เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 475
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 476
ไม่รู้ว่ามันเป็นภาพลวงตาหรือเปล่า ก่อนหน้านี้ พวกเขารู้สึกร่างอันสูงที่ผิดปกติและเอาชนะยากเหมือนจะ... เล็กลงกว่าเดิมด้วยซ้ำในขณะที่มือของจั๋วซือหรานยังเหลือเข็มยาวอยู่หนึ่งเข็มลฺหวี่เหลียงและผู้คุมส่วนตัวต่างเห็นร่างที่น่ากลัวและวูบวาบของผู้หญิงคนนั้นหยุดเคลื่อนไหวที่เฉียบแหลมและอันแหลมคมของนางอย่างกะทันหันทันใดนั้นนางก็หันมามองพวกเขาซึ่งทำให้พวกเขารู้สึก...ไปทั้งตัวพวกเขารู้สึกเหมือนเป็นเพียงการมองเบา ๆ แต่ทำให้พวกเขารู้สึก... ราวกับว่ามันน่าหวาดกลัวกว่าการถูกจ้องมองปกติของแม่ทัพ"ท่าน..." ลฺหวี่เหลียงพูดอย่างระมัดระวัง "มีคำสั่งอันใดหรือ"“พวกเจ้ามารับไว้หน่อย” ทุกคนได้ยินเสียงที่ชัดเจน เสียงนั้นสงบและไม่มีความรู้สึกใด ๆ อยู่ในเสียงนั้น“อ้าว ขอรับ” ลฺหวี่เหลียงรีบพาฝูงผู้รับใช้ใกล้ชิดเดินเข้าไปในความเป็นจริง ก่อนหน้านี้พวกเขาไม่กล้าเข้าใกล้แม่ทัพ พวกเขาคิดแค่ว่าจะใช้เชือกและโซ่จากระยะไกลมากที่สุด เพื่อหยุดยั้งไม่ให้แม่ทัพสร้างความหายนะต่อเพราะตอนแรก ๆ เมื่อพวกเขาพยายามเข้าไปใกล้ ต่างถูกแม่ทัพทำร้ายตัว และพวกเขาต่างได้รับบาดเจ็บ จนกระทั่งพวกเขากลัวแต่ตอนนี้พวกเขาอ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-29ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 477
ร้อยโทลฺหวี่เหลียงและเหล่าทหารส่วนตัวต่างเห็นว่าดวงตาของแม่ทัพไม่คลั่งไคล้เหมือนเมื่อก่อนอีกต่อไปจะเห็นได้ว่าเขาได้สติกลับมาแล้วพวกเขาไม่เคยคิดว่าแม่ทัพจะฟื้นคืนสติได้ พวกเขาทั้งหมดตื่นเต้นเล็กน้อยอยู่ครู่หนึ่ง และยามสองคนถึงกับซึ้งใจจนตาแดง"แม่ทัพ"“ท่านแม่ทัพ ท่านหายดีแล้ว ช่างดีใจเหลือเกิน”ฉีฮ่าวหายใจเข้าลึก ๆ สองสามครั้งแล้วจ้องมองที่จั๋วซือหราน“ แม่นางจั๋วจิ่ว ” เสียงของฉีฮ่าวดูแหบแห้ง ดูเหมือนว่าสำหรับเขา เขาพูดได้ยากมาก เหมือนเขาต้องใช้แรงอย่างมาก เมื่อเขาต้องออกเสียงทุกพยางค์แต่เขายังคงขอร้อง "ขอเจ้า ฆ่าข้าเถิด"“ท่านแม่ทัพ อย่านะ” ลฺหวี่เหลียงรีบพูด ดวงตาของเขาเปลี่ยนเป็นสีแดงยามที่มีตาสีแดงในก่อนนี้ก็คุกเข่าลงต่อหน้าจั๋วซือหราน " คุณหนูจิ่ว ท่านมีทักษะทางการแพทย์ที่ดีเยี่ยม ช่วยท่านแม่ทัพด้วยขอรับ"“อย่า...พาลหาเรื่อง” ฉีฮ่าวดุ “อาการของข้า...ข้ารู้ดี”ดวงตาของฉีฮ่าวแดงก่ำ และส่วนตาขาวที่มีเส้นเลือดดูเป็นสีเขียวดำ และดูเหมือนว่ามีของอะไรบางอย่างคลานอยู่ข้างใน“การป้องกันเมือง...มีความสำคัญมาก หากหน่วยป้องกันเมืองอยู่ในความวุ่นวาย...เมืองหลวงจะอยู่ในความวุ่น
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-29ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 478
