ส่งเสียงเผียะขึ้นกลางอากาศ ราวกับตัดอากาศจนขาดเป็นท่อนอย่างไรอย่างนั้นและร่างของจั๋วซือหรานก็ไหววูบ ดูแล้วไม่มีอาการซมซานหรือโซซัดโซเซตอนที่หลบหลีกก่อนหน้านี้เลยความเร็วการเคลื่อนไหวของนางสูงมาก แต่ในสายตาของทุกคน กลับดูเชื่องช้าความรู้สึกแตกต่างระหว่างความเร็วและช้าที่สลับไปมานี้ ทำให้คนรู้สึกเริ่มปวดตาขึ้นมาทุกคนเห็นเห็นว่านางอยู่ต่อหน้าต่อตาชัดๆ นางเพียงแค่ก้าวอย่างสงบไม่กี่ก้าวราวกับเดินเล่นในสวนหลังบ้านเท่านั้นกระทั่งความตึงเครียดสักนิดก็ไม่มีแต่การโจมตีของแส้ที่น่าตกตะลึงนั่น ก็ถูกนางเบี่ยงหลบไปได้อย่างสมบูรณ์ ไม่ถูกกระทั่งชายเสื้อของนางด้วยซ้ำ!ส่วนการโจมตีจากแส้ของซางถิงก็ยังไม่หยุด กระหน่ำเข้ามาราวกับห่าฝน เหมือนไม่ต้องการให้มีเวลาหยุดพักทั้งที่ซัดแส้ออกไปแท้ๆ มันควรจะมีช่วงจังหวะที่ค้างกลางอากาศกับจังหวะดึงแส้กลับมารวมพลังตวัดออกไปอีกจึงจะถูกแต่นั่นแทบจะไม่มีเลยการโจมตีแส้ของซ
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 711
ฝูซูกับเฮยหลิงอยู่ระหว่างทางขึ้นไปห้องหรูบนหอ ก็ได้ยินเสียงโหร้องกึกก้องขึ้นมาจากอัฒจันทร์คนดูตอนที่พวกเขาเข้าไปในห้องหรู ก็เห็นเฟิงหร่านคุณหนูสิบตระกูลเฟิงเข้าสภาพในตอนนี้ ไม่สนใจว่าเป็นหญิงสาวชั้นสูง หรือว่าจะเป็นคุณหนู หรือกระทั่งเป็นสตรีอ่อนหวานอีกแล้วนางยืนอยู่บนเก้าอี้ สายตาจ้องมองเวทีประลองเป็นประกายสองมือกำหมัดแน่น ดูจดจ่อเอามากๆฝูซูรีบถามขึ้น “เป็นอย่างไรบ้างเป็นอย่างไรบ้าง? สู้เสร็จแล้วหรือยัง? คุณหนูชนะไหม?”ตาของเฟิงหร่านยังไม่ย้ายไปไหน ยังคงจับจ้องที่เบื้องล่างไม่วางตา แต่ตอบฝูซูกลับมาเสียงต่ำ ในน้ำเสียงเต็มไปด้วยความทึ่ง “ยังไม่จบ แต่คุณหนูจั๋ว...นางร้ายกาจมาก!”ฝูซูรีบเดินไปมองสถานการณ์บนเวทีประลองสภาพของเจี่ยงเทียนซิงดูหนักแน่นกว่าเฟิงหร่านพอควร จึงเล่าสถานการณ์ที่พวกเขาพลาดไปตอนไปลงเดิมพันออกมารอบหนึ่งที่แท้ พวกเขาก็พุ่งกันไปลงเดิมพันจั๋วซือหรานพอส่งสัญญาณเสร็จ ก็ไม่คิดจะทำเป็นอ่อนแอในการต่อสู้แล้วภายใต้การจับตาของทุกคน บาดแผลเหล่านั้นบนตัวนาง ก็เริ่มฟื้นตัวกลับอย่างเห็นได้ด้วยตาเปล่าและการเคลื่อนไหวที่เชื่องช้าเหมือนนางโดนผลกระทบความเป็นพิษจากนาก
