เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 39
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56
บทที่เกี่ยวข้อง
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 40
ซือคงเซี่ยนยิ้มและพูดว่า "เสด็จย่ามีน้ำใจมาก ท่านไม่ว่าหรอก"ทั้งสองเดินไปพระราชวังระหว่างทาง ซือคงเซี่ยนหยิบกล่องไม้พะยูงออกมา กล่องไม้ชิงชันนั้นดูประดิษฐ์อย่างประณีตและละเอียดมาก และมีพื้นผิวที่เรียบมาก“ท่านอ๋อง นี่คือ...” จั๋วซือหรานไม่เข้าใจ เลยไม่รับ“นี่คือยารักษาบาดแผล” ซือคงเซี่ยนพูดอย่างอ่อนโยน “ข้ารู้ คุณหนูจิ่วมีทักษะทางการแพทย์ที่ยอดเยี่ยม แต่เป็นคุณหมอที่เก่ง หากไม่มียาที่ดี คงหายยาก คุณท่านจั๋วลิ่วเป็นผู้ที่ดูแลคลังของตระกูลจั๋ว ข้าว่า... "ซือคงเซี่ยนไม่ได้พูดต่อ แต่ความหมายในสิ่งที่เขาอยากพูดนั้นชัดเจนอย่างมากด้วยทัศนคติอันแย่ที่คุณท่านจั๋วลิ่วมีต่อจั๋วซือหราน ไม่ต้องสงสัยเลย เขาต้องฉวยทุกโอกาสเพื่อกีดขวางนาง เขาต้องไม่ให้ยาใด ๆ แก่นางอย่างแน่นอนและเมื่อวานนางอยู่ในหน่วยสืบสวนพิเศษหนึ่งวันเต็ม ๆซือคงเซี่ยนได้ยินมานาน และเขาทราบวิธีการลงโทษที่โหดเหี้ยมของหน่วยสืบสวนพิเศษแม้ว่าเมื่อคืนจั๋วซือหรานได้รับยารักษาบาดแผลที่สระน้ำเย็น แต่สำหรับน้ำใจของซือคงเซี่ยน นางรู้สึกดีมากและนางขอบคุณชายผู้นี้“ขอบพระคุณท่านอ๋อง” จั๋วซือหรานยิ้มและขอบคุณซือคงเซี่ยน นางรับกล่
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 41
เมื่อจั๋วซือหรานพูดเช่นนี้ สีหน้าของซือคงเซี่ยนก็กลายเป็นเคร่งขรึมทันที " แม่นมยวี่ เกิดอะไรขึ้น"แม่นมยวี่สะอื้นสะอื้นและพูดว่า "ท่านอ๋องเพคะ เช้านี้ไทเฮาไม่มีอะไรผิดปกติเพคะ ท่านเสวยข้าวเช้าและมือเที่ยง หลังจากนั้นท่านเสวยยาหลังอาหารกลางวัน จากนั้นท่านมีอาการแย่ลงเพคะ"จั๋วซือหรานพูด" แม่นมยวี่ รีบพาหม่อมฉันไปตรวจอาการของไทเฮา แล้วเล่าอาการของไทเฮาให้หม่อมฉันฟัง"แม่นมยวี่รีบลุกขึ้นและนำจั๋วซือหรานเดินเข้าไปห้องข้างใน นางเดินไปพูดไป "ตอนแรกไทเอามีอาการอาเจียนและท้องเสีย ท่านนึกว่าท่านรับประทานอะไรผิด หลังจากท่านลงโทษห้องครัวหลวง ก็ไม่สังเกตอาการต่อ ก็.......เพราะเรื่องก่อนหน้านี้ พวกเราไม่กล้าตามหมอหลวงมาตรวจอาการ”“โดยปกติ ตำหนักหย่งโซ่วมักจะเตรียมยาไว้รักษาอากรเล็ก ๆ น้อย ๆ และความเจ็บปวดเล็ก ๆ น้อย ๆ อยู่เสมอ ไทเฮารับประทานยาเหล่านั้น แต่ไม่คาดคิด ท่านสลบไสลทันที”“ทีแรกบ่าวนึกว่าไทเฮาสลบไสลเพียงเพราะท่านอ่อนแอและเหนื่อยจนหลับ แต่นึกไม่ถึง บ่าวปลุกอย่างไร ท่านไม่ตื่นเสียที” แม่นมยวี่ปาดน้ำตาแล้วมองจั๋วซือหรานด้วยน้ำตา“ แม่นางจิ่ว ไทเฮา...โดนใครวางยาอีกหรือเปล่าเจ้าคะ”ก่อนหน
