LOGINShare
บทที่ 81
Last Updated:
2024-06-29 10:29:44Related chapters
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 82
เฟิ่งชูอิ่งคิดจะยอมแพ้แต่โดยดีและขอให้เขาอภัย แต่ตอนที่นางเห็นรูปเต่าบนหน้าของเขา นางก็พยายามเกร็งหน้าไม่ให้หลุดขำออกไปจิ่งโม่เยี่ยถาม “เจ้ากำลังหัวเราะเยาะข้าหรือ?”เฟิ่งชูอิ่งรีบเอ่ยว่า “มิกล้า! ข้าก็แค่คิดว่าท่านอ๋องหล่อมาก ถูกท่านอ๋องนอนคร่อมเช่นนี้ช่างมีความสุขเหลือเกิน”จิ่งโม่เยี่ย “......”เขากำลังจะคิดบัญชีกับนางแท้ๆ ทำไมถึงกลายเป็นเขาถูกนางหยอกล้อได้ล่ะนัยน์ตาของเขาเย็นเยียบ นางจึงเอ่ยว่า “ท่านอ๋อง คำสาปของท่านมีข้าเพียงคนเดียวที่สามารถแก้ได้ ใจเย็นไว้เพคะ ใจเย็นๆ ไว้!”จิ่งโม่เยี่ยรู้สึกว่าหลังจากนางรู้เรื่องนี้เป็นต้นมา นางก็ไม่รู้จักฟ้าสูงแผ่นดินต่ำอีกต่อไป เขาจ้องนางและเอ่ยว่า “ข้าใจเย็นลงแล้ว แต่เจ้ากลับไม่หยุดรนหาที่ตายสักที“ข้าคิดว่าหากเจ้าขาดหูไปสักข้าง หรือว่าตาบอดไปสักข้าง ก็คงไม่ส่งผลต่อการแก้คำสาปให้ข้าหรอกกระมัง”เฟิ่งชูอิ่ง “!!!!!!”นางประมาทเกินไป ลืมไปได้อย่างไรว่าเขามันบ้า เรื่องแบบนี้เขาพูดจริงทำจริงแน่นอนตอนนี้ไม่ว่านางจะหนีหรือหยิบยันต์ออกมาสู้ก็ไม่ทันการณ์เสียแล้วนางจึงตัดสินใจโน้มคอของเขาลงมาแล้วจูบปากเขาหนึ่งทีจิ่งโม่เยี่ย “......”จิ่งโม่เยี่ย “
Last Updated : 2024-06-29ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 83
เฟิ่งชูอิ่งหัวเราะคิกคัก “เขาบอกให้ข้าไปร่วมงานเลี้ยงของราชวงศ์ แปลว่าก่อนจะถึงงานนั้น เขาจะไม่มีวันตัดหูหรือควักลูกตาข้าแน่นอน”เฉี่ยวหลิง “ทำไมล่ะเจ้าค่ะ?”เฟิ่งชูอิ่งตอบว่า “เพราะเขาก็ต้องรักษาหน้าตาเหมือนกัน หากข้ากลายเป็นคนพิการ เขาจะต้องอับอายขายหน้าแน่”เฉี่ยวหลิง “......มีเหตุผล แต่ท่านไปยั่วโมโหเขาแบบนี้ ไม่กลัวว่าหลังจบงานเลี้ยงแล้วเขาจะมาตัดหูท่านหรือ?”เฟิ่งชูอิ่งโบกมือไปมา “เรื่องหลังจากนั้นก็ค่อยว่ากันสิ”หากถึงตอนนั้นจริงๆ นางก็แค่หาทางเบี่ยงเบนความสนใจเขาอีกรอบไง!อย่างไรเสียคืนนี้นางก็ได้ทุบตีเขาแล้ว นอกจากนี้ยังเขียนคำว่าหวางปา(เจ้าโง่) กับวาดเต่าไปด้วย นางรู้สึกเบิกบานใจสุดๆ เลยเฉี่ยวหลิงมองนางด้วยท่าทางกังวลตอนนี้เฉี่ยวหลิงเป็นร่างวิญญาณ เป็นคนที่ตายไปแล้ว แต่ไม่ว่าจะเป็นคนหรือวิญญาณ นางก็ยังไม่เคยเห็นใครใจกล้าเท่าเฟิ่งชูอิ่งมาก่อนเลยเฟิ่งชูอิ่งใจกล้าบ้าบิ่นขนาดนี้ ไม่รู้ว่าจะมีชีวิตอยู่ได้อีกนานแค่ไหนเฟิ่งชูอิ่งไม่ได้กังวลเท่ากับเฉี่ยวหลิง เพราะนางไม่ใช่คนที่ยอมใครอยู่แล้วจิ่งโม่เยี่ยต้องได้รับความช่วยเหลือจากนางแท้ๆ แต่กลับยังคิดจะรังแกนาง บีบคั้นนาง กล้าดีอย
Last Updated : 2024-06-29ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 84