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 710
หนึ่งคือสัญลักษณ์ของตระกูลซาง อีกหนึ่งเป็นสัญลักษณ์รูปอีกา (เชวี่ย)แสดงถึงตัวตนฐานะของนาง ว่าคือซางเชวี่ยคุณหนูสี่แห่งตระกูลซางคนรับใช้ข้างๆ นอบน้อมกับนางอย่างมาก“คุณหนู ท่านว่าไหม?” คนรับใช้เอ่ยขึ้น “แม้จะไม่รู้ว่าเป็นใครกันแน่ แต่ว่าเป็นสายเลือดตระกูลซางจริงๆ ทว่า จากการควบคุมสัตว์ของเขา ดูไม่มีอะไรน่าสงสัยเลย เสือเขี้ยวดาบแม้จะไม่ค่อยพบเห็นแต่ก็ไม่ได้มหัศจรรย์ขนาดนั้น นากเขาพิษยังกลับดูพิเศษขึ้นหน่อย”“ข้ารู้สึกว่า...” เสียงของหญิงสาวแจ่มชัดกังวาล แต่เส้นเสียงดูเย็นชาหน่อยๆ “สองคนนี้ยังไม่สู้กันจริงจังเลย”“ไม่จริงจัง?” คนรับใช้ไม่เข้าใจ “จั๋วซือหรานแม้ช่วงนี้จะถูกลือกันอย่างกับเป็นเทพเจ้า แต่จะอย่างไรก็ยังเป็นแค่แพทย์เท่านั้น แพทย์จะมีทักษะต่อสู้ได้แค่ไหนกัน...เมื่อครู่นางก็เอาแต่หนีนี่นา”หญิงสาวพอได้ยินก็หัวเราะขึ้นเบาๆ “เจ้าไม่เข้าใจ ถ้าหากไม่เป็นเช่นนี้แล้วจะหาเงินได้อย่างไรกัน?”คนรับใช้ไม่เข้าใจ “หาเงิน?”แต่ซางเชวี่ยกลับไม่คิดจะพูดอะไรมาก ทำเพียงจดจ้องสถานการณ์ที่เวทีด้านล่างเท่านั้นจั๋วจิ่วคนนั้นยังไม่สู้จริงจัง นางเองก็ไม่ใช่จะไม่เข้าใจ แค่จากการเปลี่ยนแปลงขอ
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 709
จั๋วซือหรานเดินไปทางเวทีแม้จะบอกว่าอยู่ในห้องเตรียมตัว ก็ญังสามารถได้ยินเสียงเอะอะภายนอกได้ตอนนี้พอเดินออกมา คลื่นเสียงที่โถมเข้ามาก็ยิ่งเพิ่มความสั่นสะเทือนขึ้นไปอีกเสียงโหร้อง เสียงก่นด่าของผู้คน เสียงตะโกนลงเดิมพัน และยังมีเสียงวิพากษ์วิจารณ์ล้วนดังขึ้นไม่หยุดหย่อนอินเจ๋ออันยืนอยู่ริมเวที สีหน้ายังคงปั้นยากอยู่สายตาของเขาจ้องมองจั๋วซือหรานอย่างสงสัยระแวดระวังสองมือจั๋วซือหรานยังกดอยู่ที่หน้าอก เส้นผมหลังหัวรวบสูงเป็นช่อ กลางหลังสะพายดาบคู่อินเจ๋ออันจ้องมองนางอยู่ครู่หนึ่ง ในใจคิด ไม่ว่านางจะมีแผนร้ายอะไร ถึงอย่างไรก็มาถึงที่นี่แล้ว พอขี่หลังเสือแล้วมันลงยากก็คงต้องไปต่อยิ่งไปกว่านั้น ซางถิงเองก็ไม่ใช่พวกรับมือง่ายด้วยเสียงระฆังดังขึ้นทั้งสองคนขึ้นเวทีอีกครั้ง จั๋วซือหรานมองคู่มืออีกด้านของเวทีดวงตาสีน้ำเงินคู่นั้นของอีกฝ่าย ก็กระพริบปริบๆ มองนางการทดสอบยกที่สองเริ่มขึ้นซางถึงตอนนี้ไม่ได้ใช้เสือเขี้ยวดาบเมื่อครู่ต่อแล้วบนอัฒจันทร์คนดูมีแขกไม่น้อยไม่ค่อยเข้าใจ“เมื่อครู่ใช้เสือเขี้ยวดาบก็ไม่ใช่ว่าชนะมาได้หรือ? ทำไมไม่ใช้ต่อ?!”“นั่นสิ! เสื้อเขี้ยวดาบเมื่อ
