로그인공유
บทที่ 67
관련 챕터
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 68
"อ้าว" ซือหลี่ตันติ่งเหลือบมองเขาจากด้านข้างจากนั้นเขาได้ยินซือหลี่ฝายเทียนพูดติดอ่าง"นาง นางหน้าตาดี ดวงตา ดวงตาของนางสวยมาก"Alaซือหลี่ตันติ่งดูเหมือนจะหัวเราะและพูดว่า "เอาน่า"หลังจากพวกเขาออกไป ห้องโถงเงียบลงทันทีจั๋วซือหรานไม่คาดคิดว่า หน่วยสืบสวนพิเศษ ซึ่งดูจริงจังเกินไป เคร่งขรึม และมืดมน จะมีคนเช่นซือหลี่ฝายเทียนทั้ง ๆ ที่ชื่อของลัทธิฟังเผด็จการ ฝานเทียน(ฝานเทียนในภาษาจีนหมายถึง เผาท้องฟ้า)จริง ๆ แล้วเขาเป็นเด็กน่ารักที่พูดติดอ่าง...จั๋วซือหรานไม่รีบเดินไปข้างนอก นางเลยนั่งอยู่บนพื้นในห้องโถง เริ่มลองใช้พลังทางจิตวิญญาณของนางและพลังของการแพทย์สายวิเศษอีกครั้ง เพื่อรู้สึกการผสมผสานที่ลึกลับนางรู้สึกการคาถาที่ซับซ้อนที่อยู่บนพื้นของห้องโถงน่าจะช่วยกระตุ้นด้วยห้องโถงตันติ่งเงียบมาก ซึ่งเงียบกว่าที่อื่นมาก ดูเหมือนว่าไม่ต้องต้องกังวลใครเข้ามาอย่างกะทันหันจั๋วซือหรานไม่รู้เวลาผ่านไปนานเท่าไร นางรู้สึกว่าน่าจะเกือบหนึ่งชั่วยามพอดีเสียงฝีเท้าดังขึ้นจากนอกประตูของห้องโถงตันติ่ง เสียนั้นเข้ามาใกล้มากขึ้นเรื่อย ๆจั๋วซือหรานลืมตาขึ้นและเห็นซือหลี่ฝายเทียนที่สวมหน้า
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 69
“คิดให้ดีก่อนค่อยตอบ หากทำไม่ได้ก็อย่าตกลง” เสียงของซือหลี่ตันติ่งดังมาจากประตูเขาวางมือไว้ด้านหลังและยืนอย่างเงียบ ๆ ที่ประตู "เจ้าควรสังเกตว่า ชิ่งหมิงแตกต่างจากคนทั่วไป เขาฟังคำพูดที่เป็นขอไปทีหรือคำพูดที่มีพิธีรีตองไม่เป็น ดังนั้นหากเจ้าทำไม่ได้ก็อย่ารับปากเขา คิดให้ดีก่อนค่อยตอบ”จั๋วซือหรานได้ยินคำพูดนั้น นางมองไปที่ซือหลี่ฝายเทียน ลายบนหน้ากากของเขาดูเหมือนเปลวไฟสีดำที่แปลกมาก แต่ก็ไม่ได้ทำให้ผู้คนรู้สึกหวาดกลัวจั๋วซือหรานมองเขา พยักหน้าและพูดว่า "เจ้าค่ะ ข้ารับปาก หลังจากข้าจัดงานต่าง ๆ ให้เสร็จ ข้าจะมาเรียนกับใต้เท้า""ขอรับ" ซือหลี่ฝายเทียนกระโดดขึ้น ๆ ลง ในบริเวณนั้น แล้วรีบพูด "ถ้าอย่างนั้น เจ้ารีบเอาตราของเจ้าให้คนเหล่านั้นดูเลย"จั๋วซือหรานยิ้มและพูดว่า "เจ้าค่ะ"เมื่อนางเดินออกจาก ห้องโถงตันติ่ง นางเดินผ่านซือหลี่ตันติ่งพูดตามความจริง จั๋วซือหรานไม่เคยคาดคิดว่า คนที่มีนิสัยอย่างซือหลี่ตันติ่งจะชมนางต่อหน้าซือหลี่ฝายเทียนว่า หลอมอาวุะได้แน่ ๆดังนั้นเมื่อนางเดินผ่านซือหลี่ตันติ่ง นางก็อดไม่ได้ที่ต้องมองเขาจากด้านข้างซือหลี่ตันติ่งมองนางและเรียกนาง " จั๋วซือห
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 70
