เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 82
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-06-29 10:29:44บทที่เกี่ยวข้อง
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 83
เฟิ่งชูอิ่งหัวเราะคิกคัก “เขาบอกให้ข้าไปร่วมงานเลี้ยงของราชวงศ์ แปลว่าก่อนจะถึงงานนั้น เขาจะไม่มีวันตัดหูหรือควักลูกตาข้าแน่นอน”เฉี่ยวหลิง “ทำไมล่ะเจ้าค่ะ?”เฟิ่งชูอิ่งตอบว่า “เพราะเขาก็ต้องรักษาหน้าตาเหมือนกัน หากข้ากลายเป็นคนพิการ เขาจะต้องอับอายขายหน้าแน่”เฉี่ยวหลิง “......มีเหตุผล แต่ท่านไปยั่วโมโหเขาแบบนี้ ไม่กลัวว่าหลังจบงานเลี้ยงแล้วเขาจะมาตัดหูท่านหรือ?”เฟิ่งชูอิ่งโบกมือไปมา “เรื่องหลังจากนั้นก็ค่อยว่ากันสิ”หากถึงตอนนั้นจริงๆ นางก็แค่หาทางเบี่ยงเบนความสนใจเขาอีกรอบไง!อย่างไรเสียคืนนี้นางก็ได้ทุบตีเขาแล้ว นอกจากนี้ยังเขียนคำว่าหวางปา(เจ้าโง่) กับวาดเต่าไปด้วย นางรู้สึกเบิกบานใจสุดๆ เลยเฉี่ยวหลิงมองนางด้วยท่าทางกังวลตอนนี้เฉี่ยวหลิงเป็นร่างวิญญาณ เป็นคนที่ตายไปแล้ว แต่ไม่ว่าจะเป็นคนหรือวิญญาณ นางก็ยังไม่เคยเห็นใครใจกล้าเท่าเฟิ่งชูอิ่งมาก่อนเลยเฟิ่งชูอิ่งใจกล้าบ้าบิ่นขนาดนี้ ไม่รู้ว่าจะมีชีวิตอยู่ได้อีกนานแค่ไหนเฟิ่งชูอิ่งไม่ได้กังวลเท่ากับเฉี่ยวหลิง เพราะนางไม่ใช่คนที่ยอมใครอยู่แล้วจิ่งโม่เยี่ยต้องได้รับความช่วยเหลือจากนางแท้ๆ แต่กลับยังคิดจะรังแกนาง บีบคั้นนาง กล้าดีอย
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-06-29ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 84
ทว่าตอนนี้ฉินจื๋อเจี้ยนไม่เห็นว่าจิ่งโม่เยี่ยมีท่าทางอยากจะไปตัดมือคนผู้นั้นเลย กลับกัน ดูเหมือนจะไม่ได้โกรธขนาดนั้นด้วยกลอุบายกลั่นแกล้งกันแบบนี้ คล้ายจะเป็นฝีมือของสตรีเสียมากกว่า เหมือนเป็นเรื่องสนุกในเรือนนอนอย่าบอกนะว่าจิ่งโม่เยี่ยมีคนที่ชอบแล้ว?ทว่าเขากลับปัดความคิดนั้นทิ้งไปทันทีเพราะเขาตระหนักดีว่าจิ่งโม่เยี่ยเติบโตมากับอะไรบ้าง รู้ว่าคนแบบจิ่งโม่เยี่ย ไม่มีผู้หญิงคนไหนในโลกทำให้เขาหวั่นไหวได้หรอกแล้วมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ล่ะ?ตอนที่เขาเดินจนถึงประตู จิ่งโม่เยี่ยก็ถามเขาว่า “จื๋อเจี้ยน หากเจ้าพบเจอกับคนที่ใจกล้าบ้าบิ่นมากๆ เจ้าจะทำอย่างไร?”ฉินจื๋อเจี้ยนได้ยินเช่นนั้นก็หูผึ่งทันที รีบก้าวฉับๆ เขาไปหาอีกฝ่ายอย่างว่องไว “หากข้าพบเจอคนแบบนั้น ข้าก็น่าจะเมินเฉยเสียมากกว่า“หากท่านอ๋องพบกับคนแบบนั้น ก็น่าจะใช้กระบี่แทงตายสินะพ่ะย่ะค่ะ?”จิ่งโม่เยี่ยตอบเสียงเรียบ “คนผู้นั้นมีประโยชน์มาก ตอนนี้ยังฆ่าไม่ได้”ความอยากรู้อยากเห็นของฉินจื๋อเจี้ยนทำงานทันที “ในเมื่อฆ่าไม่ได้ ถ้างั้นก็ต้องเอาตัวเขามาไว้ในจวน“จากนั้นก็ทรมานเขาทุกวัน ใช้แส้เฆี่ยนเขาทุกคืน ทำให้เขาทรมานยิ่งกว่าตาย แต่ก็ยั