ไม่ว่าเขาจะมองอย่างไร เขาก็รู้สึกว่าแย่แล้ว เขารอดไม่ได้แล้วฉีฮ่าวเห็นเขาทำร้ายลูกน้องที่เคารพและรักเขาด้วยวิธีใด เขารู้สึกสิ้นหวัง เขาไม่ได้คิดอะไรมาก เขาแค่ขอให้ใครสักคนมาหยุดเขาสิ่งที่เขาต้องการก็แค่มีคนมาฆ่าเขาเขาแค่อยากให้ตายเร็ว ๆแต่ไม่เลย เนื่องจากเขาเป็นแม่ทัพ จึงไม่มีใครมีปัญญาฆ่าเขา และไม่มีใครกล้าฆ่าเขา ตราบใดที่ลฺหวี่เหลียงและคนอื่น ๆ ยังคงหายใจอยู่ พวกเขาจะไม่ยอมให้ใครทำเช่นนี้โชคดีที่คุณหนูจั๋วจิ่ว ผู้ซึ่งไม่เคยทำตามสามัญสำนึกมาก่อนปรากฏตัวขึ้นจั๋วซือหรานพูดเบา ๆ “ ระบบเส้นลมปราณของท่านเต็มไปด้วยไหมกู่ หากไม่มีใครรักษาเจ้า ท่านต้องตายแน่ ๆ อาคมหนอนพิษกู่นี้ร้ายแรงเหลือเกิน ไม่นานมานี้ ตระกูลเฟิงมีสี่คนเสียชีวิต”เมื่อได้ยินคำพูดนี้ ลฺหวี่เหลียงและผู้คุมก็รู้สึกกังวลเล็กน้อย "แล้ว...นั่น..."พวกเขามองไปที่จั๋วซือหรานด้วยความคาดหวังจากนั้นพวกเขาเห็นนางค่อย ๆ เม้มริมฝีปากของนางขึ้น นางยิ้มและเลิกคิ้วแล้วพูดว่า "ท่านโชคดี ในที่สุดข้าก็พบวิธีรักษาจากศพทั้งสี่คนนั้นแล้ว""จริง...จริงหรือ" ลฺหวี่เหลียงและผู้คุมรู้สึกสะเทือนใจมากจนแทบจะน้ำตาไหล "ตราบใดที่แม่นางจิ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-29ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 479
แม้ว่าลฺหวี่เหลียงและองครักษ์ของเขาจะรู้สึกว่าแม่ทัพน่าสงสารมาก แต่พวกเขาก็อดไม่ได้ที่อยากหัวเราะฉีฮ่าวพยายามอย่างหนักเพื่อกลั้นเสียงกรีดร้องของเขา เขาเกือบกัดปากของเขาจนเลือดไหลอย่างน้อยเขาก็อดไว้และไม่ตะโกนได้ เขารู้สึกได้ว่ามีบางอย่างกำลังค่อย ๆ ถูกดึงออกจากระบบเส้นลมปราณในร่างกายของเขาเพราะก่อนหน้านี้ เขาเคยสัมผัสได้ถึงไหมกู่ที่หนอนพิษกู่อันน่ากลัวและแน่นหนารวมตัวในระบบเส้นลมปราณของเขามาก่อนดังนั้นฉีฮ่าวจึงทราบว่ามีอะไรถูกพรากออกจากร่างกายของเขาในขณะนี้ แต่ความเจ็บปวดประเภทนี้มีความเจ็บปวดอย่างมาก ราวกับว่าเส้นลมปราณทุกเส้นที่กำลังถูกพรากไปนั้นเป็นระบบเส้นลมปราณของเขาเองมันไม่มีอะไรมากไปกว่าความเจ็บปวดชนิดนี้แล้วเมื่อการรักษาสิ้นสุดลง ฉีฮ่าวก็หมดแรงเล็กน้อย แต่เส้นเอ็นสีเขียวดำที่อยู่บนเส้นเอ็นที่โป่งเหล่านั้นก็หายไปสีหน้าเขาบอกได้ว่า ตอนนี้เขาปลอดภัยแล้วจั๋วซือหรานยัดยาเม็ดเข้าไปในปากของเขาชี่ห่าวตกตะลึง "นี่คือ... น้ำเม็ดหรือ""ใช่แล้ว" จั๋วซือหรานไม่สนใจยานั้น "โดยมีท่านเป็นผู้สั่งการ หน่วยพิทักษ์ไม่น่าจะเกิดปัญหาใหญ่ ข้าต้องไปที่อื่นต่อ ดังนั้นบางคนอาจกลายเป็
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-29ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 480