นั่นไม่ใช่ประเด็น ประเด็นคือ...ตราที่ห้อยอยู่บนเอวของนาง พลิ้วไหวเบา ๆ ตามรอยเท้าของนางตรานั้นมีขนาดประมาณครึ่งหนึ่งของฝ่ามือ เป็นรูปเตาหม้อเล่นแร่แปรธาตุ และเปล่งประกาย โดยมีชื่อของนางสลักอยู่บนนั้นมีเพียงผู้ผ่านการทดสอบแพทย์กลั่นยาเท่านั้น จึงสามารถรับตราตันติ่งได้เป็นตราตันติ่งประจำของแพทย์กลั่นยาตัวจริงไม่รู้ใครเป็นคนพูดก่อน “นาง...สอบผ่านจริง ๆ ด้วยหรือ”"เป็นไปได้อย่างไร..."ผู้คนที่เดิมจะหัวเราะเยาะนางต่างตกใจ แต่พวกเขามาที่นี่เพื่อดูความสนุกสนาน หากนางล้มเหลว พวกเขาจะถือว่ามันเป็นเรื่องตลกแต่คนบางคนไม่ได้มาที่นี่เพื่อดูความสนุกสนานเท่านั้นเหยียนชางยืนอยู่ในฝูงชน ใบหน้าของเขาซีดเผือดเขาได้ยินเสียงกระซิบรอบตัวเขาแล้ว ทำให้เขากลายเป็นหัวข้อสนทนา“คราวนี้นายท่านสามของตระกูลเหยียนเจอคนแข่งล่ะสิ”“เขาทำตัวเอง... ทั้ง ๆ ที่คุณหนูจั๋วจิ่วกำลังจะไปสอบใบอนุญาตแพทย์ย์ แต่เขาหาเรื่องนาง นางจึงตัดสินใจเช่นนี้ใช่ไหมล่ะ”“ จั๋วจิ่วคนนี้เโหดจริง ๆ นางสามารถทนต่อแรงกดดันมหาศาลได้จริง ๆ และเข้ามาสอบแพทย์กลั่นยาอย่างไม่ลังเล ไม่มีคนธรรมดาคนไหนหรอกที่กล้าหาญขนาดนี้”“ตอนนี้น
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 71
ยามที่จั๋วซือหรานสวมตราตันติ่ง เหยียนชางได้รับความอับอายตั้งแต่วินาทีที่นางเดินออกมาจากหน่วยสืบสวนพิเศษภายใต้สายตาของทุกคน จั๋วซือหรานทำท่าเชิญโดยเชิญเขาเข้าหน่วยสืบสวนพิเศษ มันจะน่าละอายยิ่งกว่านี้หากเขาไม่ไปเหยียนชางจ้องมองจั๋วซือหรานด้วยความเกลียดชัง เขาพูดอย่างดุเดือด "ข้าจะเข้าไปเดี๋ยวนี้ ข้าจะคอยดูเจ้าเล่นงานอะไร"เหยียนชางเดินไปที่ประตูของหน่วยสืบสวนพิเศษด้วยความโกรธหลังจากที่ทุกคนเห็นเขาเข้าไป ความสนใจก็ตกอยู่ที่จั๋วซือหรานอีกครั้งต้องยอมรับเลยว่า ช่วงนี้สาวคนนี้เป็นศูนย์กลางการสนทนาในเมืองหลวง ดูเหมือนว่าทุกหัวข้อจะวนเวียนอยู่กับนางอยู่เสมอทุกคนมองนาง แล้วก็ตระหนักว่า จั๋วซือหรานดูเหมือนนางยังไม่อยากไปจากที่นี่นางยืนอยู่ที่ประตูเหมือนพวกเขาจริง ๆ หรือมีคนอดไม่ได้ที่ต้องเข้ามาถามนางด้วยเสียงเบา ๆ "อ้าว แม่นางจั๋วจิ่ว ทำไมเจ้ายังอยู่ที่นี่ล่ะ"จั๋วซือหรานมองไปที่คนที่มา เขาคือฮั่วชิงหยวน บุตรชายคนที่ห้าของตระกูลฮั่ว ซึ่งเป็นหนึ่งในห้าตระกูลขุนนางรายใหญ่ในเมืองหลวง เขามีพรสวรรค์ที่ดีและค่อนข้างได้รับความเอ็นดูจากตระกูล ดังนั้นเขาจึงมีนิสัยที่ร่าเริงหน่อยลูกหลานข
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 72
