MasukShare
บทที่ 192
Bab terkait
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 193
จนกระทั่งชายวัยกลางคนเดินออกจากห้องโถงด้านหน้า จั๋วซือหรานจึงเอื้อมมือออกไปและค่อย ๆ ดันดาบประจำตระกูลในมือของเฟิงเหยียนกลับเข้าไปในฝัก“เขาไปแล้ว” จั๋วซือหรานกล่าวว่า “อย่าโกรธเลย”จั๋วซือหรานดันดาบประจำตระกูลของเขากลับเข้าไปในฝัก และสังเกตพลังอันรุนแรงรอบตัวของเขา เมื่อดาบประจำตระกูลถูกดันใส่เข้ามฝัก นางพึมพำด้วย "...ดูเป็นคนเย็นชา แต่ทำไมเหมือนปลาปักเป้า โกรธง่ายจัง"เนื่องจากนางพูดเสียงเบามาก และการได้ยินของเขาได้รับผลกระทบจากอาการบาดเจ็บ เดิมทีจั๋วซือหรานคิดว่าเฟิงเหยียน อาจจะไม่ได้ยิน ดังนั้นนางจึงถือว่ามันเป็นแค่การพูดคุยกับตัวเองโดยไม่คาดคิด วินาทีต่อมานางได้ยินเฟิงเหยียนถามนาง "ปลาปักเป้าคืออะไร"จั๋วซือหราน ตกตะลึง “เจ้าได้ยินแล้วหรือ”“ข้าแค่ได้รับบาดเจ็บ ไม่ใช่หูหนวก” เฟิงเหยียนกล่าวจั๋วซือหรานยิ้ม "มันเป็นแค่ปลาชนิดหนึ่ง..." จริง ๆ แล้ว นางไม่รู้ว่าโลกใบนี้มีปลาปักเป้าอยู่หรือไม่ แต่นางยังพูดต่อ "เมื่อถูกคุกคาม ปลานี้จะพองตัวเพื่อทำให้ศัตรูหวาดกลัว "เฟิงเหยียน ”…“จั๋วซือหรานคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วกล่าวเสริมว่า "มีพิษ"เฟิงเหยียน ”…“จั๋วซือหรานกล่าวเสริมอีก "แต
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 194
เช่นตระกูลจั๋ว แม้ว่าพวกเขาเคยให้ความสำคัญกับจั๋วซือหราน นางกก็ยังถูกละทิ้งอยู่ดีแต่การที่ตระกูลเฟิงให้ความสำคัญกับเฟิงเหยียนนั้นแตกต่างไปจากตระกูลอื่นอย่างสิ้นเชิงดังนั้นจึงไม่ยากที่จะอธิบายว่าทำไมพลังวิเศษของเฟิงเหยียนจึงสามารถข่มขู่เหล่าผู้อาวุโสได้ หากพลังของเขาเป็นไปตามที่เขากล่าวไว้ก่อนหน้านี้ ซึ่งพลังของเขาเกี่ยวข้องกับพลังศักดิ์สิทธิ์บางอย่างของตระกูลจริง ๆ ... นั่นก็สามารถอธิบายได้ง่ายดังนั้นจั๋วซือหรานจึงไม่อยากถามรายละเอียดเพิ่มเติมสิ่งเดียวที่นางยังคิดไม่เข้าใจเหตุใดพลังของเฟิงเหยียนสามารถข่มขู่ผู้อาวุโสทุกท่านในตระกูลเฟิงได้ แต่ทำไมจึงไม่สามารถขู่ชายวัยกลางคนในเมื่อครู่นี้ได้ - ท่านพ่อของเขา ทำให้ชัยคนนั้นกลัวล่ะแต่จั๋วซือหรานไม่รีบหาคำตอบ เพราะยังมีเวลาอีกยาว วันหลังน่าจะมีโอกาสรู้เองเนื่องจากเฟิงเหยียนไม่ยอมให้จั๋วซือหรานฝืนตัว ดังนั้นหลังจากนั้น จั๋วซือหรานรักษาอาการบาดเจ็บของเขาได้ง่ายพลังของการแพทย์สายวิเศษของนางทำหน้าที่เป็นตัวช่วย เพื่อให้เฟิงเหยียนฟื้นตัวได้เร็วขึ้นนางไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหน แม้ว่าเฟิงเหยียนไม่ให้นางฝืนตัว ให้นางเป็นผู้ช่วยในกา
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 195
