เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 716
บทที่เกี่ยวข้อง
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 717
“เมื่อท่านได้พบเจอกับนาง เข็มบนนี้จะหมุนเอง ท่านจะได้ไม่คลาดกับนางแล้วมาโทษข้าว่าหลอกลวง”พูดจบ นางก็ยื่นจานกลมให้เสนาบดีฝ่ายซ้าย “เห็นท่านน่าสงสาร แต่งตัวด้วยเสื้อผ้าขาดๆ วิ่นๆ ข้าจะไม่เก็บเงินท่านก่อนก็แล้วกัน”“รอจนกว่าท่านจะพบนางแล้ว ค่อยเอาเงินมาให้ข้าทีหลังก็ยังไม่สาย”เสนาบดีฝ่ายซ้าย “......”เขามองเสื้อผ้าของตัวเอง มันก็ไม่ได้ขาดวิ่นอะไร แค่เก่าไปหน่อย มีรอยปะชุนบ้างบางจุดเขาพอจะเข้าใจแล้วว่าทำไมนางถึงบอกว่าเขาจนเขาไม่ค่อยเชื่อในสิ่งที่นางพูดนัก แต่ถึงจะเป็นโอกาสเพียงหนึ่งในหมื่น เขาก็ไม่อยากพลาดเขาลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะรับจานกลมนั้นมาจากนางตอนที่เสนาบดีฝ่ายซ้ายหันหลังกลับไป เขาก็เห็นจิ่งโม่เยี่ย เขาพยักหน้าเล็กน้อยเป็นการทักทาย แล้วจึงเดินจากไปจิ่งโม่เยี่ยรู้จักนิสัยของเสนาบดีฝ่ายซ้ายอยู่แล้ว จึงไม่ได้ใส่ใจอะไรเขาเดินไปหาเฟิ่งชูอิ่ง “เจ้ามาทำนายดวงให้เขาท่าไหนล่ะ”ถึงแม้ว่านางจะมีวิชาอาคมสูงส่ง แต่เขาก็รู้ว่านางไม่ค่อยทำนายดวงให้ใคร และไม่ยุ่งเกี่ยวกับเวรกรรมของใครส่วนเสนาบดีฝ่ายซ้ายนั้นมีคนที่มีความสัมพันธ์พิเศษกับเขาถูกขังอยู่ในคุกใหญ่ ทุกเดือนเขาจะแวะเ
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 718
เขาพูดพลางมองมาที่นาง “ในคุกมันทั้งหนาวและอับชื้น หากอยู่เพียงช่วงสั้นๆ พอสนุกก็แล้วไปเถอะ แต่ถ้านานไปคงไม่ดีต่อสุขภาพ ต้องรีบสืบคดีนี้ให้กระจ่างโดยเร็ว”“ข้าให้คนไปตรวจสอบสถานที่ที่หลินอีฉุนตายแล้ว ไม่พบสิ่งผิดปกติใดๆ จึงสงสัยว่าเป็นฝีมือวิญญาณร้าย”“วันนี้จึงมาเพื่อถามเจ้า หากเป็นฝีมือวิญญาณร้ายจริง จะมีเบาะแสอะไรเหลืออยู่บ้าง?”ความจริงแล้วเฟิ่งชูอิ่งได้ทดลองเรียกวิญญาณหลินอีฉุนตั้งแต่ตอนที่เข้าคุกใหม่ๆ และนางก็พบความผิดปกติตั้งแต่ตอนนั้นแล้วเมื่อได้ยินคำพูดของจิ่งโม่เยี่ย นางก็ยิ้มบางๆ “ต่อให้สืบจนรู้ว่าเป็นฝีมือวิญญาณร้าย ก็ไม่อาจล้างมลทินให้ข้าได้”“เพราะเรื่องวิญญาณร้ายไม่มีใครรับรู้ ใช้เป็นหลักฐานไม่ได้”“ส่วนเรื่องล้างมลทิน ข้าเชื่อว่าความจริงก็คือความจริง ข้าไม่ได้ฆ่าคน อย่างไรก็ไม่มีความผิด”ถ้าเป็นคนอื่นพูดแบบนี้ จิ่งโม่เยี่ยคงคิดว่าคนนั้นไม่มีสมองและมั่นใจในตัวเองเกินไปแต่พอคำพูดนี้ออกมาจากปากเฟิ่งชูอิ่ง เขาก็มั่นใจว่านางต้องวางแผนอะไรไว้แล้วนางหาวพลางพูดว่า “หากท่านอ๋องไม่มีธุระอะไรแล้ว ข้าขอตัวไปพักผ่อนก่อนนะ”พูดจบนางก็หันหลังเตรียมจะเดินจากไป จิ่งโม่เยี่ยค
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 719