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-06-29ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 85
หลังจากผู้ดูแลโจวเข้ามาก็จัดการปิดประตู ก่อนจะคุกเข่าลงตรงหน้านาง โขกศีรษะให้นางแล้วกล่าวว่า “คุณหนูต่างสกุล ได้โปรดช่วยข้าด้วย!”เฟิ่งชูอิ่งเห็นว่าบนหน้าของเขามีรอยมือสีดำเข้มติดอยู่จำนวนมาก ที่คอก็มีรอยถูกรัดสีดำอยู่เช่นกัน จึงทราบว่าเมื่อคืนเขาคงจะถูกทรมานมิใช่น้อยนางจึงหันมองวิญญาณร้ายที่เกาะติดผู้ดูแลโจวอีกครั้ง ร่างวิญญาณของอีกฝ่ายใหญ่ขึ้นกว่าเดิมมากวิญญาณร้ายจะเติบโตขึ้นได้ก็ต่อเมื่อกลืนกินพวกเดียวกัน หรือไม่ก็กัดกินอารมณ์ด้านลบของคนเป็นอาหารดูจากสภาพของวิญญาณร้าย คงจะได้กินความกลัวกับความหวาดผวาของผู้ดูแลโจวไปไม่น้อยเลยเฟิ่งชูอิ่งถามเสียงเรียบ “ผู้ดูแลโจวคิดได้แล้วหรือ?”ผู้ดูแลโจวแหงนหน้าขึ้นมองนาง “ขอแค่คุณหนูต่างสกุลยอมช่วยชีวิตข้า หลังจากนี้ไปข้าจะยอมรับใช้ท่านทุกอย่าง”เมื่อคืนนี้เขาเชิญนักพรตท่านหนึ่งมาทำพิธีในบ้าน ผลคือพิธียังทำไม่ทันจะเสร็จ นักพรตคนนั้นก็โดนอะไรบางอย่างจับขึ้นไปแขวนบนคานไม้แล้วหลังจากพวกเขาช่วยกันพานักพรตคนนั้นลงมา นักพรตคนนั้นก็เผ่นหนีออกไปแบบไม่ลืมหูลืมตา ปฏิเสธที่จะข้องเกี่ยวกับพวกเขาอีกเมื่อคืนนี้นอกจากเขาจะโดนผีอำแล้ว ยังเกือบจะถูกรัดคอตายด้ว
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-06-29ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 86
ผู้ดูแลโจวตอบ “ตอนนั้นพวกเขาไม่ได้พูดออกมา ข้าก็เลยไม่ทราบว่านางเป็นใคร“แต่ฟังจากน้ำเสียงของฮูหยินในตอนนั้น นายท่านเหมือนจะเป็นคนรักของมารดาท่านขอรับ”เฟิ่งชูอิ่ง “......”น้ำเน่าขนาดนี้เลยหรือ?นางคิดพิจารณาดูแล้วว่าเรื่องพวกนี้มันไม่สมเหตุสมผล ต่อให้เป็นคนที่ไม่มีสมอง ก็ไม่มีทางส่งตัวลูกสาวให้คนรักเก่าเอาไปดูแลหรอกในความทรงจำของร่างเดิม มารดาของนางเป็นผู้ที่เฉลียวฉลาดคนหนึ่งแต่น่าเสียดาย ความทรงจำของร่างเดิมก่อนจะมาอยู่ที่จวนสกุลหลินเลือนรางมาก เฟิ่งชูอิ่งพยายามจะค้นหาความทรงจำของร่างเดิม แต่ก็ไม่พบข้อมูลอะไรเป็นชิ้นเป็นอันเลยนางจึงเอ่ยเสียงเรียบ “นอกจากเรื่องนี้แล้ว เจ้ายังรู้อะไรอีกบ้าง?”ผู้ดูแลโจวมองสบตานาง “หากคุณหนูต่างสกุลช่วยชีวิตข้าแล้ว ความลับเรื่องอื่นที่ข้ารู้มา สามารถค่อยๆ คุยกันทีหลังได้ขอรับ”เฟิ่งชูอิ่งระบายยิ้ม นางลองตรวจโหงวเฮ้งของผู้ดูแลโจวเล็กน้อย เขาเป็นคนต่ำต้อยเลวทรามที่แล่นเรือตามลม[footnoteRef:1] แล้วยังเป็นคนที่ใจดำอำมหิตอีกด้วย [1: ปรับตัวเข้ากับสถานการณ์ โอนเอียงไปฝั่งโน้นทีฝั่งนี้ที ] วาจาของเขาเชื่อถือไม่ได้ ทำอะไรก็ยึดถือผลประโยชน์เป็นหลัก ไร้ยาง
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-06-29ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 87