"ท่านแม่ทัพ..."ลฺหวี่เหลียงถาม "ท่าน... สบายดีไหม"ฉีฮ่าวมองไปที่พวกเขา จากนั้นเขามองไปที่ขวดในมือของเขา "นี่...นี่คือยาเม็ดชั้นสี่"ดวงตาของหลาย ๆ คนแทบจะหลุดออกจากขอบตาอะไรนะ ยาเม็ดชั้นสี่หรือ“ไม่น่าแปลกใจ...ไม่น่าแปลกใจเลยเมื่อครู่นี้ แม่นางจั๋วจิ่วบอกว่าให้จินจ้าวมีชีวิตไว้ก่อน แม่นางพูดง่ายมาก”“ข้ายังคิดว่านางไม่รู้จินจ้าวได้รับบาดเจ็บสาหัสแค่ไหน ดังนั้นนางจึงพูดเช่นนั้น…”เสียงของลฺหวี่เหลียงยังสั่นเล็กน้อย "แม่นางพูดแบบขอไปทีได้อย่างไร… ดูเหมือนแม่นางแค่รู้สึกว่า จินจ้าวมีชีวิตถึงตอนนี้ กินยาเม็ดนี้ไปหนึ่งเม็ด เขาคงไม่ตายง่าย ๆ หรอก"ฉีฮ่าวรีบพูดว่า "รีบพาจินจ้าวมาที่นี่ คนอื่น ๆ รีบส่งคำสั่งของข้า ตามที่แม่นางจิ่วเพิ่งสั่งในเมื่อครู่นี้ คนที่ถูกข้าทำร้ายในเมื่อครู่นี้ และผู้ที่ได้รับบาดเจ็บเพราะข้าและกลายเป็นอาการเหมือนข้า แล้วทำร้ายคนอื่นด้วย”“สรุปก็คือ ควบคุมผู้บาดเจ็บก่อนและไม่ให้ก่อความวุ่นวาย แม่นางจั๋วจิ่วสามารถรักษาข้าได้ ดังนั้นนางต้องรักษาพวกเขาเช่นกัน”จั๋วซือหรานออกจากหน่วยป้องกันเมืองแล้วหน่วยป้องกันเมืองตั้งอยู่ชานเมืองหลวง หน่วยนี้ล้อมรอบด้วยป่าเธ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-29ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 481
“ไร้สาระ” เฟิงเหยียนขมวดคิ้วและพูดด้วยน้ำเสียงทุ้ม“เชอะ” จั๋วซือหรานเบะลิ้นแล้วกระซิบ “ไม่ให้คนอื่นพูดความจริงเลย…”เฟิงเหยียนหันไปมองนางและขมวดคิ้ว ก่อนที่เฟิงเหยียน จะพูด จั๋วซือหรานกล่าวว่า "เอาล่ะ ท่านอ๋องไม่อ่อนแอเลย เขาแข็งแรงมากเลย"เห็นได้ชัดว่านางปฏิเสธคำพูดที่นางพูดว่าเขาอ่อนแอในก่อนหน้านี้ แต่เฟิงเหยียนรู้สึกอธิบายไม่ถูกว่า... คำพูดของนางฟังดูไม่เหมือนการปฏิเสธเลย แต่เหมือนกับว่านางกำลังยืนยันคำพูดในก่อนหน้านี้ของนางมากกว่าใช่ ๆ เจ้าเป็นคนอ่อนแอ ดังนั้นเจ้ามีสิทธิ์พูดเฟิงเหยียนเป็นคนเงียบ ๆ มาโดยตลอดและไม่ถนัดเถียงคน ดังนั้นเมื่อเขาได้ยินคำพูดของนาง เขาก็ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรจริง ๆเขาทำได้แค่ขมวดคิ้วเมื่อคิดถึงการกระทำในก่อนหน้านี้ของนาง "ไร้สาระ เจ้าบุกเข้าเข้าไปในหน่วยป้องกันเมืองโดยลำพัง หากพวกเขาคิดว่าเจ้าเป็นศัตรูที่บุกเข้าไปในค่ายทหารโดยไม่ได้รับอนุญาต พวกเขาจับเจ้าไว้ เจ้าจะทำอย่างไรดี"เฟิงเหยียนพูดเช่นนี้ เพราะเขาอยากให้นางเข้าใจถึงความประมาทเลินเล่อในก่อนหน้านี้ของนางแต่หลังจากจั๋วซือหรานได้ยินคำพูดของชายผู้นี้ นางเงยหน้าขึ้นและหันศีรษะกลับไปมองเขา นางพูด
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-29ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 482