แม้แต่ผู้อาวุโสใหญ่ก็รู้สึกว่า หากทำเช่นนี้ มักจะทำให้คนอื่นรู้สึกว่าตระกูลจั๋วได้รับผลประโยชน์แล้วแล้วถีบหัวส่ง ดังนั้นเขาจึงวางแผนที่จะประกาศว่า เนางแยกตัวออกจากสำนักงานใหญ่ของตระกูลโดยสมัครใจ เพื่อป้องกันไม่ให้ครอบครัวต้องอับอายเพราะความขุ่นเคืองส่วนตัวของนางด้วยวิธีนี้ ไม่เพียงแต่รักษาศักดิ์ศรีของตระกูล แถมยังได้รักษาศักดิ์ศรีของนางด้วยแต่ไม่มีใครคาดคิดว่า จู่ ๆ จะมีการสอบเพื่อเป็นแพทย์กลั่นยา คุณท่านจั๋วลิ่วจึงตัดสินใจด้วยตัวเองโดยคิดว่านางต้องสอบตก เมื่อสักครู่นี้ เขาประกาศต่อหน้าผู้คนมากมายว่า นางถูกไล่ออกจากสำนักงานใหญ่ของตระกูลผู้อาวุโสสามอยู่ข้าง ๆ ในเวลานั้น แต่ที่ตลอดผ่านมา ผู้อาวุโสสามมักจะสนิทกับเขาและไม่พอใจกับจั๋วซือหรานด้วย ดังนั้นผู้อาวุโสสามจึงไม่ห้ามเขาแต่เมื่อจั๋วซือหรานห้อยตราตันติ่งประจำของแพทย์กลั่นยาและเดินออกมา ใบหน้าและทัศนคติของผู้อาวุโสสามก็เปลี่ยนไปทันที'ก่อนหน้านี้เจ้าประกาศไล่กับทุกคนว่า จั๋วจิ่วถูกไล่ออกจากสำนักงานใหญ่ของตระกูลโดยไม่ได้ปรึกษากับทางตระกูล ในสถานการณ์นี้ ตระกูลกำลังตกอยู่ในสถานการณ์ที่ยากลำบาก หากเราอยากรักษานางไว้ ทางบ้านต้องเส
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 73
เหยียนชางดูเหมือนยังปกติอยู่ สีผิวแดงกว่าเดิม คางของเขายกขึ้นเล็กน้อย และดวงตาของเขาดูเหมือนจะมีความภาคภูมิใจเล็กน้อยซึ่งทำให้ทุกคนประหลาดใจแต่เนื่องจากฮั่วชิงหยวนยืนอยู่ข้างกายจั๋วซือหราน เขาจึงเป็นคนแรกที่เห็นสีหน้าของจั๋วซือหรานได้ในระยะใกล้มากเขาเห็น...อัจฉริยะที่หายากจากของตระกูลจั๋วมีใบหน้าอันงดงาม เดิมทีนางสีหน้าเย็นชาตลอด เมื่อนางเห็นเหยียนชางเดินออกจาก หน่วยสืบสวนพิเศษ ทันใดนั้นนาง...ยิ้ม ๆมันเป็นรอยยิ้มที่สังเกตได้ยาก ไม่ชัดเจน ร้อยยิ้มนั้นตกไปที่มุมตาและคิ้ว แวววาวในดวงตาที่สดใสอย่างที่คนอื่นพูดกัน ฮั่วชิงหยวนฉลาดมาก เขาตอบสนองอย่างรวดเร็ว ทันทีที่เขาเห็นรอยยิ้มที่ซ่อนอยู่ในสีหน้าของจั๋วซือหราน เขาก็ตระหนักว่า เรื่องมันไม่ได้ง่ายขนาดนั้นแต่คนอื่นไม่ได้สังเกตร้อนยิ้มนี้แม้แต่คนของตระกูลเหยียน ก่อนหน้านี้ พวกเขาพากันหน้าซีดอยู่เลยในขณะนี้ เมื่อพวกเขาเห็นเหยียนชางเดินออกมาอย่างปลอดภัย พวกเขาอดไม่ได้ที่ต้องถอนหายใจด้วยความโล่งอกเหยียนชางยืนอยู่ที่ประตูของหน่วยสืบสวนพิเศษ เขามองจั๋วซือหรานจากระยะไกล และเยาะเย้ยด้วยความเย่อหยิ่งเล็กน้อย“ จั๋วจิ่ว ข้ายังคิดอยู่ว
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 74
เส้นเลือดที่คอของเขาปูดขึ้น ดวงตาของเขาแดงก่ำ ตาขาวของเขาเต็มไปด้วยเส้นเลือด และดวงตาของเขาดูเหมือนจะหลุดออกมาจากเบ้าตาดูเหมือนเขาอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่เขาส่งเสียงไม่ได้ เขาส่งเสียงคำรามอย่างน่าสะพรึงกลัว แต่เขาพูดไม่ได้ตามอาการเช่นนี้ รูปร่างหน้าตานี้ค่อนข้างน่ากลัวโดยเฉพาะอย่างยิ่ง เมื่อก่อนเหยียนชางเคยเป็นหัวหน้าสถาบันแพทย์หลวง