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 42
แม่นมยวี่รีบมาแก้ผ้าของไทเฮา เพื่อให้จั๋วซือหรานฝังเข็มเข็มทองคำในมือของจั๋วซือหรานเจาะเข้าไปในจุดฝังเข็มอย่างรวดเร็วและแม่นยำจากนั้นนางตอบคำถามที่ซือคงเซี่ยนถามไว้ก่อนหน้านี้ "ใช่เลย มันเป็นพิษกู่ คราวนี้ ไทเฮาไม่ใช่ถูกวางยาพิษ แต่ถูกวางพิากู่"จั๋วซือหรานบิดเข็มทองคำทีละอัน และพลังอันบริสุทธิ์การแพทย์สายวิเศษได้ถูกนำไปยังจุดฝังเข็มของไทเฮาและระบบเส้นลมปราณตามเข็มทองคำจั๋วซือหรานหมุนเข็มแล้วเยาะเย้ย "นั่นเป็นเหตุผลที่ข้าบอกว่าคราวนี้มันอาจจงใจหาเรื่องข้า ก่อนหน้านี้ ข้าเคยถูกชายที่ขาหักควบคุมโดยเสน่ห์หนอนพิษกู่ เลยทำให้ข้ายอมยกเลิกการหมั้นหมายกับท่านอ๋องเฟิง และโวยวายแต่งงานกับผุ้ชายที่ขาหัก”“เรื่องนี้ไม่ใช่ความลับ ดังนั้นบางทีพวกเขาอาจคิดว่า เนื่องจากข้าถูกควบคุมโดยเสน่ห์หนอนพิษกู่ แม้ว่าข้าจั๋วจิ่วมีทักษะทางการแพทย์ที่ดี ข้าไม่สามารถรักษาพิษกู่นี้ได้อย่างแน่นอน”หลังจากจั๋วซือหรานบิดเข็มทองคำแต่ละอัน นางสะบัดมันเบา ๆ และเข็มทองคำก็เริ่มสั่นซือคงเซี่ยนถามจั๋วซือหราน“ แม่นางจิ่ว...ถอนพิษนี้ได้หรือ”จั๋วซือหรานยิ้มเบา ๆเจ้าของร่างเดิมนี้ทำไม่เป็นจริง ๆ แม้ว่าเจ้าของร่างเ
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 43
ในความเป็นจริง เมื่อจั๋วซือหรานตระหนักว่าไทเฮาถูกวางพิษกู่ นางพอทราบความเป็นมาของเรื่องนี้นางเดาว่า เหยียนชางคงไม่อยากให้นางแข่งกับตระกูลเหยียนตราบใดที่เหยียนชางฉลาดบ้าง เขาก็ตระหนักได้ว่า นี่เป็นการกระทำที่ไร้ค่าจริง ๆแม้ว่าพวกเขาจะชนะ แต่สำหรับคนภายนอก และพวกเขาอาจคิดด้วยว่า ตระกูลเหยียน ซึ่งเป็นตระกูลที่ถนัดวิชาการแพทย์เป็นเวลายาวนาน แต่กลับรังแกแพทย์มือใหม่อย่างจั๋วซือหรานและหากเขาแพ้สำ ในสายตาของคนภายนอก มันจะกลายเป็นเรื่องตลกใหญ่ดังนั้นเขาไม่อยากสร้างปัญหา เลยเล่นงานกับไทเฮา หากแผนนี้สำเร็จ อาจกล่าวได้ว่า จั๋วซือหรานรักษาไทเฮาไม่เป็น เขาจะได้มีโอกาสตำหนิจั๋วซือหราน ในที่สุด เขาประกาศว่า หมอหลวงจะไม่แข่งกับจั๋วซือหราน เพื่อสร้างภาพที่ว่า เขาเป็นคนใจกว้างจากนั้นเหยียนชางเพียงต้องรักษาพิษแก่ไทเฮา และทุกอย่างจะได้รับการแก้ไขอย่างสมบูรณ์ อาจไม่ต้องเอ่ยถึงเรื่องที่จะแข่งขันกันก็ได้จั๋วซือหรานอธิบายสั้น ๆ ให้ไทเฮาและท่านอ๋องเซี่ยนทราบความคิดเห็นที่นางเดาจากสถานการณ์นี้“หม่อมฉันยอมรับ นี่เป็นเพียงการคาดเดาที่หม่อมฉันคิดว่าสมเหตุสมผล”จั๋วซือหรานพูดและยักไหล่ "เพราะถึงอย่
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 44