“เมื่อของที่เจ้าไม่ได้ขาดอาจเป็นของที่คนอื่นขอ เจ้าอาจไม่ได้เห็นความกตัญญูของอีกฝ่าย แต่เห็นความโลภ” เฟิงเหยียนกล่าวสิ่งที่เขาพูดนั้นเป็นเรื่องจริง และธรรมชาติของมนุษย์ก็เป็นเช่นนั้นจั๋วซือหรานคิดอยู่พักหนึ่งแล้วพูดว่า "ไม่เป็นไร เพราะข้ามีเยอะ เขาแค่ขโมยยาเม็ดนั้น แล้วฆ่าลูกน้องที่ภักดีของเขา ในความคิดของข้า เขาเสียเปรียบมากกว่า"นางพูดเช่นนี้อย่างสงบ ดูเหมือนนางไม่สนใจอะไรเลยจากนั้น ความเยือกเย็นก็แวบเข้ามาในดวงตาของจั๋วซือหราน“แต่หากเขากล้าโจมตีข้าด้วยความโลภ ข้าจะยัดหนอนที่ข้าดึงออกมาจากร่างกายของเขากลับเข้าไปในตัวเขาเหมือนเดิม”เฟิงเหยียนไม่ได้พูดอะไร เขาเพียงแค่มองเขาอย่างลึกซึ้งนี่คือเหตุผลที่เขาไม่ปรากฏตัวในก่อนหน้านี้ เป็นเพราะเขามองออกได้ว่า แม้ว่าดูเหมือนจั๋วซือหรานทำตัวตัวอย่างอิสระและไม่สนใจอะไรแต่ในความเป็นจริง ก่อนที่เธอจะทำอะไร เธอมีกฎเกณฑ์ของตัวเองอยู่ในใจนางเดินหนึ่งก้าว แต่วางแผนไปถึงก้าวที่สิบแล้วเฟิงเหยียนไม่ได้พูดอะไรต่อ เขาถามด้วยเสียงต่ำว่า "จะไปที่ไหนต่อ"จั๋วซือหรานคิดอยู่พักหนึ่งแล้วตอบ "ข้าไปไหนก็ได้ ท่านอ๋องมีข้อเสนอแนะอะไรบ้าง"เฟิงเหยี
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-29ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 483
ที่บอกว่าเป็นเสียงฝีเท้า แต่ไม่ใช่เสียงกีบม้า...เพราะนั่นไม่ใช่เสียงกีบม้าจริง ๆแม้แต่เสียงฝีเท้าก็ยังไม่ชัดเจนนัก พอฟังเสียงนั้น ทราบเลยว่าเท้านั้นมีเนื้อหนา จึงลดเสียงฝีเท้าได้ดีขนาดนั้นไม่นานหลังจากนั้น เงาสีเทาขาวก็ปรากฏขึ้นในสายตาของ จั๋วซือหรานดวงตาของจั๋วซือหรานสว่างขึ้น "นี่คือ... " นางเงยหน้าขึ้นและมองไปที่เฟิงเหยียน "สัตว์ขี่ของท่านอ๋องหรือ"“ใช่” เฟิงเหยียนตอบนางเงาที่เป็นสีเทาขาวได้มาถึงตรงหน้าพวกเขาอย่างว่องไวแล้ว และพวกเขาเห็นได้ชัดว่านั่นเป็นหมาป่าที่ดูหล่อเหลามากนั่นไม่ใช่สัตว์ป่าธรรมดา แต่เป็นสัตว์ประหลาด - หมาป่าน้ำแข็งในฤดูหนาว ขนของหมาป่าน้ำแข็งจะกลายเป็นสีขาวเหมือนหิมะ ซึ่งงามมาก แต่ตอนนี้เนื่องจากอากาศยังร้อนอยู่ ขนบนตัวจึงกลายเป็นสีเทาขาวหมาป่าน้ำแข็งมีขนาดใหญ่กว่าหมาป่าธรรมดามาก และดูทรงพลังอย่างมากเช่นกันจั๋วซือหรานยื่นมือออกไป นางอยากแตะมัน แต่ถึงแม้ว่ามันจะเป็นสัตว์ป่าธรรมดาก็ตาม สัตว์ป่ายังคงมีการระมัดระวังอย่างมาก ยิ่งไม่ต้องพูดสัตว์ประหลาดเลยทันทีที่จั๋วซือหรานยื่นมือออก หมาป่าน้ำแข็งก็แยกเขี้ยวของมัน เผยให้เห็นเขี้ยวอันแหลมคมของมัน และส
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-29
บทล่าสุด
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 732