จั๋วซือหรานไม่ได้ง่วงขนาดนั้น แต่นางไม่สามารถตื่นขึ้นมาได้ ซึ่งสภาพนี้ค่อนข้างมหัศจรรย์มันเหมือนกับว่านางรู้ชัดเจนว่า นางกำลังหลับอยู่ และนางรู้สึกว่านางตื่นขึ้นได้ทันทีเมื่อนางลืมตา แต่นางก็ไม่สามารถตื่นได้ซึ่งเป็นความรู้สึกที่แปลกประหลาดมาก และจั๋วซือหรานรู้สึกตัวเองกำลังถูกห่อหุ้มด้วยน้ำร้อน นางรู้สึกร้อนเล็กน้อย แต่ก็ไม่รู้สึกทุกข์ใจมากเมื่อเทียบกับความรู้สึกทุกข์ใจตอนพระอาทิตย์ขึ้นตอนเช้า ๆ ความรู้สึก ณ ปัจจุบันนี้ดีกว่ามากในความเป็นจริง คราวนี้เมื่อนางรักษาเฟิงเหยียน จั๋วซือหราน รู้สึกอย่างชัดเจนว่า เมื่อเขารักษาเฟิงเหยียนในครั้งนี้ ดูเหมือนว่านางไม่ต้องใช้ความพยายามมากเท่ากับครั้งสุดท้ายที่นางได้รักษาชายผู้นี้ที่ศูนย์การแพทย์ตระกูลเหยียนตอนแรกนางคิดอยู่ว่าเป็นเพราะคราวนี้ อาการบาดเจ็บของเขาค่อนข้างเบา แต่เขาสูญเสียประสาทสัมผัสทั้งห้าอย่างเห็นได้ชัด เห็นได้ชัดว่าอาการบาดเจ็บครั้งนี้รุนแรงกว่าจั๋วซือหรานจึงเดาได้ว่าความแข็งแกร่งของนางดีขึ้นบ้างหรือไม่ หากมีการปรับปรุง การปรับปรุงนี้เกี่ยวข้องกับอะไรบ้างเพียงแต่ก่อนหน้านี้นางตั้งใจรักษาเฟิงเหยียน และไม่มีเวลาคิดเกี่ยว
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 196
โดยไม่คาดคิด เฟิงเหยียน ขมวดคิ้วและพูดว่า "เรือนของข้าไม่มีสาวรับใช้ มันคงไม่สะดวกมากหากจั๋วเสียวจิ่วต้องการใครดูแล"ดังนั้นมีแต่หานกวงเท่านั้นที่ใช้ได้ แม้ว่านางเป็นผู้หญิงที่กล้าหาญและสามารถโจมตีผู้ชายได้ แต่นางก็ยังเป็นผู้หญิงฉูนจวีนคิดอยู่พักหนึ่งแล้วพูดอย่างช่วยไม่ได้ว่า "หากหานกวงได้ยินคำสั่งนี้ นางต้องหนีตัวไปไกล ๆ แน่ ๆ อย่างไรก็ตาม ท่านจะหมั้นกับแม่นางจิ่วขอรับ มีความสัมพันธ์ที่เป็นคู่หมั้นกันหากต้องการให้คนดูแลจริง ๆ ....."ฉูนจวีนพูดอย่างกล้าหาญว่า "ท่านมีตราแพทย์ไม่ใช่หรือขอรับ ท่านก็เคยทายาให้แม่นางจิ่ว ตอนนั้นไม่เห็นท่านนึงถึงความแตกต่างระหว่างชายและหญิงเลยขอรับ"เฟิงเหยียนขมวดคิ้วและดุว่า "ออกไป"ฉูนจวีนแตะจมูกแล้วรีบหนีไปอย่างรวดเร็วโชคดีที่จั๋วซือหรานไม่มีอะไรที่ต้องให้คนดูแล นางเหนื่อยล้าเป็นหลัก นางจึงจำเป็นต้องฟื้นตัว ดังนั้นนางจึงต้องการการพักผ่อนที่ดีนางนอนหลับอย่างสงบทั้งคืนเฟิงเหยียนนั่งข้างกันเงียบ ๆ เขาหลับตาเพื่อพักผ่อน บางครั้งก็ลืมตาเพื่อเหลือบมองคนที่นอนบนเก้าอี้เตียงเพื่อยืนยันอาการของนางเขาต้องบอกว่าผู้หญิงหยิ่งผยองและมักจะปฏิเสธที่จะยอมรับ
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 197