ทว่าตอนนี้ฉินจื๋อเจี้ยนไม่เห็นว่าจิ่งโม่เยี่ยมีท่าทางอยากจะไปตัดมือคนผู้นั้นเลย กลับกัน ดูเหมือนจะไม่ได้โกรธขนาดนั้นด้วยกลอุบายกลั่นแกล้งกันแบบนี้ คล้ายจะเป็นฝีมือของสตรีเสียมากกว่า เหมือนเป็นเรื่องสนุกในเรือนนอนอย่าบอกนะว่าจิ่งโม่เยี่ยมีคนที่ชอบแล้ว?ทว่าเขากลับปัดความคิดนั้นทิ้งไปทันทีเพราะเขาตระหนักดีว่าจิ่งโม่เยี่ยเติบโตมากับอะไรบ้าง รู้ว่าคนแบบจิ่งโม่เยี่ย ไม่มีผู้หญิงคนไหนในโลกทำให้เขาหวั่นไหวได้หรอกแล้วมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ล่ะ?ตอนที่เขาเดินจนถึงประตู จิ่งโม่เยี่ยก็ถามเขาว่า “จื๋อเจี้ยน หากเจ้าพบเจอกับคนที่ใจกล้าบ้าบิ่นมากๆ เจ้าจะทำอย่างไร?”ฉินจื๋อเจี้ยนได้ยินเช่นนั้นก็หูผึ่งทันที รีบก้าวฉับๆ เขาไปหาอีกฝ่ายอย่างว่องไว “หากข้าพบเจอคนแบบนั้น ข้าก็น่าจะเมินเฉยเสียมากกว่า“หากท่านอ๋องพบกับคนแบบนั้น ก็น่าจะใช้กระบี่แทงตายสินะพ่ะย่ะค่ะ?”จิ่งโม่เยี่ยตอบเสียงเรียบ “คนผู้นั้นมีประโยชน์มาก ตอนนี้ยังฆ่าไม่ได้”ความอยากรู้อยากเห็นของฉินจื๋อเจี้ยนทำงานทันที “ในเมื่อฆ่าไม่ได้ ถ้างั้นก็ต้องเอาตัวเขามาไว้ในจวน“จากนั้นก็ทรมานเขาทุกวัน ใช้แส้เฆี่ยนเขาทุกคืน ทำให้เขาทรมานยิ่งกว่าตาย แต่ก็ยั
Last Updated : 2024-06-29ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 85
หลังจากผู้ดูแลโจวเข้ามาก็จัดการปิดประตู ก่อนจะคุกเข่าลงตรงหน้านาง โขกศีรษะให้นางแล้วกล่าวว่า “คุณหนูต่างสกุล ได้โปรดช่วยข้าด้วย!”เฟิ่งชูอิ่งเห็นว่าบนหน้าของเขามีรอยมือสีดำเข้มติดอยู่จำนวนมาก ที่คอก็มีรอยถูกรัดสีดำอยู่เช่นกัน จึงทราบว่าเมื่อคืนเขาคงจะถูกทรมานมิใช่น้อยนางจึงหันมองวิญญาณร้ายที่เกาะติดผู้ดูแลโจวอีกครั้ง ร่างวิญญาณของอีกฝ่ายใหญ่ขึ้นกว่าเดิมมากวิญญาณร้ายจะเติบโตขึ้นได้ก็ต่อเมื่อกลืนกินพวกเดียวกัน หรือไม่ก็กัดกินอารมณ์ด้านลบของคนเป็นอาหารดูจากสภาพของวิญญาณร้าย คงจะได้กินความกลัวกับความหวาดผวาของผู้ดูแลโจวไปไม่น้อยเลยเฟิ่งชูอิ่งถามเสียงเรียบ “ผู้ดูแลโจวคิดได้แล้วหรือ?”ผู้ดูแลโจวแหงนหน้าขึ้นมองนาง “ขอแค่คุณหนูต่างสกุลยอมช่วยชีวิตข้า หลังจากนี้ไปข้าจะยอมรับใช้ท่านทุกอย่าง”เมื่อคืนนี้เขาเชิญนักพรตท่านหนึ่งมาทำพิธีในบ้าน ผลคือพิธียังทำไม่ทันจะเสร็จ นักพรตคนนั้นก็โดนอะไรบางอย่างจับขึ้นไปแขวนบนคานไม้แล้วหลังจากพวกเขาช่วยกันพานักพรตคนนั้นลงมา นักพรตคนนั้นก็เผ่นหนีออกไปแบบไม่ลืมหูลืมตา ปฏิเสธที่จะข้องเกี่ยวกับพวกเขาอีกเมื่อคืนนี้นอกจากเขาจะโดนผีอำแล้ว ยังเกือบจะถูกรัดคอตายด้ว
Last Updated : 2024-06-29ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 86