เขาสัมผัสได้ว่าบนบาดแผลทั้งสองที่ถูกดาบของนางแทงไว้ จนทำให้หินต้องห้ามยังแตกก่อนหน้านี้เวลานี้มันคันยุบยิบ ราวกัยว่า...กำลังผสานอย่างรวดเร็วจั๋วซือหรานเอ่ยขึ้นเสียงต่ำ "รักษาให้เจ้าก่อน อีกเดี๋ยวถ้าสู้ขึ้นมา จะได้ไม่ขี้เกียจ"ซางถิงเกือบจะโมโหจนหัวเราะขึ้นมายังไม่ทันที่เขาจะได้พูด ในกลุ่มคนเหล่านั้นที่ล้อมเข้ามา ก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้น"จั๋วซือหราน เจ้าสังหารลูกหลานตระกูลข้าไป แอบเรียนวิชาลับตระกูลข้า โทษนี้สมควรตาย แต่เห็นแก่ว่าเจ้าไม่ใช่คนในตระกูลเรา ไม่เข้าใจกฏเกณฑ์ของตระกูล จะไว้ชีวิตเจ้า แล้วจะพาเจ้ากลับไปช่วยอธิบายให้หน่อย ว่าไปร่ำเรียนวิชาลับตระกูลเรามาจากที่ไหน"จั๋วซือหรานพอได้ยินเนื้อหานี้ "เข้ามาเพราะความสามารถข้าจริงๆ ด้วย"ซางถิงหัวเราะเฮอะขึ้นมา เอ่ยเสียงต่ำกับจั๋วซือหรานว่า " ข้าก็บอกว่าแล้วไม่ได้มาหาข้า ในเมื่อมันไม่เกี่ยวกับข้า ข้าไปได้แล้วใช่ไหม?"จั๋วซือหรานหัวเราะเหอะๆ " อย่าสิ ข้ารักษาให้เจ้าแล้วนะ รับแล้วก็ตอบแทนกันหน่อยมันเป็นมารยาท"ซางถิงกัดฟัน "แล้วทำไมเจ้าไม่พูดเสียหน่อยว่าบาดแผลพวกนั้นมันมายังไง..."ตอนนี้เอง เสียง 'คาดโทษ' จั๋วซือหรานก่อนหน้านี้ก
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 731
เพราะเวลาค่อนข้างดึกแล้ว กระทั่งสนามประลองทางนี้ก็ยังเงียบสงบ ดังนั้นที่นี่ต่อให้สู้กันขึ้นมาตอนนี้ ก็ไม่ได้ดึงดูดสายตาใครยิ่งไปกว่านั้น ตลาดมืดก็มีกฏของตลาดมืด คนของตลาดมืดก็มีวิถีการดำรงชีวิตของตนเองเช่นกันในนี้กฏที่ใช้ได้ทั่วไปข้อหนึ่งคือ...อย่ายุ่งเรื่องชาวบ้านดังนั้นพวกเขาต่อให้ตายกันที่นี่ ก็น่าจะไม่ส่งผลกระทบอะไรมากนักตลาดมืดฝังศพเอาไว้แทบทุกที่ นี่คือที่มาของคำพูดนี้ดังนั้นในกลุ่มคนเหล่านี้ หลังจากเข้ามาล้อมซางถิงกับจั๋วซือหรานแล้ว เดิมทีรอบๆ ก็ยังมีคนอยู่อีกส่วนหนึ่งดูจากท่าทางแล้วไม่ธรรมดาเลย ทยอยกันกระจายตัวออกเหมือนสัตว์ ตอนนี้ที่นี่จึงสงบมาก...แทบไม่มีคนเลยคืนเดือนมืดลมพัดแรง ค่ำคืนแห่งการสังหารดูจากเสื้อผ้าคนเหล่านี้ อันที่จริงยังมองไม่ออกถึงตัวตนฐานะแท้จริงของพวกเขาแตว่า ขอแค่คนรู้จริงเรื่องกลุ่มอย่างซางถิง ก็จะมองออกถึงกลุ่มได้อย่างรวดเร็วซางถิงมองกลุ่มออกจากเครื่องมือควบคุมสัตว์ของพวกเขาอย่างรวดเร็วซางถิงเอียงหน้าเล็กน้อย บอกกับจั๋วซือหรานด้านหลังว่า "ระวังด้วย คนพวกนี้ ทั้งหมดเป็นคนของโถงตัดหัวตระกูลซาง"โถงตัดหัว?" จั๋วซือรหานฟังคำนี้แล้วก็เอ่ย
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 730
แต่ยังไม่ทันได้แตะไหล่ของจั๋วซือหราน นางก็มีปฏิกิริยากลับมาอย่างรวดเร็ว“เจ้า” จั๋วซือหรานเห็นหน้าคนด้านหลังอย่างชัดเจนผมสีขาวรุงรังกับดวงตาสีฟ้าทึมที่เป็นเอกลักษณ์ แสดงชัดถึงตัวตนฐานะของเขา นี่คือคู่มือที่ประลองกับนางบนเวทีเมื่อครู่นี้นั่นเองดวงตาสีฟ้าทึมของเขาจ้องมองจั๋วซือหราน “ข้ายังคิดว่าเจ้าไปแล้วเสียอีก ทำไม? กำลังรอข้าหรือ?”จั๋วซือหรานมองเขา “เจ้านี่...