ปู๋เยี่ยโหวรู้สึกถึงจิตสังหารที่แผ่ออกมาจากรอบตัวของจิ่งโม่เยี่ย เขาจึงพูดด้วยท่าทีระวังตัวว่า “คิดจะทำอะไร? อยากฆ่าปิดปากข้ารึ?”จิ่งโม่เยี่ยมองปู๋เยี่ยโหวแวบหนึ่ง ตอนนี้เขาค่อนข้างอยากจะฆ่าปู๋เยี่ยโหวจริงๆ แต่ความคิดนี้วนเวียนอยู่ในใจเขาเพียงชั่วครู่แล้วก็หายไป เขากล่าวอย่างเย็นชาว่า “ฆ่าเจ้า มือข้าจะเปื้อนเสียเปล่า”“แต่ถ้าเจ้ากล้ามาพบชูชูแบบส่วนตัว ข้าก็ไม่รังเกียจที่จะมือสกปรกหรอก”ปู๋เยี่ยโหว “......”นี่เป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกถึงเจตนาฆ่าจากจิ่งโม่เยี่ยจริงๆ เขายิ้มเยาะเล็กน้อยจิ่งโม่เยี่ยไม่สนใจเขาอีก หันหลังเดินจากไปปู๋เยี่ยโหวคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก็ตัดสินใจว่าจะไม่หาเรื่องตายเขาแสยะยิ้มแล้วหันหลังออกจากจวนผู้ว่าราชการของเมืองหลวงคดีที่เฟิ่งชูอิ่งฆ่าหลินอีฉุนหลังจากผ่านมือของมหาราชครู ก็แพร่สะพัดไปทั่วเมืองหลวงอย่างรวดเร็วเนื่องจากสถานะพิเศษของเฟิ่งชูอิ่ง ในสายตาของขุนบัณฑิตในเมืองหลวง คดีนี้จึงเป็นการต่อสู้ระหว่างมหาราชครูและจิ่งโม่เยี่ยดังนั้น นี่จึงไม่ใช่คดีธรรมดาอีกต่อไป แต่เป็นการต่อสู้แย่งชิงอำนาจระหว่างสองฝ่ายหลังจากมหาราชครูจัดการเรื่องต่างๆ แล้ว เขาก็เ
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 720
เพราะการทำแบบนี้ จะช่วยให้มีโอกาสชนะมากขึ้นท้ายที่สุด คู่ต่อสู้ของพวกเขาคือจิ่งโม่เยี่ย จิ่งโม่เยี่ยที่ทำทุกอย่างด้วยความบ้าคลั่งและเด็ดขาด แถมยังฉลาดเป็นกรดอีกต่างหากหลังจากออกจากวังหลวง มหาราชครูก็ไปหาจิ่งสือเยี่ยนตอนที่เขาไปถึงจวนอ๋องจิ้น จิ่งสือเยี่ยนเพิ่งปรึกษาเรื่องบ้านเมืองกับซูโหย่วเหลียงเสร็จพอดีคนเฝ้าประตูแจ้งว่ามหาราชครูมา ซูโหย่วเหลียงจึงพูดขึ้นว่า “เจ้าจิ้งจอกเฒ่าตัวนี้ ช่วงนี้กำลังสู้กับจิ่งโม่เยี่ยอย่างดุเดือดเชียวล่ะ”“ตอนนี้เขาเดินทางมาหาองค์ชาย คงอยากจะลากองค์ชายไปร่วมการต่อสู้ด้วย”ดวงตาของจิ่งสือเยี่ยนดูลึกลับและเย็นชา “จิ่งสือเฟิงตายไปแล้ว พวกเขาก็เหมือนแมลงวันหัวขาด”“เรื่องครั้งนี้ รองผู้ว่าตู้ไม่สามารถจัดการกับเฟิ่งชูอิ่งได้ แถมตัวเองยังต้องมาเดือดร้อนอีก ช่างน่าขันจริงๆ ”ซูโหย่วเหลียงมองเขาแล้วพูดว่า “รองผู้ว่าตู้ครั้งนี้ทำอะไรไม่ค่อยฉลาดเท่าไหร่”จิ่งสือเยี่ยนถามว่า “ท่านอา ท่านว่าทำไมรองผู้ว่าตู้ถึงได้ไปยุ่งกับเฟิ่งชูอิ่ง”ดวงตาของซูโหย่วเหลียงเป็นประกายก่อนจะพูดว่า “คงเพราะคิดว่าจิ่งโม่เยี่ยหลงรักเฟิ่งชูอิ่งอย่างหัวปักหัวปำ ถ้าจัดการกับเฟิ่งชู
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 721