เพียงแต่แววตาในดวงตาของนางไม่คู่กับสถานะที่สง่างามของนาง ในแววตานั้นกลับมีความหมายที่มืดมน“บางทีอาจจะหมดหนทางแล้ว” เสียงฮองเฮาเย็นชาอย่างมาก “หญิงชราคนนั้นหมดหนทาง และวางแผนให้องค์ชายเจ็ดไม่ได้อีกแล้ว แม้ว่าเด็กหญิงนั่นจะเป็นคนไร้ประโยชน์ แต่ก็ต้องตีสนิทไว้”เหยียนชางได้ยินฮองเฮาเอ่ยถึงชื่อของจั๋วซือหรานอีกครั้ง เหยียนชางโกรธเคืองอีกเล็กน้อย " จั๋วจิ่วสมควรตายเสียจริง และตระกูลจั๋วโชคร้ายเสียใจ มันไม่ง่ายเลยที่จะมีลุกหลานที่มีพรสวรรค์อย่างดีเช่นนี้ แต่ลูกหลานคนนี้มันไม่ได้เรื่อง"ฮองเฮาปลอบใจอย่างอ่อนโยน “เจ้าอย่าโกรธเลย พวกมันเป็นเพียงผู้ที่จะพ่ายแพ้อยู่แล้ว อยู่ได้ไม่นานหรอก ตราบใดที่จั๋วจิ่ว พ่ายแพ้ให้กับเหยียนฉี ความหวังของหญิงชราและองค์ชายเจ็ด นั้นจะถูกทำลาย จากนั้น เมื่อลูกชายของข้าขึ้นครองบัลลังก์ ข้ามีวิธีจัดการกับพวกเขามากมาย”หลังจากที่ เหยียนชาง ได้ยินสิ่งที่เธอพูด สีหน้าของเขาก็อ่อนลงมากในที่สุด เขายิ้มและเหยียดแขนออกเพื่อกอดนางไว้ในอ้อมแขนของเขา "ใช่แล้ว อนาคตจะเป็นของเรา"จั๋วซือหรานรู้ประวัติชีวิตของท่านอ๋องเซี่ยนเป็นเวลานานแล้วซือคงเซี่ยน เป็นบุตรชายของนางสนม ซึ
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 45
ซือคงเซี่ยนถอนหายใจ จั๋วซือหรานไม่ฉลาดได้อย่างไร นางฉลาดเหลือเกินหากนางไม่ฉลาด นางจะไม่สามารถมองทะลุถึงจุดนี้และเมื่อมองทะลุถึงจุดนี้ ความจริงก็ใกล้ถูกเปิดเผยแล้ว ซือคงเซี่ยนรู้สึกจั๋วซือหรานอาจเดาความจริงได้ตั้งนานแล้วด้วยซ้ำมันเป็นเพียงเรื่องเกี่ยวถึงชื่อเสียงของราชวงศ์ ดังนั้นนางจึงไม่ได้พูดตรง ๆ แต่แกล้งทำตัวโง่ ๆไท่จื่อที่เป็นองค์ชายที่ได้รับความเมตตาพิเศษจากฮ่องเต้ ในสายตาของทุกคน ไท่จื่อต้องเป็นฮ่องเต้องค์ต่อไปอย่างไม่ต้องสงสัยข้อได้เปรียบที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเขาคือสายเลือดอันสูงส่งและสถานะของเขาในฐานที่เป็นไท่จื่อตราบใดที่เขามีไพ่เด็ด เขาก็แทบไม่มีอะไรที่ต้องกังวลแต่ทำไมเขาถึงกลัวไทเฮาและองค์ชายเจ็ดที่ถูกตรวจสอบขนาดนี้เว้นแต่สายเลือดนี้จั๋วซือหรานลอกความสัมพันธ์ที่ซับซ้อนระหว่างราชวงศ์ทีละชั้น และในท้ายที่สุด นางเดาความจริงออก ซึ่งฟังแล้วรู้สึกไร้สาระบางทีองค์ชายห้าอาจไม่ใช่สายเลือดของฮ่องเต้ นั่นเป็นเหตุผลที่ว่าทำไมเข้ารู้สึกว่า มันไม่ปลอดภัยพอ และนั่นคือเหตุผลที่ว่าทำไมเขาถึงรู้สึกผิดและกลัวแต่นางไม่ควรพูดเช่นนั้นได้ นางจึงแสร้งทำเป็นโง่และถามซือคงเซี่ยน
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 46