มั่นใจในตัวเองเสียจริงนะ”“ใช่สิ” รอยยิ้มในดวงตาสีฟ้าทึมของเขายิ่งเพิ่มมากขึ้น “ข้ากับเจ้ามันคนประเภทเดียวกัน เป็นพวกที่มั่นใจในตนเองแบบนั้น”จั๋วซือหรานหัวเราะ จากนั้นจึงเห็นแขนที่ห้อยอยู่ข้างตัวเขา ยังมีเลือดสดไหลอาบลงมา กลิ่นคาวเลือดบนตัวเขายังไม่หายไป“เจ้าน่าจะรักษาแผลก่อนแล้วค่อยมาพูดจาคุยโตนะ” จั๋วซือหรานเอ่ยขึ้น“เรื่องเล็กน่า” ซางถิงเอ่ยตอบจั๋วซือหรานคิดๆ เอ่ยขึ้นว่า “เมื่อครู่เจ้าออมมือไว้ ไม่งั้นคงไม่เจ็บขนาดนี้”“ใช่เลย ข้าออมมือไว้ ก็เลยลดความยุ่งยากลงไปได้พอควร” ซางถิงตอบจั๋วซือหรานยิ้ม “อินเจ๋ออันไม่ใช่ความยุ่งยากหรือ?”“เขา? เขาจะไปยุ่งยากอะไร...” ซางถิงดูไม่ใส่ใจกับเรื่องนี้ เอ่ยต่อว่า “ข้าออมมือ
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 729
ได้ยินคำนี้ ฮั่วจือโจวยกมุมปากขึ้น “คุณหนูเฟิงสือ เจ้าคิดมากเกินไปแล้ว ข้าก็แค่อยากร่วมมือกับแม่นางจิ่วเท่านั้น”เฟิงหร่านมองเขา แม้บนปากจะไม่คัดค้าน แต่ในใจก็แอบคิด นั่นก็เพราะเจ้ายังสัมผัสไม่ได้ถึงเสน่ห์ของพี่หญิงจั๋วเท่านั้นส่วนเจี่ยงเทียนซิงที่อยู่ข้างๆ พอได้ยินคำพูดของเฟิงหร่าน ก็ไม่ได้ส่งเสียงอะไร เพียงแต่รอยยิ้มในดวงตาค่อยลดลงมาเท่านั้นครู่ต่อมา จึงเอ่ยเสียงต่ำขึ้นว่า “แต่ว่าตระกูลเฟิงของพวกเจ้า ไม่ใช่ว่าดูถูกซือหรานหรอกหรือ เพราะอะไรกัน? พวกเจ้าเห็นสิ่งนี้เป็นของไร้ค่า แต่ก็ไม่ยอมให้คนอื่นได้ครอบครองหรือ? ใหญ่โตเสียจริง”สำหรับคำพูดของเจี่ยงเทียนซิง เฟิงหรานกระทั่งโต้แย้งก็ยังแย้งออกมาไม่ได้นางริมฝีปากสั่นระริก ครึ่งมาจึงบอกว่า “สรุปคือ หลังจากนี้จะมีวิธีเอง”ฝูซูมองจากข้างๆ เขารู้แน่นอนว่าคุณหนูของตนเองยอดเยี่ยมแค่ไหนทำให้คนหลงใหลได้แค่ไหนและก็รู้ว่าคุณหนูเฟิงสือถูกคุณหนูทำให้หลงไปแล้ว การที่พูดแบบนี้ออกมาก็ไม่ได้ผิดอะไรแต่ปฏิกิริยาของเจี่ยงเทียนซิงนี่ กลับทำให้ฝูซูอดเหลือบมองเขาขึ้นมากหน่อยไม่ได้ในใจฝูซูก่อนหน้านี้ก็รู้สึกว่าเจี่ยงเทียนซิงคนนี้เหมือนจะ...รู้สึก
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 728
“นี่ฝูซูกับเฮยหลิงยังไว้หน้าพวกเจ้าอยู่นะ ถึงยังไม่จับตะเกียบ ไม่อย่างนั้นพวกเจ้าแค่น้ำแกงก็ไม่ได้ชิมด้วยซ้ำ” เจี่ยงเทียนซิงวางตะเกียบลงหัวเราะฮั่วจือโจวไม่อยากเชื่อ ถามขึ้นว่า “นี่คือของที่แม่นางจั๋วจิ่วทำหรือ? จริงหรือเปล่า?”“เป็นของที่คุณหนูข้าทำเอง” ฝูซูพยักหน้าอินเจ๋ออันมองเขา ถามขึ้นว่า “คุณชายฮั่ว ยอมรับแล้วหรือยัง?”ฮั่วจือโจวถอนหายใจเบาๆ พยักหน้าเจี่ยงเทียนซิงเห็นท่าทางแขกยึดครองตำแหน่งเจ้าภาพของอินเจ๋ออันแล้วก็หัวเราะพรวดขึ้นมา “เปาน้อย เจ้าเองก็ไว้หน้าตัวเองหน่อยดีไหม คำพูดนี้ข้าต่างหากที่ควรถาม? เจ้าน่ะยอมรับแล้วหรือยัง?”