ฮว๋าซื่อตอนยังสาวก็นับว่าสวยอยู่หรอก แต่ตอนนี้นางอายุมากแล้ว ใบหน้าจึงไม่สวยเหมือนเดิมแล้วพอนางร้องไห้นานๆ เข้า ดวงตาก็เริ่มจะบวดปูด หลินชูเจิ้งเห็นนางสภาพนั้นก็รู้สึกรังเกียจขึ้นมาเขาหน้ามืดครึ้มทนฟังนางจนเล่าจบ เอ่ยถามเสียงต่ำว่า “เจ้าหมายความว่าตอนเกิดเรื่องเฟิ่งชูอิ่งไม่ได้อยู่ตรงนั้น?”ฮว๋าซื่อสะอึกสะอื้น “นางไม่ได้อยู่ตรงนั้น แต่สัญชาตญาณของข้าบอกว่านางเป็นคนทำแน่นอน!“สารถีแซ่หลิวทำงานในจวนสกุลหลินมานานหลายปี เขาเป็นคนนิสัยอย่างไรข้าย่อมรู้ดี ให้เขากล้าแค่ไหนก็ไม่กล้าทำเรื่องเช่นนั้นกับข้าหรอก!”หากฮว๋าซื่อไม่ได้เกิดเรื่องแบบนั้นกับสารถีแซ่หลิว หลินชูเจิ้งก็คงจะรู้สึกเห็นด้วยกับคำพูดของนางทว่าพอเกิดเรื่องเช่นนั้นขึ้นเมื่อวาน คำพูดของฮว๋าซื่อก็เลยฟังดูเหมือนกำลังเข้าข้างและแก้ตัวแทนสารถีแซ่หลิวไปเสียอย่างนั้นหลินชูเจิ้งจึงสะบัดมือฟาดหน้าฮว๋าซื่อไปหนึ่งที “แพศยา พวกเจ้านอนด้วยกันจนเกิดเป็นความรักหรือ? ถึงได้พูดออกตัวแทนมันแบบนี้!”ฮว๋าซื่อที่ถูกตบก็งุนงง นางร้องไห้ฟูมฟาย “ข้าเป็นคนอย่างไรท่านไม่รู้หรืออย่างไร ทำไมต้องต่อว่าข้าแบบนั้นด้วย!”หลินชูเจิ้งด่า “เจ้าเป็นคนอย่างไรข้า
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-06-29ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 88
แม้จิ่งโม่เยี่ยจะเคยมาที่นี่หลายครั้งแล้ว แต่ทุกครั้งเขามักจะมาแบบไม่ให้สุ้มให้เสียง ซึ่งมันน่าตกใจมากนางจึงอดไม่ไหวเอ่ยว่า “ท่านอ๋อง วันหลังหากท่านจะมาก็ช่วยแจ้งข้าล่วงหน้าได้ไหมเพคะ?”จิ่งโม่เยี่ยเหล่ตามองนาง “จากนั้นเจ้าก็จะได้ชิงหลบหน้าข้าสินะ?”ทุกครั้งที่เฟิ่งชูอิ่งเห็นเขาทำสีหน้าแบบนั้น นางมักจะขนลุกในใจทุกทีนางรีบร้อนเอ่ย “ไม่ใช่เพคะ เพื่อที่ข้าจะได้เตรียมต้อนรับท่านอ๋องต่างหากล่ะ”จิ่งโม่เยี่ยแสยะยิ้มเย็นชา ก่อนจะเดินเข้าไปหานางนางพลันนึกขึ้นมาได้ว่าเมื่อวานเขียนอะไรบนหน้าเขาไปบ้าง ตนเองรู้สึกเหมือนมีชนักติดหลังอยู่ จึงตั้งท่าหวาดระแวงเต็มที่คิดไม่ถึงเลยว่าจิ่งโม่เยี่ยจะดีดเหรียญกษาปณ์ทองแดงเข้ามาสกัดจุดนางโดยตรงนางพลันรู้สึกว่าร่างกายแข็งทื่อ ขยับเขยื้อนไม่ได้สักนิดเฟิ่งชูอิ่ง “!!!!!”จิ่งโม่เยี่ยนั่งลงบนเตียงของนางแล้วถาม “ยังจำสิ่งที่เจ้าพูดเมื่อคืนวานได้หรือไม่?”เฟิ่งชูอิ่งกล่าวอย่างประจบ “เมื่อคืนวานข้าพูดไปเยอะมากเลยเพคะ มิทราบท่านอ๋องหมายถึงประโยคไหน?”จิ่งโม่เยี่ยเลิกคิ้วมองนาง จู่ๆ นางก็รู้สึกสังหรณ์ใจไม่ดีขึ้นมาครู่ต่อมา เขาก็จับยกร่างของนางขึ้นมาแล้วโยนลงเตี
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-06-29ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 89