ผู้ดูแลโจวตอบ “ตอนนั้นพวกเขาไม่ได้พูดออกมา ข้าก็เลยไม่ทราบว่านางเป็นใคร“แต่ฟังจากน้ำเสียงของฮูหยินในตอนนั้น นายท่านเหมือนจะเป็นคนรักของมารดาท่านขอรับ”เฟิ่งชูอิ่ง “......”น้ำเน่าขนาดนี้เลยหรือ?นางคิดพิจารณาดูแล้วว่าเรื่องพวกนี้มันไม่สมเหตุสมผล ต่อให้เป็นคนที่ไม่มีสมอง ก็ไม่มีทางส่งตัวลูกสาวให้คนรักเก่าเอาไปดูแลหรอกในความทรงจำของร่างเดิม มารดาของนางเป็นผู้ที่เฉลียวฉลาดคนหนึ่งแต่น่าเสียดาย ความทรงจำของร่างเดิมก่อนจะมาอยู่ที่จวนสกุลหลินเลือนรางมาก เฟิ่งชูอิ่งพยายามจะค้นหาความทรงจำของร่างเดิม แต่ก็ไม่พบข้อมูลอะไรเป็นชิ้นเป็นอันเลยนางจึงเอ่ยเสียงเรียบ “นอกจากเรื่องนี้แล้ว เจ้ายังรู้อะไรอีกบ้าง?”ผู้ดูแลโจวมองสบตานาง “หากคุณหนูต่างสกุลช่วยชีวิตข้าแล้ว ความลับเรื่องอื่นที่ข้ารู้มา สามารถค่อยๆ คุยกันทีหลังได้ขอรับ”เฟิ่งชูอิ่งระบายยิ้ม นางลองตรวจโหงวเฮ้งของผู้ดูแลโจวเล็กน้อย เขาเป็นคนต่ำต้อยเลวทรามที่แล่นเรือตามลม[footnoteRef:1] แล้วยังเป็นคนที่ใจดำอำมหิตอีกด้วย [1: ปรับตัวเข้ากับสถานการณ์ โอนเอียงไปฝั่งโน้นทีฝั่งนี้ที ] วาจาของเขาเชื่อถือไม่ได้ ทำอะไรก็ยึดถือผลประโยชน์เป็นหลัก ไร้ยาง
Last Updated : 2024-06-29ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 87
ฮว๋าซื่อตอนยังสาวก็นับว่าสวยอยู่หรอก แต่ตอนนี้นางอายุมากแล้ว ใบหน้าจึงไม่สวยเหมือนเดิมแล้วพอนางร้องไห้นานๆ เข้า ดวงตาก็เริ่มจะบวดปูด หลินชูเจิ้งเห็นนางสภาพนั้นก็รู้สึกรังเกียจขึ้นมาเขาหน้ามืดครึ้มทนฟังนางจนเล่าจบ เอ่ยถามเสียงต่ำว่า “เจ้าหมายความว่าตอนเกิดเรื่องเฟิ่งชูอิ่งไม่ได้อยู่ตรงนั้น?”ฮว๋าซื่อสะอึกสะอื้น “นางไม่ได้อยู่ตรงนั้น แต่สัญชาตญาณของข้าบอกว่านางเป็นคนทำแน่นอน!“สารถีแซ่หลิวทำงานในจวนสกุลหลินมานานหลายปี เขาเป็นคนนิสัยอย่างไรข้าย่อมรู้ดี ให้เขากล้าแค่ไหนก็ไม่กล้าทำเรื่องเช่นนั้นกับข้าหรอก!”หากฮว๋าซื่อไม่ได้เกิดเรื่องแบบนั้นกับสารถีแซ่หลิว หลินชูเจิ้งก็คงจะรู้สึกเห็นด้วยกับคำพูดของนางทว่าพอเกิดเรื่องเช่นนั้นขึ้นเมื่อวาน คำพูดของฮว๋าซื่อก็เลยฟังดูเหมือนกำลังเข้าข้างและแก้ตัวแทนสารถีแซ่หลิวไปเสียอย่างนั้นหลินชูเจิ้งจึงสะบัดมือฟาดหน้าฮว๋าซื่อไปหนึ่งที “แพศยา พวกเจ้านอนด้วยกันจนเกิดเป็นความรักหรือ? ถึงได้พูดออกตัวแทนมันแบบนี้!”ฮว๋าซื่อที่ถูกตบก็งุนงง นางร้องไห้ฟูมฟาย “ข้าเป็นคนอย่างไรท่านไม่รู้หรืออย่างไร ทำไมต้องต่อว่าข้าแบบนั้นด้วย!”หลินชูเจิ้งด่า “เจ้าเป็นคนอย่างไรข้า
Last Updated : 2024-06-29ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 88