เวลานี้หากจิ่งสือเยี่ยนได้รับความช่วยเหลือจากมหาราชครู ก็เท่ากับได้รับความช่วยเหลือจากกลุ่มบัณฑิตทั่วหล้า ซึ่งจะเป็นประโยชน์อย่างมากต่อตัวเขาเขารู้สึกว่าตัวเองต้องเหนื่อยยากอย่างมากเพื่อจิ่งสือเยี่ยน หวังว่าจิ่งสือเยี่ยนจะคว้าโอกาสครั้งนี้ไว้ได้เมื่อมหาราชครูพบกับจิ่งสือเยี่ยนก็พูดตรงประเด็นว่า “เรื่องคดีของเฟิ่งชูอิ่ง คาดว่าท่านอ๋องจิ้นคงได้ยินมาบ้างแล้ว”“เรื่องนี้ ท่านอ๋องจิ้นคิดเห็นว่าอย่างไร?”จิ่งสือเยี่ยนรู้ว่านี่คือการที่มหาราชครูต้องการให้เขาแสดงจุดยืนเขาพูดอย่างใจเย็นว่า “ข้ามิใช่ผู้ว่าราชการของเมืองหลวง ไม่ได้มีอำนาจในกระทรวงยุติธรรมทั้งสาม ความคิดเห็นของข้าไม่สำคัญ สิ่งสำคัญคือหลักฐาน”แววตาของมหาราชครูดูลึกล้ำขึ้น “ท่านอ๋องจิ้นพูดถูก แต่ว่านี่เป็นโอกาสอันดี”จิ่งสือเยี่ยนถามเขาว่า “โอกาสอะไร?”มหาราชครูจิบชาเล็กน้อยแล้วพูดช้าๆ ว่า “โอกาสที่จะกำจัดจิ่งโม่เยี่ย”จิ่งสือเยี่ยนยิ้ม “อย่างแรก ผู้ต้องสงสัยในคดีฆาตกรรมนี้คือเฟิ่งชูอิ่ง ไม่ใช่จิ่งโม่เยี่ย”“อย่างที่สอง แค่เรื่องเล็กน้อยแค่นี้ ไม่มีทางกำจัดจิ่งโม่เยี่ยได้หรอก”มหาราชครูพูดอย่างใจเย็นว่า “เขื่อนที่แข็ง
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 722
จิ่งสือเยี่ยนไม่ได้ไปพบนางในฐานะอ๋องจิ้น แต่ปลอมตัวเป็นเจ้าหน้าที่ของจวนผู้ว่าราชการแล้วแฝงตัวเข้าไปเขามีคนขอตนเองแฝงตัวอยู่ในจวนผู้ว่าราชการ ภายใต้การจัดการของคนของเขา ทุกอย่างดำเนินไปอย่างราบรื่นและเขาก็ได้พบกับเฟิ่งชูอิ่งเพียงแต่ภาพที่เขาเห็นนั้นแตกต่างจากที่เขาคาดไว้เล็กน้อยเขาคิดว่าหลังจากนางเข้าคุกของจวนผู้ว่าราชการ นางคงต้องลำบากมาก แต่สิ่งที่เขาเห็นคือนางกำลังเล่นไพ่กับนักโทษคนอื่นๆ นักโทษคนอื่นๆ มีบางคนถูกวาดรูปเต่าหรือติดใบหญ้าต่างๆ ไว้บนหน้า ในขณะที่ใบหน้าของนางสะอาดสะอ้านไม่มีอะไรเลยมีนักโทษคนหนึ่งแพ้แล้วทนไม่ไหวพูดขึ้นว่า “คุณหนูเฟิ่ง พวกเราแค่เล่นไพ่กัน ท่านไม่ต้องจริงจังขนาดนั้นก็ได้”“ทุกครั้งก่อนออกไพ่นางก็คำนวณหมด คำนวณได้ทุกอย่าง แบบนี้นางชนะตลอดมันก็ไม่สนุกสิ?”เฟิ่งชูอิ่งพูดอย่างมีเหตุผลว่า “การชนะจะไม่มีความหมายได้ยังไง? การชนะเป็นเรื่องที่น่ายินดีมาก!”“อีกอย่าง ข้าก็แค่ใช้ทักษะความเชี่ยวชาญของข้าอย่างเต็มที่ ไม่ได้โกง ไม่ได้เล่นตุกติก ชนะอย่างขาวสะอาดและบริสุทธิ์ใจ”นักโทษคนอื่นๆ “……”แบบนี้ยังเรียกไม่โกงอีกหรือ!เฟิ่งชูอิ่งพูดอย่างจริงจังว่า “อ
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 723