แต่ครั้งนี้นางน่าจะหวาดกลัวจริงๆ ในแววตายังดูผวาอยู่เลยตอนแรกจิ่งโม่เยี่ยคิดว่าคนใจกล้าอย่างนาง คงจะไม่รู้จักคำว่าหวาดกลัวเหมือนคนอื่นหรอก คิดไม่ถึงเลยว่านางจะกลัวเป็นด้วยเขาถามนาง “เจ้าร้องไห้ทำไม?”เฟิ่งชูอิ่งสูดจมูกเบาๆ “ข้ากลัวท่านอ๋องจะฆ่าข้า แล้วท่านจะต้องตายไปด้วย“ข้าตายก็ไม่เป็นไรหรอก แต่หากท่านอ๋องตาย คงเป็นเรื่องน่าเสียดายมาก”จิ่งโม่เยี่ย “....เจ้ายังกล้าเล่นลิ้นอยู่อีก ดูเหมือนข้าควรจะตัดกะโหลกศีรษะของเขาออกมาจริงๆ”คำพูดของเขาฟังดูโหดร้าย น้ำเสียงเฉยชา ทว่าในแววตากลับไม่มีความดุร้ายเฟิ่งชูอิ่งมองเขาแล้วกล่าว “ข้าพูดความจริงเพคะ ข้าไม่อยากให้ท่านอ๋องตาย”จิ่งโม่เยี่ยยื่นมือไปบีบจมูกนาง “เจ้ากลัวจะถูกข้าฆ่าก็บอกมาตรงๆ เถอะ ไม่ต้องพูดอ้อมโลกขนาดนั้น”บนจมูกของนางมีคราบน้ำตาอยู่นิดหน่อย ตอนเขาแตะโดนจึงขมวดคิ้วด้วยความรังเกียจ ก่อนจะหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาเช็ดมือหลังจากเขาเช็ดเสร็จแล้ว นางก็ถลึงดวงตาที่มีน้ำตาจ้องมองเขา ดูแล้วน่ารักทีเดียวเขาจึงหยิบผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาซับน้ำตาให้นางแบบไม่รู้ตัวหลังจากเช็ดน้ำตาให้นางเสร็จแล้ว พวกเขาทั้งสองคนก็นิ่งไปจิ่งโม่เยี่ยไม่เคยทำเรื่องแบ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-06-29ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 90
คนพวกนั้นเป็นบ่าวรับใช้ของฮว๋าซื่อ วันนี้จุดประสงค์ของพวกเขาคือต้องการฆ่าเฟิ่งชูอิ่งให้ตายคนที่เดินดุ่มๆ เข้าไปคนแรกคิดจะประจบเอาใจฮว๋าซื่อ เขาจึงตรงดิ่งเข้าไปข้างในอย่างว่องไว ปากก็ด่าหยาบคายไปด้วย “เฟิ่งชูอิ่ง เจ้ามันนังสารเลว....”เสียงของเขาขาดหายไปพร้อมกับเสียงกรีดกระบี่สายหนึ่ง ที่แทงเข้าไปในคอหอยของเขาอย่างแม่นยำแสงกระบี่วาววับสะท้อนไปมาในห้องเหมือนสายฟ้าแลบ กลิ่นอายเย็นเยียบน่าสะพรึงกลัวชวนให้คนเสียวสันหลังวาบดวงตาของท้อของจิ่งโม่เยี่ยหรี่ลงเล็กน้อย เขาใช้ด้ามกระบี่ผลักร่างคนที่ถูกปาดคอ ร่างของอีกฝ่ายพลิกม้วนอย่างเสียการควบคุม เลือดอุ่นร้อนและเหม็นคาวพลันสาดใส่ใบหน้าของคนข้างหลังเหตุการณ์ดังกล่าวเกิดขึ้นเร็วเกินไป คนด้านหลังไม่ทันจะได้ตั้งตัว แล้วยังมีคนตะโกนด่าต่อว่า “นังแพศยาลอบคบชู้หน้าไม่อาย!”“จับตัวพวกเขาไปถ่วงน้ำด้วยกันเลย!”คนที่โดนเลือดสาดเปื้อนหน้าสบถว่า “อะไรวะเนี่ย!”พวกเขายื่นมือออกไปคลำดู คนที่เดินนำเข้าไปคนแรกก็ล้มลงไปแล้วตายคาที่เสียงโหวกเหวกพลันดังก้องไปทั่วคนด้านหลังคิดจะบุกเข้าไป ส่วนคนด้านหน้าก็อยากจะถอยออกมามู่ลี่ลูกปัดถูกเขย่าจนส่งเสียงครืนๆ สถานการ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-06-29
บทล่าสุด
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 974
