LOGINShare
บทที่ 644
Related chapters
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 645
พวกเขาจึงเป็นใหญ่ในพื้นที่แห่งนั้น ชาวบ้านทุกข์ทรมานมานาน แต่พวกเขากลับใช้ชีวิตอย่างสุขสบายวันนั้นพวกเขากำลังประชุมกันในป้อมปราการเพื่อวางแผนปล้นหมู่บ้านใกล้เคียง แต่กลับได้รับแจ้งว่าพวกเขาเป็นผู้สังหารอ๋องเฉิน และอ๋องผู้สำเร็จราชการก็กำลังยกทัพมาโจมตีพวกเขาเมื่อได้ยินเช่นนั้นในคราแรก พวกเขาก็นึกว่าเป็นเรื่องตลกต่อให้พวกเขามีความกล้ามากกว่านี้ถึงสิบเท่า ก็ไม่กล้าลงมือกับอ๋องเฉินหรอก!และอ๋องผู้สำเร็จราชการผู้นั้นก็คือเทพเจ้าแห่งความตาย พวกเขาจะไปกล้าหาญต่อกรได้อย่างไร?แต่เมื่อจิ่งโม่เยี่ยยกทัพมาโจมตีด้วยตัวเอง เขาก็รู้ว่านี่ไม่ใช่เรื่องตลก แต่เป็นความจริง!คนในป้อมปราการหลายร้อยคนถูกกองทัพของจิ่งโม่เยี่ยกวาดล้างจนหมด ไม่มีใครหนีรอดได้เลยพวกเขาถูกจับ ชาวบ้านแถวนั้นต่างปรบมือชื่นชมเพราะพวกโจรเหล่านั้นฆ่าคนอย่างไร้ความปรานี ดังนั้นถึงแม้พวกเขาจะตะโกนโวยวายว่าไม่ได้ฆ่าจิ่งสือเฟิง ก็ไม่มีใครยอมเชื่อเพราะศพของจิ่งสือเฟิงถูกพบในป้อมปราการของพวกเขาเมื่อหัวหน้าโจรใหญ่ถูกจิ่งโม่เยี่ยจับได้ เขายังคงแก้ตัวว่า “ข้าไม่ได้ฆ่าอ๋องเฉิน นี่เป็นเรื่องเข้าใจผิด!”จิ่งโม่เยี่ยยกมือขึ้นเล
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 646
จิ่งโม่เยี่ยพูดมาถึงตรงนี้แล้วก็ชะงักเล็กน้อย จากนั้นก็กล่าวต่อว่า “ขณะที่ข้าไปถึงนั้นมันก็สายเกินไปแล้ว โจรภูเขาโหดเหี้ยมพวกนั้นได้ฆ่าเขาไปแล้ว”ฮองเฮาทรงทราบดีว่าวันนี้จิ่งสือเฟิงออกไปทำอะไร พระนางจึงไม่เชื่อคำพูดของจิ่งโม่เยี่ยพระนางเบิกตากว้างมองจิ่งโม่เยี่ยแล้วเอ่ยว่า “เฟิงเอ๋อร์ไม่ได้ถูกโจรภูเขาฆ่า แต่เป็นเจ้าต่างหากที่ฆ่าเขา!”ทันทีที่พระนางเอ่ยเช่นนั้น สายตาของทุกคนก็หันไปมองจิ่งโม่เยี่ยสีหน้าของจิ่งโม่เยี่ยเปลี่ยนไป เขาเอ่ยเสียงต่ำว่า “ฮองเฮาควรระวังคำพูดหน่อยนะ”“แม้ข้ากับพี่รองจะทะเลาะเบาะแว้งกันบ้างเป็นบางครั้ง แต่ก็ไม่มีเรื่องบาดหมางร้ายแรงใดๆ เหตุใดข้าจะต้องไปฆ่าเขาเล่า?”ฮองเฮากริ้วและกล่าวว่า “เจ้ามีความทะเยอทะยาน ต้องการแย่งชิงบัลลังก์ เฟิงเอ๋อร์เป็นองค์ชายเพียงพระองค์เดียวที่ถือกำเนิดจากฮองเฮา เป็นผู้สืบราชสมบัติโดยชอบธรรม”“เจ้าฆ่าเขาเพื่อต้องการแย่งชิงบัลลังก์!”จิ่งโม่เยี่ยจ้องมองพระนางราวกับมองคนโง่เขลา “ข้าเห็นใจฮองเฮาที่เพิ่งสูญเสียบุตรชายไป ความโศกเศร้าเป็นสาเหตุที่ทำให้ท่านอาจพูดจาไม่ระมัดระวัง”“แต่ข้าก็ต้องปกป้องตัวเอง ตำแหน่งอ๋องผู้สำเร็จราชการนี
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 647