ซือคงยวี่รู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย เขามองไปที่ซือคงเซี่ยนอีกครั้งเขาถามด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า "แม่นางที่อยู่ข้างกายน้องเจ็ดคือแม่นางของเรือนใด"“กราบท่านอ๋องพ่ะย่ะค่ะ นั่นคือคุณหนูจิ่วของตระกูลจั๋ว จั๋วซือหรานพ่ะย่ะค่ะ ”“แม่นางที่รักษาหญิงชราตำหนักหย่งโซ่ว...เสด็จย่าเมื่อครั้งที่แล้วหรือ” ซือคงยวี่เลิกคิ้ว“ใช่พ่ะย่ะค่ะ วันนี้ข่าวที่ถูกแพร่กระจายทั่วเมืองหลวงล้วนเกี่ยวนางแข่งวิชาการแพทย์กับตระกูลเหยียน” เจ้าหน้าที่วังตอบซือคงยวี่เยาะเย้ย "ช่างเพ้อฝันเสียจริง ตระกูลจั๋วเป็นพ่อค้าที่ไร้ความรู้ กว่าจะมีพรสวรรค์ในการฝึกฝน ทักษะทางการแพทย์หรือ หลังจากนางรักษา...ชรา...ไทเฮา นางเกิดความเข้าใจที่ผิด และนึกว่าตัวเองมีทักษะทางการแพทย์ที่โดดเด่นหรือ ”“กระหม่อมมิทราบพ่ะย่ะค่ะ แต่ตระกูลจั๋วไม่มีความมั่นใจในเรื่องนี้และไม่สนับสนุน แม้ว่าจะไม่มีข้อมูลที่แน่ชัด แต่ตามข่าวลือ ดูเหมือนจั๋วซือหรานถูกไล่ออกจากสำนักงานใหญ่ของตระกูลจั๋วพ่ะย่ะค่ะ ” ผู้รับใช้ตอบด้วยความเคารพซือคงยวี่หัวเราะ “ ตระกูลจั๋วเป็นพ่อค้านานแล้วเสียจริง พวกเขาคำนึงถึงผลประโยชน์เสียเร็ว”เขามองไปในทิศทางนั้นอีกครั้ง จากนั้นดว
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 47
ไม่ต้องพูดถึงที่นี่เลย แม้แต่ในจวนจั๋ว คนรับใช้หลายคนล้วนเคารพผู้มีฐานะ แต่ดูถูกผู้ที่ไร้ฐานะดังนั้นหลังจากเจ้าของร่างเดิมตัดสินใจแต่งงานกับฉินตวนหยาง แม่ของเจ้าของร่างเดิมและจั๋วหวายต่างเริ่มได้รับการดูถูกในจวนจั๋วคนรับใช้วัยกลางคนคนนี้ถูกสั่งมาที่นี่เป็นพ่อดูแลบ้าน และเดิมทีเขาไม่พอใจกับชะตากรรมของเขาที่ถูก 'เนรเทศ'นอกจากนี้ เมื่อเขาเห็นจั๋วซือหรานเพิ่งตื่นและนางดูเหมือนอ่อนแอและถูกกลั่นแกล้งได้ง่าย เขาเลยดูถูกในใจจั๋วซือหรานเล็กน้อย และทัศนคติในการพูดของเขาก็เป็นการไม่ให้ความเคารพโดยธรรมชาติฝูซูขมวดคิ้วขณะที่เขาฟัง"เจ้าพูดเช่นนี้ได้อย่างไร ทำไมเจ้าถึงพูดกับคุณหนุเช่นนี้"คนรับใช้วัยกลางคนโค้งริมฝีปากแล้วพูดว่า "ข้าพูดอะไรผิดไป อีกอย่าง คุณท่านลิ่วเป็นผู้ที่สั่งข้ามาเป็นพ่อดูแลบ้านของคุณหนูจิ่ว โดยปกติแล้ว เจ้าต้องรับใช้ข้า ดังนั้นเจ้าต้องพูดดี ๆ กับข้าต่างหาก”“เจ้า” ฝูซูโกรธมากจนหน้าแดง เขาเป็นเพียงชายหนุ่มผู้ภักดีต่อเจ้านายของเขา เขามีนิสัยเรียบง่ายแต่พูดไม่เก่ง ทันใดนั้น เขาไม่ทราบต้องโต้เถียงกับคำพูดนี้เมื่อจั๋วซือหรานได้ยินคำพูดนั้น นางหรี่ตาลง บัดนี้นางไม่ง่วงนอนแ
บทล่าสุด
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 708