เมื่อได้ยินเสียงนั้นเฟิ่งชูอิ่งก็หรี่ตาลงเล็กน้อย ภายในอารามเทียนอี้มีแต่ผู้ชาย หากมีเสียงผู้หญิงดังขึ้นมาได้ แสดงว่าต้องเป็นคนนอกอย่างแน่นอนนางและจิ่งโม่เยี่ยสบตากัน แล้วรีบสาวเท้าตรงไปยังที่มาของเสียงทันทีแต่พวกเขาเพิ่งจะวิ่งได้ไม่ไกล ก็เห็นศิษย์ของอารามเทียนอี้คนหนึ่งวิ่งสวนกลับมาทางพวกเขาทางเดินลับนั้นค่อนข้างแคบ เมื่อพวกเขาเผชิญหน้ากันเกือบจะชนกันอย่างจังจิ่งโม่เยี่ยคว้าไหล่ของศิษย์ผู้นั้นไว้ได้อย่างรวดเร็ว แล้วเหวี่ยงเขาล้มลงกับพื้นชิงหยวนเห็นใบหน้าของชายคนนั้นอย่างชัดเจน และพูดอย่างประหลาดใจว่า "ศิษย์พี่ชิงเหอ ท่านมาทำอะไรที่นี่ เกิดอะไรขึ้นหรือ"ชิงเหอลุกขึ้นยืนอย่างทุลักทุเล แล้วเอื้อมมือผลักชิงหยวนไปข้างหลัง ก่อนจะวิ่งต่อไปข้างหน้าอีกครั้งจิ่งโม่เยี่ยคว้าตัวชิงหยวนไว้ ส่วนเฟิ่งชูอิ่งก็ถีบชิงเหอล้มลงกับพื้น เห็นได้ชัดว่าคนผู้นี้มีเจตนาร้าย นางจึงลงมืออย่างเด็ดขาดหลังจากถูกถีบล้ม ชิงเหอยังคงพยายามจะวิ่งหนี เฟิ่งชูอิ่งคว้าผมของเขาไว้ แล้วกระแทกศีรษะของเขาเข้ากับผนังทางเดินลับ จนเขาส่งเสียงร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดเสียงหญิงสาวที่แสนจะยั่วยวนดังขึ้นว่า "โอ้ ตรงนี้ม
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 973
ตอนที่พวกเขากระโดดแบบกบเมื่อครู่นี้ เฟิ่งชูอิ่งมองเห็นได้อย่างชัดเจนว่าชิงหยวนกระโดดนำไปข้างหน้าหลายครั้ง แต่ก็ถูกเพื่อนร่วมอารามเตะกลับมาข้างหลังนั่นจึงเป็นเหตุผลว่าทำไมเขาถึงเป็นคนสุดท้ายที่กระโดดเสร็จชิงหยวนพูดอย่างเขินอายเล็กน้อยว่า "นั่นเป็นเพราะข้าเป็นศิษย์ที่อายุน้อยที่สุดในอาราม"เฟิ่งชูอิ่งถามว่า "เป็นเพราะเจ้าอายุน้อยที่สุด แต่กลับคิดว่าตัวเองมีวิชาเก่งกล้าที่สุด ก็เลยเอาไปอวดเทียนซือสินะ?”ชิงหยวนตกใจเล็กน้อย "ท่านรู้ได้อย่างไร?"เฟิ่งชูอิ่งพูดอย่างใจเย็นว่า "ข้าคำนวณเอา"จริงๆ แล้วเรื่องแบบนี้คำนวณไม่ได้หรอก นางเดาเอาจากเนื้อเรื่องในนิยายต้นฉบับนักพรตที่ชื่อชิงหยวนคนนี้ เป็นคนที่จิตใจดีที่สุดในบรรดาคนทั้งหมดที่อยู่รอบตัวจิ่งสือเยี่ยนถึงแม้เขาจะได้รับการแต่งตั้งเป็นราชครูจากจิ่งสือเยี่ยน เพราะช่วยชีวิตจิ่งสือเยี่ยนไว้ในหนังสือต้นฉบับแต่เขาก็ไม่ได้ยโสโอหังเพราะตำแหน่งที่สูงขึ้นในทางกลับกัน เขายังคงปฏิบัติต่อผู้อื่นอย่างอ่อนโยน และยังเคยห้ามปรามจิ่งสือเยี่ยนไม่ให้ฆ่าคนหลายครั้งแววตาที่ชิงหยวนมองนางนั้นมีความเคารพนับถือมากขึ้น การที่มองออกได้ขนาดนี้นับว่าเก่งก
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 972
เฟิ่งชูอิ่งหัวเราะออกมา “ในเมื่อพวกเจ้ามีความสุขกันขนาดนี้ งั้นก็หัวเราะให้ข้าฟังหน่อยสิ!”นักพรตทั้งหลาย “ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!”เฟิ่งชูอิ่ง “......”