บทที่ 473

จ้านหลูไม่ทราบต้องตอบอย่างไรดีเมื่อได้ยินคำพูดนี้

เขาตอบอย่างไรดี

เขาคิดอยู่พักหนึ่งแล้วพูดอย่างจริงจังว่า "อย่างไรก็ตาม ข้าไม่คิดว่าท่านจะไร้ศีลธรรมเหมือนเขา"

เฟิงเหยียนกระซิบ "ข้าก็เคยคิดอย่างนั้น แต่บางครั้งข้าก็สงสัยว่าจะมีสักวันหนึ่งไหมที่ข้าไม่มั่นใจและควบคุมทุกอย่างไม่ได้หรือไม่..."

เขาหยุดชั่วครู่ก่อนจะพูดต่อ "ท้ายที่สุดแล้ว ผู้คนสามารถทนต่อความมืดได้ชั่วคราว แต่ความมืดถาวร การลงโทษด้วยที่ต้องอยู่ภายใต้ความมืดชั่วนิรันดร์ และความเจ็บปวดจากการเผาร่างกายตลอดเวลา..."

“ข้าทนชั่วได้ครู่หนึ่ง แต่ตลอดชีวิต...แม้แต่ข้าเองก็ไม่มั่นใจข้าทำได้หรือไม่” จริง ๆ แล้ว เฟิงเหยียนไม่ค่อยคิดเรื่องนี้

แต่เมื่อครู่นี้ เฟิงยวี่พูดเช่นนั้นอย่างบ้าคลั่ง ดูเหมือนช่วยงัดความคิดที่ถูกซ่อนอยู่ในที่ลึก ๆ ของสมองของเฟิงเหยียนออกมาในทันที

ทำเองได้จริงหรือ เขาจะไม่เหมือนเฟิงยวี่ได้จริง ๆ หรือ

แต่ผู้คนมักจะ...กลายเป็นผู้คนที่ตัวเองไม่ชอบมากที่สุดไม่ใช่หรือ เขามีความมั่นใจว่าตัวเองไม่เหมือนพ่อของเขาด้วยเหตุใดล่ะ

เฟิงยวี่อาจคิดว่าเขาเป็นบุตรแห่งโชคชะตาตั้งแต่แรกแล้ว และเขาอาจคิดว่าเขาสามารถเปลี่ยนชะตากร