การยั่วยุเช่นนี้ดูหยาบมาก แต่จั๋วซือหรานกระทั่งไม่คิดจะกลบเกลื่อนเลยสักนิด จนแทบจะเขียนคำว่าข้ากำลังยั่วเจ้าสี่คำนี้ไว้บนหน้าโต้งๆ เลยด้วยซ้ำสถานการณ์ตอนนี้ ถ้าจะบอกว่าอินเจ๋ออันขึ้นหลังเสือจนลงมายากแล้วก็ไม่ได้เกินเลยอะไรพอได้ยินคำพูดจั๋วซือหราน เขากัดฟันเอ่ยขึ้น “พูดจาใหญ่โตเหลือเกิน! ยกนี้เจ้ายังไม่ชนะเลย แล้วทำไมข้าจะต้องกลัวด้วย?!”อินเจ๋ออันพูดจบ ก็เคาะระฆังทันที ประกาศชัยชนะของซางถิงและให้ทุกคนเฝ้ารอยกที่สองตามหลักการแล้วระหว่างยก จะต้องมีแพทย์เข้ามารักษาบาดแผลให้แต่จั๋วซือหรานตนเองก็เป็นแพทย์ ทำให้แพทย์ที่เจี่ยงเทียนซิงจัดมาจึงยืนกลืนไม่เข้าคายไม่ออกอยู่ตรงนั้น“แม่...แม่นางจิ่ว”จั๋วซือหรานหันไปมองเขา “แพทย์หรือ?”“ใช่ ใช่แล้ว เจ้าสำนักให้ข้าเข้ามา...” แพทย์ยังไม่ทันพูดจบ ก็เห็นว่าแผลบนตัวจั๋วซือหรานเหล่านั้นสมานเสร็จเรียบร้อยแล้วจั๋วซือหรานเลิกคิ้ว เอ่ยว่า “เรื่องรักษาก็ไม่ต้องแล้วล่ะ เขายังมีอะไรจะมาบอกข้าอีกไหม?”“มี” แพทย์ถอนหายใจโล่ง เอ่ยต่อว่า “เจ้าสำนักให้ข้ามาบอกท่านว่า คนของตระกูลซางที่มา คือซางเชวี่ยคุณหนูสี่ที่ถูกคนในตระกูลให้ความสำคัญมากในปัจจุบันค
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 707
เสียงดังชิ้ง!สองดาบเก็บเข้าฝักเสียงนี้ก็ราวกับทำให้คนทุกคนในอัฒจันทร์คนดูได้สติกลับมาและได้เห็นหญิงสาวชุดแดงจัดระเบียบเสื้อผ้าบนตัว รอยขาดเหล่านั้นบนชุดแดง เผยให้เห็นผิวขาวนวลของนาง กับรอยแผลที่อยู่บนผิวนั้น...เพียงแต่ไม่รู้ว่าเข้าใจผิดหรือเปล่า หลังจากที่นางร่วงลงมาจากเวที บาดแผลบนตัวนางที่มาจากเสือเขี้ยวดาบนั้น เลือดหยุดไหลไปแล้ว ความรู้สึกบอบช้ำทั้งตัวก่อนหน้านี้ ตอนนี้ค่อยๆ สลายไปแล้วนางกระทั่งเดินมาตรงหน้าผู้ดูแลการตัดสินไกล่เกลี่ยอินเจ๋ออันที่อยู่ข้างๆเอ่ยขึ้นว่า “คนของเจ้าชนะแล้ว ยังไม่ประกาศอีกหรือ?”อิ๋นเจ๋ออันได้สติกลับมา เขาจ้องเขม็งที่จั๋วซือหราน ตระหนักขึ้นมาได้ถึงความผิดปกติแต่กลับพูดไม่ออกว่าตรงไหนที่ผิดปกติซางถิงชนะได้อย่างเป็นธรรมชาติ นางเองก็แพ้อย่างเป็นธรรมชาติ...แต่ยิ่งดูธรรมชาติเช่นนี้ ก็ยิ่งทำให้คนรู้สึกผิดปกติเพราะแพ้ชนะเดิมทีไม่ใช่เรื่องที่ให้คำใช้คำว่าเป็นธรรมชาติมาพรรณนาแล้วหญิงสาวคนนี้เดิมทีก็ฉลาดเป็นกรด ถ้าหากเขาสัมผัสได้ถึงความผิดปกติ เช่นนั้นก็จะต้องผิดปกติอย่างแน่นอนอินเจ๋ออันเงยขึ้นมองซางถิงบนเวทีผาดหนึ่งซางถิงถึงแม้จะสวมหน้า
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 706
ตอนที่มันกระโจนไปถึงขอบเวที จั๋วซือหรานกำลังหันหลังให้มัน ปลายเท้าเพิ่งจะแตะพื้นต้องรู้ด้วย ว่าคนคนเราตอนที่ค้างอยู่กลางอากาศ ในจังหวะนี้ หากคิดจะทำอะไรเพื่อเปลี่ยนทิศทางร่างกาย จะต้องมีจุดเป็นแรงส่งด้วยแต่ตำแหน่งนี้ จั๋วซือหรานไม่มีจุดแรงส่งอะไรแล้วดังนั้น ทุกคนจึงมองเห็นว่าพอเท้านางแตะพื้น เสือเขี้ยวดาบก็จะกระโจนไปถึง ก่อนหน้าที่นางจะกระโจนหลบ ก็สามารถพุ่งเข้าขย้ำนางได้แล้ว!สายตาคนทั้งหมดล้วนจ้องเขม็ง ราวกับว่าการเคลื่อนไหวทั้งหมดเปลี่ยนเป็นช้าลงสายตาทุกคนจับจ้องไม่วางตา ล้วนรอให้ฉากที่เลือดของนางซ่านกระเซ็นปรากฏขึ้นมา!