รอยยิ้มของพวกเขาช่างดูเสแสร้งสิ้นดี ทำเอานางรู้สึกกระอักกระอ่วนขึ้นมาเลยแต่ในเมื่อพวกเขาเป็นแบบนี้ นางก็ไม่สามารถฆ่าพวกเขาทิ้งได้นางจึงบอกว่า “ตอนนี้ข้ายังมองไม่เห็นความจริงใจของพวกเจ้า งั้นเอาแบบนี้ดีกว่า พวกเจ้าเอาวัตถุล้ำค่าของอารามออกมา”“ใครเอาของที่มีค่ามากสุดออกมาได้ คนนั้นก็ถือว่าได้สร้างคุณูปการ ข้าจะมอบอารามแห่งนี้ให้เขาดูแล”เจ้าอาวาสพูดขึ้นข้างๆ ว่า “ใครกระโดดกบเสร็จก่อน คนนั้นจะได้สิทธิ์ถวายของมีค่าก่อน พวกเจ้าจงตั้งใจกระโดดให้ดี”เฟิ่งชูอิ่งเหลือบมองเจ้าอาวาส เจ้าอาวาสก็ขยิบตาให้นางเขากระซิบเบาๆ ว่า “กับคนพวกนี้ต้องให้ทั้งผลประโยชน์และกดดันไปพร้อมๆ กัน”“ถ้าพวกเขากระโดดไม่เร็วพอ ของที่ติดตัวก็จะร่วงช้า”“ไม่เชื่อก็ดูสิ!”เฟิ่งชูอิ่งหันไปมอง ก็เห็นเหล่าผู้อาวุโสที่กระโดดกบแบบขอไปที รีบกระโดดให้เสร็จอย่างรวดเร็ว แล้วไปหยิบของมีค่ามาสำหรับผู้อาวุโสเหล่านี้ แม้ว่าที่ผ่านมาพวกเขาจะถูกเจ้าอารามกดขี่ แต่ก็ยังอยากมีชีวิตท
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 971
“วันนี้ถ้าไม่ได้รับอนุญาตจากอาจารย์ของข้า ใครก็ห้ามลุกขึ้นทั้งนั้น!”พวกนักพรตไม่สนใจเขาเลย พวกเขาต่างเป็นศัตรูกันมาหลายปี ใครบ้างจะไม่รู้ว่าอีกฝ่ายเป็นคนแบบไหน?ผู้อาวุโสที่เป็นหัวหน้าคุกเข่าคำนับเฟิ่งชูอิ่งอย่างนอบน้อม จากนั้นกล่าวว่า “พระชายาทรงเชี่ยวชาญศาสตร์ลี้ลับอย่างมาก พวกข้าล้วนนับถือยิ่งนัก”“ก่อนหน้านี้อารามเทียนอี้ถูกคนชั่วหลอกใช้ ทำเรื่องผิดพลาดไปมากมาย”“ตอนนี้พวกข้าสำนึกผิดแล้ว ตัดสินใจกลับตัวกลับใจ ทำความดี แก้ไขความผิดในอดีต ยินดีให้พระชายาสั่งการ”เฟิ่งชูอิ่งมองพวกเขาอย่างสงสัย รู้สึกว่าครั้งนี้พวกเขายอมคุกเข่าง่ายเกินไป น่าจะมีเลศนัยแอบแฝงนางกล่าวว่า “ฟังจากน้ำเสียงของพวกเจ้า ดูเหมือนจะรู้ว่าตัวเองทำผิด อยากกลับตัวกลับใจ”“แต่พวกเจ้าทำเรื่องเลวร้ายมามาก ข้าไม่ไว้ใจพวกเจ้า พวกเจ้าต้องแสดงความจริงใจออกมาก่อน”เหล่าผู้อาวุโสแลกเปลี่ยนสายตากันเล็กน้อย จากนั้นผู้อาวุโสคนเดิมก็ถามว่า “ไม่ทราบว่าพระชายาต้องการให้พวกข้าแสดงความจริงใจอย่างไร?”เฟิ่งชูอิ่งยิ้มเล็กน้อย “เอาอย่างนี้ พวกเจ้าต่อแถวกัน จากนั้นก็กระโดดกบไปตามโถงระเบียงสามรอบ”เหล่าผู้อาวุโส “......”เหล่
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 970
จิ่งสือเยี่ยนไม่สนใจอะไรทั้งนั้น ตอนนี้เขาแค่อยากหนีให้พ้นจากตรงนี้แต่เขาคิดจะหนีจากจิ้งจอกสือซานเหนียงที่ไม่รู้ว่าบำเพ็ญเพียรมานานกี่ปี แถมยังผ่านร้อนผ่านหนาวในโลกมนุษย์มาอย่างโชกโชน เห็นทีคงจะเป็นไปไม่ได้นางมองทะลุความคิดและแผนการเล็กๆ น้อยๆ ของเขาได้อย่างง่ายดายยิ่งไปกว่านั้น จิ่งสือเยี่ยนที่ไม่มีอาวุธก็แทบจะสู้แรงของจิ้งจอกสือซานเหนียงไม่ได้เลยตอนนี้เป้าหมายของจิ้งจอกสือซานเหนียงนั้นชัดเจนมาก นั่นคือรักษาอาการบาดเจ็บให้หายโดยเร็ว ฟื้นฟูพลังและไปเอาคืนเหมยตงยวน!