“ถ้าข้าไม่ยอมรับ แล้วข้าจะเอาเงินมาให้พวกเจ้าด้วยตัวเองทำไมกัน?!” อินเจ๋ออันจ้องอย่างมาดร้ายไปทางเจี่ยงเทียนซิงตัวเขาเองอาจจะไม่ทันสังเกต ว่าตนเองกระทั่งลืมไปแล้วว่าต่อต้านชื่อเรีย ‘เปาน้อย’ อยู่เฟิงหร่านนั่งอยู่ข้างๆ ไม่พูดอะไรมาตลอด สนใจแค่การกินอาหารบนโต๊ะอย่างรวดเร็วราวพายุดูดเท่านั้นนางกินไปด้วย พิจารณาชายหนุ่มสามคนนี้ไปด้วยในใจจู่ๆ ก็เกิดความรู้สึกวิตกกังวลขึ้นมาเฟิงหร่านเกิดวิตกกังวลขึ้นมาแทนพี่ชายตนเอง นางชื่นชมในใจ พี่หญิงจั๋วน
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 727
สายตาฮั่วจือโจวมองจั๋วซือหรานอย่างลึกซึ้งตระกูลขุนนางเหล่านี้ล้วนเป็นแบบเดียวกัน จั๋วซือหรานเองก็เดินออกมาจากตระกูลขุนนาง ดังนั้นจึงเข้าใจเป็นอย่างดีต่อให้ทุกคนจะเป็นลูกหลานในตระกูลเหมือนกัน และก็จะมีพวกลูกหลานที่ได้รับการปฏิบัติกับให้ความสำคัญมากกว่า และก็จะมีลูกหลานที่ถูกมองข้ามหรือเมินเฉยแต่นี่ก็จะขึ้นอยู่กับฝีมือของรุ่นพ่อและฝีมือของตนเองดูจากจั๋วซือหรานแล้วมองออกไม่ยาก กระทั่งฝีมือของรุ่นพ่อก็ยังไม่แน่ว่าจะสำคัญ เพราะพ่อของนางนั้นไม่อยู่มานานแล้วมีเพียงฝีมือของตนเองที่ถูกให้ความสำคัญมากที่สุดดังนั้นในฐานะที่เป็นลูกหลานในตระกูล หากคิดจะได้รับการให้ความสำคัญของตระกูล อย่างน้อยก็ต้องทำผลงานออกมาให้ได้สถานการณ์ของฮั่วจือโจวตอนนี้ก็น่าจะเป็นเช่นนี้เขามีฝีมืออยู่บ้าง และมีอุดมการณ์ของตนเองด้วยเช่นกัน แต่ก็จำเป็นต้องพิจารณาอย่างรอบคอบ จะตัดสินใจอย่างบุ่มบ่ามไม่ได้เพราะในตระกูลเช่นนี้ คนมากมายล้วนเป็นแบบเดียวกัน โอกาสอาจจะมีแค่ครั้งเดียว ถ้าทำผลงานไม่ได้ หลังจากนี้ทรัพยายากรก็อาจจะไม่เอนมาทางเขาอีกแล้วจุดนี้ จั๋วซือหรานไม่ลังเลที่จะพูดออกมาสายตาฮั่วจือโจวหยุดอยู่ที่แ
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 726
จั๋วซือหรานยิ้มๆ “ก็ต้องตั้งแต่ตอนที่เจ้าตามพวกเราเข้ามาแล้วน่ะสิ”ฮั่วจือโจวลุกขึ้นยืน เดินตรงเข้ามาทางนี้ นั่งลงข้างโต๊ะพวกเขา“เมื่อครู่แผนของแม่นางจิ่ว ข้าได้ยินแล้ว” ฮั่วจือโจวเองก็ไม่ปิดบัง พูดออกมาตรงๆเขาพูดประโยคนี้ออกมา ก็หวังว่าจั๋วซือหรานจะไม่ต้องมาเสียเวลาคิดมากในเรื่องนี้แล้วแต่ฮั่วจือโจวคิดไม่ถึงว่าจั๋วซือหรานจะพูดว่า “ข้าจงใจพูดออกมาให้เจ้าได้ยิน”สีหน้าฮั่วจือโจวตกตะลึงไปทันที “อะไรนะ?”จั๋วซือหรานยิ้มตาโค้งเอ่ยขึ้นว่า “คุณชายสามฮั่วฟังแผนการของข้าแล้วรู้สึกอย่างไรบ้าง?”“ไม่เลว” ฮั่วจือโจวตอบ “มิน่าสี่ตระกูลที่เหลือจึงมองเจ้าเป็นหนามยอกอก”รอยยิ้มบนหน้าจั๋วยังไม่จางหาย “ถ้าข้าไม่จงใจพูดให้เจ้าได้ยิน แล้วจะกล่อมให้เจ้ามาร่วมมือได้อย่างไรกัน?”“ร่วมมือ?” ฮั่วจือโจวตกตะลึงจั๋วซือหรานตอบ “อืม ข้าไม่มีเจตนาจะทำให้ตระกูลฮั่วต้องลำบากใจ ถ้าแค่ตระกูลฮั่วไม่ทำให้ข้าลำบากใจน่ะนะ แต่ข้าเองก็เข้าใจ บุ่มบ่ามไปแย่งธุรกิจของคนอื่น ดูแล้วยังไงก็ไม่เหมาะสม และยังเป็นในสถานการณ์ที่ข้ามั่นใจว่าข้าคว้ามันมาได้ด้วย”ฟังคำพูดนี้ของจั๋วซือหรานแล้ว ฮั่วจือโจวก็หัวเราะขึ้นมา เขาก