เป็นคนที่มีกิริยาสง่างามตลอดเวลา แต่ตอนนี้เขาอยู่บนพื้น คุกเข่าต่อหน้าจั๋วซือหราน ดิ้นรนทุรนทุรายมันน่าตกใจจริง ๆ ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ก็เงียบลงทันทีคนของตระกูลเหยียนรู้ตัวก่อน“อาสาม”“อาสาม เป็นอะไรขอรับ”คนของตระกูลเหยียนรวมตัวกันอยู่รอบ ๆเหยียนชาง ท้ายที่สุดแล้ว ตระกูลเหยียนเป็นครอบครัวแพทย์ และโดยพื้นฐานแล้วสมาชิกทุกคนในครอบครัวก็เก่งเรื่องการแพทย์ ในไม่ช้า พวกเขาก็เริ่มวินิจฉัยและรักษาเหยียนชางแต่ไม่นานพวกเขาก็พบว่า มันไม่ได้ประโยชน์!ไม่ว่าพวกเขาจะใช้วิธีรักษาแบบใด ยาแก้ปวดชนิดใด การฝังเข็มยาแก้ปวดชนิดใด ล้วนแก้ปัญหาไม่ได้อาการไม่ดีขึ้นเลยแม้แต่น้อยเหยียนชางยังคงเจ็บเหมือนเดิม เขาพยายามดิ้นรนด้วยความเจ็บปวดบนพื้นโดยสูญเสียหน้าท
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 75
หญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าของจั๋วซือหรานดูบริสุทธิ์และอ่อนโยน นางแต่งกายด้วยชุดสีขาวและดูสง่างาม อีกทั้งเป็นเพราะนางสวมชุดสีขาวบริสุทธิ์ ซึ่งทำให้นางดูสวยงามมาก และทำให้ตราแพทย์ที่ทำจากไม้ตะโกบนเอวของนางเด่นชัดยิ่งขึ้นแม่นางผู้นี้คือคุณหนูเจ็ดของตระกูลเหยียน เหยียนหยี่หลิงนางยืนอยู่ตรงข้ามกับจั๋วซือหราน คนหนึ่งสวมเสื้อสีแดง อีกคนหนึ่งสวมกระโปรงสีขาว ความแตกต่างนั้นชัดเจนมากเมื่อเผชิญหน้ากับสีหน้าที่น่าสงสารของเหยียนหยี่หลิง จั๋วซือหรานหรี่ตาลงเล็กน้อย นางมีท่าทีที่ไร้ระเบียบวินัย เมื่อคู่กับชุดสีแดง ทำให้นางดูมีเสน่ห์พิเศษ“ คุณหนูจั๋วจิ่วใช่ไหม” เหยียนหยี่หลิงเห็นจั๋วซือหรานไม่ตอบนาง ก็ขมวดคิ้วและเรียกนางอีกครั้งในที่สุดจั๋วซือหรานยิ้ม“คุณหนูเจ็ดเหยียน เจ้าไม่เป็นอะไรหรอกนะ”เหยียนหยี่หลิงไม่เข้าใจคำพูดนี้ นางขมวดคิ้ว "ข้าสบายดี คนที่เดือดร้อนตอนนี้คืออายามของข้า คุณหนูจั๋วจิ่ว หวังว่าเจ้าเอายาแก้พิษให้เราเดี๋ยวนี้ ครอบครัวของเราจะไม่หาเรื่องเจ้า”จั๋วซือหรานยืนตรงกอดอกและมองเหยียนหยี่หลิง นางรู้สึกตลก"เจ้าหมายถึง เหยียนชางเป็นเช่นนี้เพราะข้าวางยาพิษเขาหรือ"เหยียนหยี่หลิงขมวด
최신 챕터
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 1142
จั๋วซือหรานไม่มีเรื่องอื่นให้ทำ จึงเริ่มตั้งใจค้นคว้าหุ่นเชิดความมืดอย่างจริงจังแม้จะบอกว่าไม่เหมือนคืนนั้น ที่มีพลังวิญญาณความร้อนของใครบางคนคอยขับไล่ความเย็นเยือกให้แต่น่าจะเพราะคนนั้นก่อนหน้านี้คอยเฝ้านางอยู่ทั้งคืน จึงยังพอเหลือประสิทธิภาพอยู่บ้างบวกกับว่า หลังจากที่จั๋วซือหรานค้นคว้าหุ่นเชิดความมืดมานาน เริ่มจะพอคลำๆคุณสมบัติมันได้บ้างแล้วดังนั้น จั๋วซือหรานรูสึกว่า ตนเองน่าจะมีปัญหาไม่มากนักเพียงแต่ว่า นางนำตลับหุ่นเชิด...