เฟิงเหยียนห่มนางด้วยเสื้อคลุมตัวใหญ่แล้วอุ้มนางหลังจากเดินออกจากห้อง ฉูนจวีนรีบเดินเข้ามาหาเขา ฉูนจวีนกังวลเล็กน้อย เนื่องจากเขาเคยทำเช่นนี้มานานแล้ว เมื่อเห็นเฟิงเหยียนเดินออกจากห้องในเวลาที่ทีแสงอาทิตย์ เขากังวลโดยไม่รู้ตัวแต่เมื่อเห็นเฟิงเหยียนไม่ได้รับบาดเจ็บ แล้วเห็นเฟิงเหยียนอุ้มผู้คนหนึ่งไว้แน่นด้วยเสื้อคลุมในอ้อมแขนของเขาฉูนจวีนยังไม่ตระหนักได้ว่าเกิดอะไรขึ้น“ท่านขอรับ นี่คือ…” ฉูนจวีนลังเลและถาม แต่ก็รู้คำตอบในวินาทีถัดมา “ แม่นางจิ่วเป็นอะไรขอรับ”เฟิงเหยียนไม่มีเวลาอธิบาย ดังนั้นเขาจึงดุด้วยเสียงเข้ม "หลีกทาง อย่าขวางทาง"ฉูนจวีนรีบหลีกทางให้และเดินตามเฟิงเหยียนอย่างใกล้ชิด พวกเขาเดินไปในทิศทางของสระน้ำเย็นสระน้ำเย็นอยู่ในเรือยที่กว้างขวางถัดจากตำหนักนอนของเฟิงเหยียน เฟิงเหยียนมาถึงประตูเรือนที่มีสระน้ำเย็นด้วยความเร็วเพียงไม่กี่ก้าว เขาเตะประตูออกจากนั้นเขารีบเข้าไปในประตูและเตะประตูปิดอีกครั้ง ด้วยการเคลื่อนไหวที่รวดเร็วเช่นนี้ ฉูนจวีนมีเวลาเพียงเห็นคนที่เจ้านายอุ้มไว้ในอ้อมแขน เขาเห็นมือข้างหนึ่งห้อยลงอย่างนุ่มนวลปลายนิ้วสีขาวและเรียวยาวเปื้อนเลือด และเลือ
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 198
และใบหน้าของนางและผิวของนางขาวอย่างไม่น่าเชื่อ สีแดงสุดขีดนั้นคู่กับสีขาวสุดขีดนั้น...ซึ่งทำให้นางดูเงียบและไร้ลมหายใจ เหมือนางเสียชีวิตแล้วไม่ใช่ว่าเขาไม่เคยเห็นสภาพที่น่าสังเวชของนาง ความจริง เขาเคยเห็นสภาพเช่นนั้นหลายหนแล้ว ตอนที่นางถูกตระกูลจั๋วตำหนิและลงโทษ สภาพที่น่าเวทนาจนทนดูไม่ได้หลังจากถูกเฆี่ยนตีเก้าครั้งนางถูกตระกูลเหยียนใส่ร้ายและถูกทรมานอย่างทารุณใน หน่วยสืบสวนพิเศษไม่ว่าครั้งไหน นางดูน่าเวทนาอย่างมาก แต่ไม่ว่าครั้งไหน นางแข็งแกร่งเสมือนหญ้าธูปฤาษี และไม่ว่านางดูน่าสมเพชแค่ไหน นางก็ไม่ยอมอ่อนข้อ นางยังคงปากแข็งได้และอดทนได้ และนางสามารถทนมันได้อย่างยากลำบากแต่ไม่ใช่อยู่ในสภาพเช่นนี้...เงียบและไร้ลมหายใจเฟิงเหยียนขมวดคิ้วขึ้นอีกเล็กน้อย เขากอดนางด้วยมือข้างหนึ่ง และมืออีกข้างก็กดหน้าอกของเขาเบา ๆมันเป็นภาพลวงตาหรือไม่ ทำไมอาการปวดตุ๊บ ๆ ที่หน้าอกอย่างอธิบายไม่ได้จึงดูชัดเจนมากขึ้นเฟิงเหยียนยกมือขึ้นและสัมผัสใบหน้าของนางเบา ๆ ริมฝีปากบางของเขาขยับเล็กน้อย " จั๋วจิ่ว "นางไม่มีปฏิกิริยาใดๆเขาสัมผัสใบหน้าของนางอีกครั้ง และเนื่องจากนิ้วของเขาเปื้อนเลือดของนา
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 199