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 708
การยั่วยุเช่นนี้ดูหยาบมาก แต่จั๋วซือหรานกระทั่งไม่คิดจะกลบเกลื่อนเลยสักนิด จนแทบจะเขียนคำว่าข้ากำลังยั่วเจ้าสี่คำนี้ไว้บนหน้าโต้งๆ เลยด้วยซ้ำสถานการณ์ตอนนี้ ถ้าจะบอกว่าอินเจ๋ออันขึ้นหลังเสือจนลงมายากแล้วก็ไม่ได้เกินเลยอะไรพอได้ยินคำพูดจั๋วซือหราน เขากัดฟันเอ่ยขึ้น “พูดจาใหญ่โตเหลือเกิน! ยกนี้เจ้ายังไม่ชนะเลย แล้วทำไมข้าจะต้องกลัวด้วย?!”อินเจ๋ออันพูดจบ ก็เคาะระฆังทันที ประกาศชัยชนะของซางถิงและให้ทุกคนเฝ้ารอยกที่สองตามหลักการแล้วระหว่างยก จะต้องมีแพทย์เข้ามารักษาบาดแผลให้แต่จั๋วซือหรานตนเองก็เป็นแพทย์ ทำให้แพทย์ที่เจี่ยงเทียนซิงจัดมาจึงยืนกลืนไม่เข้าคายไม่ออกอยู่ตรงนั้น“แม่...แม่นางจิ่ว”จั๋วซือหรานหันไปมองเขา “แพทย์หรือ?”“ใช่ ใช่แล้ว เจ้าสำนักให้ข้าเข้ามา...” แพทย์ยังไม่ทันพูดจบ ก็เห็นว่าแผลบนตัวจั๋วซือหรานเหล่านั้นสมานเสร็จเรียบร้อยแล้วจั๋วซือหรานเลิกคิ้ว เอ่ยว่า “เรื่องรักษาก็ไม่ต้องแล้วล่ะ เขายังมีอะไรจะมาบอกข้าอีกไหม?”“มี” แพทย์ถอนหายใจโล่ง เอ่ยต่อว่า “เจ้าสำนักให้ข้ามาบอกท่านว่า คนของตระกูลซางที่มา คือซางเชวี่ยคุณหนูสี่ที่ถูกคนในตระกูลให้ความสำคัญมากในปัจจุบันค
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 707
เสียงดังชิ้ง!สองดาบเก็บเข้าฝักเสียงนี้ก็ราวกับทำให้คนทุกคนในอัฒจันทร์คนดูได้สติกลับมาและได้เห็นหญิงสาวชุดแดงจัดระเบียบเสื้อผ้าบนตัว รอยขาดเหล่านั้นบนชุดแดง เผยให้เห็นผิวขาวนวลของนาง กับรอยแผลที่อยู่บนผิวนั้น...เพียงแต่ไม่รู้ว่าเข้าใจผิดหรือเปล่า หลังจากที่นางร่วงลงมาจากเวที บาดแผลบนตัวนางที่มาจากเสือเขี้ยวดาบนั้น เลือดหยุดไหลไปแล้ว ความรู้สึกบอบช้ำทั้งตัวก่อนหน้านี้ ตอนนี้ค่อยๆ สลายไปแล้วนางกระทั่งเดินมาตรงหน้าผู้ดูแลการตัดสินไกล่เกลี่ยอินเจ๋ออันที่อยู่ข้างๆเอ่ยขึ้นว่า “คนของเจ้าชนะแล้ว ยังไม่ประกาศอีกหรือ?”