เนื่องจากจิ่งสือเฟิงปัจจุบันไม่ได้ดำรงตำแหน่งใดๆ ในเมืองหลวง และไม่เกี่ยวข้องกับคดีอาญาหากเขาได้หลักฐานการกบฏของปู๋เยี่ยโหว คนของศาลต้าหลี่จะต้องให้ความร่วมมือแน่แต่ตอนนี้จิ่งสือเฟิงตายแล้ว ศาลต้าหลี่คงจะทำตัวเป็นเต่าหดหัวในกระดองนางรู้สึกเสียใจและหวาดกลัว ในที่สุดนางก็เข้าใจเรื่องราวได้อย่างหนึ่งแล้วก่อนหน้านี้ที่นางต่อสู้กับเหล่าสนมในวังหลัง นางชนะได้ก็เพราะนางเป็นฮองเฮา มีอำนาจเหนือกว่าพวกนางเหล่านั้นแต่ประสบการณ์การต่อสู้เหล่านั้น เมื่อนำมาใช้กับจิ่งโม่เยี่ยกลับใช้ไม่ได้ผลเลยสักนิดเพราะจิ่งโม่เยี่ยในปัจจุบันเป็นผู้กุมอำนาจที่แท้จริง เขาไม่เห็นหัวนางด้วยซ้ำไปต่อหน้าอำนาจและพละกำลังที่เหนือกว่าอย่างสิ้นเชิง นางไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาเลยนางกัดฟันพูดว่า “เรื่องเหล่านี้พวกเราล้วนรู้ดีแก่ใจว่าเป็นอย่างไร จิ่งโม่เยี่ย เจ้าฆ่าพี่น้องตัวเองได้ลงคอ ต่อไปจะต้องตายไม่ดีแน่!”สีหน้าของจิ่งโม่เยี่ยเรียบเฉย “ถึงแม้ข้าจะเรียกจิ่งสือเฟิงว่าพี่ชาย แต่เขาก็ไม่นับว่าเป็นพี่น้องของข้า”“คำพูดของฮองเฮาข้าคิดว่ายอดเยี่ยมมากเลยล่ะ ท่านมิลองเอาประโยคพวกนี้ไปพูดต่อหน้าเสด็จลุงดูล่ะ?”ฮองเฮา
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 648
มหาราชครูเป็นคนฉลาด พวกเขาเคยสนับสนุนจิ่งสือเฟิงเพราะมีความเกี่ยวข้องทางสายเลือดและจิ่งสือเฟิงเป็นโอรสที่กำเนิดจากภรรยาเอก มีโอกาสสูงที่จะได้ครองราชย์สมบัติต่อจากฮ่องเต้เจาหยวนหากจิ่งสือเฟิงได้ขึ้นครองราชย์ มันจะเป็นเรื่องดีอย่างยิ่งสำหรับพวกเขาแต่ตอนนี้จิ่งสือเฟิงตายไปแล้ว แผนการทั้งหมดของพวกเขาก็ล้มเหลว แต่พวกเขายังมีชีวิตอยู่และต้องมองไปข้างหน้าในเมื่อพวกเขาไม่มีหลักฐานที่จะพิสูจน์ว่าจิ่งโม่เยี่ยฆ่าจิ่งสือเฟิง การไปหาเรื่องจิ่งโม่เยี่ยก็เท่ากับไปหาเรื่องตายมหาราชครูมองเห็นเรื่องนี้ชัดเจน จึงห้ามไม่ให้ฮองเฮาไปหาเรื่องจิ่งโม่เยี่ยฮองเฮาน้ำตาคลอเบ้ากล่าวว่า “แล้วเฟิงเอ๋อร์จะตายไปทั้งอย่างนี้หรือ?”มหาราชครูกล่าวเสียงเคร่งเครียดว่า “ไม่แน่นอน สิ่งที่เราต้องทำคือเก็บรวบรวมหลักฐานอย่างลับๆ และรอโอกาสที่เหมาะสมเพื่อกำจัดจิ่งโม่เยี่ย”เมื่อได้ยินว่ามหาราชครูไม่ได้ละทิ้งการแก้แค้นให้จิ่งสือเฟิง ใจของฮองเฮาก็โล่งขึ้นมาบ้างแต่เมื่อเห็นจิ่งสือเฟิงนอนอยู่ตรงนั้นในสภาพไร้ลมหายใจ ฮองเฮาก็เศร้าเสียใจอีกครั้ง น้ำตาไหลพรากเป็นสายจิ่งสือเยี่ยนได้ยินข่าวการตายของจิ่งสือเฟิงตอนอยู่ที่จ
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 649