เฟิงเหยียนไม่รู้เลยว่า จั๋วซือหรานในสภาพที่เบลอ ๆ ในขณะนี้ แต่คำพูดที่สั่นคลอนที่นางเพิ่งพูดด้วยความงุนงงนั้นได้บอกความต้องการของนางอย่างชัดเจนแล้วนางหนาวมากซึ่งทำให้เฟิงเหยียนถอนหายใจด้วยความโล่งอก เพราะนี่เป็นสิ่งที่เขาทำได้ง่ายที่สุดพลังวิเศษของเขามีอุณหภูมิที่ร้อนจัด เสื้อผ้าของพวกเขาเปียกด้วยน้ำในบ่อเย็น และพลังวิเศษของเขาอบผ้าแห้งในเวลาอันสั้นแต่ร่างกายของจั๋วซือหรานยังคงสั่นเทาไม่หยุด ราวกับว่าอุณหภูมิของสระน้ำเย็นได้ทำร้ายร่างกายของนางอย่างหนักเฟิงเหยียนลดสายตาลงและจ้องมองไปที่หญิงสาวในอ้อมแขนของเขาครู่หนึ่ง จากนั้นจึงก้มศีรษะเบา ๆริมฝีปากบางของเขากดลงบนริมฝีปากของนาง และค่อย ๆ ส่งพลังวิเศษเข้าไปในช่องปากของนาง......จั๋วซือหรานรู้สึกตัวเองกำลังจะตาย อย่างแรก นางรู้สึกเจ็บปวดอย่างมาก ร่างกายของนางเหมือนถูกเผาไหม้ด้วยไฟแต่นางก็รู้สึกถึงประโยชน์บางอย่างเช่นกัน หลังจากนางรักษาเขาครั้งที่แล้ว แม้ว่านางเจ็บปวดมาก แต่ความแข็งแกร่งของนางก็ดูดีขึ้นบ้างในระดับหนึ่งครั้งนี้คล้าย ๆ กัน ใครจะรู้ว่าเฟิงเหยียนกอดนางแล้วลงสระน้ำเย็นเลยทีเดียว อุ๊ย ช่างเป็นคนมีน้ำใจเหลือเกิ
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 200
จากนั้น หานกวงเห็น... สีหน้าหนักใจและทำอะไรไม่ถูกบนใบหน้าของฉูนจวีนอาจกล่าวได้ว่าค่อนข้างซับซ้อนฉูนจวีนหายใจเข้าลึก ๆ แล้วพูดด้วยเสียงถอนหายใจ "ตอนนี้ไม่สะดวก เดี๋ยวเจ้าค่อยเข้าไป"หานกวงไม่มีการคัดค้านใด ๆ แต่เมื่อเห็นการกระทำต่อไปของ ฉูนจวีน นางรู้สึกมึนงง"แต่พี่ใหญ่... พี่คุกเข่าทำไม"ฉูนจวีนมองนางเบา ๆ และไม่ตอบนางคุกเข่าเพื่ออะไรได้อีกล่ะ แน่นอนว่าเขากำลังรอเจ้านายลงโทษเขาฉูนจวีนอยากบอกจริง ๆ ว่า เขาไม่ได้เห็นอะไรเลย แต่เขาเป็นคนซื่อสัตย์ เขาไม่สามารถหลอกลวงหัวใจของเขาได้ภาพที่เขาเห็นในเมื่อครูนี้...ฉูนจวีนแอบพูดในใจ ท่านช่าง... ไม่เป็นสุภาพบุรุษ แม่นางจิ่ว เป็นเช่นนี้เพราะรักษาท่าน... แต่ท่านกลับเอาเปรียบผู้หญิงคนนี้เช่นนั้นหรือเฟิงเหยียนไม่รู้ว่าลูกน้องของเขากำลังคิดอะไรอยู่ในขณะนี้ และความคิดที่ฉูนจวีนคิดว่าเขากำลังเอาเปรียบผู้หญิงนั้นไม่เป็นความจริงทั้งหมดอันที่จริง มันเป็นเรื่องจริงที่เฟิงเหยียนถูกเอารัดเอาเปรียบมากกว่าจั๋วซือหรานกอดคอของเขาและจูบเขาเรื่อย ๆจนกระทั่งนางรู้สึกร่างกายอุ่นขึ้นอีกครั้ง พลังเย็นระเหยกลายเป็นควันสีขาวจาง ๆในที่สุด จั๋วซือหรา
Bab terbaru
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 1158
ยังคงอยู่ในท่าทางป้องกันเช่นเดียว ขวางอยู่ตรงหน้าจั๋วซือหรานคอของพวกเขากระทั่งเลือดหยุดไหลไปแล้ว และถ้าหากมองอย่างละเอียดจะพบว่า แผลบนคอคุณชายฉินก่อนหน้านี้ ไม่ใช่แค่เลือดหยุดไหล กระทั่งว่า!กระทั่งมันเริ่มรักษาแล้ว!หวงเจี้ยนถังเองก็มองสิ่งเหล่านี้ออก ไม่ใช่สิ่งที่อยู่เหนือความเข้าใจเขาเลย ยิ่งไปกว่านั้นเขาใช้ชีวิตมาแล้วตั้งหลายปี จะมายอมรับและเผชิญหน้ากับความไม่รู้และความล้มเหลวของตนเองง่ายๆ ได้อย่างไร?หวงเจี้ยนถังยิ่งมั่นใจในความคิดของตนเองมากขึ้นไปอีก"นี่ถ้าไม่ใช่วิชาชั่วร้าย แล้วจะเป็นอะไรไปได้?! ศิษย์สำนักข้าล้วนถูกเจ้าควบคุมไปหมด!" หวงเจี้ยนถังเอ่ยขึ้นอย่างโกรธแค้น "เจ้ามัน...ปีศาจสาวชัดๆ! ได้ยินว่าเจ้าสร้างความวุ่นวายในเมืองหลวงน่าดู น่าจะใช้วิชาชั่วร้ายแบบนี้สินะ! วันนี้ข้าจะจัดการแทนสวรรค์..."เขายังพูดไม่ทันจบ ก็เห็นว่ามุมปากหญิงสาวคนนี้ยกขึ้นเป็นรอยยิ้ม ไม่มีความอบอุ่น แต่แฝงไว้ด้วยอำนาจที่เหนือกว่าเสียงของนางเรียบใสเย็น "คิดให้ดีแล้วค่อยพูด แทนสวรรค์รึ? วิญญาณนับไม่ถ้วนที่มือเจ้า เต็มไปด้วยกรรมชั่ว แล้วยังคิดจะแทนสวรรค์? เจ้าทำได้หรือไงกัน?""อ๊ะ ใช่แล้ว" นางเห
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 1157
"เจ้า...!" บนหน้าผอมแห้งของหวงเจี้ยนถัง ดวงตาเบิกโพลงฉับพลัน!ยิ่งไปกว่านั้นเนื่องจากผอมเกินไป เดิมทีดวงตาที่โตอยู่แล้ว ตอนนี้พอถลึงตา ก็ยิ่งโตขึ้นจนแทบจะร่วงลงมาอย่างไรอย่างนั้นในดวงตาเขาตกตะลึงจนยากจะปิดบัง เพราะเนื่องจากตกใจมากเกินไป กระทั่งปากก็ยังอ้าค้าง มุมปากสั่นเล็กน้อย ราวกับได้รับผลกระทบมหาศาล"นี่...นี่เป็นไปได้อย่างไรกัน..." เขางึมงำขึ้นคำหนึ่งในน้ำเสียงฟังแล้ว ก็เหมือนไม่มีความเย็นชาดุดันแบบก่อนหน้าแล้วหวงเจี้ยนถังเป็นปรมาจารย์วิชาเหยี่ยนมาแล้วหลายปี เข้าใจว่าวิชาหุ่นเชิดของตนเองไม่ธรรมดายิ่งไปกว่านั้นการค้นคว้าต่อวิชาเหยี่ยน ระดับการหลอมวัตถุของเขาเองก็ไม่ได้ต่ำเลยนี่เป็นพื้นฐานและความภาคภูมิใจของเขามาโดยตลอดโดยเฉพาะหุ่นเชิดความมืด กระทั่งในสำนักเมฆาวารี มีหุ่นเชิดความมืดไม่น้อยที่หลอมสกัดออกมาจากมือเขา อย่างหุ่นเชิดความมืดของผู้ดูแลชุยก่อนหน้านั้น อันที่จริงก็หลอมมาจากมือของหวงเจี้ยนถังกระทั่งเจ้าสำนักก็ยังมีหุ่นเชิดความมืดบางส่วน ที่หวงเจี้ยนถังหลอมสกัดออกมาให้อีกด้วย ถึงอย่างไรการหลอมสกัดหุ่นเชิดก็เป็นงานละเอียดอ่อน เปลืองทั้งเวลาเปลืองทั้งแรง ไม่ใช่อะไ
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 1156
พอเข้าใจวิชาหุ่นเชิดบ้าง และล้วนรู้ว่า เพื่อหุ่นเชิดหนึ่งตัว ไม่ว่าจะเป็นหุ่นเชิดธรรมดาหรือหุ่นเชิดความมืด ปรมาจารย์วิชาเหยี่ยนต้องใช้เวลาสักพักหนึ่งในการหลอมสกัดจึงจะนำมาใช้งานได้เหมือนกับนางแบบนี้เสียที่ไหน?! คิดจะใช้ก็เอามาใช้เลย?ยิ่งไปกว่านั้น! คุณชายฉินก็ยังไม่ตายด้วย!พวกเขาเห็นว่าเขายังหายใจอยู่!คนสำนักเมฆาวารีพวกนั้น ก็รู้สึกตกตะลึงอย่างมากกับฉากที่เห็นตรงหน้า!ถ้าหากบอกว่าก่อนหน้านี้พวกเขารู้สึกตกตะลึงกับการแสดงออกของจั๋วซือหราน พวกเขาในตอนนี้คืองงเป็นไก่ตาแตกไปแล้วไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้มาก่อน ที่พวกเขารู้ กระทั่งเจ้าสำนักก็ยังไม่มีความสามารถแบบนี้!