ความรู้สึกที่นางมีต่อจิ่งสือเยี่ยน ยากที่จะอธิบายเป็นคำพูดตอนแรกนางสนใจเขามากเป็นพิเศษเพราะเขาเป็นพระเอกในนิยายเขาก็ปิดบังตัวเองได้แนบเนียนมากทีเดียว ตอนแรกดูเหมือนเด็กหนุ่มที่ร่าเริงแจ่มใส แต่ภายหลังนางก็รู้ว่านางอ่านความคิดและนิสัยของเขาผิดไปสิ่งต่างๆ ที่เขาทำลงไป ทำให้นางรู้สึกว่าต่อไปนี้ควรอยู่ห่างๆ เขาจะดีกว่าจนกระทั่งปู๋เยี่ยโหวฆ่านางเอกในนิยาย นางก็เพิ่งตระหนักได้ว่าเนื้อเรื่องในตอนนี้มันออกทะเลไปไกลแล้วเมื่อนางรู้ว่าสาเหตุที่นางข้ามเวลามาเป็นเพราะเหมยตงยวนใช้วิชาต้องห้าม นางก็มองโลกใบนี้ด้วยความรู้สึกที่ต่างออกไปก่อนหน้านี้นางรู้สึกว่าตัวเองเป็นคนนอก ไม่อยากเข้าไปพัวพันกับเรื่องแย่งชิงอำนาจ ไม่อยากเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับแผนการร้ายต่างๆ แต่ตอนนี้นางกลับรู้สึกว่าตัวเองเป็นส่วนหนึ่งของโลกใบนี้แล้ว ความรู้สึกมันต่างไปจากเดิมโดยสิ้นเชิงจิ่งสือเยี่ยนมองมาที่นาง ทำท่ากวักมือเรียกให้นางเข้าไปคุยด้วยเฟิ่งชูอิ่งก็อยากรู้เหมือนกันว่าคราวนี้เขาจะเล่นแง่อะไรอีก จึงเดินไปที่ประตูคุกแต่โดยดีนักโทษคนอื่นๆ แสร้งทำเป็นไม่มองพวกเขา แต่ทุกคนต่างก็กลั้นหายใจและตั้งใจฟังส่วนเฉี่ยวห
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 724
จิ่งสือเยี่ยนพูดเบาๆ ว่า “หลังจากมหาราชครูลงมือแล้ว เกรงว่าเจ้าจะไม่มีวันเวลาสงบสุขอีกต่อไป”“หากเจ้าไม่ไป อาจจะเกิดเรื่องที่คาดไม่ถึงตามมาได้”เฟิ่งชูอิ่งหัวเราะเบาๆ “งั้นหรือ ช่วงนี้ข้าก็รู้สึกว่าชีวิตสงบสุขเกินไปจนน่าเบื่ออยู่เหมือนกัน”“เขามาสร้างความสนุกสนาน เพิ่มสีสันให้ชีวิตข้าบ้างก็ดีเหมือนกัน”จิ่งสือเยี่ยน “......”ไม่รู้ทำไม พอคำพูดแบบนี้ออกมาจากปากนาง เขากลับรู้สึกแปลกๆ เขาถอนหายใจเบาๆ แล้วพูดว่า “เรื่องออกจากเมืองหลวง เจ้าจะไม่คิดทบทวนอีกหน่อยหรือ”“ตราบใดที่เจ้ายังอยู่ในเมืองหลวง ก็ยังตัดความสัมพันธ์กับพี่สามไม่ขาด เรื่องแบบนี้ก็จะเกิดขึ้นอีก”เฟิ่งชูอิ่งยิ้ม “แล้วอย่างไรเล่า”จิ่งสือเยี่ยน “......”คำถามนี้จะให้เขาตอบอย่างไรดีเฟิ่งชูอิ่งพูดด้วยน้ำเสียงเรียบ “ที่นี่สกปรก ไม่เหมาะกับท่านอ๋องจิ้น ท่านอ๋องจิ้นควรออกไปจากที่นี่โดยเร็ว”“ดูเหมือนความสัมพันธ์ระหว่างท่านกับมหาราชครูจะไม่เลว คาดว่าครั้งนี้พวกท่านคงจะร่วมมือกันจัดการจิ่งโม่เยี่ย”“ตอนนี้ข้าอยู่ข้างเดียวกับจิ่งโม่เยี่ย ถ้ามหาราชครูรู้ว่าท่านมาหาข้า คงไม่ดีแน่”จิ่งสือเยี่ยน “......”ก่อนหน้านี้เขาค
บทล่าสุด
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 997
เฟิ่งชูอิ่งพูดต่อว่า “แต่ตอนนี้ข้าไม่เหลือทั้งบิดามารดาแล้ว เจ้าห้ามรังแกข้าเชียวนะ!”จิ่งโม่เยี่ยยกมือสาบานต่อฟ้าทันที “หากข้าทำไม่ดีกับเจ้าในภายภาคหน้า ขอให้สวรรค์ลงทัณฑ์ส่งฟ้ามาผ่าให้ตาย!”เฟิ่งชูอิ่งหัวเราะ “เรื่องฟ้าผ่าไม่ต้องถึงมือสวรรค์หรอก ข้าก็ทำได้”จิ่งโม่เยี่ย “......”