ในใจของซูโหย่วเหลียงแล้ว จิ่งสือเยี่ยนเป็นเพียงหนุ่มน้อยผู้มีนิสัยอ่อนโยนการพูดเช่นนี้ทำให้เขารู้สึกไม่ค่อยสบายใจ เพราะเขาเป็นลุงแท้ๆ ของจิ่งสือเยี่ยน เป็นผู้ที่มีอาวุโสมากกว่าอย่างเห็นได้ชัดถึงแม้จิ่งสือเยี่ยนจะเป็นองค์ชาย แต่ความสำเร็จในปัจจุบันของจิ่งสือเยี่ยน เขารู้สึกว่าล้วนเป็นเพราะความช่วยเหลือของตระกูลซูหากตลอดหลายปีที่ผ่านมา ตระกูลซูไม่ได้ทุ่มเททรัพยากรทั้งหมดให้กับจิ่งสือเยี่ยน เขาก็คงยังคงเป็นองค์ชายที่ไร้ซึ่งตัวตนอยู่ในวังเขารู้สึกไม่สบายใจ แต่ใบหน้ายังคงยิ้มแย้มอยู่ บอกด้วยท่าทีที่ดูเหมือนจะประจบประแจงว่า “ลุงรู้แล้ว เจ้าอย่าห่วงเลย เรื่องเหล่านี้ลุงจะเชื่อฟังเจ้า”จิ่งสือเยี่ยนได้ยินคำพูดนี้ ก็รู้ว่าเขายังไม่ได้ใส่ใจจริงจังแต่เมื่อพูดมาถึงตรงนี้แล้ว หากจิ่งสือเยี่ยนพูดต่อก็จะทำให้คำพูดฟังดูรุนแรงเกินไป เขาจึงต้องหยุดไว้ก่อนหลังจากส่งซูโหย่วเหลียงออกไปแล้ว เขาก็บอกกับองครักษ์ว่า “แม้ว่าการกระทำของจิ่งสือเฟิงจะเกินขอบเขตไปบ้างในคราวนี้ แต่พี่สามก็คงไม่ถึงขั้นลงมือฆ่าแกงเขาหรอก”“ไปตรวจสอบให้แน่ชัดว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่”องครักษ์รับคำแล้วไปตรวจสอบอย่างละเอียด แ
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 650
จิ่งสือเยี่ยนและปู๋เยี่ยโหวนับว่าเป็นลูกพี่ลูกน้องกัน แต่ความสัมพันธ์ของทั้งสองไม่ค่อยดีนักปู๋เยี่ยโหวคิดว่าจิ่งสือเยี่ยนเจ้าเล่ห์เพทุบาย ส่วนจิ่งสือเยี่ยนก็คิดว่าปู๋เยี่ยโหวบ้าบอไร้สติ ปกติทั้งสองคนเจอกันก็แค่พยักหน้าทักทายกันเท่านั้น ไม่มีมิตรภาพใดๆดังนั้นจิ่งสือเยี่ยนจึงรู้ว่าหากเขาไปหาปู๋เยี่ยโหวโดยตรง ปู๋เยี่ยโหวคงไม่ยอมร่วมมือแน่ เขาจึงต้องหาเหตุผลและข้ออ้างเขาคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะไปหาปู๋เยี่ยโหวเขาจึงแวะไปหาองค์ชายใหญ่ จิ่งสืออวิ๋นก่อนจิ่งสืออวิ๋นในฐานะองค์ชายใหญ่ ตลอดหลายปีที่ผ่านมากลับแทบไม่มีตัวตนอยู่เลยเพราะจิ่งสือเฟิงมักจะใช้ความได้เปรียบที่เป็นบุตรจากภรรยาเอกและมีตระกูลมารดาที่ทรงอิทธิพลคอยกดขี่จิ่งสืออวิ๋นอยู่เสมอครั้งนี้จิ่งสือเฟิงตาย คนที่ยินดีที่สุดก็คือจิ่งสืออวิ๋นและหากพิจารณาจากความสัมพันธ์ที่ปรากฏให้เห็น ก่อนหน้านี้ในบรรดาองค์ชายทั้งหมด คนที่ดูเหมือนจะมีความสัมพันธ์ที่ดีที่สุดกับปู๋เยี่ยโหวก็คือจิ่งสืออวิ๋นดังนั้น การให้จิ่งสืออวิ๋นเป็นคนไปขอร้องปู๋เยี่ยโหวให้พาไปที่จวนตากอากาศจึงเหมาะสมที่สุดเมื่อจิ่งสือเยี่ยนไปถึงวังของจิ่งสืออวิ๋น จิ่งสืออวิ๋
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 651