ดังนั้นตราบใดที่จิ่งสือเยี่ยนฟื้นตัวขึ้นมาเล็กน้อย นางก็จะดูดพลังของเขาจนหมดสิ้นอีกครั้งตอนแรกนางค่อนข้างสนใจความเป็นความตายของเขา แต่หลังจากนั้นนางก็ไม่สนใจเลยหลังจากดูดพลังมังกรของเขาจนหมด เขาก็กลายเป็นแค่ผู้ชายธรรมดาๆ ที่ไร้ค่าคนหนึ่งและเพราะผู้ชายธรรมดาแบบนี้นางหาได้ง่ายๆ เพียงแค่เดินออกไปก็เจอแล้วเมื่อจิ้งจอกสือซานเหนียงไม่สนใจความเป็นความตายของจิ่งสือเยี่ยน จิ่งสือเยี่ยนก็ได้ลิ้มรสความรู้สึกที่ทุกข์ทรมานอย่างแท้จริงเขารู้สึกถึงกลิ่นอายของความตายอย่างชัดเจนในขณะที่จิ่งสือเยี่ยนกำลังสิ้นหวัง เฟิ่งชูอ
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 969
เสียงของเขาแม้ไม่ดังนัก แต่กลับกึกก้องอยู่ในใจของทุกคนเหมือนกับเสียงกลองไม่มีใครกล้าอยู่ตรงนั้นต่อ ทุกคนพากันเดินทางถอยกลับไปเหมยตงยวนเห็นท่าทางของพวกเขาก็หัวเราะเยาะในใจ คนพวกนี้ยังน่าขยะแขยงเหมือนเดิมภายในอุโมงค์ลับ จิ้งจอกสือซานเหนียงได้ยินเสียงเอะอะมาจากข้างนอก นางจึงขมวดคิ้วเล็กน้อยอุโมงค์ที่นางพาจิ่งสือเยี่ยนมาซ่อนเอาไว้ เป็นทางแยกของอุโมงค์ลับสายนี้เดิมทีมีถ้ำขนาดใหญ่อยู่แล้ว นางจัดการทำความสะอาดเล็กน้อยก็กลายเป็นถ้ำของนางเพื่อป้องกันผู้บุกรุก นางยังตั้งคาถาและค่ายกลปิดบังไว้ที่ทางเข้าของอุโมงค์แห่งนี้อีกด้วยก่อนหน้านี้แทบจะไม่มีใครผ่านเข้ามาในอุโมงค์ลับแห่งนี้ แต่วันนี้กลับคึกคักราวกับตลาดสดตอนแรกจิ้งจอกสือซานเหนียงแค่สงสัยว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น พอนางตั้งใจฟังแล้วได้ยินชื่อเหมยตงยวน สีหน้าของนางก็เปลี่ยนเป็นเคร่งขรึมทันทีนางหยิบมีดคู่รูปทรงใบหลิวออกมาจากมิติของนางด้วยความโกรธแค้น คิดอยากจะไปฆ่าเหมยตงยวนแต่นางเพิ่งจะโคจรพลังได้เพียงเล็กน้อย หน้าอกก็เจ็บแปลบขึ้นมา เพราะบาดแผลของนางยังไม่หายดีจิ่งสือเยี่ยนถามว่า “ข้างนอกเอะอะโวยวายอะไรกัน?”เขาแอบยินดีอยู่ในใ
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 968
เขารู้ว่ามีค่ายกลพิทักษ์ขุนเขาอยู่ เหมยตงยวนจึงเข้ามาไม่ได้เพราะศพของเจ้าอารามนอนอยู่นอกอาณาเขต และเหมยตงยวนก็ไม่ได้ตามเข้ามาตอนที่ผู้อาวุโสถอยกลับเข้าไปในถ้ำ เขาต่างก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ จุดยืนของพวกเขานับว่ายากลำบากอย่างแท้จริงข้างหน้ามีเหมยตงยวนเฝ้าอยู่ ไม่มีใครออกไปได้ข้างหลังมีเฟิ่งชูอิ่งพาคนบุกเข้ามา หันหลังกลับไปก็มีแต่ตายในช่วงเวลานี้ เขารู้สึกสิ้นหวังอย่างถึงที่สุดมีศิษย์คนหนึ่งวิ่งตามมาและเห็นผู้อาวุโสยืนเฝ้าอยู่ตรงนั้นก็รู้สึกแปลกๆ จึงมองออกไปข้างนอกโดยไม่รู้ตัวเหมยตงยวนนั่งอยู่ตรงนั้นเงียบๆ คนทั่วไปมองไม่เห็นเขา แต่เหล่านักพรตของอารามเทียนอี้มองเห็นเขาได้เขาเป็นวิญญาณร้าย แต่กลิ่นอายสังหารกลับไม่รุนแรงนักทว่าเขาเพียงแค่นั่งเฉยๆ อยู่ตรงนั้น กลับสามารถสร้างแรงกดข่มมหาศาลได้ถึงแม้ศิษย์ผู้นั้นจะไม่รู้จักเหมยตงยวน แต่ตอนนี้ก็ไม่กล้าก้าวไปข้างหน้าแม้แต่ก้าวเดียวเขาถามผู้อาวุโสว่า "คนข้างนอกเป็นใครหรือขอรับ?"สีหน้าของผู้อาวุโสเต็มไปด้วยความรู้สึกที่ยากจะอธิบาย กล่าวออกมาสามคำอย่างช้าๆ ว่า "เหมยตงยวน"ช่วงนี้ชื่อของเหมยตงยวนเป็นที