แต่ทว่า สถานการณ์ที่ทำให้คนทั้งหมดคาดไม่ถึง กลับปรากฏขึ้นแล้ว!ปลายเท้าของจั๋วซือหรานพอแตะบนเวทีที่ทำจากหินต้องห้ามตอนนั้นเอง เสือเขี้ยวดาบก็กัดไปทางด้านหลังคอนาง จังหวะนั้น บนเวทีกลับนิ่งเงียบไม่มีเสียงกระทั่งมีคนกลั้นหายใจ!“ฉูด...!” มีเสียงเลือดสดสาดกระเซ็นดังขึ้นเลือดสดสีแดง ย้อมเข้าที่ข้างคอและคอเสื้อนาง...“นาง...” มีคนงึมงำขึ้นมา ในสายตามีสีหน้าไม่อยากเชื่อ“...แพ้แล้ว” มีคนเอ่ยขึ้น“แต่ว่า...”ถ้าไม่นับบาดแผลเหล่านั้นที่นางได้มาจากการห
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 705
ฝูซูไม่เข้าใจคำพูดของเจี่ยงเทียนซิง “เจ้าสำนัก...หมายความว่าอย่างไร?”“คุณหนูของเจ้าพอบาดเจ็บ เจ้าก็กระวนกระวายขึ้นมาเลยสินะ” เจี่ยงเทียนซิงเอ่ยขึ้น “เจ้าลืมแผนการคุณหนูของเจ้าไปแล้วหรือ?”“แผนของคุณหนู...” ฝูซูงึมงำขึ้นมาครึ่งคำ จู่ๆ ก็มีปฏิกิริยาขึ้นมาแผนของคุณหนูคือ ยกแรกคุณหนูจะแพ้ ยกที่สองชนะแบบหวุดหวิด และยกที่สามค่อยเอาชนะดังนั้นยกแรก นางจึงตั้งใจจะแพ้นางตอนนี้ทำตัวอ่อนแอ ก็เพื่อให้คนอื่นคิดว่านางไม่ไหว รู้สึกว่านางต้องแพ้แน่พอยิ่งเดิมพันทางนางน้อยลงแค่ไหน อัตราต่อรองของนางก็จะยิ่งสูงขึ้นเจี่ยงเทียนซิงเอ่ยต่อ “บนตัวนางล้วนมีแต่แผลถลอกทั้งนั้น ด้วยฝีมือพลังวิญญาณวิชาแพทย์ของนาง ถ้านางไม่จงใจคุมพลังตนเองไว้ แผลแค่นี้เพียงไม่นานก็สมานหายดีแล้ว”“เอ่อ...” ปฏิกิริยาของฝูซูเองก็เป็นเช่นนี้ กระทั่งความกังวลก็ยังแขวนเติ่งอยู่ตรงนั้นไม่มีที่ลง พอกังวลก็เหมือนจะเกินเหตุ แต่ถ้าไม่กังวลก็เหมือนไม่ซื่อสัตย์พอ“นั่นมันเสือเขี้ยวดาบเลยนะ สัตว์ประหลาดแบบนี้ สามารถหลบหนีแบบนี้ภายใต้การต่อสู้กับมัน อันที่จริงแค่นี้ก็พิสูจน์ได้แล้ว ว่านางเก่งกาจกว่าเสื้อเขี้ยวดาบเยอะเลย เจ้าไม่รู้สึ
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 704
“ใช่เลย แส้นี้ฟาดจนทำให้จั๋วจิ่วต้องมุ่งไปทางปากสัตว์ประหลาดของเขาเลยทีเดียว!”เมื่อครู่ คนทั้งหมดล้วนมองเห็น ซางถิงที่อยู่บนเวที พอเริ่มต้นก็ทำเอาจั๋วซือหรานประหลาดใจไปเลยทีเดียวพอฟาดแส้เข้ามา จั๋วซือหรานก็จำต้องหลบไปยังตำแหน่งที่แส้โจมตีไม่ถึงและซางถิงเองก็อัญเชิญสัตว์ประหลาดออกมาทันที ปรากฏตัวรอในทิศทางนั้นอยู่แล้วในสายตาของผู้ชม นั่นจึงเป็นการที่จั๋วซือหรานถูกซางถิงต้อนไปยังปากของสัตว์ประหลาดของตนเอง!แต่ไม่นานนัก ท่ามกลางสายตาของคนทั้งหมด หญิงสาวในสนาม ก็มีปฏิกิริยาขึ้นฉับพลันในจังหวะสะเก็ดไฟกระทั่งไม่มีใครมองเห็น ว่าสองดาบที่หลังนางปรากฏขึ้นมาเมื่อไร!แต่ก็ปรากฏขึ้นมาแล้ว ดาบยาวสองเล่มนั้น ถูกนางแบกไขว้ไว้ที่หลัง ตอนนี้ก็ล้วนทยอยกันออกจากฝัก ถูกนางกุมมั่นเอาไว้ในมือสัตว์ประหลาดที่ซางถิงเรียกออกมาคือเสือเขี้ยวดาบตัวหนึ่งสัตว์ประหลาดที่ดุดันเช่นนี้ แล้วยังเป็นพวกตระกูลแมว พอมาอยู่บนเวทีประลอง อันที่จริงก็ได้เปรียบพอควรเพราะไม่เพียงแต่ดุร้าย แต่ยังคล่องตัวอีกด้วย!ถ้าหากจะพูดว่าสัตว์ประหลาดนี้มีจุดบกพร่องอะไร จุดบกพร่องนั้นจะต้องเป็นเพราะความยอดเยี่ยมเกินไป ความยาก