แม้จิ่งโม่เยี่ยจะเคยมาที่นี่หลายครั้งแล้ว แต่ทุกครั้งเขามักจะมาแบบไม่ให้สุ้มให้เสียง ซึ่งมันน่าตกใจมากนางจึงอดไม่ไหวเอ่ยว่า “ท่านอ๋อง วันหลังหากท่านจะมาก็ช่วยแจ้งข้าล่วงหน้าได้ไหมเพคะ?”จิ่งโม่เยี่ยเหล่ตามองนาง “จากนั้นเจ้าก็จะได้ชิงหลบหน้าข้าสินะ?”ทุกครั้งที่เฟิ่งชูอิ่งเห็นเขาทำสีหน้าแบบนั้น นางมักจะขนลุกในใจทุกทีนางรีบร้อนเอ่ย “ไม่ใช่เพคะ เพื่อที่ข้าจะได้เตรียมต้อนรับท่านอ๋องต่างหากล่ะ”จิ่งโม่เยี่ยแสยะยิ้มเย็นชา ก่อนจะเดินเข้าไปหานางนางพลันนึกขึ้นมาได้ว่าเมื่อวานเขียนอะไรบนหน้าเขาไปบ้าง ตนเองรู้สึกเหมือนมีชนักติดหลังอยู่ จึงตั้งท่าหวาดระแวงเต็มที่คิดไม่ถึงเลยว่าจิ่งโม่เยี่ยจะดีดเหรียญกษาปณ์ทองแดงเข้ามาสกัดจุดนางโดยตรงนางพลันรู้สึกว่าร่างกายแข็งทื่อ ขยับเขยื้อนไม่ได้สักนิดเฟิ่งชูอิ่ง “!!!!!”จิ่งโม่เยี่ยนั่งลงบนเตียงของนางแล้วถาม “ยังจำสิ่งที่เจ้าพูดเมื่อคืนวานได้หรือไม่?”เฟิ่งชูอิ่งกล่าวอย่างประจบ “เมื่อคืนวานข้าพูดไปเยอะมากเลยเพคะ มิทราบท่านอ๋องหมายถึงประโยคไหน?”จิ่งโม่เยี่ยเลิกคิ้วมองนาง จู่ๆ นางก็รู้สึกสังหรณ์ใจไม่ดีขึ้นมาครู่ต่อมา เขาก็จับยกร่างของนางขึ้นมาแล้วโยนลงเตี
Last Updated : 2024-06-29ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 89
แต่ครั้งนี้นางน่าจะหวาดกลัวจริงๆ ในแววตายังดูผวาอยู่เลยตอนแรกจิ่งโม่เยี่ยคิดว่าคนใจกล้าอย่างนาง คงจะไม่รู้จักคำว่าหวาดกลัวเหมือนคนอื่นหรอก คิดไม่ถึงเลยว่านางจะกลัวเป็นด้วยเขาถามนาง “เจ้าร้องไห้ทำไม?”เฟิ่งชูอิ่งสูดจมูกเบาๆ “ข้ากลัวท่านอ๋องจะฆ่าข้า แล้วท่านจะต้องตายไปด้วย“ข้าตายก็ไม่เป็นไรหรอก แต่หากท่านอ๋องตาย คงเป็นเรื่องน่าเสียดายมาก”จิ่งโม่เยี่ย “....เจ้ายังกล้าเล่นลิ้นอยู่อีก ดูเหมือนข้าควรจะตัดกะโหลกศีรษะของเขาออกมาจริงๆ”คำพูดของเขาฟังดูโหดร้าย น้ำเสียงเฉยชา ทว่าในแววตากลับไม่มีความดุร้ายเฟิ่งชูอิ่งมองเขาแล้วกล่าว “ข้าพูดความจริงเพคะ ข้าไม่อยากให้ท่านอ๋องตาย”จิ่งโม่เยี่ยยื่นมือไปบีบจมูกนาง “เจ้ากลัวจะถูกข้าฆ่าก็บอกมาตรงๆ เถอะ ไม่ต้องพูดอ้อมโลกขนาดนั้น”บนจมูกของนางมีคราบน้ำตาอยู่นิดหน่อย ตอนเขาแตะโดนจึงขมวดคิ้วด้วยความรังเกียจ ก่อนจะหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาเช็ดมือหลังจากเขาเช็ดเสร็จแล้ว นางก็ถลึงดวงตาที่มีน้ำตาจ้องมองเขา ดูแล้วน่ารักทีเดียวเขาจึงหยิบผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาซับน้ำตาให้นางแบบไม่รู้ตัวหลังจากเช็ดน้ำตาให้นางเสร็จแล้ว พวกเขาทั้งสองคนก็นิ่งไปจิ่งโม่เยี่ยไม่เคยทำเรื่องแบ
Last Updated : 2024-06-29
Latest chapter
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 970