และตอนนีเ้อง คนสำนักเมฆาวารีก็ได้ยินเสียงหนึ่งดังขึ้น เย็นๆ ใสๆ เส้นเสียงทั้งที่น่าฟัง แต่ตอนนี้ในหูพวกเขา กลับราวกับเป็นเสียงที่ลอดมาจากขุมนรก"พวกเจ้า ลองหลบดูอีกสักครั้งไหม?"คนเหล่านี้รู้สึกเหมือน หัวใจจะหยุดเต้นไปแล้วในพริบตาอวัยวะสัมผัสหลายจุดแจ่มชัดขึ้นเป็นพิเศษในพริบตานี้ อย่างเช่นว่า พวกเขาสามารถมองเห็นอย่างชัดเจน ว่านิ้วมือของนางขยับอย่างไรภาพการกระดิกนิ้วเบาๆ นั่น...กลับสร้างความตกตะลึงได้ยิ่งกว่าโบกแกว่
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 1155
นางไม่กลัวเลยจริงๆ! ยิ่งไปกว่านั้น ประทัดที่ว่ามันคืออะไร!คนสำนักเมฆาวารีมีปฏิกิริยาขึ้นมา สิ่งที่นางพูดน่าจะหมายถึงกระบอกเสียงของพวกเขาเมื่อครู่นี้ประทัดอะไรกันเล่า? ฟังแล้วดูตลกเสียจริงสีหน้าพวกเขาปั้นยากขึ้นมาแต่ว่ากลับไม่มีปฏิกิริยาใดกับคำพูดยโสของนาง เพราะว่า...ผู้อาวุโสยังไม่มาหญิงสาวคนนี้ลึกล้ำเกินหยั่งจริงๆนิ่งกันแบบกลืนไม่เข้าคายไม่ออกอยู่พักหนึ่ง พวกเขาก็ได้ยินเสียงนางที่เหมือนจะหมดความอดทน "หรือว่า ข้าต้องปาดคอพวกเจ้าทิ้งด้วย ผู้อาวุโสของพวกเจ้าถึงจะรู้สึกว่าเรื่องนี้สำคัญแล้วยอมเข้ามา?"พวกเข้าหน้าเขียวปี๋ สายตาพรั่นพรึงขึ้นมา"เอาเถอะ" สองมือที่กอดอกอยู่ของจั๋วซือหราน ยื่นออกมาข้างหนึ่งเหมือนกับที่จัดการคุณชายฉินเมื่อครู่ ชูนิ้วหนึ่งขึ้นมาสายตาคนสำนักเมฆาวารีถลึงตาโต พวกเขารู้จักท่านี้ของนง ดังนั้น พอเห็นท่าทางนี้ ก็เลยตึงเครียดกันขึ้นมาพวกเขาจ้องไปที่นิ้วเรียวขาวของนางอย่างตึงเครียด และเห็นว่านิ้วของนางกระดิกเบาๆ ขึ้นมาทันที!ตอนนี้เอง พวกเขาในที่สุดก็ได้ยินเสียงจากไกลๆ พุ่งเข้ามาเป็นเสียงกระดิ่ง กริ๊งๆๆ...!พวกเขาแทบน้ำตาคลอเบ้า! เพราะพวกเขารู้จัก
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 1154
รู้สึกเหมือนถูกสัตว์ร้ายจับจ้องอยู่อย่างไรอย่างนั้น พอบวกกับ ที่จมูกตอนนี้ยังได้กลิ่นเลือดสดที่ทะลักออกมาจากคอของคุณชายฉินจนมีกลิ่นคาวเลือดจางๆและยังได้ยินเสียงอ่อคๆ ในคอของคุณชายฉินอีก ขนาดที่ความน่าเกรงขามที่แข็งแกร่งขนาดนี้ แข็งแกร่งจนราวกับจะจับต้องมันได้ขึ้นมา!ดังนั้นพวกเขาที่เดิมทียังคิดจะบุกเข้าไป จึงยืนนิ่งตัวแข็งกันอยู่ที่เดิมพอเห็นท่าทางแข็งทื่อไปกะทันหันของพวกเขา จั๋วซือหรานก็เลิกคิ้วขึ้นเบาๆ ยกมุมปากเอ่ยขึ้นว่า "เป็นตัวเลือกที่ฉลาด"รอบๆ ไม่รู้ว่าใครที่ตะโกนขึ้นมา "ให้ตายเถอะ! ใยหุ่นเชิด...มากมายเต็มไปหมด!""ให้ตาย! เยอะมากจริงๆ! นางเองก็เป็นปรมาจารย์วิชาเหยี่ยนหรือ?!"พอได้ยินเสียงแบบนี้ขึ้นมารอบๆ พวกสำนักเมฆาวารีก็สังเกตเห็นขึ้นมา ว่าระว่างนางกับพวกเขา มีใยละเอียดอยู่มากมายจริงๆ...เพียงแต่มันโปร่งใสอยู่ตลอด ดังนั้น ถ้าหากไม่สังเกตอย่างละเอียดก็จะมองไม่เห็นและมีใยหุ่นเชิดในนี้ ที่ย้อมเลือดอยู่ด้วยไม่รู้ว่านางปล่อยใยหุ่นเชิดมากมายขนาดนี้มาตั้งแต่เมื่อไรคิดดูแล้วเมื่อครู่นี้คุณชายฉินน่าจะถูกปาดคอไปตอนที่นางใช้นิ้วปาดวาด ก็คงพราะเจ้าใยหุ่นเชิดพวกนี้สินะพลัง
