บทที่ 649

ในใจของซูโหย่วเหลียงแล้ว จิ่งสือเยี่ยนเป็นเพียงหนุ่มน้อยผู้มีนิสัยอ่อนโยน

การพูดเช่นนี้ทำให้เขารู้สึกไม่ค่อยสบายใจ เพราะเขาเป็นลุงแท้ๆ ของจิ่งสือเยี่ยน เป็นผู้ที่มีอาวุโสมากกว่าอย่างเห็นได้ชัด

ถึงแม้จิ่งสือเยี่ยนจะเป็นองค์ชาย แต่ความสำเร็จในปัจจุบันของจิ่งสือเยี่ยน เขารู้สึกว่าล้วนเป็นเพราะความช่วยเหลือของตระกูลซู

หากตลอดหลายปีที่ผ่านมา ตระกูลซูไม่ได้ทุ่มเททรัพยากรทั้งหมดให้กับจิ่งสือเยี่ยน เขาก็คงยังคงเป็นองค์ชายที่ไร้ซึ่งตัวตนอยู่ในวัง

เขารู้สึกไม่สบายใจ แต่ใบหน้ายังคงยิ้มแย้มอยู่ บอกด้วยท่าทีที่ดูเหมือนจะประจบประแจงว่า “ลุงรู้แล้ว เจ้าอย่าห่วงเลย เรื่องเหล่านี้ลุงจะเชื่อฟังเจ้า”

จิ่งสือเยี่ยนได้ยินคำพูดนี้ ก็รู้ว่าเขายังไม่ได้ใส่ใจจริงจัง

แต่เมื่อพูดมาถึงตรงนี้แล้ว หากจิ่งสือเยี่ยนพูดต่อก็จะทำให้คำพูดฟังดูรุนแรงเกินไป เขาจึงต้องหยุดไว้ก่อน

หลังจากส่งซูโหย่วเหลียงออกไปแล้ว เขาก็บอกกับองครักษ์ว่า “แม้ว่าการกระทำของจิ่งสือเฟิงจะเกินขอบเขตไปบ้างในคราวนี้ แต่พี่สามก็คงไม่ถึงขั้นลงมือฆ่าแกงเขาหรอก”

“ไปตรวจสอบให้แน่ชัดว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่”

องครักษ์รับคำแล้วไปตรวจสอบอย่างละเอียด แ