จิ่งสือเยี่ยนไม่สนใจอะไรทั้งนั้น ตอนนี้เขาแค่อยากหนีให้พ้นจากตรงนี้แต่เขาคิดจะหนีจากจิ้งจอกสือซานเหนียงที่ไม่รู้ว่าบำเพ็ญเพียรมานานกี่ปี แถมยังผ่านร้อนผ่านหนาวในโลกมนุษย์มาอย่างโชกโชน เห็นทีคงจะเป็นไปไม่ได้นางมองทะลุความคิดและแผนการเล็กๆ น้อยๆ ของเขาได้อย่างง่ายดายยิ่งไปกว่านั้น จิ่งสือเยี่ยนที่ไม่มีอาวุธก็แทบจะสู้แรงของจิ้งจอกสือซานเหนียงไม่ได้เลยตอนนี้เป้าหมายของจิ้งจอกสือซานเหนียงนั้นชัดเจนมาก นั่นคือรักษาอาการบาดเจ็บให้หายโดยเร็ว ฟื้นฟูพลังและไปเอาคืนเหมยตงยวน!ดังนั้นตราบใดที่จิ่งสือเยี่ยนฟื้นตัวขึ้นมาเล็กน้อย นางก็จะดูดพลังของเขาจนหมดสิ้นอีกครั้งตอนแรกนางค่อนข้างสนใจความเป็นความตายของเขา แต่หลังจากนั้นนางก็ไม่สนใจเลยหลังจากดูดพลังมังกรของเขาจนหมด เขาก็กลายเป็นแค่ผู้ชายธรรมดาๆ ที่ไร้ค่าคนหนึ่งและเพราะผู้ชายธรรมดาแบบนี้นางหาได้ง่ายๆ เพียงแค่เดินออกไปก็เจอแล้วเมื่อจิ้งจอกสือซานเหนียงไม่สนใจความเป็นความตายของจิ่งสือเยี่ยน จิ่งสือเยี่ยนก็ได้ลิ้มรสความรู้สึกที่ทุกข์ทรมานอย่างแท้จริงเขารู้สึกถึงกลิ่นอายของความตายอย่างชัดเจนในขณะที่จิ่งสือเยี่ยนกำลังสิ้นหวัง เฟิ่งชูอ
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 969
เสียงของเขาแม้ไม่ดังนัก แต่กลับกึกก้องอยู่ในใจของทุกคนเหมือนกับเสียงกลองไม่มีใครกล้าอยู่ตรงนั้นต่อ ทุกคนพากันเดินทางถอยกลับไปเหมยตงยวนเห็นท่าทางของพวกเขาก็หัวเราะเยาะในใจ คนพวกนี้ยังน่าขยะแขยงเหมือนเดิมภายในอุโมงค์ลับ จิ้งจอกสือซานเหนียงได้ยินเสียงเอะอะมาจากข้างนอก นางจึงขมวดคิ้วเล็กน้อยอุโมงค์ที่นางพาจิ่งสือเยี่ยนมาซ่อนเอาไว้ เป็นทางแยกของอุโมงค์ลับสายนี้เดิมทีมีถ้ำขนาดใหญ่อยู่แล้ว นางจัดการทำความสะอาดเล็กน้อยก็กลายเป็นถ้ำของนางเพื่อป้องกันผู้บุกรุก นางยังตั้งคาถาและค่ายกลปิดบังไว้ที่ทางเข้าของอุโมงค์แห่งนี้อีกด้วยก่อนหน้านี้แทบจะไม่มีใครผ่านเข้ามาในอุโมงค์ลับแห่งนี้ แต่วันนี้กลับคึกคักราวกับตลาดสดตอนแรกจิ้งจอกสือซานเหนียงแค่สงสัยว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น พอนางตั้งใจฟังแล้วได้ยินชื่อเหมยตงยวน สีหน้าของนางก็เปลี่ยนเป็นเคร่งขรึมทันทีนางหยิบมีดคู่รูปทรงใบหลิวออกมาจากมิติของนางด้วยความโกรธแค้น คิดอยากจะไปฆ่าเหมยตงยวนแต่นางเพิ่งจะโคจรพลังได้เพียงเล็กน้อย หน้าอกก็เจ็บแปลบขึ้นมา เพราะบาดแผลของนางยังไม่หายดีจิ่งสือเยี่ยนถามว่า “ข้างนอกเอะอะโวยวายอะไรกัน?”เขาแอบยินดีอยู่ในใ
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 968
เขารู้ว่ามีค่ายกลพิทักษ์ขุนเขาอยู่ เหมยตงยวนจึงเข้ามาไม่ได้เพราะศพของเจ้าอารามนอนอยู่นอกอาณาเขต และเหมยตงยวนก็ไม่ได้ตามเข้ามาตอนที่ผู้อาวุโสถอยกลับเข้าไปในถ้ำ เขาต่างก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ จุดยืนของพวกเขานับว่ายากลำบากอย่างแท้จริงข้างหน้ามีเหมยตงยวนเฝ้าอยู่ ไม่มีใครออกไปได้ข้างหลังมีเฟิ่งชูอิ่งพาคนบุกเข้ามา หันหลังกลับไปก็มีแต่ตายในช่วงเวลานี้ เขารู้สึกสิ้นหวังอย่างถึงที่สุดมีศิษย์คนหนึ่งวิ่งตามมาและเห็นผู้อาวุโสยืนเฝ้าอยู่ตรงนั้นก็รู้สึกแปลกๆ จึงมองออกไปข้างนอกโดยไม่รู้ตัวเหมยตงยวนนั่งอยู่ตรงนั้นเงียบๆ คนทั่วไปมองไม่เห็นเขา แต่เหล่านักพรตของอารามเทียนอี้มองเห็นเขาได้เขาเป็นวิญญาณร้าย แต่กลิ่นอายสังหารกลับไม่รุนแรงนักทว่าเขาเพียงแค่นั่งเฉยๆ อยู่ตรงนั้น กลับสามารถสร้างแรงกดข่มมหาศาลได้ถึงแม้ศิษย์ผู้นั้นจะไม่รู้จักเหมยตงยวน แต่ตอนนี้ก็ไม่กล้าก้าวไปข้างหน้าแม้แต่ก้าวเดียวเขาถามผู้อาวุโสว่า "คนข้างนอกเป็นใครหรือขอรับ?"สีหน้าของผู้อาวุโสเต็มไปด้วยความรู้สึกที่ยากจะอธิบาย กล่าวออกมาสามคำอย่างช้าๆ ว่า "เหมยตงยวน"ช่วงนี้ชื่อของเหมยตงยวนเป็นที
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 967
แล้วจู่ๆ ร่างของผู้อาวุโสที่ขวางเขาก็ลุกไหม้ขึ้นมาทันที เขาร้องโอดครวญด้วยความเจ็บปวดผู้อาวุโสคนอื่นๆ ไม่คิดว่าเจ้าอารามจะลงมือโหดเหี้ยมขนาดนี้ พวกจึงโกรธจัดเดิมทีพวกเขาจับเจ้าอารามมาถวายเฟิ่งชูอิ่งเพียงเพื่อเอาชีวิตรอด ไม่ได้ต้องการชีวิตเจ้าอารามตอนนี้เจ้าอารามลงมือฆ่าคนก่อน พวกเขาจึงไม่เกรงใจอีกต่อไปการลงมืออย่างโหดเหี้ยมเช่นนี้ทำให้สถานการณ์ดูเลวร้ายมากพวกเขาล้วนเป็นศิษย์พี่น้องร่วมอาราม รู้จักกันเป็นอย่างดี เมื่อลงมือต่อสู้กันเองย่อมไม่มีใครได้เปรียบเสียเปรียบเจ้าอารามมีวิชาตัวเบาและวิชาอาคมสูงส่งกว่าเล็กน้อย แต่สู้จำนวนของผู้อาวุโสไม่ได้หลังจากที่เจ้าอารามลงมืออย่างเด็ดขาด พวกเขาก็ไม่สนใจความสัมพันธ์ฉันท์พี่น้องอีกต่อไป ลงมือกันอย่างโหดเหี้ยมยิ่งกว่าเดิมสักพักหนึ่ง นอกจากดาบและกระบี่แล้ว ยังมียันต์สาปหลากชนิดลอยเต็มท้องฟ้าเจ้าอารามมียันต์ของขลังมากที่สุด เขาใช้ยันต์เหล่านั้นอย่างบ้าคลั่ง จนสามารถฆ่าเปิดทางออกมาจากวงล้อมได้เพียงแต่เขาใช้พลังทั้งหมดวิ่งออกมาจากทางลับ ยังไม่ทันได้พักหายใจ ก็เห็นแสงเย็นวาบผ่านหน้าไปเจ้าอารามรู้สึกว่าสายตาของเขาบิดเบี้ยวเอียงไปในม
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 966
เจ้าอารามพูดด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม “พวกเราอยู่ที่นี่ต่อไปไม่ได้แล้ว รีบหนีออกไปกันเถอะ!”มีผู้อาวุโสคนหนึ่งถามขึ้นว่า “แล้วพวกเราจะไปไหนกัน?”คำถามนี้ตรงประเด็นสำคัญ ตอนนี้ทั่วทั้งแผ่นดินกำลังจะตกเป็นของจิ่งโม่เยี่ย พวกเขาจะไปที่ไหนได้อีก?เจ้าอารามกัดฟันพูด “ลงจากเขาไปก่อน ใต้หล้านี้กว้างใหญ่ อย่างไรก็ต้องมีที่ให้พวกเรายืนหยัดได้”ถึงจะพูดแบบนั้น แต่ในใจของทุกคนกลับรู้สึกไม่สบายใจอย่างมากพวกเขาในตอนนี้ ช่างเหมือนกับสุนัขจรจัดที่ไร้ญาติขาดที่พึ่งพิงเสียงระเบิดต่อเนื่องดังมาจากด้านล่างของภูเขา เสียงเหล่านั้นคือเสียงของค่ายกลพิทักษ์ขุนเขาที่ถูกทำลายถ้าพวกเขามัวรั้งรอต่อไป พวกเฟิ่งชูอิ่งก็จะบุกขึ้นมา