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 725
“ทำให้มันคึกคักขึ้น?” เฟิงหร่านตาเป็นประกาย ความชื่นชมต่อตัวจั๋วซือหรานของนางไม่ได้แค่นิดหน่อยแล้วตอนนี้มองจั๋วซือหรานด้วยตาเป็นประกาย “พี่หญิงจั๋ว จะทำให้มันคึกคักขึ้นได้อย่างไรหรือ?”จั๋วซือหรานคิดๆ เอ่ยขึ้นว่า “วิธีการมีอยู่เยอะเลยทีเดียว ก็ให้เจ้าไปแสดงพ่นไฟ เฮยหลิงไปแสดงหน้าอกทลายหินอะไรแบบนั้น หรือไม่ข้าก็ให้พวกแมลงไปแสดงละครหุ่นกระบอก? ต้องสนุกคึกคักแน่ๆ...”“พ่น พ่น...พ่นไฟ??” ในสายตาเฟิงหร่านเต็มไปด้วยความไม่อยากเชื่อก็จริง สำหรับนางที่เป็นคุณหนูลูกขุนนางเช่นนี้ทุกการกระทำทั้งหมดของจั๋วซือหราน กระทั่งแค่ลมหายใจของนาง ก็ดูจะผิดแปลกไปจากคนอื่นๆ ในตระกูลขุนนางเหล่านั้น “พ่นไฟเป็นไหม? ถ้าไม่เป็นเดี๋ยวไว้ข้าหาเวลาสอนเจ้า” จั๋วซือหรานวางตะเกียบลง “สรุปคือ ถ้าถึงเวลาต้องเปิดกิจการ ก็หาการแสดงอะไรมา จากนั้นพอเปิดร้านก็เตรียมการให้ลูกค้าแต่ละโต๊ะหลังจากที่กินอาหารเสร็จ ก็มอบอาหารเพิ่มให้อีกหนึ่งจานแบบไม่ต้องจ่ายเงินอะไรแบบนี้”“ประชาชนกินเพื่ออยู่ ขอแค่ของอร่อย ยังต้องกลัวว่าจะไม่มีใครมาอีกหรือ” จั๋วซือหรานคิดคิด เอ่ยต่อว่า “ไหนจะเรื่องที่อาหารของที่นี่รสชาติแย่แค่ไหน น่าจะไ
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 724
จั๋วซือหรานตอบ “เดี๋ยวเจ้าลองชิมก็รู้แล้ว...”ผ่านไปครู่หนึ่ง อาหารก็ส่งขึ้นมา หน้าตาแย่เอามากๆเจี่ยงเทียนซิงจึงเพิ่งได้ยินประโยคหลังของจั๋วซือหราน “...ไม่ใช่ห่วยแตกแบบธรรมดาด้วย”เจี่ยงเทียนซิง “...”เฟิงหร่าน “...”ฝูซู “...”เฮยหลิง “...”ทุกคนทยอยกันพูดไม่ออกจั๋วซือหรานหยิบตะเกียบขึ้นมา คีบคำหนึ่งส่งเข้าปาก หลังจากเคี้ยวไปสองคำ ก็ขมวดคิ้วขึ้นมา “พวกเจ้าลองชิมสิ ห่วยแตกแบบไม่ธรรมดาจริงๆ”เฮยหลิงยังพอไหว ถึงอย่างไรก่อนหน้านี้ก็ใช้ชีวิตยากลำบากมาแล้ว ขยับตะเกียบ หลังจากกินคำแรกไปเห็นได้อย่างชัดเจน ว่าเขาเหมือนจะโกรธขึ้นแล้วเฟิงหร่านเองพอเห็นสถานการณ์ จึงวางตะเกียบลงเงียบๆเจี่ยงเทียนซิงถาม “เจ้าหิวแล้ว แต่จงใจมายังร้านอาหารที่รสชาติแย่หรือ?”จั๋วซือหรานเอ่ยขึ้น “ลองชิมดูก่อน แบบนี้ภายหลังจะได้มีความแตกต่าง”เจี่ยงเทียนซิงก็เชื่อฟังคำพูดของนาง คีบขึ้นมาพอส่งเข้าปาก จึงเพิ่งมีปฏิกิริยากับคำพูดของจั๋วซือหราน “...ภายหลัง?”ตอนนี้เอง อะไรบางอย่างที่อยู่ในปาก ในที่สุดก็ทำเอาประสามรับรสของเขาถูกปะทะอย่างรุนแรง“ถุด” เจี่ยงเทียนซิงพ่นอาหารในปากออกมา รู้สึกว่าคำวิจารณ์ก่อน