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 703
“ปากแข็งนัก!” อินเจ๋ออันโมโหจนเข็ดฟัน ตะคอกใส่แผ่นหลังจั๋วซือหรานคำหนึ่งจั๋วซือหรานมองกลับมาเล็กน้อย มุมปากกระดกขึ้นยิ้มอย่างสบายๆ อำมหิตชั่วร้ายอินเจ๋ออันเหมือนถูกรอยยิ้มนี้ของนางกระแทกเข้า สีหน้าที่โมโหจนเข็ดฟันบนหน้าเหล่านั้นก็เหมือนทำต่อไม่ไหวแล้วถึงอย่างไร อีกฝ่ายที่ยิ้มอย่างสบายๆ แต่ตนเองมาขบเขี้ยวเคี้ยวฟันนี่มันค่อนข้าง...ยังดูนิ่งไม่พอ ขาดความสง่างามตอนนี้เอง ที่ห้องพักผ่อนอีกด้านของเวที ร่างสูงโปร่งร่างหนึ่งก็พุ่งตัวออกมาจั๋วซือหรานตอนนี้จึงได้เห็นอีกฝ่าย เห็นถึงคู่มือในครั้งนี้อีกฝ่ายอยู่ในชุดทะมัดทะแมงสีดำ ดูแล้วคล่องแคล่วมาก ตรงข้ามอย่างสิ้นเชิงกับชุดทะมัดทะแมงสีแดงที่นางสวมอยู่ยิ่งไปกว่านั้นชุดดำของเขาก็ขัดกับสีผมของเขาอย่างแรง เพราะผมรุงรังกระเซอะกระเซิงของเขา ที่ปักอยู่บนหัวกลับเป็นสีขาวที่สะดุดตาใบหน้าเขาก็สวมหน้ากากไว้ ไม่เหมือนหน้ากากแบบของนาง แต่เป็นหน้ากากที่เหมือนคอเสื้อดึงขึ้นมาคลุมถึงจมูกแบบนั้นจั๋วซือหรานมองรูปลักษณ์ของอีกฝ่าย กระพริบตาปริบ เอ่ยกับตนเองเสียงต่ำว่า “สภาพนี้มัน...คาคาชิหรือ? (ตัวละครนินจาหนึ่งจากนารุโตะ)”นี่ก็แค่คำล้อเล่นเท่า
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 702
และตอนนี้ ในห้องเตรียมตัวข้างเวทีจั๋วซือหรานมองเห็นสถานการณ์ความคึกคักของอัฒจันทร์ผ่านช่องอากาศ สายตาของนางโดดเด่นกว่าคนอื่น ดังนั้นจึงเห็นสถานการณ์บนเวทีได้ค่อนข้างชัดเจนดังนั้นจึง...“เฮอะ” จั๋วซือหรานเบ้มุมปาก พูดเสียงต่ำกับตนเอง “ยุคสมัยนี้เป็นแม่ทัพเป็นทหารนี่ว่างกันขนาดนี้เชียวหรือ? มันนับเป็นการจับกลุ่มเล่นพนันใช่ไหม? จะโดนลงโทษวินัยทหารไหม?”ทว่าจั๋วซือหรานก็เห็นว่าคนกลุ่มนั้น ใบหน้ามีความเจ็บปวด ยิ่งไปกว่านั้นบนอัฒจันทร์ ก้นเองก็ยังไม่กล้าแตะกับที่นั่งด้วยซ้ำจั๋วซือหรานเลิกคิ้ว “โอ้ ดูท่าจะโดนลงโทษวินัยทหารแต่ก็ยังมากันอีกสินะ นี่เอาจริงเอาจังเสียจริง...”นางเดิมทียังคิดจะสู้แบบส่งเดชอยู่ แล้วก็จะไม่ให้คนเดิมพันข้างนางมากนัก กดอัตราต่อรองของนางลงมาตอนนี้เหมือนจะคิดแบบนี้ไม่ได้แล้วจั๋วซือหรานพูดกับราชาแมงมุมหน้าผีในมิติน้ำพุวิเศษว่า “แมงมุมน้อย เลิกเกี่ยวยาได้แล้ว วันนี้พวกเราต้องสู้ดีดีกันสักยกนะ คนดูเยอะขนาดนี้ข้าต้องสู้ให้งดงามหน่อยแล้ว...” จากเสียงคนโห่ร้องที่คึกคักขึ้นเรื่อยๆ บนอัฒจันทร์ เวลาเริ่มประลองก็ใกล้เข้ามาทุกทีแล้วในที่สุดเสียงระฆังสัมฤทธิ์ก็ดังขึ