แล้วพวกเขาก็ต้องตายกันหมดเพียงแต่ในเรื่องนี้ ความคิดของผู้อาวุโสและเจ้าอารามกลับแตกต่างกันเล็กน้อยพวกเขาสบตากัน แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมาหลังจากที่เจ้าอารามและผู้อาวุโสปรึกษาหารือกันแล้ว ก็รีบไปเก็บข้าวของเตรียมหนีออกไปทางเส้นทางลับเพียงแต่ก่อนหน้านี้เฟิ่งชูอิ่งได้ปล้นสะดมคลังสมบัติของอารามเทียนอี้ไปแล้ว อีกทั้งช่วงหลายเดือนมานี้ก็ใช้จ่ายเงินไปเกือบหมด ของมีค่าในอารามก็แทบจะไม่
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 965
“ตอนนี้ถึงนางจะใช้ยันต์ระเบิดได้ ข้าก็ไม่แปลกใจสักนิด”“นางบุกมาแบบโจ่งแจ้งขนาดนี้ คงคิดจะมาถล่มอารามเทียนอี้ของพวกเราแน่”เจ้าสำนักกัดฟันพูด “ถ้าข้ารู้ว่านางเป็นลูกสาวของเหมยตงยวน ข้าคงจะช่วยเทียนซือฆ่านางไปตั้งแต่แรกแล้ว!”เขาถูกเหมยตงยวนตามล่ามาหลายครั้ง รู้มานานแล้วว่าเฟิ่งชูอิ่งกับเหมยตงยวนมีความสัมพันธ์กันอย่างไรเมื่อหลายปีก่อน ตอนที่เขาร่วมมือกับเทียนซือวางแผนฆ่าเหมยตงยวน เขาเคยสะใจแค่ไหน ตอนนี้ก็ทุกข์ทรมานแค่นั้นเขารู้สึกว่าสภาพของตัวเองตอนนี้ดูแย่ยิ่งกว่าหมาจรจัดเสียอีกเขาหลบอยู่ในสำนักทุกวัน ไม่กล้าออกไปไหน กลัวว่าออกไปแล้วจะถูกเหมยตงยวนจัดการก่อนหน้านี้ อารามเทียนอี้เคยรุ่งเรือง มีชื่อเสียงโด่งดัง แต่ตอนนี้กลับต้องหลบซ่อนอยู่ในค่ายกลพิทักษ์ขุนเขา ไม่กล้าออกไปไหนเลยเจ้าอารามแทบคลั่ง แต่ก็ไม่มีความกล้ามากพอจะไปท้าทายเหมยตงยวนผู้อาวุโสมองเขาแล้วพูดว่า “อย่าพูดเรื่องไร้สาระพวกนี้อีกเลย รีบคิดหาวิธีรับมือดีกว่า!”พอพูดแบบนี้ ทุกคนก็เงียบเป็นเป่าสากคนที่อยู่ในอารามเทียนอี้ ล้วนเคยเป็นคนของสำนักลี้ลับเพียงแต่ตอนนั้นเทียนซือได้แบ่งสำนักลี้ลับออกเป็นสองฝ่าย เขาพาค
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 964
แต่พอสบตากับเฟิ่งชูอิ่งและจิ่งโม่เยี่ย เขาก็รู้สึกขี้ขลาดขึ้นมาทันที ได้แต่ก้มหน้ายอมรับชะตากรรมแล้วเอายันต์ไปแปะอีกแผ่นพอแปะเสร็จครั้งนี้เขาก็เผ่นหนีอย่างว่องไว ราวกับติดปีกบินได้เฟิ่งชูอิ่งเห็นปฏิกิริยาของเขาก็อดไม่ได้ที่จะเบ้ปาก เขาไม่จำเป็นต้องวิ่งเร็วขนาดนั้นก็ได้ ระยะเวลาหน่วงของแผ่นยันต์ของนางน่ะเหลือเฟือให้เขาวิ่งออกจากรัศมีการระเบิดครั้งนี้ก็ทำลายกลไกในค่ายกลพิทักษ์ขุนเขาอีกชุดหนึ่งได้อย่างราบรื่นพวกเขาสร้างความวุ่นวายขนาดใหญ่เช่นนี้ แน่นอนว่าย่อมทำให้พวกนักพรตบนเขาตกใจในทันทีก็มีนักพรตคนหนึ่งมาตรวจสอบ "พวกเจ้าเป็นใคร?"เฟิ่งชูอิ่งเท้าเอวแล้วกล่าวว่า "คนที่มารวมหัวกันทำลายอารามเทียนอี้!"เจ้าอาวาสยืนอยู่ด้านหลังเฟิ่งชูอิ่ง สวดมนต์ด้วยท่าทางสงบเสงี่ยม "อมิตาพุทธ"จิ่งโม่เยี่ยยืนอยู่ข้างๆ เฟิ่งชูอิ่ง มือข้างหนึ่งไขว้หลัง แผ่ความเย็นชาออกมาทั่วทั้งร่างเหล่าองครักษ์ด้านหลังเขาดึงกระบี่ออกมาพร้อมเพรียง แสดงออกถึงจิตสังหารอันน่าสะพรึงกลัวนักพรตที่เข้ามาตรวจสอบเห็นท่าทางของพวกเขาก็ถึงกับตาค้าง เพราะฉากนี้มันดูคุ้นๆตอนที่เฟิ่งชูอิ่งพาเจ้าอาวาสมาสร้างความวุ่นวายที่อา