เขาเกือบลืมไปแล้วว่านางวาดยันต์ได้เก่งมาก ตราบใดที่นางต้องการ ใช้ฟ้าผ่าเขาก็ไม่ใช่เรื่องยากเฟิ่งชูอิ่งเห็นท่าทางของเขาก็แอบหัวเราะเบาๆ เอื้อมมือไปกอดแล้วซุกศีรษะพิงอกเขา กล่าวว่า “ข้าเชื่อใจท่าน”“ตอนนี้เราทั้งสองล้วนไม่มีพ่อแม่แล้ว ชีวิตที่เหลืออยู่ก็มีเพียงกันและกัน”“ต่อไปข้าจะดูแลเจ้าอย่างเต็มที่ จะไม่ระแวงเจ้าอีก ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ข้าจะเชื่อใจเจ้า”หัวใจที่ตึงเครียดของจิ่งโม่เยี่ยก็ผ่อนคลายลงในทันทีเขากอดนางตอบ “กาลเวลาจะเป็นเครื่องพิสูจน์ว่าการตัดสินใจของเจ้าถูกต้อง”เขาโน้มตัวลงจูบหน้าผากนางเบาๆ เอ่ยอย่างอ่อนโยนว่า “ข้าจะทุ่มเททุกอย่างเพื่อรักเจ้า”เมื่อเฟิ่งชูอิ่งได้ยินคำพูดนี้ หัวใจก็สั่นไหว นางช้อนตามองขึ้นไปที่เขา ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความอ่อนโยนนางรู้ว่าคำพูดของเขาในตอนนี้ล้วนมาจ
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 996
ก่อนหน้านี้เขาไม่รู้ฐานะของจิ้งจอกสือซานเหนียง แต่ตอนนี้เขาพอจะเข้าใจได้หลังจากได้ยินบทสนทนาระหว่างจิ้งจอกสือซานเหนียงและเฟิ่งชูอิ่งจิ้งจอกสือซานเหนียงเห็นสีหน้าเคร่งขรึมของเขาก็หัวเราะเบาๆ ก่อนจะหันหลังเดินจากไปเฟิ่งชูอิ่งถามว่า “เจ้าจะไปไหน? ข้ายังมีเรื่องอยากจะถามเจ้าอีกมาก”จิ้งจอกสือซานเหนียงตอบว่า “ข้าจะไปหาที่ขับไล่พลังชั่วร้ายออกจากร่างกาย พอขับไล่เสร็จแล้วข้าจะกลับมาหาเจ้า”ตลอดหลายปีที่ผ่านมา นางฝึกฝนวิชาสายชั่วร้ายมากมาย ทำให้พลังชั่วร้ายในร่างกายมีมากเกินไป หากอยู่ใกล้ใครนานๆ จะมีผลกระทบต่อคนรอบข้างเฟิ่งชูอิ่งจึงเตือนนางว่า “เจ้าอย่าผิดคำพูดล่ะ ข้าจะรอเจ้ากลับมา!”จิ้งจอกสือซานเหนียงโบกมือแล้วบอกว่า “วางใจเถอะ ข้าจะกลับมาแน่นอน”หลังจากนางเดินออกไปไกลแล้ว เฟิ่งชูอิ่งก็ถอนหายใจยาวๆ และเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นหลังจากแยกทางกันให้จิ่งโม่เยี่ยฟังหลังจากที่จิ่งโม่เยี่ยได้ยินเรื่องของเหมยตงยวน เขาก็เงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะพูดว่า “เพราะรักถลำลึกจึงไม่ยืนยาว เรื่องระหว่างท่านพ่อกับท่านแม่ช่างน่าเศร้า”เฟิ่งชูอิ่งกล่าวอย่างแผ่วเบาว่า “ดังนั้นการสื่อสารจึงสำคัญ ต่อไปไม่ว่าจะมี
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 995
สิ้นเสียงของนาง สายฟ้าก็ฟาดลงมาอีกครั้ง ทำให้พลังที่พุ่งพล่านของเขาสลายไปจิ่งสือเยี่ยน “!!!!!!!!”หลังจากถูกอสนีบาตฟาดใส่อย่างต่อเนื่องห้าครั้ง ร่างวิญญาณของเขาก็จางลงอย่างมากแต่ถึงอย่างนั้น เขาก็ยังไม่ตายเฟิ่งชูอิ่งถึงกับตกใจ ชีวิตของจิ่งสือเยี่ยนช่างแข็งแกร่งเสียจริง!นางอดสงสัยไม่ได้ว่าเขาจะกลายเป็นเทียนซือคนที่สอง และจะกลายเป็นภัยพิบัติในอนาคตนางกำลังจะม้วนแขนเสื้อขึ้นเพื่อเสกยันต์ใส่จิ่งสือเยี่ยนอีกครั้ง แต่กลับมีเงาร่างหนึ่งพุ่งเข้ามาแล้วกลืนเขาเข้าไปทั้งตัวเฟิ่งชูอิ่ง “!!!!!!”