อิ๋นเจ๋ออันได้สติกลับมา เขาจ้องเขม็งที่จั๋วซือหราน ตระหนักขึ้นมาได้ถึงความผิดปกติแต่กลับพูดไม่ออกว่าตรงไหนที่ผิดปกติซางถิงชนะได้อย่างเป็นธรรมชาติ นางเองก็แพ้อย่างเป็นธรรมชาติ...แต่ยิ่งดูธรรมชาติเช่นนี้ ก็ยิ่งทำให้คนรู้สึกผิดปกติเพราะแพ้ชนะเดิมทีไม่ใช่เรื่องที่ให้คำใช้คำว่าเป็นธรรมชาติมาพรรณนาแล้วหญิงสาวคนนี้เดิมทีก็ฉลาดเป็นกรด ถ้าหากเขาสัมผัสได้ถึงความผิดปกติ เช่นนั้นก็จะต้องผิดปกติอย่างแน่นอนอินเจ๋ออันเงยขึ้นมองซางถิงบนเวทีผาดหนึ่งซางถิงถึงแม้จะสวมหน้า
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 706
ตอนที่มันกระโจนไปถึงขอบเวที จั๋วซือหรานกำลังหันหลังให้มัน ปลายเท้าเพิ่งจะแตะพื้นต้องรู้ด้วย ว่าคนคนเราตอนที่ค้างอยู่กลางอากาศ ในจังหวะนี้ หากคิดจะทำอะไรเพื่อเปลี่ยนทิศทางร่างกาย จะต้องมีจุดเป็นแรงส่งด้วยแต่ตำแหน่งนี้ จั๋วซือหรานไม่มีจุดแรงส่งอะไรแล้วดังนั้น ทุกคนจึงมองเห็นว่าพอเท้านางแตะพื้น เสือเขี้ยวดาบก็จะกระโจนไปถึง ก่อนหน้าที่นางจะกระโจนหลบ ก็สามารถพุ่งเข้าขย้ำนางได้แล้ว!สายตาคนทั้งหมดล้วนจ้องเขม็ง ราวกับว่าการเคลื่อนไหวทั้งหมดเปลี่ยนเป็นช้าลงสายตาทุกคนจับจ้องไม่วางตา ล้วนรอให้ฉากที่เลือดของนางซ่านกระเซ็นปรากฏขึ้นมา!แต่ทว่า สถานการณ์ที่ทำให้คนทั้งหมดคาดไม่ถึง กลับปรากฏขึ้นแล้ว!ปลายเท้าของจั๋วซือหรานพอแตะบนเวทีที่ทำจากหินต้องห้ามตอนนั้นเอง เสือเขี้ยวดาบก็กัดไปทางด้านหลังคอนาง จังหวะนั้น บนเวทีกลับนิ่งเงียบไม่มีเสียงกระทั่งมีคนกลั้นหายใจ!“ฉูด...!” มีเสียงเลือดสดสาดกระเซ็นดังขึ้นเลือดสดสีแดง ย้อมเข้าที่ข้างคอและคอเสื้อนาง...“นาง...” มีคนงึมงำขึ้นมา ในสายตามีสีหน้าไม่อยากเชื่อ“...แพ้แล้ว” มีคนเอ่ยขึ้น“แต่ว่า...”ถ้าไม่นับบาดแผลเหล่านั้นที่นางได้มาจากการห
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 705