หรือก็คือที่คุณชายเยี่ยนทิ้งไว้ให้ ตลับหุ่นเชิดที่รื้อออกมาจากบนตัวผู้ดูแลชุยพอเปิดออก ตอนที่ปล่อยหุ่นเชิดความมืดที่ปิดผนึกอยู่ด้านในออกมาจั๋วซือหรานยังรู้สึกตกตะลึงอยู่"นายท่าน นี่มัน..." ราชาแมงมุมหน้าผีเองก็เห็นสถานการณ์นี้ รู้สึกประหลาดใจหน่อยๆจั๋วซือหรานมองหุ่นเชิดความมืดที่ออกมาจากในตลับหุ่นเชิดนี้ เป็นเหมือนกับหุ่นเชิดความที่ได้มาก่อนหน้าตัวนั้น ใส่หุ่นเชิดความมืดเอาไว้ตามหลักการแล้วจะต้องมีปราณหยินอยู่มหาศาล กระทั่งพลังเย็นเยือกยังส่งผลกระทบต่อตัวคนอีกด้วยแต่พอเปิดตลับหุ่นเชิดนี้แล้วปล่อยหุ่นเชิดความมืดออกมา กลับไม่มีกลิ่นอายพลังเย็
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 1141
"ได้ๆๆ กินไปๆๆ" จั๋วซือหรานเอ่ยขึ้นอย่างจนใจเทียบกับแมลงกู่ในหลุมฆ่าเหล่านี้ที่ไม่รู้ว่าจะหลอมเป็นนางพญากู่แบบไหน จั๋วซือหรานก็ยังเอ็นดูเจ้าก้อนเนื้อทั้งเจ็ดของตนเองมากกว่า ถึงอย่างไรก็มีความรู้สึกต่อกันนี่นะแม้จะบอกว่าสำหรับแมลงกู่ในหลุมฆ่าพวกนี้ จั๋วซือหรานอันที่จริงก็รู้สึกสนใจอยากจะเปิดกล่องสุ่มดูเหมือนกันแต่ก็ทนดูสภาพน้ำลายสออขงเจ้เาจ็ดตัวนี้ไม่ได้จริงๆความรู้สึกนี้เหมือนกำลังมองเด็กๆ บ้านตัวเองแอบจ้องอาหารในชามคนอื่นจนน้ำลายไหลอย่างไรอย่างนั้น...จั๋วซือหรานยังพูดไม่ทันขาดคำ เจ้าเจ็ดตัวนุ่มนิ่มหนุบหนับตรงหน้านางที่ดูอารมณ์ดีสุดๆ นี้ก็กางฟันแหลมคมของพวกมันเองออกมาในพริบตา ดูดุร้ายมากยื่นไหมกู่ที่คมกริบออกไปฉับพลัน!จั๋วซือหรานถอนใจ เดินไปอยู่ข้างๆ ไม่รบกวนการกินของพวกมันบัวเจ็ดดอกเจ็ดใบแกนกลางเทียนยังคงเบ่งบานได้ไม่เลว ยิ่งไปกว่านั้น ยังไม่เหมือนตอนที่อยู่ในป่าด้วย ที่ส่งผลกระทบกับพื้นที่ออกไปกว้างๆเพียงแค่แผ่ออกไปเป็นรัศมีประมาณบ้านหลังหนึ่งจากจุดที่มันอยู่เท่านั้น ที่มีหมอกพิษของป่าปกคลุมอยู่แมงมุมของนางล้อมอยู่รอบๆ ต้นไม้ต้นนี้ อยู่ในหมอกพิษของมัน ราวกับกลาย
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 1140
"ความเร็วนี้ยังพอไหว พยายามไปให้ถึงเขตเมืองอวิ๋นในช่วงค่ำให้ได้" จั๋วซือหรานเอ่ยกำชับ"รับทราบ" เหลียนเจินขานรับจั๋วซือหรานเหลือบมองเขาผาดหนึ่ง "พวกเจ้าเป็นอย่างไรบ้าง? ยังไหวไหม?"เหลียนเจินซาบซึ้งขึ้นในใจ รู้ว่านายท่านเป็นห่วงสุขภาพของพวกเขา ถึงอย่างไรก่อนหน้าที่จะถูกนางรับตัวมา พวกเขาก็เพิ่งจะผ่านการทรมานของเหอจื้อหย่วนไป"นายท่านวิชาแพทย์ยอดเยี่ยม ใช้ยาได้ราวกับเทพ พวกข้าน้อยฟื้นฟูได้ระดับหนึ่งแล้ว นายท่านวางใจได้เลย พวกข้าน้อยจะไม่ทำให้งานของนายท่านล่าช้าแน่" เหลียนเจินเอ่ยขึ้นเสียงขรึมเขาเองก็รู้สาเหตุและเหตุผลการเดินทางครั้งนี้ของนายท่านจากเจิ้นเจียงแล้ว