จิ้งจอกสือซานเหนียงเรอออกมาคำโตแล้วบอกว่า “เขาเป็นอาหารที่ข้าหมายตาไว้แต่แรก”“การปล่อยให้อาหารหลุดมือไป เป็นเรื่องที่ไม่อาจให้อภัยได้”เฟิ่งชูอิ่ง “......”นางเคยจินตนาการถึงความตายของจิ่งสือเยี่ยนไว้หลายแบบ แต่ไม่มีฉากจบแบบนี้อยู่เลยนางได้คงบอกได้แค่ว่าจิ้งจอกสือซานเหนียงเจ๋งสุดยอด!ขณะเดียวกันนั้นจิ่งโม่เยี่ยก็เดินเข้ามา เขาจ้องมองจิ้งจอกสือซานเหนียงด้วยความระแวดระวัง มือจับกระบี่เอาไว้ เตรียมพร้อมที่จะฟันจิ้งจอกสือซานเหนียงได้ทุกเมื่อเฟิ่งชูอิ่งบีบมือเขาเบาๆ ให้เขาผ่อนคลายจิ้งจอก
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 994
แต่ทว่าคันธนูของจิ่งสือเยี่ยนเพิ่งจะยกขึ้นมา ก็มีลูกธนูที่เร็วกว่าพุ่งทะลุหัวใจของเขาในทันทีจิ่งสือเยี่ยนมองลูกธนูที่ปักอยู่บนอกด้วยความไม่อยากเชื่อ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองและเห็นดวงตาที่เย็นชาของจิ่งโม่เยี่ยเมื่อครู่นี้พวกเขาทั้งสองยังมีระยะห่างต่อกันอยู่แท้ๆ และตำแหน่งที่เขาหลบอยู่ก็เป็นมุมอับที่จิ่งโม่เยี่ยยิงมาไม่ถึงทว่าเพียงแค่อึดใจเดียว จิ่งโม่เยี่ยก็ปรับตำแหน่งได้อย่างรวดเร็วและยิงธนูทะลุหัวใจเขาได้ในนัดเดียวในตอนนี้จิ่งสือเยี่ยนกับจิ่งโม่เยี่ยไม่ได้อยู่ห่างกันมากนัก แต่ถ้าพูดคุยกันตามปกติก็คงไม่ได้ยินทว่าในเวลาเช่นนี้ จิ่งสือเยี่ยนกลับได้ยินเสียงของจิ่งโม่เยี่ย “คนที่กล้าทำร้ายชูอิ่งต้องตาย!”ก่อนหน้านี้จิ่งสือเยี่ยนคิดแค่ว่าจิ่งโม่เยี่ยดีต่อเฟิ่งชูอิ่งมาก ทว่าตอนนี้เขาเพิ่งได้รู้ซึ้งเรื่องบางอย่างเฟิ่งชูอิ่งไม่ใช่แค่จุดอ่อนของจิ่งโม่เยี่ย แต่เป็นทั้งชีวิตของเขาแต่มาเข้าใจเอาป่านนี้ก็สายไปแล้วในตอนนี้เฟิ่งชูอิ่งยังคงนอนคว่ำอยู่บนพื้นหิมะ นางได้ยินเสียงวัตถุแหวกอากาศจึงหันไปมอง และเห็นภาพของจิ่งสือเยี่ยนล้มลงกับพื้นในเวลานี้ เฟิ่งชูอิ่งก็เข้าใจใด้ทันทีว่าในโลกน
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 993
ในเมื่อเขาไม่ได้ราชบัลลังก์และเฟิ่งชูอิ่งมาครอบครอง ราชบัลลังก์เขาอาจจะทำลายไม่ได้ แต่เฟิ่งชูอิ่งแค่คนเดียวเขาทำลายได้แน่นอนองครักษ์สองคนของเขารีบเปลี่ยนมาง้างคันธนูเล็งไปที่เฟิ่งชูอิ่ง ทว่าลูกธนูยังไม่ทันได้ยิงออกไป ก็ถูกบางสิ่งบางอย่างปัดออกไปอีกครั้งในตอนนี้จิ่งสือเยี่ยนก็พลันเข้าใจบางอย่างขึ้นมาทันทีตลอดทางที่ผ่านมา วิญญาณร้ายของเฟิ่งชูอิ่งถึงจะมาแล้ว แต่ก็ไม่ได้ลงมือ นั่นก็น่าจะมีเหตุผลที่ลงมือไม่ได้วิญญาณร้ายโจมตีองครักษ์ของเขา แต่กลับไม่โจมตีเขา นั่นก็หมายความว่าวิญญาณร้ายเหล่านั้นโจมตีเขาไม่ได้เขานึกถึงข่าวลือที่เคยได้ยินมาว่า พลังมังกรของผู้เป็นฮ่องเต้เป็นสิ่งที่ปราบภูตผีปีศาจได้วิญญาณร้ายไม่โจมตีเขา นั่นแสดงว่าวิญญาณร้ายทำอะไรเขาไม่ได้ แปลว่าเขามีพลังมังกรอยู่ในตัว?ความคิดนี้ทำให้จิตใจเขาฮึกเหิมขึ้นมาทันที เขารีบหยิบธนูของตัวเองขึ้นมา อดทนต่อความเจ็บปวดจากบาดแผลแล้วยิงธนูไปที่หลังของเฟิ่งชูอิ่งเฉี่ยวหลิงเห็นภาพนี้ก็ตกใจ รีบยื่นมือออกไปเพื่อจะรับลูกธนูนั้นทว่าลูกธนูนั้นเปื้อนเลือดของจิ่งสือเยี่ยน เลือดนั้นเป็นอันตรายต่อวิญญาณร้ายอย่างมาก มือของนางแค่เพียงสัมผ