เขาคิดว่านิสัยของจิ่งสือเยี่ยนดีกว่าจิ่งสือเฟิงมากมายตั้งไม่รู้กี่เท่าตอนเกิดการเปลี่ยนขั้วอำนาจในวังครั้งก่อน จิ่งสือเยี่ยนก็สามารถแสดงความสามารถอันโดดเด่น ทำในสิ่งที่พวกเขาไม่สามารถทำได้เขาถึงได้รู้ว่าน้องห้าของตนเองไม่ธรรมดา แต่ถึงในมือของจิ่งสือเยี่ยนจะกุมอำนาจอยู่ เขาก็ไม่มีท่าทางวางมาดเหมือนเดิมแต่จิ่งสืออวิ๋นตระหนักดีว่า จิ่งสือเยี่ยนในตอนนี้ไม่เหมือนกับจิ่งสือเยี่ยนในอดีตแล้วจิ่งสือเยี่ยนกตัญญูก็จริง แต่ปกติเขาจะยุ่งกับหน้าที่และงานของตัวเองมากกว่า ไม่น่าจะออกเสาะหาหญ้าเสวี่ยอิ่นด้วยตัวเองหรอกจิ่งสืออวิ๋นรู้ว่าการตามหาหญ้าเสวี่ยอิ่นเป็นแค่ข้ออ้างของจิ่งสือเยี่ยน จะต้องมีเป้าหมายอื่นแฝงเร้นแน่นอนเขาอยากรู้มากกว่าแท้จริงแล้วจิ่งสือเยี่ยนกำลังคิดจะทำอะไรกันแน่ จึงเก็บอุปกรณ์วาดภาพทั้งหมดแล้วออกไปตามหาหญ้าเสวี่ยอิ่นพร้อมกับจิ่งสือเยี่ยนเพียงไม่นานพวกเขาก็มาถึงจวนพักตากอากาศของปู๋เยี่ยโหว จิ่งสือเยี่ยนออกอาการลังเล “พี่ใหญ่ พวกเราจะไปเก็บหญ้าเสวี่ยอิ่นไม่ใช่หรือ? มาที่นี่ทำไมล่ะ?”จิ่งสืออวิ๋นตอบ “ก็เพราะว่าหญ้าเสวี่ยอิ่นมันขึ้นอยู่ในจวนแห่งนี้ไง”จิ่งสือเยี่ยนทำหน้า
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 652
เขาสังเกตจวนหลังนี้มาตั้งแต่มาถึง ปฏิกิริยาของบ่าวดูระแวงเกินจริงไปหน่อย ยิ่งตอกย้ำความสงสัยแต่เดิมของเขาจวนหลังนี้มันมีอะไรแปลกๆ กันแน่?จิ่งสืออวิ๋นรอพักใหญ่ จึงเห็นปู๋เยี่ยโหวสวมรองเท้าแตะเดินออกมาขณะเดินก็หาวหวอดพลางพูดว่า “เจ้ามาทำอะไรที่นี่? โอ้ พาเจ้าหมอนี่มาด้วยหรือ”จิ่งสืออวิ๋นเล่าจุดประสงค์ของวันนี้คร่าวๆ แล้วถามว่า “วันนี้เจ้าหยุดงานรึ?”ปู๋เยี่ยโหวกลับไม่ตอบคำถามของจิ่งสืออวิ๋น แต่หันไปมองจิ่งสือเยี่ยนแล้วพูดว่า “เจ้าก็เป็นแขกที่นานๆ จะมาทีนะ”จิ่งสือเยี่ยนโค้งคำนับให้ปู๋เยี่ยโหว “รบกวนแล้ว”ปู๋เยี่ยโหวยิ้มเยาะ “ยังเสแสร้งเก่งอีกนะ”จิ่งสือเยี่ยน “……”นิสัยของปู๋เยี่ยโหวนี่มันน่ารำคาญจริงๆเขาแสร้งทำเป็นไม่ได้ยิน ไม่ต่อปากต่อคำกับปู๋เยี่ยโหวปู๋เยี่ยโหวก็ไม่ได้ต้องการให้เขาแสดงปฏิกิริยาอะไร พูดเสียงเรียบว่า “เรือนท้ายจวนข้ามีอะไรพิเศษนิดหน่อย ตอนพวกเจ้าเก็บสมุนไพรให้เลี่ยงๆ หน่อย อย่าเข้าไปข้างในล่ะ”จิ่งสืออวิ๋นถามด้วยความสงสัย “ข้าเคยมาจวนพักตากอากาศของเจ้าหลายครั้งแล้ว ไม่เคยเห็นอะไรพิเศษนี่”ปู๋เยี่ยโหวพูดกวนๆ ว่า “เมื่อก่อนก็เมื่อก่อน ตอนนี้ก็ตอนนี้”เดิมทีจิ่งสืออว
Latest chapter
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 792
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 791
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 790
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 789
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 788
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 787
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 786
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 785
ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี บทที่ 784
