บทที่ 490

เพียงชั่วพริบตาเดียว พื้นที่รอบๆ ก็เกิดฟ้าผ่า เพลิงไหม้ ลมพายุ พุ่งเข้าใส่พวกเขาอย่างบ้าคลั่ง

บรรดาทหารในจวนไม่เคยเห็นเหตุการณ์เช่นนี้มาก่อน ทุกคนจึงตกตะลึงไปหมด!

พวกเขาร้องโหยหวนด้วยความหวาดกลัว พยายามหลบหลีกการโจมตีที่เหมือนภัยธรรมชาติซึ่งตกลงมาจากฟ้า แต่ก็ไม่อาจหลบพ้น

คนในยุคสมัยนี้ส่วนใหญ่มีความเชื่อเรื่องงมงายไสยศาสตร์อยู่บ้าง เมื่อเผชิญกับสิ่งเหล่านี้ พวกเขาจึงคิดไปเองโดยไม่รู้ตัวว่าตนเองกำลังถูกสวรรค์ลงโทษหรือไม่

หลังจากเหตุการณ์มหันตภัยนี้ผ่านพ้นไป แม้พวกเขาจะไม่ถึงกับตกตายกันหมด แต่ผู้ที่รอดมาได้หากอาภรณ์ไม่ถูกเผาวอดก็เปียกโชก

สภาพของพวกเขาสะบักสะบอมในพริบตาเดียว

ทันใดนั้นก็มีองครักษ์ของจวนอ๋องฉู่ตะโกนขึ้นว่า "อ๋องฉู่ได้รับการคุ้มครองจากสวรรค์ ผู้ใดรังแกหรือดูหมิ่นพระองค์ย่อมถูกสวรรค์ลงโทษ!"

เมื่อคำกล่าวนี้ลอยไปเข้าหูของทหารเหล่านั้น ก็ทำให้พวกเขาตื่นตระหนกทันที

เพราะเหตุการณ์เหล่านี้ ในสายตาของพวกเขา เป็นไปไม่ได้ที่จะเกิดจาฝีมือของมนุษย์

นี่คือความโกรธแค้นของสวรรค์ จึงบันดาลให้เกิดสายฟ้าและลูกไฟตกลงมาจากเบื้องบน

พวกเขารู้สึกหวาดกลัวอย่างมาก และคิดจะหลบหนีโดยสัญชาตญา