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 992
หิมะยังคงโปรยปรายลงมา โลกนี้เงียบสงัด มีเพียงเสียงฝีเท้ากระทบกับพื้นหิมะดังฟุ่บฟั่บช่วงใกล้รุ่งสาง ชวีเหลียงอวี่ก็มาปรากฏตัวและเอ่ยขึ้นทันทีว่า "ท่านอ๋องผู้สำเร็จราชการรออยู่ข้างนอกแล้ว"เมื่อได้ยินดังนั้น เฟิ่งชูอิ่งก็เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยนางหันไปบอกกับจิ่งสือเยี่ยนว่า "เมื่อครู่ข้าลองคิดดูดีๆ แล้ว รู้สึกว่าที่เจ้าพูดก็มีเหตุผลอยู่บ้าง การมีชีวิตอยู่ก็ไม่เลว"จิ่งสือเยี่ยน “......”หลังจากผ่านมาทั้งคืน นางกลับปลงตกในเรื่องเช่นนี้ได้ ทำให้เขารู้สึกประหลาดใจอยู่เล็กน้อยแต่การที่นางคิดได้ในตอนนี้ก็เป็นเรื่องดีเขาจึงพูดว่า "หลายสิ่งหลายอย่างทำได้ตอนมีชีวิตอยู่เท่านั้น ตายไปแล้วทำไม่ได้""ตราบใดที่เจ้าพาข้าออกจากค่ายกลแห่งนี้ ข้าจะไม่สร้างความลำบากให้เจ้าอีก”เฟิ่งชูอิ่งพยักหน้า "ก็ได้ งั้นตอนนี้ข้าจะพาเจ้าไปทำลายค่ายกล"พูดจบนางก็ควบม้านำหน้าไป จิ่งสือเยี่ยนรีบนำทหารตามไปทันทีเพียงแต่พวกเขาเดินวนเวียนอยู่ที่นี่ทั้งคืน ทั้งเหนื่อยทั้งหิว พลังจึงลดลงไปมากเฟิ่งชูอิ่งมียันต์ป้องกันความหนาวติดตัวอยู่จึงไม่รู้สึกหนาว ก่อนหน้านี้ก็นอนหลับมาตลอดทาง ทำให้รักษาพลังงานไว้ได้มากที่สุ
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 991
เขาไม่เคยเจอใครดื้อด้านเท่านางมาก่อน!เขาสูดหายใจเข้าลึกๆ เพื่อระงับโทสะ เพราะตอนนี้เขาไม่สามารถตบตีหรือด่าทอนางได้ทั้งนั้นเขาพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนว่า “เจ้าอยากไปเจียงหนานไม่ใช่หรือ? พอออกจากที่นี่ได้ ข้าจะไม่ขัดขวางเจ้า เจ้าก็จะได้ไปชมวิวทิวทัศน์เจียงหนานที่เจ้าอยากเห็น”“เจียงหนานในฤดูหนาวที่มีหิมะปกคลุมทั้งงดงามและน่าหลงใหล ถ้าเจ้ายังไม่เคยเห็น ต้องไปดูด้วยตาตัวเองให้ได้เลย”เฟิ่งชูอิ่งยังคงนอนอยู่บนพื้นไม่ยอมลุกขึ้น “ไม่ไป อากาศหนาวเกินไป เดินทางเหนื่อยเกินไป”จิ่งสือเยี่ยน “…...”ตั้งแต่วินาทีที่เขาติดกับอยู่ที่นี่ สถานะระหว่างเขากับเฟิ่งชูอิ่งก็สลับกันโดยสิ้นเชิงเพราะเขามีความทะเยอทะยาน อยากใช้ชีวิตอย่างสุขสบายยิ่งเฟิ่งชูอิ่งแสดงออกว่าอยากตายมากเท่าไหร่ จิ่งสือเยี่ยนก็ยิ่งไม่ยอมให้นางตายมากขึ้นเท่านั้นดังนั้นตอนนี้นางจึงควบคุมเขาได้อย่างเบ็ดเสร็จการที่นางแสดงท่าทีไม่ยอมทำตามไม่ว่าเขาจะใช้ไม้แข็งหรือไม้อ่อนเช่นนี้ ทำให้เขาแทบเป็นบ้าจิ่งสือเยี่ยนไม่เคยคิดฝันมาก่อนว่าการจับตัวประกันจะน่าอึดอัดขนาดนี้เฟิ่งชูอิ่งนอนเอกเขนกอยู่ตรงนั้นอย่างสบายใจ เหตุผลก็ง่ายๆ นางใช้