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 1153
คุณชายฉินหลังจากด่าออกมาอย่างเคืองๆ เหมือนความโกรธแค้นในใจเมื่อครู่ได้ระบายออกมาบ้างแล้วเขาถลึงตามใส่จั๋วซือหรานอย่างมาดร้าย เหมือนกับยังคิดจะด่ากราดออกมาอีกแต่...กลับพบว่า สีหน้าของหญิงสาวคนนี้กลับไม่มีหวาดกลัวและลนลาน จากการปรากฏตัวของคนสำนักเมฆาวารีเลยแต่เหมือนจะ...คุณชายฉินเดิมทียังถอนใจโล่งในใจ แต่ตอนที่เห็นสีหน้ากับแววตาของจั๋วซือหรานก็ตกตะลึงขึ้นฉับพลันเพราะเขารู้สึกได้ว่า สีหน้าและแววตาของหญิงสาวคนนี้ ไม่ใช่แค่ไม่หวาดกลัวลนลาน แต่ยังดูเหมือสมใจอยาก...ทำสำเร็จแล้ว?ทำสำเร็จเหรือ?!จะทำสำเร็จอะไรได้ยังไง?!ยังไม่ทันที่คุณชายฉินได้คิดจนเข้าใจรายละเอียดด้านใน ก็ได้ยินเสียงใสเย็นของจั๋วซือหรานที่แฝงด้วยรอยยิ้มเย็นชา เอ่ยขึ้นว่า "ออกมาไวเสียจริง ข้ายังคิดว่าต้องฆ่าคนก่อนเสียอีก ถึงจะลากพวกเจ้าออกมาได้..."คนสำนักเมฆาวารีเหล่านี้ เดิมทีเตรียมตำหนิที่จั๋วซือหรานบ้าบิ่นเอาไว้แล้วแต่ก็ถูกประโยคนี้ของนางอัดแน่นในลำคอจนพูดไม่ออกนี่...หมายความว่าอย่างไร?พวกเขาเดิมทีคิดว่นางจะคิดไม่ถึงว่าพวกเขาจะลงมือ พวกเขาเดิมคิดว่าตนเองจะหยุดยั้งพฤติกรรมของนางได้แต่ไม่คิดเลย...ว่านี่
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 1152
คนหลายคนกรูกันเข้ามาจากรอบด้านทันที ล้อมจั๋วซือหรานเอาไว้คุณชายฉินทนความเจ็บปวดไว้ หัวเราะเย็นชาขึ้นมา "แม่นาง เจ้านี่ช่างกล้าเหลือเกิน ข้าเห็นว่าเจ้าหน้าตาสวยหรอกนะ ถึงไม่อยากจะทำอะไรเจ้า เจ้าคุกเข่าลงขอโทษข้า จากนั้นก็ออกไปเที่ยวเล่นกับคุณชายอย่างข้าซะ เรื่องนี้ก็จะแล้วกันไป ดีไหม?""ไม่ดี" จั๋วซือหรานหัวเราะเย็นชาขึ้นมา แหงนตามองเขา "แล้วกันไปหรือ? ไม่เห็นจะน่าสนใจ ข้าไม่คิดจะให้มันจบลงแค่นี้"พูดจบ นางก็เหลือบมองไปยังคนที่ล้อมอยู่รอบๆจากนั้นสายตาก็กลับมาอยู่บนหน้าคุณชายฉิน เอ่ยขึ้นเสียงเรียบว่า "ดังนั้นก่อนหน้านี้จึงให้คนพวกนี้ซุ่มโจมตีลูกน้องข้าอยู่ด้านนอกสินะ?"คุณชายฉินเลิกคิ้วขึ้น ไม่ตอบรับหรือปฏิเสธ ถือว่ายอมรับแล้วจั๋วซือหรานรู้สึกพอใจกับเรื่องนี้อยู่ ในเมื่อมากันแล้ว เช่นนั้นก็พอดีเลย จัดการมันซะทีละคน ไม่ต้องหนีไปไหนกันทั้งหมดนั่นล่ะจั๋วซือหรานโบกมือหยิบป้ายตาโยนไปบนหน้าคุณชายฉิน พลางลากเขาเดินออกไปด้านนอกในโรงน้ำชาเดิมทียังคึกคักอยู่ มีคนไม่น้อยที่คอยดื่มชาฟังมหรสพตอนนี้พอมีอะไรให้ดู ก็ดึงดูดสายตาทั้งหมดไปทันทีคุณชายฉินรีบรับป้ายนั้นที่นางโยนเข้ามามือเป็นร