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 967
แล้วจู่ๆ ร่างของผู้อาวุโสที่ขวางเขาก็ลุกไหม้ขึ้นมาทันที เขาร้องโอดครวญด้วยความเจ็บปวดผู้อาวุโสคนอื่นๆ ไม่คิดว่าเจ้าอารามจะลงมือโหดเหี้ยมขนาดนี้ พวกจึงโกรธจัดเดิมทีพวกเขาจับเจ้าอารามมาถวายเฟิ่งชูอิ่งเพียงเพื่อเอาชีวิตรอด ไม่ได้ต้องการชีวิตเจ้าอารามตอนนี้เจ้าอารามลงมือฆ่าคนก่อน พวกเขาจึงไม่เกรงใจอีกต่อไปการลงมืออย่างโหดเหี้ยมเช่นนี้ทำให้สถานการณ์ดูเลวร้ายมากพวกเขาล้วนเป็นศิษย์พี่น้องร่วมอาราม รู้จักกันเป็นอย่างดี เมื่อลงมือต่อสู้กันเองย่อมไม่มีใครได้เปรียบเสียเปรียบเจ้าอารามมีวิชาตัวเบาและวิชาอาคมสูงส่งกว่าเล็กน้อย แต่สู้จำนวนของผู้อาวุโสไม่ได้หลังจากที่เจ้าอารามลงมืออย่างเด็ดขาด พวกเขาก็ไม่สนใจความสัมพันธ์ฉันท์พี่น้องอีกต่อไป ลงมือกันอย่างโหดเหี้ยมยิ่งกว่าเดิมสักพักหนึ่ง นอกจากดาบและกระบี่แล้ว ยังมียันต์สาปหลากชนิดลอยเต็มท้องฟ้าเจ้าอารามมียันต์ของขลังมากที่สุด เขาใช้ยันต์เหล่านั้นอย่างบ้าคลั่ง จนสามารถฆ่าเปิดทางออกมาจากวงล้อมได้เพียงแต่เขาใช้พลังทั้งหมดวิ่งออกมาจากทางลับ ยังไม่ทันได้พักหายใจ ก็เห็นแสงเย็นวาบผ่านหน้าไปเจ้าอารามรู้สึกว่าสายตาของเขาบิดเบี้ยวเอียงไปในม
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 966
เจ้าอารามพูดด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม “พวกเราอยู่ที่นี่ต่อไปไม่ได้แล้ว รีบหนีออกไปกันเถอะ!”มีผู้อาวุโสคนหนึ่งถามขึ้นว่า “แล้วพวกเราจะไปไหนกัน?”คำถามนี้ตรงประเด็นสำคัญ ตอนนี้ทั่วทั้งแผ่นดินกำลังจะตกเป็นของจิ่งโม่เยี่ย พวกเขาจะไปที่ไหนได้อีก?เจ้าอารามกัดฟันพูด “ลงจากเขาไปก่อน ใต้หล้านี้กว้างใหญ่ อย่างไรก็ต้องมีที่ให้พวกเรายืนหยัดได้”ถึงจะพูดแบบนั้น แต่ในใจของทุกคนกลับรู้สึกไม่สบายใจอย่างมากพวกเขาในตอนนี้ ช่างเหมือนกับสุนัขจรจัดที่ไร้ญาติขาดที่พึ่งพิงเสียงระเบิดต่อเนื่องดังมาจากด้านล่างของภูเขา เสียงเหล่านั้นคือเสียงของค่ายกลพิทักษ์ขุนเขาที่ถูกทำลายถ้าพวกเขามัวรั้งรอต่อไป พวกเฟิ่งชูอิ่งก็จะบุกขึ้นมา แล้วพวกเขาก็ต้องตายกันหมดเพียงแต่ในเรื่องนี้ ความคิดของผู้อาวุโสและเจ้าอารามกลับแตกต่างกันเล็กน้อยพวกเขาสบตากัน แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมาหลังจากที่เจ้าอารามและผู้อาวุโสปรึกษาหารือกันแล้ว ก็รีบไปเก็บข้าวของเตรียมหนีออกไปทางเส้นทางลับเพียงแต่ก่อนหน้านี้เฟิ่งชูอิ่งได้ปล้นสะดมคลังสมบัติของอารามเทียนอี้ไปแล้ว อีกทั้งช่วงหลายเดือนมานี้ก็ใช้จ่ายเงินไปเกือบหมด ของมีค่าในอารามก็แทบจะไม่