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 963
เขาถามว่า “เจ้าจะระเบิดมันอย่างไร?”เฟิ่งชูอิ่งหยิบยันต์ออกมาอย่างองอาจพร้อมกล่าวว่า “ใช้สิ่งนี้ระเบิด!”จิ่งโม่เยี่ยจ้องมองยันต์ในมือของนางครู่หนึ่ง ไม่รู้ว่าควรจะเอ่ยอะไรออกไปดีเขารู้ว่านางมีความสามารถในการวาดยันต์ที่ยอดเยี่ยม แต่เขาไม่เคยคิดเลยว่ายันต์จะสามารถใช้ระเบิดได้เจ้าอาวาสถามขึ้นก่อน “แบบนี้มันจะใช้ได้จริงหรือ?”เฟิ่งชูอิ่งกล่าวอย่างใจเย็น “ลองดูก็รู้เอง”เมื่อเจ้าอาวาสได้ยินดังนั้นก็รีบวิ่งกลับมา “ข้าจะลองดู!”เขารักยันต์ที่นางวาดมาก เพราะมันมีประสิทธิภาพสุดยอดจากนั้นเขาก็ถามว่า “ใช้อย่างไร?”เฟิ่งชูอิ่งตอบ “ง่ายมาก แค่แปะยันต์นี้บนรูกำแพงก็พอ”เจ้าอาวาสรับยันต์จากมือของนางทันที แล้วเดินไปแปะยันต์อย่างมีความสุขหลังจากแปะเสร็จ เขารีบถอยหลังไปสองสามก้าว แต่กลับพบว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นเขาโน้มตัวเข้าไปดูพร้อมกับพูดว่า “ใช้ได้ไหมเนี่ย?”เฟิ่งชูอิ่งตะโกนอย่างร้อนใจ “หลบเร็ว!”นางไม่คิดว่าเจ้าโง่นี่จะกล้ายื่นหน้าเข้าไปดูหลังจากแปะยันต์เสร็จ เขาอยากตายนักหรือไง?เมื่อครู่นี้เขายังคิดจะหันไปถามนางว่าหลบทำไมแต่เขายังไม่ทันได้พูดออกไป ก็ได้ยินเสียงดังสนั่นพร้อมกับแ
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 962
ให้เฟิ่งชูอิ่งเอ่ยชมเจ้าอาวาสน่ะเป็นไปไม่ได้หรอก นางจึงพับแขนเสื้อขึ้นทันทีเจ้าอาวาสรีบวิ่งไปข้างๆ จิ่งโม่เยี่ย แล้วพูดว่า “ท่านอ๋อง ภรรยาท่านดุร้ายชะมัด กับสหายของท่านนางยังกล้าทำถึงเพียงนี้ ระวังนางจะเหิมเกริมจนท่านปราบไม่อยู่นะ!”จิ่งโม่เยี่ยถามเฟิ่งชูอิ่ง “ให้ข้าช่วยซัดเขาสักทีสองทีไหม?”เจ้าอาวาส “......”เขาลืมไปเลยว่าสองสามีภรรยาคู่นี้มันพวกเดียวกัน!เฟิ่งชูอิ่งหัวเราะลั่น “จัดการเลย!”เจ้าอาวาสยกมือขึ้นทั้งสองข้าง “อย่าเพิ่งๆ ข้ายอมบอกก็ได้!”เดิมทีเขาแค่จะล้อเล่นกับพวกเขาสักหน่อย แต่เรื่องดันกลายเป็นแบบนี้ไปได้!เฟิ่งชูอิ่งมองเขาแล้วพูดว่า “เจ้านี่มันหาเรื่องใส่ตัวเก่งจริงๆ”“บอกมาสิ วิธีดีๆ ของเจ้าคืออะไร?”เจ้าอาวาสตอบว่า “วัดของข้ากับอารามเทียนอี้เคยประลองวิชากันมาหลายปี ดังนั้นเราจึงรู้จักลึกตื้นหนาบางกันดี”“พอเวลาผ่านไปนานวันเข้า ก็ย่อมรู้ความลับของอีกฝ่ายบ้าง”ในโลกนี้ คนที่รู้จักเราดีที่สุดไม่ใช่สหาย แต่เป็นศัตรูบางความลับสหายอาจไม่รู้ แต่ศัตรูจะรู้แน่นอนเฟิ่งชูอิ่งถาม “อารามเทียนอี้มีความลับอะไร?”เจ้าอาวาสยิ้มอย่างลึกลับ “ข้ารู้ทางลัดไปยังวิหารใหญ่ข