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 990
เฟิ่งชูอิ่งยิ้มแล้วถามว่า “ทางที่ข้าชี้นำ เจ้ากล้าเดินตามหรือ?”เมื่อมาถึงตอนนี้แล้ว นางก็คร้านจะเสแสร้งต่อไปสีหน้าของจิ่งสือเยี่ยนแข็งค้างไปครู่หนึ่ง นางพูดอย่างเฉื่อยชาว่า “เพราะพวกเจ้าติดอยู่ที่นี่ คงรู้สึกหนาวเหน็บและหวาดกลัว”“เจ้าบาดเจ็บ ในสภาพอากาศหนาวเย็นเช่นนี้ แผลของเจ้าจะยิ่งทรุดหนัก”“เจ้ารีบร้อนมารวบรวมกำลังพลของกองกำลังอวี๋ซาน เจ้าคงไม่ได้พกอาหารมาด้วยมากนัก ดังนั้นตอนนี้พวกเจ้าคงหิวมากแล้ว”“ในสถานการณ์เช่นนี้ แค่ข้ากักขังพวกเจ้าไว้ที่นี่ ต่อให้ไม่หนาวตาย พวกเจ้าก็คงอดตายอยู่ดี”ขณะนี้หิมะขาวโพลนโปรยปรายไปทั่ว อากาศหนาวเหน็บ สภาพอากาศเช่นนี้คงจะดำเนินต่อไปเป็นเวลาอย่างน้อยครึ่งเดือนเป็นอย่างที่เฟิ่งชูอิ่งบอก พวกเขาเดินทางมาที่นี่โดยไม่ได้พกเสบียงอาหารแห้งหรืออะไรทำนองนั้นมาด้วยเลยด้วยเหตุนี้ตอนที่พวกเขาเดินวนจนครบรอบที่สาม เสบียงอาหารก็หมดลงตอนนี้ฟ้าเริ่มมืดแล้ว หลังจากตกกลางคืน อากาศจะยิ่งหนาวเย็นลง พวกเขาจะยิ่งลำบากมากขึ้นจิ่งสือเยี่ยนชักกระบี่ยาวออกมา “เจ้าเชื่อหรือไม่ว่าข้าสามารถบั่นคอเจ้าด้วยกระบี่เล่มนี้ได้!”เฟิ่งชูอิ่งยิ้มหวานแล้วเอ่ยว่า “เอาเลย ฆ
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 989
เขาคลี่ยิ้มมุมปากเล็กน้อย “ได้”หลังจากฆ่าจิ่งโม่เยี่ยแล้ว จะปล่อยนางไปหรือไม่ เรื่องนี้เขาจะเป็นคนตัดสินใจนางเป็นผู้หญิงคนแรกที่เขารู้สึกชอบจริงๆ และนางก็เป็นผู้หญิงคนแรกที่ทำให้เขารู้จักกับความล้มเหลวเขารู้ว่านางมีวิธีการบางอย่างที่คนทั่วไปไม่มี ดังนั้นเขาจึงไม่กล้าประมาท เขาจะป้อนยาที่ทำให้กล้ามเนื้ออ่อนแรงให้นางกินทุกวันเฟิ่งชูอิ่งรู้ทันความคิดของเขา และยอมให้ความร่วมมือแต่โดยดีขณะที่ในใจของนางกำลังครุ่นคิด ครั้งที่แล้วโดนไปขนาดนั้นยังรอดมาได้ ถ้าอย่างนั้นก็ต้องหาโอกาสฆ่าเขาให้ตายสนิทแบบไม่มีสิทธิ์ฟื้นขึ้นมาอีกนางพลันนึกถึงเรื่องที่เหมยตงยวนวิญญาณแหลกสลายหลังจากรู้ข่าวการตายของเฟิ่งชิงหลิง จิตใจนางจึงหม่นหมองตามไปด้วยนางรู้ว่าเหมยตงยวนรักเฟิ่งชิงหลิงอย่างสุดซึ้ง แต่ไม่คิดว่านั่นจะเป็นรากฐานที่ทำให้เขามีชีวิตอยู่ในโลกใบนี้เพราะนางเห็นความรักของพวกเขา นางจึงยิ่งรู้ชัดว่าตัวเองมีความรู้สึกแบบไหนต่อจิ่งโม่เยี่ยในเมื่อรักแล้ว ก็ต้องรักให้สุดหัวใจอย่าได้ทำเรื่องที่ทำให้ตัวเองเสียใจและทำให้ฝ่ายตรงข้ามเข้าใจผิดอีกจิ่งสือเยี่ยนไม่ได้ไปตามล่าจิ่งโม่เยี่ยโดยตรง เขาวางแผนท