ฝูซูไม่เข้าใจคำพูดของเจี่ยงเทียนซิง “เจ้าสำนัก...หมายความว่าอย่างไร?”“คุณหนูของเจ้าพอบาดเจ็บ เจ้าก็กระวนกระวายขึ้นมาเลยสินะ” เจี่ยงเทียนซิงเอ่ยขึ้น “เจ้าลืมแผนการคุณหนูของเจ้าไปแล้วหรือ?”“แผนของคุณหนู...” ฝูซูงึมงำขึ้นมาครึ่งคำ จู่ๆ ก็มีปฏิกิริยาขึ้นมาแผนของคุณหนูคือ ยกแรกคุณหนูจะแพ้ ยกที่สองชนะแบบหวุดหวิด และยกที่สามค่อยเอาชนะดังนั้นยกแรก นางจึงตั้งใจจะแพ้นางตอนนี้ทำตัวอ่อนแอ ก็เพื่อให้คนอื่นคิดว่านางไม่ไหว รู้สึกว่านางต้องแพ้แน่พอยิ่งเดิมพันทางนางน้อยลงแค่ไหน อัตราต่อรองของนางก็จะยิ่งสูงขึ้นเจี่ยงเทียนซิงเอ่ยต่อ “บนตัวนางล้วนมีแต่แผลถลอกทั้งนั้น ด้วยฝีมือพลังวิญญาณวิชาแพทย์ของนาง ถ้านางไม่จงใจคุมพลังตนเองไว้ แผลแค่นี้เพียงไม่นานก็สมานหายดีแล้ว”“เอ่อ...” ปฏิกิริยาของฝูซูเองก็เป็นเช่นนี้ กระทั่งความกังวลก็ยังแขวนเติ่งอยู่ตรงนั้นไม่มีที่ลง พอกังวลก็เหมือนจะเกินเหตุ แต่ถ้าไม่กังวลก็เหมือนไม่ซื่อสัตย์พอ“นั่นมันเสือเขี้ยวดาบเลยนะ สัตว์ประหลาดแบบนี้ สามารถหลบหนีแบบนี้ภายใต้การต่อสู้กับมัน อันที่จริงแค่นี้ก็พิสูจน์ได้แล้ว ว่านางเก่งกาจกว่าเสื้อเขี้ยวดาบเยอะเลย เจ้าไม่รู้สึ
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 704
“ใช่เลย แส้นี้ฟาดจนทำให้จั๋วจิ่วต้องมุ่งไปทางปากสัตว์ประหลาดของเขาเลยทีเดียว!”เมื่อครู่ คนทั้งหมดล้วนมองเห็น ซางถิงที่อยู่บนเวที พอเริ่มต้นก็ทำเอาจั๋วซือหรานประหลาดใจไปเลยทีเดียวพอฟาดแส้เข้ามา จั๋วซือหรานก็จำต้องหลบไปยังตำแหน่งที่แส้โจมตีไม่ถึงและซางถิงเองก็อัญเชิญสัตว์ประหลาดออกมาทันที ปรากฏตัวรอในทิศทางนั้นอยู่แล้วในสายตาของผู้ชม นั่นจึงเป็นการที่จั๋วซือหรานถูกซางถิงต้อนไปยังปากของสัตว์ประหลาดของตนเอง!แต่ไม่นานนัก ท่ามกลางสายตาของคนทั้งหมด หญิงสาวในสนาม ก็มีปฏิกิริยาขึ้นฉับพลันในจังหวะสะเก็ดไฟกระทั่งไม่มีใครมองเห็น ว่าสองดาบที่หลังนางปรากฏขึ้นมาเมื่อไร!แต่ก็ปรากฏขึ้นมาแล้ว ดาบยาวสองเล่มนั้น ถูกนางแบกไขว้ไว้ที่หลัง ตอนนี้ก็ล้วนทยอยกันออกจากฝัก ถูกนางกุมมั่นเอาไว้ในมือสัตว์ประหลาดที่ซางถิงเรียกออกมาคือเสือเขี้ยวดาบตัวหนึ่งสัตว์ประหลาดที่ดุดันเช่นนี้ แล้วยังเป็นพวกตระกูลแมว พอมาอยู่บนเวทีประลอง อันที่จริงก็ได้เปรียบพอควรเพราะไม่เพียงแต่ดุร้าย แต่ยังคล่องตัวอีกด้วย!ถ้าหากจะพูดว่าสัตว์ประหลาดนี้มีจุดบกพร่องอะไร จุดบกพร่องนั้นจะต้องเป็นเพราะความยอดเยี่ยมเกินไป ความยาก