เข้าใจความรู้สึกของนายท่านดีจั๋วซือหรานพยักหน้า "อืม ถ้าอย่างนั้นก็ดี"สายตานางเหลือบมองไปด้านหลัง เอ่ยกับเหลียนเจินว่า "ท้ายสุดแล้ว พวกเจ้าก็เป็นคนของข้า แล้วข้าเองก็ดีกับคนของข้ามาโดยตลอด ดังนั้นถ้าหากพวกเจ้ามีตรงไหนไม่ค่อยดี ก็ไม่ต้องเอาแต่ทนไว้"จั๋วซือหรานยิ้มๆ "รีบขึ้นรถม้าไปพักผ่อนซะ แล้วให้เจ้าพวกบนรถม้านั่นลงมาวิ่งตามรถก็พอ"บนใบหน้าเคร่งขรึมของเหลียนเจิน ผ่อนคลายลงมาเพราะคำนี้ของนายท่าน เผยรอยยิ้มออกมา"รู
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 1139
มนุษย์กู่ แค่ฟังจากชื่อ ก็น่าจะไม่ใช่ตัวเลือกอะไรที่น่ายอมรับแล้วแต่มนุษย์เราก็เป็นแบบนี้ มักจะถูกครอบงำได้ง่ายจากปรากฏการณ์รื้อหน้าต่างแม้ว่ามนุษย์กู่จะไม่ใช่ตัวเลือกที่ดีมาก แต่ขณะเผชิญหน้าความตาย ก็เหมือนจะเปลี่ยนเป็นอะไรที่ไม่ได้ยอมรับยากขนาดนั้นแล้วผู้จัดการพยักหน้าแทบไม่ทัน รีบร้อนตอบว่า "มนุษย์กู่! ข้ายอมกลายเป็มนุษย์กู่ของท่าน!"เมืองหยางถึงอย่างไรก็เป็นเมืองที่อยู่ใกล้พรมแดนใต้ ดังนั้นจึงค่อนข้างเข้าใจต่อพิษกู่ดังนั้นจึงเข้าใจคร่าวๆ แม้พิษกู่จะรุนแรงมาก แต่ปรมาจารย์กู่ถ้าหากใส่กู่เข้าไปในมนุษย์กู่ที่ตนเองเลี้ยง ก็จะไม่ทำให้ตายไปอย่งแท้จริง ดังนั้นภายใต้สถานการณ์ปกติ จะต้องเจ็บตัวบ้าง แต่ก็ไม่ถึงชีวิตปันอวิ๋นเดิมทีก็อารมณ์ไม่ดีอยู่แล้ว มองออกได้ไม่ยากแต่หลังจากที่ผู้จัดการพยักหน้าหงึกหงัก อารมณ์เขาก็เหมือนจะผ่อนคลายลงมาพอควรผู้จัดการเห็นตราประทับกู่ในมือเขา ปรทับลงมาบนตัวตนเองแม้ใจจะหวาดกลัว แต่ก็ไม่กล้าขยับตัวซี้ซั้วรู้สึกแค่ว่าที่หลังคอเหมือนถูกอะไรบางอย่างเล็กๆ แทงเข้ามา ไม่ได้เจ็บปวดอะไรนัก"เอาล่ะ ตัวข้ายังมีเรื่องต้องไปทำ เท่านี้ก่อนแล้วกัน" ปันอวิ๋นเอ
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 1138
เสียงของเขาดูไม่ได้ใส่ใจนัก "โอ้ ล้มเหลวไปแล้ว""เจ้าขยะ" ในน้ำเสียงอีกด้านมีความรู้สึกที่เหนือกว่าอย่างเห็นได้ชัด "เจ้าเฟิงเหยียนนั่นอย่างน้อยก็ยังรู้จักให้ความร่วมมือลบความทรงจำทิ้ง แต่เจ้า แค่ให้ไปปล้นก็ยังไม่สำเร็จ เจ้ามันขยะกว่าเขาเสียอีก"ปันอวิ๋นพอได้ยิน มุมปากยังคงเป็นเส้นโค้งที่ดูประชดประชัน ในดวงตาไม่มีความอบอุ่นใดอยู่อีกด้านไม่รอเขาตอบ เอ่ยต่อมาว่า "ดังนั้นตอนแรกพวกเราถึงให้หลงเฉินเลือกเฟิงเหยียนไม่เลือกเจ้าไงล่ะ ดูท่าจะไม่ได้เลือกผิด"เส้นโค้งประชดประชันเหล่านั้นของมุมปากปันอวิ๋นลดลงมา ความอบอุ่นในดวงตาเย็นเยียบไปแล้วอย่างสิ้นเชิงเพียงแต่น้ำเสียงฟังแล้วยังดูนิ่งไม่มีความผันผวนใด ราวกับไม่มีอารมณ์ใดๆ อยู่"แต่ตอนนี้พวกเจ้าก็ยังต้องให้ข้ามาจัดการความยุ่งยากของเฟิงเหยียน" ปันอวิ๋นเอ่ยขึ้นเสียงเรียบ"แล้วเจ้าจัดการแล้วหรือยัง? ให้เจ้าไปปล้นมาก็ยังทำไม่ได้" เสียงจากอีกด้านหัวเราะเย็นชาขึ้นมาแต่ปันอวิ๋นก็หัวเราะขึ้นเบาๆ ดูนิ่งมาก "ข้าเป็นพวกเมตตาต่อสตรีนะ เรื่องปล้นอะไรไม่ถนัดหรอก แต่ยังพอเปลี่ยนวิธีแก้ไขความยุ่งยากได้""เจ้ายังมีวิธีอะไรอีก? อย่าคิดว่าตัวเองฉลาดนักเล
