บทที่ 489

จิ่งสือเฟิงคิดว่าการพังประตูเข้าไปในจวนจะเป็นเรื่องที่ยากมาก

แต่เรื่องนี้กลับผิดจากความคาดหมายของเขาไปมาก เพราะประตูบานนั้นเปิดออกได้ง่ายกว่าที่คิดไว้มาก

จิ่งสือเฟิงเพียงแค่สั่งให้คนบุกกระแทกเข้าไปหนึ่งครั้ง ประตูบานใหญ่ก็ถูกเปิดออกแล้ว

จิ่งสือเฟิงเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย ในดวงตาฉายแววดูถูกเหยียดหยาม จวนของอ๋องฉู่ก็แค่นี้เอง

แต่เพื่อความปลอดภัย เขาจึงไม่ได้บุกเข้าไปเอง แต่สั่งให้คนบุกเข้าไปแทน

จากนั้นเขาก็ได้เห็นภาพเหตุการณ์ที่เขาไม่เคยพบเห็นมาก่อนในชีวิต

คนที่บุกเข้าไปเหล่านั้น พอเข้าไปด้านในได้ก็มีสายฟ้าหลายสายฟาดลงมาจากด้านบน เผาพวกเขาเป็นเถ้าถ่านในทันที

จิ่งสือเฟิง "!!!!!!!"

นี่มันอะไรกัน?

หรือว่าคนของเขาถูกสวรรค์ลงโทษ?

จิ่งสือเฟิงไม่ใช่คนกล้าหาญนัก เมื่อเห็นสายฟ้าหลายสายฟาดลงมา เขาก็ตกใจจนล้มนั่งลงกับพื้น

ประตูใหญ่ถูกเปิดออกกว้าง เขาจึงเห็นเฟิ่งชูอิ่งที่ยืนอยู่ข้างใน ทั้งสองคนมองจ้องตากันผ่านประตูใหญ่

เฟิ่งชูอิ่งไพล่มือข้างหนึ่งไว้ด้านหลัง ใช้นิ้วกระดิกเรียกเขาขณะคิ้วเลิกขึ้นเล็กน้อย

สีหน้าของนางแตกต่างจากท่าทางขี้ขลาดที่เขาเคยเห็นก่อนหน้านี้อย่างสิ้นเชิง

ในดวงตาของนางเจ