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 701
เจี่ยงเทียนซิงได้ยินคนรับใช้เข้ามารายงาน ก็รู้สึกมืดแปดด้านขึ้นมา“พวกเขามาได้อย่างไรกัน?” เจี่ยงเทียนซิงยกมือขึ้นกดขมับอิ๋นไห่เอ่ยขึ้น “นายท่าน พวกเขาไม่ใช่คนธรรมดาหรือ?”“ไม่ใช่แน่นอน” เจี่ยงเทียนซิงตอบฝูซูรู้สึกสนใจขึ้นมา “แล้วพวกเขาเป็ฯใครกัน? ทำให้เจ้าสำนักปวดหัวได้ขนาดนี้?”เจี่ยงเทียนซิงถอนหายใจ “เจ้านายของเจ้าไม่ได้แค่ช่วยแค่พวกคนที่ไม่รู้จักบุญคุณพวกนั้น คนที่นายท่านเจ้าช่วยไว้ครั้งนี้ ที่มีความซื่อสัตย์สุจริตไม่ได้มีแค่เฮยหลิงคนเดียว”พอได้ยินคำนี้ ฝูซูก็เข้าใจขึ้นมา “ท่านพูดถึงแม่ทัพสองคนนั้นหรือ?”เจี่ยงเทียนซิงพยักหน้า “แม้ในเมืองหลวงนี้ เจ้านายของเจ้าไปผิดใจกับห้าตระกูลใหญ่ จนแทบจะกระโดดขึ้นไปเหยียบบนหัวพวกเขาอยู่แล้ว ดังนั้นจึงมีพวกตระกูลขุนนางเหล่านี้มาคอยใส่ร้ายป้ายสี วิพากษ์วิจารณ์เจ้านายเจ้าอย่างไม่ค่อยเป็นมิตรเท่าไรนัก”“แต่ว่าในค่ายทหาร ชื่อเสียงเจ้านายเจ้าก็สูงส่งเอาการอยู่ ทหารพวกนั้น แต่ละคนเป็นพวกเถื่อนๆ หัวทื่อทั้งนั้น พวกเขาไม่สนใจเรื่องผลประโยชน์ของตระกูลอะไรนั่น พวกนี้ล้วนเป็นเรื่องไร้สาระ”“พอช่วยชีวิตพวกเขาไว้ ช่วยชีวิตแม่ทัพของพวกเขาไว้ จึงเป็
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 700
“เอาล่ะ รู้แล้ว” จั๋วซือหรานถามต่อ “ยังมีอีกไหม?”อิ๋นไห่บอกต่อว่า “คนจากตระกูลเฟิง ตระกูลจั๋ว ตระกูลเหยียนกับตระกูลฮั่วล้วนมากันหมด”ตอนนี้ กลายมาเป็นจั๋วซือหรานประหลาดใจแล้วแม้ว่านางจะรู้ว่าตนเองถูกจับตามอง แต่ในระดับนี้...“เอิกเกริกเสียจริง” จั๋วซือหรานเอ่ยขึ้นอิ๋นไห่เอ่ยต่อ “ใช่เลย ดังนั้นนายท่านจึงให้ข้ามาบอกแม่นางก่อน เกรงว่าท่านจะมีแผนการอื่นอยู่อีก”เจี่ยงเทียนซิงนี่รอบคอบใช้ได้เลยแต่จั๋วซือหรานก็คิดๆ เอ่ยต่อว่า “ยังไม่มีแผนกับความคิดอื่นชั่วคราว ให้เจี่ยงเทียนซิงทำตามแผนเดิม คอยดูแล้วจัดการเอา”อิ๋นไห่พยักหน้ารับคำสั่ง “ขอรับ”“อาจริงด้วย” จั๋วซือหรานมองไปทางอิ๋นไห่“แม่นางโปรดกำชับได้เลย” อิ๋นไห่เอ่ยขึ้นอย่างระมัดระวังจั๋วซือหรานคิดๆ พูดต่อมาว่า “ให้เจี่ยงเทียนซิงคอยระวังหน่อย ตามหลักการแล้วในห้าตระกูลนี้ ที่ควรไปผิดใจด้วยข้าก็ผิดใจมาจนหมดแล้ว...”อิ๋นไห่ฟังคำนี้ของจั๋วซือรหาน ก็รู้สึกทั้งนับถือทั้งจนใจ ว่าอย่างไรดีล่ะ เกรงว่าตอนนี้ทั้งเมืองหลวง คงมีแค่แม่นางจิ่วเท่านั้นที่มีพลังพูดคำนี้ออกมา“สรุปคือ ตามหลักการแล้วทั้งห้าตระกูลนี้ไม่มีใครมองข้าดีสักคน คิดว่