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 1137
ผู้จัดการโรงเตี๊ยม เกือบร้องจะร้องแหลมขึ้นมาอย่างอดไม่อยู่ แต่ยังดีที่ทนเอาไว้ อย่างน้อยก็ไม่เหมือนผู้เฒ่าเหอที่ร้องเป็นไก่เมื่อวานนี้"เจ้า เจ้า..."เดิมทียังคิดจะถามว่าเป็นใคร แต่ผู้จัดการก็มองออกทันที หนึ่งในผู้ชายป่าเถื่อนที่จั๋วซือหรานผู้หญิงตัวซวยคนนั้นพากลับมาจากที่ผู้จัดการโรงเตี๊ยมเห็น ที่ผู้หญิงตัวซวยคนนั้นพามาล้วนเป็นผู้ชายป่าเถื่อนทั้งสิ้นหลักๆ คือนางเองไม่ได้พาผู้หญิงกลับมา ไม่ว่าจะเชลยหรือว่าอะไรก็ตาม...ไม่ว่าจะใครก็ล้วนเป็นผู้ชายทั้งสิ้นแต่นอกจากเชลยเหล่านั้น คนที่นางพากลับมาสองคน ไม่ว่าจะใคร ดูแล้วก็อันตรายไม่แพ้กันผู้จัดการยังคิดว่าพวกเขาจะไปพร้อมกันเสียอีก!ทำไม! ทำไมยังเหลือทิ้งไว้อีกล่ะ?!"เจ้า...ทำไมถึงไม่ได้ไปกับนาง..." ผู้จัดการพูดจาตะกุกตะกักไปหมดแล้ว ถอยหลังออกมาก้าวหนึ่งด้วยสัญชาตญาณ เพราะรู้สึกว่าผู้ชายตรงหน้าคนนี้ แม้จะหน้าตาหล่อเหลา แต่ก็ดูชั่วร้ายมากแค่เหลือบมองก็รู้สึกอันตรายแล้วแต่ว่าอีกฝ่ายกลับไม่ให้โอกาสเขาได้ถอยหนีคิ้วยาวเขาเลิกขึ้นเล็กน้อย "ดูท่า นางจะเป็นตัวซวยคนนั้นจากปากของเจ้าสินะ?"ผู้จัดการไม่กล้าพูด แต่พริบตาต่อมา มือก็ถูกออกแ
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 1136
เจิ้นเจียงไม่ค่อยเข้าใจคามหมายลึกๆ ของคำพูดนี้เพียงแต่ดูแล้ว นายท่านเองก็เหมือนไม่คิดจะไปตามหาคุณชายเหยี่ยนด้วย"ให้ข้าน้อยไปตามหาคุณชายเยี่ยนไหมขอรับ?" เจิ้นเจียงถามจั๋วซือหรานส่ายหัว "ไม่ต้องแล้ว ข้าเสียเวลาที่นี่อีกไม่ได้แล้ว ข้ายังมีเรื่องสำคัญต้องไปจัดการอีก"เจิ้นเจียงเองก็เข้าใจ เรื่องของคุณชายน้อยจั๋วหวาย เป็นเรื่องสำคัญในตอนนี้ของนายท่านยิ่งไปกว่านั้นพอดูแล้ว อารมณ์ของนายท่านก็เหมือนจะปรับเรียบร้อยแล้วด้วยกระทั่งอารมณ์ที่ได้รับผลกระทบก่อนหน้านี้ เหมือนจะสภาพหดหู่เล็กๆ ก็ยังกลับมาเป็นปกติแล้วเจิ้นเจียงรีบตามนางไป จากนั้นก็ได้ยินนางเหมือนจะงึมงำกับตนเองแว่วมาตามสายลม"ยิ่งไปกว่านั้นใครจะูร้ว่าเขาไปแล้วจริงหรือเปล่า ไม่แน่อาจจะหลบอยู่ใกล้ๆ แอบฟังก็ได้..."จั๋วซือหรานให้เจิ้นเจียงไปจัดการรถรางวัล เตรียมตัวออกเดินทางเดิมทียังกังวลว่ารถจะไม่พอใส่ ถึงตอนนั้นคงต้องพิจารณาเรื่องซื้อรถม้า หรือไม่ก็ให้สำนักเมฆาวารีพวกนี้วิ่งตามรถม้าเอา...ผลคือตระกูลเหอก็ส่งรถม้าเข้ามา เรียกได้ว่าพอง่วงหนอนหมอนก็หนุนเข้ามาพอดีคนสำนักเมฆาวารีที่เป็นเชลยจากด่านกระดูกแพะก่อนหน้นี้ สภาพจิ