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 1151
นายบ่าวไม่นานนักก็มาถึงโรงน้ำชาที่เหลียนเจินมาหาข่าวไว้ก่อนหน้านี้ด้านในโรงน้ำชามีสายตาจับจ้องอยู่ไม่น้อย พอเห็นว่าเหลียนเจินไปแล้วกลับมา จึงมีคนกระซิบกระซาบส่งข่าวอย่างรวดเร็วไม่นานนัก ก็มีเสียงชายคนหนึ่งดังลอดมาจากด้านใน ใช้น้ำเสียงที่ดูเหนือกว่าเอ่ยขึ้นว่า "โย่ว? ไม่หลาบจำสินะ? นี่ยังกล้ามาอีก ดูท่าก่อนหน้านี้จะสั่งสอนไปไม่พอ!"จั๋วซือหรานได้ยินคำนี้ ก็เอียงตามองเหลียนเจินผาดหนึ่งเหลียนเจินสบสายตากับนายท่าน พยักหน้าเงียบๆ แสดงออกว่าเสียงนี้คือคุณชายฉินก่อนหน้านี้จั๋วซือหรานหรี่ตาลง มุมปากกลับยกขึ้นมา มองไปทางต้นกำเนิดเสียงประตูโรงน้ำชา ชายหนุ่มคนหนึ่งยืนอยู่ตรงนั้น สวมชุดคลุมค่อนข้างหรูหรา ในดวงตามีความประชดประชันเล็กๆแต่ตอนที่สายตาเห็นใบหน้าจั๋วซือหราน ก็ตะลึงไปฉับพลันแต่ก็เป็นเรื่องปกติ ใครก็ตามตอนเห็นใบหน้านี้ของจั๋วซือหรานครั้งแรก ยากนักที่จะไม่มีปฏิกิริยาครู่หนึ่งนางถึงตั้งตัวกลับมาได้ หัวเราะเชอะขึ้นมา "ทำไม? หาคนมาช่วยแล้วรึ?"จั๋วซือหรานมองเขา จากนั้นตาก็โค้งเผยรอยยิ้มสวยจริงๆทำเขาตะลึงงันไปในพริบตา "เจ้า..."จั๋วซือหรานยิ้มตาหยีถามเขา "เมื่อครู่ คนของ
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 1150
ถ้าไม่ยอมให้เขาออกมาล่ะก็..."ไม่ขอรับ เขาให้ข้าออกมา" เหลียนเจินเอ่ยขึ้น "เพียงแต่ว่า ด้านนอกโรงน้ำชามีคนซุ่มอยู่ พอข้าออกมาจากโรงน้ำชาครู่เดียว ก็มีคนลอบโจมตีเข้ามา ข้าน้อยไร้ความสามารถ สู้พวกเขาไม่ได้ ถูกทำบาดเจ็บสาหัส...ถ้าหากไม่ใช่เพราะวิธีการที่นายท่านใส่ไว้บนตัวข้าน้อย วันนี้ข้าน้อยคง...กลับมาไม่ได้แล้ว""ในกลุ่มพวกเขา มีปรมาจารย์วิชาเหยี่ยนอยู่หลายคน บกวกับหุ่นเชิดของพวกเขา คนก็มีมากกว่า ข้าน้อยหนีออกมาไม่ได้จริงๆ ยิ่งไปกว่นั้นหุ่นเชิดพวกเขายังฉาบยาพิษไว้อีก" เหลียนเจินเอ่ยขึ้น"หุ่นเชิดฉาบยาพิษก็ดูเป็นเรื่องปกติ" จั๋วซือหรานเอ่ยขึ้น "ถึงอย่างไรการจะเพิ่มพลังต่อสู้กับพลังสังหารของหุ่นเชิด ก็เป็นเรื่องที่ปรมาจารย์วิชาเหยี่ยนไม่มีทางพลาด"เหลียนเจินเข้าใจหลักการนี้อย่างเห็นได้ชัด พยักหน้า จากนั้นก็เอ่ยต่อว่า "เพียงแต่ว่าเหมือนเพราะพิษนี้ ทำให้แมลงกู่ที่นายท่านทิ้งไว้บนตัวข้าก็ถูกปลุกขึ้นมา ตอนที่ข้าบาดเจ็บหนักจนเสียความสามารถการเคลื่อนไหว จู่ๆ ก็เข้าควบคุมข้า หนีการโจมตีเหล่านั้นออกมา..."ตอนที่เหลียนเจินพูดถึงตรงนี้ จั๋วซือหรานก็ได้ยินเสียงฟ่อๆ ของขนมชาเขียวขึ้นในมิตินาง "ไ