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 1135
"นายท่าน?" เจิ้นเจียงเห็นจั๋วซือหรานยืนอยู่แถวบ่อน้ำ เหมือนจะไม่ขยับตัวมาพักหนึ่ง จึงหันหน้ามองไปทางนางอย่างสงสัย"มีอะไรหรือ?" เจิ้นเจียงเดินขึ้นเข้ามา และเห็นสายตาตกตะลึงหน่อยๆ ของนายท่าน เอ่ยถามเสียงต่ำว่า "มีอะไรผิดปกติหรือขอรับ?"จั๋วซือหรานจึงเก็บสายตากลับ "ไม่มีอะไร ไปเถอะ ห้องเขาอยู่ที่ไหน?""โอ้! ตามข้ามาเลย" เจิ้นเจียงนำทางจั๋วซือหรานต่อไปทางห้องแขกเพียงแต่ว่า เขาไม่รู้ว่าเข้าใจผิดหรือเปล่า รู้สึกเหมือนการก้าวเดินของนายท่าน เทียบกับความเอ้อระเหยไม่รีบร้อนก่อนหน้านี้ ดูเหมือนจะรีบเร่งขึ้นมาพอควร!ไม่นานนัก เจิ้นเจียงก็นำมาถึงประตูห้องแขก"ที่นี่ขอรับ" เจิ้นเจียงกดเสียงต่ำ บอกกับจั๋วซือหรานว่า "แต่ว่า นายท่าน ตอนนี้มันจะเช้าไปหน่อยไหม? ถ้าคุณชายเหยี่ยนยังพักผ่อนอยู่ล่ะ..."จั๋วซือหรานได้ยินคำนี้ ก็เหมือนไม่ได้ยิน ยกมือขึ้นเคาะประตู"ตึงๆๆ..."ในประตูไม่มีปฏิกิริยาการเคลื่อนไหวใดเจิ้นเจียงเอ่ยขึ้นข้างๆ "คุณชายเหยี่ยนน่าจะยังไม่ตื่น นายท่าน ถ้างั้น..."เสียงเขายังไม่ทันขาด ก็เห็นนายท่านขมวดคิ้ว จากนั้นสองมือก็ค่อยๆ ดันเปิดตรงหน้าเจิ้นเจียงรู้สึกว่า เหมือนมีพลังอบอุ
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 1134
จั๋วซือหรานรับรายชื่อของขวัญมา กวาดตามองผาดหนึ่ง คิ้วเลิกขึ้นเบาๆ "จวนตระกูลเหอส่งมาหรือ?""ขอรับ ส่งมาแต่เช้าตรูเลย น่าจะเตรียมไว้เมื่อคืนนี้" เจิ้นเจียงเอ่ยขึ้นจั๋วซือหรานดีดรายการของขวัญในมือเบาๆ มุมปากยกขึ้นเป็นรอยยิ้ม "ดูท่าเหอจื้อหย่วนจะกลัวจริงๆ ซะแล้ว"เมื่อคืนนี้ก่อนที่นางจะออกมาบอกกับเหอจื้อหย่วนเรื่องที่นางจะสะสางหนี้ ดูท่าจะทำเขาผวาไปแล้วฟ้ายังไม่สาง ก็ส่งกองนี้เข้ามา"ต้อง ต้องรับไว้ไหม?" เจิ้นเจียงดูจะระแวดระวัง "จะมีตุกติกอะไรหรือเปล่า?""จะมีอะไรตุกติกได้อีก" จั๋วซือหรานยิ้มๆ "ยังมองไม่ออกอีกหรือ?""มองอะไร...ไม่ออกหรือขอรับ?" เจิ้นเจียงไม่เข้าใจจั๋วซือหรานเอ่ยขึ้น "เขากำลังขับไล่สิ่งอัปมงคลนี่ ให้ข้ามาเยอะขนาดนี้ คงอยากให้ข้ารีบไปเต็มแก่แล้ว..."เจิ้นเจียงได้ยินคำนี้ แม้จะรู้สึกดู...ยังไงๆ อยู่ แต่ก็...เหมาะควรดีจั๋วซือหรานเดิมทียังไม่ได้นอนมาคืนหนึ่ง แม้คุณสมบัติร่างกายจะแข็งแกร่ง ด้านสุขภาพไม่มีอาการเหนื่อยล้า แต่ในด้านจิตใจก็มีอาการเหนื่อยล้าเล็กๆตอนนี้ก็ดูจะมีแรงขึ้นหน่อย ถือรายการของขวัญมือไพล่หลังเดินไปยังรถของขวัญด้านนอกเพื่อตรวจสอบ ดูแล้วจิตใจจะ
